Geld & Recht
alle pijlers
Baby ziek, man meldt zich af op werk
zondag 24 oktober 2021 om 20:07
Hallo iedereen,
Mijn man en ik hebben samen twee kinderen (peuter en baby), waarvan de baby nu ziek is. Morgen kan ze dus niet naar het kinderdagverblijf. Mijn man werkt, ik ben bezig met mijn master (+ onderzoeksstage). De kinderen gaan drie keer in de week naar het kinderdagverblijf, waardoor ik zoveel mogelijk in die drie dagen moet 'proppen'. De twee andere dagen kan ik niet werken aan mijn stage of studie, want dan ben ik met de kinderen (ze kunnen zichzelf ook niet even bezig houden). In het weekend is het voor mij heel lastig om te studeren: ik ben vaak doodmoe en man ook. Daarnaast hebben we een gezin. Ik studeer dan alleen als ik echt moet (tentamenweek of heel belangrijke deadline bijv.), maar dat vind ik ontzettend zwaar.
Normaal gezien doen man en ik het om en om: dan meldt hij zich af, dan ik, of we zoeken een alternatief. Hij heeft zich nu één keer eerder afgemeld. Voor mij is afmelden ook niet heel makkelijk: dat houdt in dat ik meteen een achterstand heb met mijn taken en inhalen is vanwege de vermoeidheid en de weinig vrije studie-uren niet 'even gedaan' of zelfs blijvend. Daarom neemt mijn man ook de verantwoordelijkheid voor de kinderen. Het is in ons belang dat ik van de zomer kan afstuderen en daarna ook kan werken. Tot zo ver context.
Ik heb dus morgen ook weer mijn stage en in de middag moet ik naar de universiteit. Onze baby is ziek. Mijn man heeft op zijn werk laten weten dat de baby ziek is en daarom helaas niet naar werk kan komen. Nu schreef zijn manager terug dat hij morgen echt nodig is op het werk en of zijn vrouw (ik dus) niet thuis voor de kinderen kan zorgen. Vervolgens heeft hij contact gehad met HR en liet haar hetzelfde weten, maar dat hij probeert te zoeken naar een alternatief. Ze liet weten dat het fijn is dat hij iets gaat regelen, gezien ze morgen echt iemand op kantoor nodig heeft.
Ik was best verbaasd over de reacties van zijn manager en HR. Kan dit zomaar? In zijn team heeft trouwens verder niemand kinderen. We hebben nu geregeld dat ik morgenochtend thuis werk voor mijn onderzoeksstage en thuis blijf met de baby, maar dat man in de middag thuis is met de baby. Dit liet hij aan zijn werk weten. Hij werd vriendelijk verzocht dan wel thuis te werken (wat hij natuurlijk zoveel mogelijk probeert te doen, maar dat is voor ons beiden natuurlijk afhankelijk van de grillen van de baby).
Wat vinden jullie? Kan de manager zoiets zomaar zeggen? We snappen dat het druk is en dat er al veel verzuim is op het werk, maar een ziek kind is een ziek kind, toch?
Mijn man en ik hebben samen twee kinderen (peuter en baby), waarvan de baby nu ziek is. Morgen kan ze dus niet naar het kinderdagverblijf. Mijn man werkt, ik ben bezig met mijn master (+ onderzoeksstage). De kinderen gaan drie keer in de week naar het kinderdagverblijf, waardoor ik zoveel mogelijk in die drie dagen moet 'proppen'. De twee andere dagen kan ik niet werken aan mijn stage of studie, want dan ben ik met de kinderen (ze kunnen zichzelf ook niet even bezig houden). In het weekend is het voor mij heel lastig om te studeren: ik ben vaak doodmoe en man ook. Daarnaast hebben we een gezin. Ik studeer dan alleen als ik echt moet (tentamenweek of heel belangrijke deadline bijv.), maar dat vind ik ontzettend zwaar.
