Actueel
alle pijlers
Waarom ga jij de zorg niet in?
donderdag 28 november 2019 om 08:14
In navolging van het Waarom word jij geen leraar-topic eentje over de zorg.
Ook in die sector kampen we met grote personeelstekorten.
Het onderwijs eist veel aandacht met al die stakingen, iets wat in de zorg lastiger te realiseren is. Als verpleeghuis of woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking kun je echt niet een dag dicht en van familie vragen dat ze hun hulpbehoevende broer/zus/ouder/partner effe ophalen.
Dus, Waarom ga jij eigenlijk niet de zorg in?
Het is een zeer diverse sector met ruimte voor mensen van mbo tot universitair. Als je niet tegen bloed kan, zijn er genoeg werkplekken waar je eigenlijk amper verpleegtechnische handelingen uitvoert.
Je kan werken in het ziekenhuis, in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg, dagbesteding voor verschillende doelgroepen, thuiszorg, kraamzorg, tandarts of huisartspraktijk. En dan zijn er overal tal van functies: helpenden, verzorgenden, verpleegkundigen, begeleiders, artsen, assistenten, therapeuten, gedragskundigen, orthopedagogen etc etc.
Voor elk wat wils dus.
To trapt af:
Zelf ben ik al jaren woonbegeleider in de gehandicaptenzorg en vind het heerlijk. Geen dag is hetzelfde en je werkt intensief met je bewoners. Daarvoor in de ouderenzorg gewerkt als verzorgende IG, wat ik ook leuk vond, maar afstandelijker.
Dankzij een stabiel team ervaar ik zelf niet veel werkdruk. Wel merk ik dat er geen inval te krijgen is in geval van ziekte. Dat moet je dan maar in je eigen team oplossen.
Er is veel aandacht voor bijscholing.
Er is net een nieuwe cao waarin een aantal mooie loonsverhogingen zitten. Ik ben daar best tevreden mee.
Mijn team krijgt veel vrijheid om het werk zelf in te vullen. De manager cirkelt niet als een havik rond,maar als we hulp of advies nodig hebben dan is ze er.
Nadelen:
Diensten korter dan 8 uur. Daardoor is het lastig om fulltime te werken.
Het ruim van te voren vrij moeten vragen ivm weinig invallers. Die moet je al maanden van te voren vastleggen. Dus zomaar een dag vrij vragen kan niet, dat moet je dan maar met collega's zien te ruilen. Andersom moet ik wel flexibel zijn, extra komen als er een zieke is etc.
Ook in die sector kampen we met grote personeelstekorten.
Het onderwijs eist veel aandacht met al die stakingen, iets wat in de zorg lastiger te realiseren is. Als verpleeghuis of woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking kun je echt niet een dag dicht en van familie vragen dat ze hun hulpbehoevende broer/zus/ouder/partner effe ophalen.
Dus, Waarom ga jij eigenlijk niet de zorg in?
Het is een zeer diverse sector met ruimte voor mensen van mbo tot universitair. Als je niet tegen bloed kan, zijn er genoeg werkplekken waar je eigenlijk amper verpleegtechnische handelingen uitvoert.
Je kan werken in het ziekenhuis, in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg, dagbesteding voor verschillende doelgroepen, thuiszorg, kraamzorg, tandarts of huisartspraktijk. En dan zijn er overal tal van functies: helpenden, verzorgenden, verpleegkundigen, begeleiders, artsen, assistenten, therapeuten, gedragskundigen, orthopedagogen etc etc.
Voor elk wat wils dus.
To trapt af:
Zelf ben ik al jaren woonbegeleider in de gehandicaptenzorg en vind het heerlijk. Geen dag is hetzelfde en je werkt intensief met je bewoners. Daarvoor in de ouderenzorg gewerkt als verzorgende IG, wat ik ook leuk vond, maar afstandelijker.
