Eten
alle pijlers
Hollands feesteten, waarom?
vrijdag 18 september 2015 om 11:46
Ik reageerde net op een topic over een buffet voor een feestje en daar viel mij - niet voor het eerst - op dat het aanbod aan "echt" eten weer zo beperkt was. Waarom is dat?
Bij elk topic erover en op elk Nederlands feestje valt het mij weer op: zelfs als de gastvrouw/ gastheer aangeeft dat je kunt blijven eten, krijg je eigenlijk nooit een echte maaltijd voorgeschoteld. Het zijn ook altijd dezelfde dingen die je op feestjes ziet: gehaktballetjes (waarom?), soep (waarom?), heel veel brood (waarom?). Eigenlijk krijg je op feestjes altijd een heleboel borrelhapjes, maar geen maaltijd. Waarom is dat eigenlijk?
Mijn ervaring is dat echt koken voor een grote groep uiteindelijk niet alleen veel minder werk is, maar ook goedkoper is. En op allerlei andere eet-gebieden zie je al jaren dat Nederlanders steeds "exotischer" gaan koken. Hoe komt het dan dat het nog steeds niet is ingeburgerd om je gasten gewoon een lekkere maaltijd voor te zetten?
Bij elk topic erover en op elk Nederlands feestje valt het mij weer op: zelfs als de gastvrouw/ gastheer aangeeft dat je kunt blijven eten, krijg je eigenlijk nooit een echte maaltijd voorgeschoteld. Het zijn ook altijd dezelfde dingen die je op feestjes ziet: gehaktballetjes (waarom?), soep (waarom?), heel veel brood (waarom?). Eigenlijk krijg je op feestjes altijd een heleboel borrelhapjes, maar geen maaltijd. Waarom is dat eigenlijk?
Mijn ervaring is dat echt koken voor een grote groep uiteindelijk niet alleen veel minder werk is, maar ook goedkoper is. En op allerlei andere eet-gebieden zie je al jaren dat Nederlanders steeds "exotischer" gaan koken. Hoe komt het dan dat het nog steeds niet is ingeburgerd om je gasten gewoon een lekkere maaltijd voor te zetten?
Am Yisrael Chai!
zondag 20 september 2015 om 16:25
quote:meivogel schreef op 20 september 2015 @ 14:03:
[...]
Maar misschien is het geen kwestie van karigheid, maar heeft ze het gewoon niet in de gaten? Ik heb zelf gisteren onbedoeld proefondervindelijk vastgesteld, dat ik na een kop soep en twee broodjes de hele avond zo vol zat dat ik niet eens meer een koekje bij de thee hoefde. En ik had overdag echt niet zo veel gegeten. Normaal let ik er niet op, maar naar aanleiding van dit topic viel het me op. Misschien heeft je vriendin er zelf ook meer dan genoeg aan en heeft ze gewoon niet in de gaten dat jij nog honger hebt.
Ik doe zelf ook meestal soep, brood en hartige taart ofzo bij verjaardagen. Ik neem aan dat er wel genoeg is, want meestal eten we nog twee dagen restjes. Maar als iemand nog iets zou willen, dan zou ik liever hebben dat ze dat tegen me zeiden, dan kan ik er tenminste iets aan doen Ik denk niet in termen van 'gierig' of 'karigheid' maar in referentiekaders. Ik twijfel niet aan de intentie van mijn Nederlandse vrienden en plaats die niet onder die van mijn buitenlandse vrienden. Daarom schreef ik ook dat ik waar mogelijk mijn referentiekader opzij schuif. Ik kan me voorstellen dat ik als mijn Nederlandse vriendin 3 grote maaltijden voorschotel, ik haar daarmee in verlegenheid kan brengen. Sterker nog; ik heb het vaak genoeg gezien. Mijn normen kunnen een ander een ongemakkelijk gevoel geven en daar ben ik me van bewust.
[...]
