Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
dinsdag 27 februari 2007 om 21:42
quote:
quote: quattro35 reageerde
Omdat dit forum anoniem is dacht ik dat mensen hier misschien wel dingen durfden te zeggen die ze irl nooit hardop zullen vertellen.
Stel dat ze dat zouden doen, wat zou dat dan voor jou betekenen?
Bevestiging van vermoedens? Misschien kan ik iets bijleren? Dit forum is soms erg leerzaam voor mij. Sommige onderwerpen liggen irl vaak te gevoelig, kijk maar hoeveel forummers hier wel bepaalde dingen over hun relatie zeggen en dat irl veel minder goed durven.
(Lastige vraag van je trouwens!
)
quote: quattro35 reageerde
Omdat dit forum anoniem is dacht ik dat mensen hier misschien wel dingen durfden te zeggen die ze irl nooit hardop zullen vertellen.
Stel dat ze dat zouden doen, wat zou dat dan voor jou betekenen?
Bevestiging van vermoedens? Misschien kan ik iets bijleren? Dit forum is soms erg leerzaam voor mij. Sommige onderwerpen liggen irl vaak te gevoelig, kijk maar hoeveel forummers hier wel bepaalde dingen over hun relatie zeggen en dat irl veel minder goed durven.
(Lastige vraag van je trouwens!
)
dinsdag 27 februari 2007 om 22:54
Op lange termijn zijn kinderen die op een gegeven moment volwassen zijn geworden en een partner hebben kunnen vinden goed bezig.
Nog beter zijn de volwassenen die besluiten om een gezin te stichten.
Volwassenen die geen partner hebben kunnen vinden zijn neutraal gezien de verliezers van de maatschappij.
Heteroseksuele stellen onder de 36 die geen moeite doen om kinderen te krijgen, kijken niet verder dan hun neus lang is.
Zij vormen waarschijnlijk een last voor mensen die richting willen geven aan de toekomst.
Nieuwe mensen zijn nu eenmaal het beste in staat om nieuwe technieken te leren en toe te passen.
Nog beter zijn de volwassenen die besluiten om een gezin te stichten.
Volwassenen die geen partner hebben kunnen vinden zijn neutraal gezien de verliezers van de maatschappij.
Heteroseksuele stellen onder de 36 die geen moeite doen om kinderen te krijgen, kijken niet verder dan hun neus lang is.
Zij vormen waarschijnlijk een last voor mensen die richting willen geven aan de toekomst.
Nieuwe mensen zijn nu eenmaal het beste in staat om nieuwe technieken te leren en toe te passen.
woensdag 28 februari 2007 om 09:33
quote:
Bevestiging van vermoedens? Misschien kan ik iets bijleren?
(Lastige vraag van je trouwens!)
(Zo ben ik hè )
Mijn vermoeden (correct me if I'm wrong) is eigenlijk dat jij zelf zit te twijfelen/dubben over kinderen en/of gezin en dat dit wel een rationele (lees: veilige) manier is om het eens over het onderwerp te hebben.
Wat zou je willen bijleren eigenlijk? Vind je het heel boeiend om te weten waarom mensen kinderen willen?
Bevestiging van vermoedens? Misschien kan ik iets bijleren?
(Lastige vraag van je trouwens!
)(Zo ben ik hè
)Mijn vermoeden (correct me if I'm wrong) is eigenlijk dat jij zelf zit te twijfelen/dubben over kinderen en/of gezin en dat dit wel een rationele (lees: veilige) manier is om het eens over het onderwerp te hebben.
Wat zou je willen bijleren eigenlijk? Vind je het heel boeiend om te weten waarom mensen kinderen willen?
donderdag 1 maart 2007 om 01:58
quote:
(Zo ben ik hè )
Mijn vermoeden (correct me if I'm wrong) is eigenlijk dat jij zelf zit te twijfelen/dubben over kinderen en/of gezin en dat dit wel een rationele (lees: veilige) manier is om het eens over het onderwerp te hebben.
Wat zou je willen bijleren eigenlijk? Vind je het heel boeiend om te weten waarom mensen kinderen willen?
Psychiater Loomii, je vermoeden ging de verkeerde kant op!
Ik wil pertinent geen kinderen, nu niet en nooit niet dus ik heb zelf geen twijfels daarover. Miisschien vind ik het leuk om mijn vermoedens bevestigd te zien? "Zie je wel, ik had gelijk!"
Soms zie ik wel eens wat over het hoofd, dus iets bijleren kan vaak geen kwaad. En sommige vragen hoef je irl niet eens te stellen omdat mensen er toch niet serieus of eerlijk op in gaan, en aangezien bepaalde beslissingen van mensen mij verbazen, is het interessant om hun beweegredenen eens te horen!