Normaal gezien doen man en ik het om en om: dan meldt hij zich af, dan ik, of we zoeken een alternatief. Hij heeft zich nu één keer eerder afgemeld. Voor mij is afmelden ook niet heel makkelijk: dat houdt in dat ik meteen een achterstand heb met mijn taken en inhalen is vanwege de vermoeidheid en de weinig vrije studie-uren niet 'even gedaan' of zelfs blijvend. Daarom neemt mijn man ook de verantwoordelijkheid voor de kinderen. Het is in ons belang dat ik van de zomer kan afstuderen en daarna ook kan werken. Tot zo ver context.
Ik heb dus morgen ook weer mijn stage en in de middag moet ik naar de universiteit. Onze baby is ziek. Mijn man heeft op zijn werk laten weten dat de baby ziek is en daarom helaas niet naar werk kan komen. Nu schreef zijn manager terug dat hij morgen echt nodig is op het werk en of zijn vrouw (ik dus) niet thuis voor de kinderen kan zorgen. Vervolgens heeft hij contact gehad met HR en liet haar hetzelfde weten, maar dat hij probeert te zoeken naar een alternatief. Ze liet weten dat het fijn is dat hij iets gaat regelen, gezien ze morgen echt iemand op kantoor nodig heeft.
Ik was best verbaasd over de reacties van zijn manager en HR. Kan dit zomaar? In zijn team heeft trouwens verder niemand kinderen. We hebben nu geregeld dat ik morgenochtend thuis werk voor mijn onderzoeksstage en thuis blijf met de baby, maar dat man in de middag thuis is met de baby. Dit liet hij aan zijn werk weten. Hij werd vriendelijk verzocht dan wel thuis te werken (wat hij natuurlijk zoveel mogelijk probeert te doen, maar dat is voor ons beiden natuurlijk afhankelijk van de grillen van de baby).
Wat vinden jullie? Kan de manager zoiets zomaar zeggen? We snappen dat het druk is en dat er al veel verzuim is op het werk, maar een ziek kind is een ziek kind, toch?
Hakuna Matata
maandag 25 oktober 2021 om 11:04
Jij maakt ervan dat het plan A is.
maandag 25 oktober 2021 om 11:06
Wat een onzin, ik lees hier veel te veel dat je als werkgever vooral flexibel moet zijn naar ouders want anders ben je meteen een slechte werkgever die zich niet kan inleven. Dat je als werknemer misschien je eigen leven niet op orde hebt is blijkbaar geen optie of, net als bij TO, niet kiest voor professioneel gedrag maar voor eigen gemak want er kon wel degelijk iets geregeld worden maar dat betekende meer druk op hun eigen keuzes. Dat is wat mij betreft de kern van het hele verhaal, het kan wel maar ze proberen hun probleem eerst af te wentelen op de werkgever i.p.v. hun eigen verantwoordelijkheid te pakken. Dat heeft niets te maken dat mijn generatie thuis bleef bij de kinderen (ik behoor tot de eerste generatie werkende moeders) maar dat mijn generatie wel iets heeft geleerd over doorbikkelen. Te moe zijn om te studeren in het weekend omdat je wel 5 dagen al druk bent geweest, sorry, maar dat is echt slappe hap.
maandag 25 oktober 2021 om 11:16
72Jelle schreef: ↑25-10-2021 10:16Niet eens, er zijn noodsituaties en dan mag je overal een beroep op doen. Maar TO heeft een gewoon ziek kind waarbij ze het kennelijk normaal vindt om daar steeds vrij voor te vragen. Dit is een situatie waar je, voor dat je kinderen neemt, gewoon prima al een oplossing voor kunt bedenken.
Probeer eens één stapje verder te denken. Die 'prima' oplossing bestaat áltijd bij de gratie van anderen, is het niet direct, dan wel op termijn. Die oplossing bestaat uit zelf minder werken of anderen met de zorg belasten. Wanneer je zelf minder werkt, werkt een ander dus voor jou, meer opties zijn er niet, en wanneer je een ander met de zorg voor een ziek kind belast is die belasting helemaal direct. Er is geen enkele oplossing waar de gemeenschap geen enkele bijdrage aan levert en doen alsof die oplossing er wel is, is kortzichtig.