Maar misschien is het geen kwestie van karigheid, maar heeft ze het gewoon niet in de gaten? Ik heb zelf gisteren onbedoeld proefondervindelijk vastgesteld, dat ik na een kop soep en twee broodjes de hele avond zo vol zat dat ik niet eens meer een koekje bij de thee hoefde. En ik had overdag echt niet zo veel gegeten. Normaal let ik er niet op, maar naar aanleiding van dit topic viel het me op. Misschien heeft je vriendin er zelf ook meer dan genoeg aan en heeft ze gewoon niet in de gaten dat jij nog honger hebt.
Ik doe zelf ook meestal soep, brood en hartige taart ofzo bij verjaardagen. Ik neem aan dat er wel genoeg is, want meestal eten we nog twee dagen restjes. Maar als iemand nog iets zou willen, dan zou ik liever hebben dat ze dat tegen me zeiden, dan kan ik er tenminste iets aan doen Ik denk niet in termen van 'gierig' of 'karigheid' maar in referentiekaders. Ik twijfel niet aan de intentie van mijn Nederlandse vrienden en plaats die niet onder die van mijn buitenlandse vrienden. Daarom schreef ik ook dat ik waar mogelijk mijn referentiekader opzij schuif. Ik kan me voorstellen dat ik als mijn Nederlandse vriendin 3 grote maaltijden voorschotel, ik haar daarmee in verlegenheid kan brengen. Sterker nog; ik heb het vaak genoeg gezien. Mijn normen kunnen een ander een ongemakkelijk gevoel geven en daar ben ik me van bewust.
zondag 20 september 2015 om 16:27
En verder vind ik bij iemand eten geen recht. Een uitnodiging om te komen eten vind ik al lief genoeg. En als dat alleen soep is, dan heb ik gewoon pech. Thuis kan ik altijd nog wat bij eten als ik dat nodi vind. Maar zeggen dat ik nog honger heb terwijl zij gewoon haar best heeft gedaan vind ik dan weer van het niveau hork.
zondag 20 september 2015 om 16:46
Ik hou van onze Nederlandse feesten. Bij mijn familie eet iedereen zich helemaal vol aan taart, toastjes, chips, nootjes niemand heeft daarna nog trek in een echte maaltijd dus eten we meestal soep. Ik vind het heerlijk, terwijl ik ook blij word van een lekkere maaltijd, maar op verjaardagen hoef ik dat niet. Terwijl mijn (buitenlandse) vriend het ook maar een vreemde bedoening vind, en ons altijd een beetje belachelijk maakt om onze toastjes haha.
zondag 20 september 2015 om 18:12
quote:Sensy12 schreef op 20 september 2015 @ 16:25:
[...]
Ik denk niet in termen van 'gierig' of 'karigheid' maar in referentiekaders. Ik twijfel niet aan de intentie van mijn Nederlandse vrienden en plaats die niet onder die van mijn buitenlandse vrienden. Daarom schreef ik ook dat ik waar mogelijk mijn referentiekader opzij schuif. Ik kan me voorstellen dat ik als mijn Nederlandse vriendin 3 grote maaltijden voorschotel, ik haar daarmee in verlegenheid kan brengen. Sterker nog; ik heb het vaak genoeg gezien. Mijn normen kunnen een ander een ongemakkelijk gevoel geven en daar ben ik me van bewust.Ieder land heeft zijn eigen gewoonten. In Zweden, waar mijn zus woont, is het gebruikelijk om verjaardagen te vieren met een uitgebreide koffietafel, met allerlei gebak, koekjes e.d. Het is dan de bedoeling dat iedereen van alles één neemt. Er is echt meer dan voldoende, maar het is gewoon niet de bedoeling om bijvoorbeeld vier dezelfde koekjes te nemen omdat je die toevallig lekker vindt en iets anders over te slaan, omdat iedereen van alles moet kunnen proeven. Moet je ook maar net weten.
[...]