(Zo ben ik hè
)Mijn vermoeden (correct me if I'm wrong) is eigenlijk dat jij zelf zit te twijfelen/dubben over kinderen en/of gezin en dat dit wel een rationele (lees: veilige) manier is om het eens over het onderwerp te hebben.
Wat zou je willen bijleren eigenlijk? Vind je het heel boeiend om te weten waarom mensen kinderen willen?
Psychiater Loomii, je vermoeden ging de verkeerde kant op!
Ik wil pertinent geen kinderen, nu niet en nooit niet dus ik heb zelf geen twijfels daarover. Miisschien vind ik het leuk om mijn vermoedens bevestigd te zien? "Zie je wel, ik had gelijk!"
Soms zie ik wel eens wat over het hoofd, dus iets bijleren kan vaak geen kwaad. En sommige vragen hoef je irl niet eens te stellen omdat mensen er toch niet serieus of eerlijk op in gaan, en aangezien bepaalde beslissingen van mensen mij verbazen, is het interessant om hun beweegredenen eens te horen!
donderdag 1 maart 2007 om 10:53
quote:
Psychiater Loomii, je vermoeden ging de verkeerde kant op!
Ik wil pertinent geen kinderen, nu niet en nooit niet dus ik heb zelf geen twijfels daarover. Miisschien vind ik het leuk om mijn vermoedens bevestigd te zien? "Zie je wel, ik had gelijk!"
Dat was mijn tweede vermoeden, dat van die vermoedens bevestigd willen zien, dus ik was warm. Ik laat mijn diploma nog maar even aan de muur hangen. ;)
Soms zie ik wel eens wat over het hoofd, dus iets bijleren kan vaak geen kwaad. En sommige vragen hoef je irl niet eens te stellen omdat mensen er toch niet serieus of eerlijk op in gaan, en aangezien bepaalde beslissingen van mensen mij verbazen, is het interessant om hun beweegredenen eens te horen!
IMHO zit je er behoorljk naast met je vermoedens over de beweegredenen van mensen tot het willen/nemen van kinderen. Er zal links en rechts heus wel een "lijm-baby" geboren worden, om een relatie te redden, maar verder herken ik -niet bij mezelf en niet bij vrienden/familie/ed of uit de literatuur- je motieven uit de OP niet. Ik denk dat je je vergelijking tussen kinderen en wasmachines wat los moet laten om eea in het juiste perspectief te kunnen zien.
Wat betreft het spijt hebben van het hebben van kinderen, ik ken niemand die er echt spijt van heeft. Wel mensen die bepaalde aspecten uit hun kinderloze periode missen, of spijt hebben van met wie ze kinderen hebben gekregen.
Psychiater Loomii, je vermoeden ging de verkeerde kant op!
Ik wil pertinent geen kinderen, nu niet en nooit niet dus ik heb zelf geen twijfels daarover. Miisschien vind ik het leuk om mijn vermoedens bevestigd te zien? "Zie je wel, ik had gelijk!"
Dat was mijn tweede vermoeden, dat van die vermoedens bevestigd willen zien, dus ik was warm. Ik laat mijn diploma nog maar even aan de muur hangen. ;)
Soms zie ik wel eens wat over het hoofd, dus iets bijleren kan vaak geen kwaad. En sommige vragen hoef je irl niet eens te stellen omdat mensen er toch niet serieus of eerlijk op in gaan, en aangezien bepaalde beslissingen van mensen mij verbazen, is het interessant om hun beweegredenen eens te horen!
IMHO zit je er behoorljk naast met je vermoedens over de beweegredenen van mensen tot het willen/nemen van kinderen. Er zal links en rechts heus wel een "lijm-baby" geboren worden, om een relatie te redden, maar verder herken ik -niet bij mezelf en niet bij vrienden/familie/ed of uit de literatuur- je motieven uit de OP niet. Ik denk dat je je vergelijking tussen kinderen en wasmachines wat los moet laten om eea in het juiste perspectief te kunnen zien.
Wat betreft het spijt hebben van het hebben van kinderen, ik ken niemand die er echt spijt van heeft. Wel mensen die bepaalde aspecten uit hun kinderloze periode missen, of spijt hebben van met wie ze kinderen hebben gekregen.
donderdag 1 maart 2007 om 12:21
Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken.....
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken.....
donderdag 1 maart 2007 om 13:07
quote:
Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Snap niet helemaal waar je de wijsheid vandaan haalt dat men kinderen krijgt 'omdat de buurman(what ever happened to de buurvrouw?!) ze ook heeft? En al helemaal niet dat er niet over de consequenties van keuzes wordt nagedacht.
Als we even de de groep Tokkies buiten beschouwing laten, is mijn ervaring dat juist vandaag de dag wel over het wel of niet nemen van kinderen wordt nagedacht. Zeker in vergelijking met de generatie voor ons en die daarvoor. Mijn moeder en zeker mijn oma hadden niks te kiezen, kinderen kreeg je gewoon.
Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Snap niet helemaal waar je de wijsheid vandaan haalt dat men kinderen krijgt 'omdat de buurman(what ever happened to de buurvrouw?!) ze ook heeft? En al helemaal niet dat er niet over de consequenties van keuzes wordt nagedacht.
Als we even de de groep Tokkies buiten beschouwing laten, is mijn ervaring dat juist vandaag de dag wel over het wel of niet nemen van kinderen wordt nagedacht. Zeker in vergelijking met de generatie voor ons en die daarvoor. Mijn moeder en zeker mijn oma hadden niks te kiezen, kinderen kreeg je gewoon.
donderdag 1 maart 2007 om 13:09
donderdag 1 maart 2007 om 13:22
je hebt goed over nagedacht dus Estrhrall...niet dus.
Het is logisch dat hoe meer je over kinderen leest- je leest meestal de positiever verhalen- je steeds meer het idee krijgt ook een kinderwens te hebben.
Maar je bent tenminste eerlijk, Estrall
Het bevestigt wel weer mijn vermoeden dat de meeste ouders niet zo diep nadenken over waarom zo kinderen willen en WAT een kind kost aan tijd/aandacht/ carriermogelijkheden en dan gaan ze er ook nog vaak te vanzelfsprekend vanuit dat hun kind 100 % gezond is....
Het is logisch dat hoe meer je over kinderen leest- je leest meestal de positiever verhalen- je steeds meer het idee krijgt ook een kinderwens te hebben.
Maar je bent tenminste eerlijk, Estrall
Het bevestigt wel weer mijn vermoeden dat de meeste ouders niet zo diep nadenken over waarom zo kinderen willen en WAT een kind kost aan tijd/aandacht/ carriermogelijkheden en dan gaan ze er ook nog vaak te vanzelfsprekend vanuit dat hun kind 100 % gezond is....
donderdag 1 maart 2007 om 14:00
quote:
Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken.....
Whahaha, oh dus daarom ben ik na de geboorte met een HBO-studie begonnen, ik wilde gewoon lekker niks met mijn hersens doen. Snapte al niet waarom ik dat in hemelsnaam wilde..
wat een vreemde gedachtengang.
Onderzoeken wijzen wel meer uit; ik neem aan dat alle vrouwen met kinderen die rondlopen, mee hebben gedaan aan dat onderzoek?
Anders is het niet steekhoudend. En ik neem ook aan dat ze dat hebben gestaafd d.m.v. een meting, en niet alleen hebben gebaseerd op het invullen van een vragenlijstje?
Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken.....
Whahaha, oh dus daarom ben ik na de geboorte met een HBO-studie begonnen, ik wilde gewoon lekker niks met mijn hersens doen. Snapte al niet waarom ik dat in hemelsnaam wilde..
wat een vreemde gedachtengang.
Onderzoeken wijzen wel meer uit; ik neem aan dat alle vrouwen met kinderen die rondlopen, mee hebben gedaan aan dat onderzoek?
Anders is het niet steekhoudend. En ik neem ook aan dat ze dat hebben gestaafd d.m.v. een meting, en niet alleen hebben gebaseerd op het invullen van een vragenlijstje?
donderdag 1 maart 2007 om 14:56
quote:
je hebt goed over nagedacht dus Estrhrall...niet dus.
Het is logisch dat hoe meer je over kinderen leest- je leest meestal de positiever verhalen- je steeds meer het idee krijgt ook een kinderwens te hebben.
Maar je bent tenminste eerlijk, Estrall
Het bevestigt wel weer mijn vermoeden dat de meeste ouders niet zo diep nadenken over waarom zo kinderen willen en WAT een kind kost aan tijd/aandacht/ carriermogelijkheden en dan gaan ze er ook nog vaak te vanzelfsprekend vanuit dat hun kind 100 % gezond is....
En dit bevestigd weer mijn vermoeden dat mensen vooral willen lezen wat in hun straatje past
;)
Nee we hebben er veel over nagedacht. Maar uiteindelijk weet je toch niet wat het inhoud en zijn we daar mee gestopt en in het diepe gesprongen. Rationeel is het toch vaak zo dat het eigenlijk helemaal geen slim idee is, maar gevoelens (hormonen...)... Die zijn niet te verklaren. Vandaar de eindconclusie als je vraagt waarom begin je er in godsnaam aan? Tja toch overwegend: het leek ons wel leuk (en het is nog veeeeeeel leuker bleek dus er komen er meer, ja ondanks die enorme zorgen die je kunt hebben over gezondheid enzo). Want het gevoel is wat er overblijft en dat geeft de doorslag.
Ik kan er een heel verhaal van maken hoor hoe het allemaal zo gekomen is maar dat zegt eigenlijk hetzelfde. Ik wilde ze eerst ook nooit hoor echt ik gruwelde ervan. Maar ja andersmans kinderen zijn niet te vergelijken. Die vind ik ook nog steeds niet leuk trouwens haha.
