Geld & Recht
alle pijlers
Rechten als ouders. Kinderbescherming
woensdag 4 november 2009 om 17:04
Hallo,
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
woensdag 4 november 2009 om 17:36
quote:traincha2 schreef op 04 november 2009 @ 17:32:
Ja dat hoorde ik van onze orthopedagoog en dat vond ik echt heel gek. Die kinderen zijn dan toch nog volop in ontwikkeling? Hoe kan je dan al stellen dat er een gedragsstoornis is?Tsja, als de gedragsproblemen objectiveerbaar zijn, dan kun je vaststellen dat het gedrag afwijkend is en het kind een stempeltje geven. Bij hele jonge kinderen vraag ik me vaak af of het een fase is, of echt een persisterend probleem. Ik zou mijn kind dan ook niet vroeg laten testen. Ik ben echt voor vroegtijdige interventie, maar een tweejarige mogen ze wat mij betreft nog even met rust laten.
Ja dat hoorde ik van onze orthopedagoog en dat vond ik echt heel gek. Die kinderen zijn dan toch nog volop in ontwikkeling? Hoe kan je dan al stellen dat er een gedragsstoornis is?Tsja, als de gedragsproblemen objectiveerbaar zijn, dan kun je vaststellen dat het gedrag afwijkend is en het kind een stempeltje geven. Bij hele jonge kinderen vraag ik me vaak af of het een fase is, of echt een persisterend probleem. Ik zou mijn kind dan ook niet vroeg laten testen. Ik ben echt voor vroegtijdige interventie, maar een tweejarige mogen ze wat mij betreft nog even met rust laten.
woensdag 4 november 2009 om 17:40
quote:Visdiefje schreef op 04 november 2009 @ 17:18:
[...]
Serieus? Jee,nu voel ik me helemaal als crimineel behandeld. Nee nog erger, want een crimineel is onschuldig totdat het tegendeel bewezen is.
Ik snap best dat het in belang van de kinderen is, maar zijn niet veel te harde maatregelen?In de regel is dit wel de manier van werken bij een AMK. En dat heeft niet zoveel te maken met of zij jou een 'slechte ouder' vinden als wel dat het hun taak en plicht is om te handelen in het belang van een kind.
[...]
Serieus? Jee,nu voel ik me helemaal als crimineel behandeld. Nee nog erger, want een crimineel is onschuldig totdat het tegendeel bewezen is.
Ik snap best dat het in belang van de kinderen is, maar zijn niet veel te harde maatregelen?In de regel is dit wel de manier van werken bij een AMK. En dat heeft niet zoveel te maken met of zij jou een 'slechte ouder' vinden als wel dat het hun taak en plicht is om te handelen in het belang van een kind.
woensdag 4 november 2009 om 17:46
Snap dat je de hele gang van zaken lastig (en raar) vindt, maar ik denk dat je nu het beste daar overheen kan stappen en het gesprek rustig aan kan gaan. Bij dat gesprek kun je eerlijk vertellen dat je het best moeilijk vindt soms met je zoon, maar dat je het idee hebt dat je zelf wel aan de bel zou trekken als het niet meer zou lukken. En je kunt misschien vragen wat voor tips of advies ze hebben. Probeer in ieder geval 'open te staan' voor advies, want ik denk dat je er niets mee op schiet wanneer je je heel verdedigend opsteld. (Denk dat je dan verder van huis bent)
Eet smakelijk
Eet smakelijk
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
woensdag 4 november 2009 om 17:47
Visdiefje, dit is redelijk standaard om nog een gesprek in te plannen met een jeugdhulpverlener. Juist omdat jullie aangegeven hebben wel eens aanvaringen te hebben. Het AMK is gespecialiseerd in het doen van onderzoek, maar de jeugdhulpverlening kan naast doen van onderzoek ook juist kijken of ze jullie ergens bij kunnen ondersteunen.
Dat zal waarschijnlijk ook het doel van het gesprek zijn, bekijken of ze jullie iets kunnen bieden om het voor jullie als ouders makkelijker te maken. Je hebt een kind met bepaalde behoeftes vanwege zijn problematiek en als ouder is het niet altijd makkelijk om je opvoeding aan te passen op die behoeften. Betekent dus helemaal niet automatisch dat ze vinden dat je perse hulp nodig hebt of iets dergelijks, maar waarschijnlijk juist dat ze in het belang van jullie kind willen bekijken of ze jullie als ouders ergens in kunnen ondersteunen.
