Geld & Recht
alle pijlers
Rechten als ouders. Kinderbescherming
woensdag 4 november 2009 om 17:04
Hallo,
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
ik twijfel waar ik thuis hoort (kinderen of Geld & recht) maar ik heb toch voor de laatste gekozen.
Dit is het geval. Onlangs kregen we een brief van het AMK (de kinderbescherming zeg maar) dat er een melding over ons was gedaan.
Hier kan ik kort over zijn. Wij mishandelen onze kinderen niet, maar het is echt een schok als iemand dat ineens beweert. Het betrof een anonieme melding. Ik vermoed een beetje dat het een overbuur is geweest, die bonje heeft gehad met mijn jongste. Die reageert namelijk vaak nogal brutaal, mede vanwege zijn aandoening. Zij kwam bij mij aan de deur daarover en ik heb geprobeert uit te leggen waarom hij soms zo doet, maar zij weet het duidelijk aan mijn opvoeding. Maar goed, dat is speculatie en verder ook niet het punt van dit topic.
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Tja, tijdens het eerste gesprek was ze erg naar het zoeken en ik heb inderdaad toegegeven dat het wel eens moeilijk is met onze jongste zoon. Hij heeft PDD-Nos en dat zorgt wel eens voor wat strubbelingen.
Ik vind alleen niet dat we daar meteen hulpverlenning bij hoeven, want we hebben het zelf best goed onder controle. En ja, in welk gezin is nou nooit eens heibel? Dat heb ik haar allemaal verteld, maar ze wil toch langskomen om ons toch een of ander hulptraject door de strot te douwen. Wij willen dit echter helemaal niet, omdat het a) niet nodig is en b) we al genoeg begeleiding van de school krijgen (oudercursussen enzo).
Nadat ik opgehangen ahd zonder een afspraak te maken dus, krijg ik vandaag een brief dat ze nu eenzijdig een afspraak heeft gemaakt voor ons.
Wat is dit nou voor raars? Ik hoeverre kunnen ze ons nou dwingen tot een traject als wij dat niet willen èn er ook geen zorgen zijn gemeld verder?
Ik ben even helemaal de weg kwijt nu.
woensdag 4 november 2009 om 22:01
@Moppetoet, moet met echt aansluiten bij Poezewoes > ben je als kind mooi klaar mee.
Is het niet mogelijk de toewijzing van het kind aan de ene ouder te laten heroverwegen door een rechter?
Dan maar ruzie in de tent. Als het echt zo is als Moppetoet schetst, lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat de rechter het daar niet mee eens is en dus in het belang van het kind een verhuizing eist.
Beetje los daarvan, ik wordt zo kwaad om de macht die sommige moeders hebben ten opzichte van de kinderen en hun vader. Walgelijk gewoon.
Hier is het gewoon zo erg dat vader niet eens zijn eigen kind durft te beschermen.
Is het niet mogelijk de toewijzing van het kind aan de ene ouder te laten heroverwegen door een rechter?
Dan maar ruzie in de tent. Als het echt zo is als Moppetoet schetst, lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat de rechter het daar niet mee eens is en dus in het belang van het kind een verhuizing eist.
Beetje los daarvan, ik wordt zo kwaad om de macht die sommige moeders hebben ten opzichte van de kinderen en hun vader. Walgelijk gewoon.
Hier is het gewoon zo erg dat vader niet eens zijn eigen kind durft te beschermen.
woensdag 4 november 2009 om 22:03
quote:moppetoet schreef op 04 november 2009 @ 21:59:
Niet-verzorgende ouder heeft al eens melding gedaan, ik weet niet precies wie of waar. Ex laat geen (schuld)hulpverlening toe in huis.Als dat wel is geadviseerd dan heeft vader een hele sterke basis om hoofdverblijfplaats bij hem te verzoeken bij de rechter.
Een andere optie is om het aan te laten komen op een verzoek tot ondertoezichtstelling, maar dan gaat er nog weer heel erg veel tijd overheen waarin wordt geprobeerd de thuissituatie bij moeder te verbeteren.
Vraag is dus wat het doel is van vader: kind bij hem, of co-ouderschap met een betere situatie bij moeder.
Niet-verzorgende ouder heeft al eens melding gedaan, ik weet niet precies wie of waar. Ex laat geen (schuld)hulpverlening toe in huis.Als dat wel is geadviseerd dan heeft vader een hele sterke basis om hoofdverblijfplaats bij hem te verzoeken bij de rechter.