En eh bij sommige mensen vraag ik het me ook af hoor waarom ze kinderen wilden! Of waar hun hersenen zijn gebleven na de bevalling
Terwijl ik weer andere onderzoeken heb gelezen dat vrouwen met kinderen juist slimmer zijn. Maar daar merk ik ook niks van hoor, leek me nou net zo handig voor een flitsende nieuwe carriere (oh nee ik ben moeder dus dan mag en kan toch niet).
je hebt goed over nagedacht dus Estrhrall...niet dus.
Het is logisch dat hoe meer je over kinderen leest- je leest meestal de positiever verhalen- je steeds meer het idee krijgt ook een kinderwens te hebben.
Maar je bent tenminste eerlijk, Estrall
Het bevestigt wel weer mijn vermoeden dat de meeste ouders niet zo diep nadenken over waarom zo kinderen willen en WAT een kind kost aan tijd/aandacht/ carriermogelijkheden en dan gaan ze er ook nog vaak te vanzelfsprekend vanuit dat hun kind 100 % gezond is....
En dit bevestigd weer mijn vermoeden dat mensen vooral willen lezen wat in hun straatje past
;)Nee we hebben er veel over nagedacht. Maar uiteindelijk weet je toch niet wat het inhoud en zijn we daar mee gestopt en in het diepe gesprongen. Rationeel is het toch vaak zo dat het eigenlijk helemaal geen slim idee is, maar gevoelens (hormonen...)... Die zijn niet te verklaren. Vandaar de eindconclusie als je vraagt waarom begin je er in godsnaam aan? Tja toch overwegend: het leek ons wel leuk (en het is nog veeeeeeel leuker bleek dus er komen er meer, ja ondanks die enorme zorgen die je kunt hebben over gezondheid enzo). Want het gevoel is wat er overblijft en dat geeft de doorslag.
Ik kan er een heel verhaal van maken hoor hoe het allemaal zo gekomen is maar dat zegt eigenlijk hetzelfde. Ik wilde ze eerst ook nooit hoor echt ik gruwelde ervan. Maar ja andersmans kinderen zijn niet te vergelijken. Die vind ik ook nog steeds niet leuk trouwens haha.
En eh bij sommige mensen vraag ik het me ook af hoor waarom ze kinderen wilden! Of waar hun hersenen zijn gebleven na de bevalling
Terwijl ik weer andere onderzoeken heb gelezen dat vrouwen met kinderen juist slimmer zijn. Maar daar merk ik ook niks van hoor, leek me nou net zo handig voor een flitsende nieuwe carriere (oh nee ik ben moeder dus dan mag en kan toch niet).
donderdag 1 maart 2007 om 17:42
quote:Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit. Er valt gewoon niet over het krijgen van een kind na te denken. Je gaat ervoor of je gaat er niet voor.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!! Heb je er wel eens bij stilgestaan dat sommige vrouwen domweg geconfronteerd worden met een ongeplande zwangerschap en die toch zo dapper zijn het kind te laten komen? En met die "enorme tijdsinvestering" valt het alleszins mee en ja: een kind kost geld, maar dat kost een huisdier, je huis en je auto ook. Beetje een dooddoener niet??
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Graag even de bronvermelding.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!! Heb je er wel eens bij stilgestaan dat sommige vrouwen domweg geconfronteerd worden met een ongeplande zwangerschap en die toch zo dapper zijn het kind te laten komen? En met die "enorme tijdsinvestering" valt het alleszins mee en ja: een kind kost geld, maar dat kost een huisdier, je huis en je auto ook. Beetje een dooddoener niet??
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Graag even de bronvermelding.
donderdag 1 maart 2007 om 19:56
Ik denk er heeeeeeeeeeeeel veel over na, en ben een rationeel persoon. Ik weet alle voors en tegens en kan precies inschatten wat het me gaat 'kosten', op financieel, sociaal, lichamelijk gebied.
En toch kan ik hierin GEEN rationele keus maken. Het ís helemaal geen keus. Ik heb al mijn hele leven een soort van 'drang', het lijkt wel iets hormonaal bepaalds, om kinderen te krijgen. That's it. Het enige 'rationele' eraan, is het afwachten van het 'goede moment' (stabiele relatie, financiele zekerheid en dat soort ongein).
Als iemand me tijdens de kraamvisite zou vragen, wáárom ik voor kinderen had gekozen, zou ik met mijn mond vol tanden staan. Het VOELT gewoon zo.
En toch kan ik hierin GEEN rationele keus maken. Het ís helemaal geen keus. Ik heb al mijn hele leven een soort van 'drang', het lijkt wel iets hormonaal bepaalds, om kinderen te krijgen. That's it. Het enige 'rationele' eraan, is het afwachten van het 'goede moment' (stabiele relatie, financiele zekerheid en dat soort ongein).
