Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Familie sleept ziekenhuis voor de rechter om weigering IC
maandag 6 april 2020 om 08:10
Een ziekenhuis in het Belgische Luik riskeert schadeclaims van coronapatiënten die een bed op de intensive care geweigerd zagen. Eén familie heeft inmiddels al een kort geding aangespannen om een 91-jarige patiënt met verschillende aandoeningen toch op de ic te krijgen. Artsen reageren verontwaardigd. ,,Erg wrang voor degenen die in oorlogssituaties zoals deze dag en nacht het beste van zichzelf staan te geven. Die mensen zouden niet nog eens rechtszaken mogen riskeren.”
Meerdere families hebben het Luikse Montlégia ziekenhuis al onder druk gezet om hoogbejaarde patiënten op te nemen op de intensive care, zo bevestigt het hoofd van dienst aan vakblad MediQuality. Advocaten beroepen zich op de wet op de patiëntenrechten, waarin staat dat artsen verplicht zijn om de wil van de patiënt te respecteren, en dat ze dus niet zomaar een bed of medicijnen kunnen weigeren als die beschikbaar zijn.
https://www.ad.nl/buitenland/familie-sl ... ~a06e537a/
Meerdere families hebben het Luikse Montlégia ziekenhuis al onder druk gezet om hoogbejaarde patiënten op te nemen op de intensive care, zo bevestigt het hoofd van dienst aan vakblad MediQuality. Advocaten beroepen zich op de wet op de patiëntenrechten, waarin staat dat artsen verplicht zijn om de wil van de patiënt te respecteren, en dat ze dus niet zomaar een bed of medicijnen kunnen weigeren als die beschikbaar zijn.
https://www.ad.nl/buitenland/familie-sl ... ~a06e537a/
maandag 6 april 2020 om 08:53
Hear, hear!Madderijn schreef: ↑06-04-2020 08:52Klinkt als massahysterie. Uit liefde allemaal, voor die man. Vanuit angst heen te verliezen.
Zich niet voor kunnen stellen hoe ze zonder hem verder kunnen.
Heel fijn dat hij MISSCHIEN nog thuis woonde en elke dag naar de buurtsuper kon lopen. Maar hij is wel 91, en heeft meerdere kwalen.
De rek is er een keer uit.
In Nederland zeggen ze dan dat de IC opname iets moet overbruggen. Dus als je een tijdelijk probleem hebt, waarna je weer verder kan.
Daar lijkt het hier niet op. Hij staat vooraan bij elke complicatie. En als de familie nu al zo doet heeft het ziekenhuis hem altijd al dood willen hebben. Daar is moeilijk mee samen te werken omdat alleen de emotie spreekt.
Stel nou dat er genoeg bedden zijn en hij opgenomen wordt, en hij blijft leven ondanks alle complicaties. Hij levert altijd iets in. Waarschijnlijk zijn bewegingsvrijheid. Revalidatie kost zo zes maanden.
En al die tijd blijft hij op IC, met minimale vooruitgang. Onzekerheid bij de familie. Hoop en vrees, ontsteking, weer hoop en vrees, van de beademing af, weer eraan. Slopend. Voor hem en de familie. Maar dan hebben we er alles aan gedaan.
Dit klinkt als mensen die nog boos worden dat opa geen nieuwe longen krijgt als hij ze nodig heeft.
Sommige dingen kunnen niet meer.
Daar is goed over nagedacht. Dat is getoetst aan de praktijk. Zo nodig wordt het bijgesteld.
Belangrijk hier is dat er met de familie gepraat wordt. Hoe ze zich voelen. En dan rustig begeleiden naar waarom het niet gaat gebeuren.
(En als er opeens een toename op bedden druk is gaat opa natuurlijk nooit plaats maken, stel je voor).
Chocolade, altijd goed!
maandag 6 april 2020 om 08:56
Overigens las ik van de week nog ergens dat we in Nederland dus al heel lang in gesprek zijn over de kwaliteit van leven na een behandeling en dat we daardoor hier nadrukkelijk andere keuzes maken als in andere landen. Dat we hier veel vaker zeggen, je moet dit niet meer willen, hier word je niet gelukkiger van.
maandag 6 april 2020 om 09:09
Toen mijn vader, die eind 70 was, ernstig ziek was, hebben we juist vooraf met het ziekenhuis besproken dat hij, als het slechter zou gaan niet meer gereanimeerd, beademd of naar de IC zou gaan. Daar zou hij dan alleen maar slechter uit gekomen zijn.
En zo is het uiteindelijk ook gegaan. Hij is achteruit gegaan, niet naar de IC gegaan en overleden. Het was goed zo.
En zo is het uiteindelijk ook gegaan. Hij is achteruit gegaan, niet naar de IC gegaan en overleden. Het was goed zo.
anoniem_639a9136a72af wijzigde dit bericht op 06-04-2020 09:10
0.41% gewijzigd
maandag 6 april 2020 om 09:09
Ik weet niet hoe het zit met de jurisprudentie in België, maar in Nederland mag de arts behandeling weigeren of staken op grond van medisch zinloos handelen tegen de wil van patiënt of familie in. Ook als er geen pandemie is.