Een andere optie is om het aan te laten komen op een verzoek tot ondertoezichtstelling, maar dan gaat er nog weer heel erg veel tijd overheen waarin wordt geprobeerd de thuissituatie bij moeder te verbeteren.
Vraag is dus wat het doel is van vader: kind bij hem, of co-ouderschap met een betere situatie bij moeder.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 november 2009 om 22:13
Ik heb een aantal berichten aangepast, ivm met mogelijke herkenning. Niet boos zijn svp, omdat ik sommige dingen heb "uitgegumd", ik weet dat dit niet altijd gewaardeerd wordt op het forum, maar ik geloof niet dat ik met uitgummen iemand hier voor de kop stoot.
Een aantal mensen heeft mij tips gegeven, waarvan ik denk dat ik er samen met de niet-verzorgende ouder iets mee kan.
Dank jullie wel !
Een aantal mensen heeft mij tips gegeven, waarvan ik denk dat ik er samen met de niet-verzorgende ouder iets mee kan.
Dank jullie wel !
woensdag 4 november 2009 om 22:17
quote:Visdiefje schreef op 04 november 2009 @ 17:04:
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Ik zit werkelijk met open mond te lezen dat bijna iedereen dit normaal vindt, en vindt dat Visdiefje gewoon het gesprek aan moet gaan? Waarom?! Ze is al zo vriendelijk geweest met de mevrouw van het AMK te praten en uit het onderzoek van het AMK is gekomen dat niemand zich zorgen maakt!
Ik vind het te belachelijk voor woorden dat er dan een eenzijdige afspraak wordt gemaakt. Eenzijdig is trouwens helemaal geen afspraak, een afspraak is tweezijdig!
Waarom heeft iemand het recht zich met Visdiefje en haar gezin te bemoeien?
Begrijp me niet verkeerd, het belang van kinderen gaat altijd voor en ik zal zelf altijd het AMK bellen mocht ik iets zien waar ik me zorgen over maak. Maar in Visdiefjes geval is al vastgesteld dat er geen reden tot zorg is! Dan hoeft ze toch niet als een mak lam op de slachtbank te gaan liggen omdat 'ze' het vast beter weten, en 'ze' vast nog goede tips hebben? Alsof ze het zelf niet weet.
Ik snap echt niet dat jullie allemaal de deur wagenwijd openzetten voor allerhande hulpverleners die bemoeizorg komen geven. In mijn huis geen vreemden die vinden dat ze wat over mij mogen zeggen!
Er is een mevrouw van AMK langsgeweest die met ons gesproken heeft hierover en zij zou informatie bij de school en huisarts enzo inwinnen. Dat heeft zij gedaan en uit de informatie kwam naar voren dat niemand zorgen over ons gezin had eigenlijk.
Nou mooi, dacht ik, zaak gesloten. Maar nee, zij wil per se nog een gesprek met ons samen met iemand van jeugdhulpverlening. Want (zo zei ze) we hadden immers aangegeven dat we toch wel eens problemen hadden met onze jongste.
Ik zit werkelijk met open mond te lezen dat bijna iedereen dit normaal vindt, en vindt dat Visdiefje gewoon het gesprek aan moet gaan? Waarom?! Ze is al zo vriendelijk geweest met de mevrouw van het AMK te praten en uit het onderzoek van het AMK is gekomen dat niemand zich zorgen maakt!
Ik vind het te belachelijk voor woorden dat er dan een eenzijdige afspraak wordt gemaakt. Eenzijdig is trouwens helemaal geen afspraak, een afspraak is tweezijdig!
Waarom heeft iemand het recht zich met Visdiefje en haar gezin te bemoeien?
Begrijp me niet verkeerd, het belang van kinderen gaat altijd voor en ik zal zelf altijd het AMK bellen mocht ik iets zien waar ik me zorgen over maak. Maar in Visdiefjes geval is al vastgesteld dat er geen reden tot zorg is! Dan hoeft ze toch niet als een mak lam op de slachtbank te gaan liggen omdat 'ze' het vast beter weten, en 'ze' vast nog goede tips hebben? Alsof ze het zelf niet weet.
Ik snap echt niet dat jullie allemaal de deur wagenwijd openzetten voor allerhande hulpverleners die bemoeizorg komen geven. In mijn huis geen vreemden die vinden dat ze wat over mij mogen zeggen!
woensdag 4 november 2009 om 22:21
woensdag 4 november 2009 om 22:26
quote:Poezewoes schreef op 04 november 2009 @ 21:22:
[...]
