Actueel
alle pijlers
Wat heb je je kind wel eens aangedaan?
woensdag 9 februari 2011 om 20:20
Ik weet het en velen met mij.... schreeuwen, schelden, een tik geven etc is not done om te doen bij je kind.
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
Maar ik weet ook en velen met mij dat je kind je soms tot het uiterste kan drijven.
Ik ben benieuwd of jullie wel eens iets hebben gedaan bij je kind waar je je achteraf heel erg voor schaamt. Of wat je niet snel zal vertellen aan anderen uit angst dat ze je een slechte moeder vinden of dat ze je hard zullen veroordelen voor dat gedrag.
Ik denk namelijk dat hier best een taboe op ligt
het topic is wat mij betreft dus niet bedoeld om elkaar te veroordelen
om met mezelf te beginnen, toen mijn oudste zoon een peuter was had hij echt fases waarin hij vreselijk dwars kon zijn. echt peutergedrag, schoppen, op de grond laten vallen, gillen. meestal negeerde ik het dat hielp het beste. maar toen kwam er nog een huilbaby en raakte mijn energie langzaam heel erg op. Ik heb hem toen tijdens zon bui een keer heel hard geduwd zodat hij op de grond viel en geschreeuwd dat hij G******* z'n kop moest houden.
wat vond ik dat achteraf erg zeg! Ik schaamde me en durfde het absoluut niet te vertellen, zelfs niet tegen m'n man. Straks zouden mensen nog denken dat ik m'n kind mishandelde!
maar wie weet wat voor verhalen boven tafel zouden komen als ik het wél had verteld (aan vriendinnen bijvoorbeeld)?
wie wil nog meer delen hier?
vrijdag 11 februari 2011 om 08:54
Nou nou nou die paar tikjes op de vingers van mijn peuter die kunnen het daglicht niet verdragen? Dat meisje van 11 dat verkracht werd en een tweeling baarde van haar stiefvader dát kan het daglicht niet verdragen. Dat meisje wat in de kofferbak van haar moeder werd gevonden, wat wekenlang aan bed vastgebonden lag, zonder eten en drinken, liggend in haar eigen vuil, dát kan het daglicht niet verdragen.
En ik durf wel zeker te stellen dat ik een goede moeder ben, júist omdat ik fouten maak. Doen jullie altijd zo overdreven?
En ik durf wel zeker te stellen dat ik een goede moeder ben, júist omdat ik fouten maak. Doen jullie altijd zo overdreven?
vrijdag 11 februari 2011 om 08:55
vrijdag 11 februari 2011 om 08:57
vrijdag 11 februari 2011 om 08:59
Het verschil tussen jou en mij Liv, is dan ook dat ik niet sla, maar tikken uitdeel soms. Ik voel me dan ook wel lullig, dat het zo moest, en dan praat ik daar op het niveau van het kind over, en bied mijn excuses aan. Maar echte mishandelaars slaan hun kind of vrouw ook en hebben daarna ook berouw en zeggen dan hoeveel ze van ze houden en dat het nooit weer zou gebeuren....
vrijdag 11 februari 2011 om 09:01
quote:caoilfhinnn schreef op 11 februari 2011 @ 08:59:
Het verschil tussen jou en mij Liv, is dan ook dat ik niet sla, maar tikken uitdeel soms. Ik voel me dan ook wel lullig, dat het zo moest, en dan praat ik daar op het niveau van het kind over, en bied mijn excuses aan. Maar echte mishandelaars slaan hun kind of vrouw ook en hebben daarna ook berouw en zeggen dan hoeveel ze van ze houden en dat het nooit weer zou gebeuren....Pardon? Wat wil je hier nu precies mee zeggen?
Het verschil tussen jou en mij Liv, is dan ook dat ik niet sla, maar tikken uitdeel soms. Ik voel me dan ook wel lullig, dat het zo moest, en dan praat ik daar op het niveau van het kind over, en bied mijn excuses aan. Maar echte mishandelaars slaan hun kind of vrouw ook en hebben daarna ook berouw en zeggen dan hoeveel ze van ze houden en dat het nooit weer zou gebeuren....Pardon? Wat wil je hier nu precies mee zeggen?
vrijdag 11 februari 2011 om 09:02
And again.... maar anderen/maar echte mishandelaars/maar de buurvrouw/maar hullie/zullie ....
Ik voel me lullig dat het zo moest... Dat schrijf je, ga dan daar eens mee bezig, om te zorgen dat dat niet meer op die manier moet. Maar dat je iets vindt wat prettiger voor je kind en voor jou is. Zodat je geen excuses hoeft aan te bieden of je lullig te voelen.