Dat zal waarschijnlijk ook het doel van het gesprek zijn, bekijken of ze jullie iets kunnen bieden om het voor jullie als ouders makkelijker te maken. Je hebt een kind met bepaalde behoeftes vanwege zijn problematiek en als ouder is het niet altijd makkelijk om je opvoeding aan te passen op die behoeften. Betekent dus helemaal niet automatisch dat ze vinden dat je perse hulp nodig hebt of iets dergelijks, maar waarschijnlijk juist dat ze in het belang van jullie kind willen bekijken of ze jullie als ouders ergens in kunnen ondersteunen.
woensdag 4 november 2009 om 17:52
Onze zoon is gediagnosticeerd toen hij 2,5 was. Zijn gedrag was dermate afwijkend van "het normale" dat wij heel vlot werden doorverwezen naar een kinderpsychiater. Hij heeft PDD-NOS. Hij is nu 7 en de diagnose zou niet anders zijn als hij nu getest werd.
Wel is zijn gedrag voor hem en voor ons prima beheersbaar geworden omdat wij mede door de vroege diagnose al heel vroeg hulp hebben gekregen. Op het MKD, waar hij vanaf zijn 3e anderhalf jaar heeft gezeten, hebben ze wonderen met hem verricht. Ik ben er van overtuigd dat het met hem en ons een stuk slechter zou zijn gegaan als wij niet zo vroeg aan de bel hadden getrokken. Maar goed, zijn gedrag was ook echt heel typisch en toen al bijna niet hanteerbaar.
We hebben nog een zoon en een dochter met vaak wat afwijkend gedrag, maar dat is niet dermate dat ik ze wil laten testen. Kinderen(en ook volwassenen) hebben ook recht op hun eigenaardigheden
Overigens is onze ervaring met de Hulpverlening dat meewerken het meeste oplevert. Wij staan inmiddels bekend als meewerkende ouders met veel ervaring en kunnen daardoor ons eigen plan trekken. Bij incidentele gesprekken wordt gezegd dat we aan de bel moeten trekken als wij dat nodig vinden, anders niet.
Wel is zijn gedrag voor hem en voor ons prima beheersbaar geworden omdat wij mede door de vroege diagnose al heel vroeg hulp hebben gekregen. Op het MKD, waar hij vanaf zijn 3e anderhalf jaar heeft gezeten, hebben ze wonderen met hem verricht. Ik ben er van overtuigd dat het met hem en ons een stuk slechter zou zijn gegaan als wij niet zo vroeg aan de bel hadden getrokken. Maar goed, zijn gedrag was ook echt heel typisch en toen al bijna niet hanteerbaar.
We hebben nog een zoon en een dochter met vaak wat afwijkend gedrag, maar dat is niet dermate dat ik ze wil laten testen. Kinderen(en ook volwassenen) hebben ook recht op hun eigenaardigheden
Overigens is onze ervaring met de Hulpverlening dat meewerken het meeste oplevert. Wij staan inmiddels bekend als meewerkende ouders met veel ervaring en kunnen daardoor ons eigen plan trekken. Bij incidentele gesprekken wordt gezegd dat we aan de bel moeten trekken als wij dat nodig vinden, anders niet.
woensdag 4 november 2009 om 17:55
Overigens: als je het hebt over 'kinderbescherming', heb je het echt over een andere tak van BJZ. Nu heb je contact gehad met het AMK. Daarnaast is er de jeugdhulpverlening (vrijwillige hulpverlening). De Raad voor de Kinderbescherming (ik neem aan dat je dat bedoelde) komt pas in beeld als de zorgen over een kind dusdanig zijn dat zij inschatten dat hulp in een vrijwillig kader niet meer mogelijk (of ontoereikend) is.
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 17:59
Dit doet het AMK: http://www.amk-nederland.nl/professiona ... hetamk.php
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
woensdag 4 november 2009 om 18:13
Visdiefje, als het goed is moet het AMK kunnen onderbouwen waarom zij hulpverlening adviseren. Na een onderzoek maken ze een rapportage met hun bevindingen en hun advies moeten ze daarop stoelen. Heb je dit rapport al ontvangen? Lees het dan nog eens zorgvuldig door. Staat het er niet in, dan mag je daar best kritisch over zijn.
Als zowel school, als de huisarts bij het AMK heeft gemeld geen zorgen te hebben over jullie gezin, en jullie zelf ook hebben aangegeven het onder controle te hebben, dan zal er niet zo snel een hulpverleningstraject door de strot geduwd worden.
Wat er nu wordt ingezet is, wat PODE al aangeeft, een gesprek met jeugdhulpverlening om te inventariseren of jullie ergens ondersteuning bij kunnen gebruiken. Het AMK heeft die expertise niet en mogen zelf die inventarisatie dan ook niet doen.
Ik denk niet dat je je daar veel zorgen over hoeft te maken. Werk mee en kijk of je er nog iets van mee kan pikken. Je mag wel laten weten dat dit je heel erg raakt en dat je het moeilijk vindt.
