Geld & Recht
alle pijlers
Vastzitten aan uitvaartkosten vader?
zaterdag 19 september 2020 om 15:36
Hai,
Ik ben gisteravond op bezoek geweest bij mijn vader die sinds een jaar in een half zelfstandige aanleunwoning woont bij een verzorgingstehuis.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 was. Geen contact met vader vanaf 14 jaar tot mijn 32ste. Ben nu 42. Vader was geen goede vader in de jaren dat er wel contact was. Uit een eerder huwelijk voor dat met mijn moeder heeft hij 1 zoon. Uit de ouderlijke macht gezet en opgegroeid in pleeggezin. Nooit geen contact met vader gewild. Nog steeds niet. Ik heb sinds 10 jaar wel weer contact met hem. Moeizaam. Grof gezegt, het is een lul. Dat is uiteraard subjectief en mijn mening.
Vader heeft vorig jaar enkele tia's/kleine hersenbloedingen gehad, en heeft wat hulp nodig, vandaar de verhuizing naar deze woonsituatie.
Was er gister en hij gaat zichtbaar achteruit. Je kan er niet meer een 'normaal' gesprek mee voeren.
Hij begon weer te 'zeuren' over zijn uitvaart. Ik moet die toch maar regelen. Uiteraard precies zoals hij dat graag wil. Dat is mij allemaal duidelijk. Als ik dan vraag hoe hij dat voor zich ziet, financieel. Dan krijg ik standaard de reactie, het hoeft allemaal niet duur, geen cake, goedkope kist, paar mensen blablabla. Daar is zijn verzekering destijds genoeg voor. De man blijft volhouden dat hij voor ongeveer 5000 verzekerd is. Euro of guldens weet hij niet. Dat staat op de polis. Bijverzekeren is onzin!
Nou heb ik hem dus vorig jaar verhuisd. Er is geen polis. En volgens mij ook geen verzekering dus.
Ondanks dat er een geschiedenis van mishandeling is en ik werkelijk waar nog nooit iets aan de man heb gehad, en hij zijn maandelijkse aow, pensioen en zijn spaargeld uitgeeft aan zijn nepkleindochter van het kind van zijn laatste exvrouw, en er dus geen erfenis zal zijn waarvan ik de kosten van de uitvaart kan betalen, vind ik ergens toch/voel ik mij verplicht dit toch te regelen mocht het zich terzijnertijd voordoen.
Ik maak mij daar soms zorgen over, vooral na een bezoek zoals gister waar maar weer eens bleek dat het nooit meer beter gaat worden met hem, alleen slechter.
En om eerlijk te zijn voel ik mij er rot onder dat anderen dat beetje 'lusten' die er zijn krijgen, en ik alleen maar goed ben om de 'rotzooi' op te ruimen blijkbaar. Gaat ook geregeld door mijn hoofd om contact weer te stoppen, want het brengt mij niks, behalve commentaar op mijn persoon en leventje. Doe dat steeds niet, omdat ik verder ook geen familie heb en 'het is toch mijn vader', en zoiets is gewoon niet makkelijk. Al helemaal niet wetende dat het einde dichterbij is dan ooit.
Al gun ik de man nog vele (verwarde) jaren en mag hij met zijn geld doen wat hij wil, ik sta er steeds nuchterder in en probeer voorbij mijn eigen emoties hierom trendt te kijken.
Contact of niet, afwijzing van 'erfenis' of niet. Een rondje internet verteld mij, voor zover ik uit dit grijze gebied begrijp, dat er niets mij ontslaat van de verplichting te dokken voor zijn uitvaart. Tenzij mijn gemeente heel coulant is en niet verhaald.
Dat doen ze dus wel hier!
Heb dus een paar vragen waar ik met google niet echt goed uitkom.
Waar blijft aansprakelijkheid zoon in dit verhaal?
Zoals ik het begrijp: als ik geen opdracht geef voor uitvaart, zal de gemeente verhalen op mij. Als ik opdracht geef voor uitvaart moet ik ook betalen, maar dan kan ik nog redelijk zelf de kosten bepalen, met in het achterhoofd zijn wensen.
