Actueel
alle pijlers
Zou jij je kind aangeven?
zaterdag 6 februari 2021 om 08:15
Momenteel lees ik in kranten en op de sociale media veel over het snelrecht dat toegepast wordt op de relschoppers uit o.a. Eindhoven.
Er worden stevige straffen uitgedeeld.
Maar daar gaat het niet over in deze topic.
Wat ik ook regelmatig tegenkom is dat kinderen / jonge mannen (zat een vrouw bij) worden aangegeven door ouders die ze bijvoorbeeld herkennen van filmbeelden of oproepen bij programma's als Opsporing verzocht.
Wat vinden jullie daar nu van?
Je hebt als ouders verschoningsrecht (je hoeft ook niet te getuigen tegen familie)
Zou je je kind aangeven met het gevaar dat hij / zij een paar maanden cel krijgt?
Een arts of psychiater zullen het ook nooit doen.
TO trapt af.
Ik zou woest zijn als mijn dochter stenen had staan gooien naar de ME maar ik zou haar niet aangeven.
Als ze heel herkenbaar in beeld zou zijn zou ik haar adviseren zichzelf aan te geven en een goede advocaat regelen maar de eindbeslissing ligt bij haar.
Een kind moet onvoorwaardelijk op zijn / haar ouders kunnen vertrouwen en je kind aangeven hoort daar - mijns inziens - niet bij.
Mijn keuze - om haar niet aan te geven - is emotioneel en rationeel want ik vind dat relschoppers hard aangepakt moeten worden.
Mijn emoties winnen het van mijn rationele kant.
Er worden stevige straffen uitgedeeld.
Maar daar gaat het niet over in deze topic.
Wat ik ook regelmatig tegenkom is dat kinderen / jonge mannen (zat een vrouw bij) worden aangegeven door ouders die ze bijvoorbeeld herkennen van filmbeelden of oproepen bij programma's als Opsporing verzocht.
Wat vinden jullie daar nu van?
Je hebt als ouders verschoningsrecht (je hoeft ook niet te getuigen tegen familie)
Zou je je kind aangeven met het gevaar dat hij / zij een paar maanden cel krijgt?
Een arts of psychiater zullen het ook nooit doen.
TO trapt af.
Ik zou woest zijn als mijn dochter stenen had staan gooien naar de ME maar ik zou haar niet aangeven.
Als ze heel herkenbaar in beeld zou zijn zou ik haar adviseren zichzelf aan te geven en een goede advocaat regelen maar de eindbeslissing ligt bij haar.
Een kind moet onvoorwaardelijk op zijn / haar ouders kunnen vertrouwen en je kind aangeven hoort daar - mijns inziens - niet bij.
Mijn keuze - om haar niet aan te geven - is emotioneel en rationeel want ik vind dat relschoppers hard aangepakt moeten worden.
Mijn emoties winnen het van mijn rationele kant.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 6 februari 2021 om 09:35
Daar geloof ik niet zo in, tenminste niet 100%
Kinderen veranderen (hormonen) drank, drugs, invloed van vrienden (omgeving)
Zoals ik al schreef, mijn dochter moesten we van school halen ivm pesten, komt uit een dorp, school zat in de stad en het liep niet.
De school erna had ze zich voorgenomen "dit nooit meer" en de eerste die haar pestte (sleutel kluis afpakken) sloeg ze een gebroken neus, de conciërge heeft haar er af moeten halen.
Hetzelfde kind alleen 3 mnd later.
De grote lijnen kan je wel inschatten.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 6 februari 2021 om 09:36
Dat kan hoor. Maar dan nog, dan weet je het nog steeds niets van die ene persoon die zegt dat ze natuurlijk haar kind gaat aangeven. Op de een of andere manier vertrouw ik die niet op hun woord.
zaterdag 6 februari 2021 om 09:37
Je kan jezelf aangeven.
Je kan een goede advocaat inschakelen.
Je mag niet bij het verhoor blijven.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 6 februari 2021 om 09:38
Er zijn ouders geweest die hun rellende kinderen hebben aangegevenMevrouw75 schreef: ↑06-02-2021 09:30Ik geloof mensen die dit zo makkelijk en snel zeggen stiekem nooit. Kan best dat je het wel doet, maar in hypothetische situaties zo rechtlijnig ‘natúúrlijk geef ik mijn kind aan’? Ik denk dan altijd:eerst zien dan geloven.
Beetje hetzelfde als mensen die in een noodsituatie natuurlijk een ander zouden redden.
