
Emma wil leven (documentaire BNN)

dinsdag 22 november 2016 om 18:44
Al dagen zie ik een voorstukje van deze documentaire voorbij komen. Vanavond om 21.20 op BNN: Emma wil leven.
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
Het lijkt mij een zeer heftige documentaire. De beelden die ik gezien heb vond ik al heel erg heftig overkomen. Toch wil ik 'm wel gaan kijken. Ik heb zelf nooit een eetstoornis ontwikkelt (gelukkig) maar wel altijd eetproblemen gehad, vandaar dat dit mij ook interesseert. Daarnaast werk ik veel met kinderen en jongeren en denk ik dat het goed is om bewust te zijn van zo'n slopende ziekte.
Emma wil leven
Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen, behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord.
Kijken jullie ook?
dinsdag 22 november 2016 om 22:23
quote:Pretzel66 schreef op 22 november 2016 @ 22:12:
[...]
Ik ook ik denk dat ik in de buurt iets gehuurd had , maar besef me ook beel goed dat ik niet in hun schoenen sta.
Ik snap wat je zegt hoor, maar hoe keihard dit ook klinkt; voor die mensen moet het dagelijks leven ook door gaan. Die mensen voeren samen met hun dochter een levenslange strijd. Maar ze hebben nog een kind.
Emma heeft zelf aangegeven naar die kliniek te willen.. ze heeft besloten om dit alleen te doen. En dan kan je daar in de buurt gaan zitten maar Emma wilde het juist zonder haar ouders doen. Ik denk dat dichterbij zitten maar er niet heen mogen schrijnender is voor die ouders dan thuis zitten met daarin voor jezelf de kindfuck te hebben dat het niet mogelijk is om zomaar langs te gaan..
[...]
Ik ook ik denk dat ik in de buurt iets gehuurd had , maar besef me ook beel goed dat ik niet in hun schoenen sta.
Ik snap wat je zegt hoor, maar hoe keihard dit ook klinkt; voor die mensen moet het dagelijks leven ook door gaan. Die mensen voeren samen met hun dochter een levenslange strijd. Maar ze hebben nog een kind.
Emma heeft zelf aangegeven naar die kliniek te willen.. ze heeft besloten om dit alleen te doen. En dan kan je daar in de buurt gaan zitten maar Emma wilde het juist zonder haar ouders doen. Ik denk dat dichterbij zitten maar er niet heen mogen schrijnender is voor die ouders dan thuis zitten met daarin voor jezelf de kindfuck te hebben dat het niet mogelijk is om zomaar langs te gaan..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 22 november 2016 om 22:23
quote:Tamboti schreef op 22 november 2016 @ 22:20:
[...]
Ik zie ze niet. Ze zijn er vast maar ik zie ze niet. Dat heb ik al een paar keer zo geformuleerd toch?Jij kent maar een paar manieren van het uitdrukken of omgaan met emoties ? Verdriet is snot,kwijl en tranen en zie je die niet dan is er geen verdriet ?
[...]
Ik zie ze niet. Ze zijn er vast maar ik zie ze niet. Dat heb ik al een paar keer zo geformuleerd toch?Jij kent maar een paar manieren van het uitdrukken of omgaan met emoties ? Verdriet is snot,kwijl en tranen en zie je die niet dan is er geen verdriet ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 22 november 2016 om 22:23
dinsdag 22 november 2016 om 22:23
quote:Tamboti schreef op 22 november 2016 @ 22:20:
[...]
Ik zie ze niet. Ze zijn er vast maar ik zie ze niet. Dat heb ik al een paar keer zo geformuleerd toch?Sorry heb het misschien niet aan een eerdere post van je gelinkt, ben niet zo goed met namen en plaatjes, maar alsnog zou je toch opnieuw die nuance kunnen aanbrengen in een nieuw berichtje?
[...]