Als zowel school, als de huisarts bij het AMK heeft gemeld geen zorgen te hebben over jullie gezin, en jullie zelf ook hebben aangegeven het onder controle te hebben, dan zal er niet zo snel een hulpverleningstraject door de strot geduwd worden.
Wat er nu wordt ingezet is, wat PODE al aangeeft, een gesprek met jeugdhulpverlening om te inventariseren of jullie ergens ondersteuning bij kunnen gebruiken. Het AMK heeft die expertise niet en mogen zelf die inventarisatie dan ook niet doen.
Ik denk niet dat je je daar veel zorgen over hoeft te maken. Werk mee en kijk of je er nog iets van mee kan pikken. Je mag wel laten weten dat dit je heel erg raakt en dat je het moeilijk vindt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 november 2009 om 18:29
woensdag 4 november 2009 om 18:47
quote:HEMAlover schreef op 04 november 2009 @ 17:29:
@ Traincha: Tegenwoordig doen ze al intelligentieonderzoek met, schrik niet, 2 jaar. Mijn mening is dat je pas iets zinnigs kunt zeggen over de ontwikkeling van een kind vanaf de leeftijd van een jaar of 5.Dat klopt maar dan wordt er wel bij gezegd dat je eigenlijk pas kan testen vanaf een jaar of 6 a 7. Wat je in ieder geval dan wel meet op zo'n onderzoek, is hoe groot de voorsprong van zo'n kind is. Dit kan eventueel probleemgedrag verklaren en tevens een aanleiding zijn om de ontwikkeling goed in de gaten te houden. Er is niks mis mee om vroeg te testen als het noodzakelijk is, als je er maar goed mee omgaat. En juist dat laatste, dáár gaat het wel eens mis.
@ Traincha: Tegenwoordig doen ze al intelligentieonderzoek met, schrik niet, 2 jaar. Mijn mening is dat je pas iets zinnigs kunt zeggen over de ontwikkeling van een kind vanaf de leeftijd van een jaar of 5.Dat klopt maar dan wordt er wel bij gezegd dat je eigenlijk pas kan testen vanaf een jaar of 6 a 7. Wat je in ieder geval dan wel meet op zo'n onderzoek, is hoe groot de voorsprong van zo'n kind is. Dit kan eventueel probleemgedrag verklaren en tevens een aanleiding zijn om de ontwikkeling goed in de gaten te houden. Er is niks mis mee om vroeg te testen als het noodzakelijk is, als je er maar goed mee omgaat. En juist dat laatste, dáár gaat het wel eens mis.
woensdag 4 november 2009 om 18:50
jeej, wat een vervelende situatie!
en ik snap dat je niet op gedwongen hulpverlening zit te wachten, vooral omdat daar de noodzaak niet toe is... maar in dit geval kan het juist misschien ook wel iets opleveren. en waarschijnlijk ook niet maar dat merk je na die afspraak wel.
als je echt gaat tegenwerken (wat denk ik wel je recht is) zou dat wel meer argwaan kunnen wekken.
mocht de anonieme melder dan nog een keer een melding doen, wordt de zaak al moeilijker.
en hulpverleners houden over het algemeen van meewerkende clienten. niet meewerkende clienten worden vaak met argus-hulpverleningsogen bekeken...
en ik snap dat je niet op gedwongen hulpverlening zit te wachten, vooral omdat daar de noodzaak niet toe is... maar in dit geval kan het juist misschien ook wel iets opleveren. en waarschijnlijk ook niet maar dat merk je na die afspraak wel.
als je echt gaat tegenwerken (wat denk ik wel je recht is) zou dat wel meer argwaan kunnen wekken.
mocht de anonieme melder dan nog een keer een melding doen, wordt de zaak al moeilijker.
en hulpverleners houden over het algemeen van meewerkende clienten. niet meewerkende clienten worden vaak met argus-hulpverleningsogen bekeken...
woensdag 4 november 2009 om 19:18
Pode, ja ik bedoel inderdaad het AMK. Kinderbescherming klopte niet bedacht ik me later ook.
Poezewoes, ik heb het raport nog niet gehad. Die wil ze nou juist persoonlijk komen bespreken.
De reden dat ik geen verdere hulptrajecten wil, is dat ik vind dat we het zelf al goed genoeg onder controle hebben en met hulpvragen op school tercht kunnen. Die kennen mijn zoon immers en zijn gespecialiseerd in zijn aandoening. Nu zal Jeugdzorg vast ook wel autisme-experts hebben, maar waarom moet dat, als we al experts achter ons hebben staan? Ik vind het ook verspilling in dit geval (maar daar zit ik verder niet zo mee).
Ik vind nòg een traject inderdaad ook te belastend voor mijn zoon, hij heeft al zoveel aan zijn kop naast school (logopedie en fysiotherapie o.a.)
