Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
donderdag 10 februari 2011 om 14:25
donderdag 10 februari 2011 om 14:29
Mijns inziens twee gelijke settings; twee mensen met een machtspositie waarvan eentje wel een tik uit mag delen (de ouder) en de ander niet (de leerkracht)
Begrijp me goed; de leerkracht van mijn zoon zou van mij ook geen tik uit mogen delen, maar dat mag ik zelf ook niet. Jouw ene maat begrijp ik dus, jouw andere niet.
Begrijp me goed; de leerkracht van mijn zoon zou van mij ook geen tik uit mogen delen, maar dat mag ik zelf ook niet. Jouw ene maat begrijp ik dus, jouw andere niet.
donderdag 10 februari 2011 om 14:30
Een keer heb ik mijn dochter drie tikken voor haar billen gegeven. Ze was net jarig geweest en had een boek wat ze cadeau had gekregen aan vellen gescheurd, om met de plaatjes te spelen. Het was al de zoveelste keer en was het een splinternieuw boek. Ik werd kwaad. En ik was zo suf om haar op haar billen te slaan.
Ik heb haar meteen erna gezegd dat het fout was wat ik deed. Dat ik best kwaad kon worden maar niet mocht slaan. Dat leer ik haar tenslotte ook.
Het is nu bijna twee jaar geleden en we hebben het er nog wel eens over. Dat ik haar in mijn woede sloeg vind ik heel suf van mezelf. Ik had weg moeten lopen. Ze was niet moedwillig geweest, ze was betoverd door de mooie plaatjes en kon ze niet weerstaan. Ik had een sanctie moeten bedenken en niet slaan. Het is daarna nooit meer gebeurt maar ik zal het nooit vergeten. Zelden zo veel spijt ergens van gehad.
Ik heb haar meteen erna gezegd dat het fout was wat ik deed. Dat ik best kwaad kon worden maar niet mocht slaan. Dat leer ik haar tenslotte ook.
Het is nu bijna twee jaar geleden en we hebben het er nog wel eens over. Dat ik haar in mijn woede sloeg vind ik heel suf van mezelf. Ik had weg moeten lopen. Ze was niet moedwillig geweest, ze was betoverd door de mooie plaatjes en kon ze niet weerstaan. Ik had een sanctie moeten bedenken en niet slaan. Het is daarna nooit meer gebeurt maar ik zal het nooit vergeten. Zelden zo veel spijt ergens van gehad.
donderdag 10 februari 2011 om 14:30
Ik heb een zeer makkelijke lieve rustige dochter waarbij ik mijn geduld niet hóef te verliezen dus dan is het natuurlijk makkelijk veroordelen naar anderen toe. Ik kan me namelijk best goed voorstellen dat je kind je bloed onder je nagels vandaan kan halen. Zo ken ik iemand die haar zoon onder een koude douche gezet "zo, ga jij maar eens afkoelen".
donderdag 10 februari 2011 om 14:34
Ja ik meet ook met 2 maten. Met meerdere maten trouwens. Opa's en Oma's en ooms en tantes hebben ook van mijn kinderen af te blijven, knuffelen en een zoen geven vind ik helemaal prima, ik bedoel vooral dat lichamelijk straffen, of straffen in zijn algemeenheid. Maar als de meester van groep 6 op school mijn dochter knuffelt en zoent dan vind ik dat grensoverschrijdend. Bij kleine kinderen op een creche van 0 tot 4 jaar is dat een ander verhaal.
donderdag 10 februari 2011 om 14:34
quote:Jippertje schreef op 10 februari 2011 @ 14:23:
[...]Twee maten inderdaad, want het zijn ook twee maten. De twee, een professionele setting en een thuis setting, zijn niet vergelijkbaar naar mijn mening.
