Geld & Recht
alle pijlers
Rechten als ouders. Kinderbescherming
woensdag 4 november 2009 om 17:04
Hallo,
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
woensdag 4 november 2009 om 20:03
quote:Bowie79 schreef op 04 november 2009 @ 20:00:
ja POD dat denk ik inderdaad ook. Had eigenlijk begrepen dat er al een hulpaanbod was gedaan?Dacht ik ook, maar bij herlezen meende ik toch uit TO's berichten op te maken dat dit nog helemaal niet gezegd is, maar dat het haar indruk is.
ja POD dat denk ik inderdaad ook. Had eigenlijk begrepen dat er al een hulpaanbod was gedaan?Dacht ik ook, maar bij herlezen meende ik toch uit TO's berichten op te maken dat dit nog helemaal niet gezegd is, maar dat het haar indruk is.
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 21:21
Ja, je kunt anoniem het AMK bellen. Je hoeft niet eens per se direct een zorgmelding te doen, je kunt ze ook in eerste instantie bellen om advies te vragen wat verstandig is. Ik zou bellen.
Even advocaat van de duivel: hoe ben jij op de hoogte van deze informatie? Ben jij daar wel eens geweest, heb je met eigen ogen gezien hoe het er daar uitziet? En de ex-partner van deze mevrouw? Als hij degene is die dit met eigen ogen gezien heeft, kan híj wellicht beter het AMK bellen.
Even advocaat van de duivel: hoe ben jij op de hoogte van deze informatie? Ben jij daar wel eens geweest, heb je met eigen ogen gezien hoe het er daar uitziet? En de ex-partner van deze mevrouw? Als hij degene is die dit met eigen ogen gezien heeft, kan híj wellicht beter het AMK bellen.
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 21:22
quote:Bowie79 schreef op 04 november 2009 @ 19:59:
poezewoes, het werkt volgens mij net iets anders. Het AMK is juist wel in staat om een advies te doen over of een kind hulpverlening nodig heeft en zo ja welke vorm. Zij moeten goed op de hoogte zijn van de beschikbare hulp en kunnen er in sommige gevallen zelfs voor zorgen dat zorg sneller start.Dat hangt van het soort hulp af. Als het gaat om bijv. gezinszorg of ambulante ouderbegeleiding omdat ouders pedagogisch te kort schieten, dan wel. maar als het gaat om specialistische ondersteuning omdat een kindje een bepaalde diagnose heeft, dan wordt het anders.
poezewoes, het werkt volgens mij net iets anders. Het AMK is juist wel in staat om een advies te doen over of een kind hulpverlening nodig heeft en zo ja welke vorm. Zij moeten goed op de hoogte zijn van de beschikbare hulp en kunnen er in sommige gevallen zelfs voor zorgen dat zorg sneller start.Dat hangt van het soort hulp af. Als het gaat om bijv. gezinszorg of ambulante ouderbegeleiding omdat ouders pedagogisch te kort schieten, dan wel. maar als het gaat om specialistische ondersteuning omdat een kindje een bepaalde diagnose heeft, dan wordt het anders.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 november 2009 om 21:23
quote:qwertu schreef op 04 november 2009 @ 21:18:
Overigens weet ik niet of ik in eerste instantie bij het AMK aan de bel zou trekken. Ik denk dat ik eerst mijn zorgen op de school en wellicht ook bij de huisarts uit zou spreken. Als je althans weet wie de huisarts is van dit kind. Afhankelijk van de actie die zij wel of niet ondernemen, zou voor mij het AMK wel een volgende stap zijn.Dat zou ik wel doen als ik de vader van dat kind was, maar omdat wij niet weten in welke relatie Moppetoet tot deze familie staat, vind ik dat geen logische stap. Moppetoet heeft dan waarschijnlijk geen dusdanige relatie met dit kind dat er informatie uitgewisseld kan worden.
