Chipsgezin of koekjesfamilie? Filosoferen over lekkers

In de afgelopen 40 jaar at ik maximaal een halve zak chips per jaar. Voor lekkers greep ik altijd naar koekjes en chocola. Nu ben ik aan het herstellen van LongCovid en onderdeel daarvan is dat ik een (o.a.) suikervrij dieet volg, dus geen snoep meer voor mij. Omdat ik soms toch nog wat kraak- & smaakvermaak wil ben ik overgestapt op chips, maar ik zal nooit een zak-moet-leeg diehard chipspersoon worden.

Ik had het hierover met iemand die wel een chipsmonster is, en al pratend besefte ik dat het (iig bij mij) heel erg te maken heeft met wat wij vroeger thuis als 'lekkers' hadden. Ik kom uit een extreme Koekjesfamilie. Koekjes, chocola, pepernoten, noem maar op. Maar mijn ouders aten nooit chips of nootjes of toastjes met brie of wat dan ook, gasten kregen taart en chocola, en misschien één sneu TUCje

Waar ik benieuwd naar was is of jullie a) uit een duidelijk "koekjes" of juist "chips" familie komen? En b) of dat invloed heeft op je huidge voorkeur/gedrag rondom snacks & lekkers? Misschien heb je juist radicaal "gebroken" met de snackcultuur van thuis en eet je het tegenovergestelde? Of snack je precies hetzelfde als je ouders?