Dat hangt van het soort hulp af. Als het gaat om bijv. gezinszorg of ambulante ouderbegeleiding omdat ouders pedagogisch te kort schieten, dan wel. maar als het gaat om specialistische ondersteuning omdat een kindje een bepaalde diagnose heeft, dan wordt het anders.
poez, dat is inderdaad waar wat je zegt. Ging er voor het gemak van uit dat het om opvoedingsondersteuning ging omdat TO bij het AMK aan heeft gegeven dat zij aanvaringen heeft met zoon.
Mariejan, het feit dat school en de huisarts geen zorgen hebben hoeft niets te zeggen hoor. Misschien komen ouders/kind wel bijna nooit bij de huisarts. Ook kan het op school prima gaan met een kind, terwijl er thuis ernstige opvoedproblemen zijn. Het AMK bevraagt de omgeving wel, maar laat zich er niet volledig door leiden als ouders zelf aangeven wel problemen te ervaren.
[...]
Dat hangt van het soort hulp af. Als het gaat om bijv. gezinszorg of ambulante ouderbegeleiding omdat ouders pedagogisch te kort schieten, dan wel. maar als het gaat om specialistische ondersteuning omdat een kindje een bepaalde diagnose heeft, dan wordt het anders.
poez, dat is inderdaad waar wat je zegt. Ging er voor het gemak van uit dat het om opvoedingsondersteuning ging omdat TO bij het AMK aan heeft gegeven dat zij aanvaringen heeft met zoon.
Mariejan, het feit dat school en de huisarts geen zorgen hebben hoeft niets te zeggen hoor. Misschien komen ouders/kind wel bijna nooit bij de huisarts. Ook kan het op school prima gaan met een kind, terwijl er thuis ernstige opvoedproblemen zijn. Het AMK bevraagt de omgeving wel, maar laat zich er niet volledig door leiden als ouders zelf aangeven wel problemen te ervaren.
woensdag 4 november 2009 om 22:28
quote:Poezewoes schreef op 04 november 2009 @ 22:21:
Mariejan, als ik het goed lees gaat het hier om het bespreken van de rapportage en is het gesprek dus onderdeel van het AMK-onderzoek. Als er idd geen zorgen zijn worden er hooguit adviezen gegeven en is het verder een afrondend gesprek. Nou én? Visdiefje heeft toch helemaal niet om het onderzoek, laat staan om adviezen, van het AMK gevraagd? Ze hoeft helemaal geen afrondend gesprek en al helemaal niet met een jeugdhulpverlener erbij. Het AMK kan de rapportage lekker opsturen. Dat lijkt mij meer dan genoeg voor nu. Visdiefje heeft aan haar burgelijke verplichtingen voldaan: iemand maakte zich al dan niet terecht zorgen over de zoon, en zij heeft het AMK in de gelegenheid gesteld die zorgen weg te nemen. Graag gedaan, en tot nooit meer ziens zou ik zeggen!
Mariejan, als ik het goed lees gaat het hier om het bespreken van de rapportage en is het gesprek dus onderdeel van het AMK-onderzoek. Als er idd geen zorgen zijn worden er hooguit adviezen gegeven en is het verder een afrondend gesprek. Nou én? Visdiefje heeft toch helemaal niet om het onderzoek, laat staan om adviezen, van het AMK gevraagd? Ze hoeft helemaal geen afrondend gesprek en al helemaal niet met een jeugdhulpverlener erbij. Het AMK kan de rapportage lekker opsturen. Dat lijkt mij meer dan genoeg voor nu. Visdiefje heeft aan haar burgelijke verplichtingen voldaan: iemand maakte zich al dan niet terecht zorgen over de zoon, en zij heeft het AMK in de gelegenheid gesteld die zorgen weg te nemen. Graag gedaan, en tot nooit meer ziens zou ik zeggen!
woensdag 4 november 2009 om 22:28
quote:Mariejan schreef op 04 november 2009 @ 22:17:
Begrijp me niet verkeerd, het belang van kinderen gaat altijd voor en ik zal zelf altijd het AMK bellen mocht ik iets zien waar ik me zorgen over maak. Stel nou hè, stel.... stel dat jij iets ziet waar je je zorgen over maakt. Je belt het AMK daarover. Die starten een onderzoek. Stél nou... dat jij hetgeen waarover je gebeld hebt verkeerd geinterpreteerd hebt (niet met kwade bedoelingen natuurlijk). Dat weet je niet. Het gezin waarover het gaat zegt tegen de AMK-mevrouw: wij laten u niet binnen, alles gaat goed. Wat zou jij dan denken? Want jíj hebt zorgen over het gezin, jíj hebt gebeld...?