En toch doet dat er m.i. in de basis niet toe. Ik vind dat mensen respectvol met elkaar om moeten gaan, ongeacht relatie tot elkaar en ongeacht leeftijd. En respectvol betekent voor mij dat je ook heel erg eerlijk naar elkaar bent. Als je heel erg boos bent, maar je houdt dat opgekropt, omdat je vind dat dat je kind niets aangaat doe het net zo goed verdriet en kwaad dan wanneer je uiting aan je boosheid geeft. Een kind moet ook leren dat boosheid en verdriet net zoveel bestaansrecht hebben als andere emoties. Als moeder of juf ben je niet ineens emotieloos. Ik denk dat je een kind niet beter kunt behandelen dan het te betrekken bij alle aspecten van het leven en dat houdt voor mij in dat ze dus inderdaad weleens een (hele) boze mama aantreffen, net als dat ze vaak zat een (hele) blije mama aantreffen.
Ik bedoel hiermee absoluut niet dat alles maar moet kunnen trouwens. Ouders moeten zeer zeker de grenzen kennen, een kind opzettelijk pijn doen is m.i. altijd fout. Een keer goed kwaad worden is echter tegen de grens van een ander aanlopen en dat moeten ze leren anders kweek je kinderen die denken dat hun gedrag geen invloed op andere mensen heeft. En dat geldt niet alleen voor mij als moeder, maar ook voor de juf, de buurvrouw enz. Iedereen heeft grenzen en voor iedereen zijn die anders. Kinderen moeten leren om te gaan met die verschillen tussen mensen, anders leren ze ze nooit aanvoelen.
Tegelijk vind ik het net zo belangrijk dat de grenzen van het kind gerespecteerd worden. Knuffels van de juf mogen wat mij betreft altijd, maar het initiatief moet vanuit het kind komen. Een boos kind heeft net zo veel recht om niet getroost te willen worden als een volwassene of om gewoon even in niet te verstane woorden te melden wat het van de volwassene vind. Wat mij betreft mag je alles tegen elkaar zeggen zolang dat in normale woorden kan, uitschelden is geen optie, net zo min als elkaar opzettelijk pijn doen. Maar je uitten dat mag altijd. En kinderen moeten leren dat wat zij doen invloed heeft op anderen en dat je enkel zolang met iets door kan gaan tot je iemand anders ermee schaadt.
[...]Twee maten inderdaad, want het zijn ook twee maten. De twee, een professionele setting en een thuis setting, zijn niet vergelijkbaar naar mijn mening.
En toch doet dat er m.i. in de basis niet toe. Ik vind dat mensen respectvol met elkaar om moeten gaan, ongeacht relatie tot elkaar en ongeacht leeftijd. En respectvol betekent voor mij dat je ook heel erg eerlijk naar elkaar bent. Als je heel erg boos bent, maar je houdt dat opgekropt, omdat je vind dat dat je kind niets aangaat doe het net zo goed verdriet en kwaad dan wanneer je uiting aan je boosheid geeft. Een kind moet ook leren dat boosheid en verdriet net zoveel bestaansrecht hebben als andere emoties. Als moeder of juf ben je niet ineens emotieloos. Ik denk dat je een kind niet beter kunt behandelen dan het te betrekken bij alle aspecten van het leven en dat houdt voor mij in dat ze dus inderdaad weleens een (hele) boze mama aantreffen, net als dat ze vaak zat een (hele) blije mama aantreffen.
Ik bedoel hiermee absoluut niet dat alles maar moet kunnen trouwens. Ouders moeten zeer zeker de grenzen kennen, een kind opzettelijk pijn doen is m.i. altijd fout. Een keer goed kwaad worden is echter tegen de grens van een ander aanlopen en dat moeten ze leren anders kweek je kinderen die denken dat hun gedrag geen invloed op andere mensen heeft. En dat geldt niet alleen voor mij als moeder, maar ook voor de juf, de buurvrouw enz. Iedereen heeft grenzen en voor iedereen zijn die anders. Kinderen moeten leren om te gaan met die verschillen tussen mensen, anders leren ze ze nooit aanvoelen.
