Geld & Recht
alle pijlers
Rechten als ouders. Kinderbescherming
woensdag 4 november 2009 om 17:04
Hallo,
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
woensdag 4 november 2009 om 17:08
als er verder geen zorgsignalen zijn kunnen ze je niet dwingen, ze zullen er echter wel op aandringen, dat doen ze nu dus.
Altijd lastig dit, als je het niet doet kan dit weer als signaal worden gezien,mogelijk kun je alleen voor een eerste gesprek gaan en dan rustig uitleggen dat jullie al hulp hebben en jullie je reddden ermee.
groetjes
Altijd lastig dit, als je het niet doet kan dit weer als signaal worden gezien,mogelijk kun je alleen voor een eerste gesprek gaan en dan rustig uitleggen dat jullie al hulp hebben en jullie je reddden ermee.
groetjes
woensdag 4 november 2009 om 17:08
Ik snap dat je de inmenging van het AMK niet op prijs stelt.
Aan de andere kant vraag ik me af wat er zo erg is aan 1 gesprek met een jeugdhulpverlener? Je gaat er nu vanuit dat ze jullie een 'hulptraject door de strot douwen', terwijl dit mogelijk helemaal niet de bedoeling is. Geef tijdens dit gesprek aan dat het inderdaad wel eens moeilijk is met de jongste zoon, maar dat jullie dit zelf goed onder controle hebben. Dan blijft het misschien bij dat ene gesprek.
Wees zo open mogelijk, als je daar gaat zitten mokken met je armen over elkaar kun je er donder op zeggen dat je nog een keer terug mag komen.
Succes!
Aan de andere kant vraag ik me af wat er zo erg is aan 1 gesprek met een jeugdhulpverlener? Je gaat er nu vanuit dat ze jullie een 'hulptraject door de strot douwen', terwijl dit mogelijk helemaal niet de bedoeling is. Geef tijdens dit gesprek aan dat het inderdaad wel eens moeilijk is met de jongste zoon, maar dat jullie dit zelf goed onder controle hebben. Dan blijft het misschien bij dat ene gesprek.
Wees zo open mogelijk, als je daar gaat zitten mokken met je armen over elkaar kun je er donder op zeggen dat je nog een keer terug mag komen.
Succes!
woensdag 4 november 2009 om 17:12
Kan me voorstellen dat je schrikt. Het AMK is echter niet hetzelfde als de kinderbescherming. Als na een gesprek met het AMK blijkt dat er geen reden is tot zorg dan wordt het dossier meteen gesloten. Mijn advies zou zijn ga open en eerlijk het gesprek in, als inderdaad blijkt dat er niks aan de hand is dan is het klaar.
woensdag 4 november 2009 om 17:13
Waarom zou je geen zin hebben in die hulp? Misschien tref je een aardige, kundige mevrouw of meneer die je geweldige tips kan geven met betrekking tot de opvoeding van je zoon. Of misschien bevestigt deze persoon dat jullie goed bezig zijn en dat het nou eenmaal niet meevalt, een zoon met PDD-NOS.
Ik snap dat je bent geschrokken van (en misschien ook best pissig bent over) de melding bij het AMK. Maar gooi nu niet het kind met het badwater weg (passende metafoor in dit verband), wie weet komt er iets heel goeds uit.
Ik snap dat je bent geschrokken van (en misschien ook best pissig bent over) de melding bij het AMK. Maar gooi nu niet het kind met het badwater weg (passende metafoor in dit verband), wie weet komt er iets heel goeds uit.
woensdag 4 november 2009 om 17:13
Afspraak afzeggen , zeggen dat dit niet de afspraak was. Dat jij er geen nut inziet en dat je genoeg gesprekken e.d hebt gevoerd met oa kinderarts , psycholoog en je huisarts (school kan je ook nog noemen)
En dat je van je kind geen trekpop wil maken waar allerlei instanties en hulpverleners aan hem lopen te trekken.
En dat je van je kind geen trekpop wil maken waar allerlei instanties en hulpverleners aan hem lopen te trekken.
woensdag 4 november 2009 om 17:14
we hebben al een eerste gesprek gehad, waarna zij alles is gaan natrekken dus.
Ik denk dat ze met een hulpverleningstraject in wil zetten omdat ze jeugdhulpverlening erbij gehaald heeft. Bovendien heeft ze gezegd dat ze wel zoiets wil dus, omdat wij dus gezegd hebben dat we wel eens aanvaringen met de jongste hebben.
Hij is trouwens 6 en kan niet goed aangeven wat hij denkt en voelt (ook vanwege die PDD_nos). In een gesprek met hem moet je veel invullen, suggereren en op weg helpen.