Overigens weet ik niet of ik in eerste instantie bij het AMK aan de bel zou trekken. Ik denk dat ik eerst mijn zorgen op de school en wellicht ook bij de huisarts uit zou spreken. Als je althans weet wie de huisarts is van dit kind. Afhankelijk van de actie die zij wel of niet ondernemen, zou voor mij het AMK wel een volgende stap zijn.Dat zou ik wel doen als ik de vader van dat kind was, maar omdat wij niet weten in welke relatie Moppetoet tot deze familie staat, vind ik dat geen logische stap. Moppetoet heeft dan waarschijnlijk geen dusdanige relatie met dit kind dat er informatie uitgewisseld kan worden.
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 21:27
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 04 november 2009 @ 21:21:
Ja, je kunt anoniem het AMK bellen. Je hoeft niet eens per se direct een zorgmelding te doen, je kunt ze ook in eerste instantie bellen om advies te vragen wat verstandig is. Ik zou bellen.
Even advocaat van de duivel: hoe ben jij op de hoogte van deze informatie? Ben jij daar wel eens geweest, heb je met eigen ogen gezien hoe het er daar uitziet? En de ex-partner van deze mevrouw? Als hij degene is die dit met eigen ogen gezien heeft, kan híj wellicht beter het AMK bellen.Mee eens; waarom trekt de ex-partner niet aan de bel??
Overigens kan je niet anoniem melden in de zin van; ik vertel mijn naam niet. Bij een anonieme melding wil het amk wel jouw gegevens hebben, maar geven ze die niet door aan de ouders. Het amk wil wel weten vanuit welke hoedanigheid jij een melding doet. overigens kunnen professionals (school, huisarts, thuiszorg) niet anoniem melden.
Ja, je kunt anoniem het AMK bellen. Je hoeft niet eens per se direct een zorgmelding te doen, je kunt ze ook in eerste instantie bellen om advies te vragen wat verstandig is. Ik zou bellen.
Even advocaat van de duivel: hoe ben jij op de hoogte van deze informatie? Ben jij daar wel eens geweest, heb je met eigen ogen gezien hoe het er daar uitziet? En de ex-partner van deze mevrouw? Als hij degene is die dit met eigen ogen gezien heeft, kan híj wellicht beter het AMK bellen.Mee eens; waarom trekt de ex-partner niet aan de bel??
Overigens kan je niet anoniem melden in de zin van; ik vertel mijn naam niet. Bij een anonieme melding wil het amk wel jouw gegevens hebben, maar geven ze die niet door aan de ouders. Het amk wil wel weten vanuit welke hoedanigheid jij een melding doet. overigens kunnen professionals (school, huisarts, thuiszorg) niet anoniem melden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 november 2009 om 21:28
quote:qwertu schreef op 04 november 2009 @ 21:15:
Visdiefje, ik kan me heel goed voorstellen dat dit voelt als ongewenst gebemoei. Ik kan me nog beter voorstellen dat daarvan in eerste instantie al je stekels overeind gaan staan. Dat ten eerste.
Maar hoe naar je het ook vindt, je bent op dit moment wel afhankelijk van het oordeel van deze mensen. Deze mensen streven hetzelfde doel na als jij: het zo goed mogelijk doen voor jouw zoon. Ik denk dat het het verstandigste is als je je gekwetste ego toch even opzij zou zetten in dit geval, hoe terecht die gekwetstheid ook is of mag zijn.
