Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
donderdag 10 februari 2011 om 12:43
Eens met Whopper. Jij als volwassene hebt als het goed is, het inzicht en de zelfkennis om je eigen gedrag aan te passen. Een kind kan dat nog niet. Die leert het van jou en je partner.
Als je dus gedrag vertoont waarvan je niet wilt dat je kind het doet, moet je het dus niet doen.
Ik ben ook maar een mens, en reageer weleens wat geirriteerd. Doet zoon ook naar mij toe. Wij spreken het uit als we bv chagrijnig zijn en met rust gelaten willen worden. Doet zoon, partner en ik ook. Werkt prima.
Als je dus gedrag vertoont waarvan je niet wilt dat je kind het doet, moet je het dus niet doen.
Ik ben ook maar een mens, en reageer weleens wat geirriteerd. Doet zoon ook naar mij toe. Wij spreken het uit als we bv chagrijnig zijn en met rust gelaten willen worden. Doet zoon, partner en ik ook. Werkt prima.
donderdag 10 februari 2011 om 12:46
quote:whopper schreef op 10 februari 2011 @ 12:38:
[...]
Wat iets heel anders is dan (niet in jouw post overigens) je eigen onmacht goedpraten en je eigen tekortkomingen projecteren op een ander. Zeggen dat het kind er maar mee moet leven en dat je er nu eenmaal het mens niet naar bent. Lekker makkelijk.Ik lees nergens (in een post) dat dat wordt beweerd.
[...]
Wat iets heel anders is dan (niet in jouw post overigens) je eigen onmacht goedpraten en je eigen tekortkomingen projecteren op een ander. Zeggen dat het kind er maar mee moet leven en dat je er nu eenmaal het mens niet naar bent. Lekker makkelijk.Ik lees nergens (in een post) dat dat wordt beweerd.
donderdag 10 februari 2011 om 12:48
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 11:38:
Met jullie laatste postings eens! Ik zie om mij heen veel jakkerende ouders, geagiteerde ouders, gestreste ouders, bozige ouders, haastende ouders, chagrijnige ouders, afwezige ouders, vloekende ouders, tierende ouders.
Ik hoef de deur maar uit te stappen of een winkel in te gaan en je ziet het wel. Dat is nml gewoon de normale afspiegeling van de maatschappij. We zijn gewoon wel eens boos en onredelijk, omdát we moe en ziekig zijn bijvoorbeeld. Wat ik al eerder zei: nou en? Dat hoort er gewoon bij en dat mogen kinderen gewoon zien. Het leven is niet enkel roze kussentjes en donzige liefde, het leven is soms keihard, rauw en oneerlijk, wen er alvast maar aan
Nee alle gekheid op een stokje; met het zgn op je tenen lopen die je meer kwaad dan goed.Ik wel. Hier lees ik dat. Als ik het verkeerd begrepen heb dan moet je het maar zeggen hoor, tweereebruineogen.
Met jullie laatste postings eens! Ik zie om mij heen veel jakkerende ouders, geagiteerde ouders, gestreste ouders, bozige ouders, haastende ouders, chagrijnige ouders, afwezige ouders, vloekende ouders, tierende ouders.
Ik hoef de deur maar uit te stappen of een winkel in te gaan en je ziet het wel. Dat is nml gewoon de normale afspiegeling van de maatschappij. We zijn gewoon wel eens boos en onredelijk, omdát we moe en ziekig zijn bijvoorbeeld. Wat ik al eerder zei: nou en? Dat hoort er gewoon bij en dat mogen kinderen gewoon zien. Het leven is niet enkel roze kussentjes en donzige liefde, het leven is soms keihard, rauw en oneerlijk, wen er alvast maar aan
Nee alle gekheid op een stokje; met het zgn op je tenen lopen die je meer kwaad dan goed.Ik wel. Hier lees ik dat. Als ik het verkeerd begrepen heb dan moet je het maar zeggen hoor, tweereebruineogen.
donderdag 10 februari 2011 om 12:49
Ik vind tussen je stem wat meer verheffen als je boos en bent en je kind een tik geven ook nog een wereld van verschil zitten.
Met je kind corrigeren en op de trap/gang zetten vind ik niks mis, gebeurt hier ook. Maar ik zal mijn kinderen nooit en te nimmer een tik geven. Ben ook nog nooit in de verleiding geweest met peuterzoon en kleuterdochter. Voor mij is het een teken van machteloosheid. Waarom laat je je kinderen iets zien wat jij doet terwijl je hun wilt leren om dat niet te doen? Waar blijft het goede voorbeeld geven in deze?