Ik denk dat ze met een hulpverleningstraject in wil zetten omdat ze jeugdhulpverlening erbij gehaald heeft. Bovendien heeft ze gezegd dat ze wel zoiets wil dus, omdat wij dus gezegd hebben dat we wel eens aanvaringen met de jongste hebben.
Hij is trouwens 6 en kan niet goed aangeven wat hij denkt en voelt (ook vanwege die PDD_nos). In een gesprek met hem moet je veel invullen, suggereren en op weg helpen.
woensdag 4 november 2009 om 17:15
Wat een nare situatie voor jullie. Ik kan me voorstellen dat er wat jou betreft geen hulp nodig is.
Bemoeienis vanuit het AMK is niet vrijblijvend, ook al melden zij niet verder bij de Raad v/d Kinderbescherming.
Het beste dat je kunt doen is de hulp wel te accepteren.Je steekt er altijd wel iets van op en als inderdaad blijkt dat de hulp niet nodig is geweest dan wordt dit ook teruggerapporteerd aan het AMK. Jullie 'zaak' wordt dan gesloten. Werk je namelijk niet mee, dan heb je kans dat het AMK er een dwingend karakter aan gaat geven. Zo kunnen ze het onderzoek over een half jaar nog eens overdoen. Er wordt vaak vanuit het AMK geredeneerd dat als ouders hulp weigeren, ze de ontwikkeling van hun kind schaden die in hun ogen, die hulp wel nodig heeft. Dit kan een grond zijn voor een ondertoezichtstelling.
Maar dit is natuurlijk een algemeen verhaal en ik ken de details van jullie situatie niet.
In mijn werk heb ik er regelmatig mee te maken, vandaar dat ik ouders altijd adviseer om mee te werken als het onderzoek verder netjes en volgens de regels is uitgevoerd.
Veel sterkte hiermee.
Bemoeienis vanuit het AMK is niet vrijblijvend, ook al melden zij niet verder bij de Raad v/d Kinderbescherming.
Het beste dat je kunt doen is de hulp wel te accepteren.Je steekt er altijd wel iets van op en als inderdaad blijkt dat de hulp niet nodig is geweest dan wordt dit ook teruggerapporteerd aan het AMK. Jullie 'zaak' wordt dan gesloten. Werk je namelijk niet mee, dan heb je kans dat het AMK er een dwingend karakter aan gaat geven. Zo kunnen ze het onderzoek over een half jaar nog eens overdoen. Er wordt vaak vanuit het AMK geredeneerd dat als ouders hulp weigeren, ze de ontwikkeling van hun kind schaden die in hun ogen, die hulp wel nodig heeft. Dit kan een grond zijn voor een ondertoezichtstelling.
Maar dit is natuurlijk een algemeen verhaal en ik ken de details van jullie situatie niet.
In mijn werk heb ik er regelmatig mee te maken, vandaar dat ik ouders altijd adviseer om mee te werken als het onderzoek verder netjes en volgens de regels is uitgevoerd.
Veel sterkte hiermee.
bowie79 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 17:17
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
woensdag 4 november 2009 om 17:16
quote:Zespri79 schreef op 04 november 2009 @ 17:13:
Afspraak afzeggen , zeggen dat dit niet de afspraak was. Dat jij er geen nut inziet en dat je genoeg gesprekken e.d hebt gevoerd met oa kinderarts , psycholoog en je huisarts (school kan je ook nog noemen)
En dat je van je kind geen trekpop wil maken waar allerlei instanties en hulpverleners aan hem lopen te trekken.Ja, lekker tegenwerken...goed idee! *NOT*
Afspraak afzeggen , zeggen dat dit niet de afspraak was. Dat jij er geen nut inziet en dat je genoeg gesprekken e.d hebt gevoerd met oa kinderarts , psycholoog en je huisarts (school kan je ook nog noemen)
En dat je van je kind geen trekpop wil maken waar allerlei instanties en hulpverleners aan hem lopen te trekken.Ja, lekker tegenwerken...goed idee! *NOT*
woensdag 4 november 2009 om 17:17
De jeugdhulpverlening heeft de laatste jaren een aantal keren onder vuur gelegen wegens niet-ingrijpen in ernstige gevallen. Ik heb gelezen dat in reactie daarop dit soort dingen nu gebeuren: heel fanatiek op meldingen afgaan onder het motto "dan kan niemand ons verwijten dat we niks doen".
