Geld & Recht alle pijlers

Boomers en de erfenis

02-01-2022 12:19 794 berichten
Alle reacties Link kopieren
Super taboe, vooral ook voor mezelf en toch zit het me een beetje dwars.

Mijn vaders familie heeft 6 broers en zussen. Boomer generatie. Zelf hebben ze behoorlijk wat geërfd, van ouders en van een ongetrouwde tante en een inmiddels overleden broer. Dat ging echt over meer dan een ton per persoon. Ook hebben de meesten een prachtig eindloon pensioen en hebben ze enorme winsten gemaakt of vermogen opgebouwd op afbetaalde huizen.

Mijn vader verteert volgens mij voor een groot gedeelde de pot. Heeft zijn huis al lang geleden verkocht en huurt best prijzig. Voelt zich een enorm slachtoffer dat zijn pensioen niet wordt geindexeerd. Maar goed hij geniet ervan en het is zijn geld. Ik laat het, maar vind hem stiekem wel een echte boomer en het steekt me dat hij het zo makkelijk en goed gehad heeft in zijn leven en niet ziet dat dat voor de generatie na hem niet zo maar geldt. Zelf wel ruim geërfd maar kennelijk niet de noodzaak voelen ook iets voor je eigen nageslacht na te laten. Ik heb bijvoorbeeld best een enorm pensioengat. Wel een leuk koophuis maar niet in de orde van grootte zoals de boomers waar ik het over heb wonen.

Een oom en tante echtpaar is echt behoorlijk vermogend. Super zuinig leven, geïnvesteerd in vastgoed. Zij roepen al hun leven hardop te pas en te onpas dat ze niets nalaten aan neefjes en nichtjes want die hebben het zelf goed genoeg. Alles gaat naar musea en goede doelen. Prima verder. Ik heb ook niets met ze en zie ze nooit maar door hun opmerkingen voel ik me ook nergens toe verplicht.

Dan heb ik een tante. Ze is jong weduwe geworden en haar enige kind overleed 10 jaar geleden. Ik loop haar dus een beetje na...... ga regelmatig op bezoek, ben medisch aanspreekpunt en houdt het wat in de gaten. Van alle nichtjes en neefjes ben ik de enige die dit doet.

Nu heeft tante haar huis verkocht en daar een paar ton aan overgehouden. Laatst heeft ze me haar testament laten zien (ik ben daar lang van weggebleven) en ik krijg straks als executeur 1% voor de afhandeling en dan sta ik verder voor 10% als enig erfgenaam opgenomen. Rest van de familie volledig onterfd. Het vermogen gaat verder volledig naar goede doelen. Ze is nu al geld aan het weggeven, want ' wat moet ze met dat geld' . Familie 'heeft het allemaal niet nodig' volgens haar.

Vroeger stopte ze me wel eens wat toe, 100 euro hier, 100 euro daar. Daarvan heb ik ooit de beleefdheids opmerking gemaakt: 'wat lief maar dat hoeft toch niet tante' en toen is ze er ook accuut mee gestopt.

Ze moet zelf weten wat ze doet, haar geld, ik red mezelf financieel wel. En toch steekt het ergens. Dat deze boomers zelf wel heel leuk van familie hebben geërfd en nu niet hetzelfde doet met de generatie onder hen en er tonnen naar het goede doel verdwijnen.

Vrienden van mij vinden dit maar raar, die hebben tante's gehad die heel ruimhartig waren en die dan door hun ook wekelijks trouw bezocht werden. Zij vinden dat ik tante hier op aan moet spreken.

Maar voor mij is tot nu toe een echte no-go. Vragen om geld of hinten naar de erfenis, dat doe je niet....
En toch word ik wat minder enthousiast met mijn bezoekjes.

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden.
konijnmetbril wijzigde dit bericht op 02-01-2022 12:21
0.08% gewijzigd
Voornu schreef:
03-01-2022 00:04
Jeetje, wat een schrijnende verhalen lees ik hier. Ben ook kind van boomers-zelf uit begin jaren '70-, die mij gelukkig financieel hebben gesteund (studie), en dat ook makkelijk konden. Ik vind hun generatie wel egocentrisch, narcistisch, erg op zichzelf gericht (waar ik dan niet financieel onder geleden heb, maar wel op andere manieren heb meegekregen). Ken genoeg verhalen van leeftijdsgenoten die ik hier ook terug lees, de geldkraan dichtdraaien idd en het financieel zelf moeten uitzoeken. En geen idee hebben hoe het voor anderen is en klagen over m.i. 'niets'. Een soort verwendheid en 'recht hebben op' die ik eigenlijk ook bij millennials herken. Typisch boomer, maar dat is een zijstraat , vind ik bijvoorbeeld ook je niet aan verkeersregels houden (en niet eens opletten, de wereld moet maar stilstaan voor hen), geen fooien geven, 'Karen' gedrag ( of Gerda?) en hun eigen tijd ( jaren '60, kots) verheerlijken.
Tweedehands spullen vind ik heel normaal, helemaal als je net begint, en heel erg millennial om daar een punt van te maken.