Ik zie ze niet. Ze zijn er vast maar ik zie ze niet. Dat heb ik al een paar keer zo geformuleerd toch?Sorry heb het misschien niet aan een eerdere post van je gelinkt, ben niet zo goed met namen en plaatjes, maar alsnog zou je toch opnieuw die nuance kunnen aanbrengen in een nieuw berichtje?
dinsdag 22 november 2016 om 22:24
quote:Eindeloos schreef op 22 november 2016 @ 22:21:
[...]
Een soort van jezelf in bescherming nemen ?Ja oa. Zeker wel, hoe "emotielozer" je het vertelt , ' dus ook helaas zo overkomt , hoe minder dicht je weer bij het verdriet komt, na zo'n gesprek loop ik bv door en kan ik zo in huilen uitbarsten terwijl ik 5 min geleden "gewoon" het verhaal weer heb vertelt , merk ook dat ik het verhaal elke keer het zelfde vertel, ; het zelfde zeg etc
[...]
Een soort van jezelf in bescherming nemen ?Ja oa. Zeker wel, hoe "emotielozer" je het vertelt , ' dus ook helaas zo overkomt , hoe minder dicht je weer bij het verdriet komt, na zo'n gesprek loop ik bv door en kan ik zo in huilen uitbarsten terwijl ik 5 min geleden "gewoon" het verhaal weer heb vertelt , merk ook dat ik het verhaal elke keer het zelfde vertel, ; het zelfde zeg etc

dinsdag 22 november 2016 om 22:25
quote:Tamboti schreef op 22 november 2016 @ 22:09:
Het spijt me erg maar ik vind de hulpverleners stuk voor stuk veel warmer dan die ouders. Het is vast een afweermechanisme, zichzelf beschermen. Maar het komt op mij koud over.Helemaal niet koud. Eerder gelaten. En ze kunnen nog een beetje lachen, met hoe ze was. Het is geen vergelijk natuurlijk, maar man en ik reageerden net zo toen zoon na een ongeluk ineens op de IC terecht kwam. Blij met hoe hij ooit was, blij met alle sprankjes die hij liet zien van zijn vroegere zijn. Wij hebben geluk gehad, de ouders van Emma niet. Zo erg.
Het spijt me erg maar ik vind de hulpverleners stuk voor stuk veel warmer dan die ouders. Het is vast een afweermechanisme, zichzelf beschermen. Maar het komt op mij koud over.Helemaal niet koud. Eerder gelaten. En ze kunnen nog een beetje lachen, met hoe ze was. Het is geen vergelijk natuurlijk, maar man en ik reageerden net zo toen zoon na een ongeluk ineens op de IC terecht kwam. Blij met hoe hij ooit was, blij met alle sprankjes die hij liet zien van zijn vroegere zijn. Wij hebben geluk gehad, de ouders van Emma niet. Zo erg.
dinsdag 22 november 2016 om 22:26
quote:titato schreef op 22 november 2016 @ 22:18:
[...]
Wij (mijn familie en ik) hebben vorige maand een verschrikkelijk groot drama meegemaakt in de familie , waar ook veel over gepraat is , ook in de media en daardoor dus heel veel aangesproken zijn door mensen , Op een gegeven moment vertel je (over) "zoiets" alsof ie een verhaaltje vertelt , dat doe je niet eens bewust , maar je hebt al zoveel gehuild en zoveel vertelt dat dat op een gegeven moment "gewoon" zo gaat, en echt , vaak genoeg breek je wel.. maar niet altijd als er andere mensen bij zijnHeel veel sterkte gewenst
[...]
Wij (mijn familie en ik) hebben vorige maand een verschrikkelijk groot drama meegemaakt in de familie , waar ook veel over gepraat is , ook in de media en daardoor dus heel veel aangesproken zijn door mensen , Op een gegeven moment vertel je (over) "zoiets" alsof ie een verhaaltje vertelt , dat doe je niet eens bewust , maar je hebt al zoveel gehuild en zoveel vertelt dat dat op een gegeven moment "gewoon" zo gaat, en echt , vaak genoeg breek je wel.. maar niet altijd als er andere mensen bij zijnHeel veel sterkte gewenst
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
dinsdag 22 november 2016 om 22:26
dinsdag 22 november 2016 om 22:26

dinsdag 22 november 2016 om 22:27
quote:Chocopinda schreef op 22 november 2016 @ 22:20:
[...]