Dankzij een stabiel team ervaar ik zelf niet veel werkdruk. Wel merk ik dat er geen inval te krijgen is in geval van ziekte. Dat moet je dan maar in je eigen team oplossen.
Er is veel aandacht voor bijscholing.
Er is net een nieuwe cao waarin een aantal mooie loonsverhogingen zitten. Ik ben daar best tevreden mee.
Mijn team krijgt veel vrijheid om het werk zelf in te vullen. De manager cirkelt niet als een havik rond,maar als we hulp of advies nodig hebben dan is ze er.
Nadelen:
Diensten korter dan 8 uur. Daardoor is het lastig om fulltime te werken.
Het ruim van te voren vrij moeten vragen ivm weinig invallers. Die moet je al maanden van te voren vastleggen. Dus zomaar een dag vrij vragen kan niet, dat moet je dan maar met collega's zien te ruilen. Andersom moet ik wel flexibel zijn, extra komen als er een zieke is etc.
donderdag 28 november 2019 om 08:19
Ik mis gewoon het zorg-gen. Ik zou doodongelukkig worden in de zorg, denk ik. Ik heb veel vrienden en familie die wel in de zorg werken en heb veel bewondering voor hun, of tenminste, dat zij dat zorg-gen wél hebben. Mij maak je veel gelukkiger in de culturele sector, maar daar liggen de banen niet bepaald voor het opscheppen.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
donderdag 28 november 2019 om 08:22
Ik ben juist jaren geleden uit de zorg gegaan, zat in de thuiszorg. Ben thuishulp geweest maar ook verzorgingshulp.
Werd terug gezet naar thuishulp tijdens een reorganisatie en toen de zoveelste leidinggevende weer het wiel opnieuw dacht uit te vinden was ik het zat en ben ik ander werk gaan zoeken.
Was het ook zat dat wij als personeel een nummer waren maar de cliënten ook. En inderdaad wat je schrijft over verlof en ziek zijn. Kon je als je ziek was zelf je cliënt gaan af bellen en ook meerdere collega's of er iemand tijd had wat dus nooit zo was. Zat je zo met je zieke hoofd de halve morgen aan de telefoon.
Toen ik hoor de zoveelste keer voor een gesloten deur stond vanwege niet vermelden dat cliënt al dagen in het ziekenhuis lag was het eigenlijk de druppel. En nog meer van dat soort dingen.
Maar de eerste jaren ( eind jaren negentig) waren echt heel leuk.
Werd terug gezet naar thuishulp tijdens een reorganisatie en toen de zoveelste leidinggevende weer het wiel opnieuw dacht uit te vinden was ik het zat en ben ik ander werk gaan zoeken.
Was het ook zat dat wij als personeel een nummer waren maar de cliënten ook. En inderdaad wat je schrijft over verlof en ziek zijn. Kon je als je ziek was zelf je cliënt gaan af bellen en ook meerdere collega's of er iemand tijd had wat dus nooit zo was. Zat je zo met je zieke hoofd de halve morgen aan de telefoon.
Toen ik hoor de zoveelste keer voor een gesloten deur stond vanwege niet vermelden dat cliënt al dagen in het ziekenhuis lag was het eigenlijk de druppel. En nog meer van dat soort dingen.
Maar de eerste jaren ( eind jaren negentig) waren echt heel leuk.
donderdag 28 november 2019 om 08:23
Ik werk wel in de zorg maar dan administratief. Ik herken jouw vrijheid als team, dat hebben wij ook. We lossen veel zelf op, dat vind ik ook heel fijn.
Ik vind het de fijnste sector om voor te werken in administratieve zin. Het dienstverlendende spreekt me aan. Ik vind het echt de horror om in een commerciële sector te werken met targets en in de sales (been there).
Mijn vriendin bij de bank verdient meer, maar daar staan verplichtingen als opleidingen, ontwikkelingen, reorganisaties, verhuizingen etc tegenover. Ik hou meer van stabiliteit en ik ben niet zo ambitieus dat ik opleidingen en functieveranderingen wens.