Overigens vraag ik me af of de patiënt in dit geval degene is die nog op de IC wil worden opgenomen, uit het artikel proef ik dat het (vooral) familie is die dat wil.
Meestal lukt het goed om er samen uit te komen, soms heeft familie even tijd nodig. En heel soms moet je als arts wel de knoop doorhakken omdat je patiënt lijdt onder het niet kunnen loslaten van familie.
Het is heel begrijpelijk dat familie zich machteloos voelt en boos en verdrietig. Maar dat zijn geen redenen om een behandeling voort te zetten bij iemand die dat conditioneel gezien simpelweg niet aankan.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 6 april 2020 om 09:12
Klopt. Heel terecht wat mij betreft. Er kan steeds meer qua medisch handelen. Dat betekent niet dat je het leven eindeloos moet gaan rekken. Op een gegeven moment is het klaar.Kaaaaaaaatje schreef: ↑06-04-2020 08:56Overigens las ik van de week nog ergens dat we in Nederland dus al heel lang in gesprek zijn over de kwaliteit van leven na een behandeling en dat we daardoor hier nadrukkelijk andere keuzes maken als in andere landen. Dat we hier veel vaker zeggen, je moet dit niet meer willen, hier word je niet gelukkiger van.
maandag 6 april 2020 om 09:17
Bij Corona geeft een ic-opname je lichaam meer tijd om tegen het virus te vechten. Je lijf moet het sowieso zelf doen, maar krijgt op ic hulp van beademing en zo. Het geeft je meer tijd, maar artsen kunnen wel beoordelen of die extra tijd zinvol is of nietEnn schreef: ↑06-04-2020 08:53Wat ik niet begrijp: ergens in dat ziekenhuis ligt een mevrouw die blijkbaar nog steeds gewoon leeft ook nadat medici haar niet op de IC hebben gelegd zoals de familie dat wel wil?
Waar is in vredesnaam de IC voor dan? Lijkt me een uitgemaakte zaak? Ik wil ook weleens wat en over het algemeen oefenen professionals op een professionele wijze huh beroep uit. Dat zal voor artsen niet anders zijn.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 6 april 2020 om 09:23
Ik ben het helemaal met je eens, en ik vind het super goed dat we hier vooral kijken naar kwaliteit van leven en niet duur van leven, maar het is dus wel goed dat dan in Belgie anders is. En dat ze in Italie dus met open mond staan te kijken dat we dit hardop durven te zeggen. Hetzelfde voor Duitsland trouwens. Daar hebben ze onder andere zoveel IC bedden omdat ze daar veel meer het gevoel hebben dat je moet behandelen wat je kunt behandelen.
maandag 6 april 2020 om 09:23
Vind ik ook. Nederland is een van de landen die het minst bang is om te zeggen: ‘hier liggen de grenzen van mijn kunnen.’ Dat is iets waar we echt verdomd trots op mogen zijn. In andere landen wordt er doorbehandeld omdat het moeilijk is om nee te verkopen, of nog erger, omdat je er geld mee verdient.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 6 april 2020 om 09:25
Nou dit. Voor de Coronacrisis had ik geen idee hoe zwaar (en in sommige gevallen traumatisch) de ic voor mensen kon zijn! Ik ben eerlijk gezegd heel blij dat mijn ouders (in de 70) al hebben aangegeven beiden niet naar de IC te willen met corona (na de crisis kan dit nog heroverwogen worden) want de ic periode met Corona is gegarandeerd vrij lang, dus ook vrij ingrijpend.
TheeMetChocolade schreef: ↑06-04-2020 08:51Feit is dat feit dat er nu een bed is niets zegt over of er niet morgen een bed tekort is. Vooruit zien is regeren en je realiseren dat de 91 jarige straks 3 weken een bed gaat bezetten en dus weigeren is gewoon slim.
Want je gooit hem er niet meer uit als hij er eenmaal ligt he....
En dit ook. Misschien zijn er nu nog wel bedden inderdaad, maar dat zegt niks voor de situatie over een week. Beetje jammer als het dan vol ligt met 90-jarigen met weinig overlevingskans waardoor die 45-jarige moeder van pubers niet meer terecht kan...
maandag 6 april 2020 om 09:30
Omdat je op de IC gesedeerd en aan de beademing zelfs als gezonde dertiger binnen een week zo weinig spierkracht over hebt dat je jezelf niet eens meer aan kan kleden.
Omdat de weg naar herstel lang en zwaar is en een al ziek lichaam van 91 helemaal niet in staat is die weg af te leggen.
Omdat de medicijnen die zo iemand nodig heeft om te blijven leven bijvoorbeeld al slechte nieren of lever verder zullen beschadigen.
Omdat je op de IC alle orgaanfuncties wel kunt overnemen, maar je moet ze ook nog wel terug kunnen geven. En de kans dat je dat kunt bij een ziek iemand van 91 is niet groot.
Omdat geïntubeerd worden een van de ergste dingen is die er is voor mensen.
Omdat de IC een zeer traumatische ervaring is voor de meeste mensen.