Met je kind corrigeren en op de trap/gang zetten vind ik niks mis, gebeurt hier ook. Maar ik zal mijn kinderen nooit en te nimmer een tik geven. Ben ook nog nooit in de verleiding geweest met peuterzoon en kleuterdochter. Voor mij is het een teken van machteloosheid. Waarom laat je je kinderen iets zien wat jij doet terwijl je hun wilt leren om dat niet te doen? Waar blijft het goede voorbeeld geven in deze?
donderdag 10 februari 2011 om 12:49
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 11:04:
Ik ben het met je eens in theorie, maar helaas geldt het voor mij en velen met mij niet zo in de praktijk. Dat maakt ook niet meteen een waardeloze ouder. Ik ben een explosief mens. Ik kan behoorlijk uit mijn pan gaan. Ik kan schreeuwen, en zelfs soms een tik uitdelen, maar ik ben ook explosief in mijn liefde en energie en betrokkenheid. Ik ben er de persoon niet naar, en mijn kinderen de kinderen niet naar, om te leven in volledige harmonie in dit huis. Maar ondanks alles, of misschien zelfs wel dankzij alles, zijn mijn kinderen zeer kleurrijke persoonlijkheden. Natuurlijk kan het beter, het kan altijd beter, maar is goed genoeg niet ook prima? Is het een zonde dat ik af en toe mijn stem verhef, boos word, een tik uitdeel?
Dan is dat maar zo. Ik ga er in ieder geval niet om liegen. Ik denk dat opvoeden met zachte hand, zonder straffen etc helemaal niet slecht hoeft te zijn, maar het past me niet. Het past óns niet. Natuurlijk weet ik in theorie net als jij dat wat je erin stopt, krijg je terug. Maar er is geen goed of slecht in deze. ( mishandeling in welke hoedanigheid dan buiten beschouwing latende) we doen ( gaan we voor het gemak even van uit in dit topic) allemaal ons best en houden met heel ons hart van ons gezin. Maar ik wil even benadrukken dat het niet meteen een wereldramp is als je je af en toe laat gaan ( binnen de perken) en dat af en toe een tik je geen mishandelaar maakt. En dat je stem vereffen niet meteen een trauma hoeft op te leveren. Dat je je daar niet voor hoeft te verdedigen en ook niet voor hoeft te schamen.En hier lees ik het ook.
Ik ben het met je eens in theorie, maar helaas geldt het voor mij en velen met mij niet zo in de praktijk. Dat maakt ook niet meteen een waardeloze ouder. Ik ben een explosief mens. Ik kan behoorlijk uit mijn pan gaan. Ik kan schreeuwen, en zelfs soms een tik uitdelen, maar ik ben ook explosief in mijn liefde en energie en betrokkenheid. Ik ben er de persoon niet naar, en mijn kinderen de kinderen niet naar, om te leven in volledige harmonie in dit huis. Maar ondanks alles, of misschien zelfs wel dankzij alles, zijn mijn kinderen zeer kleurrijke persoonlijkheden. Natuurlijk kan het beter, het kan altijd beter, maar is goed genoeg niet ook prima? Is het een zonde dat ik af en toe mijn stem verhef, boos word, een tik uitdeel?
Dan is dat maar zo. Ik ga er in ieder geval niet om liegen. Ik denk dat opvoeden met zachte hand, zonder straffen etc helemaal niet slecht hoeft te zijn, maar het past me niet. Het past óns niet. Natuurlijk weet ik in theorie net als jij dat wat je erin stopt, krijg je terug. Maar er is geen goed of slecht in deze. ( mishandeling in welke hoedanigheid dan buiten beschouwing latende) we doen ( gaan we voor het gemak even van uit in dit topic) allemaal ons best en houden met heel ons hart van ons gezin. Maar ik wil even benadrukken dat het niet meteen een wereldramp is als je je af en toe laat gaan ( binnen de perken) en dat af en toe een tik je geen mishandelaar maakt. En dat je stem vereffen niet meteen een trauma hoeft op te leveren. Dat je je daar niet voor hoeft te verdedigen en ook niet voor hoeft te schamen.En hier lees ik het ook.
donderdag 10 februari 2011 om 12:55
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 08:56:
Laat ik beginnen te zeggen dat geen mens perfect is, en dat goed genoeg, ook echt goed genoeg ís! Er is niemand minder geworden van een strakke hand en af en toe een tik, ik vind dat men tegenwoordig overdramatiseerd. Natuurlijk is stelselmatig je kind mishandelen absurd en byond, maar met af en toe een tik ben je nog geen waardeloos stuk vreten, maar een mens, een moeder, van vlees en bloed wat af en toe machteloos staat en het ook even niet meer weet.
