Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
woensdag 9 februari 2011 om 23:28
quote:valentinamaria schreef op 09 februari 2011 @ 22:15:
precies, vandaar dat ik zeg,, ophouden nu, anders krijg je een tik voor je billen,,.
Maar wat wil je dan precies bereiken? Dat ze ophoudt omdat ze begrijpt waarom of uit respect voor jou? Of dat ze ophoudt omdat ze bang is om geslagen te worden?
En in dat laatste geval, wat leert ze daar dan van?
precies, vandaar dat ik zeg,, ophouden nu, anders krijg je een tik voor je billen,,.
Maar wat wil je dan precies bereiken? Dat ze ophoudt omdat ze begrijpt waarom of uit respect voor jou? Of dat ze ophoudt omdat ze bang is om geslagen te worden?
En in dat laatste geval, wat leert ze daar dan van?
The time is now
donderdag 10 februari 2011 om 07:50
Zelf geen moeder maar als ik dit zo lees dan denk ik jeetje wat moet het moeder zijn soms zwaar zijn. Het word onderschat denk ik.
Heb ontzag voor de mensen die eerlijk vertellen hoe het eraan toe gaat. Vind het geen naar topic maar een topic waar veel moeders/vaders inzicht en herkenning van kunnen krijgen. Denk ik.
Heb ontzag voor de mensen die eerlijk vertellen hoe het eraan toe gaat. Vind het geen naar topic maar een topic waar veel moeders/vaders inzicht en herkenning van kunnen krijgen. Denk ik.
Het gras aan de overkant is niet groen.
donderdag 10 februari 2011 om 08:56
Laat ik beginnen te zeggen dat geen mens perfect is, en dat goed genoeg, ook echt goed genoeg ís! Er is niemand minder geworden van een strakke hand en af en toe een tik, ik vind dat men tegenwoordig overdramatiseerd. Natuurlijk is stelselmatig je kind mishandelen absurd en byond, maar met af en toe een tik ben je nog geen waardeloos stuk vreten, maar een mens, een moeder, van vlees en bloed wat af en toe machteloos staat en het ook even niet meer weet.
Ik kom van origine niet uit Nederland en bij ons thuis werd wel eens een tik uitgedeeld, door mijn vader. Wij hadden ontzag voor hem. We waren niet bang, maar wisten wel heel goed; tot hier en niet verder. Ik ben nooit zonder reden geslagen ( slaan vind ik trouwens een groot woord)
Ik ben ook wel eens uit mijn slof geschoten hier thuis. Ben ook wel eens bozer dan gemiddeld omdat ik moe ben, of ongesteld moet worden. Nou en? Dat maakt mij toch echt niet meteen een slechte moeder. Alleen moraalridders zeggen dat ze nooit hun geduld verliezen of af en toe een tikje uitdelen. Je bent geen mishandelaar als je je kind die ene keer net even iets te hard hebt aangepakt. Als je er maar over kunt praten met elkaar.
We moesten eens ophouden ons per direct te gaan verdedigen of te gaan schamen als we eens iets doen wat zgn niet door de beugel kan, door er gewoon open over te praten zou een boel openbaar worden en niet onder het tafelkleed weg worden gemoffeld.
Waarmee ik niet wil zeggen dat slaan goed is, begrijp me niet verkeerd. Maar je bent ook niet meteen evil als je wel eens een tik uitdeeld. Punt.
Ik kom van origine niet uit Nederland en bij ons thuis werd wel eens een tik uitgedeeld, door mijn vader. Wij hadden ontzag voor hem. We waren niet bang, maar wisten wel heel goed; tot hier en niet verder. Ik ben nooit zonder reden geslagen ( slaan vind ik trouwens een groot woord)
Ik ben ook wel eens uit mijn slof geschoten hier thuis. Ben ook wel eens bozer dan gemiddeld omdat ik moe ben, of ongesteld moet worden. Nou en? Dat maakt mij toch echt niet meteen een slechte moeder. Alleen moraalridders zeggen dat ze nooit hun geduld verliezen of af en toe een tikje uitdelen. Je bent geen mishandelaar als je je kind die ene keer net even iets te hard hebt aangepakt. Als je er maar over kunt praten met elkaar.