Ik vind dit echt zo herkenbaar. Dat hardvochtige, zoals iemand hier ook schreef. Er zullen best uitzonderingen zijn maar in mijn omgeving zijn dat wel zeldzame pareltjes. Veel mensen van mijn generatie zitten ook in therapie om over de emotionele verwaarlozing heen te komen. Want daar gaat het natuurlijk eigenlijk om, niet zozeer om het geld. Ik was liever in een rijtjeshuisje opgegroeid met enkel fietsvakanties in Nederland, als dat met ouders was die begaan waren met me.
fashionvictim schreef:
02-01-2022 23:26
Ik werkte vanaf mijn 13e, en mijn broertje ook. Ik heb vanaf de tweede klas middelbare school mijn eigen schoolboeken en schoolgeld betaald, en leverde daarnaast mijn salaris in. Mijn vader verbraste en vergokte alles dus met ons geld werden boodschappen gedaan en rekeningen betaald, En vanaf het eindexamenjaar moest ik eigenlijk kostgeld gaan betalen maar toen ben ik maar uit huis gegaan, betaalde toch al alles zelf. Maar vervolgens weigerde mijn vader dan weer formulieren in te vullen waardoor ik aanvullende studiefinanciering kon krijgen. Mijn vader komt overigens zelf uit een prima nest en mijn moeder ook, zijn beiden met geld opgegroeid.
Hier was gewoon geen of wisselend geld. Mijn moeder heeft wel even geld gehad maar daar heb ik nooit wat van gezien, dat ging naar mijn broers en zussen.
Dat het er wel is en wat ik hier meer lees (en zelf ook heb gezien bij een vriend trouwens) vind ik zo onlogisch.
Dat met die formulieren stufi had ik precies zo, ik kreeg twee keer per jaar een groot bedrag, een keer na anderhalf jaar pas. Heel zenuwslopend.
Het heeft me jaren gekost om te beseffen dat er trouwens wel iets van geld moet zijn geweest. Want ik kreeg niet de volledige beurs.
Ik heb dan wel weer het geluk gehad dat je in die tijd redelijk makkelijk een woning of kamer kon krijgen, ik vind het zo erg dat er jonge mensen zijn die in die situatie zitten en gewoon niet weg kunnen.
Alle reacties Link kopieren
Parella schreef:
03-01-2022 00:09
Ja, maar dat is toch maar een heel klein deel van het totaal? Ik snap andersom gewoon niet waarom die tante het enige levende mens waar ze een band mee heeft en die voor haar zorgt, niet het leeuwendeel geeft. Waarom geen 50% of 80%?

Ik vind 10% ook karig, hoeveel het in concreet geld ook mag zijn. Het is toch een beetje: Ik vind jou maar 10% belangrijk en de zwerfhonden 90% belangrijk.
Is toch het goed recht van die tante? Ik vind niks geks aan geld nalaten aan goede doelen. Er zijn genoeg stichtingen die het harder nodig hebben dan menig welgestelde Nederlander. Sowieso kan iemand bij leven doen waar hij of zij zin in heeft. Als je vader bijvoorbeeld besluit om het aan high class escorts te besteden in zijn laatste maanden, kun je je daar best van alles van vinden maar ja, is toch zijn keuze denk ik dan.
Alle reacties Link kopieren
Als oplossing voor een pensioengat, denk ik dat die 10 + 1 % nog niet eens zo slecht is:
Wanneer het totale vermogen van de tante van TO in totaal bijv. 750.000,- bedraagt, zal TO dus 11 % ontvangen (10 % erfenis en 1 % i.v.m. executeur).
Dat is 82.500,-
Voor het gemak even over dat hele bedrag 40 % belasting (33.000) eraf, dan heb je 49.500,- over.

Als je dat verdeelt over 14 pensioenjaren (van 67e t/m 80e jaar) dan is dat 3.535,71 per jaar of 294,64 netto (!) aanvulling op het pensioeninkomen per maand.
En bij 20 pensioenjaren is het ook nog steeds 206,25 netto per maand.

Dus de erfenis van tante maakt het pensioengat van TO sowieso kleiner.
Alle reacties Link kopieren
Door de generaties heen is onze relatie met geld veranderd. De Boomers durfden geen cent te veel uit te geven, zij waren nog echt Calvinistisch dus bleef ook hun consumptiegedrag achter.