Ik kom van origine niet uit Nederland en bij ons thuis werd wel eens een tik uitgedeeld, door mijn vader. Wij hadden ontzag voor hem. We waren niet bang, maar wisten wel heel goed; tot hier en niet verder. Ik ben nooit zonder reden geslagen ( slaan vind ik trouwens een groot woord)
Ik ben ook wel eens uit mijn slof geschoten hier thuis. Ben ook wel eens bozer dan gemiddeld omdat ik moe ben, of ongesteld moet worden. Nou en? Dat maakt mij toch echt niet meteen een slechte moeder. Alleen moraalridders zeggen dat ze nooit hun geduld verliezen of af en toe een tikje uitdelen. Je bent geen mishandelaar als je je kind die ene keer net even iets te hard hebt aangepakt. Als je er maar over kunt praten met elkaar.
We moesten eens ophouden ons per direct te gaan verdedigen of te gaan schamen als we eens iets doen wat zgn niet door de beugel kan, door er gewoon open over te praten zou een boel openbaar worden en niet onder het tafelkleed weg worden gemoffeld.
Waarmee ik niet wil zeggen dat slaan goed is, begrijp me niet verkeerd. Maar je bent ook niet meteen evil als je wel eens een tik uitdeeld. Punt.
Ik ben niet perfect, en verhef ook echt wel eens goed mijn stem als ik boos op mijn kinderen ben. Maar mijn kinderen kunnen er niets aan doen als ik om wat voor reden dan ook een mindere dag heb. Ik vind niet dat zij, als kind zijnde, dan maar rekening met mij moeten houden.
Persoonlijk vind ik dat je bij jezelf na zou moeten denken als je je kind een teken geeft als jij het even niet meer weet, dat machteloze gevoel. Je kunt je doel ook op een andere manier bereiken.
En ophouden met onszelf te verdedigen? Ik heb echt niets waarvoor ik me zou moeten verdedigen. En nee, ik ben ook echt niet perfect. We moeten misschien eens ophouden met onze eigen ongeduldigheid en machteloosheid op de kinderen "af te reageren". Daar zouden sommige ouders een training voor mogen volgen.
Laat ik beginnen te zeggen dat geen mens perfect is, en dat goed genoeg, ook echt goed genoeg ís! Er is niemand minder geworden van een strakke hand en af en toe een tik, ik vind dat men tegenwoordig overdramatiseerd. Natuurlijk is stelselmatig je kind mishandelen absurd en byond, maar met af en toe een tik ben je nog geen waardeloos stuk vreten, maar een mens, een moeder, van vlees en bloed wat af en toe machteloos staat en het ook even niet meer weet.
Ik kom van origine niet uit Nederland en bij ons thuis werd wel eens een tik uitgedeeld, door mijn vader. Wij hadden ontzag voor hem. We waren niet bang, maar wisten wel heel goed; tot hier en niet verder. Ik ben nooit zonder reden geslagen ( slaan vind ik trouwens een groot woord)
Ik ben ook wel eens uit mijn slof geschoten hier thuis. Ben ook wel eens bozer dan gemiddeld omdat ik moe ben, of ongesteld moet worden. Nou en? Dat maakt mij toch echt niet meteen een slechte moeder. Alleen moraalridders zeggen dat ze nooit hun geduld verliezen of af en toe een tikje uitdelen. Je bent geen mishandelaar als je je kind die ene keer net even iets te hard hebt aangepakt. Als je er maar over kunt praten met elkaar.
We moesten eens ophouden ons per direct te gaan verdedigen of te gaan schamen als we eens iets doen wat zgn niet door de beugel kan, door er gewoon open over te praten zou een boel openbaar worden en niet onder het tafelkleed weg worden gemoffeld.
Waarmee ik niet wil zeggen dat slaan goed is, begrijp me niet verkeerd. Maar je bent ook niet meteen evil als je wel eens een tik uitdeeld. Punt.
Ik ben niet perfect, en verhef ook echt wel eens goed mijn stem als ik boos op mijn kinderen ben. Maar mijn kinderen kunnen er niets aan doen als ik om wat voor reden dan ook een mindere dag heb. Ik vind niet dat zij, als kind zijnde, dan maar rekening met mij moeten houden.
Persoonlijk vind ik dat je bij jezelf na zou moeten denken als je je kind een teken geeft als jij het even niet meer weet, dat machteloze gevoel. Je kunt je doel ook op een andere manier bereiken.
En ophouden met onszelf te verdedigen? Ik heb echt niets waarvoor ik me zou moeten verdedigen. En nee, ik ben ook echt niet perfect. We moeten misschien eens ophouden met onze eigen ongeduldigheid en machteloosheid op de kinderen "af te reageren". Daar zouden sommige ouders een training voor mogen volgen.
donderdag 10 februari 2011 om 13:02
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 08:56:
. Alleen moraalridders zeggen dat ze nooit hun geduld verliezen of af en toe een tikje uitdelen. Je bent geen mishandelaar als je je kind die ene keer net even iets te hard hebt aangepakt. Als je er maar over kunt praten met elkaar.