Als iemand me tijdens de kraamvisite zou vragen, wáárom ik voor kinderen had gekozen, zou ik met mijn mond vol tanden staan. Het VOELT gewoon zo.
donderdag 1 maart 2007 om 21:54
Ik ben 25 en zie om mij heen steeds meer stellen met baby's. Leuk voor hen, maar ik vind er echt helemaal niets aan... Een verse moeder in onze vriendenkring was bijna overleden tijdens haar zwangerschap en heeft daarna in coma gelegen. Echt heel vreselijk allemaal. Ze maakt het nu goed gelukkig. Als ik zie hoe het ook mis kan gaan hoeft het van mij helemaal niet meer.
Overigens lijkt het mij wel heel bijzonder om zwanger te zijn. Maar ja, daarna heb je je kind voor de rest van je leven. En of ik dat wil? Nee, ik vind kinderen gewoon niet zo leuk. Ja, voor een dagje, als de ouders ze daarna weer mee naar huis nemen.
Geen oergevoel voor mij, nu althans, maar ik denk niet dat het ooit komt.
Bovendien stond in de vorige Viva dat partners zonder kinderen veel minder sleur in hun relatie ervaren. Dus ik ga voor een lang gelukkig leven met mijn mannetje, zonder sleur!
Overigens lijkt het mij wel heel bijzonder om zwanger te zijn. Maar ja, daarna heb je je kind voor de rest van je leven. En of ik dat wil? Nee, ik vind kinderen gewoon niet zo leuk. Ja, voor een dagje, als de ouders ze daarna weer mee naar huis nemen.
Geen oergevoel voor mij, nu althans, maar ik denk niet dat het ooit komt.
Bovendien stond in de vorige Viva dat partners zonder kinderen veel minder sleur in hun relatie ervaren. Dus ik ga voor een lang gelukkig leven met mijn mannetje, zonder sleur!
zondag 4 maart 2007 om 13:32
quote:
Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Wat buitengewoon kortzichtig gesteld zeg.
Wat valt er over een kind na te denken? Het begin altijd met een gevoel, want uit rationele overwegingen zullen maar weinig mensen kinderen nemen.
En daarbij, hoe moet ik nadenken over de financieen van de komende 20 jaar? En over de tijdsinvestering? Dat kun je toch uberhaupt niet van tevoren inschatten? Ik kan een hele mooie planning maken, qua carriere, financieen, kinderen maar stel dat 1 van ons arbeidsongeschikt wordt, overlijdt, ernstig ziek wordt of onvruchtbaar blijkt te zijn dan zit je daar met je schitterende planning. Een planning is geen garantie dat het wél goed gaat.
Het leven kun je grotendeels niet in de hand houden en niet plannen, je moet het nemen zoals het komt. Tuurlijk moeten er bepaalde basisvoorwaarden zijn als je aan kinderen begint (goede relatie, een inkomen) maar tegenwoordig wordt dat zó overdreven.
En wat betreft het ervan uitgaan dat je een gezond kind krijgt: bedenk jij elke keer dat jij je huis uitgaat dat je weleens doodgereden kan worden? Tuurlijk denk je daar weleens over na, maar je kunt er geen rekening mee houden, omdat dat niet echt logisch is.
Mensen denken uitvoerig na over de vorm van hun hypotheek en de keuze van hun vaatwasser, maar kinderen die krijgt men, "omdat de buurman ze ook heeft" en "anders komt niemand me bezoeken als ik in het bejaardenhuis" en "ik ben zo benieuwd hoe een kruizing van manlief en mij eruitziet" zit.
Er echt over na denken wat ze een kind wezenlijk te bieden hebben, wat een kind betekent voor de financieen de komende 20 jaar en de enorme tijdsinvestering die een kind kost zit er vaak niet bij!!
Ik heb heel vaak gedacht dat als voruwen een biologisch kind krijgen, ze ook de mogelijkheid verliezen om objectief naar kinderen te kijken.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Wat buitengewoon kortzichtig gesteld zeg.
Wat valt er over een kind na te denken? Het begin altijd met een gevoel, want uit rationele overwegingen zullen maar weinig mensen kinderen nemen.
En daarbij, hoe moet ik nadenken over de financieen van de komende 20 jaar? En over de tijdsinvestering? Dat kun je toch uberhaupt niet van tevoren inschatten? Ik kan een hele mooie planning maken, qua carriere, financieen, kinderen maar stel dat 1 van ons arbeidsongeschikt wordt, overlijdt, ernstig ziek wordt of onvruchtbaar blijkt te zijn dan zit je daar met je schitterende planning. Een planning is geen garantie dat het wél goed gaat.
