Actueel
alle pijlers
Zeer delicaat onderwerp (2e wereldoorlog, joden etc)
dinsdag 24 april 2012 om 09:47
Toevallig zag ik zondagochtend een reportage over een groep Nederlandse joden die terug gingen naar Auschwitz (Oswiecim) en Sobibór. De programmamaakster ging later zelf nog eens terug en heeft daar ook dingen gezien die je niet in het museum tegenkomt maar wel nog heel zichtbaar aan de oorlog refereren (vervallen schuurtje met de Duitse teksten nog aan de muur bijv).
Zelf ben ik niet Joods, ik heb zelf een Poolse achtergrond en heb zelf van de oorlog natuurlijk niets zelf meegekregen.
Ik heb wel de verhalen hierover gehad (opa die ook opgeroepen werd om gedeporteerd te worden, ook als niet Joodse burger). Oma die met geluk ervan afgekomen is omdat men haar Joodse vriendin die er toen was, niet had gevonden, etc etc.
Nu is mijn punt het volgende: (ik merk dat ik voorzichtig typ want ik wil dus niet dat ik antisemitisch bestempeld wordt).
In hoe verre of hoe lang kun en wil je rouwen om iets dat je zelf niet meegemaakt hebt. Ik weet het klinkt misschien kort door de bocht maar bij het zien van de reportage was ik aan het denken dat onze kinderen de generatie zijn die niet meer verhalen uit eerste mond horen bijvoorbeeld, hebben wel nog de beelden dat lijkt me gevoelsmatig anders. Dat het niet in vergetelheid raakt staat buiten kijf maar dat zou niet eens kunnen denk ik, met zóveel slachtoffers, dat gaat niet gewoon zomaar weg.
Het gevoel bekroop me alsof men, vanuit de Joodse kant, nog steeds comfortabel in de slachtoffer houding zit. Dat men niet dóór kan, maar wat is dat dan precies? Bang dat men de Joden miskent, niet respecteert?
Zelf ben ik niet Joods, ik heb zelf een Poolse achtergrond en heb zelf van de oorlog natuurlijk niets zelf meegekregen.
Ik heb wel de verhalen hierover gehad (opa die ook opgeroepen werd om gedeporteerd te worden, ook als niet Joodse burger). Oma die met geluk ervan afgekomen is omdat men haar Joodse vriendin die er toen was, niet had gevonden, etc etc.
Nu is mijn punt het volgende: (ik merk dat ik voorzichtig typ want ik wil dus niet dat ik antisemitisch bestempeld wordt).
In hoe verre of hoe lang kun en wil je rouwen om iets dat je zelf niet meegemaakt hebt. Ik weet het klinkt misschien kort door de bocht maar bij het zien van de reportage was ik aan het denken dat onze kinderen de generatie zijn die niet meer verhalen uit eerste mond horen bijvoorbeeld, hebben wel nog de beelden dat lijkt me gevoelsmatig anders. Dat het niet in vergetelheid raakt staat buiten kijf maar dat zou niet eens kunnen denk ik, met zóveel slachtoffers, dat gaat niet gewoon zomaar weg.
Het gevoel bekroop me alsof men, vanuit de Joodse kant, nog steeds comfortabel in de slachtoffer houding zit. Dat men niet dóór kan, maar wat is dat dan precies? Bang dat men de Joden miskent, niet respecteert?
woensdag 25 april 2012 om 17:47
quote:Katherina schreef op 25 april 2012 @ 17:28:
[...]
Volgens mij klopt het toch niet helemaal hoor. *twijfel twijfel* Je moet toch zeker ook wel praktizerend zijn, en in een Joods gezin opgroeien en een synagoge bezoeken en de rituelen meekrijgen? Nou ja, ik weet het echt niet, behalve dat ik nu wel een eye-opener krijg. Ik mag naar Israel verhuizen!
Hmmm, zou dat mijn voorkeur voor Joodse schrijvers verklaren? En het feit dat ik Joodse namen altijd herken?
Het zit wat ingewikkelder in elkaar inderdaad dan dat, maar ik had geen zin om het helemaal uit te leggen.