We moesten eens ophouden ons per direct te gaan verdedigen of te gaan schamen als we eens iets doen wat zgn niet door de beugel kan, door er gewoon open over te praten zou een boel openbaar worden en niet onder het tafelkleed weg worden gemoffeld.
Waarmee ik niet wil zeggen dat slaan goed is, begrijp me niet verkeerd. Maar je bent ook niet meteen evil als je wel eens een tik uitdeeld. Punt.
Hier ben ik het dus echt niet mee eens. Ik zou me echt wel kapot schamen als ik mijn kind een tik had gegeven. En ik zou bij mezelf ten rade gaan hoe ik kan leren mezelf onder controle kan houden. Kinderen worden er niet slechter van schrijf je, maar zouden ze er wel echt veel beter van worden? En zo niet, waarom dan niet op een andere manier oplossen? Hoe wil je dat gaan doen als je kind een puber is? Als je het bij kleine kids al soms niet meer gewoon kunt oplossen hoe wil je dat dan gaan doen?
Het stoort me het gemak waarover hier gesproken wordt en dat we het toch vooral maar gewoon en normaal moeten gaan vinden.
. Alleen moraalridders zeggen dat ze nooit hun geduld verliezen of af en toe een tikje uitdelen. Je bent geen mishandelaar als je je kind die ene keer net even iets te hard hebt aangepakt. Als je er maar over kunt praten met elkaar.
We moesten eens ophouden ons per direct te gaan verdedigen of te gaan schamen als we eens iets doen wat zgn niet door de beugel kan, door er gewoon open over te praten zou een boel openbaar worden en niet onder het tafelkleed weg worden gemoffeld.
Waarmee ik niet wil zeggen dat slaan goed is, begrijp me niet verkeerd. Maar je bent ook niet meteen evil als je wel eens een tik uitdeeld. Punt.
Hier ben ik het dus echt niet mee eens. Ik zou me echt wel kapot schamen als ik mijn kind een tik had gegeven. En ik zou bij mezelf ten rade gaan hoe ik kan leren mezelf onder controle kan houden. Kinderen worden er niet slechter van schrijf je, maar zouden ze er wel echt veel beter van worden? En zo niet, waarom dan niet op een andere manier oplossen? Hoe wil je dat gaan doen als je kind een puber is? Als je het bij kleine kids al soms niet meer gewoon kunt oplossen hoe wil je dat dan gaan doen?
Het stoort me het gemak waarover hier gesproken wordt en dat we het toch vooral maar gewoon en normaal moeten gaan vinden.
donderdag 10 februari 2011 om 13:39
quote:whopper schreef op 10 februari 2011 @ 12:48:
[...]
Ik wel. Hier lees ik dat. Als ik het verkeerd begrepen heb dan moet je het maar zeggen hoor, tweereebruineogen.Tja, C's afspiegeling vd NL maatschappij is inderdaad geen reden om te denken dat het nu eenmaal zo is. Even later nuanceert ze dat wel.
[...]
Ik wel. Hier lees ik dat. Als ik het verkeerd begrepen heb dan moet je het maar zeggen hoor, tweereebruineogen.Tja, C's afspiegeling vd NL maatschappij is inderdaad geen reden om te denken dat het nu eenmaal zo is. Even later nuanceert ze dat wel.
donderdag 10 februari 2011 om 13:47
Er gebeuren nu eenmaal dingen die niet door de beugel kunnen. Dat hoort er bij en valt niet te ontkennen. Daarmee praat ik het absoluut niet goed (en niemand doet dat volgens mij hier). Maar erkennen dat het gebeurt en er over kunnen praten is nmi beter dan het ontkennen en het meteen veroordelen. Daardoor houd je een taboe in stand.
donderdag 10 februari 2011 om 13:55
Ik schaam mij niet omdat ik wel eens mijn stem verhef en wel eens een tik uitdeel. Natuurlijk is dat onmacht, dat ontken ik ook nergens. En het zou in theorie ook niet hoeven, óf anders kunnen. Maar soms gebeurd het gewoon toch, omdat ik het zat ben, en omdat ik geen langspeelplaat en robot ben.