Ik denk niet in termen van 'gierig' of 'karigheid' maar in referentiekaders. Ik twijfel niet aan de intentie van mijn Nederlandse vrienden en plaats die niet onder die van mijn buitenlandse vrienden. Daarom schreef ik ook dat ik waar mogelijk mijn referentiekader opzij schuif. Ik kan me voorstellen dat ik als mijn Nederlandse vriendin 3 grote maaltijden voorschotel, ik haar daarmee in verlegenheid kan brengen. Sterker nog; ik heb het vaak genoeg gezien. Mijn normen kunnen een ander een ongemakkelijk gevoel geven en daar ben ik me van bewust.Ieder land heeft zijn eigen gewoonten. In Zweden, waar mijn zus woont, is het gebruikelijk om verjaardagen te vieren met een uitgebreide koffietafel, met allerlei gebak, koekjes e.d. Het is dan de bedoeling dat iedereen van alles één neemt. Er is echt meer dan voldoende, maar het is gewoon niet de bedoeling om bijvoorbeeld vier dezelfde koekjes te nemen omdat je die toevallig lekker vindt en iets anders over te slaan, omdat iedereen van alles moet kunnen proeven. Moet je ook maar net weten.
zondag 20 september 2015 om 20:30
Ik heb gisteravond nog vaak aan dit topic moeten denken. Een verjaardag. Vanaf 15.00 uur en "blijf je eten?" Tuurlijk! Gezellig! Zelfgemaakte soep, verschillende soorten brood, sla, rauwkost, kazen, vleeswaren, de welbekende smeersels. Taarten, chocolade en ander zoets. En juist omdat we dat zelf nooit doen vond ik het heerlijk! Er was ook veel te veel en iedereen kreeg gevulde zakjes en bakjes mee naar huis, zo lief...
Ik vertelde nog van deze discussie. Was erg leuk, het bracht een leuke receptenwissel op gang en iedereen wist wel een ervaring te vertellen.
Ik vertelde nog van deze discussie. Was erg leuk, het bracht een leuke receptenwissel op gang en iedereen wist wel een ervaring te vertellen.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
maandag 21 september 2015 om 00:15
Ik heb diep na zitten denken over de opmerkingen die eigenlijk niet over feest-eten gingen, maar over dat afgepaste van het eten vroeger.
Ik was het eigenlijk vergeten, maar er schoten me steeds meer voorbeelden te binnen van hoe dat vroeger inderdaad ging. Enorm inflexibel inderdaad, nu eigenlijk niet meer voor te stellen. Om zo laat wordt er dit gedronken en om zo laat wordt er dat gegeten, dus als je daartussenin komt dan is dat gewoon geen eet- of drinkmoment - as simple as that. Hoeveel kopjes koffie ga je drinken? Hoeveel aardappels eet je? Langzaam herinner ik het me weer, dat zulke vragen inderdaad gesteld werden. Ook (en niet alleen) bij ons thuis.
Wij woonden vroeger op een dorp en mijn ouders waren echt heel gastvrij, maar (hoe paradoxaal het ook klinkt) wel op afspraak en anders alleen in geval van nood. Wilde je op bezoek komen? Prima, kom om zo laat want dan kan je mee koffie drinken. Wilde je mee-eten? Prima, maar dan moest dat wel van tevoren worden afgesproken want anders raakte mijn moeder in de war want dan had ze niet precies voor iedereen een stukje vlees - en ze was er ook van overtuigd volgens mij dat ook voor de moeder van zo'n kind dan de hele planning in de war zou lopen, want die moest natuurlijk nog eten en wat moet je dan doen als 1 kind al een maaltijd op heeft? Dat kón gewoon niet.
Dus ja, je kon zonder twijfel of aarzeling mee-eten als je moeder zou opbellen dat er iets aan de hand was waardoor je niet thuis kon eten; maar anders zou het heel raar zijn om je moeder met het eten voor jou te laten zitten omdat je bij ons al een maaltijd had gehad.
Ik weet niet waarom dat zo ging. Ergens zal het misschien te maken hebben gehad met opgegroeid zijn tijdens de schaarste van de crisisjaren en later de hongerwinter, plus een stapeltje oorlogstrauma's en een calvinistische achtergrond. Eten weggooien was een zonde, verspilling in het algemeen een regelrechte gruwel en afwijken van de ijzeren 3 r'en van rust reinheid en regelmaat was heel eng; ergens hing altijd die dreiging dat er altijd gevaar op de loer lag als je afweek van de vaste patronen of een frivoliteit beging of zo.