Begrijp me niet verkeerd, het belang van kinderen gaat altijd voor en ik zal zelf altijd het AMK bellen mocht ik iets zien waar ik me zorgen over maak. Stel nou hè, stel.... stel dat jij iets ziet waar je je zorgen over maakt. Je belt het AMK daarover. Die starten een onderzoek. Stél nou... dat jij hetgeen waarover je gebeld hebt verkeerd geinterpreteerd hebt (niet met kwade bedoelingen natuurlijk). Dat weet je niet. Het gezin waarover het gaat zegt tegen de AMK-mevrouw: wij laten u niet binnen, alles gaat goed. Wat zou jij dan denken? Want jíj hebt zorgen over het gezin, jíj hebt gebeld...?
Peas on earth!
woensdag 4 november 2009 om 22:48
Maar Visdiefje heeft de mevrouw van het AMK binnen gelaten en er bleek geen reden tot zorg! Dat is het punt.
Tja en als ik zou bellen en het gezin waarover ik gebeld heb, laat het AMK niet binnen, dan verwacht ik dat het AMK ook via andere wegen aan informatie kan komen. School, huisarts dat soort dingen. Als er dan nog steeds reden is om zorgen te houden, dán mag bemoeizorg ingezet worden. Als er geen aanleiding is, dan niet!
Tja en als ik zou bellen en het gezin waarover ik gebeld heb, laat het AMK niet binnen, dan verwacht ik dat het AMK ook via andere wegen aan informatie kan komen. School, huisarts dat soort dingen. Als er dan nog steeds reden is om zorgen te houden, dán mag bemoeizorg ingezet worden. Als er geen aanleiding is, dan niet!
woensdag 4 november 2009 om 23:04
Hoe onterecht het ook kán zijn, je bent als ouder een stuk "verdachter" als je medewerking weigert, dan wanneer je je openstelt voor hun gesprekken.
Mocht er nog eens een melding, door een bezorgd of kwaadwillend persoon worden gedaan, sta je er niet best voor.... Het is jezelf indekken, dat je al het mogelijke eraan gedaan hebt om deze situatie die ontstaan is door de melding, netjes op te lossen. Eenzijdig een gesprek inplannen vind ik geen sterke move, maar ik zou erover bellen en een afspraak op een voor mij geschikte tijd maken. Of het zinnig is, zie je dan wel, slechter kun je er niet van worden waarschijnlijk
Mocht er nog eens een melding, door een bezorgd of kwaadwillend persoon worden gedaan, sta je er niet best voor.... Het is jezelf indekken, dat je al het mogelijke eraan gedaan hebt om deze situatie die ontstaan is door de melding, netjes op te lossen. Eenzijdig een gesprek inplannen vind ik geen sterke move, maar ik zou erover bellen en een afspraak op een voor mij geschikte tijd maken. Of het zinnig is, zie je dan wel, slechter kun je er niet van worden waarschijnlijk
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
woensdag 4 november 2009 om 23:10
Ik vind het ook vreemd hoor Mariejan. Ik vind het ten eerste erg ver gaan om maar akkoord te moeten gaan met zoveel bemoeienis. Onder het motto "het belang van het kind" wordt ineens heel veel opzij geschoven, alsof het niet ook schadelijk en storend kan zijn als er ineens allerlei bemoeienis plaatsvindt in een gezin terwijl het niet nodig is. Ik vind het wel heel braaf allemaal.
En als je die hulp nou ook nog kréég als je die nodig hebt, maar het krankzinnige is dat er honderden kinderen die niets gedaan hebben maar wel hulp nodig hebben, opgeborgen worden in jeugdgevangenissen. Dus enerzijds word je wél heel makkelijk in een soort bewakingstraject gezet, anderzijds is de hulp voor mensen die het schreeuwend hard nodig hebben niet eens beschikbaar. Maar vooruit, we maken maar weer even een dossier van dit gezin, want je weet maar nooit.