We moesten eens ophouden ons per direct te gaan verdedigen of te gaan schamen als we eens iets doen wat zgn niet door de beugel kan, door er gewoon open over te praten zou een boel openbaar worden en niet onder het tafelkleed weg worden gemoffeld.
Waarmee ik niet wil zeggen dat slaan goed is, begrijp me niet verkeerd. Maar je bent ook niet meteen evil als je wel eens een tik uitdeeld. Punt.
donderdag 10 februari 2011 om 09:07
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 08:56: Alleen moraalridders zeggen dat ze nooit hun geduld verliezen of af en toe een tikje uitdelen.
Nou dat lijkt me niet. Dat je een moraalridder bent als je nog nooit je kind ' een tik hebt gegeven'.
Waar haal je dat vandaan?
Het is een leuke manier van recht praten van je eigen tekortkomingen want zeg nu zelf; als jjij de controle verliest en je geeft je kind een tik, dan is dat toch echt jouw probleem en niet dat van de 'moraalridders' die tot 10 tellen of zich wel onder controle kunnen houden.
Nou dat lijkt me niet. Dat je een moraalridder bent als je nog nooit je kind ' een tik hebt gegeven'.
Waar haal je dat vandaan?
Het is een leuke manier van recht praten van je eigen tekortkomingen want zeg nu zelf; als jjij de controle verliest en je geeft je kind een tik, dan is dat toch echt jouw probleem en niet dat van de 'moraalridders' die tot 10 tellen of zich wel onder controle kunnen houden.
donderdag 10 februari 2011 om 09:19
Oké ik zal het even moeten nuanceren natuurlijk. Het viel me hier in dit topic gewoon op na een aantal regels mee te hebben gelezen. Er wordt gezegd dat je je kind nooit iets mag aandoen, dat je geduld verliezen slappe hap is, en dat slaan ten alle tijden not done is. Enfin die eerste paar postings spraken boekdelen voor me. Daar wilde ik even aan ageren. Maar je hebt gelijk, het had genuanceerder gemogen. Even goede vrienden dan maar?
donderdag 10 februari 2011 om 09:30
Het heeft niets te maken met vrienden zijn met mij, het heeft alles te maken met het feit dat je hier wordt aangepraat dat machtsvertoon naar een kind toe 'normaal' zou zijn omdat je het als moeder nu eenmaal weleens zwaar hebt en omdat je nu eenmaal ook maar een mens bent.
Jij bent de volwassene, je hebt zorg te dragen voor het kind wat je hebt gekregen en dat doe je zonder machtsvertoon. Want een ouder die een kind slaat, ook al is het 'maar een tik' die maakt misbruik van de positie die hij heeft. Je kind hoort op jou te vertrouwen. En je kind hoort grenzen op te zoeken, te doorbreken, zich te ontwikkelen. En daar hoor jij een veilige omgeving voor te scheppen. Zonder lijfstraffen dus.
Jij bent de volwassene, je hebt zorg te dragen voor het kind wat je hebt gekregen en dat doe je zonder machtsvertoon. Want een ouder die een kind slaat, ook al is het 'maar een tik' die maakt misbruik van de positie die hij heeft. Je kind hoort op jou te vertrouwen. En je kind hoort grenzen op te zoeken, te doorbreken, zich te ontwikkelen. En daar hoor jij een veilige omgeving voor te scheppen. Zonder lijfstraffen dus.