Een goede jaren-vijftig-stijl huisvrouw was ook uiterst efficiënt tot in de kleinste details, dus die had nooit een aardappel te veel of te weinig, dat werd nauwkeurig van tevoren gepland. Zoiets.
Jammer genoeg kan ik er mijn ouders niet meer naar vragen, maar ik weet bijna zeker dat als ik ze met zo'n voorbeeld zou confronteren als wat jij gaf, FV, over in de kamer wachten met een appel terwijl er gegeten werd, ze iets zouden zeggen als: 'ja, dat was eigenlijk wel raar, ja, als je er nu op terugkijkt. Maar zo ging dat vroeger, dat deed iedereen zo.' Ik denk ook dat ze het heel erg zouden vinden als ze hoorden dat je je daardoor zo eenzaam voelde. Hoe gek het misschien ook klinkt, ik vermoed dat ze in zo'n situatie destijds gedacht zouden hebben dat je je eenzaam voelde omdat je niet 'op tijd' werd opgehaald. Dus dat ze het zich misschien nu nog wel zouden herinneren als iets 'zieligs', maar dan nooit bedacht hadden dat ze daar zelf een aandeel in hadden. Zij zouden waarschijnlijk juist denken dat ze dat arme meisje dat niet opgehaald werd getroost hadden met een appel.
Een heel ander beeld van sociale omgangsvormen, zeg maar.
Ik was het eigenlijk vergeten, maar er schoten me steeds meer voorbeelden te binnen van hoe dat vroeger inderdaad ging. Enorm inflexibel inderdaad, nu eigenlijk niet meer voor te stellen. Om zo laat wordt er dit gedronken en om zo laat wordt er dat gegeten, dus als je daartussenin komt dan is dat gewoon geen eet- of drinkmoment - as simple as that. Hoeveel kopjes koffie ga je drinken? Hoeveel aardappels eet je? Langzaam herinner ik het me weer, dat zulke vragen inderdaad gesteld werden. Ook (en niet alleen) bij ons thuis.
Wij woonden vroeger op een dorp en mijn ouders waren echt heel gastvrij, maar (hoe paradoxaal het ook klinkt) wel op afspraak en anders alleen in geval van nood. Wilde je op bezoek komen? Prima, kom om zo laat want dan kan je mee koffie drinken. Wilde je mee-eten? Prima, maar dan moest dat wel van tevoren worden afgesproken want anders raakte mijn moeder in de war want dan had ze niet precies voor iedereen een stukje vlees - en ze was er ook van overtuigd volgens mij dat ook voor de moeder van zo'n kind dan de hele planning in de war zou lopen, want die moest natuurlijk nog eten en wat moet je dan doen als 1 kind al een maaltijd op heeft? Dat kón gewoon niet.
Dus ja, je kon zonder twijfel of aarzeling mee-eten als je moeder zou opbellen dat er iets aan de hand was waardoor je niet thuis kon eten; maar anders zou het heel raar zijn om je moeder met het eten voor jou te laten zitten omdat je bij ons al een maaltijd had gehad.
Ik weet niet waarom dat zo ging. Ergens zal het misschien te maken hebben gehad met opgegroeid zijn tijdens de schaarste van de crisisjaren en later de hongerwinter, plus een stapeltje oorlogstrauma's en een calvinistische achtergrond. Eten weggooien was een zonde, verspilling in het algemeen een regelrechte gruwel en afwijken van de ijzeren 3 r'en van rust reinheid en regelmaat was heel eng; ergens hing altijd die dreiging dat er altijd gevaar op de loer lag als je afweek van de vaste patronen of een frivoliteit beging of zo.
Een goede jaren-vijftig-stijl huisvrouw was ook uiterst efficiënt tot in de kleinste details, dus die had nooit een aardappel te veel of te weinig, dat werd nauwkeurig van tevoren gepland. Zoiets.