Ik vind het allemaal getuigen van erg veel vertrouwen in de hulpverlening én in dossiervorming. "Als alles in orde is, dan zullen ze je heus wel met rust laten". Maar niet elk gezin IS helemaal mooi braaf standaard doorsnee. Als de moeder dan ook nog een beetje rare kleren aanheeft, of je woont in een alternatieve woonvorm, of je hebt een levensovertuiging die de meeste mensen maar raar vinden, dan is dat alweer een klein indicatietje erbij. Misschien is er toch wel meer aan de hand......Laten we voor de zekerheid die mensen maar een beetje in de gaten houden.
En voor wie wel eens met dossiers te maken heeft gehad: wat eenmaal in een dossier staat gaat er nooit meer uit, en heeft de onhebbelijke gewoonte op de vervelendste momenten weer boven water te komen, zelfs als het aantoonbaar onjuist is. Dan mag je weer komen uitleggen waarom er die-en-die aantekening in jouw dossier staat.....
En als je die hulp nou ook nog kréég als je die nodig hebt, maar het krankzinnige is dat er honderden kinderen die niets gedaan hebben maar wel hulp nodig hebben, opgeborgen worden in jeugdgevangenissen. Dus enerzijds word je wél heel makkelijk in een soort bewakingstraject gezet, anderzijds is de hulp voor mensen die het schreeuwend hard nodig hebben niet eens beschikbaar. Maar vooruit, we maken maar weer even een dossier van dit gezin, want je weet maar nooit.
Ik vind het allemaal getuigen van erg veel vertrouwen in de hulpverlening én in dossiervorming. "Als alles in orde is, dan zullen ze je heus wel met rust laten". Maar niet elk gezin IS helemaal mooi braaf standaard doorsnee. Als de moeder dan ook nog een beetje rare kleren aanheeft, of je woont in een alternatieve woonvorm, of je hebt een levensovertuiging die de meeste mensen maar raar vinden, dan is dat alweer een klein indicatietje erbij. Misschien is er toch wel meer aan de hand......Laten we voor de zekerheid die mensen maar een beetje in de gaten houden.
En voor wie wel eens met dossiers te maken heeft gehad: wat eenmaal in een dossier staat gaat er nooit meer uit, en heeft de onhebbelijke gewoonte op de vervelendste momenten weer boven water te komen, zelfs als het aantoonbaar onjuist is. Dan mag je weer komen uitleggen waarom er die-en-die aantekening in jouw dossier staat.....
woensdag 4 november 2009 om 23:21
Maar daar verbaas ik me dus over. Dat 'we' het blijkbaar met zijn allen maar normaal vinden dat als je een keer in zo'n traject zit dat je dan blijkbaar op eieren moet lopen. Dat als er nog eens zo'n melding komt 'je er niet best voor staat'. Je wordt gewoon gekidnapt en gechanteert. Ik moet me openstellen voor gesprekken? Omdat ik anders verdacht ben? Een gesprek is redelijk, ik wil ook meewerken aan een maatschappij waarin het belang van kinderen voorop staat, maar daarna is het ook afgelopen uit!
Ik krijg enge nare communistischachtige beelden bij deze opstelling, waarbij iedereen ten alle tijden ergens verdacht van kan worden. De overheid bepaalt wel in al haar wijsheid of je onschuldig bent. Maakt u zich geen zorgen, de overheid heeft altijd gelijk. Sterker nog, ik zie opeens weer een heksenweging voor me. Je bent verdacht totdat wij het tegendeel bewezen hebben. Je kunt maar beter meewerken want anders...
En hier raadt iedereen elkaar aan daar maar mee akkoord te gaan. We houden dus het lekker in stand. Iedereen werkt mee, behalve zij, dus daar zal wel wat aan de hand zijn...
Het spijt me zeer, als je in de situatie zit, wil je vast niet je kind onderdeel maken van een strijd, maar ik zou in het voorbeeld van Qwertu dus een dikke vette klacht neerleggen bij de instantie, de ombudsman (én minster Rouvoet
en onderzoeken of ik nog andere stappen kan ondernemen.
We hoeven niet terug naar de jaren 50 waarbij iedereen zijn hoofd omdraaide als ze een mishandeld kind zagen, maar slaan we nu niet een béétje door met zijn allen?
