Actueel
alle pijlers
Waarom ga jij de zorg niet in?
donderdag 28 november 2019 om 08:14
In navolging van het Waarom word jij geen leraar-topic eentje over de zorg.
Ook in die sector kampen we met grote personeelstekorten.
Het onderwijs eist veel aandacht met al die stakingen, iets wat in de zorg lastiger te realiseren is. Als verpleeghuis of woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking kun je echt niet een dag dicht en van familie vragen dat ze hun hulpbehoevende broer/zus/ouder/partner effe ophalen.
Dus, Waarom ga jij eigenlijk niet de zorg in?
Het is een zeer diverse sector met ruimte voor mensen van mbo tot universitair. Als je niet tegen bloed kan, zijn er genoeg werkplekken waar je eigenlijk amper verpleegtechnische handelingen uitvoert.
Je kan werken in het ziekenhuis, in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg, dagbesteding voor verschillende doelgroepen, thuiszorg, kraamzorg, tandarts of huisartspraktijk. En dan zijn er overal tal van functies: helpenden, verzorgenden, verpleegkundigen, begeleiders, artsen, assistenten, therapeuten, gedragskundigen, orthopedagogen etc etc.
Voor elk wat wils dus.
To trapt af:
Zelf ben ik al jaren woonbegeleider in de gehandicaptenzorg en vind het heerlijk. Geen dag is hetzelfde en je werkt intensief met je bewoners. Daarvoor in de ouderenzorg gewerkt als verzorgende IG, wat ik ook leuk vond, maar afstandelijker.
Dankzij een stabiel team ervaar ik zelf niet veel werkdruk. Wel merk ik dat er geen inval te krijgen is in geval van ziekte. Dat moet je dan maar in je eigen team oplossen.
Er is veel aandacht voor bijscholing.
Er is net een nieuwe cao waarin een aantal mooie loonsverhogingen zitten. Ik ben daar best tevreden mee.
Mijn team krijgt veel vrijheid om het werk zelf in te vullen. De manager cirkelt niet als een havik rond,maar als we hulp of advies nodig hebben dan is ze er.
Nadelen:
Diensten korter dan 8 uur. Daardoor is het lastig om fulltime te werken.
Het ruim van te voren vrij moeten vragen ivm weinig invallers. Die moet je al maanden van te voren vastleggen. Dus zomaar een dag vrij vragen kan niet, dat moet je dan maar met collega's zien te ruilen. Andersom moet ik wel flexibel zijn, extra komen als er een zieke is etc.
Ook in die sector kampen we met grote personeelstekorten.
Het onderwijs eist veel aandacht met al die stakingen, iets wat in de zorg lastiger te realiseren is. Als verpleeghuis of woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking kun je echt niet een dag dicht en van familie vragen dat ze hun hulpbehoevende broer/zus/ouder/partner effe ophalen.
Dus, Waarom ga jij eigenlijk niet de zorg in?
Het is een zeer diverse sector met ruimte voor mensen van mbo tot universitair. Als je niet tegen bloed kan, zijn er genoeg werkplekken waar je eigenlijk amper verpleegtechnische handelingen uitvoert.
Je kan werken in het ziekenhuis, in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg, dagbesteding voor verschillende doelgroepen, thuiszorg, kraamzorg, tandarts of huisartspraktijk. En dan zijn er overal tal van functies: helpenden, verzorgenden, verpleegkundigen, begeleiders, artsen, assistenten, therapeuten, gedragskundigen, orthopedagogen etc etc.
Voor elk wat wils dus.
To trapt af:
Zelf ben ik al jaren woonbegeleider in de gehandicaptenzorg en vind het heerlijk. Geen dag is hetzelfde en je werkt intensief met je bewoners. Daarvoor in de ouderenzorg gewerkt als verzorgende IG, wat ik ook leuk vond, maar afstandelijker.
Dankzij een stabiel team ervaar ik zelf niet veel werkdruk. Wel merk ik dat er geen inval te krijgen is in geval van ziekte. Dat moet je dan maar in je eigen team oplossen.
Er is veel aandacht voor bijscholing.
Er is net een nieuwe cao waarin een aantal mooie loonsverhogingen zitten. Ik ben daar best tevreden mee.
Mijn team krijgt veel vrijheid om het werk zelf in te vullen. De manager cirkelt niet als een havik rond,maar als we hulp of advies nodig hebben dan is ze er.