Volgens religieuze wetten ben je joods als je moeder joods is, of als je bekeerd bent tot het jodendom. Je vraagt terecht of de moeder dan ook praktizerend joods moet zijn. Volgens de orthodoxe wetgeving is het zo dat ook als de moeder vrijwillig een andere religie beleden heeft, haar kinderen nog steeds joods zijn. Als de moeder niet vrijwillig een andere religie beleden heeft, zijn haar kinderen ook joods.
Revisionisten vinden echter dat joden die vrijwillig een ander geloof belijden, niet langer joods kunnen zijn, ongeacht hun matrilineaire afkomst. Met andere woorden: is je moeder joods, maar ben je zelf vrijwillig bekeerd tot bijvoorbeeld het christendom, dan ben je niet langer joods en zijn je kinderen dat dus ook niet.
Maar de joodse wet zegt ook dat wie het jodendom vrijwillig de rug heeft toegekeerd, altijd terug kan treden tot het jodendom. Dat geldt ook voor hun kinderen, al kan het zo zijn dat die kinderen aan striktere voorwaarden moeten voldoen om terug te kunnen keren. Dan moeten zij zich bijvoorbeeld officieel bekeren.
Om aanspraak te kunnen maken op de Law of Return ligt het overigens weer anders, maar dat is ook weer een lang verhaal. Ik zou het op moeten zoeken hoe het ook alweer precies zit. Je kunt geen aanspraak maken op de Law of Return als je vrijwillig een andere religie bent gaan belijden dan het jodendom. Maar er zijn wel uitzonderingen en dat is volgens mij als je omwille van je joodse afstamming anders vervolgd zou worden, dan kun je weer wel aanspraak maken op de Law of Return.
[...]
Volgens mij klopt het toch niet helemaal hoor. *twijfel twijfel* Je moet toch zeker ook wel praktizerend zijn, en in een Joods gezin opgroeien en een synagoge bezoeken en de rituelen meekrijgen? Nou ja, ik weet het echt niet, behalve dat ik nu wel een eye-opener krijg. Ik mag naar Israel verhuizen!
Hmmm, zou dat mijn voorkeur voor Joodse schrijvers verklaren? En het feit dat ik Joodse namen altijd herken?
Het zit wat ingewikkelder in elkaar inderdaad dan dat, maar ik had geen zin om het helemaal uit te leggen.
Volgens religieuze wetten ben je joods als je moeder joods is, of als je bekeerd bent tot het jodendom. Je vraagt terecht of de moeder dan ook praktizerend joods moet zijn. Volgens de orthodoxe wetgeving is het zo dat ook als de moeder vrijwillig een andere religie beleden heeft, haar kinderen nog steeds joods zijn. Als de moeder niet vrijwillig een andere religie beleden heeft, zijn haar kinderen ook joods.
Revisionisten vinden echter dat joden die vrijwillig een ander geloof belijden, niet langer joods kunnen zijn, ongeacht hun matrilineaire afkomst. Met andere woorden: is je moeder joods, maar ben je zelf vrijwillig bekeerd tot bijvoorbeeld het christendom, dan ben je niet langer joods en zijn je kinderen dat dus ook niet.
Maar de joodse wet zegt ook dat wie het jodendom vrijwillig de rug heeft toegekeerd, altijd terug kan treden tot het jodendom. Dat geldt ook voor hun kinderen, al kan het zo zijn dat die kinderen aan striktere voorwaarden moeten voldoen om terug te kunnen keren. Dan moeten zij zich bijvoorbeeld officieel bekeren.
Om aanspraak te kunnen maken op de Law of Return ligt het overigens weer anders, maar dat is ook weer een lang verhaal. Ik zou het op moeten zoeken hoe het ook alweer precies zit. Je kunt geen aanspraak maken op de Law of Return als je vrijwillig een andere religie bent gaan belijden dan het jodendom. Maar er zijn wel uitzonderingen en dat is volgens mij als je omwille van je joodse afstamming anders vervolgd zou worden, dan kun je weer wel aanspraak maken op de Law of Return.
Am Yisrael Chai!
woensdag 25 april 2012 om 17:57
quote:-susv- schreef op 25 april 2012 @ 17:55:
[...]