donderdag 10 februari 2011 om 11:04
Ik ben het met je eens in theorie, maar helaas geldt het voor mij en velen met mij niet zo in de praktijk. Dat maakt ook niet meteen een waardeloze ouder. Ik ben een explosief mens. Ik kan behoorlijk uit mijn pan gaan. Ik kan schreeuwen, en zelfs soms een tik uitdelen, maar ik ben ook explosief in mijn liefde en energie en betrokkenheid. Ik ben er de persoon niet naar, en mijn kinderen de kinderen niet naar, om te leven in volledige harmonie in dit huis. Maar ondanks alles, of misschien zelfs wel dankzij alles, zijn mijn kinderen zeer kleurrijke persoonlijkheden. Natuurlijk kan het beter, het kan altijd beter, maar is goed genoeg niet ook prima? Is het een zonde dat ik af en toe mijn stem verhef, boos word, een tik uitdeel?
Dan is dat maar zo. Ik ga er in ieder geval niet om liegen. Ik denk dat opvoeden met zachte hand, zonder straffen etc helemaal niet slecht hoeft te zijn, maar het past me niet. Het past óns niet. Natuurlijk weet ik in theorie net als jij dat wat je erin stopt, krijg je terug. Maar er is geen goed of slecht in deze. ( mishandeling in welke hoedanigheid dan buiten beschouwing latende) we doen ( gaan we voor het gemak even van uit in dit topic) allemaal ons best en houden met heel ons hart van ons gezin. Maar ik wil even benadrukken dat het niet meteen een wereldramp is als je je af en toe laat gaan ( binnen de perken) en dat af en toe een tik je geen mishandelaar maakt. En dat je stem vereffen niet meteen een trauma hoeft op te leveren. Dat je je daar niet voor hoeft te verdedigen en ook niet voor hoeft te schamen.
Dan is dat maar zo. Ik ga er in ieder geval niet om liegen. Ik denk dat opvoeden met zachte hand, zonder straffen etc helemaal niet slecht hoeft te zijn, maar het past me niet. Het past óns niet. Natuurlijk weet ik in theorie net als jij dat wat je erin stopt, krijg je terug. Maar er is geen goed of slecht in deze. ( mishandeling in welke hoedanigheid dan buiten beschouwing latende) we doen ( gaan we voor het gemak even van uit in dit topic) allemaal ons best en houden met heel ons hart van ons gezin. Maar ik wil even benadrukken dat het niet meteen een wereldramp is als je je af en toe laat gaan ( binnen de perken) en dat af en toe een tik je geen mishandelaar maakt. En dat je stem vereffen niet meteen een trauma hoeft op te leveren. Dat je je daar niet voor hoeft te verdedigen en ook niet voor hoeft te schamen.
donderdag 10 februari 2011 om 11:12
donderdag 10 februari 2011 om 11:24
We leven in 1 huis, onder 1 dak. Dus we zijn nogal eens de dupe van elkáár als je het perse zo wilt stellen. Het betekend niet dat ik verander in 1 of andere exorcist, maar wel dat als iemand van ons even niet lekker in zijn vel zit, dat best opgemerkt kan worden. Heel vervelend, maar niet onoverkomelijk. Zolang je maar sorry kunt zeggen en het goed kunt maken. Dat wil niet zeggen dat je iemand in elkaar kunt slaan, sorry kunt zeggen en je om kunt draaien, je snapt best wat ik bedoel..
donderdag 10 februari 2011 om 11:28
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 11:24:
We leven in 1 huis, onder 1 dak. Dus we zijn nogal eens de dupe van elkáár als je het perse zo wilt stellen. Het betekend niet dat ik verander in 1 of andere exorcist, maar wel dat als iemand van ons even niet lekker in zijn vel zit, dat best opgemerkt kan worden. Heel vervelend, maar niet onoverkomelijk. Zolang je maar sorry kunt zeggen en het goed kunt maken. Dat wil niet zeggen dat je iemand in elkaar kunt slaan, sorry kunt zeggen en je om kunt draaien, je snapt best wat ik bedoel..Zo ontzettend met je eens. Je kunt niet 18 jaar per kind op je tenen gaan lopen en dat hoeft ook helemaal niet. Goed opvoeden is in mijn ogen goed voorleven en dan krijgen je kinderen dus een eerlijke blik in het leven. Mijn kinderen zien mij best eens boos of verdrietig en soms ook op of over hen. Daar kunnen ze prima mee omgaan, zolang je maar heel open en eerlijk communiceert met je kinderen.