Ik voel me lullig dat het zo moest... Dat schrijf je, ga dan daar eens mee bezig, om te zorgen dat dat niet meer op die manier moet. Maar dat je iets vindt wat prettiger voor je kind en voor jou is. Zodat je geen excuses hoeft aan te bieden of je lullig te voelen.
vrijdag 11 februari 2011 om 09:06
quote:caoilfhinnn schreef op 11 februari 2011 @ 08:51:
Het is naief om te denken dat ouders die soms hun kind een tikje geven per definitie slechter ouders, of slechtere ouders zouden zijn, dan andere ouders, die geen tikjes uitdelen. Je kan een kind ook op heel andere manieren schade toe doen. Door het affectief en emotioneel te verwaarlozen, door het te veel op de huid te zitten, door té vrij te zijn, noem maar op. Ik denk dat ik een heel goede opvoeding geef. En inderdaad soms een tik. Die had best weg kunnen blijven, dat klopt, maar het is ook niet meteen een wereld zonde, dat wilde ik gewoon even duidelijk maken.
En anderen proberen jou duidelijk te maken dat dat slaan niet ok is.
Jij blijft aan komen zetten met wat allemaal erger is en 'hij doet' en 'zij doet' redenen aanvoeren om je eigen gedrag goed te praten. Je schrijft zelfs dat je een 'vriendin' hebt die haar kind sambal geeft. Voor menigeen zou zo iemand geen vriendin meer zijn en terecht. Ik nam zelf laatst per ongeluk te veel wasabi, ik heb gejánkt. Jouw vriendin geeft haar kind expres sambal. Die vrouw moet je dus aangeven want dat is pittige, zo niet zware mishandeling.
Het is naief om te denken dat ouders die soms hun kind een tikje geven per definitie slechter ouders, of slechtere ouders zouden zijn, dan andere ouders, die geen tikjes uitdelen. Je kan een kind ook op heel andere manieren schade toe doen. Door het affectief en emotioneel te verwaarlozen, door het te veel op de huid te zitten, door té vrij te zijn, noem maar op. Ik denk dat ik een heel goede opvoeding geef. En inderdaad soms een tik. Die had best weg kunnen blijven, dat klopt, maar het is ook niet meteen een wereld zonde, dat wilde ik gewoon even duidelijk maken.
En anderen proberen jou duidelijk te maken dat dat slaan niet ok is.
Jij blijft aan komen zetten met wat allemaal erger is en 'hij doet' en 'zij doet' redenen aanvoeren om je eigen gedrag goed te praten. Je schrijft zelfs dat je een 'vriendin' hebt die haar kind sambal geeft. Voor menigeen zou zo iemand geen vriendin meer zijn en terecht. Ik nam zelf laatst per ongeluk te veel wasabi, ik heb gejánkt. Jouw vriendin geeft haar kind expres sambal. Die vrouw moet je dus aangeven want dat is pittige, zo niet zware mishandeling.
vrijdag 11 februari 2011 om 09:07
quote:caoilfhinnn schreef op 11 februari 2011 @ 08:59:
Maar echte mishandelaars slaan hun kind of vrouw ook en hebben daarna ook berouw en zeggen dan hoeveel ze van ze houden en dat het nooit weer zou gebeuren....
Dan zit je toch in dezelfde vicieuze cirkel? Jij geeft een tik (zoals je het zelf noemt), zegt sorry, houd van je, en doet het vervolgens weer.
Snap niet waar je heen wilt.
O, en ik vind dit een akelig topic.
Maar echte mishandelaars slaan hun kind of vrouw ook en hebben daarna ook berouw en zeggen dan hoeveel ze van ze houden en dat het nooit weer zou gebeuren....
Dan zit je toch in dezelfde vicieuze cirkel? Jij geeft een tik (zoals je het zelf noemt), zegt sorry, houd van je, en doet het vervolgens weer.
Snap niet waar je heen wilt.
O, en ik vind dit een akelig topic.
vrijdag 11 februari 2011 om 09:09
vrijdag 11 februari 2011 om 09:10
Nooit fysiek, maar wel 1x zeer heftige ruzie gemaakt met ex in de periode vlak na de scheiding. Roepen en dingen naar elkaars hoofd gooien terwijl de kinderen ook rondliepen. Vreselijk, heeft me wel doen beseffen dat je als moeder/vader sommige frustraties gewoon in een doosje moet stoppen tot een ander moment. Is erg moeilijk, maar dat ben je als ouder verplicht vind ik.
vrijdag 11 februari 2011 om 09:12
En dan nog..het begint met een tik..
lekker is dat zeg; je beschuldigt ons ervan dat wij vast niet eerlijk zijn. Vervolgens zegt iemand dat ze heus weleens te ver is gegaan (wie niet?) en dan maak jij ervan dat zij haar kind slaat, puur om te verbloemen dat het bij jou wel meevalt/
Ik zou eens goed gaan nadenken over wat hier is geschreven.
lekker is dat zeg; je beschuldigt ons ervan dat wij vast niet eerlijk zijn. Vervolgens zegt iemand dat ze heus weleens te ver is gegaan (wie niet?) en dan maak jij ervan dat zij haar kind slaat, puur om te verbloemen dat het bij jou wel meevalt/
Ik zou eens goed gaan nadenken over wat hier is geschreven.