Nadelen:
Diensten korter dan 8 uur. Daardoor is het lastig om fulltime te werken.
Het ruim van te voren vrij moeten vragen ivm weinig invallers. Die moet je al maanden van te voren vastleggen. Dus zomaar een dag vrij vragen kan niet, dat moet je dan maar met collega's zien te ruilen. Andersom moet ik wel flexibel zijn, extra komen als er een zieke is etc.
donderdag 28 november 2019 om 19:02
Omdat ik te vaak zie en hoor waar het overal allemaal misloopt.
Met centen, met personen die zorg nodig hebben, met personeel, met ethiek (bij bazen en instellingen), ...
Net nog afgelopen jaar 2 (ex-)collega's die overgestapt zijn die na een half jaar weer gillend buiten liepen bij 2 verschillende instellingen.
Bovendien ben ik ook nog eens een tuinkabouter van 1m56 met 2 linkerhanden die allergisch is voor p*s, k*k en br**ks*l.
De "harde zorg" zou ik dus niet eens kunnen.
Het administratieve leek mij af en toe nog wat, maar toch pas ik.
Met centen, met personen die zorg nodig hebben, met personeel, met ethiek (bij bazen en instellingen), ...
Net nog afgelopen jaar 2 (ex-)collega's die overgestapt zijn die na een half jaar weer gillend buiten liepen bij 2 verschillende instellingen.
Bovendien ben ik ook nog eens een tuinkabouter van 1m56 met 2 linkerhanden die allergisch is voor p*s, k*k en br**ks*l.
De "harde zorg" zou ik dus niet eens kunnen.
Het administratieve leek mij af en toe nog wat, maar toch pas ik.
donderdag 28 november 2019 om 19:29
Sjulia schreef: ↑28-11-2019 08:55Omdat het mij stress geeft. Teveel verantwoordelijkheidsgevoel. Ik verzorg een demente vrouw uit de buurt, dat is toevallig zo gelopen want ze heeft niemand anders. Prettig vind ik het niet, ik vind het ook te moeilijk geconfronteerd te worden met haar lijden. En ik vind het lastig een balans te zoeken, het gevoel dat ik mezelf vergeet. Misschien is het anders met een team, vanuit de professionele hoek. Maar ik vind het lastig om grenzen aan te geven ook, ze wil nu eigenlijk dat ik er elke dag ben.
Waarom doe je het dan?
Doe je het gratis, of wordt je door een instantie betaald?
Ik vind dit best wel zielig voor de demente dame, ze wordt nu verzorgt door iemand die daar eigenlijk geen zin in heeft.
donderdag 28 november 2019 om 19:47
Nou, ze doet het tenminste. Die dame kon ook aan haar lot worden overgelaten.
Vind het heel lief van je dat je het desondanks toch doet Sjulia!
donderdag 28 november 2019 om 20:08
Omdat ik denk dat ik het niet kan. Ben niet echt een zorgzaam type en als je echt aan bed wil zorgen, zoals dat ook wel genoemd wordt, moet dat wel echt in je zitten geloof ik. Ik zou het wel graag willen kunnen, het lijkt me een mooi vakgebied. Ik kijk zo nu en dan weleens uit nieuwsgierigheid bij vacatures bij bijvoorbeeld een ziekenhuis om te kijken of er iets tussen staat wat me interessant lijkt. Iets achter de schermen ofzo. In een laboratorium bijvoorbeeld en laatst kwam ik iets tegen over het schoonmaken van medische hulpmiddelen wat mijn interesse wekte.
Zou wel betekenen dat ik helemaal omgeschoold moet worden dus het zou al een werken/leren traject moeten worden dan. Het grootste struikelblok voor mij is echter dat mijn man onregelmatig werkt en omdat de zorg dat ook vaak is lijkt me dat helemaal geen fijne combinatie.