Tegelijk vind ik het net zo belangrijk dat de grenzen van het kind gerespecteerd worden. Knuffels van de juf mogen wat mij betreft altijd, maar het initiatief moet vanuit het kind komen. Een boos kind heeft net zo veel recht om niet getroost te willen worden als een volwassene of om gewoon even in niet te verstane woorden te melden wat het van de volwassene vind. Wat mij betreft mag je alles tegen elkaar zeggen zolang dat in normale woorden kan, uitschelden is geen optie, net zo min als elkaar opzettelijk pijn doen. Maar je uitten dat mag altijd. En kinderen moeten leren dat wat zij doen invloed heeft op anderen en dat je enkel zolang met iets door kan gaan tot je iemand anders ermee schaadt.
donderdag 10 februari 2011 om 14:49
quote:whopper schreef op 10 februari 2011 @ 14:29:
Mijns inziens twee gelijke settings; twee mensen met een machtspositie waarvan eentje wel een tik uit mag delen (de ouder) en de ander niet (de leerkracht)
Begrijp me goed; de leerkracht van mijn zoon zou van mij ook geen tik uit mogen delen, maar dat mag ik zelf ook niet. Jouw ene maat begrijp ik dus, jouw andere niet.
Tikken uitdelen doe ik niet, dat zei ik al.
Ik haakte in op het stukje over een leerkracht die een kind toeschreeuwt.
Mijns inziens twee gelijke settings; twee mensen met een machtspositie waarvan eentje wel een tik uit mag delen (de ouder) en de ander niet (de leerkracht)
Begrijp me goed; de leerkracht van mijn zoon zou van mij ook geen tik uit mogen delen, maar dat mag ik zelf ook niet. Jouw ene maat begrijp ik dus, jouw andere niet.
Tikken uitdelen doe ik niet, dat zei ik al.
Ik haakte in op het stukje over een leerkracht die een kind toeschreeuwt.
donderdag 10 februari 2011 om 15:04
quote:tlo schreef op 09 februari 2011 @ 20:59:
Ik heb een keer vergeten mijn dochter vast te zetten in de buggy. Ik reed toen tegen de stoeprand aan en ze vloog de buggy uit. Ik ben nog nooit zo geschrokken
Ze had schaafwondjes op haar handjes maar voor de rest gelukkig niets. Kan er nog om huilen en het is al 13 jaar geleden.
Hier ook onlangs. Vergeten om 6-maanden oude dochter vast te maken in de buggy. Wou een lijnbus opstappen, waar buggy niet goed opging. Iemand in de bus wou me helpen en tilde de buggy op. Dochter viel er uit. Gelukkig deed ze meer een soort schuif naar onder dan echt vallen en had ze zo'n vreselijk dikke jas aan dat ze het amper gevoeld heeft, maar ik ben huilend naar huis gegaan. Heb haar voor de rest van de dag niet meer losgelaten. En nog steeds word ik een beetje naar als ik eraan denk...
Al denk ik niet dat dit is wat TO bedoelde...
Ik heb een keer vergeten mijn dochter vast te zetten in de buggy. Ik reed toen tegen de stoeprand aan en ze vloog de buggy uit. Ik ben nog nooit zo geschrokken
Ze had schaafwondjes op haar handjes maar voor de rest gelukkig niets. Kan er nog om huilen en het is al 13 jaar geleden.Hier ook onlangs. Vergeten om 6-maanden oude dochter vast te maken in de buggy. Wou een lijnbus opstappen, waar buggy niet goed opging. Iemand in de bus wou me helpen en tilde de buggy op. Dochter viel er uit. Gelukkig deed ze meer een soort schuif naar onder dan echt vallen en had ze zo'n vreselijk dikke jas aan dat ze het amper gevoeld heeft, maar ik ben huilend naar huis gegaan. Heb haar voor de rest van de dag niet meer losgelaten. En nog steeds word ik een beetje naar als ik eraan denk...