We leven in 1 huis, onder 1 dak. Dus we zijn nogal eens de dupe van elkáár als je het perse zo wilt stellen. Het betekend niet dat ik verander in 1 of andere exorcist, maar wel dat als iemand van ons even niet lekker in zijn vel zit, dat best opgemerkt kan worden. Heel vervelend, maar niet onoverkomelijk. Zolang je maar sorry kunt zeggen en het goed kunt maken. Dat wil niet zeggen dat je iemand in elkaar kunt slaan, sorry kunt zeggen en je om kunt draaien, je snapt best wat ik bedoel..Zo ontzettend met je eens. Je kunt niet 18 jaar per kind op je tenen gaan lopen en dat hoeft ook helemaal niet. Goed opvoeden is in mijn ogen goed voorleven en dan krijgen je kinderen dus een eerlijke blik in het leven. Mijn kinderen zien mij best eens boos of verdrietig en soms ook op of over hen. Daar kunnen ze prima mee omgaan, zolang je maar heel open en eerlijk communiceert met je kinderen.
donderdag 10 februari 2011 om 11:34
Kom op zeg.
Ik geloof er niks van dat hier alles verteld wordt. Zeker in deze hectische tijd met werkende ouders! Soms zijn kinderen echt strontvervelend en helpt pedagogisch verantwoord zijn niet meer.
Natuurlijk probeer ik het altijd eerst met woorden op te lossen, maar mijn geduld raakt wel een keer op en dan vind ik het echt nodig om mijn kind naar de trap te verplaatsen (niet slaan maar stevig bij het armpje pakken)
Mijn ervaring is dat je met een driftige peuter niet in discussie kunt gaan en dan vind ik de trap een goede afkoelplek.
Na de boze bui kun je weer met ze praten.
Gelukkig zijn ze nu ouder en is 'de trap' niet meer nodig. Bij ruzies stuur ik ze nog wel allemaal naar hun eigen kamer.
Ik geloof er niks van dat hier alles verteld wordt. Zeker in deze hectische tijd met werkende ouders! Soms zijn kinderen echt strontvervelend en helpt pedagogisch verantwoord zijn niet meer.
Natuurlijk probeer ik het altijd eerst met woorden op te lossen, maar mijn geduld raakt wel een keer op en dan vind ik het echt nodig om mijn kind naar de trap te verplaatsen (niet slaan maar stevig bij het armpje pakken)
Mijn ervaring is dat je met een driftige peuter niet in discussie kunt gaan en dan vind ik de trap een goede afkoelplek.
Na de boze bui kun je weer met ze praten.
Gelukkig zijn ze nu ouder en is 'de trap' niet meer nodig. Bij ruzies stuur ik ze nog wel allemaal naar hun eigen kamer.
donderdag 10 februari 2011 om 11:35
quote:pomodori schreef op 09 februari 2011 @ 21:34:
Toen mijn zoontje 3,5 was had hij een vervelende fase waarin hij mij vaak sloeg. Het was al een paar weken aan de gang en hij sloeg me zomaar tijdens het spelen weer. Ik was het helemaal zat en net toen ik hem daarop aan wilde spreken sloeg hij weer. Ik heb hem in zijn gezicht geslagen. Een soort reflex. Heel erg. Ik vergeet dat gezichtje nooit meer. Hoe hij naar me keek!
Ik heb hem nooit meer (was ook eerste keer) geslagen.
(hij was overigens meteen van zijn slaanfase af..
Dit heb ik ook eens gehad. Was puur een reflex.