Het leven kun je grotendeels niet in de hand houden en niet plannen, je moet het nemen zoals het komt. Tuurlijk moeten er bepaalde basisvoorwaarden zijn als je aan kinderen begint (goede relatie, een inkomen) maar tegenwoordig wordt dat zó overdreven.
En wat betreft het ervan uitgaan dat je een gezond kind krijgt: bedenk jij elke keer dat jij je huis uitgaat dat je weleens doodgereden kan worden? Tuurlijk denk je daar weleens over na, maar je kunt er geen rekening mee houden, omdat dat niet echt logisch is.
zondag 4 maart 2007 om 14:34
quote:
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Als je hiermee het eerste levensjaar van het kind bedoelt, dan lijkt me dat nogal logisch. Ik was in t eerste jaar zo moe dat ik niet eens mijn huisnummer wist...Dus ik denk dat t wel klopt, maar dan op een andere manier dan het onderzoek waarschijnlijk bedoeld heeft.
Onderzoek heeft trouwens uitgewezen dat vrouwen die een kind hebben, het eerste jaar minder hun hersens gebruiken..... Als je hiermee het eerste levensjaar van het kind bedoelt, dan lijkt me dat nogal logisch. Ik was in t eerste jaar zo moe dat ik niet eens mijn huisnummer wist...Dus ik denk dat t wel klopt, maar dan op een andere manier dan het onderzoek waarschijnlijk bedoeld heeft.
zondag 4 maart 2007 om 23:31
Hmmm...Interessante discussie.
Waarom ik kinderen zou willen hebben?? Ik heb vooropstaand (nog) GEEN kinderen, maar anders zou ik ze hebben omdat ik dat uit liefde voor mij en mijn vriend doe. Samen een kind opvoeden, goede ouders proberen te zijn en zoveel mogelijk liefde mee te geven zodat het gelukkig de wereld in kan vliegen.
De redenen die de TO geeft, daarom zou ik juist geen kinderen om willen nemen. Het leven is te kostbaar om om de verkeerde redenen te laten verpesten.
Waarom ik kinderen zou willen hebben?? Ik heb vooropstaand (nog) GEEN kinderen, maar anders zou ik ze hebben omdat ik dat uit liefde voor mij en mijn vriend doe. Samen een kind opvoeden, goede ouders proberen te zijn en zoveel mogelijk liefde mee te geven zodat het gelukkig de wereld in kan vliegen.
De redenen die de TO geeft, daarom zou ik juist geen kinderen om willen nemen. Het leven is te kostbaar om om de verkeerde redenen te laten verpesten.
maandag 5 maart 2007 om 17:33
Wij zijn "bezig" met het maken van een kind. Eindeloos doorgesproken, omdat vriend er in eerste instantie niet zo zeker van was dit te willen. Rationeel gezien dan.
Mijn enige argument, naast dat het leuk zal zijn is dat ik ervan overtuigd ben dat vriend en ik samen een leuk mens kunnen maken. Niet alleen een schattig babietje, maar ook een leuk kind, en een aardig mens. En dat is weer niet rationeel te verklaren, maar ik denk dat echt. Uiterlijk doet er niet toe, jongen of meisje maakt niet uit, en zelfs gezondheid zal er niet al teveel invloed op hebben: een kind van ons samen wordt gewoon een leuk mens. punt. Samen zijn wij ook leukere mensen. In mijn eentje zal ik waarschijnlijk een ontzettende losbolouder zijn, en mijn vriend een opgefokte zenuwpees. Ik ben zijn relativering, hij mijn stabiliteit. Voeg dat samen, en je krijgt een leuk mens. Ik zal vast te simpel denken, maar zo voelt het. Totaaaaaal niet rationeel dus.
Mijn enige argument, naast dat het leuk zal zijn is dat ik ervan overtuigd ben dat vriend en ik samen een leuk mens kunnen maken. Niet alleen een schattig babietje, maar ook een leuk kind, en een aardig mens. En dat is weer niet rationeel te verklaren, maar ik denk dat echt. Uiterlijk doet er niet toe, jongen of meisje maakt niet uit, en zelfs gezondheid zal er niet al teveel invloed op hebben: een kind van ons samen wordt gewoon een leuk mens. punt. Samen zijn wij ook leukere mensen. In mijn eentje zal ik waarschijnlijk een ontzettende losbolouder zijn, en mijn vriend een opgefokte zenuwpees. Ik ben zijn relativering, hij mijn stabiliteit. Voeg dat samen, en je krijgt een leuk mens. Ik zal vast te simpel denken, maar zo voelt het. Totaaaaaal niet rationeel dus.
dinsdag 6 maart 2007 om 14:12
Het is geen kwestie van waarom neem je ze, het is een gevoel, het is ook onzin dat je zou moeten verklaren waarom je ze wel of niet neemt, en het hebben van een kind is zeker niet heiligmakend, je hebt er heel veel mooie en leuke momenten van maar ook een altijd durende zorg om. En een kind legt ook een druk op je relatie en als die niet stabiel is wordt hij er zeker niet beter van, je moet echt een goede relatie hebben wil je het hebben van kinderen goed aan kunnen.