Je kan mijn stukje op verschillende manieren uitleggen. Je kan het toch niet met iedereen eens zijn. Iedereen heeft zijn eigen perceptie en manier van opvoeden. De ene is niet per definitie beter dan de ander. Ik zie in ieder geval haarscherp onder ogen dat ik genoeg fouten heb als ouder en er zeer zeker verbeterpunten zijn. Maar de basis is warm, liefdevol en goed. Mijn kinderen zijn dol op mij en andersom idemdito. Ik zie en merk aan alles dat onze band prima in orde is. Tikken uitdelen is dan ook nagenoeg niet nodig. Maar zoals iedereen heb ik ook wel eens mijn zwakke momenten. Ik draai er alleen niet omheen en ga er ook geen excuses voor verzinnen. Nee het is niet goed, maar helaas het gebeurd desondanks toch wel eens. Hoevaak? Geen idee? De kleintjes van 3 tot 6 jaar kunnen echt het bloed onder ja nagels vandaan halen, en je kan jezelf herhalen tot je er scheel van ziet, maar dan nóg lijkt het soms niet te beklijven, wanhopig kan je er van worden. Van andermans kinderen kan ik dat veel beter hebben gek genoeg. Die zijn niet mijn eindverantwoordelijkheid. Die zou ik dan ook nooit met 1 vinger aanraken. Never!
Ik hoop alleen niet dat ik het beeld heb geschetst van een slaande moeder. Want dan hebben jullie denk ik mijn punt gemist. Als ik eens in de week een klein tikje uitdeel, dan is al veel. En onder een tikje versta ik eentje op de hand of op de bibs, niet in het gezicht of anderzijds.
En ik zie niet in wat er minder erg is aan iemands arm fijnknijpen of bij de oor nemen of bij de kin nemen ( die dingen kunnen behooooorlijk hardhandig er aan toe gaan) dan je kind soms een klein tikje op de vingers te geven. Het is allemaal bedoeld als schrik en je wil er in beider gevallen mee aangeven dat je er genoeg van hebt en je kind moet luisteren. Alles wat een kind enigszins zeer doet valt onder dezelfde categorie wat mij betreft. Niet goed, niet slecht, maar ook niet direct schadelijk. Het heet opvoeden, met vallen én opstaan.
Je kan mijn stukje op verschillende manieren uitleggen. Je kan het toch niet met iedereen eens zijn. Iedereen heeft zijn eigen perceptie en manier van opvoeden. De ene is niet per definitie beter dan de ander. Ik zie in ieder geval haarscherp onder ogen dat ik genoeg fouten heb als ouder en er zeer zeker verbeterpunten zijn. Maar de basis is warm, liefdevol en goed. Mijn kinderen zijn dol op mij en andersom idemdito. Ik zie en merk aan alles dat onze band prima in orde is. Tikken uitdelen is dan ook nagenoeg niet nodig. Maar zoals iedereen heb ik ook wel eens mijn zwakke momenten. Ik draai er alleen niet omheen en ga er ook geen excuses voor verzinnen. Nee het is niet goed, maar helaas het gebeurd desondanks toch wel eens. Hoevaak? Geen idee? De kleintjes van 3 tot 6 jaar kunnen echt het bloed onder ja nagels vandaan halen, en je kan jezelf herhalen tot je er scheel van ziet, maar dan nóg lijkt het soms niet te beklijven, wanhopig kan je er van worden. Van andermans kinderen kan ik dat veel beter hebben gek genoeg. Die zijn niet mijn eindverantwoordelijkheid. Die zou ik dan ook nooit met 1 vinger aanraken. Never!
Ik hoop alleen niet dat ik het beeld heb geschetst van een slaande moeder. Want dan hebben jullie denk ik mijn punt gemist. Als ik eens in de week een klein tikje uitdeel, dan is al veel. En onder een tikje versta ik eentje op de hand of op de bibs, niet in het gezicht of anderzijds.
En ik zie niet in wat er minder erg is aan iemands arm fijnknijpen of bij de oor nemen of bij de kin nemen ( die dingen kunnen behooooorlijk hardhandig er aan toe gaan) dan je kind soms een klein tikje op de vingers te geven. Het is allemaal bedoeld als schrik en je wil er in beider gevallen mee aangeven dat je er genoeg van hebt en je kind moet luisteren. Alles wat een kind enigszins zeer doet valt onder dezelfde categorie wat mij betreft. Niet goed, niet slecht, maar ook niet direct schadelijk. Het heet opvoeden, met vallen én opstaan.
donderdag 10 februari 2011 om 14:02
quote:Nova78 schreef op 10 februari 2011 @ 12:55:
[...]
Ik ben niet perfect, en verhef ook echt wel eens goed mijn stem als ik boos op mijn kinderen ben. Maar mijn kinderen kunnen er niets aan doen als ik om wat voor reden dan ook een mindere dag heb. Ik vind niet dat zij, als kind zijnde, dan maar rekening met mij moeten houden.
Waarom zouden kinderen geen rekening met andere hoeven te houden wanneer die andere eens een mindere dag heeft? Gaat het rekening houden 'met' pas in op een bepaalde leeftijd?
[...]
Ik ben niet perfect, en verhef ook echt wel eens goed mijn stem als ik boos op mijn kinderen ben. Maar mijn kinderen kunnen er niets aan doen als ik om wat voor reden dan ook een mindere dag heb. Ik vind niet dat zij, als kind zijnde, dan maar rekening met mij moeten houden.
