Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
vrijdag 11 februari 2011 om 00:07
Toen mijn oudste 3 jaar was, zat ik er helemaal doorheen.
Met nog een kleine van 2 en een vader die nooit thuis was had ik het zwaar zo in mijn eentje.
Kinders moesten naar boven en ik verloor mijn geduld.
Ik verhief mijn stem, totdat mijn oudste zich midden op de trap (ik er met de jongste op de arm vlak achter) omdraaide en in haar onschuld vroeg waarom ik zo schreeuwde.
Er zat een mengeling van vraag en verdriet in de ogen.
Ik ben op de trap gaan zitten, ben gaan huilen en heb oprecht mijn excuus aan mijn kinderen aangeboden, zo klein als ze waren. Wat schaamde ik mij diep. Ik beloofde dat ik zou proberen het niet meer te doen.
De tranen lopen weer over mijn wangen nu ik het opschrijf.
Ik heb nog nooit zo'n eye-opener gehad.
En dat van een kind van drie.
Ik ben haar nog steeds dankbaar voor die les.
Met nog een kleine van 2 en een vader die nooit thuis was had ik het zwaar zo in mijn eentje.
Kinders moesten naar boven en ik verloor mijn geduld.
Ik verhief mijn stem, totdat mijn oudste zich midden op de trap (ik er met de jongste op de arm vlak achter) omdraaide en in haar onschuld vroeg waarom ik zo schreeuwde.
Er zat een mengeling van vraag en verdriet in de ogen.
Ik ben op de trap gaan zitten, ben gaan huilen en heb oprecht mijn excuus aan mijn kinderen aangeboden, zo klein als ze waren. Wat schaamde ik mij diep. Ik beloofde dat ik zou proberen het niet meer te doen.
De tranen lopen weer over mijn wangen nu ik het opschrijf.
Ik heb nog nooit zo'n eye-opener gehad.
En dat van een kind van drie.
Ik ben haar nog steeds dankbaar voor die les.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:14
quote:molie schreef op 10 februari 2011 @ 23:01:
[...]
Hoe oud is het kind van je vriendin? Een schep sambal te eten? Is ze wel goed bij haar hoofd???
Ik vind dat ook vreselijk, maar tóch zijn er meer mensen die dat doen. Onze (wat oudere, Molukse buren) van verderop vertelden ooit dat ze dat vroeger ook deden: een peper in de mond..... Dat vertelde hij al lachend, blijkbaar zagen ze dat zelf niet als iets heel ergs of zo......
Edit: ik bedoel met "toch" dus niet dat het goed te praten valt hoor. Maar dat het blijkbaar (mss in bepaalde culturen?) een "normale" straf is.
[...]
Hoe oud is het kind van je vriendin? Een schep sambal te eten? Is ze wel goed bij haar hoofd???
Ik vind dat ook vreselijk, maar tóch zijn er meer mensen die dat doen. Onze (wat oudere, Molukse buren) van verderop vertelden ooit dat ze dat vroeger ook deden: een peper in de mond..... Dat vertelde hij al lachend, blijkbaar zagen ze dat zelf niet als iets heel ergs of zo......
Edit: ik bedoel met "toch" dus niet dat het goed te praten valt hoor. Maar dat het blijkbaar (mss in bepaalde culturen?) een "normale" straf is.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:15
quote:Chatterly schreef op 10 februari 2011 @ 23:24:
Een kind een schep sambal geven. Ongekend, hoe haalt ze het in haar hoofd. Gek hè dat je dan een bang lief kind krijgt.
Ik heb eens een vriendin gehad die haar zoontje, van toen een maand of negen, in de hal gooide, nadat hij zich probeerde op te trekken aan de vogelkooi. Kooi viel omver, over hem heen. "Zo, dat doet hij nooit meer". Vriendschap was over en ik heb het gemeld bij een vertrouwensarts.
(9 maanden!! Echt, m'n bek valt hevig open....)
Een kind een schep sambal geven. Ongekend, hoe haalt ze het in haar hoofd. Gek hè dat je dan een bang lief kind krijgt.
Ik heb eens een vriendin gehad die haar zoontje, van toen een maand of negen, in de hal gooide, nadat hij zich probeerde op te trekken aan de vogelkooi. Kooi viel omver, over hem heen. "Zo, dat doet hij nooit meer". Vriendschap was over en ik heb het gemeld bij een vertrouwensarts.