Al denk ik niet dat dit is wat TO bedoelde...
donderdag 10 februari 2011 om 15:18
quote:Jippertje schreef op 10 februari 2011 @ 14:59:
Sunemon, ik volg je geloof ik niet helemaal. Wanneer ik je post lees, ben ik het met je eens. Maar uit je 'toon' lijkt het alsof je het niet met mij eens bent.Ik denk dat we het op zich met elkaar eens zijn, ik maak alleen dat onderscheid tussen thuis en school (of welke professionele setting dan ook) niet. Ik vind dat de omgang tussen mensen, ongeacht leeftijd altijd op dezelfde basis plaats hoort te vinden en dat daar tussen ouders en hun kinderen minder afstand en dus meer intimiteit, maar ook andere heftigere emoties meespelen is daar alleen een aanvulling op.
Sunemon, ik volg je geloof ik niet helemaal. Wanneer ik je post lees, ben ik het met je eens. Maar uit je 'toon' lijkt het alsof je het niet met mij eens bent.Ik denk dat we het op zich met elkaar eens zijn, ik maak alleen dat onderscheid tussen thuis en school (of welke professionele setting dan ook) niet. Ik vind dat de omgang tussen mensen, ongeacht leeftijd altijd op dezelfde basis plaats hoort te vinden en dat daar tussen ouders en hun kinderen minder afstand en dus meer intimiteit, maar ook andere heftigere emoties meespelen is daar alleen een aanvulling op.
donderdag 10 februari 2011 om 15:56
quote:Jippertje schreef op 10 februari 2011 @ 14:02:
[...]
Waarom zouden kinderen geen rekening met andere hoeven te houden wanneer die andere eens een mindere dag heeft? Gaat het rekening houden 'met' pas in op een bepaalde leeftijd?
Mijn kinderen zijn 2 en 4. Mijn zoon van 2 heeft nog niet de emphatie om te begrijpen dat mama ongesteld moet worden en een wat mindere dag heeft. Mijn dochter begint het een beetje te krijgen, maar ik wil haar niet altijd met mijn dingen lastigvallen. Dus ja, ik vind dat rekening houden met begint op het moment dat ze echt in staat zijn om te begrijpen hoe ik me zou kunnen voelen.
En met sommige "grotemensendingen"wil ik mijn kinderen ook helemaal niet lastigvallen. Laat ze lekker kind zijn.
[...]
Waarom zouden kinderen geen rekening met andere hoeven te houden wanneer die andere eens een mindere dag heeft? Gaat het rekening houden 'met' pas in op een bepaalde leeftijd?
Mijn kinderen zijn 2 en 4. Mijn zoon van 2 heeft nog niet de emphatie om te begrijpen dat mama ongesteld moet worden en een wat mindere dag heeft. Mijn dochter begint het een beetje te krijgen, maar ik wil haar niet altijd met mijn dingen lastigvallen. Dus ja, ik vind dat rekening houden met begint op het moment dat ze echt in staat zijn om te begrijpen hoe ik me zou kunnen voelen.
En met sommige "grotemensendingen"wil ik mijn kinderen ook helemaal niet lastigvallen. Laat ze lekker kind zijn.
donderdag 10 februari 2011 om 15:57
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 14:12:
Dankjewel 2 reebruineogen. Ik doe mijn best ( leuke nic trouwens)
Als een leidster van de creche mijn kind een tik zou geven, zou ik in alle staten zijn, anderen horen zich professioneel te gedragen en moeten met hun vingers van mijn bloed afblijven!
Juffen en leidsters hebben toch een soort emotionele afstand. Die afstand hoor je ook te bewaren. Zo wil ik ook niet dat de meester van mijn dochter haar knuffelt of zoent. En dat doe ik weer wel heel graag ( en vaak!)Hier begrijp ik dan weer helemaal niks van.
Dankjewel 2 reebruineogen. Ik doe mijn best ( leuke nic trouwens)
Als een leidster van de creche mijn kind een tik zou geven, zou ik in alle staten zijn, anderen horen zich professioneel te gedragen en moeten met hun vingers van mijn bloed afblijven!