Jammer genoeg kan ik er mijn ouders niet meer naar vragen, maar ik weet bijna zeker dat als ik ze met zo'n voorbeeld zou confronteren als wat jij gaf, FV, over in de kamer wachten met een appel terwijl er gegeten werd, ze iets zouden zeggen als: 'ja, dat was eigenlijk wel raar, ja, als je er nu op terugkijkt. Maar zo ging dat vroeger, dat deed iedereen zo.' Ik denk ook dat ze het heel erg zouden vinden als ze hoorden dat je je daardoor zo eenzaam voelde. Hoe gek het misschien ook klinkt, ik vermoed dat ze in zo'n situatie destijds gedacht zouden hebben dat je je eenzaam voelde omdat je niet 'op tijd' werd opgehaald. Dus dat ze het zich misschien nu nog wel zouden herinneren als iets 'zieligs', maar dan nooit bedacht hadden dat ze daar zelf een aandeel in hadden. Zij zouden waarschijnlijk juist denken dat ze dat arme meisje dat niet opgehaald werd getroost hadden met een appel.
Een heel ander beeld van sociale omgangsvormen, zeg maar.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
maandag 21 september 2015 om 00:35
Ik herken dat niet zo Dana. Bij ons thuis vroeger hadden ze het niet breed maar eten werd gedeeld en het zou niet in mijn moeder op gekomen zijn om iemand dan maar een appel te geven. Nee, die kon gewoon aanschuiven aan tafel. Ik herken wel dat er wel afgepast werd gekookt om maar zo min mogelijk weg te hoeven gooien. Mijn ouders leven niet meer maar ik gooi best veel eten weg. Als ik dat dan in de kliko gooi dan zie ik het vingertje van mijn moeder haha.
maandag 21 september 2015 om 01:00
quote:Bambi schreef op 21 september 2015 @ 00:53:
Insgelijks, Dana!
Om het klefheidsgehalte wat te verminderen bied ik je bij deze slechts een stukje droge worst en een zoute cracker aan.
Geheel in stijl van dit topic, volgende keer krijg je warme taart!
Dan gooi ik er nog een paar gehaktballetjes bij en wat karige liflafjes.
Smullen , tata
Insgelijks, Dana!
Om het klefheidsgehalte wat te verminderen bied ik je bij deze slechts een stukje droge worst en een zoute cracker aan.
Geheel in stijl van dit topic, volgende keer krijg je warme taart!
Dan gooi ik er nog een paar gehaktballetjes bij en wat karige liflafjes.
Smullen , tata
Dus.
maandag 21 september 2015 om 07:06
quote:Blondie456 schreef op 21 september 2015 @ 00:35:
Ik herken dat niet zo Dana. Bij ons thuis vroeger hadden ze het niet breed maar eten werd gedeeld en het zou niet in mijn moeder op gekomen zijn om iemand dan maar een appel te geven. Nee, die kon gewoon aanschuiven aan tafel. Ik herken wel dat er wel afgepast werd gekookt om maar zo min mogelijk weg te hoeven gooien. Mijn ouders leven niet meer maar ik gooi best veel eten weg. Als ik dat dan in de kliko gooi dan zie ik het vingertje van mijn moeder haha.
Ik ken het op vaste tijden eten en drinken dan weer wel van mijn oma en moeder al is mijn moeder daar wel iets minder stipt in.
Maar ik denk ook dat veel mensen om die tijden aten of koffie dronken,als mijn oma visite kreeg was dat altijd rond 10:00 uur (koffietijd) of rond 15:00 (theetijd)
08:00 ontbijten,10:00 koffie drinken,12:00 warm eten,15:00 thee drinken,18:00 broodmaaltijd en dan om 20:00 als het NOS nieuws begon weer koffie.
Echt elke dag stipt op dezelfde tijd,koekjes bij de koffie en thee op een schoteltje en voor elke maaltijd kwam zo'n plastic tafelkleed op de eettafel..
Ik moet zeggen dat ik zelf ook vooral door de week wel redelijk rond dezelfde tijd warm eet.
Ik herken dat niet zo Dana. Bij ons thuis vroeger hadden ze het niet breed maar eten werd gedeeld en het zou niet in mijn moeder op gekomen zijn om iemand dan maar een appel te geven. Nee, die kon gewoon aanschuiven aan tafel. Ik herken wel dat er wel afgepast werd gekookt om maar zo min mogelijk weg te hoeven gooien. Mijn ouders leven niet meer maar ik gooi best veel eten weg. Als ik dat dan in de kliko gooi dan zie ik het vingertje van mijn moeder haha.