(9 maanden!! Echt, m'n bek valt hevig open....)
vrijdag 11 februari 2011 om 08:31
Tja iedereen heeft altijd vriendinnen of kennissen die van alles met hun kinderen uitvreten, maar zelf doen ze nooit wat. Het gebeurd altijd bij de buren, of de dochter van de moeder van een vriendin van een kennis. En dan hebben ze hun mond vol over wat ze dan allemaal wel niet zouden doen; vriendschap uit, melding bij amk. Wat zal ik daarvan zeggen? Wat wíl je dat ik daar van zeg?
Mijn vriendin is ook moluks, daar geven ze kinderen ook een stuk zeep in de mond als het heeft gevloekt. Ik zou het zelf niet zo doen, maar luister; ik ga haar daarom niet ineens een slechte moeder noemen. Zij is zo opgevoed en weet niet beter, en houdt zielsveel van haar kinderen. Ze lopen echt niet meteen een trauma op. Maar ík zou het nooit zo doen. Geen haar op mijn hoofd. Zij vindt het strafbankje, de hoek, of de gang op weer waardeloos. Daar leert een kind toch niets van, zegt zij.
IK denk serieus dat we elkaar verkeerd begrijpen, wellicht druk ik me ongelukkig uit, het is ook nogal een precair onderwerp merk ik.
Ik bedoel alleen maar te zeggen dat een peutertje nog niet zo goed op te voeden is met woorden, je kan jezelf herhalen tot je er de rambam van krijgt, maar een klein tikje ( dus geen mep) helpen dan vaak beter. Maar nogmaals ik geef zelden een tik, eens in de week is inderdaad al vaak. Ik denk niet eens dat ik dat haal. Ik sla niet, ik geef soms een tikje en ik geef dat toe. Ik denk niet dat de politie me daarvoor zou oppakken hoor, hahaha, het idee alleen al, laat ze echte boeven gaan vangen, de ouders van kinderen die elke dag in elkaar worden geschopt, verkracht, liefdeloos opgroeien. Je wil me toch niet op die grote hoop gooien, wel?
En grotere kinderen geef ik natuurlijk geen tikje meer. Dat heeft geen enkele zin, en ik heb geen zin om hardere tikken uit te moeten delen. Met oudere kinderen kan ik praten. En die geef ik heel andere sancties. Een peuter zal geen bal snappen van een straf die ik een puber wel kan geven en andersom.
Mijn vriendin is ook moluks, daar geven ze kinderen ook een stuk zeep in de mond als het heeft gevloekt. Ik zou het zelf niet zo doen, maar luister; ik ga haar daarom niet ineens een slechte moeder noemen. Zij is zo opgevoed en weet niet beter, en houdt zielsveel van haar kinderen. Ze lopen echt niet meteen een trauma op. Maar ík zou het nooit zo doen. Geen haar op mijn hoofd. Zij vindt het strafbankje, de hoek, of de gang op weer waardeloos. Daar leert een kind toch niets van, zegt zij.
IK denk serieus dat we elkaar verkeerd begrijpen, wellicht druk ik me ongelukkig uit, het is ook nogal een precair onderwerp merk ik.
Ik bedoel alleen maar te zeggen dat een peutertje nog niet zo goed op te voeden is met woorden, je kan jezelf herhalen tot je er de rambam van krijgt, maar een klein tikje ( dus geen mep) helpen dan vaak beter. Maar nogmaals ik geef zelden een tik, eens in de week is inderdaad al vaak. Ik denk niet eens dat ik dat haal. Ik sla niet, ik geef soms een tikje en ik geef dat toe. Ik denk niet dat de politie me daarvoor zou oppakken hoor, hahaha, het idee alleen al, laat ze echte boeven gaan vangen, de ouders van kinderen die elke dag in elkaar worden geschopt, verkracht, liefdeloos opgroeien. Je wil me toch niet op die grote hoop gooien, wel?
En grotere kinderen geef ik natuurlijk geen tikje meer. Dat heeft geen enkele zin, en ik heb geen zin om hardere tikken uit te moeten delen. Met oudere kinderen kan ik praten. En die geef ik heel andere sancties. Een peuter zal geen bal snappen van een straf die ik een puber wel kan geven en andersom.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:39
Cao, blijf jij toch fijn hardnekkig geloven dat jij niks fout doet?
Maar ik mag daarvan vinden wat ik wil.
En misschien is het heel moeilijk om te geloven, maar ik doe mijn kind dus inderdaad de dingen niet aan die ik hier van sommigen lees. Vinden we elkaar vreemd, prima, mag.
En nee, je hoort mij niet zeggen dat ik je op de hoop gooi van ouders die hun kinderen mishandelen, maar dat neemt niet weg dat je m.i. de verkeerde manier van straffen toepast.