Mocht ik dan maanden later na zijn overlijden ergens uitsluitsel hebben van verzekeringsmaatschappijen of er een polis was, zo ja, gaat dan de helft daarvan linea recta naar zoon, of krijg ik eerst mijn kosten terug?
Als ik het zo nalees klinkt dit allemaal best berekenend en kil, maar de man geeft geen snars om me, nooit gedaan ook, en ik wil het zo netjes mogelijk regelen, maar ik maak me oprecht zorgen wat de gevolgen zijn voor mij. Ben zelf ook alleen, heb hard gewerkt de laatste jaren, heb wat spaargeld, maar da's bedoelt om een huisje te kopen, en 5000 uitvaartkosten is een bittere pil voor mij. Er zal mocht het moment daar zijn toch emoties spelen, en vrienden waarschuwen me nu al voor handtekeningen zetten..
Bij voorbaat dank voor input!
Ik ben gisteravond op bezoek geweest bij mijn vader die sinds een jaar in een half zelfstandige aanleunwoning woont bij een verzorgingstehuis.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 was. Geen contact met vader vanaf 14 jaar tot mijn 32ste. Ben nu 42. Vader was geen goede vader in de jaren dat er wel contact was. Uit een eerder huwelijk voor dat met mijn moeder heeft hij 1 zoon. Uit de ouderlijke macht gezet en opgegroeid in pleeggezin. Nooit geen contact met vader gewild. Nog steeds niet. Ik heb sinds 10 jaar wel weer contact met hem. Moeizaam. Grof gezegt, het is een lul. Dat is uiteraard subjectief en mijn mening.
Vader heeft vorig jaar enkele tia's/kleine hersenbloedingen gehad, en heeft wat hulp nodig, vandaar de verhuizing naar deze woonsituatie.
Was er gister en hij gaat zichtbaar achteruit. Je kan er niet meer een 'normaal' gesprek mee voeren.
Hij begon weer te 'zeuren' over zijn uitvaart. Ik moet die toch maar regelen. Uiteraard precies zoals hij dat graag wil. Dat is mij allemaal duidelijk. Als ik dan vraag hoe hij dat voor zich ziet, financieel. Dan krijg ik standaard de reactie, het hoeft allemaal niet duur, geen cake, goedkope kist, paar mensen blablabla. Daar is zijn verzekering destijds genoeg voor. De man blijft volhouden dat hij voor ongeveer 5000 verzekerd is. Euro of guldens weet hij niet. Dat staat op de polis. Bijverzekeren is onzin!
Nou heb ik hem dus vorig jaar verhuisd. Er is geen polis. En volgens mij ook geen verzekering dus.
Ondanks dat er een geschiedenis van mishandeling is en ik werkelijk waar nog nooit iets aan de man heb gehad, en hij zijn maandelijkse aow, pensioen en zijn spaargeld uitgeeft aan zijn nepkleindochter van het kind van zijn laatste exvrouw, en er dus geen erfenis zal zijn waarvan ik de kosten van de uitvaart kan betalen, vind ik ergens toch/voel ik mij verplicht dit toch te regelen mocht het zich terzijnertijd voordoen.
Ik maak mij daar soms zorgen over, vooral na een bezoek zoals gister waar maar weer eens bleek dat het nooit meer beter gaat worden met hem, alleen slechter.
En om eerlijk te zijn voel ik mij er rot onder dat anderen dat beetje 'lusten' die er zijn krijgen, en ik alleen maar goed ben om de 'rotzooi' op te ruimen blijkbaar. Gaat ook geregeld door mijn hoofd om contact weer te stoppen, want het brengt mij niks, behalve commentaar op mijn persoon en leventje. Doe dat steeds niet, omdat ik verder ook geen familie heb en 'het is toch mijn vader', en zoiets is gewoon niet makkelijk. Al helemaal niet wetende dat het einde dichterbij is dan ooit.
Al gun ik de man nog vele (verwarde) jaren en mag hij met zijn geld doen wat hij wil, ik sta er steeds nuchterder in en probeer voorbij mijn eigen emoties hierom trendt te kijken.