maandag 25 oktober 2021 om 11:20
Hou je dan weg van dat slappe ‘het is vast een generatiedingetje’ en bikkel even door je eigen muur heen om te zien waar een ander mee te maken heeft.DingDong schreef: ↑25-10-2021 11:06Wat een onzin, ik lees hier veel te veel dat je als werkgever vooral flexibel moet zijn naar ouders want anders ben je meteen een slechte werkgever die zich niet kan inleven. Dat je als werknemer misschien je eigen leven niet op orde hebt is blijkbaar geen optie of, net als bij TO, niet kiest voor professioneel gedrag maar voor eigen gemak want er kon wel degelijk iets geregeld worden maar dat betekende meer druk op hun eigen keuzes. Dat is wat mij betreft de kern van het hele verhaal, het kan wel maar ze proberen hun probleem eerst af te wentelen op de werkgever i.p.v. hun eigen verantwoordelijkheid te pakken. Dat heeft niets te maken dat mijn generatie thuis bleef bij de kinderen (ik behoor tot de eerste generatie werkende moeders) maar dat mijn generatie wel iets heeft geleerd over doorbikkelen. Te moe zijn om te studeren in het weekend omdat je wel 5 dagen al druk bent geweest, sorry, maar dat is echt slappe hap.
De kern van het verhaal is gewoon dat zowel zij als hij een kind heeft, hij zorgverlof op kan nemen en dat niet elke keer doet, maar nu wel. Haar studie is evenveel waard als zijn werk.
maandag 25 oktober 2021 om 11:50
Wat is plan A dan? Een ander "opzadelen" met jouw zieke kind? Als oma (of opa) regelmatig oppast en kind zich daar helemaal senang voelt, dan zou het eventueel een optie kunnen zijn dat zij dan het zieke kind opvangen. Een ziek kind wil, hoogstwaarschijnlijk, alleen iemand om zich heen die ze zeer regelmatig zien en waarbij ze zich helemaal veilig voelen. Heeft het kind geen vaste verzorger (naast papa of mama) dan is het dus één van de ouders die voor het zieke kind zorgen.
Ik heb als gastouder gewerkt. Een voordeel voor ouders (naast het "flexibel" langer kunnen blijven) was dat ze hun werk niet af hoefden te zeggen (tenzij ziekenhuisopname natuurlijk). De kinderen voelden zich genoeg op hun gemak bij mij om mij die zorg te laten doen (ik was er dan ook 30 uur per week).
Zomaar even een oppas uit de lucht trekken om voor een ziek kind te zorgen omdat "een ziek kind niet het probleem van de werkgever mag zijn", is natuurlijk een utopie.
maandag 25 oktober 2021 om 12:00
Ik vind het dan weer een utopie om elke keer dat een kind ziek is, niet naar je werk te kunnen. Dan ga je allebei maar minder werken.
Ik vroeg niet aan mijn zieke kind of het wel naar oma wilde, ik had ook de verantwoordelijkheid voor een klas kinderen, dus het ging gewoon naar oma. Idd is een gastouder meestal flexibeler, is ook een oplossing.
Ik vroeg niet aan mijn zieke kind of het wel naar oma wilde, ik had ook de verantwoordelijkheid voor een klas kinderen, dus het ging gewoon naar oma. Idd is een gastouder meestal flexibeler, is ook een oplossing.
maandag 25 oktober 2021 om 12:03
Tuurlijk joh. Voor die 1-2x per jaar maar structureel minder gaan werken.72Jelle schreef: ↑25-10-2021 12:00Ik vind het dan weer een utopie om elke keer dat een kind ziek is, niet naar je werk te kunnen. Dan ga je allebei maar minder werken.
Ik vroeg niet aan mijn zieke kind of het wel naar oma wilde, ik had ook de verantwoordelijkheid voor een klas kinderen, dus het ging gewoon naar oma. Idd is een gastouder meestal flexibeler, is ook een oplossing.
En jouw kind kon “gewoon” naar oma. Dat geldt niet voor iedereen hè.
maandag 25 oktober 2021 om 12:03
Maar die man heeft helemaal geen klas kinderen die op hem zit te wachten, die kan gewoon thuiswerken.72Jelle schreef: ↑25-10-2021 12:00Ik vind het dan weer een utopie om elke keer dat een kind ziek is, niet naar je werk te kunnen. Dan ga je allebei maar minder werken.