Ik vind het de fijnste sector om voor te werken in administratieve zin. Het dienstverlendende spreekt me aan. Ik vind het echt de horror om in een commerciële sector te werken met targets en in de sales (been there).
Mijn vriendin bij de bank verdient meer, maar daar staan verplichtingen als opleidingen, ontwikkelingen, reorganisaties, verhuizingen etc tegenover. Ik hou meer van stabiliteit en ik ben niet zo ambitieus dat ik opleidingen en functieveranderingen wens.
donderdag 28 november 2019 om 08:24
Ik wilde vroeger logopedist worden, maar omdat ik slis is dat niks geworden.
Alles waar lichaamsvloeistoffen bij komen kijken is sowieso niks voor mij en dingen waarbij ik aan mensen moet zitten (fysiotherapeut bijvoorbeeld) ook niet.
Ook alles waarbij mensen vertellen over hun fysieke klachten valt af, gisteren vertelde een collega over haar afstervende teennagel en ik ging prompt van mijn stokje.
Oh en als kind wilde ik de gehandicaptenzorg in (wegens gehandicapt zusje), maar dat leek me uiteindelijk psychisch toch te zwaar.
Gedragsdeskundige, maatschappelijk werker, kwaliteitsadviseur, dat soort beroepen spreken me wel aan.
Alles waar lichaamsvloeistoffen bij komen kijken is sowieso niks voor mij en dingen waarbij ik aan mensen moet zitten (fysiotherapeut bijvoorbeeld) ook niet.
Ook alles waarbij mensen vertellen over hun fysieke klachten valt af, gisteren vertelde een collega over haar afstervende teennagel en ik ging prompt van mijn stokje.
Oh en als kind wilde ik de gehandicaptenzorg in (wegens gehandicapt zusje), maar dat leek me uiteindelijk psychisch toch te zwaar.
Gedragsdeskundige, maatschappelijk werker, kwaliteitsadviseur, dat soort beroepen spreken me wel aan.
donderdag 28 november 2019 om 08:25
Het trekt me gewoon niet (kan trouwens ook inderdaad niet tegen een hoop medische handelingen) en ik vind dat je echt alleen de zorg in moet gaan als je hart er ligt. Verder zouden de nachtdiensten me in veel functies ook onwijs tegenstaan. Mijn slaappatroon leest al behoorlijk nauw en raakt ook snel van slag.
Ik heb wel onwijs respect voor mensen die in de zorg werken en die zouden we wat mij betreft wel wat meer mogen koesteren.
Ik heb wel onwijs respect voor mensen die in de zorg werken en die zouden we wat mij betreft wel wat meer mogen koesteren.
donderdag 28 november 2019 om 08:27
De zorg is een prachtig beroep maar ook loodzwaar. Ik ben er een tijdje uit geweest en nadat ik mijn opleiding opnieuw ging doen, ging ik dus weer opnieuw de zorg in. Wel een wat aangepaste werkplaats ivm bepaalde prikkels.
Ik vond het aan de ene kant fijn (je had echt tijd met de bewoners) maar aan de andere kant was er vanaf het begin al ellende met personeel-tekort. Ook waren er binnen de organisatie behoorlijk wat problemen wat de sfeer niet ten goede kwam.
Omdat er veel uitzendkrachten waren, werd er van alle kanten aan me getrokken 'omdat ik de organisatie en het huis beter kenden dan zij'.
Toen naar een andere locatie gegaan (nadat diploma was behaald) en daar was het aantal bewoners veel groter. Het team was wel stabiel, al waren er een paar collega's die op een burn-out afstevenden.
Echter speelden er daar ook dingen waardoor ik zelf ook weer compleet over mijn grenzen ging.
Nu werk ik weer bij mijn oude werkgever. Klein beetje zorg, maar dan een andere tak.Ik heb vaste dagen, vaste klanten en het brengt me zoveel meer rust.