Contact of niet, afwijzing van 'erfenis' of niet. Een rondje internet verteld mij, voor zover ik uit dit grijze gebied begrijp, dat er niets mij ontslaat van de verplichting te dokken voor zijn uitvaart. Tenzij mijn gemeente heel coulant is en niet verhaald.
Dat doen ze dus wel hier!
Heb dus een paar vragen waar ik met google niet echt goed uitkom.
Waar blijft aansprakelijkheid zoon in dit verhaal?
Zoals ik het begrijp: als ik geen opdracht geef voor uitvaart, zal de gemeente verhalen op mij. Als ik opdracht geef voor uitvaart moet ik ook betalen, maar dan kan ik nog redelijk zelf de kosten bepalen, met in het achterhoofd zijn wensen.
Mocht ik dan maanden later na zijn overlijden ergens uitsluitsel hebben van verzekeringsmaatschappijen of er een polis was, zo ja, gaat dan de helft daarvan linea recta naar zoon, of krijg ik eerst mijn kosten terug?
Als ik het zo nalees klinkt dit allemaal best berekenend en kil, maar de man geeft geen snars om me, nooit gedaan ook, en ik wil het zo netjes mogelijk regelen, maar ik maak me oprecht zorgen wat de gevolgen zijn voor mij. Ben zelf ook alleen, heb hard gewerkt de laatste jaren, heb wat spaargeld, maar da's bedoelt om een huisje te kopen, en 5000 uitvaartkosten is een bittere pil voor mij. Er zal mocht het moment daar zijn toch emoties spelen, en vrienden waarschuwen me nu al voor handtekeningen zetten..
Bij voorbaat dank voor input!
zaterdag 19 september 2020 om 20:04
Sorry, nee natuurlijk niet!strings-attached schreef: ↑19-09-2020 19:40Dus geadopteerde of fosterkinderen zijn ook nep?
Dan is mijn halve familie nep
Ik noem het nepkleindochter, omdat zij geboren is in het jaar van de scheiding van mijn vader en zijn laatste vrouw. 'Kleinkind' heeft dus nooit de situatie gekend van oma en opa. En ik oprecht denk te weten dat 'opa' niet echt om kleindochter geeft, net zoals de moeder van kleindochter niet echt om opa maalt. Maar gaat gelukkig! allemaal aan kleindochter voorbij. Voor haar is hij wel echt opa. En dat gun ik haar hoor. Kindje heeft ook niks van de andere kant, dus dit is wat het is.
zaterdag 19 september 2020 om 21:55
Dan regelt zij niks en krijgt ze later de opgepimpte factuur van de gemeente.
Hij weet dus dat zij op één of andere manier toch betaalt.
Want als die verzekering uit het jaar kruik is en het bedrag nooit opgetrokken is naar 21ste eeuwse normen / bedragen zal die ook wel niet heel veel voorstellen en dekken. Mogelijk weet hij zelf niet eens meer waar hij ze had lopen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 19 september 2020 om 21:57
Eigenlijk zorgt vader er zelf voor dat hij geen “mooie” uitvaart krijgt door alles op to af te schuiven. Laat hij het lekker zelf uitzoeken.himalaya schreef: ↑19-09-2020 16:41Hij heeft jou/ jullie ook niet echt netjes behandeld, als ik het zo lees. Het contact is minimaal. Hij weigert nu mee te werken om de polis boven water te krijgen.
Vind je dat je ondanks alles dat je voor hem een ‘mooie’ uitvaart moet regelen? Terwijl hij zo te lezen bij vrijwel niemand geliefd is?
zaterdag 19 september 2020 om 22:16
Over onverwachte kosten: als hij in het ziekenhuis zou overlijden, zijn de eerste drie uur na overlijden en ook in het mortuarium meestal voor rekening van het ziekenhuis. Daarna gaat de teller lopen.