Ik kan er niks aan doen.
zaterdag 6 februari 2021 om 09:41
Ja dat kan, dat zeg ik toch.bethweeter schreef: ↑06-02-2021 09:38Er zijn ouders geweest die hun rellende kinderen hebben aangegeven
Het zou zelfs zo kunnen zijn dat ík mijn kind aan de haren naar het politiebureau zou slepen, maar niet zo enorm zwart/wit natúurlijk.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 06-02-2021 09:42
28.63% gewijzigd
zaterdag 6 februari 2021 om 09:41
En het heeft ook in de krant gestaan.bethweeter schreef: ↑06-02-2021 09:38Er zijn ouders geweest die hun rellende kinderen hebben aangegeven
zaterdag 6 februari 2021 om 09:43
Zeker interessant. En ik denk dat je kind het beste af is als het beseft en ervaart dat er consequenties aan bepaald gedrag en daden zitten. Ik voed mijn kinderen gewoon Nederlands op, dus met redelijk wat overleg en grijze gebieden maar er zijn ook duidelijke grenzen. Gooi je een raam stuk bij iemand, dan gaan we daar samen langs en vergoeden we de schade.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑06-02-2021 09:32Maar daarom vind ik het wel een interessant onderwerp. Je moet een beroep doen op je moreel en liefde voor je kind.
De espresso staat hier te dampen.
Ik vrees wel dat als een 22-jarige voor 8 maanden celstraf aan vernielingen, plunderingen en mishandeling heeft gepleegd, er onderweg wel iets gebeurd is.
Ik neem nog een cappuccino.
zaterdag 6 februari 2021 om 09:44
Dat zegt toch nog helemaal niks over elke individuele ouder die nu zegt dat zeker weten te zullen doen?
Waarom is nou weer iets geks wat ik zeg? Omdat ik iemand niet op zijn of haar woord daarover vertrouw? Is dat iets beledigends?
zaterdag 6 februari 2021 om 09:47
Je weet het achteraf pas zeker, natuurlijk.hollebollegijs schreef: ↑06-02-2021 09:35Daar geloof ik niet zo in, tenminste niet 100%
Kinderen veranderen (hormonen) drank, drugs, invloed van vrienden (omgeving)
Zoals ik al schreef, mijn dochter moesten we van school halen ivm pesten, komt uit een dorp, school zat in de stad en het liep niet.
De school erna had ze zich voorgenomen "dit nooit meer" en de eerste die haar pestte (sleutel kluis afpakken) sloeg ze een gebroken neus, de conciërge heeft haar er af moeten halen.
Hetzelfde kind alleen 3 mnd later.
De grote lijnen kan je wel inschatten.
Die van mij zijn nu 16 en 17, op dit moment is er geen enkele indicatie dat ze aan zoiets mee zouden doen.
Rellen dan. Want als je een van beide zomaar te lijf gaat, dan verwacht ik dat de dader daarna naar de tandarts kan. Maar dat geldt ook voor mij: val me aan en ik vecht terug.
zaterdag 6 februari 2021 om 09:47
zaterdag 6 februari 2021 om 09:48
Uit liefde voor mijn kind zou ik hem of haar aangeven. Ik gun mijn kind een leven op het rechte pad, niet eentje waarbij je steeds verder afglijdt.
Uiteraard zou ik het heel moeilijk vinden en er verdrietig van zijn.
Disclaimer: als we in een land zouden wonen waar ik het rechtssysteem en de behandeling in de gevangenissen niet vertrouw dan zou dat uiteraard het laatste zijn wat ik zou doen!
Uiteraard zou ik het heel moeilijk vinden en er verdrietig van zijn.
Disclaimer: als we in een land zouden wonen waar ik het rechtssysteem en de behandeling in de gevangenissen niet vertrouw dan zou dat uiteraard het laatste zijn wat ik zou doen!
anoniem_181776 wijzigde dit bericht op 06-02-2021 09:51
29.20% gewijzigd
zaterdag 6 februari 2021 om 09:54
Gezond wantrouwen want de werkelijkheid is altijd anders dan het voornemen wat mensen hebben. Als er een groepje omstanders is, duikt niemand naar de drenkeling terwijl ze misschien allemaal "ja" hadden ingevuld bij een poll.
Maar hoe geloofwaardig ben je nog als ouder als je tegen je kind zegt dat slecht gedrag prima is, als het maar stiekem gebeurt? Slecht of goed is dus niet van belang, slechts de negatieve consequentie voor jezelf is dat.