Ik vond het aan de ene kant fijn (je had echt tijd met de bewoners) maar aan de andere kant was er vanaf het begin al ellende met personeel-tekort. Ook waren er binnen de organisatie behoorlijk wat problemen wat de sfeer niet ten goede kwam.
Omdat er veel uitzendkrachten waren, werd er van alle kanten aan me getrokken 'omdat ik de organisatie en het huis beter kenden dan zij'.
Toen naar een andere locatie gegaan (nadat diploma was behaald) en daar was het aantal bewoners veel groter. Het team was wel stabiel, al waren er een paar collega's die op een burn-out afstevenden.
Echter speelden er daar ook dingen waardoor ik zelf ook weer compleet over mijn grenzen ging.
Nu werk ik weer bij mijn oude werkgever. Klein beetje zorg, maar dan een andere tak.Ik heb vaste dagen, vaste klanten en het brengt me zoveel meer rust.
donderdag 28 november 2019 om 08:29
Ik werk niet in de zorg, omdat ik op meerdere momenten in mijn leven heel veel zorg nodig heb. Daarentegen werk ik wel als vrijwilliger in de zorg (dagbesteding) en ben ook mantelzorger voor meerdere mensen in mijn (Schoon-)familie.
Ik heb diep respect voor heel veel zorgmedewerkers, maar baal er soms wel van dat er niet altijd de tijd is (?) om daadwerkelijk naar de klachten van een patiënt te luisteren. Daarmee wordt veel extra pijn veroorzaakt, want niet nodig is. Een dossier lezen is soms al te veel gevraagd. Maar ja, tijd...
Ik heb diep respect voor heel veel zorgmedewerkers, maar baal er soms wel van dat er niet altijd de tijd is (?) om daadwerkelijk naar de klachten van een patiënt te luisteren. Daarmee wordt veel extra pijn veroorzaakt, want niet nodig is. Een dossier lezen is soms al te veel gevraagd. Maar ja, tijd...
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
donderdag 28 november 2019 om 08:30
Voor iedereen zorgen tegen betaling ligt mij totaal niet. Ik heb al de pest is en word depressieverig als ik zelf maar pijn heb in mijn grote teen. Dan mis ik mijn kracht en hang ik juist aan alles wat leeft en vrolijk is en juist dan wil ik niet herinnerd worden aan slechtere tijden. Dat trek ik niet. Ik zou niets te bieden hebben.
Mensen waar ik van houd wil ik wel verzorgen hoor, binnen bepaalde grenzen. Hoewel ik ook daarvan depressief word maar dat is dan een prijs die ik uiteraard wel wil betalen als die ander maar beter wordt.
Mensen waar ik van houd wil ik wel verzorgen hoor, binnen bepaalde grenzen. Hoewel ik ook daarvan depressief word maar dat is dan een prijs die ik uiteraard wel wil betalen als die ander maar beter wordt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 28 november 2019 om 08:34
Ik werk (met veel plezier!) in de jeugdzorg, maar twijfel of ik wil blijven. Met name de onregelmatigheid begint nu ik twee kinderen heb toch wel 'n ding te worden. Mijn sociale netwerk is qua opvangmogelijkheden nu ook een stuk beperkter dan bij de eerste.
Daarnaast heb ik wel last van de werkdruk. Gelukkig ook een vrij stevig team, maar er zijn toch ook wel regelmatig wisselingen en invalkrachten zijn inderdaad niet te krijgen (en heel eerlijk, vaak werk ik liever alleen dan met een invalkracht...). De doelgroep is de afgelopen jaren een stuk heftiger geworden, de doorplaatsmogelijkheden zijn belabberd en er moet altijd alleen maar bezuinigd worden. Oftewel: we doen nu meer en heftiger werk, in minder uren met minder mensen.