Ik vraag me ook af wie dit betaalt.
Volgens mij hoorde ik human concern voorbij komen.
Dat is ( dacht ik) een particuliere instelling.
Ze werken volgens de methode van peggy claude pierre.
Deze gaat uit van veel liefde geven, dus wat we zien is de methodiek. Het uitgangspunt van de behandeling.
Anders dan in vele klinieken waar meer een " straffen/ belonings systeem gehanteerd wordt met dwang als uitgangspunt,
[...]
Ik vraag me ook af wie dit betaalt.
Volgens mij hoorde ik human concern voorbij komen.
Dat is ( dacht ik) een particuliere instelling.
Ze werken volgens de methode van peggy claude pierre.
Deze gaat uit van veel liefde geven, dus wat we zien is de methodiek. Het uitgangspunt van de behandeling.
Anders dan in vele klinieken waar meer een " straffen/ belonings systeem gehanteerd wordt met dwang als uitgangspunt,
dinsdag 22 november 2016 om 22:27
quote:titato schreef op 22 november 2016 @ 22:24:
[...]
Ja oa. Zeker wel, hoe "emotielozer" je het vertelt , ' dus ook helaas zo overkomt , hoe minder dicht je weer bij het verdriet komt, na zo'n gesprek loop ik bv door en kan ik zo in huilen uitbarsten terwijl ik 5 min geleden "gewoon" het verhaal weer heb vertelt , merk ook dat ik het verhaal elke keer het zelfde vertel, ; het zelfde zeg etcIk begrijp je, dankjewel voor het delen
[...]
Ja oa. Zeker wel, hoe "emotielozer" je het vertelt , ' dus ook helaas zo overkomt , hoe minder dicht je weer bij het verdriet komt, na zo'n gesprek loop ik bv door en kan ik zo in huilen uitbarsten terwijl ik 5 min geleden "gewoon" het verhaal weer heb vertelt , merk ook dat ik het verhaal elke keer het zelfde vertel, ; het zelfde zeg etcIk begrijp je, dankjewel voor het delen
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
dinsdag 22 november 2016 om 22:27
Over de kosten:
Een zorgpolis die je zorgkosten vergoedt
Jong, oud, man of vrouw, voor iedereen is het belangrijk om een zorgpolis te kiezen die de kosten voor de zorg die je nodig hebt volledig vergoedt. Als je een eetstoornis hebt en hiervoor in behandeling wilt, is ook voor jou de keuze voor een goede zorgpolis van groot belang. Vanwege de intensiteit en de duur is een behandeling in de gespecialiseerde GGZ kostbaar*.
Gecontracteerde zorg
Stichting Human Concern heeft voor 2016 een contract afgesloten met de verzekeraars Zilveren Kruis (voorheen Achmea) en VGZ. Ben je verzekerd bij één van de zorgverzekeraars die hieronder vallen, dan worden de behandelkosten volledig vergoed en betaal je geen zelfstandige bijdrage.
Een zorgpolis die je zorgkosten vergoedt
Jong, oud, man of vrouw, voor iedereen is het belangrijk om een zorgpolis te kiezen die de kosten voor de zorg die je nodig hebt volledig vergoedt. Als je een eetstoornis hebt en hiervoor in behandeling wilt, is ook voor jou de keuze voor een goede zorgpolis van groot belang. Vanwege de intensiteit en de duur is een behandeling in de gespecialiseerde GGZ kostbaar*.
Gecontracteerde zorg
Stichting Human Concern heeft voor 2016 een contract afgesloten met de verzekeraars Zilveren Kruis (voorheen Achmea) en VGZ. Ben je verzekerd bij één van de zorgverzekeraars die hieronder vallen, dan worden de behandelkosten volledig vergoed en betaal je geen zelfstandige bijdrage.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 22 november 2016 om 22:28
quote:aikidoka schreef op 22 november 2016 @ 22:18:
Wat een treurig verhaal.