Juffen en leidsters hebben toch een soort emotionele afstand. Die afstand hoor je ook te bewaren. Zo wil ik ook niet dat de meester van mijn dochter haar knuffelt of zoent. En dat doe ik weer wel heel graag ( en vaak!)Hier begrijp ik dan weer helemaal niks van.
donderdag 10 februari 2011 om 16:02
donderdag 10 februari 2011 om 18:09
Ik denk niet eens dat het eens in de week is. Het komt met vlagen. Dan weer iets vaker, dan weer iets minder. Ik heb een peuter/kleuter in huis ( die anderen zijn al ouder) die af en toe zo dwars kan zijn, dan een tik het enige is wat hem bij zinnen kan brengen. Mijn vriendin zet haar zoon onder de koude douche, of als hij vloekt een schep sambal te eten. Dát vind ik pas écht fout.
Ik ben gewoon eerlijk. Ik ben oha een leuke en goede moeder. Met een paar mitsen en maren. Jammer dan. Ik vind in ieder geval dat in grote lijnen het prima gaat. En ik heb heel lieve kindertjes. Totaal niet geconditioneerd ofzo, maar vrolijk en onbevangen. Ik denk dat dit hele gegeven groter wordt gemaakt dan het is hoor.
Ik ben gewoon eerlijk. Ik ben oha een leuke en goede moeder. Met een paar mitsen en maren. Jammer dan. Ik vind in ieder geval dat in grote lijnen het prima gaat. En ik heb heel lieve kindertjes. Totaal niet geconditioneerd ofzo, maar vrolijk en onbevangen. Ik denk dat dit hele gegeven groter wordt gemaakt dan het is hoor.
donderdag 10 februari 2011 om 18:24
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 18:09:
Ik denk niet eens dat het eens in de week is. Het komt met vlagen. Dan weer iets vaker, dan weer iets minder. Ik heb een peuter/kleuter in huis ( die anderen zijn al ouder) die af en toe zo dwars kan zijn, dan een tik het enige is wat hem bij zinnen kan brengen. Mijn vriendin zet haar zoon onder de koude douche, of als hij vloekt een schep sambal te eten. Dát vind ik pas écht fout.
Sambalstraf, douchestraf: allebei fout. Net zo fout als een tik, als je het aan mij vraagt. Zou je het niet liever zonder tik willen doen?
Ik denk niet eens dat het eens in de week is. Het komt met vlagen. Dan weer iets vaker, dan weer iets minder. Ik heb een peuter/kleuter in huis ( die anderen zijn al ouder) die af en toe zo dwars kan zijn, dan een tik het enige is wat hem bij zinnen kan brengen. Mijn vriendin zet haar zoon onder de koude douche, of als hij vloekt een schep sambal te eten. Dát vind ik pas écht fout.
Sambalstraf, douchestraf: allebei fout. Net zo fout als een tik, als je het aan mij vraagt. Zou je het niet liever zonder tik willen doen?
Wat eten we vanavond?
donderdag 10 februari 2011 om 19:52
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 18:09:
Ik heb een peuter/kleuter in huis ( die anderen zijn al ouder) die af en toe zo dwars kan zijn, dan een tik het enige is wat hem bij zinnen kan brengen. .
Ik wil je niet steeds aanvallen hoor, maar jij zegt dat een tik het enige is wat hem tot zinnen kan brengen. Daar ben ik het dus echt niet mee eens. Ik krijg hier mijn kinderen, ook een peuter en een kleuter, uit een driftbui/niet willen luisteren/ondeugend zijn doordat ik ze de consequenties van hun gedrag laat zien. Dus na drie keer waarschuwen op de gang. Altijd en elke keer. Dat gebeurt ook als ze in een winkel ondeugend zijn geweest en bij oma hebben ze ook al wel eens op de gang gezeten. Helpt hier prima. Kind komt tot rust en tot nadenken. Ik blijf rustig want ze zijn even uit beeld.