Maar het ergste vind ik eigenlijk dat ik hem wel eens een knuffel uit boosheid heb geweigerd. Hij was een jaar of vier in zijn uitgestelde peuterpuberteit en elk knopje wist hij bij mij te vinden. Op een gegeven moment was ik zo boos dat ik zei dat het helemaal genoeg is zo en verder negeerde ik hem. Hier was hij erg van onder de indruk en wilde bevestiging door een knuffel. Dit heb ik in mijn frustratie en boosheid niet meer gedaan.
Ik voel weer de brok in mijn keel wanneer ik daar aan terug denk. Sindsdien, hij is nu 7, ongeacht hoe (terecht) boos ik ook ben, ondanks dat hij straf krijgt wanneer het hem toekomt, een knuffel zal ik hem nooit meer weigeren!
Toen mijn zoontje 3,5 was had hij een vervelende fase waarin hij mij vaak sloeg. Het was al een paar weken aan de gang en hij sloeg me zomaar tijdens het spelen weer. Ik was het helemaal zat en net toen ik hem daarop aan wilde spreken sloeg hij weer. Ik heb hem in zijn gezicht geslagen. Een soort reflex. Heel erg. Ik vergeet dat gezichtje nooit meer. Hoe hij naar me keek!
Ik heb hem nooit meer (was ook eerste keer) geslagen.
(hij was overigens meteen van zijn slaanfase af..
Dit heb ik ook eens gehad. Was puur een reflex.
Maar het ergste vind ik eigenlijk dat ik hem wel eens een knuffel uit boosheid heb geweigerd. Hij was een jaar of vier in zijn uitgestelde peuterpuberteit en elk knopje wist hij bij mij te vinden. Op een gegeven moment was ik zo boos dat ik zei dat het helemaal genoeg is zo en verder negeerde ik hem. Hier was hij erg van onder de indruk en wilde bevestiging door een knuffel. Dit heb ik in mijn frustratie en boosheid niet meer gedaan.
Ik voel weer de brok in mijn keel wanneer ik daar aan terug denk. Sindsdien, hij is nu 7, ongeacht hoe (terecht) boos ik ook ben, ondanks dat hij straf krijgt wanneer het hem toekomt, een knuffel zal ik hem nooit meer weigeren!
donderdag 10 februari 2011 om 11:36
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 11:24:
We leven in 1 huis, onder 1 dak. Dus we zijn nogal eens de dupe van elkáár als je het perse zo wilt stellen. Het betekend niet dat ik verander in 1 of andere exorcist, maar wel dat als iemand van ons even niet lekker in zijn vel zit, dat best opgemerkt kan worden. Heel vervelend, maar niet onoverkomelijk. Zolang je maar sorry kunt zeggen en het goed kunt maken. Dat wil niet zeggen dat je iemand in elkaar kunt slaan, sorry kunt zeggen en je om kunt draaien, je snapt best wat ik bedoel..
Ik ben het roerend met je eens.
Met Al je postings trouwens.
Ben zelf van de oude garde.
In een vorige posting schreef ik het al.
" Dan was je blij, als je een week Geen klap had gekregen" ".
Kinderen zijn niet van papier en/of suiker.
Mijn moeder stond vroeger in de winkel.
Van 7 tot 7 met 6 kinderen.
Nou dan werd er niet gepraat hoor!
Ik heb er niets aan over gehouden.
Ja, een intens diepe band, met de liefste moeder van de hele wereld.
We leven in 1 huis, onder 1 dak. Dus we zijn nogal eens de dupe van elkáár als je het perse zo wilt stellen. Het betekend niet dat ik verander in 1 of andere exorcist, maar wel dat als iemand van ons even niet lekker in zijn vel zit, dat best opgemerkt kan worden. Heel vervelend, maar niet onoverkomelijk. Zolang je maar sorry kunt zeggen en het goed kunt maken. Dat wil niet zeggen dat je iemand in elkaar kunt slaan, sorry kunt zeggen en je om kunt draaien, je snapt best wat ik bedoel..