Daarnaast heb ik wel last van de werkdruk. Gelukkig ook een vrij stevig team, maar er zijn toch ook wel regelmatig wisselingen en invalkrachten zijn inderdaad niet te krijgen (en heel eerlijk, vaak werk ik liever alleen dan met een invalkracht...). De doelgroep is de afgelopen jaren een stuk heftiger geworden, de doorplaatsmogelijkheden zijn belabberd en er moet altijd alleen maar bezuinigd worden. Oftewel: we doen nu meer en heftiger werk, in minder uren met minder mensen.
donderdag 28 november 2019 om 08:35
donderdag 28 november 2019 om 08:38
Elke werkplek is natuurlijk anders, maar ik hoef niet zelf vervanging te regelen als ik ziek ben, daar hebben we een planner en een manager voor. Die belt dan de teamleden wel.dolfje schreef: ↑28-11-2019 08:22Ik ben juist jaren geleden uit de zorg gegaan, zat in de thuiszorg. Ben thuishulp geweest maar ook verzorgingshulp.
Werd terug gezet naar thuishulp tijdens een reorganisatie en toen de zoveelste leidinggevende weer het wiel opnieuw dacht uit te vinden was ik het zat en ben ik ander werk gaan zoeken.
Was het ook zat dat wij als personeel een nummer waren maar de cliënten ook. En inderdaad wat je schrijft over verlof en ziek zijn. Kon je als je ziek was zelf je cliënt gaan af bellen en ook meerdere collega's of er iemand tijd had wat dus nooit zo was. Zat je zo met je zieke hoofd de halve morgen aan de telefoon.
Toen ik hoor de zoveelste keer voor een gesloten deur stond vanwege niet vermelden dat cliënt al dagen in het ziekenhuis lag was het eigenlijk de druppel. En nog meer van dat soort dingen.
Maar de eerste jaren ( eind jaren negentig) waren echt heel leuk.
Een dienst onderling ruilen is natuurlijk wel eigen verantwoordelijkheid.
donderdag 28 november 2019 om 08:40
Haha, doe je goed
donderdag 28 november 2019 om 08:42
Zeker wel. Als je dat wil zou je eens contact op moeten nemen met een thuiszorgorganisatie wat de mogelijkheden zijn voor werk en opleiding.
donderdag 28 november 2019 om 08:42
De uitvoerende medewerkers zijn echt de sluitpost op de begroting, de planning, de voorwaarden.
En de schaalverkleining met allemaal kleinere zorg bureautjes, die allemaal een dure directeur hebben, maakt de zorg onnodig kostbaar. Daar erger ik me teveel aan.
Er zijn teveel management lagen, onnodig en kostbaar.
Ik kan het ook gewoon niet. Want hou er niet van om aan te raken en aangeraakt te worden.
En de schaalverkleining met allemaal kleinere zorg bureautjes, die allemaal een dure directeur hebben, maakt de zorg onnodig kostbaar. Daar erger ik me teveel aan.
Er zijn teveel management lagen, onnodig en kostbaar.
Ik kan het ook gewoon niet. Want hou er niet van om aan te raken en aangeraakt te worden.
donderdag 28 november 2019 om 08:51
Ik heb een aantal jaar, als bijbaan, als receptioniste in verpleeghuizen gewerkt. Prima werk en het was regelmatig in onregelmatigheid (vaste avonden, vaste weekend dagen), dus je wist precies waar je aan toe was.
Met ziekte moest er inderdaad ingevallen worden, maar gelukkig een stabiel team dus behalve een griepje hier en daar viel dat altijd reuze mee!
Nadat ik afstudeerde ben ik er mee gestopt en ben ik fulltime ergens anders gaan werken. Er zat voor mij niet voldoende uitdaging in.
De zorgsector trekt mij op zich wel, maar niet voor de ‘handen-aan-het-bed’. Ik geloof echt niet dat ik daar geschikt voor ben....
Met ziekte moest er inderdaad ingevallen worden, maar gelukkig een stabiel team dus behalve een griepje hier en daar viel dat altijd reuze mee!
Nadat ik afstudeerde ben ik er mee gestopt en ben ik fulltime ergens anders gaan werken. Er zat voor mij niet voldoende uitdaging in.