Daarna kreeg je generatie X (ben ook vijftiger) en die generatie moest het allemaal anders doen. Alles wat de Boomers gemist hadden in hun jeugd moest de generatie X doen. Scholing, carrière, vrouwen moesten echt aan de gang, een fantastische vrouw zijn, moeder en aan je carrière werken én nog steeds tijd hebben voor de fitness én een sociaal leven.

Deze generatie kocht weinig maar wel heel goed spul, geeft wel meer geld uit maar spaart ook. De meeste vijftigers nu hebben het ook goed maar hebben een lange weg afgelegd om dat salaris te bereiken.

En dat is moeilijk om te zien voor generatie X bij veel millennials, ze hebben eigenlijk op hun 30ste al alles waar zij 50 jaar over hebben gedaan. Een nieuw ingericht koophuis, 2 auto's en je kan beide 36 uur werken en je kind straffeloos naar de crèche brengen en qua salaris scheelt het vaak ook niet veel. Ergens steekt dat bij sommigen. Ik ken daarentegen veel meer 50'ers die hun kinderen tot op het bot verwend hebben en dat nog steeds doen. Het is net welke je treft, net als bij iedere andere generatie.
MobWife schreef:
03-01-2022 00:25
Is toch het goed recht van die tante? Ik vind niks geks aan geld nalaten aan goede doelen. Er zijn genoeg stichtingen die het harder nodig hebben dan menig welgestelde Nederlander. Sowieso kan iemand bij leven doen waar hij of zij zin in heeft. Als je vader bijvoorbeeld besluit om het aan high class escorts te besteden in zijn laatste maanden, kun je je daar best van alles van vinden maar ja, is toch zijn keuze denk ik dan.

Maar we hebben het hier toch over wat we er van vinden? Dat het iemands recht is lijkt me evident. TO is niet super welgesteld maak ik op uit de OP trouwens. Iets nalaten aan goede doelen vind ik ook niet gek. De verhouding van 90/10 wel. Ik vind jouw opmerking dus ook heel hard naar TO. "Stel je niet aan, je hebt nergens recht op, wees blij dat je wat krijgt".
Alle reacties Link kopieren
Parella schreef:
03-01-2022 00:42
Maar we hebben het hier toch over wat we er van vinden? Dat het iemands recht is lijkt me evident. TO is niet super welgesteld maak ik op uit de OP trouwens. Iets nalaten aan goede doelen vind ik ook niet gek. De verhouding van 90/10 wel. Ik vind jouw opmerking dus ook heel hard naar TO. "Stel je niet aan, je hebt nergens recht op, wees blij dat je wat krijgt".

Het is een tante he. Niet d'r vader of moeder. En dan nog, het is best bizar om al bij leven inspraak te willen hebben over hoe iemand zijn of haar geld uitgeeft of verdeelt. Nou ja, we mogen allemaal van alles vinden, ik dus ook. En ik vind iemand die al 10 procent van tonnen van een tante gaat krijgen en dat blijkbaar niet genoeg vindt best inhalig, zeker als het ook nog gelinkt wordt aan bezoekjes brengen. Sorry. Dat vind ik echt. Werk liever aan een warme band, in plaats van aan een warme hand.
Alle reacties Link kopieren
Voornu schreef:
03-01-2022 00:04
Jeetje, wat een schrijnende verhalen lees ik hier. Ben ook kind van boomers-zelf uit begin jaren '70-, die mij gelukkig financieel hebben gesteund (studie), en dat ook makkelijk konden. Ik vind hun generatie wel egocentrisch, narcistisch, erg op zichzelf gericht (waar ik dan niet financieel onder geleden heb, maar wel op andere manieren heb meegekregen). Ken genoeg verhalen van leeftijdsgenoten die ik hier ook terug lees, de geldkraan dichtdraaien idd en het financieel zelf moeten uitzoeken. En geen idee hebben hoe het voor anderen is en klagen over m.i. 'niets'. Een soort verwendheid en 'recht hebben op' die ik eigenlijk ook bij millennials herken. Typisch boomer, maar dat is een zijstraat , vind ik bijvoorbeeld ook je niet aan verkeersregels houden (en niet eens opletten, de wereld moet maar stilstaan voor hen), geen fooien geven, 'Karen' gedrag ( of Gerda?) en hun eigen tijd ( jaren '60, kots) verheerlijken.
Tweedehands spullen vind ik heel normaal, helemaal als je net begint, en heel erg millennial om daar een punt van te maken.
Maar is dat niet meer iets wat altijd wel in bejaarden heeft gezeten. Het egocentrische wat bejaarden en kleine kinderen vaak toch wel delen. De generatie van onze grootouders vond het ook normaal dat iedereen voor ze opstond als ze de team instapten bijvoorbeeld. Oud en wijs en je had maar respect boor ouderen op te brengen en lief voor ze te zijn. Ouderen van nu zijn vaak nog veel mobieler enz., maar alsnog wel met die mentaliteit grootgebracht (net als wij denk ik deels ook).