Stelen; prima als je niet gepakt bent. Iemand van het perron duwen; als niemand het zag houden we onze mond. Doorrijden na een ongeval; snel wegwezen en hopen dat de nabestaanden ons niet vinden.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:02
Mevrouw75 schreef: ↑06-02-2021 09:30Ik geloof mensen die dit zo makkelijk en snel zeggen stiekem nooit. Kan best dat je het wel doet, maar in hypothetische situaties zo rechtlijnig ‘natúúrlijk geef ik mijn kind aan’? Ik denk dan altijd:eerst zien dan geloven.
Beetje hetzelfde als mensen die in een noodsituatie natuurlijk een ander zouden redden.
Ik kan er niks aan doen.
Inderdaad. Ik zou het als moeder echt moeilijk vinden. Natuurlijk keur je dit niet goed.
Maar als je kind 18 jaar of ouder is komen er wel héél wat consequenties dmv een strafblad en gevangenisstraf.
Het beheerst heel de toekomst van je kind na heel wat stommiteiten die je hebt gedaan toen je 18 was.
Misschien zou ik het wel doen, misschien niet. Ik weet het niet want in ben nog nooit in die situatie gekomen, mijn oudste is pas 11 jaar.
Misschien zou ik hem aanmoedigen zichzelf aan te geven? Het lijkt me een hele gewetenskwestie en niet iets van "Ik sleur hem meteen mee naar het politiebureau hoor!"
zaterdag 6 februari 2021 om 10:03
Lastig...
Onder de 12 zou ik mijn kind direct aangeven (omdat dit geen strafrechtelijke consequenties heeft). Is het kind ouder, dan wordt het een ander verhaal waarbij de aard en ernst van de gedraging een rol spelen. Is mijn kind een meeloper, dan zou ik hem/haar liever thuis straffen. Heeft mijn kind zeer zware overtredingen begaan of zelfs een misdrijf gepleegd dan is het een ander verhaal en hoop ik toch dat hij/zij zich meldt op het bureau. Dit geldt te meer wanneer zijn/haar gezicht voldoende duidelijk in beeld is gebracht en hij/zij er tot ver boven de oogballen in zit...
Met meelopen vind ik het iets genuanceerder liggen. Het is daarbij niet zozeer de straf zelf waar ik in mijn overweging tegenaan loop. Anders gezegd: ik zou het niet erg vinden als mijn kind gestraft zou worden (indien wettig en overtuigend bewezen), maar zou wel vrezen voor de consequenties voor de toekomst, de JDS, en zijn/haar VOG. Nu weet ik wel dat bepaalde gegevens uit het JDS naar verloop van tijd niet direct meer bovenkomen, feit is dat het uiteindelijk allemaal toch wel terug te vinden is - zelfs kleine overtredingen. Dat acht ik als ouder niet wenselijk. Het idee dat er ergens een rood kruis achter je naam staat en dat dit toch terug te vinden is in de justitiële documentatie (veel mensen realiseren zich dat niet) vind ik heel lastig...
Onder de 12 zou ik mijn kind direct aangeven (omdat dit geen strafrechtelijke consequenties heeft). Is het kind ouder, dan wordt het een ander verhaal waarbij de aard en ernst van de gedraging een rol spelen. Is mijn kind een meeloper, dan zou ik hem/haar liever thuis straffen. Heeft mijn kind zeer zware overtredingen begaan of zelfs een misdrijf gepleegd dan is het een ander verhaal en hoop ik toch dat hij/zij zich meldt op het bureau. Dit geldt te meer wanneer zijn/haar gezicht voldoende duidelijk in beeld is gebracht en hij/zij er tot ver boven de oogballen in zit...
Met meelopen vind ik het iets genuanceerder liggen. Het is daarbij niet zozeer de straf zelf waar ik in mijn overweging tegenaan loop. Anders gezegd: ik zou het niet erg vinden als mijn kind gestraft zou worden (indien wettig en overtuigend bewezen), maar zou wel vrezen voor de consequenties voor de toekomst, de JDS, en zijn/haar VOG. Nu weet ik wel dat bepaalde gegevens uit het JDS naar verloop van tijd niet direct meer bovenkomen, feit is dat het uiteindelijk allemaal toch wel terug te vinden is - zelfs kleine overtredingen. Dat acht ik als ouder niet wenselijk. Het idee dat er ergens een rood kruis achter je naam staat en dat dit toch terug te vinden is in de justitiële documentatie (veel mensen realiseren zich dat niet) vind ik heel lastig...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:06
Je zegt helemaal niet tegen je kind dat je het prima vindt. Er zijn nog heel veel andere opties tussen je kind aan de haren naar het bureau slepen en tegen je kind zeggen dat zijn of haar gedrag prima is.Blankepit schreef: ↑06-02-2021 09:54Gezond wantrouwen want de werkelijkheid is altijd anders dan het voornemen wat mensen hebben. Als er een groepje omstanders is, duikt niemand naar de drenkeling terwijl ze misschien allemaal "ja" hadden ingevuld bij een poll.