Ik vroeg niet aan mijn zieke kind of het wel naar oma wilde, ik had ook de verantwoordelijkheid voor een klas kinderen, dus het ging gewoon naar oma. Idd is een gastouder meestal flexibeler, is ook een oplossing.
En dan nog: ons kind was helemaal niet zo vaak ziek en als ze dan eens echt niet naar school kan, man ook een belangrijkere klant heeft dan ik aan klassen bleef ik gewoon thuis.
Zowel ik als werkgever geven weleens wat aan elkaar.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 25-10-2021 12:07
18.25% gewijzigd
maandag 25 oktober 2021 om 12:04
Bij mij gaan mijn kinderen ook echt voor op het werk. En uiteraard proberen man en ik echt te kijken naar wie thuis kan blijven.
De laatste keer ben ik gebeld door de opvang dat ik de jongste moest komen halen vanwege koorts. Man kon echt niet. Hij had een paar belangrijke afspraken staan die dag en ik niet. Heb dus tegen mijn werkgever gezegd dat ik de kleine ging halen en thuis verder ging werken. Hij wilde me ook liever op kantoor hebben, maar heb uitgelegd dat dat echt niet ging ivm man zn werk en dat ik er de dag erna gewoon weer zou zijn en dat man voor die dag zijn afspraken al had afgezegd, zodat hij thuis kon blijven met haar.
Maar als hij heel moeilijk had gedaan had ik dus ook het wettelijke zorgverlof/calamiteitenverlof opgenomen en had mijn werkgever het kunnen bekijken.
Nu heb ik gelukkig een makkelijke werkgever die goed meedenkt en dat zorgt er ook voor dat je als werknemer juist je best doet een stapje extra te zetten voor je werkgever, omdat deze dat ook voor jou doet. Waardering werkt beide kanten op.
Kinderen gaan nou eenmaal voor op het werk. Als werkgever zou je dat ook moeten weten. Risico van ondernemingschap.
Maar als werkgever heb je wel de verplichting, vind ik, om je uiterste best te doen om te kijken of je iets kunt regelen.
De laatste keer ben ik gebeld door de opvang dat ik de jongste moest komen halen vanwege koorts. Man kon echt niet. Hij had een paar belangrijke afspraken staan die dag en ik niet. Heb dus tegen mijn werkgever gezegd dat ik de kleine ging halen en thuis verder ging werken. Hij wilde me ook liever op kantoor hebben, maar heb uitgelegd dat dat echt niet ging ivm man zn werk en dat ik er de dag erna gewoon weer zou zijn en dat man voor die dag zijn afspraken al had afgezegd, zodat hij thuis kon blijven met haar.
Maar als hij heel moeilijk had gedaan had ik dus ook het wettelijke zorgverlof/calamiteitenverlof opgenomen en had mijn werkgever het kunnen bekijken.
Nu heb ik gelukkig een makkelijke werkgever die goed meedenkt en dat zorgt er ook voor dat je als werknemer juist je best doet een stapje extra te zetten voor je werkgever, omdat deze dat ook voor jou doet. Waardering werkt beide kanten op.
Kinderen gaan nou eenmaal voor op het werk. Als werkgever zou je dat ook moeten weten. Risico van ondernemingschap.
Maar als werkgever heb je wel de verplichting, vind ik, om je uiterste best te doen om te kijken of je iets kunt regelen.
maandag 25 oktober 2021 om 12:10
Wat als er geen oma is? Als kind zich nog ellendiger voelt als het bij iemand wordt gebracht? Als kind specifiek een ouder nodig heeft?72Jelle schreef: ↑25-10-2021 12:00Ik vind het dan weer een utopie om elke keer dat een kind ziek is, niet naar je werk te kunnen. Dan ga je allebei maar minder werken.
Ik vroeg niet aan mijn zieke kind of het wel naar oma wilde, ik had ook de verantwoordelijkheid voor een klas kinderen, dus het ging gewoon naar oma. Idd is een gastouder meestal flexibeler, is ook een oplossing.