Waarom zouden kinderen geen rekening met andere hoeven te houden wanneer die andere eens een mindere dag heeft? Gaat het rekening houden 'met' pas in op een bepaalde leeftijd?
donderdag 10 februari 2011 om 14:06
Ik zeg gewoon als ik slecht geslapen heb of ongesteld moet worden, dat ze even uit mijn buurt moeten blijven, als ze dan toch gaan lopen zieken, dan heb ik een kort lontje. Nogmaals; als je samen onder 1 dak woont heb je het met elkaar te doen en te stellen. Oha gaat dat prima. Maar soms ook eventjes niet.
donderdag 10 februari 2011 om 14:07
Jeetje, ik schrik hier wel van.
Vraagje dan. Als het volgens jullie zo is dat je best eens uit je slof mag schieten, omdat je soms een slechte dag hebt. Hoe gaan jullie er dan mee om als bijvoorbeeld de juf of peuterleidster je kind toeschreeuwt, een zet of tik geeft? Want ja, die heeft er niet 1, 2 of 3 lopen, maar een hele klas vol. Dat is nog veel zwaarder.
Vraagje dan. Als het volgens jullie zo is dat je best eens uit je slof mag schieten, omdat je soms een slechte dag hebt. Hoe gaan jullie er dan mee om als bijvoorbeeld de juf of peuterleidster je kind toeschreeuwt, een zet of tik geeft? Want ja, die heeft er niet 1, 2 of 3 lopen, maar een hele klas vol. Dat is nog veel zwaarder.
donderdag 10 februari 2011 om 14:09
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 13:55:
Ik hoop alleen niet dat ik het beeld heb geschetst van een slaande moeder. Want dan hebben jullie denk ik mijn punt gemist. Als ik eens in de week een klein tikje uitdeel, dan is al veel. En onder een tikje versta ik eentje op de hand of op de bibs, niet in het gezicht of anderzijds.
En ik zie niet in wat er minder erg is aan iemands arm fijnknijpen of bij de oor nemen of bij de kin nemen ( die dingen kunnen behooooorlijk hardhandig er aan toe gaan) dan je kind soms een klein tikje op de vingers te geven. Het is allemaal bedoeld als schrik en je wil er in beider gevallen mee aangeven dat je er genoeg van hebt en je kind moet luisteren. Alles wat een kind enigszins zeer doet valt onder dezelfde categorie wat mij betreft. Niet goed, niet slecht, maar ook niet direct schadelijk. Het heet opvoeden, met vallen én opstaan.Ik vind dat je een heel realistisch beeld neerzet. En ook dat je juist liefdevol overkomt.
Ik hoop alleen niet dat ik het beeld heb geschetst van een slaande moeder. Want dan hebben jullie denk ik mijn punt gemist. Als ik eens in de week een klein tikje uitdeel, dan is al veel. En onder een tikje versta ik eentje op de hand of op de bibs, niet in het gezicht of anderzijds.
En ik zie niet in wat er minder erg is aan iemands arm fijnknijpen of bij de oor nemen of bij de kin nemen ( die dingen kunnen behooooorlijk hardhandig er aan toe gaan) dan je kind soms een klein tikje op de vingers te geven. Het is allemaal bedoeld als schrik en je wil er in beider gevallen mee aangeven dat je er genoeg van hebt en je kind moet luisteren. Alles wat een kind enigszins zeer doet valt onder dezelfde categorie wat mij betreft. Niet goed, niet slecht, maar ook niet direct schadelijk. Het heet opvoeden, met vallen én opstaan.Ik vind dat je een heel realistisch beeld neerzet. En ook dat je juist liefdevol overkomt.
donderdag 10 februari 2011 om 14:12
Dankjewel 2 reebruineogen. Ik doe mijn best ( leuke nic trouwens)
Als een leidster van de creche mijn kind een tik zou geven, zou ik in alle staten zijn, anderen horen zich professioneel te gedragen en moeten met hun vingers van mijn bloed afblijven!
Juffen en leidsters hebben toch een soort emotionele afstand. Die afstand hoor je ook te bewaren. Zo wil ik ook niet dat de meester van mijn dochter haar knuffelt of zoent. En dat doe ik weer wel heel graag ( en vaak!)
Als een leidster van de creche mijn kind een tik zou geven, zou ik in alle staten zijn, anderen horen zich professioneel te gedragen en moeten met hun vingers van mijn bloed afblijven!
Juffen en leidsters hebben toch een soort emotionele afstand. Die afstand hoor je ook te bewaren. Zo wil ik ook niet dat de meester van mijn dochter haar knuffelt of zoent. En dat doe ik weer wel heel graag ( en vaak!)
donderdag 10 februari 2011 om 14:14
quote:_Carrera_ schreef op 10 februari 2011 @ 14:07:
Jeetje, ik schrik hier wel van.