Is hij bereid om inzicht te geven in waar belangrijke papieren liggen (bijv. beide delen van het kentekenbewijs van een auto, ook al hoop ik dat hij daar niet meer in rijdt als ik het zo lees) en een id-bewijs of welke bankrekening(en) geblokkeerd moet(en) worden?
Is hij bereid om inzicht te geven in waar belangrijke papieren liggen (bijv. beide delen van het kentekenbewijs van een auto, ook al hoop ik dat hij daar niet meer in rijdt als ik het zo lees) en een id-bewijs of welke bankrekening(en) geblokkeerd moet(en) worden?
zaterdag 19 september 2020 om 22:21
nee dat kun je gelukkig als nabestaande niet.
Wat een voorstel
zaterdag 19 september 2020 om 22:22
Tegenwoordig kan het bijna niet meer maar in het verleden kon je inderdaad de verzekering afkopen. Dan betaalde je 1x een bedrag
To. Ik zou toch nog eens duidelijk tegen vader zeggen dat je wilt weten waar hij de verzekering heeft. En dat dat van belang is om te weten voor jou en dat hij het zo wel heel erg moeilijk voor jou maakt. Dat je het ook wilt weten zodat je weet voor hoeveel hij verzekerd is omdat je niet voor een verassing wilt komen te staan. En ik zou me niet zomaar weg laten wuiven.
Blijf in jezelf geloven !
zondag 20 september 2020 om 03:23
Je zou de discussie, als hij er weer over begint, misschien kunnen insteken dat je e.e.a. best volgens zijn wens wil regelen maar dat je dit niet uit eigen middelen kan doen.
Dus dat het dan die goedkope optie wordt tenzij hij, tegelijk met zijn wensen, daar ook een 'onderpand' bij aanlevert.
Dat kan zijn een polis (kopie opvragen bij de betreffende verzekeraar), zijn auto ter waarde van xxx -als hij die heeft- op jouw naam overschrijven, spaargeld aan jou in bewaring geven, maandelijks 250,- euro naar jou over (laten) schrijven van zijn pensioeninkomsten, etc.
Gewoon stellen dat zolang er geen sprake is van een 'onderpand' ter grootte van de waarde van zijn wensen, kun jij hem niets garanderen (anders dan hetgeen jij hem op dit moment kan en wil beloven - namelijk die allergoedkoopste optie.
Van de dochter + kleinkind van zijn 3e ex-vrouw hoef je blijkbaar niet veel te veerwachten. Op die vrienden uit de kroeg zou ik ook maar niet rekenen.
Halfbroer is misschien niet eens op te sporen; die kan overal ter wereld wonen of zelfs al zijn overleden.
Overigens kunnen er best polissen zijn: in de jaren '50 en '60 sloten ouders voor een baby vaak een begrafenis verzekering af van bijvoorbeeld 500,- gulden en daar betaalden zij dan een week- of maandpremie voor. En later, toen de prijzen waren gestegen, deed men er dan bijvoorbeeld nog een verzekering bij van nog eens 1000,- (al dan niet op zeker moment afgekocht door de resterende premie af te storten zodat de polis premievrij werd).
Dergelijke polissen bestaan gewoon nog en keren uit bij overlijden van de verzekerde. De in dit voorbeeld genoemde 1500,- gulden kan dan inmiddels 1500,- euro geworden zijn: niet voldoende voor een volledige uitvaart, maar toch meer dan niks. Van deze polissen (iemand noemde dit al) ontvang je meestal jaarlijks een overzicht van de huidige waarde.
Vader is blijkbaar 3 x getrouwd geweest en zal dus ook wel vaak zijn verhuisd, dat kan bijv. een reden zijn waarom hij zelf de stukken niet meer heeft en/of waarom hij geen jaarlijkse overzichten (meer) ontvangt van de verzekeraar.
Terwijl er dus best zo'n polis kan zijn...
Het is mooi dat je ondanks alles bereid bent zijn uitvaart te regelen. Ik zou alleen wel heel stellig tegen hem zijn in je boodschap dat, zolang je alleen kan uitgaan van de financiële mogelijkheden die jij daar t.z.t. zelf voor beschikbaar hebt, je hem niets kan garanderen m.b.t. zijn wensen.