Maar ik mag daarvan vinden wat ik wil.
En misschien is het heel moeilijk om te geloven, maar ik doe mijn kind dus inderdaad de dingen niet aan die ik hier van sommigen lees. Vinden we elkaar vreemd, prima, mag.
En nee, je hoort mij niet zeggen dat ik je op de hoop gooi van ouders die hun kinderen mishandelen, maar dat neemt niet weg dat je m.i. de verkeerde manier van straffen toepast.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:44
quote:Liv schreef op 11 februari 2011 @ 08:38:
Nou, ik vind een kind (baby dus) van 9 maanden in de gang gooien toch best wel ontaard ja.
Ik ook. Maar hier lijkt het wel een wedstrijd wie het ontaardst is. En dan vooral met veel hi hi's en ha ha's. Heb ik wel eens vaker gemerkt. Zo van 'kijk mij eens stoer zijn'.
Sneu.
Nou, ik vind een kind (baby dus) van 9 maanden in de gang gooien toch best wel ontaard ja.
Ik ook. Maar hier lijkt het wel een wedstrijd wie het ontaardst is. En dan vooral met veel hi hi's en ha ha's. Heb ik wel eens vaker gemerkt. Zo van 'kijk mij eens stoer zijn'.
Sneu.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:45
vrijdag 11 februari 2011 om 08:46
vrijdag 11 februari 2011 om 08:47
Wie weet wat een kind wordt aangedaan, en toch niet belt, mag zich achter de oren krabben over de eigen verantwoordelijkheid.
http://www.amk-nederland.nl/
Praten tot de de rambam krijgt niet zien zitten en dan maar slaan? Toch gek dan dat wij een hele meute kinderen wel door de peutertijd hebben gekregen zonder te slaan.
We zijn geen perfecte ouders, dikke kans dat we niet eens goede ouders zijn. Maar we proberen iig niet onze ogen te sluiten voor onze fouten. En als we het niet meer weten, vragen we hulp.
http://www.amk-nederland.nl/
Praten tot de de rambam krijgt niet zien zitten en dan maar slaan? Toch gek dan dat wij een hele meute kinderen wel door de peutertijd hebben gekregen zonder te slaan.
We zijn geen perfecte ouders, dikke kans dat we niet eens goede ouders zijn. Maar we proberen iig niet onze ogen te sluiten voor onze fouten. En als we het niet meer weten, vragen we hulp.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:48
quote:molie schreef op 10 februari 2011 @ 22:59:
[...]
Dit vind ik een goed voorbeeld van uit de bocht vliegen en niet jezelf goed praten, maar objectief observeren wat er mis ging en besluiten dat dat niet is wat je wilt en hierin naar je kind toe verantwoordelijkheid nemen.
Leo, je geeft wat mij betreft hier duidelijk een situatie aan die voor jou een exces was en dat vind ik gezond, dat dit soort situaties,
die idd bij iedere ouder kunnen voorkomen, excessen blijven.
Wanneer ze onderdeel van de opvoeding worden en ook op die manier goed gepraat worden op een forum, "want het gebeurt niet eens elke week", trek ik een wenkbrauw op.
Juist Molie.
Fouten maken is menselijk, als het even meezit leer je er van. Doen alsof het er bij hoort en zelfs aanvoeren dat wat jij doet niet zo erg is want bij anderen is het nóg veel erger, is helemaal belachelijk natuurlijk.
Als dat de maatsaf is dan kunnen we onze kinderen wel ik weet niet aandoen, we zijn dan nog steeds niet zo erg als de
krankzinnige moeder van kleuter Savannah. Onze kinderen leven tenslotte nog.
[...]
Dit vind ik een goed voorbeeld van uit de bocht vliegen en niet jezelf goed praten, maar objectief observeren wat er mis ging en besluiten dat dat niet is wat je wilt en hierin naar je kind toe verantwoordelijkheid nemen.
Leo, je geeft wat mij betreft hier duidelijk een situatie aan die voor jou een exces was en dat vind ik gezond, dat dit soort situaties,
die idd bij iedere ouder kunnen voorkomen, excessen blijven.
Wanneer ze onderdeel van de opvoeding worden en ook op die manier goed gepraat worden op een forum, "want het gebeurt niet eens elke week", trek ik een wenkbrauw op.
Juist Molie.
Fouten maken is menselijk, als het even meezit leer je er van. Doen alsof het er bij hoort en zelfs aanvoeren dat wat jij doet niet zo erg is want bij anderen is het nóg veel erger, is helemaal belachelijk natuurlijk.