Ik zou wel met school en met je zoons arts een gesprek aangaan over de zorgen die je hier al uit, dat je bang bent dat er teveel hulpverleners zich met je kind gaan bemoeien, wat voor hem te onrustig is. Maar ik zou dus ook dat gesprek doorgang laten vinden waarin ze het rapport willen bespreken. In dat gesprek kun je aangeven wat je zorg is. Wellicht helpt het als je voor dat gesprek weet hoe de school van je zoon en zijn arts denken over inschakeling van extra hulp. Mochten zij dat ook te druk vinden voor je kind, dan kun je altijd nog vertellen dat je open staat voor extra hulp, maar dat je je zorgen maakt om je kind, omdat degenen die je kind begeleiden denken dat extra hulp te druk is. Dan laat je zien dat je "bereid bent" de experts te volgen. (En welke expert er gelijk heeft, moeten ze dan zelf maar uitvechten. )
Dit is hoe ik het aan zou pakken. Iets soortgelijks wilde ik ook posten. Qwertu je was me voor. Mooie post.
Visdiefje, ik kan me heel goed voorstellen dat dit voelt als ongewenst gebemoei. Ik kan me nog beter voorstellen dat daarvan in eerste instantie al je stekels overeind gaan staan. Dat ten eerste.
Maar hoe naar je het ook vindt, je bent op dit moment wel afhankelijk van het oordeel van deze mensen. Deze mensen streven hetzelfde doel na als jij: het zo goed mogelijk doen voor jouw zoon. Ik denk dat het het verstandigste is als je je gekwetste ego toch even opzij zou zetten in dit geval, hoe terecht die gekwetstheid ook is of mag zijn.
Ik zou wel met school en met je zoons arts een gesprek aangaan over de zorgen die je hier al uit, dat je bang bent dat er teveel hulpverleners zich met je kind gaan bemoeien, wat voor hem te onrustig is. Maar ik zou dus ook dat gesprek doorgang laten vinden waarin ze het rapport willen bespreken. In dat gesprek kun je aangeven wat je zorg is. Wellicht helpt het als je voor dat gesprek weet hoe de school van je zoon en zijn arts denken over inschakeling van extra hulp. Mochten zij dat ook te druk vinden voor je kind, dan kun je altijd nog vertellen dat je open staat voor extra hulp, maar dat je je zorgen maakt om je kind, omdat degenen die je kind begeleiden denken dat extra hulp te druk is. Dan laat je zien dat je "bereid bent" de experts te volgen. (En welke expert er gelijk heeft, moeten ze dan zelf maar uitvechten. )
Dit is hoe ik het aan zou pakken. Iets soortgelijks wilde ik ook posten. Qwertu je was me voor. Mooie post.
woensdag 4 november 2009 om 21:37
quote:moppetoet schreef op 04 november 2009 @ 21:33:
Ex-partner is bang voor ruzie in de keet, en angst om het kind niet meer te zien.Lekker dan. Eén ouder verwaarloost je volkomen en de andere ouder durft zijn nek niet uit te steken om je te beschermen daar tegen. Ben je klaar mee als kind.......
Ex-partner is bang voor ruzie in de keet, en angst om het kind niet meer te zien.Lekker dan. Eén ouder verwaarloost je volkomen en de andere ouder durft zijn nek niet uit te steken om je te beschermen daar tegen. Ben je klaar mee als kind.......
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 november 2009 om 21:43
Okee, als jij de situatie zelf kent (en niet alleen via de vader van het kind), vind ik het reëel dat jij degene bent die het AMK belt. Ik kan me wel vinden in hetgeen Poez schrijft, want als het kind echt in dergelijke omstandigheden leeft, heeft het kind véél meer te verliezen dan het contact met z'n vader....
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 21:54
Moppetoet, hoe goed bedoeld dan ook, ik vind dat kinderen van basisschoolleeftijd níet zelf een keuze zouden moeten hoeven maken bij welke ouder ze willen wonen. Zoals jij zelf ook zegt: dat is een onmogelijke keuze omdat kinderen nu eenmaal loyaal zijn aan beide ouders. Je moet een kind niet zo'n keuze laten maken.
Als vader zijn zorgen kenbaar maakt aan een instantie die daadwerkelijk kan bepalen of de zorgen gegrond zijn en adviserend (in meer of minder dwingende mate) kan zijn over in te zetten hulpverlening, dán draagt hij er op een constructieve manier aan bij dat de situatie van zijn kind verbeterd wordt.