Zou wel betekenen dat ik helemaal omgeschoold moet worden dus het zou al een werken/leren traject moeten worden dan. Het grootste struikelblok voor mij is echter dat mijn man onregelmatig werkt en omdat de zorg dat ook vaak is lijkt me dat helemaal geen fijne combinatie.
donderdag 28 november 2019 om 21:25
Ik zit nu nog in de jeugd GGZ maar ga binnenkort de overstap maken naar de medische psychologie (ook kind en jeugd). Ik ga dus niet uit de zorg, maar iets dat voor mij in de overstap meespeelt is wel de financiering van de jeugdzorg. Ik word er helemaal ziek van dat het afhankelijk is van de gemeente waar je in woont welke zorg je kan krijgen. Medische psychologie wordt vanuit de zorgverzekeringen gefinancierd waardoor ik me over het onderscheid, puur op basis van waar je woont, niet meer druk hoef te maken.
vrijdag 29 november 2019 om 10:17
Ik denk dat het werk in de zorg best wel geidealiseerd wordt. Het heeft me altijd wel getrokken en ik denk dat ik, als ik een carrièreswitch zou maken, wel in die richting uit zou komen.
Wat mij tegen zou staan is dat je vaak onregelmatige diensten draait. En ook niet elke sector lijkt me even leuk. Ik heb ooit (in een ondersteunende functie) in de bejaardenzorg gewerkt en dat lijkt me niks.
Ik vind mijn huidige werk leuk en daar is ook een personeelstekort, dus ik vertrek voorlopig niet, maar anders was de zorg wat mij betreft best een optie.
Wat mij tegen zou staan is dat je vaak onregelmatige diensten draait. En ook niet elke sector lijkt me even leuk. Ik heb ooit (in een ondersteunende functie) in de bejaardenzorg gewerkt en dat lijkt me niks.
Ik vind mijn huidige werk leuk en daar is ook een personeelstekort, dus ik vertrek voorlopig niet, maar anders was de zorg wat mij betreft best een optie.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
vrijdag 29 november 2019 om 12:12
Ik denk dat ik het een half uur per week zou volhouden.Poppy_del_Rio schreef: ↑29-11-2019 12:00Ik ben totaal niet verzorgend van aard, vind mensen al heel snel zeuren
vrijdag 29 november 2019 om 12:19
Juist in de activiteiten werk je regelmatig. Meestal gewoon kantoortijden.minnimouse schreef: ↑29-11-2019 09:33De zorg lijkt mij best wel leuk.
Kraamzorg of activiteitenbegeleider van ouderen), maar ik word nIet gelukkig van wisselende diensten en niet weten waar je aan toe bent.
Anders zou ik het wel serieus overwegen.
vrijdag 29 november 2019 om 12:29
Ik ben geen 'mensenmens', ik vind ze eigenlijk alleen leuk online. Daarbij vind ik anderen aanraken en aangeraakt worden ook niet prettig.
Ik heb wel eens gekeken naar opleidingen tot medisch analist, maar destijds was de kans op een baan erg slecht in deze regio. Is al wel even geleden.
Ik zou wel met alle liefde alle late diensten draaien. Heerlijk lijkt me dat.
Ik heb wel eens gekeken naar opleidingen tot medisch analist, maar destijds was de kans op een baan erg slecht in deze regio. Is al wel even geleden.
Ik zou wel met alle liefde alle late diensten draaien. Heerlijk lijkt me dat.
Geeft niet, het droogt wel weer op.
vrijdag 29 november 2019 om 13:29
Malinois schreef: ↑28-11-2019 17:50Ik wil de zorg juist uit. Het is echt waar mijn hart ligt maar ik kan het niet meer. Mensen die beslissingen nemen en geen idee hebben van het effect op de zorg of de hulpverlening, geld is leidend ipv goede zorg, er wordt ontzettend slecht gezorgd voor de medewerkers in kwestie. In mijn baan heb ik te maken met hele heftige situaties en heftige mensen en daar mag je gewoon zelf mee dealen. Agressie en geweld is schering en inslag en ‘hoort er een beetje bij’ dus ook daar heb je zonder weinig steun mee te dealen.
Veel meer verantwoordelijkheid dan waar ik voor betaald krijg, en veel te weinig mogelijkheden om mijn werk goed te doen. Al wil ik iets, het stikt van de wachtlijsten en incompetente organisaties en mensen en ik zie daar letterlijk mensen door overlijden. Ik ben er klaar mee. Het gaat ten koste van mijzelf.
Het doet mij oprecht verdriet dit te lezen.. ik werk zelf in de zorg.
Ik kan er niet teveel op ingaan, maar een vriendin van mijn moeder.. al 30 jaar werkzaam in de zorg.. ze kapt er ook mee. De knuppel gaat in het hoenderhok.. ze heeft er zo tabak van. Het is klaar, over en uit!