Het niets krijgen herken ik wel, maar ik kom uit een armer milieu. 1x in de paar jaar op vakantie, zelfgemaakte kleding, waterijsjes dat was allemaal hartstikke normaal in de jaren 70-80. Ik werkt op mijn 14e, was op mijn 16e uit huis en op m'n 17e echt op mezelf. Vanaf 16 financieel nooit meer iets bijgedragen gekregen en hoewel ik dat als student best wel eens lastig vond was het gewoon zo. Op jezelf is zelf verantwoordelijk zijn.

Maar misschien speelt het idee van te weinig of niet erven wel gewoon niet als je niet verwacht dat er iets 'te halen is'. 10% van een paar ton vind ik, zelfs als de belasting zich ermee komt bemoeien, een behoorlijk groot bedrag en dat zou ik daarom echt heel erg bijzonder vinden dat zomaar van iemand te krijgen (ook al is het familie).
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren
appelientjex schreef:
02-01-2022 21:44
Ik snap je wel hoor. Er zijn veel mensen nu die het een stuk moeilijker hebben dan sommige andere mensen toen. Geen huis kunnen kopen, hoge studie schuld, hoge vaste lasten etc… Dan is het zuur dat een generatie met veel geld en grote afbetaalde huizen etc (geldt natuurlijk lang niet voor iedereen!) er niet over nadenkt dat anderen onder hen het moeilijker kunnen hebben. Het is ikke, ikke, ikke.
Snap best dat dat zuur is. Mijn ouders (die toevallig niet zo vermogend zijn) hebben een oudtante -met veel geld- jarenlang verzorgd en altijd veel voor gedaan. De erfenis ging echter alleen naar goede doelen. Ik vind dat best gek. Het is toch leuk mijn ouders daar een plezier mee te doen? Waarom alles naar goede doelen? Ik snap dat niet.

Het gaat erom wat de erflaters of wel degenen die de erfenis nalaten, ZELF belangrijk vinden en waarvan zij vinden dat hun eigen geld na hun dood naar toe moet gaan. Daar zijn ze niemand geen verantwoording over verschuldigd. Zou wat zijn als je als eigenaar van je eigen centen niet zelf zou mogen bepalen wat er met jouw centen gebeurd nadat jij overlijdt. Zeker in de situaties als er geen kinderen of geen partner is.

Het is niet aan jou om de wilsbeschikking van de erflater te begrijpen, het is aan jou om die wilsbeschikking te respecteren. Meer smaken zijn er niet.

Dat het in bepaalde gevallen erg zuur is (zoals bij FV), dat komt helaas voor en is jammer genoeg niet te voorkomen. Wil daarmee niemand kwetsen en als het wel zo overkomt, mijn oprechte excuses. Maar een testament is en blijft maatwerk waarbij de erflater bepaalt binnen de regels die de wet stelt.
Alle reacties Link kopieren
polydox schreef:
02-01-2022 23:17
Ik had ook allemaal tweedehands meubilair ook thuis op mijn slaapkamer. Bed van oma, bureau goedkoop gekocht op werk, kast die van beneden kwam. Ijsjes herken ik ook. Maar dat was gewoon die tijd waar je met ogen van nu naar kijkt. Dat was bij vriendinnen niet anders voor zover ik me kan herinneren.
Bij mij ook hoor. Mijn eerste kamerinventaris was het bed en buro van mijn kamer bij mijn moeder en de jaren daarna zoveel mogelijk tweedehands of goedkoop van de Ikea. En dat was bij iedereen zo. Ik verbaas me nog steeds over hoeveel ouders tegenwoordig voor hun kinderen doen. Mijn ouders hadden 't niet slecht en waren ook niet hardvochtig naar mij toe, maar in principe moest ik het wel allemaal zelf uitzoeken. En daar had ik ook helemaal geen problemen mee, vond ik doodnormaal.
Alle reacties Link kopieren
fashionvictim schreef:
02-01-2022 23:48
Ook al zo herkenbaar. Alsof je mijn tweelingzus bent. Mijn vader vertelt tegenwoordig leuke anekdotes over hoe hij mij van alles ontzegd heeft en doet dan net alsof dat pedagogische keuzes waren. Denk aan als enige kind op de hele school niet mee mogen op excursie naar het buitenland (omdat hij daar geen geld voor (over) had) en dan nu net doen alsof dat was om mij een levensles te leren.