Ik heb zelf 1 kind van 15 en zou hem absoluut niet willen missen, maar mijn leven zou ook leuk zijn zonder kinderen. Overigens heb ik niks met baby's ik vind er weinig aan en zeker kinderen van een ander vind ik meestal niets aan.
ik krijg ook echt geen kinderverlangen als ik een kinderwagen of zwangere vrouw zie.
Ik heb zelf 1 kind van 15 en zou hem absoluut niet willen missen, maar mijn leven zou ook leuk zijn zonder kinderen. Overigens heb ik niks met baby's ik vind er weinig aan en zeker kinderen van een ander vind ik meestal niets aan.
ik krijg ook echt geen kinderverlangen als ik een kinderwagen of zwangere vrouw zie.
woensdag 7 maart 2007 om 09:45
Ik heb deze discussie al een paar keer voorbijgezapt, omdat ik het een moeilijke vraag vind. Na alle dapperen voor mij, ga ik toch ook een poging doen.
Ik wilde altijd al twee kinderen, leek me leuk. Ik ging trouwen en kreeg dan een jongen en een meisje, 2 jaar na elkaar! Hahaha, dat was mijn kinderlijke moederwens...
Eerst werd ik tante. Iedereen, inclusief ik en mijn vriend, dachten tijdens de zwangerschap van mijn zus dat dit wel het moment zou zijn dat wij ook wilden. Tot de kleine geboren was! Ik zag hoeveel werk een kind is. Hoeveel verantwoordelijkheid je hebt. En ook hoeveel je van zo'n kindje gaat houden. Dat brengt grote zorgen met zich mee. Op dat moment voelde ik dat we er nog niet aan toe waren.
Een paar jaar later wel. We gingen er ook voor. Waarom?
Wij wilden graag een kindje. We wilden iemand om samen voor te zorgen, die van ons een gezin maakte. Iemand die we kunnen levenswijsheid kunnen bijbrengen. Nog iemand om van de houden. Er was een drang van binnenuit, waardoor ik zo graag zwanger wilde zijn!
Zwanger zijn was bijzonder, spannend en erg vermoeiend. Bevallen was bijzonder, maar erg pijnlijk. Een baby is bijzonder, maar erg vermoeiend. Het vraagt andere kwaliteiten van je. Je moet leren organiseren, de behoeftes van je kind staan altijd voorop. En ondertussen moet je zorgen dat jijzelf en je relatie ook nog stabiel blijven.
Aan kinderen krijgen kleven veel nadelen. Je bent veel moe, bevallen doen onwijs pijn, je komt veel minder aan je zelf toe, moet tijd zoeken voor elkaar en jezelf, zit vast aan een vaak strak ritme, je kan niet meer alles doen wat je wilt. Ik baal nog steeds van de hele heisa die je moet doorlopen om alleen even eieren bij de supermarkt te halen! Of dat ze altijd poepen als je net in de auto wil stappen. Of dat je niet meer spontaan samen kan gaan stappen. Financieel ga je er op achteruit (en wat je over hebt gaat vaak alsnog naar de kinderen!:D).
Maar waarom hebben we dan toch geen spijt? Waarom kozen we zelfs voor een tweede? Dat zit in de kinderen zelf. Het grote genieten als je ziet hoe deze nieuwe mensen de wereld ontdekken en zich allerlei vaardigheden eigen maken. Het enthousiasme als je ze uit bed haalt of ze van school haalt. Het herkennen van jezelf en je partner in je kinderen. Kunnen overbrengen wat jij hebt geleerd over de wereld. Je hebt er een rol bijgekregen in je leven. Naast deelnemer aan het arbeidsproces, eigen persoon, partner, dochter, vriendin, ben je nu ook ouder. Het voegt wat toe in je leven. Net als alle andere rollen is het vaak leuk, maar ook regelmatig niet. Hoort erbij. Geen pieken zonder dalen!
Oja, en ik kreeg een jongen en een meisje, twee jaar na elkaar!
Ik wilde altijd al twee kinderen, leek me leuk. Ik ging trouwen en kreeg dan een jongen en een meisje, 2 jaar na elkaar
! Hahaha, dat was mijn kinderlijke moederwens...Eerst werd ik tante. Iedereen, inclusief ik en mijn vriend, dachten tijdens de zwangerschap van mijn zus dat dit wel het moment zou zijn dat wij ook wilden. Tot de kleine geboren was! Ik zag hoeveel werk een kind is. Hoeveel verantwoordelijkheid je hebt. En ook hoeveel je van zo'n kindje gaat houden. Dat brengt grote zorgen met zich mee. Op dat moment voelde ik dat we er nog niet aan toe waren.