Ik ben het roerend met je eens.
Met Al je postings trouwens.
Ben zelf van de oude garde.
In een vorige posting schreef ik het al.
" Dan was je blij, als je een week Geen klap had gekregen" ".
Kinderen zijn niet van papier en/of suiker.
Mijn moeder stond vroeger in de winkel.
Van 7 tot 7 met 6 kinderen.
Nou dan werd er niet gepraat hoor!
Ik heb er niets aan over gehouden.
Ja, een intens diepe band, met de liefste moeder van de hele wereld.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
donderdag 10 februari 2011 om 11:38
Met jullie laatste postings eens! Ik zie om mij heen veel jakkerende ouders, geagiteerde ouders, gestreste ouders, bozige ouders, haastende ouders, chagrijnige ouders, afwezige ouders, vloekende ouders, tierende ouders.
Ik hoef de deur maar uit te stappen of een winkel in te gaan en je ziet het wel. Dat is nml gewoon de normale afspiegeling van de maatschappij. We zijn gewoon wel eens boos en onredelijk, omdát we moe en ziekig zijn bijvoorbeeld. Wat ik al eerder zei: nou en? Dat hoort er gewoon bij en dat mogen kinderen gewoon zien. Het leven is niet enkel roze kussentjes en donzige liefde, het leven is soms keihard, rauw en oneerlijk, wen er alvast maar aan
Nee alle gekheid op een stokje; met het zgn op je tenen lopen die je meer kwaad dan goed.
Ik hoef de deur maar uit te stappen of een winkel in te gaan en je ziet het wel. Dat is nml gewoon de normale afspiegeling van de maatschappij. We zijn gewoon wel eens boos en onredelijk, omdát we moe en ziekig zijn bijvoorbeeld. Wat ik al eerder zei: nou en? Dat hoort er gewoon bij en dat mogen kinderen gewoon zien. Het leven is niet enkel roze kussentjes en donzige liefde, het leven is soms keihard, rauw en oneerlijk, wen er alvast maar aan
Nee alle gekheid op een stokje; met het zgn op je tenen lopen die je meer kwaad dan goed.
donderdag 10 februari 2011 om 11:41
Ik vind dat er wel erg snel beschuldigend wordt gereageerd. Mensen die hier vertellen dat ze wel eens over de scheef zijn gegaan geven toch aan dat ze zich kapot schamen?
Moeders zijn ook mensen hoor.
Ik ben ook wel eens te ver gegaan als ik geradbraakt was: schreeuwen waar dat echt niet had gehoeven en mijn gezicht zal er ook niet vriendelijk hebben uit gezien. Laatst was ik zo zat van aankleedproblemen met mijn dochtertje dat ik haar shirtje te ruw uittrok en haar oortje zeer deed.
Ja en dan schaam ik me. Maar het is menselijk gedrag. En kinderen mogen best zien dat pa en ma er niet altijd blij en juichend bij lopen. Daar leren ze ook van.
Moeders zijn ook mensen hoor.
Ik ben ook wel eens te ver gegaan als ik geradbraakt was: schreeuwen waar dat echt niet had gehoeven en mijn gezicht zal er ook niet vriendelijk hebben uit gezien. Laatst was ik zo zat van aankleedproblemen met mijn dochtertje dat ik haar shirtje te ruw uittrok en haar oortje zeer deed.
Ja en dan schaam ik me. Maar het is menselijk gedrag. En kinderen mogen best zien dat pa en ma er niet altijd blij en juichend bij lopen. Daar leren ze ook van.
anoniem_104030 wijzigde dit bericht op 10-02-2011 11:48
Reden: half bericht viel weg
Reden: half bericht viel weg
% gewijzigd
donderdag 10 februari 2011 om 11:53
donderdag 10 februari 2011 om 12:05
quote:triaspolitica schreef op 10 februari 2011 @ 11:47:
Als ik een 'kutbui' heb dan waarschuw soms ook wel eens mijn kinderen, ik zeg dan: "blijf maar even uit mijn buurt, want ik ben niet heel gezellig vandaag".Kijk, daar heb ik wat aan. Zal ik onthouden voor een volgende keer! Zul je zien dat ze heel lief kusjes komen brengen en zo.