Tegenover andere/duurdere wensen van zijn kant, zal een 'onderpand'/garantie van zijn kant moeten staan voordat jij kunt beloven dat je e.e.a. volgens zijn wens zal regelen.
Dan ben je duidelijk en correct. Meer kun je niet doen.
Dus dat het dan die goedkope optie wordt tenzij hij, tegelijk met zijn wensen, daar ook een 'onderpand' bij aanlevert.
Dat kan zijn een polis (kopie opvragen bij de betreffende verzekeraar), zijn auto ter waarde van xxx -als hij die heeft- op jouw naam overschrijven, spaargeld aan jou in bewaring geven, maandelijks 250,- euro naar jou over (laten) schrijven van zijn pensioeninkomsten, etc.
Gewoon stellen dat zolang er geen sprake is van een 'onderpand' ter grootte van de waarde van zijn wensen, kun jij hem niets garanderen (anders dan hetgeen jij hem op dit moment kan en wil beloven - namelijk die allergoedkoopste optie.
Van de dochter + kleinkind van zijn 3e ex-vrouw hoef je blijkbaar niet veel te veerwachten. Op die vrienden uit de kroeg zou ik ook maar niet rekenen.
Halfbroer is misschien niet eens op te sporen; die kan overal ter wereld wonen of zelfs al zijn overleden.
Overigens kunnen er best polissen zijn: in de jaren '50 en '60 sloten ouders voor een baby vaak een begrafenis verzekering af van bijvoorbeeld 500,- gulden en daar betaalden zij dan een week- of maandpremie voor. En later, toen de prijzen waren gestegen, deed men er dan bijvoorbeeld nog een verzekering bij van nog eens 1000,- (al dan niet op zeker moment afgekocht door de resterende premie af te storten zodat de polis premievrij werd).
Dergelijke polissen bestaan gewoon nog en keren uit bij overlijden van de verzekerde. De in dit voorbeeld genoemde 1500,- gulden kan dan inmiddels 1500,- euro geworden zijn: niet voldoende voor een volledige uitvaart, maar toch meer dan niks. Van deze polissen (iemand noemde dit al) ontvang je meestal jaarlijks een overzicht van de huidige waarde.
Vader is blijkbaar 3 x getrouwd geweest en zal dus ook wel vaak zijn verhuisd, dat kan bijv. een reden zijn waarom hij zelf de stukken niet meer heeft en/of waarom hij geen jaarlijkse overzichten (meer) ontvangt van de verzekeraar.
Terwijl er dus best zo'n polis kan zijn...
Het is mooi dat je ondanks alles bereid bent zijn uitvaart te regelen. Ik zou alleen wel heel stellig tegen hem zijn in je boodschap dat, zolang je alleen kan uitgaan van de financiële mogelijkheden die jij daar t.z.t. zelf voor beschikbaar hebt, je hem niets kan garanderen m.b.t. zijn wensen.
Tegenover andere/duurdere wensen van zijn kant, zal een 'onderpand'/garantie van zijn kant moeten staan voordat jij kunt beloven dat je e.e.a. volgens zijn wens zal regelen.
Dan ben je duidelijk en correct. Meer kun je niet doen.
zondag 20 september 2020 om 09:02
Nog duidelijker, zeg gewoon nee.05-2019 schreef: ↑19-09-2020 22:22Tegenwoordig kan het bijna niet meer maar in het verleden kon je inderdaad de verzekering afkopen. Dan betaalde je 1x een bedrag
To. Ik zou toch nog eens duidelijk tegen vader zeggen dat je wilt weten waar hij de verzekering heeft. En dat dat van belang is om te weten voor jou en dat hij het zo wel heel erg moeilijk voor jou maakt. Dat je het ook wilt weten zodat je weet voor hoeveel hij verzekerd is omdat je niet voor een verassing wilt komen te staan. En ik zou me niet zomaar weg laten wuiven.