En begin je er over bij haar.. dan springen de tranen haar in de ogen.
Dit was altijd 'haar' ding.. maar ze kan niet meer! Zo verdrietig.
vrijdag 29 november 2019 om 13:41
Ik vind dit ook heel erg om te lezen. Sterkte voor deze dames. Ontzettend zonde.Pindakaasjes schreef: ↑29-11-2019 13:29Het doet mij oprecht verdriet dit te lezen.. ik werk zelf in de zorg.
Ik kan er niet teveel op ingaan, maar een vriendin van mijn moeder.. al 30 jaar werkzaam in de zorg.. ze kapt er ook mee. De knuppel gaat in het hoenderhok.. ze heeft er zo tabak van. Het is klaar, over en uit!
En begin je er over bij haar.. dan springen de tranen haar in de ogen.
Dit was altijd 'haar' ding.. maar ze kan niet meer! Zo verdrietig.
vrijdag 29 november 2019 om 15:41
vrijdag 29 november 2019 om 15:52
Oh dat wist ik niet. Begin jaren ‘00 was er weinig tot geen werk in te vinden. Hoe is dat nu?-Darkside- schreef: ↑29-11-2019 12:19Juist in de activiteiten werk je regelmatig. Meestal gewoon kantoortijden.
Ik heb overigens geen zorggerelateerd diploma.
vrijdag 29 november 2019 om 17:44
Geïdealiseerd? Juist niet toch? Ik lees alleen maar dat het een hondenbaan voor nop is en dan moet je ook nog stront en kots opruimen.Maechtje schreef: ↑29-11-2019 10:17Ik denk dat het werk in de zorg best wel geidealiseerd wordt. Het heeft me altijd wel getrokken en ik denk dat ik, als ik een carrièreswitch zou maken, wel in die richting uit zou komen.
Wat mij tegen zou staan is dat je vaak onregelmatige diensten draait. En ook niet elke sector lijkt me even leuk. Ik heb ooit (in een ondersteunende functie) in de bejaardenzorg gewerkt en dat lijkt me niks.
Ik vind mijn huidige werk leuk en daar is ook een personeelstekort, dus ik vertrek voorlopig niet, maar anders was de zorg wat mij betreft best een optie.
vrijdag 29 november 2019 om 17:46
Ik kan niet tegen open wonden en heb een slecht afweersysteem.-Darkside- schreef: ↑28-11-2019 08:14In navolging van het Waarom word jij geen leraar-topic eentje over de zorg.
Ook in die sector kampen we met grote personeelstekorten.
Het onderwijs eist veel aandacht met al die stakingen, iets wat in de zorg lastiger te realiseren is. Als verpleeghuis of woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking kun je echt niet een dag dicht en van familie vragen dat ze hun hulpbehoevende broer/zus/ouder/partner effe ophalen.
Dus, Waarom ga jij eigenlijk niet de zorg in?
Het is een zeer diverse sector met ruimte voor mensen van mbo tot universitair. Als je niet tegen bloed kan, zijn er genoeg werkplekken waar je eigenlijk amper verpleegtechnische handelingen uitvoert.
Je kan werken in het ziekenhuis, in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg, dagbesteding voor verschillende doelgroepen, thuiszorg, kraamzorg, tandarts of huisartspraktijk. En dan zijn er overal tal van functies: helpenden, verzorgenden, verpleegkundigen, begeleiders, artsen, assistenten, therapeuten, gedragskundigen, orthopedagogen etc etc.
Voor elk wat wils dus.
To trapt af:
Zelf ben ik al jaren woonbegeleider in de gehandicaptenzorg en vind het heerlijk. Geen dag is hetzelfde en je werkt intensief met je bewoners. Daarvoor in de ouderenzorg gewerkt als verzorgende IG, wat ik ook leuk vond, maar afstandelijker.
Dankzij een stabiel team ervaar ik zelf niet veel werkdruk. Wel merk ik dat er geen inval te krijgen is in geval van ziekte. Dat moet je dan maar in je eigen team oplossen.
Er is veel aandacht voor bijscholing.
Er is net een nieuwe cao waarin een aantal mooie loonsverhogingen zitten. Ik ben daar best tevreden mee.