Ik krijg enge nare communistischachtige beelden bij deze opstelling, waarbij iedereen ten alle tijden ergens verdacht van kan worden. De overheid bepaalt wel in al haar wijsheid of je onschuldig bent. Maakt u zich geen zorgen, de overheid heeft altijd gelijk. Sterker nog, ik zie opeens weer een heksenweging voor me. Je bent verdacht totdat wij het tegendeel bewezen hebben. Je kunt maar beter meewerken want anders...
En hier raadt iedereen elkaar aan daar maar mee akkoord te gaan. We houden dus het lekker in stand. Iedereen werkt mee, behalve zij, dus daar zal wel wat aan de hand zijn...
Het spijt me zeer, als je in de situatie zit, wil je vast niet je kind onderdeel maken van een strijd, maar ik zou in het voorbeeld van Qwertu dus een dikke vette klacht neerleggen bij de instantie, de ombudsman (én minster Rouvoet
en onderzoeken of ik nog andere stappen kan ondernemen. We hoeven niet terug naar de jaren 50 waarbij iedereen zijn hoofd omdraaide als ze een mishandeld kind zagen, maar slaan we nu niet een béétje door met zijn allen?
donderdag 5 november 2009 om 00:02
Moppetoet, het zij je vergeven
Mariejan, inderdaad, wat jij zegt, zo voel ik het ook. Bijvoorbeeld: vlak na die melding had mijn oudste tijdens buitenspelen een rode schaafplek plek opgelopen op een zichtbare plek. Mèn, ik heb hem serieus een dag thuisgehouden en de hele dag met arniflor gesmeerd. Ik was gewoon als de dood dat dat gezien zou worden en dat op ons conto zou komen. Af en toe lijkt het wel alsof je niet eens meer boos mag worden op je kind, bang dat de buren je 'aangeven'.
Wat dat betreft stuit het ook enorm tegen me borst om maar ja en amen te zeggen en mee te werken. Hoezo ben ik dan verdacht? Er zijn geen zorgen bekend verder, dus maak het maar hard.
maar ja, aan de andere kant heb ik geen zin om mijn gezin onderwerp van een proefproces tegen AMK te laten worden.
Brr, stel nou: jij hebt ruzie met je buren en dan doen zij doodleuk een AMK-melding. Vogelvrij ben je.
Mariejan, inderdaad, wat jij zegt, zo voel ik het ook. Bijvoorbeeld: vlak na die melding had mijn oudste tijdens buitenspelen een rode schaafplek plek opgelopen op een zichtbare plek. Mèn, ik heb hem serieus een dag thuisgehouden en de hele dag met arniflor gesmeerd. Ik was gewoon als de dood dat dat gezien zou worden en dat op ons conto zou komen. Af en toe lijkt het wel alsof je niet eens meer boos mag worden op je kind, bang dat de buren je 'aangeven'.
Wat dat betreft stuit het ook enorm tegen me borst om maar ja en amen te zeggen en mee te werken. Hoezo ben ik dan verdacht? Er zijn geen zorgen bekend verder, dus maak het maar hard.
maar ja, aan de andere kant heb ik geen zin om mijn gezin onderwerp van een proefproces tegen AMK te laten worden.
Brr, stel nou: jij hebt ruzie met je buren en dan doen zij doodleuk een AMK-melding. Vogelvrij ben je.
donderdag 5 november 2009 om 00:34
Ik deel je mening hoor Mariejan, maar als individuele ouder zou ik het denk ik niet aandurven te weigeren....
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
donderdag 5 november 2009 om 09:15
quote:Mariejan schreef op 04 november 2009 @ 22:17:
[...]Ze is al zo vriendelijk geweest met de mevrouw van het AMK te praten en uit het onderzoek van het AMK is gekomen dat niemand zich zorgen maakt!Dat heeft helemaal niet met de 'zo vriendelijk om' te maken, maar met de rechten van het kind. Het kind moet hier in eerste plaats uitgangspunt blijven, en niet wat een ouder wel of niet leuk vindt, en zo werkt het AMK in eerste plaats ook.
[...]Ze is al zo vriendelijk geweest met de mevrouw van het AMK te praten en uit het onderzoek van het AMK is gekomen dat niemand zich zorgen maakt!Dat heeft helemaal niet met de 'zo vriendelijk om' te maken, maar met de rechten van het kind. Het kind moet hier in eerste plaats uitgangspunt blijven, en niet wat een ouder wel of niet leuk vindt, en zo werkt het AMK in eerste plaats ook.