Hoe vind jij het om bij een ander in een vreemd bed te moeten duiken als je ziek bent?
maandag 25 oktober 2021 om 12:12
Het is dan ook een utopie om als tweeverdieners (of in je eentje als alleenstaande) altijd te kunnen blijven werken als je kind ziek is.
maandag 25 oktober 2021 om 12:14
Ik merk wel vaker in mijn omgeving dat ouders met beschikbare grootouders zich lastig kunnen inleven in de spagaat van werkende ouders die niet zo'n achtervang hebben.
maandag 25 oktober 2021 om 12:17
Er zijn dus, overwegend vrouwen helaas, die inderdaad doen wat hier wordt voorgesteld. Die dus maar minder gaan werken omdat ze de zorg voor hun kinderen niet kunnen combineren met hun werk. Omdat hun werk iedere keer steigert als ze een ziek kind hebben, omdat hun collega's boos worden als ze een paar keer per jaar verstek laten gaan. Er was laatst nog een pareltje van een topic hier: een zorgmedewerker met een ziek kind, die de wind van voren kreeg van andere verpleegkundigen dat ze daar echt niet voor thuis kon blijven en die inmiddels overwoog maar helemaal de zorg uit te gaan.
Het gevolg is dat beroepen waarin vooral vrouwen werken structureel te weinig mensen hebben. Zorgmedewerkers stappen op omdat het werk niet te combineren is met een gezin dat een paar keer per jaar extra zorg nodig heeft. Leerkrachten gaan zoveel minder werken dat er inmiddels scholen zijn met klassen van 40 kinderen. De gevolgen van deze rigide en simplistische ideeën over de zorg voor kinderen voelen we allemaal en zijn voor níemand voordelig. En op de langere termijn zijn de gevolgen van slechte zorg en slecht onderwijs desastreus voor een maatschappij. Wat nu nog 'je eigen problemen oplossen' is, is straks een toename in onveiligheid, criminaliteit en een overlijden aan ziektes waar niemand meer dood aan zou hoeven gaan.
Het gevolg is dat beroepen waarin vooral vrouwen werken structureel te weinig mensen hebben. Zorgmedewerkers stappen op omdat het werk niet te combineren is met een gezin dat een paar keer per jaar extra zorg nodig heeft. Leerkrachten gaan zoveel minder werken dat er inmiddels scholen zijn met klassen van 40 kinderen. De gevolgen van deze rigide en simplistische ideeën over de zorg voor kinderen voelen we allemaal en zijn voor níemand voordelig. En op de langere termijn zijn de gevolgen van slechte zorg en slecht onderwijs desastreus voor een maatschappij. Wat nu nog 'je eigen problemen oplossen' is, is straks een toename in onveiligheid, criminaliteit en een overlijden aan ziektes waar niemand meer dood aan zou hoeven gaan.
maandag 25 oktober 2021 om 12:17
Waarschijnlijk vindt ze dat je dan maar geen kinderen moet hebben. Of niet moet werken.
maandag 25 oktober 2021 om 12:23
Precies Thalas, wat je ook doet als werkende vrouw zijnde, je krijgt sowieso een bak stront over je heen. Deeltijdprinsesjes, fulltime: waarom heb je dan kinderen. Thuisblijfmoeder met een zorgenkind: handje ophouden bij je man, wat als je gaat scheiden?
Kennelijk moet het eerst vastlopen in de zorg- en onderwijsberoepen voordat men haastig afstapt van die veroordelende mindset, die het probleem van een tekort aan arbeidskrachten alleen maar groter maakt.
Kennelijk moet het eerst vastlopen in de zorg- en onderwijsberoepen voordat men haastig afstapt van die veroordelende mindset, die het probleem van een tekort aan arbeidskrachten alleen maar groter maakt.
maandag 25 oktober 2021 om 12:25
Natuurlijk voel je je verantwoordelijk voor je klas! Dat is ook de "manke" aan leerkrachten72Jelle schreef: ↑25-10-2021 12:00Ik vind het dan weer een utopie om elke keer dat een kind ziek is, niet naar je werk te kunnen. Dan ga je allebei maar minder werken.
Ik vroeg niet aan mijn zieke kind of het wel naar oma wilde, ik had ook de verantwoordelijkheid voor een klas kinderen, dus het ging gewoon naar oma. Idd is een gastouder meestal flexibeler, is ook een oplossing.