Vraagje dan. Als het volgens jullie zo is dat je best eens uit je slof mag schieten, omdat je soms een slechte dag hebt. Hoe gaan jullie er dan mee om als bijvoorbeeld de juf of peuterleidster je kind toeschreeuwt, een zet of tik geeft? Want ja, die heeft er niet 1, 2 of 3 lopen, maar een hele klas vol. Dat is nog veel zwaarder.Dat zou ik op zijn zachts gezegd niet waarderen. Maar een uit haar slof schietende juf die gewoon een keer goed boos wordt, geen enkel probleem. Sterker nog ik waardeer het als ook juffen/meesters/de peuterleidster, de zwemjuf enz mensen blijken te zijn. Een kind krijgt er niets van als het ontdekt dat wanneer je de grenzen opzoekt je ze ook tegen komt.
Jeetje, ik schrik hier wel van.
Vraagje dan. Als het volgens jullie zo is dat je best eens uit je slof mag schieten, omdat je soms een slechte dag hebt. Hoe gaan jullie er dan mee om als bijvoorbeeld de juf of peuterleidster je kind toeschreeuwt, een zet of tik geeft? Want ja, die heeft er niet 1, 2 of 3 lopen, maar een hele klas vol. Dat is nog veel zwaarder.Dat zou ik op zijn zachts gezegd niet waarderen. Maar een uit haar slof schietende juf die gewoon een keer goed boos wordt, geen enkel probleem. Sterker nog ik waardeer het als ook juffen/meesters/de peuterleidster, de zwemjuf enz mensen blijken te zijn. Een kind krijgt er niets van als het ontdekt dat wanneer je de grenzen opzoekt je ze ook tegen komt.
donderdag 10 februari 2011 om 14:18
Met knuffelen heb ik trouwens ook geen problemen. Als mijn zoon (3) valt op de psz hoop ik dat ie gewoon lekker op de schoot van de juf klimt om getroost te worden en dochter (bijna 6) meldt de meester op maandagochtend net zo goed met een knuffel dat ze het leuk vind dat ie er weer is dan dat ze dat op woensdag bij haar favoriete juf doet.
donderdag 10 februari 2011 om 14:20
quote:_Carrera_ schreef op 10 februari 2011 @ 14:07:
Jeetje, ik schrik hier wel van.
Vraagje dan. Als het volgens jullie zo is dat je best eens uit je slof mag schieten, omdat je soms een slechte dag hebt. Hoe gaan jullie er dan mee om als bijvoorbeeld de juf of peuterleidster je kind toeschreeuwt, een zet of tik geeft? Want ja, die heeft er niet 1, 2 of 3 lopen, maar een hele klas vol. Dat is nog veel zwaarder.
Tikken geef ik niet. Ik schreef mijn zoon ooit eens een klap terug gegeven te hebben uit reflex toen hij mij een klap in mijn gezicht gaf.
Verder vind ik vind het rekening met mij houden wanneer ik mijn dag niet heb en vandaar uit met een kort lontje reageren niet hetzelfde als je kind toeschreeuwen. Ja ik verhef mijn stem of reageer kribbig. Het rekening houden gaat hier trouwens twee kanten op. Mijn zoon is ook wel eens super chagrijnig en vandaar uit erg brutaal. I.p.v. boos te worden of te straffen voor zijn brutale opmerking, zeg ik dan ook tegen hem dat hij lekker even kan gaan uitrazen in zijn kamer.
Daarbij vind ik het ook een groot verschil wanneer je hebt over een professionele situatie of een huiselijke/gezinssituatie. Ik vind het echt onzin om te zeggen dat het voor een leerkracht veel zwaarder is omdat hij/zij met veel meer kinderen te maken heeft. Ten eerst is dat zijn vak, hij is daar toe opgeleid. En ten tweede is een klas voor kinderen heel anders geregeld dan je eigen veilige thuishaven. In die veilige thuisgaven kan elk gezinslid weleens een rotdag hebben en hieruit reageren. Dat geld voor mij, voor mij zoon en voor mijn man.
Jeetje, ik schrik hier wel van.
Vraagje dan. Als het volgens jullie zo is dat je best eens uit je slof mag schieten, omdat je soms een slechte dag hebt. Hoe gaan jullie er dan mee om als bijvoorbeeld de juf of peuterleidster je kind toeschreeuwt, een zet of tik geeft? Want ja, die heeft er niet 1, 2 of 3 lopen, maar een hele klas vol. Dat is nog veel zwaarder.
Tikken geef ik niet. Ik schreef mijn zoon ooit eens een klap terug gegeven te hebben uit reflex toen hij mij een klap in mijn gezicht gaf.