Dan kan er in de statistieken geschreven worden dat ze heel actief zijn geweest: zoveel meldingen gecontroleerd, zoveel gesprekken gevoerd, zoveel trajecten gestart.
Het wrange is dat daarbij de échte probleemgezinnen vaak buiten beeld blijven (want die zijn complex en moeilijk), maar dat veel goedwillende burgers lastiggevallen worden met dit soort gedoe: "Ahaa, mevrouw weigert hulp, daar moet dus wel iets aan de hand zijn".
Ik weet dat er op het forum van ouders online een aantal mensen rondlopen die verstand van dit soort zaken hebben, en ervaring ermee. Als ik jou was zou ik mijn verhaal ook daar eens voorleggen.
Dan kan er in de statistieken geschreven worden dat ze heel actief zijn geweest: zoveel meldingen gecontroleerd, zoveel gesprekken gevoerd, zoveel trajecten gestart.
Het wrange is dat daarbij de échte probleemgezinnen vaak buiten beeld blijven (want die zijn complex en moeilijk), maar dat veel goedwillende burgers lastiggevallen worden met dit soort gedoe: "Ahaa, mevrouw weigert hulp, daar moet dus wel iets aan de hand zijn".
Ik weet dat er op het forum van ouders online een aantal mensen rondlopen die verstand van dit soort zaken hebben, en ervaring ermee. Als ik jou was zou ik mijn verhaal ook daar eens voorleggen.
woensdag 4 november 2009 om 17:18
Dat is vrij standaard, nog een gesprek. Gewoon doen, luisteren en aangeven wat je er zelf van vindt, dan is er niks aan de hand.
Meestal geven ze dan gewoon advies wat je het beste kunt doen (maar dan kun jij weer aangeven dat je al bezig bent met oudercursussen enzo).
Niet teveel zorgen over maken, maar vooral ook niet je gaan afzetten en de afspraak weigeren. Krijg je alleen maar meer bemoeienis van.
Meestal geven ze dan gewoon advies wat je het beste kunt doen (maar dan kun jij weer aangeven dat je al bezig bent met oudercursussen enzo).
Niet teveel zorgen over maken, maar vooral ook niet je gaan afzetten en de afspraak weigeren. Krijg je alleen maar meer bemoeienis van.
woensdag 4 november 2009 om 17:18
woensdag 4 november 2009 om 17:18
quote:Bowie79 schreef op 04 november 2009 @ 17:15:
Wat een nare situatie voor jullie. Ik kan me voorstellen dat er wat jou betreft geen hulp nodig is.
Bemoeienis vanuit het AMK is niet vrijblijvend, ook al melden zij niet verder bij de Raad v/d Kinderbescherming.
Het beste dat je kunt doen is de hulp wel te accepteren.Je steekt er altijd wel iets van op en als inderdaad blijkt dat de hulp niet nodig is geweest dan wordt dit ook teruggerapporteerd aan het AMK. Jullie 'zaak' wordt dan gesloten. Werk je namelijk niet mee, dan heb je kans dat het AMK er een dwingend karakter aan gaat geven. Zo kunnen ze het onderzoek over een half jaar nog eens overdoen. Er wordt vaak vanuit het AMK geredeneerd dat als ouders hulp weigeren, ze de ontwikkeling van hun kind schaden die in hun ogen, die hulp wel nodig heeft. Dit kan een grond zijn voor een ondertoezichtstelling.
Maar dit is natuurlijk een algemeen verhaal en ik ken de details van jullie situatie niet.
In mijn werk heb ik er regelmatig mee te maken, vandaar dat ik ouders altijd adviseer om mee te werken als het onderzoek verder netjes en volgens de regels is uitgevoerd.
Veel sterkte hiermee.
Serieus? Jee,nu voel ik me helemaal als crimineel behandeld. Nee nog erger, want een crimineel is onschuldig totdat het tegendeel bewezen is.
Ik snap best dat het in belang van de kinderen is, maar zijn niet veel te harde maatregelen?
Wat een nare situatie voor jullie. Ik kan me voorstellen dat er wat jou betreft geen hulp nodig is.
Bemoeienis vanuit het AMK is niet vrijblijvend, ook al melden zij niet verder bij de Raad v/d Kinderbescherming.
Het beste dat je kunt doen is de hulp wel te accepteren.Je steekt er altijd wel iets van op en als inderdaad blijkt dat de hulp niet nodig is geweest dan wordt dit ook teruggerapporteerd aan het AMK. Jullie 'zaak' wordt dan gesloten. Werk je namelijk niet mee, dan heb je kans dat het AMK er een dwingend karakter aan gaat geven. Zo kunnen ze het onderzoek over een half jaar nog eens overdoen. Er wordt vaak vanuit het AMK geredeneerd dat als ouders hulp weigeren, ze de ontwikkeling van hun kind schaden die in hun ogen, die hulp wel nodig heeft. Dit kan een grond zijn voor een ondertoezichtstelling.