Jij wilt ook kost wat kost je gelijk halen. Weet je wat, je krijgt het, dan kan je ophouden.Beetje jammer alleen dat ze het weer niet heeft . Want joden van geboorte én religie hebben in alle gevallen recht op terugkeer. Joden in Iran hebben dat dus sowieso. Gevalletje klok en klepel wederom.
[...]
Jij wilt ook kost wat kost je gelijk halen. Weet je wat, je krijgt het, dan kan je ophouden.Beetje jammer alleen dat ze het weer niet heeft . Want joden van geboorte én religie hebben in alle gevallen recht op terugkeer. Joden in Iran hebben dat dus sowieso. Gevalletje klok en klepel wederom.
Am Yisrael Chai!
woensdag 25 april 2012 om 17:58
quote:fashionvictim schreef op 25 april 2012 @ 17:47:
[...]
Het zit wat ingewikkelder in elkaar inderdaad dan dat, maar ik had geen zin om het helemaal uit te leggen.
Volgens religieuze wetten ben je joods als je moeder joods is, of als je bekeerd bent tot het jodendom. Je vraagt terecht of de moeder dan ook praktizerend joods moet zijn. Volgens de orthodoxe wetgeving is het zo dat ook als de moeder vrijwillig een andere religie beleden heeft, haar kinderen nog steeds joods zijn. Als de moeder niet vrijwillig een andere religie beleden heeft, zijn haar kinderen ook joods.
Revisionisten vinden echter dat joden die vrijwillig een ander geloof belijden, niet langer joods kunnen zijn, ongeacht hun matrilineaire afkomst. Met andere woorden: is je moeder joods, maar ben je zelf vrijwillig bekeerd tot bijvoorbeeld het christendom, dan ben je niet langer joods en zijn je kinderen dat dus ook niet.
Maar de joodse wet zegt ook dat wie het jodendom vrijwillig de rug heeft toegekeerd, altijd terug kan treden tot het jodendom. Dat geldt ook voor hun kinderen, al kan het zo zijn dat die kinderen aan striktere voorwaarden moeten voldoen om terug te kunnen keren. Dan moeten zij zich bijvoorbeeld officieel bekeren.
Om aanspraak te kunnen maken op de Law of Return ligt het overigens weer anders, maar dat is ook weer een lang verhaal. Ik zou het op moeten zoeken hoe het ook alweer precies zit. Je kunt geen aanspraak maken op de Law of Return als je vrijwillig een andere religie bent gaan belijden dan het jodendom. Maar er zijn wel uitzonderingen en dat is volgens mij als je omwille van je joodse afstamming anders vervolgd zou worden, dan kun je weer wel aanspraak maken op de Law of Return.
Ik ben niet thuis in de materie, helemaal niet zelfs maar een vraag:
Jij zegt: ik kan een Israelisch paspoort krijgen, hoe weet men dat dan dat je dan ook écht Joods bent aldaar? Ik bedoel als katholiek zijnde krijg je je doopakte, doopkaars. Werkt dat bij de Joden ook zo? dat je geregistreerd wordt en zeg maar simpelweg een uitreksel kan aanvragen?
[...]
Het zit wat ingewikkelder in elkaar inderdaad dan dat, maar ik had geen zin om het helemaal uit te leggen.
Volgens religieuze wetten ben je joods als je moeder joods is, of als je bekeerd bent tot het jodendom. Je vraagt terecht of de moeder dan ook praktizerend joods moet zijn. Volgens de orthodoxe wetgeving is het zo dat ook als de moeder vrijwillig een andere religie beleden heeft, haar kinderen nog steeds joods zijn. Als de moeder niet vrijwillig een andere religie beleden heeft, zijn haar kinderen ook joods.
Revisionisten vinden echter dat joden die vrijwillig een ander geloof belijden, niet langer joods kunnen zijn, ongeacht hun matrilineaire afkomst. Met andere woorden: is je moeder joods, maar ben je zelf vrijwillig bekeerd tot bijvoorbeeld het christendom, dan ben je niet langer joods en zijn je kinderen dat dus ook niet.
Maar de joodse wet zegt ook dat wie het jodendom vrijwillig de rug heeft toegekeerd, altijd terug kan treden tot het jodendom. Dat geldt ook voor hun kinderen, al kan het zo zijn dat die kinderen aan striktere voorwaarden moeten voldoen om terug te kunnen keren. Dan moeten zij zich bijvoorbeeld officieel bekeren.