Pa, geef me de polis/naam verzekeraar. Ik ga helemaal niets betalen of regelen anders.
zondag 20 september 2020 om 09:57
Wat raar.the4ofus schreef: ↑19-09-2020 18:07Geen tips, maar goed dat je hier achteraan gaat. Zorg in ieder geval dat je die begrafenis zelf regelt en leg z’n wensen naast je neer. Het absoluut goedkoopste lijkt me prima.
Toen mijn vader stierf, nadat ik er jaren en jaren geen contact mee had, kwam de rekening van de begrafenis bij mij terecht. Die was helemaal geregeld door zijn familie, ik ben er niet eens geweest, maar het moet een feestje geweest zijn want het heeft mij 11.000 euro gekost.
Moet de opdrachtgever in dat geval niet betalen?
Dat begreep ik laatst van een uitvaartondernemer.
zondag 20 september 2020 om 10:01
Jij bent niet blij dat jij voor de kosten opdraait, terwijl je nog regelmatig contact hebt met je vader en je verplicht voelt hem een uitvaart te geven. Maar je bent wel blij dat de helft van de rekening bij je broer komt, die absoluut geen band met je vader heeft, ook nooit heeft gehad, en dat ook absoluut niet wil.Cadou schreef: ↑19-09-2020 16:45Ik weet niet waar halfbroer is. Heb hem 1x telefonisch gesproken toen ik 16 was en hij nog in het pleeggezin zat. Voor hem was het allemaal te pijnlijk en wilde geen verder contact. Heb dat gerespecteerd.
Vind het fijn om te lezen dat de helft van de eventuele kosten bij hem verhaald kunnen worden. Was beetje bang voor een situatie ala een bank bij een hypotheek bij gescheiden mensen. Als de 1 niets heeft is de ander hoofdelijk aansprakelijk.
zondag 20 september 2020 om 10:01
Jij bent niet blij dat jij voor de kosten opdraait, terwijl je nog regelmatig contact hebt met je vader en je verplicht voelt hem een uitvaart te geven. Maar je bent wel blij dat de helft van de rekening bij je broer komt, die absoluut geen band met je vader heeft, ook nooit heeft gehad, en dat ook absoluut niet wil.Cadou schreef: ↑19-09-2020 16:45Ik weet niet waar halfbroer is. Heb hem 1x telefonisch gesproken toen ik 16 was en hij nog in het pleeggezin zat. Voor hem was het allemaal te pijnlijk en wilde geen verder contact. Heb dat gerespecteerd.
Vind het fijn om te lezen dat de helft van de eventuele kosten bij hem verhaald kunnen worden. Was beetje bang voor een situatie ala een bank bij een hypotheek bij gescheiden mensen. Als de 1 niets heeft is de ander hoofdelijk aansprakelijk.
zondag 20 september 2020 om 10:06
the4ofus schreef: ↑19-09-2020 18:07Geen tips, maar goed dat je hier achteraan gaat. Zorg in ieder geval dat je die begrafenis zelf regelt en leg z’n wensen naast je neer. Het absoluut goedkoopste lijkt me prima.
Toen mijn vader stierf, nadat ik er jaren en jaren geen contact mee had, kwam de rekening van de begrafenis bij mij terecht. Die was helemaal geregeld door zijn familie, ik ben er niet eens geweest, maar het moet een feestje geweest zijn want het heeft mij 11.000 euro gekost.
Ik hoop voor jou dat er nog iets van een erfenis was waarmee je dit hebt kunnen verrekenen?
Overigens ben ik verbaasd dat de opdrachtgever in deze niet verantwoordelijk is voor de gemaakte kosten? Heb je dat nog uitgezocht? Opdraaien voor de minimale uitvaartkosten vind ik al heel vervelend in zo'n situatie, maar opdraaien voor alle smuck waar anderen voor hebben gekozen én opdracht voor hebben gegeven moet eigenlijk niet kunnen.
zondag 20 september 2020 om 10:56
Het derde huwelijk (waar de kleindochter van die vrouw bij hoort) is inmiddels ook ontbonden begrijp ik? Hij heeft wel overal puinhopen gemaakt zeg. 