Als dat de maatsaf is dan kunnen we onze kinderen wel ik weet niet aandoen, we zijn dan nog steeds niet zo erg als de
krankzinnige moeder van kleuter Savannah. Onze kinderen leven tenslotte nog.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:49
quote:caoilfhinnn schreef op 11 februari 2011 @ 08:46:
Ik denk dat heel veel mensen hier óf niet eerlijk zijn, óf gewoon uit angst helemaal niet komen posten. En áls, dan met heel veel sorry's en ik-weet-dat-ik-fout-zit en het gebeurde-écht-maar-1-keertje-hoor.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, aan jou om het beter te doen dan!Tja, daar heb je een ander niet mee. De enige gedupeerde is dan je kind.
Ik denk dat heel veel mensen hier óf niet eerlijk zijn, óf gewoon uit angst helemaal niet komen posten. En áls, dan met heel veel sorry's en ik-weet-dat-ik-fout-zit en het gebeurde-écht-maar-1-keertje-hoor.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, aan jou om het beter te doen dan!Tja, daar heb je een ander niet mee. De enige gedupeerde is dan je kind.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:51
Het is naief om te denken dat ouders die soms hun kind een tikje geven per definitie slechter ouders, of slechtere ouders zouden zijn, dan andere ouders, die geen tikjes uitdelen. Je kan een kind ook op heel andere manieren schade toe doen. Door het affectief en emotioneel te verwaarlozen, door het te veel op de huid te zitten, door té vrij te zijn, noem maar op. Ik denk dat ik een heel goede opvoeding geef. En inderdaad soms een tik. Die had best weg kunnen blijven, dat klopt, maar het is ook niet meteen een wereld zonde, dat wilde ik gewoon even duidelijk maken.
vrijdag 11 februari 2011 om 08:51
Maar caoilfhinn. Je zegt nu zelf dat het op een andere manier misschien beter zou zijn. Waarom ga je dan niet bij jezelf te rade hoe dat zou kunnen of ga je daar een topic over lezen/openen.
Om te kijken hoe andere moeders dat doen.
Ipv daarvan richt je je erop dat anderen het misschien ook wel zullen doen, maar niet durven zeggen. Dat maakt toch voor jou niets uit? Als nu hier tien mensen achter elkaar posten dat ze het ook doen, maakt dat dan de noodzaak om het bij jou thuis anders te gaan doen kleiner?
Om te kijken hoe andere moeders dat doen.
Ipv daarvan richt je je erop dat anderen het misschien ook wel zullen doen, maar niet durven zeggen. Dat maakt toch voor jou niets uit? Als nu hier tien mensen achter elkaar posten dat ze het ook doen, maakt dat dan de noodzaak om het bij jou thuis anders te gaan doen kleiner?
vrijdag 11 februari 2011 om 08:52
quote:caoilfhinnn schreef op 11 februari 2011 @ 08:46:
Ik denk dat heel veel mensen hier óf niet eerlijk zijn, óf gewoon uit angst helemaal niet komen posten. En áls, dan met heel veel sorry's en ik-weet-dat-ik-fout-zit en het gebeurde-écht-maar-1-keertje-hoor.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, aan jou om het beter te doen dan!
Ik zal je heel eerlijk vertellen dat ik ook wel eens geslagen heb. Niet omdat ik dat een goede methode vond, maar puur uit frustratie. Ja, superslecht vind ik dat en oh man, wat had ik daar achteraf een spijt van! (en dat vertelde ik kind dan ook, plus daarbij hoeveel ik van hem hield en waarom ik het had gedaan).
Het verschil tussen jou en mij is dat ík slaan afkeur en jij niet. Ik vind het geen geschikte opvoedmethode (ik vind het geen goede straf).
Ik denk dat heel veel mensen hier óf niet eerlijk zijn, óf gewoon uit angst helemaal niet komen posten. En áls, dan met heel veel sorry's en ik-weet-dat-ik-fout-zit en het gebeurde-écht-maar-1-keertje-hoor.
Ieder huisje heeft zijn kruisje, aan jou om het beter te doen dan!
Ik zal je heel eerlijk vertellen dat ik ook wel eens geslagen heb. Niet omdat ik dat een goede methode vond, maar puur uit frustratie. Ja, superslecht vind ik dat en oh man, wat had ik daar achteraf een spijt van! (en dat vertelde ik kind dan ook, plus daarbij hoeveel ik van hem hield en waarom ik het had gedaan).
Het verschil tussen jou en mij is dat ík slaan afkeur en jij niet. Ik vind het geen geschikte opvoedmethode (ik vind het geen goede straf).