Om aanspraak te kunnen maken op de Law of Return ligt het overigens weer anders, maar dat is ook weer een lang verhaal. Ik zou het op moeten zoeken hoe het ook alweer precies zit. Je kunt geen aanspraak maken op de Law of Return als je vrijwillig een andere religie bent gaan belijden dan het jodendom. Maar er zijn wel uitzonderingen en dat is volgens mij als je omwille van je joodse afstamming anders vervolgd zou worden, dan kun je weer wel aanspraak maken op de Law of Return.
Ik ben niet thuis in de materie, helemaal niet zelfs maar een vraag:
Jij zegt: ik kan een Israelisch paspoort krijgen, hoe weet men dat dan dat je dan ook écht Joods bent aldaar? Ik bedoel als katholiek zijnde krijg je je doopakte, doopkaars. Werkt dat bij de Joden ook zo? dat je geregistreerd wordt en zeg maar simpelweg een uitreksel kan aanvragen?
woensdag 25 april 2012 om 17:59
quote:Cateautje schreef op 25 april 2012 @ 12:00:
Ik ken wel jodenmoppen, maar die werden verzonnen door Max Tailleur en die was zelf joods.
Toen ik nog een kind was, vertelde een jongetje uit de straat een 'leuke' mop aan mij:
Wat is het verschil tussen een jood en een brood?
Een jood gilt in de oven en een brood niet.
Jongetje een enorme vuistslag op zijn oog gegeven en vervolgens een boze vader bij mijn moeder aan de deur.
Ik ken wel jodenmoppen, maar die werden verzonnen door Max Tailleur en die was zelf joods.
Toen ik nog een kind was, vertelde een jongetje uit de straat een 'leuke' mop aan mij:
Wat is het verschil tussen een jood en een brood?
Een jood gilt in de oven en een brood niet.
Jongetje een enorme vuistslag op zijn oog gegeven en vervolgens een boze vader bij mijn moeder aan de deur.
woensdag 25 april 2012 om 18:01
quote:Tchina schreef op 25 april 2012 @ 17:59:
[...]
Toen ik nog een kind was, vertelde een jongetje uit de straat een 'leuke' mop aan mij:
Wat is het verschil tussen een jood en een brood?
Een jood gilt in de oven en een brood niet.
Jongetje een enorme vuistslag op zijn oog gegeven en vervolgens een boze vader bij mijn moeder aan de deur.Die mop was vast en zeker niet van Max.
[...]
Toen ik nog een kind was, vertelde een jongetje uit de straat een 'leuke' mop aan mij:
Wat is het verschil tussen een jood en een brood?
Een jood gilt in de oven en een brood niet.
Jongetje een enorme vuistslag op zijn oog gegeven en vervolgens een boze vader bij mijn moeder aan de deur.Die mop was vast en zeker niet van Max.
woensdag 25 april 2012 om 18:01
quote:Snyggin schreef op 25 april 2012 @ 17:58:
[...]
Ik ben niet thuis in de materie, helemaal niet zelfs maar een vraag:
Jij zegt: ik kan een Israelisch paspoort krijgen, hoe weet men dat dan dat je dan ook écht Joods bent aldaar? Ik bedoel als katholiek zijnde krijg je je doopakte, doopkaars. Werkt dat bij de Joden ook zo? dat je geregistreerd wordt en zeg maar simpelweg een uitreksel kan aanvragen?Ik moest bij mijn aanvraag inderdaad allerlei documenten als geboortebewijzen en andere officiële stukken indienen. Heb uiteindelijk de procedure tot naturalisatie niet voortgezet (na de eerste stap kwam ik er pas achter dat je dan je Nederlandse paspoort niet mag houden, en dat wilde ik wel) dus weet niet precies hoe dat verder verloopt.
[...]