(wat ik overigens niet negatief bedoel; docenten geven gewoon vaker alles voor hun klas.) Maar je stelt nu het belang van je klas, wel voor op het belang van je kind.
Je kind móet ziek naar oma, want mama heeft een klas. En ja, mama's móeten ook werken, dat snap ik echt wel, en misschien vindt jouw kind het wel helemaal leuk om ziek bij oma te zijn (dat kan natuurlijk) maar dat zal ook wel aan de leeftijd van het kind liggen. Een kind van een jaar of zes of acht zal het waarschijnlijk minder vervelend vinden dan een baby of dreumes.
maandag 25 oktober 2021 om 12:25
Voor zijn werkgever natuurlijk niet. Wat boeit het voor die werkgever nou dat TO wel of niet afstudeert in de zomer, en wat maakt het hem nou uit dat TO dan in het weekend wat meer moet doen. Ik zou hier ook niet blij van worden als ik wist dat de partner van mijn medewerker nog studeerde. En hij dan toch verlof op wil nemen.Mevrouw75 schreef: ↑25-10-2021 11:20Hou je dan weg van dat slappe ‘het is vast een generatiedingetje’ en bikkel even door je eigen muur heen om te zien waar een ander mee te maken heeft.
De kern van het verhaal is gewoon dat zowel zij als hij een kind heeft, hij zorgverlof op kan nemen en dat niet elke keer doet, maar nu wel. Haar studie is evenveel waard als zijn werk.
Wat mij ook niet duidelijk wordt. TO zegt dat hij er pas een paar maanden werkt maar ook dat hij deze keer voor zijn beurt verlof op neemt (eigenlijk was het haar beurt). Is het dan zo dat in die paar maanden al meerdere keren verlof is opgenomen voor een ziek kind?
maandag 25 oktober 2021 om 12:30
Dat is natuurlijk een beetje scheef gedacht van die werkgever. Je studeert? alle shit van het gezin komt op jouw bord.madamecannibale schreef: ↑25-10-2021 12:25Voor zijn werkgever natuurlijk niet. Wat boeit het voor die werkgever nou dat TO wel of niet afstudeert in de zomer, en wat maakt het hem nou uit dat TO dan in het weekend wat meer moet doen. Ik zou hier ook niet blij van worden als ik wist dat de partner van mijn medewerker nog studeerde. En hij dan toch verlof op wil nemen.
Wat mij ook niet duidelijk wordt. TO zegt dat hij er pas een paar maanden werkt maar ook dat hij deze keer voor zijn beurt verlof op neemt (eigenlijk was het haar beurt). Is het dan zo dat in die paar maanden al meerdere keren verlof is opgenomen voor een ziek kind?
Het kan natuurlijk best dat man niet zoveel credit heeft opbouwd nog en nu al inteert en dat daar het probleem zit.
Het zal mijn werkgever intussen echt een worst wezen of ik deze 3 maanden 2x thuisblijf voor een ziek kind.
maandag 25 oktober 2021 om 12:42
Precies. Ik had al veel eerder een switch naar het onderwijs willen maken. Maar ja, kleine kinderen. Ik had niet geweten hoe ik dat had moeten combineren. Ik heb die switch dus heel bewust uitgesteld. En zie nu op mijn stage-adres de worsteling van collega’s met kleintjes. Ik vind het niet gek dat ze maar drie dagen werken. Niet te doen anders. Hoe hard er ook aan de zijlijn gegild wordt dat ze zelf de sleutel naar de oplossing zijn door meer te gaan werken. In veel gevallen onmogelijk dus. Zie hier al wat voor gezanik het oplevert als man thuisblijft bij een kantoorbaan.Janiva schreef: ↑25-10-2021 12:23Precies Thalas, wat je ook doet als werkende vrouw zijnde, je krijgt sowieso een bak stront over je heen. Deeltijdprinsesjes, fulltime: waarom heb je dan kinderen. Thuisblijfmoeder met een zorgenkind: handje ophouden bij je man, wat als je gaat scheiden?