Verder vind ik vind het rekening met mij houden wanneer ik mijn dag niet heb en vandaar uit met een kort lontje reageren niet hetzelfde als je kind toeschreeuwen. Ja ik verhef mijn stem of reageer kribbig. Het rekening houden gaat hier trouwens twee kanten op. Mijn zoon is ook wel eens super chagrijnig en vandaar uit erg brutaal. I.p.v. boos te worden of te straffen voor zijn brutale opmerking, zeg ik dan ook tegen hem dat hij lekker even kan gaan uitrazen in zijn kamer.
Daarbij vind ik het ook een groot verschil wanneer je hebt over een professionele situatie of een huiselijke/gezinssituatie. Ik vind het echt onzin om te zeggen dat het voor een leerkracht veel zwaarder is omdat hij/zij met veel meer kinderen te maken heeft. Ten eerst is dat zijn vak, hij is daar toe opgeleid. En ten tweede is een klas voor kinderen heel anders geregeld dan je eigen veilige thuishaven. In die veilige thuisgaven kan elk gezinslid weleens een rotdag hebben en hieruit reageren. Dat geld voor mij, voor mij zoon en voor mijn man.
donderdag 10 februari 2011 om 14:20
quote:isabon schreef op 09 februari 2011 @ 22:16:
Ik vind het ook een naar topic, ben vroeger zelf mishandeld.
Ik ben naar mijn 5 jarige dochter nog nooit mijn geduld verloren, en heb haar nog nooit uitgescholden, nooit geschreeuwd, geen tik, niets van dat al.
Dat is zeer zeer bewust, als ik enigszins het idee had dat ik mijn geduld in een situatie niet onder controle zou kunnen hebben
had ik nooit aan kinderen begonnen met mijn verleden.
Hier, lief mens.
Ik vind het ook een naar topic, ben vroeger zelf mishandeld.
Ik ben naar mijn 5 jarige dochter nog nooit mijn geduld verloren, en heb haar nog nooit uitgescholden, nooit geschreeuwd, geen tik, niets van dat al.
Dat is zeer zeer bewust, als ik enigszins het idee had dat ik mijn geduld in een situatie niet onder controle zou kunnen hebben
had ik nooit aan kinderen begonnen met mijn verleden.
Hier, lief mens.
donderdag 10 februari 2011 om 14:22
quote:caoilfhinnn schreef op 10 februari 2011 @ 14:12:
Dankjewel 2 reebruineogen. Ik doe mijn best ( leuke nic trouwens)
Als een leidster van de creche mijn kind een tik zou geven, zou ik in alle staten zijn, anderen horen zich professioneel te gedragen en moeten met hun vingers van mijn bloed afblijven!
Juffen en leidsters hebben toch een soort emotionele afstand. Die afstand hoor je ook te bewaren. Zo wil ik ook niet dat de meester van mijn dochter haar knuffelt of zoent. En dat doe ik weer wel heel graag ( en vaak!)
Ik geloof dat ik hier helemaal niets van begrijp.
Echt niet.
Dankjewel 2 reebruineogen. Ik doe mijn best ( leuke nic trouwens)
Als een leidster van de creche mijn kind een tik zou geven, zou ik in alle staten zijn, anderen horen zich professioneel te gedragen en moeten met hun vingers van mijn bloed afblijven!
Juffen en leidsters hebben toch een soort emotionele afstand. Die afstand hoor je ook te bewaren. Zo wil ik ook niet dat de meester van mijn dochter haar knuffelt of zoent. En dat doe ik weer wel heel graag ( en vaak!)
Ik geloof dat ik hier helemaal niets van begrijp.
Echt niet.
donderdag 10 februari 2011 om 14:23
quote:_Carrera_ schreef op 10 februari 2011 @ 14:15:
Ach zo. Twee maten dus. En als je peuter van anderhalf zich pijn doet, mag hij dus ook niet lichamelijk getroost worden begrijp ik? Want ja, van je bloed moet je afblijven.
Twee maten inderdaad, want het zijn ook twee maten. De twee, een professionele setting en een thuis setting, zijn niet vergelijkbaar naar mijn mening.
Weet even niet wie het zie, Sunemon geloof ik, maar ik vind het geen probleem wanneer leerkrachten boos worden waar dat nodig is.
Ach zo. Twee maten dus. En als je peuter van anderhalf zich pijn doet, mag hij dus ook niet lichamelijk getroost worden begrijp ik? Want ja, van je bloed moet je afblijven.
Twee maten inderdaad, want het zijn ook twee maten. De twee, een professionele setting en een thuis setting, zijn niet vergelijkbaar naar mijn mening.
Weet even niet wie het zie, Sunemon geloof ik, maar ik vind het geen probleem wanneer leerkrachten boos worden waar dat nodig is.