Ik ken het op vaste tijden eten en drinken dan weer wel van mijn oma en moeder al is mijn moeder daar wel iets minder stipt in.
Maar ik denk ook dat veel mensen om die tijden aten of koffie dronken,als mijn oma visite kreeg was dat altijd rond 10:00 uur (koffietijd) of rond 15:00 (theetijd)
08:00 ontbijten,10:00 koffie drinken,12:00 warm eten,15:00 thee drinken,18:00 broodmaaltijd en dan om 20:00 als het NOS nieuws begon weer koffie.
Echt elke dag stipt op dezelfde tijd,koekjes bij de koffie en thee op een schoteltje en voor elke maaltijd kwam zo'n plastic tafelkleed op de eettafel..
Ik moet zeggen dat ik zelf ook vooral door de week wel redelijk rond dezelfde tijd warm eet.
maandag 21 september 2015 om 09:23
quote:Dana schreef op 21 september 2015 @ 00:15:
Ik weet niet waarom dat zo ging. Ergens zal het misschien te maken hebben gehad met opgegroeid zijn tijdens de schaarste van de crisisjaren en later de hongerwinter, plus een stapeltje oorlogstrauma's en een calvinistische achtergrond. Eten weggooien was een zonde, verspilling in het algemeen een regelrechte gruwel en afwijken van de ijzeren 3 r'en van rust reinheid en regelmaat was heel eng; ergens hing altijd die dreiging dat er altijd gevaar op de loer lag als je afweek van de vaste patronen of een frivoliteit beging of zo.
Hier heb ik ook aan zitten denken. Heel herkenbaar uit mijn jeugd. Hoe vaak ik niet te horen heb gekregen als kind: Als je de oorlog had meegemaakt, dan...
Mijn ouders waren gastvrij en er kon altijd iemand mee eten, ook onverwacht, maar het idee dat er werkelijk geen kruimel verspild mocht worden, heeft vooral mijn moeder maar moeizaam los kunnen laten.
(En dan bedoel ik niet voedselverspilling zoals je dat tegenwoordig ziet, maar inderdaad: die aardappel teveel schillen.)
Ik weet ook nog wel toen mijn eigen kinderen nog jong waren, dat ik altijd de andere moeder belde als een kind hier wilde blijven mee eten. Vaak kreeg ik dan te horen: nee, want ik heb hier al op hem/haar gerekend met eten. Het is dus iets wat er van twee kanten lang in is blijven hangen, denk ik.
Ik weet niet waarom dat zo ging. Ergens zal het misschien te maken hebben gehad met opgegroeid zijn tijdens de schaarste van de crisisjaren en later de hongerwinter, plus een stapeltje oorlogstrauma's en een calvinistische achtergrond. Eten weggooien was een zonde, verspilling in het algemeen een regelrechte gruwel en afwijken van de ijzeren 3 r'en van rust reinheid en regelmaat was heel eng; ergens hing altijd die dreiging dat er altijd gevaar op de loer lag als je afweek van de vaste patronen of een frivoliteit beging of zo.
Hier heb ik ook aan zitten denken. Heel herkenbaar uit mijn jeugd. Hoe vaak ik niet te horen heb gekregen als kind: Als je de oorlog had meegemaakt, dan...
Mijn ouders waren gastvrij en er kon altijd iemand mee eten, ook onverwacht, maar het idee dat er werkelijk geen kruimel verspild mocht worden, heeft vooral mijn moeder maar moeizaam los kunnen laten.
(En dan bedoel ik niet voedselverspilling zoals je dat tegenwoordig ziet, maar inderdaad: die aardappel teveel schillen.)