Kennelijk moet het eerst vastlopen in de zorg- en onderwijsberoepen voordat men haastig afstapt van die veroordelende mindset, die het probleem van een tekort aan arbeidskrachten alleen maar groter maakt.
maandag 25 oktober 2021 om 12:43
Het gaat die werkgever toch geen ene fluit aan wát To doet? To en man proberen het zo goed en kwaad als het kan te regelen, en met die uitkomst gaat man naar werkgever. Of To nu studeert of "een echte baan" heeft (ik vind stage trouwens net zo goed werk hoor, ik praat even als de vervelende werkgever)madamecannibale schreef: ↑25-10-2021 12:25Voor zijn werkgever natuurlijk niet. Wat boeit het voor die werkgever nou dat TO wel of niet afstudeert in de zomer, en wat maakt het hem nou uit dat TO dan in het weekend wat meer moet doen. Ik zou hier ook niet blij van worden als ik wist dat de partner van mijn medewerker nog studeerde. En hij dan toch verlof op wil nemen.
Wat mij ook niet duidelijk wordt. TO zegt dat hij er pas een paar maanden werkt maar ook dat hij deze keer voor zijn beurt verlof op neemt (eigenlijk was het haar beurt). Is het dan zo dat in die paar maanden al meerdere keren verlof is opgenomen voor een ziek kind?
Ze hebben dan echt al wel alle mogelijkheden bekeken, want niemand meldt zich zomaar af voor z'n werk, want de meeste mensen weten echt wel dat er gezucht en gesteund wordt door werkgevers en "kan de ander niet?"
Alsof men dat zelf niet ook al had bedacht
maandag 25 oktober 2021 om 12:47
Het gaat een werkgever toch überhaupt niet eens aan of er een partner is en wat die dan doet? Zou lekker worden, dat je werk een mening heeft over de tijdsbesteding van je partner en voor jou gaat beoordelen of die tijdsbesteding wel belangrijk genoeg is om jou zorgverlof te gunnen.
Am Yisrael Chai!
maandag 25 oktober 2021 om 12:48
Tja, jij hebt blijkbaar “gewoon oma” in de aanbieding.72Jelle schreef: ↑25-10-2021 12:00Ik vind het dan weer een utopie om elke keer dat een kind ziek is, niet naar je werk te kunnen. Dan ga je allebei maar minder werken.
Ik vroeg niet aan mijn zieke kind of het wel naar oma wilde, ik had ook de verantwoordelijkheid voor een klas kinderen, dus het ging gewoon naar oma. Idd is een gastouder meestal flexibeler, is ook een oplossing.
maandag 25 oktober 2021 om 12:48
Nou inderdaad.fashionvictim schreef: ↑25-10-2021 12:47Het gaat een werkgever toch überhaupt niet eens aan of er een partner is en wat die dan doet? Zou lekker worden, dat je werk een mening heeft over de tijdsbesteding van je partner en voor jou gaat beoordelen of die tijdsbesteding wel belangrijk genoeg is om jou zorgverlof te gunnen.
maandag 25 oktober 2021 om 12:50
Je bent er in ieder geval empathisch onder geblevenDingDong schreef: ↑25-10-2021 11:06Wat een onzin, ik lees hier veel te veel dat je als werkgever vooral flexibel moet zijn naar ouders want anders ben je meteen een slechte werkgever die zich niet kan inleven. Dat je als werknemer misschien je eigen leven niet op orde hebt is blijkbaar geen optie of, net als bij TO, niet kiest voor professioneel gedrag maar voor eigen gemak want er kon wel degelijk iets geregeld worden maar dat betekende meer druk op hun eigen keuzes. Dat is wat mij betreft de kern van het hele verhaal, het kan wel maar ze proberen hun probleem eerst af te wentelen op de werkgever i.p.v. hun eigen verantwoordelijkheid te pakken. Dat heeft niets te maken dat mijn generatie thuis bleef bij de kinderen (ik behoor tot de eerste generatie werkende moeders) maar dat mijn generatie wel iets heeft geleerd over doorbikkelen. Te moe zijn om te studeren in het weekend omdat je wel 5 dagen al druk bent geweest, sorry, maar dat is echt slappe hap.