Ik heb geen idee waar jouw rechten en plichten liggen. Het is namelijk wel een groot risico voor jou als je de uitvaart zou voorschieten en naderhand blijkt er geen erfenis te zijn om de bedragen te compenseren, of erger nog: er zijn schulden. Ik zou kijken of het mogelijk is om álles te verwerpen. Of aan je vader vragen of hij jou als voorschot vast 5000,- overmaakt, bedoeld voor de uitvaart. Maar ik begrijp uit je verhaal dat hij dat niet gaat doen.
Ik heb geen idee waar jouw rechten en plichten liggen. Het is namelijk wel een groot risico voor jou als je de uitvaart zou voorschieten en naderhand blijkt er geen erfenis te zijn om de bedragen te compenseren, of erger nog: er zijn schulden. Ik zou kijken of het mogelijk is om álles te verwerpen. Of aan je vader vragen of hij jou als voorschot vast 5000,- overmaakt, bedoeld voor de uitvaart. Maar ik begrijp uit je verhaal dat hij dat niet gaat doen.
zondag 20 september 2020 om 11:12
Het lijkt er wel erg sterk op dat TO vooral niks wil regelen of bespreken met de vader. Onder het motto 'hij wil toch niks, het is een lul'. TO schikt zich schijnbaar liever in dat lot, dan een wat meer doortastende houding zoals 'als jij wil dat ik wat regel dan zal jij mij daar de handvaten voor moeten geven en anders vraag je het maar aan iemand anders'.
Kop in 't zand en wachten tot het voorbij is. En maar hopen dat vader niet nog iets krijgt waardoor er straks alsnog iets geregeld moet worden waar dit achteraf een goed moment voor was ...
Ik snap die houding wel, ik denk alleen dat het linksom of rechtsom je een keer in de kont bijt omdat er toch iets geregeld moet worden.
zondag 20 september 2020 om 12:40
Volgens mij wel. Daarom is het ook zo belangrijk om niet de opdracht te geven als (ver) familielid voordat je weet of er een verzekering is of boedel die de kosten (enigszins) dekt.minnimouse schreef: ↑20-09-2020 09:57Wat raar.
Moet de opdrachtgever in dat geval niet betalen?
Dat begreep ik laatst van een uitvaartondernemer.
En in het geval van de forummer die 11.000,- moest betalen zonder zelf aanwezig te zijn geweest....echt schandalig en bizar. Kan mij wel voorstellen dat je iets van een morele plicht voelt. Of gewoon het hele hoofdstuk wil sluiten.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 20 september 2020 om 13:41
Dit vond ik bij Dela:
Soms kunnen de nabestaanden de uitvaart niet betalen en is er ook geen noemenswaardige erfenis, of zijn er zelfs alleen maar schulden. De wet schrijft voor dat de nabestaanden als opdrachtgever toch de rekening krijgen. Het maakt ook niet uit of ze de erfenis wel of niet accepteren. Als je echt geen geld hebt voor de uitvaart, kun je bij de gemeente bijzondere bijstand aanvragen.
Dat is dus niet wat je wilt horen. Je hebt een aantal opties nu:
Soms kunnen de nabestaanden de uitvaart niet betalen en is er ook geen noemenswaardige erfenis, of zijn er zelfs alleen maar schulden. De wet schrijft voor dat de nabestaanden als opdrachtgever toch de rekening krijgen. Het maakt ook niet uit of ze de erfenis wel of niet accepteren. Als je echt geen geld hebt voor de uitvaart, kun je bij de gemeente bijzondere bijstand aanvragen.
Dat is dus niet wat je wilt horen. Je hebt een aantal opties nu:
- Bel zelf inderdaad de maatschappijen bij langs en vraag om een polis. Let op dat veel maatschappijen intussen zijn overgenomen in de afgelopen decennia.