Ik heb daar ook veel moeite mee, ik zeg ook vaak tegen anderen dat het geen wonder is dat ik alleen maar shit-partners heb gehad. Allemaal hadden ze wel iets van de nare eigenschappen van mijn vader.
FV, MobWife en de anderen waarbij de ouders zo hardvochtig waren: ik vind dit echt heel erg rot voor jullie. Waarom kinderen krijgen als je zo gemeen tegen ze bent? :hug:
Alle reacties Link kopieren
liza schreef:
03-01-2022 04:52
Bij mij ook hoor. Mijn eerste kamerinventaris was het bed en buro van mijn kamer bij mijn moeder en de jaren daarna zoveel mogelijk tweedehands of goedkoop van de Ikea. En dat was bij iedereen zo. Ik verbaas me nog steeds over hoeveel ouders tegenwoordig voor hun kinderen doen. Mijn ouders hadden 't niet slecht en waren ook niet hardvochtig naar mij toe, maar in principe moest ik het wel allemaal zelf uitzoeken. En daar had ik ook helemaal geen problemen mee, vond ik doodnormaal.

Eens. Mijn ouders waren ook niet echt hardvochtig.

Wat ik om me heen zag wel. Vrienden van mijn ouders voedden hun kinderen heel streng op en mijn ouders hadden daar eigenlijk een beetje bewondering voor. Als een kind naar zijn kamer werd gestuurd, moest het onder zijn bed liggen want lekker op je bed gaan liggen was geen straf.

Ik heb overigens een vriendin waarvan de Boomer ouders nu verwachten dat zij maandelijks substantieel geld van de kinderen krijgen. De kinderen hebben het immers goed dankzij hen.
Het is niet dat die mensen het echt nodig hebben (maar goed dat is relatief weet ik nu) en het begon al toen de (klein) kinderen klein waren met het declareren van alle ijsjes tijdens de oppasmomenten.
Alle reacties Link kopieren
Kleppeboxx schreef:
03-01-2022 01:12
Het gaat erom wat de erflaters of wel degenen die de erfenis nalaten, ZELF belangrijk vinden en waarvan zij vinden dat hun eigen geld na hun dood naar toe moet gaan. Daar zijn ze niemand geen verantwoording over verschuldigd. Zou wat zijn als je als eigenaar van je eigen centen niet zelf zou mogen bepalen wat er met jouw centen gebeurd nadat jij overlijdt. Zeker in de situaties als er geen kinderen of geen partner is.

Het is niet aan jou om de wilsbeschikking van de erflater te begrijpen, het is aan jou om die wilsbeschikking te respecteren. Meer smaken zijn er niet.

Dat het in bepaalde gevallen erg zuur is (zoals bij FV), dat komt helaas voor en is jammer genoeg niet te voorkomen. Wil daarmee niemand kwetsen en als het wel zo overkomt, mijn oprechte excuses. Maar een testament is en blijft maatwerk waarbij de erflater bepaalt binnen de regels die de wet stelt.
Maar je mag er wél wat van vinden. En als een hele generatie, die zelf heeft geprofiteerd van behoorlijke erfenissen, eenzijdig beslist dat dat bij hen ophoudt vanuit eenzelfde soort hardvochtigheid die toch al jouw jeugd heeft getekend… Tja, ik snap wel dat dat iets met de band doet.
Alles lezende vraag ik me af of wij ook zo hardvochtig kunnen/mogen zijn naar vorige generaties.

Mijn schoonouders gingen paar jaar geleden verhuizen en er bleek te weinig spaargeld te zijn om de nieuwe flat te (laten) inrichten. De flat was heel erg uitgewoond en dus hebben mijn man en zijn zus en in mindere mate zijn broer en ik en ook nog onze kinderen 400 uur vrijgemaakt om in twee maanden de boel daar op te knappen.

Man komt uit een echt arbeidersmilieu en er was nooit veel geld. Het geld dat er was werd ook niet altijd logisch uitgegeven. Maar nu hoor ik dat ze al langer dan dertig jaar automatisch meespelen in de Staatsloterij. Nooit meer dan 30 euro gewonnen. Als ze dat bedrag gewoon gespaard hadden, hadden ze destijds een schilder in de arm kunnen nemen. Als ze diezelfde dertig jaar (dus sinds de kinderen uit huis zijn) een tientje per week op de boodschappen hadden bespaard. (Wat makkelijk had gekund) dan was er zelfs nog meer geweest.

Ik ben daar echt zo teleurgesteld in. Mijn man kreeg niks, want er was weinig. Heeft altijd moeten werken als puber voor geld voor zichzelf. En mocht zich nu weer het schompes werken voor ze. En aan het einde van de rit zal er niks te erven zijn, en hopelijk ook geen schulden.
Alle reacties Link kopieren
Konijnmetbril schreef:
03-01-2022 08:02
Eens. Mijn ouders waren ook niet echt hardvochtig.