Maar dit is natuurlijk een algemeen verhaal en ik ken de details van jullie situatie niet.
In mijn werk heb ik er regelmatig mee te maken, vandaar dat ik ouders altijd adviseer om mee te werken als het onderzoek verder netjes en volgens de regels is uitgevoerd.
Veel sterkte hiermee.
Serieus? Jee,nu voel ik me helemaal als crimineel behandeld. Nee nog erger, want een crimineel is onschuldig totdat het tegendeel bewezen is.
Ik snap best dat het in belang van de kinderen is, maar zijn niet veel te harde maatregelen?
woensdag 4 november 2009 om 17:19
quote:Visdiefje schreef op 04 november 2009 @ 17:14:
Hij is trouwens 6 en kan niet goed aangeven wat hij denkt en voelt (ook vanwege die PDD_nos). In een gesprek met hem moet je veel invullen, suggereren en op weg helpen.Ik vind het overigens, dit lezende, niet zo gek dat het AMK met dit advies komt. Als jullie regelmatig aanvaringen met zoon hebben, dan kan een jeugdhulpverlener jullie helpen om dit te verbeteren. Het lijkt me juist goed om er vroeg bjj te zijn.
Hij is trouwens 6 en kan niet goed aangeven wat hij denkt en voelt (ook vanwege die PDD_nos). In een gesprek met hem moet je veel invullen, suggereren en op weg helpen.Ik vind het overigens, dit lezende, niet zo gek dat het AMK met dit advies komt. Als jullie regelmatig aanvaringen met zoon hebben, dan kan een jeugdhulpverlener jullie helpen om dit te verbeteren. Het lijkt me juist goed om er vroeg bjj te zijn.
woensdag 4 november 2009 om 17:20
quote:Visdiefje schreef op 04 november 2009 @ 17:14:
we hebben al een eerste gesprek gehad, waarna zij alles is gaan natrekken dus.
Ik denk dat ze met een hulpverleningstraject in wil zetten omdat ze jeugdhulpverlening erbij gehaald heeft. Bovendien heeft ze gezegd dat ze wel zoiets wil dus, omdat wij dus gezegd hebben dat we wel eens aanvaringen met de jongste hebben.
Hij is trouwens 6 en kan niet goed aangeven wat hij denkt en voelt (ook vanwege die PDD_nos). In een gesprek met hem moet je veel invullen, suggereren en op weg helpen.Is hij dan al definitief gediagnosticeerd? Ik vind het nl. vreemd dat zij op hulp aanstuurt. Ik zou erachter willen komen waarom zij op hulp aanstuurt.
we hebben al een eerste gesprek gehad, waarna zij alles is gaan natrekken dus.
Ik denk dat ze met een hulpverleningstraject in wil zetten omdat ze jeugdhulpverlening erbij gehaald heeft. Bovendien heeft ze gezegd dat ze wel zoiets wil dus, omdat wij dus gezegd hebben dat we wel eens aanvaringen met de jongste hebben.
Hij is trouwens 6 en kan niet goed aangeven wat hij denkt en voelt (ook vanwege die PDD_nos). In een gesprek met hem moet je veel invullen, suggereren en op weg helpen.Is hij dan al definitief gediagnosticeerd? Ik vind het nl. vreemd dat zij op hulp aanstuurt. Ik zou erachter willen komen waarom zij op hulp aanstuurt.
woensdag 4 november 2009 om 17:21
Snormel, je doet het een beetje voorkomen alsof de jeugdhulpverlening nu mensen hulp aan het opdringen is die het echt niet nodig hebben, alleen omdat dat makkelijk scoren zou zijn. Ik ben bang dat er genoeg gezinnen zijn die echt heel hard hulp nodig hebben, waar jeugdhulpverlening tot nu toe de handjes meer dan vol aan heeft. (Ik wil TO trouwens niet in die categorie plaatsen, dat lijkt me op basis van wat ze vertelt helemaal niet).
woensdag 4 november 2009 om 17:21
quote:Snormel schreef op 04 november 2009 @ 17:17:
De jeugdhulpverlening heeft de laatste jaren een aantal keren onder vuur gelegen wegens niet-ingrijpen in ernstige gevallen. Ik heb gelezen dat in reactie daarop dit soort dingen nu gebeuren: heel fanatiek op meldingen afgaan onder het motto "dan kan niemand ons verwijten dat we niks doen".