Omdat deze patiënt hartstikke delirant gaat worden en er geen bekenden bij haar mogen en ze dus volgepompt zal worden met kalmerende middelen om haar koest te houden, in haar eentje, omdat het anders niet te doen is voor verpleging. Alleen, in een enorm angstige situatie, zonder dierbaren om zich heen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 6 april 2020 om 09:37
Nooit ergens meer mee eens kunnen zijn.. mensen weten zo niet wat een IC opname doet, inhoudt en al helemaal niet als mensen ook nog in slaap worden gehouden. Voor iemand van 91 kan dat niet anders dan niet prettig zijn, een delier oplopen, beademingsproblemen krijgen. En dat is iemand in goede toestand, zonder onderliggend lijden.
Ik erger me er al dagen dat er continu mensen zijn die vinden dat een arts altijd moet behandelen en dat het schandalig is als er mensen geweigerd worden voor IC opname of behandeling. Wakker worden mensen, dit gebeurt altijd al! Als er medisch zinloos handelen is, wordt er altijd al zo besloten. We opereren ook niet meer als het geen nut meer heeft, of als iemand er slechter van wordt dan dat hij of zij erin zou gaan.
Laten we nou, juist in deze tijd, denken aan waardig sterven voor zover dat kan. Er vanuit gaan dat zorgpersoneel zijn uiterste best doet en dat we met zijn allen de juiste kant uitkijken. Hoe wrang dat soms ook is, voor je eigen familielid. En artsen en ziekenhuizen vooral niet met dit soort onzin belasten.
maandag 6 april 2020 om 09:44
.patchouli_ schreef: ↑06-04-2020 08:23Terecht. Als er beschikbaarheid is. Want daar gaat het blijkbaar om, niet dat er geen bed is.
Niet terecht. Het gaat niet enkel om beschikbare bedden op dit exacte moment.
Covid-patiënten houden een ic-bed wel drie weken bezet. Je kunt niet halverwege besluiten dat iemand anders dat bezette bed harder nodig heeft of meer kans maakt en de 90+er eruit zetten. Artsen moeten verder kijken dan enkel direct beschikbare bedden om ook in de toekomst capaciteit te houden voor kansrijke patiënten.
De kwaliteit van de ic-zorg wordt minder doordat er maar een beperkt aantal volledig opgeleide ic-artsen en ic-verpleegkundigen zijn en die hun aandacht moeten verdelen over steeds meer bedden met hulp van inderhaast bijgeschoolde collega's van andere specialismen. Door zo’n 90+er en anderen met minimale kansen op te nemen op de IC breng je andere meer kansrijke patiënten mogelijk schade toe doordat signalen van achteruitgang gemist worden.
Daarnaast vind ik het überhaupt bizar en kapitaalvernietiging om bij een al zeer beperkte levensverwachting een ic-bed in te gaan zetten. Het menselijk lichaam is niet ontworpen om 100 te worden. Dat doen we steeds vaker met allemaal kunst- en vliegwerk. Imo de hoogste tijd om na de urgente covid-19 crisis daar eens een eerlijke open discussie over te hebben. Dat iets kán betekent niet dat het móet.
maandag 6 april 2020 om 10:01
Ik ga er vanuit dat de artsen een weloverwogen besluit hebben genomen op basis van de mogelijkheden voor deze specifieke patiënt, en dat het niet in het belang van de patiënt is om daar als familie nog tegenin te gaan.
Tegelijk is de moeder van een vriendin van mij, 93 jaar oud, nu bijna volledig hersteld van Corona. Zij werd in het buitenland wel op de IC opgenomen en met succes behandeld.
De ene 90+er is de andere niet, en de impact van de behandeling verschilt ook enorm van persoon tot persoon. Algemene stellingen als “de impact van IC is altijd enorm” of “90+ers moet je dat niet meer aan willen doen” kunnen wat mij betreft dan ook niet gemaakt worden. Het verschilt gewoon van persoon tot persoon wat wel of niet mogelijk en wenselijk is.
Tegelijk is de moeder van een vriendin van mij, 93 jaar oud, nu bijna volledig hersteld van Corona. Zij werd in het buitenland wel op de IC opgenomen en met succes behandeld.
De ene 90+er is de andere niet, en de impact van de behandeling verschilt ook enorm van persoon tot persoon. Algemene stellingen als “de impact van IC is altijd enorm” of “90+ers moet je dat niet meer aan willen doen” kunnen wat mij betreft dan ook niet gemaakt worden. Het verschilt gewoon van persoon tot persoon wat wel of niet mogelijk en wenselijk is.
maandag 6 april 2020 om 10:25
.Nummer*Zoveel schreef: ↑06-04-2020 10:01Algemene stellingen als “de impact van IC is altijd enorm” of “90+ers moet je dat niet meer aan willen doen” kunnen wat mij betreft dan ook niet gemaakt worden. Het verschilt gewoon van persoon tot persoon wat wel of niet mogelijk en wenselijk is.
En toch mag daar ook wel een objectieve overweging zijn en een plafond in qaly: Quality-adjusted life year (qaly).