Ik wil absoluut geen mensen kwetsen of beledigen, maar ik wil dit wel graag delen. Er is me iets opgevallen, al eerder aan anorexiapatienten en nu ook bij Emma, namelijk een sterke kinderlijkheid als het om eten gaat. Kinderachtig praten, zeuren over details. Het gedrag komt op mij heel veel jonger over dan de patienten zijn. Herkennen anderen dit ook?Ik denk dat dat ook deels komt door de krachteloosheid. Doordat er trager en zonder kracht wordt gesproken wat die zeurderige indruk geeft
Wat een treurig verhaal.
Ik wil absoluut geen mensen kwetsen of beledigen, maar ik wil dit wel graag delen. Er is me iets opgevallen, al eerder aan anorexiapatienten en nu ook bij Emma, namelijk een sterke kinderlijkheid als het om eten gaat. Kinderachtig praten, zeuren over details. Het gedrag komt op mij heel veel jonger over dan de patienten zijn. Herkennen anderen dit ook?Ik denk dat dat ook deels komt door de krachteloosheid. Doordat er trager en zonder kracht wordt gesproken wat die zeurderige indruk geeft
dinsdag 22 november 2016 om 22:28
https://www.humanconcern. ... iles/brochure_be-leef.pdf
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar

dinsdag 22 november 2016 om 22:30
dinsdag 22 november 2016 om 22:30
quote:blijfgewoonbianca schreef op 22 november 2016 @ 22:20:
[...]
Ik denk dat je dat bij alle dwang en angststoornissen ziet.Ik snap dat het allemaal om controle draait, maar ik heb me nooit gerealiseerd dat bij deze stoornissen ook gaat om iets met kinderlijkheid. Ik snap het ook nog niet helemaal geloof ik. Kun je jouw opmerking verder uitleggen?
[...]
Ik denk dat je dat bij alle dwang en angststoornissen ziet.Ik snap dat het allemaal om controle draait, maar ik heb me nooit gerealiseerd dat bij deze stoornissen ook gaat om iets met kinderlijkheid. Ik snap het ook nog niet helemaal geloof ik. Kun je jouw opmerking verder uitleggen?
dinsdag 22 november 2016 om 22:30

dinsdag 22 november 2016 om 22:31
En het is idd een muur om je heen om jezelf te beschermen.
Toen mijn moeder zeer ernstig ziek was en ik wist dat ze ging overlijden had ik een belangrijke zakelijke afspraak. Ik gaf aan het begin van het gesprek aan dat mijn mobiel aanstond en dat deze op tafel lag en dat als ik gebeld werd ik op moest nemen en mogelijk ook direct zou kunnen wegrennen. Mijn gesprekspartner vroeg hoe of wat en ik vertelde heel stoïcijns hoe de vork in de steel zat. Vervolgens zat zij met tranen in haar ogen en roemde mij omdat ik het zo kon vertellen. Van binnen ging ik kapot, maar doordat het je leven beheerst kan je het heel strak en bijna emotieloos vertellen. Anders kan je niet door
Toen mijn moeder zeer ernstig ziek was en ik wist dat ze ging overlijden had ik een belangrijke zakelijke afspraak. Ik gaf aan het begin van het gesprek aan dat mijn mobiel aanstond en dat deze op tafel lag en dat als ik gebeld werd ik op moest nemen en mogelijk ook direct zou kunnen wegrennen. Mijn gesprekspartner vroeg hoe of wat en ik vertelde heel stoïcijns hoe de vork in de steel zat. Vervolgens zat zij met tranen in haar ogen en roemde mij omdat ik het zo kon vertellen. Van binnen ging ik kapot, maar doordat het je leven beheerst kan je het heel strak en bijna emotieloos vertellen. Anders kan je niet door
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!