Dan kan er in de statistieken geschreven worden dat ze heel actief zijn geweest: zoveel meldingen gecontroleerd, zoveel gesprekken gevoerd, zoveel trajecten gestart.
Het wrange is dat daarbij de échte probleemgezinnen vaak buiten beeld blijven (want die zijn complex en moeilijk), maar dat veel goedwillende burgers lastiggevallen worden met dit soort gedoe: "Ahaa, mevrouw weigert hulp, daar moet dus wel iets aan de hand zijn".
Ik weet dat er op het forum van ouders online een aantal mensen rondlopen die verstand van dit soort zaken hebben, en ervaring ermee. Als ik jou was zou ik mijn verhaal ook daar eens voorleggen.
Dat idee kregen wij ook een beetje. Lekker makkelijk scoren voor de statistiekjes en een pluim van meneer Rouvoet.
Ik zal vanavond eens verder surfen inderdaad.
De jeugdhulpverlening heeft de laatste jaren een aantal keren onder vuur gelegen wegens niet-ingrijpen in ernstige gevallen. Ik heb gelezen dat in reactie daarop dit soort dingen nu gebeuren: heel fanatiek op meldingen afgaan onder het motto "dan kan niemand ons verwijten dat we niks doen".
Dan kan er in de statistieken geschreven worden dat ze heel actief zijn geweest: zoveel meldingen gecontroleerd, zoveel gesprekken gevoerd, zoveel trajecten gestart.
Het wrange is dat daarbij de échte probleemgezinnen vaak buiten beeld blijven (want die zijn complex en moeilijk), maar dat veel goedwillende burgers lastiggevallen worden met dit soort gedoe: "Ahaa, mevrouw weigert hulp, daar moet dus wel iets aan de hand zijn".
Ik weet dat er op het forum van ouders online een aantal mensen rondlopen die verstand van dit soort zaken hebben, en ervaring ermee. Als ik jou was zou ik mijn verhaal ook daar eens voorleggen.
Dat idee kregen wij ook een beetje. Lekker makkelijk scoren voor de statistiekjes en een pluim van meneer Rouvoet.
Ik zal vanavond eens verder surfen inderdaad.
woensdag 4 november 2009 om 17:23
Ik zou dat tweede gesprek wel aangaan, maar vooraf duidelijk aangeven wat je standpunt is. Ik zou dan vertellen dat je geen specifieke hulpvragen hebt die je zelf niet kunt oplossen, dat jouw inschatting is dat er geen nadere hulpverlening nodig is, maar dat je bovenstaande wel in een gesprek wilt toelichten. Wellicht voelt het ietwat oneerlijk dat jij je hierover nu lijkt te moeten 'verantwoorden', maar ik zou het gesprek wel aangaan omdat je mogelijk anders de indruk wekt dat je niet wílt meewerken, terwijl de werkelijkheid is (als ik jouw verhaal begrijp) dat je geen noodzaak ziet tot hulpverlening.
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 17:23
Ik kan me voorstellen dat je hier niet op zit te wachten. Een anonieme melding is al bloedirritant. Je vraagt je af wie die gedaan zal hebben. Daarnaast krijg je nu inmening in je gezin die je niet wilt. Vraag na wat het voor gevolgen heeft als je niet meewerkt. Ik denk dat het geen gevolgen heeft omdat ze geen negatieve info over jullie heeft gekregen (op die melding na dan).
woensdag 4 november 2009 om 17:24
woensdag 4 november 2009 om 17:27
quote:Visdiefje schreef op 04 november 2009 @ 17:24:
Traincha en Bowie:
ja de diagnose ligt er. en vanuit school hebben we dus al een oudercursus gehad. Die aanvaringen..ja, hij heeft natuurlijk een wat moeilijker gebruiksaanwijzing, maar we hebben niet de hele dag ruzie of zo. Volgens mij niet meer of minder dan in gezinnen met 'normale' kinderen.Heeft de school ook een advies uitgebracht over al dan niet aanvullende hulpverlening inzetten?
Traincha en Bowie:
ja de diagnose ligt er. en vanuit school hebben we dus al een oudercursus gehad. Die aanvaringen..ja, hij heeft natuurlijk een wat moeilijker gebruiksaanwijzing, maar we hebben niet de hele dag ruzie of zo. Volgens mij niet meer of minder dan in gezinnen met 'normale' kinderen.Heeft de school ook een advies uitgebracht over al dan niet aanvullende hulpverlening inzetten?
Peas on earth!