Wat ik om me heen zag wel. Vrienden van mijn ouders voedden hun kinderen heel streng op en mijn ouders hadden daar eigenlijk een beetje bewondering voor. Als een kind naar zijn kamer werd gestuurd, moest het onder zijn bed liggen want lekker op je bed gaan liggen was geen straf.

Ik heb overigens een vriendin waarvan de Boomer ouders nu verwachten dat zij maandelijks substantieel geld van de kinderen krijgen. De kinderen hebben het immers goed dankzij hen.
Het is niet dat die mensen het echt nodig hebben (maar goed dat is relatief weet ik nu) en het begon al toen de (klein) kinderen klein waren met het declareren van alle ijsjes tijdens de oppasmomenten.
En dat zijn de monenten dat opa en oma gratis oppassen?
Alle reacties Link kopieren
Konijnmetbril schreef:
03-01-2022 08:02
Eens. Mijn ouders waren ook niet echt hardvochtig.

Wat ik om me heen zag wel. Vrienden van mijn ouders voedden hun kinderen heel streng op en mijn ouders hadden daar eigenlijk een beetje bewondering voor. Als een kind naar zijn kamer werd gestuurd, moest het onder zijn bed liggen want lekker op je bed gaan liggen was geen straf.

Ik heb overigens een vriendin waarvan de Boomer ouders nu verwachten dat zij maandelijks substantieel geld van de kinderen krijgen. De kinderen hebben het immers goed dankzij hen.
Het is niet dat die mensen het echt nodig hebben (maar goed dat is relatief weet ik nu) en het begon al toen de (klein) kinderen klein waren met het declareren van alle ijsjes tijdens de oppasmomenten.
😲

(Pre) Boomerkind maar ik herken echt niets van deze, en voorgaande, instellingen.
Behalve de tweedehands slaapkamermeubels en volwassen ijsjes.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
Ik vind het ergens wel fijn dat er meer mensen zijn met die ervaring. Ik voelde me tijdens mijn studententijd echt een beetje 'damaged goods'.
Alle andere studenten leken van die lieve kinderen net uit de verpakking en ik voelde me toch een beetje minderwaardig.
Het gaat niet om geld maar meer het idee dat dingen je gegund worden.
Ik ben er eerlijk gezegd apetrots op dat mijn jongste, die echt last heeft met de overgang middelbare, soms door mij of man lekker wordt opgehaald als ze er een beetje doorheen zit. Laatst was ze verdwaald en klein broertje stond al met de jas bij de deur, 'we gaan haar halen mamma'.
Ik weet nog dat we vroeger uitgingen en er een vader van een vriendinnetje ons elke keer dezelfde 50 gulden leende. Voor een taxi voor als we bang waren. Gebruikten we nooit.
Die man had ook het principe: als je ergens bang bent, zoek een telefooncel en ik kom je halen. We hebben een keer gebeld en daar kwam hij hoor, in zijn badjas in de auto.
'vindt hij prachtig' zei mijn vriendin en inderdaad, hij zat te glunderen, hebben we nog lang moeten horen dat hij 'de meiden' heeft moeten redden.
Dat zie ik bij mijn man ook, die smelt als onze kinderen hem voor zoiets 'nodig' hebben.
Inplaats van dat misplaatste 'pedagogische' liefdeloze gedrag.
Toen ik ging studeren zat ik in een klas vol meisjes en jongens die niet anders gewend waren. Het gaat niet alleen om geld maar ik wil mijn kinderen leren dat ze belangrijk zijn en dat ik voor bepaalde zaken hun vangnet ben.
Andersom schreef:
03-01-2022 08:11
Alles lezende vraag ik me af of wij ook zo hardvochtig kunnen/mogen zijn naar vorige generaties.

Mijn schoonouders gingen paar jaar geleden verhuizen en er bleek te weinig spaargeld te zijn om de nieuwe flat te (laten) inrichten. De flat was heel erg uitgewoond en dus hebben mijn man en zijn zus en in mindere mate zijn broer en ik en ook nog onze kinderen 400 uur vrijgemaakt om in twee maanden de boel daar op te knappen.

Man komt uit een echt arbeidersmilieu en er was nooit veel geld. Het geld dat er was werd ook niet altijd logisch uitgegeven. Maar nu hoor ik dat ze al langer dan dertig jaar automatisch meespelen in de Staatsloterij. Nooit meer dan 30 euro gewonnen. Als ze dat bedrag gewoon gespaard hadden, hadden ze destijds een schilder in de arm kunnen nemen. Als ze diezelfde dertig jaar (dus sinds de kinderen uit huis zijn) een tientje per week op de boodschappen hadden bespaard. (Wat makkelijk had gekund) dan was er zelfs nog meer geweest.