Als ik een 'kutbui' heb dan waarschuw soms ook wel eens mijn kinderen, ik zeg dan: "blijf maar even uit mijn buurt, want ik ben niet heel gezellig vandaag".Kijk, daar heb ik wat aan. Zal ik onthouden voor een volgende keer! Zul je zien dat ze heel lief kusjes komen brengen en zo.
donderdag 10 februari 2011 om 12:07
quote:triaspolitica schreef op 10 februari 2011 @ 11:47:
Als ik een 'kutbui' heb dan waarschuw soms ook wel eens mijn kinderen, ik zeg dan: "blijf maar even uit mijn buurt, want ik ben niet heel gezellig vandaag".Hier hetzelfde. En de grap is dat dochter (bijna 6) dat inmiddels ook doet; 'mam laat me maar ff ik ben chagrijnig.'
Als ik een 'kutbui' heb dan waarschuw soms ook wel eens mijn kinderen, ik zeg dan: "blijf maar even uit mijn buurt, want ik ben niet heel gezellig vandaag".Hier hetzelfde. En de grap is dat dochter (bijna 6) dat inmiddels ook doet; 'mam laat me maar ff ik ben chagrijnig.'
donderdag 10 februari 2011 om 12:14
quote:calvijn1 schreef op 10 februari 2011 @ 11:12:
Ik ben ook wel eens uit mijn slof geschoten hier thuis. Ben ook wel eens bozer dan gemiddeld omdat ik moe ben, of ongesteld moet worden. Nou en?
Nou en?
Jouw kind(eren) hoeven daar dan toch niet de dupe van te worden?
Kinderen worden toch nergens de dupe van?
Vooral niet van een uit de slof schietende moeder. Moeders zijn nl. ook maar gewone mensen, die niet altijd zin hebben in hun jengelende grut!
Ik heb vroeger heel wat tikken van mijn moeder gehad. Ik heb er niets, maar dan ook niets van geleden en de band met mijn moeder is erg goed!
Ik ben ook wel eens uit mijn slof geschoten hier thuis. Ben ook wel eens bozer dan gemiddeld omdat ik moe ben, of ongesteld moet worden. Nou en?
Nou en?
Jouw kind(eren) hoeven daar dan toch niet de dupe van te worden?
Kinderen worden toch nergens de dupe van?
Vooral niet van een uit de slof schietende moeder. Moeders zijn nl. ook maar gewone mensen, die niet altijd zin hebben in hun jengelende grut!
Ik heb vroeger heel wat tikken van mijn moeder gehad. Ik heb er niets, maar dan ook niets van geleden en de band met mijn moeder is erg goed!
donderdag 10 februari 2011 om 12:38
quote:Sunemom schreef op 10 februari 2011 @ 11:28:
[...]
Zo ontzettend met je eens. Je kunt niet 18 jaar per kind op je tenen gaan lopen en dat hoeft ook helemaal niet. Goed opvoeden is in mijn ogen goed voorleven en dan krijgen je kinderen dus een eerlijke blik in het leven. Mijn kinderen zien mij best eens boos of verdrietig en soms ook op of over hen. Daar kunnen ze prima mee omgaan, zolang je maar heel open en eerlijk communiceert met je kinderen.
Precies. Daar ben ik het mee eens. Ze moeten leren van het leven, en van jou. Wat jij omschrijft is mijns inziens het liefdevol leren van elkaar en elkaars makken.
Wat iets heel anders is dan (niet in jouw post overigens) je eigen onmacht goedpraten en je eigen tekortkomingen projecteren op een ander. Zeggen dat het kind er maar mee moet leven en dat je er nu eenmaal het mens niet naar bent. Lekker makkelijk.