Ik weet ook nog wel toen mijn eigen kinderen nog jong waren, dat ik altijd de andere moeder belde als een kind hier wilde blijven mee eten. Vaak kreeg ik dan te horen: nee, want ik heb hier al op hem/haar gerekend met eten. Het is dus iets wat er van twee kanten lang in is blijven hangen, denk ik.
maandag 21 september 2015 om 09:26
quote:prik schreef op 21 september 2015 @ 07:40:
Ik denk dat het helemaal niet zo verkeerd is om op vaste tijden iets te eten (en dan tussendoor niets). Mensen lopen nu veel eerder dan vroeger het risico overgewicht te ontwikkelen, met dat gegraas de hele dag door.Eens. Maar geen koffie kunnen krijgen als je op een ander tijdstip binnenkomt, is weer het andere uiterste. Dat herken ik dan weer niet, ook niet van vroeger. (Hoewel mijn moeder achteraf wel kon mopperen dat haar hele dag in de war was )
Ik denk dat het helemaal niet zo verkeerd is om op vaste tijden iets te eten (en dan tussendoor niets). Mensen lopen nu veel eerder dan vroeger het risico overgewicht te ontwikkelen, met dat gegraas de hele dag door.Eens. Maar geen koffie kunnen krijgen als je op een ander tijdstip binnenkomt, is weer het andere uiterste. Dat herken ik dan weer niet, ook niet van vroeger. (Hoewel mijn moeder achteraf wel kon mopperen dat haar hele dag in de war was )
maandag 21 september 2015 om 09:28
quote:rosemetijs schreef op 21 september 2015 @ 07:06:
[...]
Ik ken het op vaste tijden eten en drinken dan weer wel van mijn oma en moeder al is mijn moeder daar wel iets minder stipt in.
Maar ik denk ook dat veel mensen om die tijden aten of koffie dronken,als mijn oma visite kreeg was dat altijd rond 10:00 uur (koffietijd) of rond 15:00 (theetijd)
08:00 ontbijten,10:00 koffie drinken,12:00 warm eten,15:00 thee drinken,18:00 broodmaaltijd en dan om 20:00 als het NOS nieuws begon weer koffie.
Echt elke dag stipt op dezelfde tijd,koekjes bij de koffie en thee op een schoteltje en voor elke maaltijd kwam zo'n plastic tafelkleed op de eettafel..
Ik moet zeggen dat ik zelf ook vooral door de week wel redelijk rond dezelfde tijd warm eet.
Ja, bij mijn familie was dat ook zo. Maar die kwamen dan ook wel weer onverwachts bij elkaar langs, alleen op die koffiedrink tijdsstippen. Dan kon er echt wel een extra bakje en koekje vanaf. Maar thee om 10:30 's ochtends? Dat is toch koffietijd?! Of iemand nog koffie aanbieden om 16:00? Dan heb je toch net de middagkoffie al op?!
Het voordeel was (denk ik) dat ze niet 10 keer heen en weer hoefden te appen over wanneer ze elkaar zouden zien. Gewoon rond koffietijd binnenlopen (niet bellen, via de achterom) was prima.
[...]
Ik ken het op vaste tijden eten en drinken dan weer wel van mijn oma en moeder al is mijn moeder daar wel iets minder stipt in.
Maar ik denk ook dat veel mensen om die tijden aten of koffie dronken,als mijn oma visite kreeg was dat altijd rond 10:00 uur (koffietijd) of rond 15:00 (theetijd)
08:00 ontbijten,10:00 koffie drinken,12:00 warm eten,15:00 thee drinken,18:00 broodmaaltijd en dan om 20:00 als het NOS nieuws begon weer koffie.
Echt elke dag stipt op dezelfde tijd,koekjes bij de koffie en thee op een schoteltje en voor elke maaltijd kwam zo'n plastic tafelkleed op de eettafel..
Ik moet zeggen dat ik zelf ook vooral door de week wel redelijk rond dezelfde tijd warm eet.
Ja, bij mijn familie was dat ook zo. Maar die kwamen dan ook wel weer onverwachts bij elkaar langs, alleen op die koffiedrink tijdsstippen. Dan kon er echt wel een extra bakje en koekje vanaf. Maar thee om 10:30 's ochtends? Dat is toch koffietijd?! Of iemand nog koffie aanbieden om 16:00? Dan heb je toch net de middagkoffie al op?!