Als vader zijn zorgen kenbaar maakt aan een instantie die daadwerkelijk kan bepalen of de zorgen gegrond zijn en adviserend (in meer of minder dwingende mate) kan zijn over in te zetten hulpverlening, dán draagt hij er op een constructieve manier aan bij dat de situatie van zijn kind verbeterd wordt.
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 21:57
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 04 november 2009 @ 21:54:
Als vader zijn zorgen kenbaar maakt aan een instantie die daadwerkelijk kan bepalen of de zorgen gegrond zijn en adviserend (in meer of minder dwingende mate) kan zijn over in te zetten hulpverlening, dán draagt hij er op een constructieve manier aan bij dat de situatie van zijn kind verbeterd wordt.Denk je dan aan AMK, RvdK of Bureau Jeugdzorg ? Of Jeugd-GGD ?
Als vader zijn zorgen kenbaar maakt aan een instantie die daadwerkelijk kan bepalen of de zorgen gegrond zijn en adviserend (in meer of minder dwingende mate) kan zijn over in te zetten hulpverlening, dán draagt hij er op een constructieve manier aan bij dat de situatie van zijn kind verbeterd wordt.Denk je dan aan AMK, RvdK of Bureau Jeugdzorg ? Of Jeugd-GGD ?
woensdag 4 november 2009 om 21:58
Stappenplan zou volgens mij als volgt moeten zijn:
- vader van kind probeert eerst zelf zorgen bespreekbaar te maken met moeder van kind, en oplossingen te zoeken voor zaken die nu onwenselijk/onacceptabel zijn (mogelijk al gebeurd?)
- lukt dit niet, dan AMK bellen en zorgen uiten.
AMK kan dan onderzoek doen en verdere stappen nemen. Als de zorgen door het AMK worden herkend, zal er in eerste instantie getracht worden ouders te motiveren tot het aangaan van hulpverlening in een vrijwillig kader. Lukt dit niet, kan de AMK melding doen bij de Raad, die een raadsonderzoek kan starten. Zo'n raadsonderzoek kan uiteindelijk aanleiding zijn tot een verzoek aan de kinderrechter een ondertoezichtstelling uit te spreken. In dat geval is de hulpverlening níet meer vrijblijvend. Maar die laatste natuurlijk als andere middelen niet/onvoldoende gewerkt hebben (of als de inschatting bestaat dat dit niet voldoende zal zijn).
- vader van kind probeert eerst zelf zorgen bespreekbaar te maken met moeder van kind, en oplossingen te zoeken voor zaken die nu onwenselijk/onacceptabel zijn (mogelijk al gebeurd?)
- lukt dit niet, dan AMK bellen en zorgen uiten.
AMK kan dan onderzoek doen en verdere stappen nemen. Als de zorgen door het AMK worden herkend, zal er in eerste instantie getracht worden ouders te motiveren tot het aangaan van hulpverlening in een vrijwillig kader. Lukt dit niet, kan de AMK melding doen bij de Raad, die een raadsonderzoek kan starten. Zo'n raadsonderzoek kan uiteindelijk aanleiding zijn tot een verzoek aan de kinderrechter een ondertoezichtstelling uit te spreken. In dat geval is de hulpverlening níet meer vrijblijvend. Maar die laatste natuurlijk als andere middelen niet/onvoldoende gewerkt hebben (of als de inschatting bestaat dat dit niet voldoende zal zijn).
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 21:59
AMK dus Moppetoet. Iedereen kan altijd het AMK bellen om advies te vragen. Contact met het AMK betekent niet per definitie dat je een zorgmelding doet, maar je kunt ook advies vragen over hoe je dit het beste kunt aanpakken (bijvoorbeeld: hoe kan ik mijn zorgen over ons kind bij mijn ex-partner bespreekbaar maken?).
Peas on earth!