Ik ben niet thuis in de materie, helemaal niet zelfs maar een vraag:
Jij zegt: ik kan een Israelisch paspoort krijgen, hoe weet men dat dan dat je dan ook écht Joods bent aldaar? Ik bedoel als katholiek zijnde krijg je je doopakte, doopkaars. Werkt dat bij de Joden ook zo? dat je geregistreerd wordt en zeg maar simpelweg een uitreksel kan aanvragen?Ik moest bij mijn aanvraag inderdaad allerlei documenten als geboortebewijzen en andere officiële stukken indienen. Heb uiteindelijk de procedure tot naturalisatie niet voortgezet (na de eerste stap kwam ik er pas achter dat je dan je Nederlandse paspoort niet mag houden, en dat wilde ik wel) dus weet niet precies hoe dat verder verloopt.
Am Yisrael Chai!
woensdag 25 april 2012 om 18:18
quote:Tchina schreef op 25 april 2012 @ 17:59:
[...]
Toen ik nog een kind was, vertelde een jongetje uit de straat een 'leuke' mop aan mij:
Wat is het verschil tussen een jood en een brood?
Een jood gilt in de oven en een brood niet.
Jongetje een enorme vuistslag op zijn oog gegeven en vervolgens een boze vader bij mijn moeder aan de deur.En wat deed je moeder toen?
[...]
Toen ik nog een kind was, vertelde een jongetje uit de straat een 'leuke' mop aan mij:
Wat is het verschil tussen een jood en een brood?
Een jood gilt in de oven en een brood niet.
Jongetje een enorme vuistslag op zijn oog gegeven en vervolgens een boze vader bij mijn moeder aan de deur.En wat deed je moeder toen?
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 25 april 2012 om 18:29
woensdag 25 april 2012 om 18:38
quote:Tchina schreef op 25 april 2012 @ 18:34:
Humor heeft een dunne scheidslijn waar je snel overheen gaat. Humor is het uitvergroten van stereotypen en dus bijna altijd discriminerend als het over minderheden gaat.
Waarom alleen over minderheden?
Ik kan een goede mop over mezelf wel waarderen hoor.
Humor heeft een dunne scheidslijn waar je snel overheen gaat. Humor is het uitvergroten van stereotypen en dus bijna altijd discriminerend als het over minderheden gaat.
Waarom alleen over minderheden?
Ik kan een goede mop over mezelf wel waarderen hoor.
woensdag 25 april 2012 om 18:47
quote:Cateautje schreef op 25 april 2012 @ 15:38:
[...]
Hier hetzelfde. Typisch ook dat dan ineens bepaald wordt dat die gaande discussie niet in dit topic thuis hoort.
Nou, on topic dan maar.
Nogmaals, joden wordt een slachtofferrol aangemeten. Naar mijn weten floreren joden over de gehele wereld, ze doen het goed in zaken, hebben een groot deel van de diamantenhandel onder hun gelederen en draaien meer dan prima mee in elke samenleving waar ze zich bevinden. Het zijn de " buitenstaanders" die er een zielig groepje slachtoffers van maken.
[...]
Hier hetzelfde. Typisch ook dat dan ineens bepaald wordt dat die gaande discussie niet in dit topic thuis hoort.
Nou, on topic dan maar.
Nogmaals, joden wordt een slachtofferrol aangemeten. Naar mijn weten floreren joden over de gehele wereld, ze doen het goed in zaken, hebben een groot deel van de diamantenhandel onder hun gelederen en draaien meer dan prima mee in elke samenleving waar ze zich bevinden. Het zijn de " buitenstaanders" die er een zielig groepje slachtoffers van maken.
woensdag 25 april 2012 om 19:12
quote:Tchina schreef op 25 april 2012 @ 15:07:
[...]
Ik kan me weinig voorstellen bij 'nog slechter' en m.i. maakt het weinig uit of je eerder of later naar een vernietigingskamp gestuurd werd, gezien het feit dat het uiteindelijk toch altijd de dood betekende. .
Wat ik er in mijn beste Engels van begrepen heb, minder voedsel, meer mensen per woning nog minder medische voorzieningen.
De Zigeuners werden vanuit het Getto naar Chelmno getransporteerd om plaats te maken voor de Poolse Joden.
[...]
Ik kan me weinig voorstellen bij 'nog slechter' en m.i. maakt het weinig uit of je eerder of later naar een vernietigingskamp gestuurd werd, gezien het feit dat het uiteindelijk toch altijd de dood betekende. .