Ik geloof niet dat er geen andere manier is om je kind tot zinnen te krijgen. Ik geloof dat jij op dat moment niet meer weet wat je moet doen. Maar niet dat het aan het gedrag van het kind ligt.
Nogmaals, ik zal ook vast wel niet alles goed doen, en zo wil ik mezelf helemaal niet neerzetten. Maar bij consequent gedrag en consequente regels heeft volgens mij geen enkel kind het nodig om van een tik "bij zinnen te komen". Dat dénkt de moeder omdat ze het zelf verbaal niet meer af kan. Hoe ga je het straks doen als je kinderen aan het puberen zijn?
Ik heb een peuter/kleuter in huis ( die anderen zijn al ouder) die af en toe zo dwars kan zijn, dan een tik het enige is wat hem bij zinnen kan brengen. .
Ik wil je niet steeds aanvallen hoor, maar jij zegt dat een tik het enige is wat hem tot zinnen kan brengen. Daar ben ik het dus echt niet mee eens. Ik krijg hier mijn kinderen, ook een peuter en een kleuter, uit een driftbui/niet willen luisteren/ondeugend zijn doordat ik ze de consequenties van hun gedrag laat zien. Dus na drie keer waarschuwen op de gang. Altijd en elke keer. Dat gebeurt ook als ze in een winkel ondeugend zijn geweest en bij oma hebben ze ook al wel eens op de gang gezeten. Helpt hier prima. Kind komt tot rust en tot nadenken. Ik blijf rustig want ze zijn even uit beeld.
Ik geloof niet dat er geen andere manier is om je kind tot zinnen te krijgen. Ik geloof dat jij op dat moment niet meer weet wat je moet doen. Maar niet dat het aan het gedrag van het kind ligt.
Nogmaals, ik zal ook vast wel niet alles goed doen, en zo wil ik mezelf helemaal niet neerzetten. Maar bij consequent gedrag en consequente regels heeft volgens mij geen enkel kind het nodig om van een tik "bij zinnen te komen". Dat dénkt de moeder omdat ze het zelf verbaal niet meer af kan. Hoe ga je het straks doen als je kinderen aan het puberen zijn?
donderdag 10 februari 2011 om 19:54
Ik denk dat het inderdaad ligt aan mijn manier van schrijven, sorry daarvoor. Als ik zeg dat het de enige manier is, dan moet ik dat even onderbouwen met te zeggen dat het sóms even de enige manier is. Soms is hij zo over de rooie, dat ik hem even wakker moet maken als het ware. Maar natuurlijk zou ik het liever niet hoeven doen, Strafgeven is nooit leuk, laten we wel wezen.
donderdag 10 februari 2011 om 20:12
We zijn allebei ervan overtuigd dat we het op de beste manier aanpakken, daar kunnen we over blijven discussieren.
Moet alleen wel zeggen dat ik anno 2011 echt niet had verwacht dat een tik nog zo bij sommige gezinnen in de opvoeding past. Ik dacht dat een tik voor de billen echt een beetje uit mijn jeugd was.
Eén snap ik alleen niet: je schrijft dat je het liever niet zou hoeven doen.....je hebt een keuze hoor! Kweetniethoeveel gezinnen krijgen hun kinderen ook welopgevoed groot zonder dat ze ooit een tik hebben gehad. Straffen is niet leuk, maar ik doe het wel op een manier waar ik het meest mee bereik.
Moet alleen wel zeggen dat ik anno 2011 echt niet had verwacht dat een tik nog zo bij sommige gezinnen in de opvoeding past. Ik dacht dat een tik voor de billen echt een beetje uit mijn jeugd was.
Eén snap ik alleen niet: je schrijft dat je het liever niet zou hoeven doen.....je hebt een keuze hoor! Kweetniethoeveel gezinnen krijgen hun kinderen ook welopgevoed groot zonder dat ze ooit een tik hebben gehad. Straffen is niet leuk, maar ik doe het wel op een manier waar ik het meest mee bereik.