- En hou verder de regie zelf in handen. Het is mooi dat je vader weinig tot geen wensen heeft ten aanzien van de begravenis, maar je kunt het zelf qua kosten ook aardig terugbrengen. Alleen de grafrechten zijn echt $$$; als alternatief zou cremeren ook een oplossing zijn.
zondag 20 september 2020 om 13:43
Je moet ook niet alles geloven wat forummers schrijven.
zondag 20 september 2020 om 15:55
Altijd zo lastig als mensen met een bepaalde stelligheid iets roepen als dat niet klopt. Als er geen erfgenamen opdracht geven tot een uitvaart, doet een gemeente dat. En dan zal deze dat geld verhalen op erfgenamen. Dit kun je aanvechten. Maar daarbij zal je bijv. moeten kunnen aantonen dat er geen contact meer was. Dus in slechts uitzonderlijke gevallen word je als erfgenaam vrijgesteld vd verplichting.WitteHaai schreef: ↑19-09-2020 15:50Uitvaartkosten worden betaald uit de erfenis, en hebben zelfs prioriteit boven alle andere schulden.
Als je een erfenis aanvaardt, dan accepteer je ook de uitvaartkosten. Als je een erfenis verwerpt, dan hoef je ook niet mee te betalen aan de uitvaart. Als je vermoedt dat je vader per saldo schulden nalaat, dan kun je de erfenis verwerpen. Verder kun je in plaats van aanvaarden of verwerpen de erfenis ook beneficiair aanvaarden. Dat houdt in dat je de erfenis alleen aanvaardt als die per saldo positief is.
Reden dat ik dit weet: ik zit in min of meer dezelfde frustrerende situatie met een vader die alleen maar schulden nalaat, niks geregeld heeft en wél onder de grond gestopt moet worden op mijn kosten. Terwijl de beste man wel veel boxen aantikt van zeer slecht ouderschap.
Je hebt als kind geen recht op inzage van niks, tenzij je toestemming hebt. Maar als je een koppige ouder hebt die bij hoog en laag blijft beweren dat het wel goed komt, dan sta je met de rug tegen de muur.
Helaas to, we moeten wel. Ik ga het dus zo goedkoop mogelijk laten doen en hou maar zeer beperkt tot niet rekening met wensen. Hij wil begraven worden, maar dat ga ik dus niet doen. Cremeren zonder kist en met lijkwade is de budget optie en dat is waar ik voor kies. Dan ben ik hopelijk voor €5000 klaar. Maar het is zuur als je je geld moet uitgeven aan iemand die nooit in zijn of haar leven ook maar een beetje rekening heeft gehouden met je.
zondag 20 september 2020 om 16:05
diyer schreef: ↑20-09-2020 15:55Altijd zo lastig als mensen met een bepaalde stelligheid iets roepen als dat niet klopt. Als er geen erfgenamen opdracht geven tot een uitvaart, doet een gemeente dat. En dan zal deze dat geld verhalen op erfgenamen. Dit kun je aanvechten. Maar daarbij zal je bijv. moeten kunnen aantonen dat er geen contact meer was. Dus in slechts uitzonderlijke gevallen word je als erfgenaam vrijgesteld vd verplichting.
Reden dat ik dit weet: ik zit in min of meer dezelfde frustrerende situatie met een vader die alleen maar schulden nalaat, niks geregeld heeft en wél onder de grond gestopt moet worden op mijn kosten. Terwijl de beste man wel veel boxen aantikt van zeer slecht ouderschap.
Je hebt als kind geen recht op inzage van niks, tenzij je toestemming hebt. Maar als je een koppige ouder hebt die bij hoog en laag blijft beweren dat het wel goed komt, dan sta je met de rug tegen de muur.
Helaas to, we moeten wel. Ik ga het dus zo goedkoop mogelijk laten doen en hou maar zeer beperkt tot niet rekening met wensen. Hij wil begraven worden, maar dat ga ik dus niet doen. Cremeren zonder kist en met lijkwade is de budget optie en dat is waar ik voor kies. Dan ben ik hopelijk voor €5000 klaar. Maar het is zuur als je je geld moet uitgeven aan iemand die nooit in zijn of haar leven ook maar een beetje rekening heeft gehouden met je.
Hoe komt het dat het bij jou 5.000 gaat kosten en er eerder in dit topic verwezen werd naar onder de 1.000 euro?