Wat ik er in mijn beste Engels van begrepen heb, minder voedsel, meer mensen per woning nog minder medische voorzieningen.
De Zigeuners werden vanuit het Getto naar Chelmno getransporteerd om plaats te maken voor de Poolse Joden.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 25 april 2012 om 19:20
http://www.hanscitroen.nl/foto10.html
Hier een link met foto's uit het boek Auschwitz-Oświęcim, Oświęcim-Auschwitz.
Een boek geschreven door het echtpaar Hans Citroen en Barbara Starzynska. Zij is een Poolse en opgegroeid in Oswiecim (Auschwitch), hij is fotograaf en zijn grootvader heeft de verschrikkingen van Auschwitz overleefd.
Oświęcim: Auschwitz is het verhaal van een stad die twee steden is.
Auschwitz: de stad van het kamp waarin de opa van Hans heeft gezeten; het Golgotha van de 20ste eeuw waar jaarlijks meer dan een miljoen bezoekers de Holocaust herdenken.
En Oświęcim: een Poolse industriestad waar Barbara een hele gewone, gelukkige jeugd heeft doorgebracht; zorgeloos zonnebadend en zwemmend in de rivier tegenover Villa Höss, genoemd naar de kampcommandant van Kamp Auschwitz die er ooit woonde.
Auschwitz is het museum, Oswiecim is de stad’ is de mantra waarmee Barbara werd opgevoed. Op school leerde ze vooral dat in het concentratiekamp veel Polen waren omgekomen. En de stad? Die had daarmee niet veel van doen. Die had alleen maar last van die geschiedenis.
bron: http://www.geschiedenis24 ... Het-andere-Auschwitz.html
Hier een link met foto's uit het boek Auschwitz-Oświęcim, Oświęcim-Auschwitz.
Een boek geschreven door het echtpaar Hans Citroen en Barbara Starzynska. Zij is een Poolse en opgegroeid in Oswiecim (Auschwitch), hij is fotograaf en zijn grootvader heeft de verschrikkingen van Auschwitz overleefd.
Oświęcim: Auschwitz is het verhaal van een stad die twee steden is.
Auschwitz: de stad van het kamp waarin de opa van Hans heeft gezeten; het Golgotha van de 20ste eeuw waar jaarlijks meer dan een miljoen bezoekers de Holocaust herdenken.
En Oświęcim: een Poolse industriestad waar Barbara een hele gewone, gelukkige jeugd heeft doorgebracht; zorgeloos zonnebadend en zwemmend in de rivier tegenover Villa Höss, genoemd naar de kampcommandant van Kamp Auschwitz die er ooit woonde.
Auschwitz is het museum, Oswiecim is de stad’ is de mantra waarmee Barbara werd opgevoed. Op school leerde ze vooral dat in het concentratiekamp veel Polen waren omgekomen. En de stad? Die had daarmee niet veel van doen. Die had alleen maar last van die geschiedenis.
bron: http://www.geschiedenis24 ... Het-andere-Auschwitz.html
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 25 april 2012 om 19:28
quote:Sorcha_ schreef op 25 april 2012 @ 19:15:
Ik keek net of mijn grootmoeders achternaam Joods is (is weinig voorkomend en Duits klinkende naam) en ik kom op een pagina over Joodse achternamen.
Kijk ik naar de bestandsnaam van de pagina staat er know your enemy .Jezus zeg, niet normaal
Ik keek net of mijn grootmoeders achternaam Joods is (is weinig voorkomend en Duits klinkende naam) en ik kom op een pagina over Joodse achternamen.
Kijk ik naar de bestandsnaam van de pagina staat er know your enemy .Jezus zeg, niet normaal
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
woensdag 25 april 2012 om 19:31
quote:Francelle schreef op 25 april 2012 @ 19:20:
http://www.hanscitroen.nl/foto10.html
Hier een link met foto's uit het boek Auschwitz-Oświęcim, Oświęcim-Auschwitz.
Ik heb hem al, indrukwekkende productie.
http://www.hanscitroen.nl/foto10.html
Hier een link met foto's uit het boek Auschwitz-Oświęcim, Oświęcim-Auschwitz.
Ik heb hem al, indrukwekkende productie.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