Het voordeel was (denk ik) dat ze niet 10 keer heen en weer hoefden te appen over wanneer ze elkaar zouden zien. Gewoon rond koffietijd binnenlopen (niet bellen, via de achterom) was prima.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
maandag 21 september 2015 om 10:07
maandag 21 september 2015 om 11:03
quote:Fiorah schreef op 21 september 2015 @ 09:33:
Ik ben nu wel heel benieuwd wat wél kan qua eten. Ik ga binnenkort een lunchfeestje geven en nu hoop ik niet dat mijn gasten dan achteraf hier komen klagen .
Ik doe dat binnenkort ook en maak een scandinavische lunch met o.a. gravad lax, warm gerookte zalm, beenham, gehaktballetjes(jakezer), garnalen salade, ingelegde komkommer, bietenterrine, linzen pate en natuurlijk veel verschillende soorten brood.
Nou komen er Maar 2 nederlanders op mijn feestje, Maar ik geloof niet dat ze gaan klagen.
Ik ben nu wel heel benieuwd wat wél kan qua eten. Ik ga binnenkort een lunchfeestje geven en nu hoop ik niet dat mijn gasten dan achteraf hier komen klagen .
Ik doe dat binnenkort ook en maak een scandinavische lunch met o.a. gravad lax, warm gerookte zalm, beenham, gehaktballetjes(jakezer), garnalen salade, ingelegde komkommer, bietenterrine, linzen pate en natuurlijk veel verschillende soorten brood.
Nou komen er Maar 2 nederlanders op mijn feestje, Maar ik geloof niet dat ze gaan klagen.
maandag 21 september 2015 om 11:07
quote:Fiorah schreef op 21 september 2015 @ 09:33:
Ik ben nu wel heel benieuwd wat wél kan qua eten. Ik ga binnenkort een lunchfeestje geven en nu hoop ik niet dat mijn gasten dan achteraf hier komen klagen .
Het blijft lastig.
Schoonfamilie spreekt schande van de hoeveelheden die ik serveer.
Dus gewoon doen wat je zelf ok vindt.
Mensen ergeren zich toch!
Ik ben nu wel heel benieuwd wat wél kan qua eten. Ik ga binnenkort een lunchfeestje geven en nu hoop ik niet dat mijn gasten dan achteraf hier komen klagen .
Het blijft lastig.
Schoonfamilie spreekt schande van de hoeveelheden die ik serveer.
Dus gewoon doen wat je zelf ok vindt.
Mensen ergeren zich toch!
maandag 21 september 2015 om 11:38
Een 'gewone' maaltijd zou ik al helemaal geen feesteten noemen. Heb 't ooit wel 'ns ergens meegemaakt waar er geen borrelhapjes stonden, maar je een bord met een of andere pasta/rijst/stamppot kon krijgen als maagvulling. Ik wil echter geen maagvulling op 'n feestje, dan wil ik gewoon lekker de hele avond kunnen snaaien van allerlei gezellige lekkere hapjes.
Uit eten in 'n goed restaurant is feesteten, een daghap bij iemand thuis is geen feesteten, maar 'n teleurstelling.
Uit eten in 'n goed restaurant is feesteten, een daghap bij iemand thuis is geen feesteten, maar 'n teleurstelling.
Shoot first, ask questions later!
maandag 21 september 2015 om 11:41
quote:vruchtgebruik schreef op 21 september 2015 @ 11:07:
[...]
Het blijft lastig.
Schoonfamilie spreekt schande van de hoeveelheden die ik serveer.
Dus gewoon doen wat je zelf ok vindt.
Mensen ergeren zich toch!
De broer van mijn man heeft ook altijd overal commentaar op.
Ook als het in zijn ogen teveel is.
Daar heb ik iets heel handigs op bedacht: niet uitnodigen!
[...]
Het blijft lastig.
Schoonfamilie spreekt schande van de hoeveelheden die ik serveer.
Dus gewoon doen wat je zelf ok vindt.
Mensen ergeren zich toch!
De broer van mijn man heeft ook altijd overal commentaar op.
Ook als het in zijn ogen teveel is.
Daar heb ik iets heel handigs op bedacht: niet uitnodigen!