[...]
Zo ontzettend met je eens. Je kunt niet 18 jaar per kind op je tenen gaan lopen en dat hoeft ook helemaal niet. Goed opvoeden is in mijn ogen goed voorleven en dan krijgen je kinderen dus een eerlijke blik in het leven. Mijn kinderen zien mij best eens boos of verdrietig en soms ook op of over hen. Daar kunnen ze prima mee omgaan, zolang je maar heel open en eerlijk communiceert met je kinderen.
Precies. Daar ben ik het mee eens. Ze moeten leren van het leven, en van jou. Wat jij omschrijft is mijns inziens het liefdevol leren van elkaar en elkaars makken.
Wat iets heel anders is dan (niet in jouw post overigens) je eigen onmacht goedpraten en je eigen tekortkomingen projecteren op een ander. Zeggen dat het kind er maar mee moet leven en dat je er nu eenmaal het mens niet naar bent. Lekker makkelijk.
donderdag 10 februari 2011 om 12:42
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 11:38:
Met jullie laatste postings eens! Ik zie om mij heen veel jakkerende ouders, geagiteerde ouders, gestreste ouders, bozige ouders, haastende ouders, chagrijnige ouders, afwezige ouders, vloekende ouders, tierende ouders.
Ik ook. En juist daarom heb ik besloten het anders te doen en niet te accepteren dat eht de norm is en dat de volgende generatie er maar aan moet wennen.
Ik hoef de deur maar uit te stappen of een winkel in te gaan en je ziet het wel. Dat is nml gewoon de normale afspiegeling van de maatschappij. We zijn gewoon wel eens boos en onredelijk, omdát we moe en ziekig zijn bijvoorbeeld. Wat ik al eerder zei: nou en? Dat hoort er gewoon bij en dat mogen kinderen gewoon zien. Het leven is niet enkel roze kussentjes en donzige liefde, het leven is soms keihard, rauw en oneerlijk, wen er alvast maar aan
Nee alle gekheid op een stokje; met het zgn op je tenen lopen die je meer kwaad dan goed.
Op je tenen lopen en je eigen ongenoegens onder ogen komen ipv ze af te reageren op je omgeving zijn twee heel verschillende dingen. Het is misschien handig het eens vanuit een ander perspectief te zien.
Dingen als 'normaal' gaan zien omdat 'we' het toch allemaal doen is de pest voor de maatschappij. En heel erg makkelijk als je het mij vaagt.
Met jullie laatste postings eens! Ik zie om mij heen veel jakkerende ouders, geagiteerde ouders, gestreste ouders, bozige ouders, haastende ouders, chagrijnige ouders, afwezige ouders, vloekende ouders, tierende ouders.
Ik ook. En juist daarom heb ik besloten het anders te doen en niet te accepteren dat eht de norm is en dat de volgende generatie er maar aan moet wennen.
Ik hoef de deur maar uit te stappen of een winkel in te gaan en je ziet het wel. Dat is nml gewoon de normale afspiegeling van de maatschappij. We zijn gewoon wel eens boos en onredelijk, omdát we moe en ziekig zijn bijvoorbeeld. Wat ik al eerder zei: nou en? Dat hoort er gewoon bij en dat mogen kinderen gewoon zien. Het leven is niet enkel roze kussentjes en donzige liefde, het leven is soms keihard, rauw en oneerlijk, wen er alvast maar aan
Nee alle gekheid op een stokje; met het zgn op je tenen lopen die je meer kwaad dan goed.
Op je tenen lopen en je eigen ongenoegens onder ogen komen ipv ze af te reageren op je omgeving zijn twee heel verschillende dingen. Het is misschien handig het eens vanuit een ander perspectief te zien.
Dingen als 'normaal' gaan zien omdat 'we' het toch allemaal doen is de pest voor de maatschappij. En heel erg makkelijk als je het mij vaagt.