Mijn zoon was al vroeg anders dan anderen. Hij sprak heel laat en heeft flink wat motorische problemen, en hele typische autisme-dingetjes (alles recht leggen, totaal van slag zijn als zijn plaatje niet klopt, geobsedeerd door lego etc je kent het wel). Aan de diagnose twijfel ik niet hoor
Maar goed, meewerken dan maar. Met lood in de schoenen, maar we zullen het doen.
Goede input hoor, ik vind het ook fijn even dit verhaal kwijt te kunnen.
Poezewoes, ik heb het raport nog niet gehad. Die wil ze nou juist persoonlijk komen bespreken.
De reden dat ik geen verdere hulptrajecten wil, is dat ik vind dat we het zelf al goed genoeg onder controle hebben en met hulpvragen op school tercht kunnen. Die kennen mijn zoon immers en zijn gespecialiseerd in zijn aandoening. Nu zal Jeugdzorg vast ook wel autisme-experts hebben, maar waarom moet dat, als we al experts achter ons hebben staan? Ik vind het ook verspilling in dit geval (maar daar zit ik verder niet zo mee).
Ik vind nòg een traject inderdaad ook te belastend voor mijn zoon, hij heeft al zoveel aan zijn kop naast school (logopedie en fysiotherapie o.a.)
Mijn zoon was al vroeg anders dan anderen. Hij sprak heel laat en heeft flink wat motorische problemen, en hele typische autisme-dingetjes (alles recht leggen, totaal van slag zijn als zijn plaatje niet klopt, geobsedeerd door lego etc je kent het wel). Aan de diagnose twijfel ik niet hoor
Maar goed, meewerken dan maar. Met lood in de schoenen, maar we zullen het doen.
Goede input hoor, ik vind het ook fijn even dit verhaal kwijt te kunnen.
woensdag 4 november 2009 om 19:30
Visdiefje, het hoeft helemaal niet zo te zijn dat er een heel traject wordt opgestart. Als het AMK geen grote zorgen heeft, waar ik nu maar even vanuit ga gezien je verhaal, dan zou het kunnen dat na één gesprek met een jeugdhulpverlener het dossier verder gesloten wordt. Maar is het gesprek wel prettig, komt de jeugdhulpverlener met een aanbod waarvan je juist zegt dat dat heel veel zal toevoegen voor jullie als ouders, dan zou het zomaar kunnen dat je zelf een traject wil aangaan.
Gewoon even het gesprek afwachten dus, je hebt het voor jezelf duidelijk, laat hen maar benoemen waarom dit gesprek georganiseerd is (met welk doel) en wat, wat hen betreft, de agendapunten zijn. Goed dat je meewerkt!
Gewoon even het gesprek afwachten dus, je hebt het voor jezelf duidelijk, laat hen maar benoemen waarom dit gesprek georganiseerd is (met welk doel) en wat, wat hen betreft, de agendapunten zijn. Goed dat je meewerkt!
woensdag 4 november 2009 om 19:33
Ga dan in ieder geval dat gesprek over het rapport aan. Luister naar wat hun bevindingen zijn en vertel ze wat je in je laatste post hebt geschreven. Ga om tafel als gelijkwaardige gesprekspartners, niet als beklaagde en aanklager. Dat is echt nergens voor nodig.
Succes en het komt vast goed!
Succes en het komt vast goed!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 november 2009 om 19:49
Visdiefje, ik heb je berichten nog eens even opnieuw gelezen nadat je schreef dat je het rapport nog niet had gelezen. Ik begrijp nu pas goed dat je nog helemaal niet weet of ze aanvullende hulpverlening adviseren. Je hebt dat idee omdat de AMK-mevrouw meldde dat ze iemand van de jeugdhulpverlening wil meenemen. Het zou natuurlijk ook kunnen dat ze graag nog eens van je willen horen op welke manier jullie als ouders omgaan met mogelijk moeilijk gedrag van je kind. Nogmaals, ik kan me voorstellen dat dat voelt alsof je je moet 'verdedigen', maar vanuit hun perspectief gezien: zij hebben een zorgmelding ontvangen over jouw kind. Het is hun plicht deze te onderzoeken, want iedere zorg moet serieus genomen worden. Ze maken zich duidelijk niet zóveel zorgen dat er zwaarderwegende maatregelen worden ingezet, maar hebben wel van jullie gehoord dat het soms best lastig is, zo'n zoon die een specifieke aanpak vergt. Daarover willen ze wellicht in gesprek. Als het je zou lukken om vanuit dát perspectief naar het gesprek te kijken, is het misschien een meer ontspannend gesprek. Je hoeft je niet te verdedigen, want feitelijk willen jullie hetzelfde: dat het goed gaat met je zoon. Als de situatie is zoals jij 'm hier beschrijft, wordt dat in dat gesprek wel duidelijk
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 19:59