De zorgsector trekt mij op zich wel, maar niet voor de ‘handen-aan-het-bed’. Ik geloof echt niet dat ik daar geschikt voor ben....
donderdag 28 november 2019 om 08:53
Wat ik om me heen hoor is dat veel mensen echt geen affiniteit hebben met verzorging / vinden het vies etc.
Ik denk dat dat echt in je moet zitten.
Of je vind het fantastisch of helemaal niks.
Ik ben sinds kort met zwaar meervoudig gehandicapten gaan werken (heb vaste dagen kunnen opperen) en ik vind het fantastisch.
Lvb lijkt me ook erg leuk maar dit vind ik ook leuk, omdat je zoveel uit de non verbale communicatie kan halen.
Ik werk in een heel kleinschalige woonvorm opgezet door de ouders van de bewoners en ik ervaar geen zware werkdruk.
Wij hebben echt nog de tijd voor mensen en staan vaak 1 op 1 of 1 op 2.
Ik denk dat dat echt in je moet zitten.
Of je vind het fantastisch of helemaal niks.
Ik ben sinds kort met zwaar meervoudig gehandicapten gaan werken (heb vaste dagen kunnen opperen) en ik vind het fantastisch.
Lvb lijkt me ook erg leuk maar dit vind ik ook leuk, omdat je zoveel uit de non verbale communicatie kan halen.
Ik werk in een heel kleinschalige woonvorm opgezet door de ouders van de bewoners en ik ervaar geen zware werkdruk.
Wij hebben echt nog de tijd voor mensen en staan vaak 1 op 1 of 1 op 2.
anoniem_390457 wijzigde dit bericht op 28-11-2019 08:54
0.32% gewijzigd
donderdag 28 november 2019 om 08:54
Ik ben bezig met de opleiding social work, laatste jaar.
Ik weet nog niet of ik in dit werkveld wil werken later.
Wat mij het meest tegenzit in het algemeen
- betaalt weinig voor wat je er voor moet doen.
- veel parttime vacatures.
- flexibiliteit die van je verwacht wordt, echter geldt dit voor veel instellingen niet andersom.
- steeds groter wordende teams door overname.
- management dat weer van alles bedenkt voor cliënten waarvan ik mij afvraag or ze zelf wel eens met de doelgroep hebben gewerkt. Ook onder de noemer: innovatief, terwijl het gewoon een verkapte bezuinigingsmaatregel is. Zeg dat dan gewoon. (Ipv op huisbezoek naar cliënten gaan FaceTimen, met een eigen ontwikkelde app dan wel)
Verder lees ik vaak werkdruk in de zorg, ik geloof dat dit in bepaalde sectoren echt speelt. Waar ik heb gewerkt en stage heb gelopen (werktrajecten en begeleid wonen) vond ik het werk niet altijd even uitdagend en heb ik vaak zitten wachten tot de tijd verstreek. Echt tegen bore-out aan. Ik heb zaken gezien die tegen de beroepscode gaan, en als ik de desbetreffende collega daar feedback over gaf of vroeg wat maakte dat hij/zij dit zo aanpakte kreeg ik een antwoord als “Ik werk hier al x jaar en zo doen we het gewoon.” Daar werd ik zelf heel moe van.
Niet alle collega’s zijn even professioneel of integer en dat vind ik vaak gewoon de moeilijkste pil om te slikken, omdat er naar mijn mening ook niet tegen wordt opgetreden. Het grootste voordeel van werken in deze sector is namelijk de vrijheid om je werk uit te voeren vind ik. Dit is daar een keerzijde van waar ik zelf persoonlijk moeilijk mee om kan gaan.
Ik ben natuurlijk nog een beginner en ga de eerste paar jaar nog goed rondkijken zodat ik hopelijk toch mijn droombaan in de zorg kan vinden. Het is gelukkig erg breed en ik zal van zelf wel iets vinden waarin ik al mijn energie in kwijt kan en voldoening uit kan halen.