Maar hoe geloofwaardig ben je nog als ouder als je tegen je kind zegt dat slecht gedrag prima is, als het maar stiekem gebeurt? Slecht of goed is dus niet van belang, slechts de negatieve consequentie voor jezelf is dat.
Stelen; prima als je niet gepakt bent. Iemand van het perron duwen; als niemand het zag houden we onze mond. Doorrijden na een ongeval; snel wegwezen en hopen dat de nabestaanden ons niet vinden.
Dat verschoningsrecht bestaat niet voor niks.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:07
baukelien schreef: ↑06-02-2021 09:48Uit liefde voor mijn kind zou ik hem of haar aangeven. Ik gun mijn kind een leven op het rechte pad, niet eentje waarbij je steeds verder afglijdt.
Uiteraard zou ik het heel moeilijk vinden en er verdrietig van zijn.
Disclaimer: als we in een land zouden wonen waar ik het rechtssysteem en de behandeling in de gevangenissen niet vertrouw dan zou dat uiteraard het laatste zijn wat ik zou doen!
Misschien zou ik dat ook doen. Maar denk je dat jongeren beter worden van een gevangenisstraf? Of zou hij in de gevangenis heel iets anders leren en met anderen in contact komen waar je hem liever heel ver vandaan wil houden?
Vele die in de gevangenis terecht komen gaan daarna niet het juiste pad op, vele vallen in herhaling of glijden juist steeds verder af.
Integratie in de maatschappij is moeilijk, foute connecties, wantrouwen, ect.
Misschien werkt het gevangenissysteem ook niet zo goed en kan daar ook iets aan verbetert worden?
Worden de meesten écht beter na een gevangenisstraf?
Ik ben niet tegen gevangenissen, maar het systeem kan misschien beter.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:08
zaterdag 6 februari 2021 om 10:08
Ik zou mijn kind hebben aangegeven. Maar daar zou ik wsl spijt van hebben, want ik vind dat er in veel gevallen buiten proportioneel zwaar gestraft wordt. Een OM dat maanden cel eist, dat vind ik compleet doorgeschoten. Net als die relschopper/meeloper met een iq van 57 als voorbeeld stellen. Ik vind dat niet ok.
impala wijzigde dit bericht op 06-02-2021 10:12
19.17% gewijzigd
.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:10
Dan ga je er dus vanuit dat straffen werkt... Een zeer groot aantal mensen met een strafblad blijven helaas recidiveren - keer op keer.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:14
Je zegt het waarschijnlijk niet letterlijk want dat zou ook niet stroken met een dergelijke moraal maar je draagt het wel degelijk uit.
Jij misdraagt je. De consequenties zijn voor de slachtoffers.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:15
Helemaal mee eens, ik vind de straffen die nu uitgedeeld worden zo schadelijk voor de samenleving op lange termijn dat ik niemands kind aan zou geven.ldp schreef: ↑06-02-2021 08:53Ja dat is ook nogal wat anders dan een half jaar in de bak waardoor iemand die toch al niet het beste perspectief had zijn baan/ opleiding kwijt raakt.
Als je dan toch al een beetje op het randje van de goede kant van de samenleving zat, gaat een half jaartje in de lik je niet de goeie kant op duwen ben ik bang. In dat geval zou ik dus niet aangeven nee.
Een verder brave puber op het vwo met hoogopgeleide ouders die een keer een strijker afsteekt aangeven en in contact laten komen met bureau Halt is geen vergelijk. Een leerwerkopdracht voor een puber met alle kansen kan nog wel eens een zetje de goede kant op zijn.
zaterdag 6 februari 2021 om 10:15
Maar stel: Jij weet dat je kind stenen naar de politie heeft gegooid. Je komt een vage kennis tegen in de stad en jullie hebben het over de rellen want dat is nu eenmaal het gesprek van de dag. Kennis zegt: “En dan die pubers die stenen gooien. Waar zijn die ouders?” Hoe reageer je er dan op?
Ik snap wel dat je niet zegt “Mijn Pietje was een van die stenengooiers” maar het lijkt me heel lastig om normaal te reageren
Ik snap wel dat je niet zegt “Mijn Pietje was een van die stenengooiers” maar het lijkt me heel lastig om normaal te reageren