Ik ben daar echt zo teleurgesteld in. Mijn man kreeg niks, want er was weinig. Heeft altijd moeten werken als puber voor geld voor zichzelf. En mocht zich nu weer het schompes werken voor ze. En aan het einde van de rit zal er niks te erven zijn, en hopelijk ook geen schulden.

Ik hoop maar dat ze niet ook nog rookten? En dure jenever dronken in plaats van een goedkoop biertje?

Wat een treurig topic is dit geworden zeg. Ik lees een aantal echt nare dingen (FV), maar vooral veel verwijten en afgunst. Maar goed dat al het leed dat ik hier lees geen afspiegeling is van de maatschappij waarin ik ben opgegroeid. Waar het merendeel van de nu veertigers en vijftigers een normaal en prettige jeugd had en niet te lijden had onder rijke maar hardvochtige ouders met de hand op de knip. Maar ja, ik ben dan ook maar opgegroeid in een modaal gezin zonder gigantische erfenissen evenals bijna al mijn buurt- en klasgenoten. Gelukkig maar, we zijn de dans mooi ontsprongen :facepalm:
Konijnmetbril schreef:
03-01-2022 08:02
Eens. Mijn ouders waren ook niet echt hardvochtig.

Wat ik om me heen zag wel. Vrienden van mijn ouders voedden hun kinderen heel streng op en mijn ouders hadden daar eigenlijk een beetje bewondering voor. Als een kind naar zijn kamer werd gestuurd, moest het onder zijn bed liggen want lekker op je bed gaan liggen was geen straf.

Ik heb overigens een vriendin waarvan de Boomer ouders nu verwachten dat zij maandelijks substantieel geld van de kinderen krijgen. De kinderen hebben het immers goed dankzij hen.
Het is niet dat die mensen het echt nodig hebben (maar goed dat is relatief weet ik nu) en het begon al toen de (klein) kinderen klein waren met het declareren van alle ijsjes tijdens de oppasmomenten.
Wtf. onder je bed liggen...

Dat geld wensen ken ik ook. Maar dat heb ik snel de kop ingedrukt.
Andersom schreef:
03-01-2022 08:11
Alles lezende vraag ik me af of wij ook zo hardvochtig kunnen/mogen zijn naar vorige generaties.

Mijn schoonouders gingen paar jaar geleden verhuizen en er bleek te weinig spaargeld te zijn om de nieuwe flat te (laten) inrichten. De flat was heel erg uitgewoond en dus hebben mijn man en zijn zus en in mindere mate zijn broer en ik en ook nog onze kinderen 400 uur vrijgemaakt om in twee maanden de boel daar op te knappen.

Man komt uit een echt arbeidersmilieu en er was nooit veel geld. Het geld dat er was werd ook niet altijd logisch uitgegeven. Maar nu hoor ik dat ze al langer dan dertig jaar automatisch meespelen in de Staatsloterij. Nooit meer dan 30 euro gewonnen. Als ze dat bedrag gewoon gespaard hadden, hadden ze destijds een schilder in de arm kunnen nemen. Als ze diezelfde dertig jaar (dus sinds de kinderen uit huis zijn) een tientje per week op de boodschappen hadden bespaard. (Wat makkelijk had gekund) dan was er zelfs nog meer geweest.

Ik ben daar echt zo teleurgesteld in. Mijn man kreeg niks, want er was weinig. Heeft altijd moeten werken als puber voor geld voor zichzelf. En mocht zich nu weer het schompes werken voor ze. En aan het einde van de rit zal er niks te erven zijn, en hopelijk ook geen schulden.
Ojee nu komen de verhalen over geld verspillen in de action. Ik vind dit nou geen voorbeeld van een verwende Boomer.
Ik moet voor 1 ouder ook altijd veel doen. En toch gun ik die ouder een tijdschrift en een wekelijks visje van de markt. Beetje de sjeu, zeg maar.
En daarbij is er inderdaad een tijdje terug een verhuizing geregeld waarbij ieder kind geld en uren heeft ingezet. Dat was een heel gezellige periode en ik vind het fantastisch dat er nu in een leuk schoon huisje gewoond kan worden, alle financieen goed geregeld door ons en lekker af en toe iets voor de hobby of een lekkere afhaalmaaltijd ook nog.
Het hoeft geen strafkamp te zijn.
eva-luna schreef:
03-01-2022 08:26
Ik hoop maar dat ze niet ook nog rookten? En dure jenever dronken in plaats van een goedkoop biertje?