Een paar jaar later wel. We gingen er ook voor. Waarom?
Wij wilden graag een kindje. We wilden iemand om samen voor te zorgen, die van ons een gezin maakte. Iemand die we kunnen levenswijsheid kunnen bijbrengen. Nog iemand om van de houden. Er was een drang van binnenuit, waardoor ik zo graag zwanger wilde zijn!
Zwanger zijn was bijzonder, spannend en erg vermoeiend. Bevallen was bijzonder, maar erg pijnlijk. Een baby is bijzonder, maar erg vermoeiend. Het vraagt andere kwaliteiten van je. Je moet leren organiseren, de behoeftes van je kind staan altijd voorop. En ondertussen moet je zorgen dat jijzelf en je relatie ook nog stabiel blijven.
Aan kinderen krijgen kleven veel nadelen. Je bent veel moe, bevallen doen onwijs pijn, je komt veel minder aan je zelf toe, moet tijd zoeken voor elkaar en jezelf, zit vast aan een vaak strak ritme, je kan niet meer alles doen wat je wilt. Ik baal nog steeds van de hele heisa die je moet doorlopen om alleen even eieren bij de supermarkt te halen! Of dat ze altijd poepen als je net in de auto wil stappen. Of dat je niet meer spontaan samen kan gaan stappen. Financieel ga je er op achteruit (en wat je over hebt gaat vaak alsnog naar de kinderen!:D).
Maar waarom hebben we dan toch geen spijt? Waarom kozen we zelfs voor een tweede? Dat zit in de kinderen zelf. Het grote genieten als je ziet hoe deze nieuwe mensen de wereld ontdekken en zich allerlei vaardigheden eigen maken. Het enthousiasme als je ze uit bed haalt of ze van school haalt. Het herkennen van jezelf en je partner in je kinderen. Kunnen overbrengen wat jij hebt geleerd over de wereld. Je hebt er een rol bijgekregen in je leven. Naast deelnemer aan het arbeidsproces, eigen persoon, partner, dochter, vriendin, ben je nu ook ouder. Het voegt wat toe in je leven. Net als alle andere rollen is het vaak leuk, maar ook regelmatig niet. Hoort erbij. Geen pieken zonder dalen!
Oja, en ik kreeg een jongen en een meisje, twee jaar na elkaar
!
woensdag 7 maart 2007 om 10:54
"Precies. Biologisch gezien ben je geknipt voor het moederschap als je jong en sterk bent, en zonder de uitvinding van de anticonceptiva zou de vraag of je kinderen wílt helemaal niet aan de orde zijn. Je krijgt ze gewoon. Dus je kunt maatschappelijk gezien heel succesvol zijn, maar als je je niet voortplant ben je biologisch gezien mislukt Geldt voor mij ook hoor, daarom durf ik het op te schrijven, klinkt anders zo onaardig. Het argument "ik heb kinderen omdat ik zulke geweldige genen heb en het zonde is die niet te verspreiden" is biologisch gezien een goed argument "-----------------Dit werd op pag. twee gezegd en ik wilde daar nog even op terugkomen:In de dierenwereld geldt natuurlijk nog steeds dat de sterksten overleven. Een natuurlijk selectie vindt daar dus nog plaats. Maar waar ik me grote zorgen om maak is dat wij mensen steeds meer proberen kosten wat kost kinderen op de wereld te zetten. Zijn we niet vruchtbaar, dan doen we daar álles aan om tóch een kindje te kunnen krijgen. Maar het gaat zelfs veel verder... Mensen met het down-syndroom en een kinderwens, worden zelfs serieus genomen onder het mom van: dat zijn ook mensen met dezelfde 'oerrechten' als wij.En als ik zo om me heen kijk, krijgen ook duidelijk de mensen met wat minder fantastische genen een hoop kinderen (met soms overduidelijke defecten).Dáár maak ik me echt zorgen om. Het klinkt voor veel mensen erg hard, maar ik denk echt dat vrouwen die onvruchtbaar zijn of keer op keer miskramen krijgen, terwijl alle omstandigheden verder prima zijn, niet voor niets geen kinderen (kunnen) krijgen. Natuurlijke selectie. Daar moet je niet aan morren.
woensdag 7 maart 2007 om 10:58
Ohh... en een argument wat ik hier ook vaak voorbij zie komen: 'Ik ben ervan overtuigd dat ik een leuk mens op de wereld zet/dat onze genen fantastisch zijn/dat ons kind erg intelligent wordt/dat we geweldige ouders zijn/dat ik het beter ga doen dan mijn eigen moeder etc etc...Dit denken miljoenen andere mensen (helaas) ook en kijk eens om je heen wat er op deze aardkloot rondloopt...