Mijn team krijgt veel vrijheid om het werk zelf in te vullen. De manager cirkelt niet als een havik rond,maar als we hulp of advies nodig hebben dan is ze er.
Nadelen:
Diensten korter dan 8 uur. Daardoor is het lastig om fulltime te werken.
Het ruim van te voren vrij moeten vragen ivm weinig invallers. Die moet je al maanden van te voren vastleggen. Dus zomaar een dag vrij vragen kan niet, dat moet je dan maar met collega's zien te ruilen. Andersom moet ik wel flexibel zijn, extra komen als er een zieke is etc.
vrijdag 29 november 2019 om 18:21
Ik zit inmiddels 3 maanden thuis met een burn out. De enige remedie zou zijn om het veel zakelijker te bekijken, maar hoewel ik verhalen van cliënten vrij makkelijk los kan laten kan ik slechte beslissingen en beleid niet naast me neer leggen. Van de cliënten in kwestie heb ik nooit last gehad, ondanks dat ik met wat men een ‘zware’ doelgroep noemt werk. Maar daar haal ik energie uit. Maar de verantwoordelijkheid voor kinderen in slechte situaties met een falende jeugdzorg, ‘verwarde personen’ de straat op moeten sturen in de hoop dat ze niemand neersteken of zelf voor de trein springen wil ik gewoon écht niet meer. Dat kan ik namelijk niet zakelijk bekijken, met een goed systeem zijn die risico’s en schade immens veel kleiner te maken maar dat kost geld. Mijn team wordt gehalveerd momenteel terwijl we het werk nu al niet aan kunnen. Ik zou in theorie 6 uur per casus moeten hebben om mijn werk goed te doen (zo intensief is deze groep) en ik heb er minder dan 1 uur voor.Pindakaasjes schreef: ↑29-11-2019 13:29Het doet mij oprecht verdriet dit te lezen.. ik werk zelf in de zorg.
Ik kan er niet teveel op ingaan, maar een vriendin van mijn moeder.. al 30 jaar werkzaam in de zorg.. ze kapt er ook mee. De knuppel gaat in het hoenderhok.. ze heeft er zo tabak van. Het is klaar, over en uit!
En begin je er over bij haar.. dan springen de tranen haar in de ogen.
Dit was altijd 'haar' ding.. maar ze kan niet meer! Zo verdrietig.
Dit soort bizarre dingen ben ik echt zat en ik kan het niet meer verkopen aan de mensen voor wie ik dit werk doe.
Maar ik was geen billen en ik werk ook al een tijd niet meer onregelmatig. Toch is dit óók zorg. En mensen idealiseren het echt wel, ik krijg altijd ‘oh dat lijkt me zulk dankbaar werk’ als reactie, maar in praktijk willen de mensen waar ik mee werk vaak niet geholpen worden en zijn ze heel vaak boos op me. Maar dat is ok, ik hoef geen dankbaarheid.
vrijdag 29 november 2019 om 19:37
Haha dat riep de minister ook. In de zorg ging je niet om geld te verdienen, want het was je roeping en je kreeg er zoveel waardering voor.Malinois schreef: ↑29-11-2019 18:21Ik zit inmiddels 3 maanden thuis met een burn out. De enige remedie zou zijn om het veel zakelijker te bekijken, maar hoewel ik verhalen van cliënten vrij makkelijk los kan laten kan ik slechte beslissingen en beleid niet naast me neer leggen. Van de cliënten in kwestie heb ik nooit last gehad, ondanks dat ik met wat men een ‘zware’ doelgroep noemt werk. Maar daar haal ik energie uit. Maar de verantwoordelijkheid voor kinderen in slechte situaties met een falende jeugdzorg, ‘verwarde personen’ de straat op moeten sturen in de hoop dat ze niemand neersteken of zelf voor de trein springen wil ik gewoon écht niet meer. Dat kan ik namelijk niet zakelijk bekijken, met een goed systeem zijn die risico’s en schade immens veel kleiner te maken maar dat kost geld. Mijn team wordt gehalveerd momenteel terwijl we het werk nu al niet aan kunnen. Ik zou in theorie 6 uur per casus moeten hebben om mijn werk goed te doen (zo intensief is deze groep) en ik heb er minder dan 1 uur voor.
Dit soort bizarre dingen ben ik echt zat en ik kan het niet meer verkopen aan de mensen voor wie ik dit werk doe.
Maar ik was geen billen en ik werk ook al een tijd niet meer onregelmatig. Toch is dit óók zorg. En mensen idealiseren het echt wel, ik krijg altijd ‘oh dat lijkt me zulk dankbaar werk’ als reactie, maar in praktijk willen de mensen waar ik mee werk vaak niet geholpen worden en zijn ze heel vaak boos op me. Maar dat is ok, ik hoef geen dankbaarheid.
Minister Hugo de Jonge: “Je werkt in de zorg om te dienen, niet om te verdienen”
Daar kan ik mijn eigen zorg vast ook mee betalen.
vrijdag 29 november 2019 om 19:46
Overigens wordt er ook veel geroepen en gezeurd over parttimers maar voltijdscontracten worden niet uitgedeeld. Het is allemaal parttime of flex. (Niet perse hier op het forum).
Als ik naar mijn vorige baan kreeg wilde de leidinggevende bij hoog en bij laag niet meer dan 24 uur op het contract zetten. Daar heb ik nog behoorlijk om moeten kibbelen. Ik wilde er meer, maar hij wilde dat niet op papier zetten. De opmerking die ik kreeg was: 'Uh ja dan zetten we er 24 op papier, werk je er waarschijnlijk in de praktijk gemiddeld 30.'
Ik werkte er uiteindelijk alleen in de aller rustigste periode van het jaar gemiddeld 30. Mijn laatste maand daar heb ik er gemiddeld 44 per week gemaakt. Ik kreeg geen enkele administratie tijd daar vergoed, dus dat tel ik dan niet eens mee. Dan kun je zeggen, daar heb je dan volgens rechtsvermoeden recht op, maar de intentie is er absoluut niet en als je er om vraagt heb je ruzie. (En feitelijk verandert dat niets aan je werk weken)
Als ik naar de vacatures kijk in mijn vak is het allemaal dit verhaal:
- uren 20-28
- flexibiliteit
- uren op termijn uit te breiden
Met die 2 laatste zie je al dat ze willen dat je er meer werkt, maar aan de eerste zie je dat ze dat niet op papier willen zetten. Ik hoor dit ook overal terug van collega's, je hebt en krijgt nooit enige zekerheid.
Als je dan naar met name jongeren kijkt, en je wil een huisje kopen.. onmogelijk!
Dit speelt in diverse beroepen in de eerste lijn. Vind je het gek dat mensen weg lopen? Maar nu moeten de parttimers maar een uurtje meer werken dan is het probleem opgelost, volgens onze orakels die zorgeconomen heten.
Als ik naar mijn vorige baan kreeg wilde de leidinggevende bij hoog en bij laag niet meer dan 24 uur op het contract zetten. Daar heb ik nog behoorlijk om moeten kibbelen. Ik wilde er meer, maar hij wilde dat niet op papier zetten. De opmerking die ik kreeg was: 'Uh ja dan zetten we er 24 op papier, werk je er waarschijnlijk in de praktijk gemiddeld 30.'
Ik werkte er uiteindelijk alleen in de aller rustigste periode van het jaar gemiddeld 30. Mijn laatste maand daar heb ik er gemiddeld 44 per week gemaakt. Ik kreeg geen enkele administratie tijd daar vergoed, dus dat tel ik dan niet eens mee. Dan kun je zeggen, daar heb je dan volgens rechtsvermoeden recht op, maar de intentie is er absoluut niet en als je er om vraagt heb je ruzie. (En feitelijk verandert dat niets aan je werk weken)
Als ik naar de vacatures kijk in mijn vak is het allemaal dit verhaal:
- uren 20-28
- flexibiliteit
- uren op termijn uit te breiden
Met die 2 laatste zie je al dat ze willen dat je er meer werkt, maar aan de eerste zie je dat ze dat niet op papier willen zetten. Ik hoor dit ook overal terug van collega's, je hebt en krijgt nooit enige zekerheid.
Als je dan naar met name jongeren kijkt, en je wil een huisje kopen.. onmogelijk!
Dit speelt in diverse beroepen in de eerste lijn. Vind je het gek dat mensen weg lopen? Maar nu moeten de parttimers maar een uurtje meer werken dan is het probleem opgelost, volgens onze orakels die zorgeconomen heten.
vrijdag 29 november 2019 om 19:55