Ik weet nog niet of ik in dit werkveld wil werken later.
Wat mij het meest tegenzit in het algemeen
- betaalt weinig voor wat je er voor moet doen.
- veel parttime vacatures.
- flexibiliteit die van je verwacht wordt, echter geldt dit voor veel instellingen niet andersom.
- steeds groter wordende teams door overname.
- management dat weer van alles bedenkt voor cliënten waarvan ik mij afvraag or ze zelf wel eens met de doelgroep hebben gewerkt. Ook onder de noemer: innovatief, terwijl het gewoon een verkapte bezuinigingsmaatregel is. Zeg dat dan gewoon. (Ipv op huisbezoek naar cliënten gaan FaceTimen, met een eigen ontwikkelde app dan wel)
Verder lees ik vaak werkdruk in de zorg, ik geloof dat dit in bepaalde sectoren echt speelt. Waar ik heb gewerkt en stage heb gelopen (werktrajecten en begeleid wonen) vond ik het werk niet altijd even uitdagend en heb ik vaak zitten wachten tot de tijd verstreek. Echt tegen bore-out aan. Ik heb zaken gezien die tegen de beroepscode gaan, en als ik de desbetreffende collega daar feedback over gaf of vroeg wat maakte dat hij/zij dit zo aanpakte kreeg ik een antwoord als “Ik werk hier al x jaar en zo doen we het gewoon.” Daar werd ik zelf heel moe van.
Niet alle collega’s zijn even professioneel of integer en dat vind ik vaak gewoon de moeilijkste pil om te slikken, omdat er naar mijn mening ook niet tegen wordt opgetreden. Het grootste voordeel van werken in deze sector is namelijk de vrijheid om je werk uit te voeren vind ik. Dit is daar een keerzijde van waar ik zelf persoonlijk moeilijk mee om kan gaan.
Ik ben natuurlijk nog een beginner en ga de eerste paar jaar nog goed rondkijken zodat ik hopelijk toch mijn droombaan in de zorg kan vinden. Het is gelukkig erg breed en ik zal van zelf wel iets vinden waarin ik al mijn energie in kwijt kan en voldoening uit kan halen.
Wie wat wil die moet wat.
donderdag 28 november 2019 om 08:55
Omdat het mij stress geeft. Teveel verantwoordelijkheidsgevoel. Ik verzorg een demente vrouw uit de buurt, dat is toevallig zo gelopen want ze heeft niemand anders. Prettig vind ik het niet, ik vind het ook te moeilijk geconfronteerd te worden met haar lijden. En ik vind het lastig een balans te zoeken, het gevoel dat ik mezelf vergeet. Misschien is het anders met een team, vanuit de professionele hoek. Maar ik vind het lastig om grenzen aan te geven ook, ze wil nu eigenlijk dat ik er elke dag ben.
donderdag 28 november 2019 om 08:57
Ik ben juist de zorg uit gegaan. Ik werkte als woonbegeleider in de gehandicaptenzorg.
Een mooi beroep.
Maar de onregelmatigheid, flexibiliteit en maar 1 vrij dagdeel in de week op een contract van 24 uur, brak me op.
Ik heb een jong gezin en vond het niet meer te combineren, ook met kinderopvang etc.
Werk nu in het speciaal onderwijs. Bijna dezelfde doelgroep en vaste werkdagen, geen avonden en weekenden meer. Ben blij dat ik de overstap heb gemaakt.
Een mooi beroep.
Maar de onregelmatigheid, flexibiliteit en maar 1 vrij dagdeel in de week op een contract van 24 uur, brak me op.
Ik heb een jong gezin en vond het niet meer te combineren, ook met kinderopvang etc.
Werk nu in het speciaal onderwijs. Bijna dezelfde doelgroep en vaste werkdagen, geen avonden en weekenden meer. Ben blij dat ik de overstap heb gemaakt.