Wat een treurig topic is dit geworden zeg. Ik lees een aantal echt nare dingen (FV), maar vooral veel verwijten en afgunst. Maar goed dat al het leed dat ik hier lees geen afspiegeling is van de maatschappij waarin ik ben opgegroeid. Waar het merendeel van de nu veertigers en vijftigers een normaal en prettige jeugd had en niet te lijden had onder rijke maar hardvochtige ouders met de hand op de knip. Maar ja, ik ben dan ook maar opgegroeid in een modaal gezin zonder gigantische erfenissen evenals bijna al mijn buurt- en klasgenoten. Gelukkig maar, we zijn de dans mooi ontsprongen :facepalm:

Daar had ik dan veel minder moeite mee gehad. Altijd klagen dat ze ergens geen geld voor hebben of dat alles zo duur is. Vervolgens dus je kinderen 20 uur per week, naast hun eigen werkweek laten klussen en daar niks (geen eens een flesje wijn/bloemetje) tegenover stellen. En dan wel zo'n enorm bedrag vergokt hebben.

En over wat ik schreef over besparen op de boodschappen. Zij gaven met zijn tweeën per week net zo veel geld uit aan boodschappen als wij met zijn vijven. Nooit nadenkend over de toekomst waarin ze misschien ooit nog wilden verhuizen. Er gewoon op rekenend dat de kinderen die klus wel zouden klaren.
Mijn boomer-vader kreeg pas nadat wij onze studie hadden gedaan een beetje geld. Hij ging meer verdienen en zijn lasten werden lager. Tot tegen zijn 50e heeft hij een vrij armoedig bestaan gehad en dat kon hem overigens weinig schelen, echt materialistisch is hij nooit geweest. Nu gaat het financieel prima met hem en dat gun ik hem van harte. Volgens mij maakt hij alles wat hij binnenkrijgt (aan riant pensioen e.d.) helemaal op en ik hoop ook dat hij dat doet. Het leven is zoveel leuker met geld dan met geldzorgen. Ik kan voor mezelf zorgen.
Surebaby schreef:
03-01-2022 08:37
Ojee nu komen de verhalen over geld verspillen in de action. Ik vind dit nou geen voorbeeld van een verwende Boomer.
Ik moet voor 1 ouder ook altijd veel doen. En toch gun ik die ouder een tijdschrift en een wekelijks visje van de markt. Beetje de sjeu, zeg maar.
En daarbij is er inderdaad een tijdje terug een verhuizing geregeld waarbij ieder kind geld en uren heeft ingezet. Dat was een heel gezellige periode en ik vind het fantastisch dat er nu in een leuk schoon huisje gewoond kan worden, alle financieen goed geregeld door ons en lekker af en toe iets voor de hobby of een lekkere afhaalmaaltijd ook nog.
Het hoeft geen strafkamp te zijn.

Helemaal mee eens hoor! Dat hoeft voor mij ook niet. Gewoon je eigen broek ophouden is genoeg.

Helpen met verhuizen en een beetje helpen opknappen vind ik ook echt wel normaal om te doen. Omgekeerd vonden zij altijd dat wij alles zelf maar moesten regelen en als ze hier eens kwamen helpen (schoonvader kwam weleens met de tuin helpen, zijn vakgebied) stond daar altijd iets tegenover. Fles jenever, bloemetje of zelfs een etentje in een restaurant.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 03-01-2022 08:55
12.44% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik lees hier echt heftige verhalen. Dat hardvochtige ken ik helemaal niet uit mijn eigen familie. Mijn oma is een boomer. Mijn vader balanceert op de rand van late boomer en generatie X. Beiden zijn echt hele lieve mensen. Mijn oma heeft alleen AOW en probeert mij nog altijd wat geld toe te stoppen, terwijl man en ik het goed hebben. Mijn moeder valt ook onder generatie X en mijn oma heeft echt krom gelegen om haar te laten studeren terwijl ze het echt niet breed hadden.

Mijn schoonouders zijn beide late boomers. Mijn man een Millennial. Bij hem herken ik de wat hardere opvoeding wel. Hij heeft een studieschuld door zijn HBO opleiding, omdat zijn ouders niets wilde bijdragen. Terwijl moederlief echt voldoende geld heeft. Ze is ook veel afstandelijker en ik vind haar emotioneel altijd erg koud. Terwijl ze in haar opvattingen nu dus helemaal niet boomer overkomt. Want toen man en ik een huis kochten, vond ze dat we eerst moesten huren.
Alle reacties Link kopieren
Ik kom ook uit een arbeidersgezin waar nooit heel veel geld was. Veel zelf moeten doen. Mijn ouders zijn nu 60 en ik achter in de 30. Mijn moeder begint af en toe over de erfenis en begint zich te verontschuldigen dat er waarschijnlijk niet veel over blijft. Ik wil het allemaal niet horen eigenlijk. Van mijn part zetten ze alles in op rood. Het maakt me echt niet uit. Ook al heb ik het zelf nooit ruim gehad, zit niet op erfenissen te jagen.

Vind het ook allemaal maar raar wat ik lees en om me heen hoor. Zo berekenend allemaal. Brrrr

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven