Geld & Recht
alle pijlers
Wanordelijke administratie en achterstallige betalingen
maandag 4 mei 2009 om 14:43
Dag allemaal,
Momenteel zit ik met enorm veel spanning in m'n lijf aan een stapel post die ik ga (moet!) openmaken. De afgelopen maanden (en misschien wel langer) heb ik mijn kop in het zand gestoken en ook mijn man heeft zich meer beziggehouden met werken en opdrachten zoeken dan als een verantwoordelijke volwassende goed naar de administratie te kijken en oplossingen te zoeken voor achterstallige betalingen. (We zijn allebei zelfstandig ondernemer, maar ik ben aan het solliciteren, zodat een van ons in ieder geval een regelmatig inkomen heeft).
Ik post dit, in de hoop ervaringen lezen van mensen die weten hoe je hiermee het beste kunt omgaan en weten hoe je er vanbinnen langzaam aan kapot kan gaan (slapeloze nachten, veel ongeduldige momenten), jezelf een beetje kwijtraakt. Dat ik en wij dit nooit zover hadden moeten laten komen, weet ik. Niet dat we geld aan luxe spullen hebben uitgegeven of zijn gaan gokken o.i.d., maar eigenlijk puur door een wanordelijke adminstratie en het niet op een rij zetten van je kosten. (Vooral ik: ik ben dan bang om erachter te komen dat we niet genoeg verdienen.) Mijn man en ik gaan vanaf vandaag alles op een rij zetten en kijken wat de schade is van achterstallige betalingen en hoe we het kunnen oplossen.
In de afgelopen jaren heb ik echt een angst opgebouwd voor het openen van post. Ik heb het gevoel dat ik daarin de enige ben, je hoort daar nooit iemand over en zelfs op het Viva-forum lees je er niets over. Tenminste, ik kon het zo snel niet vinden. Deurwaarders zijn voor mij (want ik werk vanuit huis, dus ik doe die deur altijd open) bekenden geworden, iedere keer als de bel gaat, word ik zenuwachtig. Laatst bleek het gewoon iemand van TPG Post te zijn met een pakketje.
Alleen al voor onze twee prachtkinderen wil ik (ik spreek nu even vanuit mezelf) de komende maanden, zeg in 2009, alles helder hebben en naar een schuldenvrij bestaan toewerken. Zonder dat gehijg en die druk in mijn achterhoofd en eigenlijk hele lijf.
Ik merk dat ik niet volledig ben, maar als er vragen zijn, dan hoor ik het vanzelf. Me aanvallen op onverantwoordelijk gedrag en een vlammende 'het is je eigen schuld' mag natuurlijk, maar op zich heb ik daar niet zoveel aan. Ik heb behoefte aan support, zodat ik hier mijn zorgen-ei kwijt kan en de weg naar het weer echt genieten van de dingen om mij en ons heen, wat makkelijker wordt bereikt. Enne, medelijden is vanzelfsprekend niet iets waar ik naar op zoek ben hoor! Ik ben me echt wel bewust van mijn en onze tekortkoming(en).
Is er iemand die mijn gevoelens van onrust herkent? Of werkt iemand van jullie in bijvoorbeeld de schuldhulpverlening?
Hier zijn we te lang bezig met het vullen van gaten met potjes die daar niet voor bestemd zijn (bijvoorbeeld: de huurachterstand betalen met de kinderopvangtoeslag, waardoor je weer een achterstand oploopt met de kinderopvang).
Ik kan nog een uur doorgaan, maar kan beter met de post beginnen. Ik vind het doodeng. Voel de spanning in mijn nek. Ik heb erg de neiging om dingen alleen op te lossen, dat is echt mijn makke. Oftewel: ik krop alles op, terwijl het veel beter is om samen de last te dragen.
Joehoe, is er in ieder geval 1 iemand die dit herkent van zichzelf? Ik voel me bijna minderwaardig doordat ik dit niet goed op orde heb!
Groetjes,
Schuldje
Momenteel zit ik met enorm veel spanning in m'n lijf aan een stapel post die ik ga (moet!) openmaken. De afgelopen maanden (en misschien wel langer) heb ik mijn kop in het zand gestoken en ook mijn man heeft zich meer beziggehouden met werken en opdrachten zoeken dan als een verantwoordelijke volwassende goed naar de administratie te kijken en oplossingen te zoeken voor achterstallige betalingen. (We zijn allebei zelfstandig ondernemer, maar ik ben aan het solliciteren, zodat een van ons in ieder geval een regelmatig inkomen heeft).
Ik post dit, in de hoop ervaringen lezen van mensen die weten hoe je hiermee het beste kunt omgaan en weten hoe je er vanbinnen langzaam aan kapot kan gaan (slapeloze nachten, veel ongeduldige momenten), jezelf een beetje kwijtraakt. Dat ik en wij dit nooit zover hadden moeten laten komen, weet ik. Niet dat we geld aan luxe spullen hebben uitgegeven of zijn gaan gokken o.i.d., maar eigenlijk puur door een wanordelijke adminstratie en het niet op een rij zetten van je kosten. (Vooral ik: ik ben dan bang om erachter te komen dat we niet genoeg verdienen.) Mijn man en ik gaan vanaf vandaag alles op een rij zetten en kijken wat de schade is van achterstallige betalingen en hoe we het kunnen oplossen.
In de afgelopen jaren heb ik echt een angst opgebouwd voor het openen van post. Ik heb het gevoel dat ik daarin de enige ben, je hoort daar nooit iemand over en zelfs op het Viva-forum lees je er niets over. Tenminste, ik kon het zo snel niet vinden. Deurwaarders zijn voor mij (want ik werk vanuit huis, dus ik doe die deur altijd open) bekenden geworden, iedere keer als de bel gaat, word ik zenuwachtig. Laatst bleek het gewoon iemand van TPG Post te zijn met een pakketje.
Alleen al voor onze twee prachtkinderen wil ik (ik spreek nu even vanuit mezelf) de komende maanden, zeg in 2009, alles helder hebben en naar een schuldenvrij bestaan toewerken. Zonder dat gehijg en die druk in mijn achterhoofd en eigenlijk hele lijf.
Ik merk dat ik niet volledig ben, maar als er vragen zijn, dan hoor ik het vanzelf. Me aanvallen op onverantwoordelijk gedrag en een vlammende 'het is je eigen schuld' mag natuurlijk, maar op zich heb ik daar niet zoveel aan. Ik heb behoefte aan support, zodat ik hier mijn zorgen-ei kwijt kan en de weg naar het weer echt genieten van de dingen om mij en ons heen, wat makkelijker wordt bereikt. Enne, medelijden is vanzelfsprekend niet iets waar ik naar op zoek ben hoor! Ik ben me echt wel bewust van mijn en onze tekortkoming(en).
Is er iemand die mijn gevoelens van onrust herkent? Of werkt iemand van jullie in bijvoorbeeld de schuldhulpverlening?
Hier zijn we te lang bezig met het vullen van gaten met potjes die daar niet voor bestemd zijn (bijvoorbeeld: de huurachterstand betalen met de kinderopvangtoeslag, waardoor je weer een achterstand oploopt met de kinderopvang).
Ik kan nog een uur doorgaan, maar kan beter met de post beginnen. Ik vind het doodeng. Voel de spanning in mijn nek. Ik heb erg de neiging om dingen alleen op te lossen, dat is echt mijn makke. Oftewel: ik krop alles op, terwijl het veel beter is om samen de last te dragen.
Joehoe, is er in ieder geval 1 iemand die dit herkent van zichzelf? Ik voel me bijna minderwaardig doordat ik dit niet goed op orde heb!
Groetjes,
Schuldje
dinsdag 5 mei 2009 om 16:16
dinsdag 5 mei 2009 om 19:19
Ben blij dat je er wat aan hebt aan onze tips.
Ik heb nog een tip om aan extra geld te komen.
Kijk eens rond in je huis.
Misschien zijn er spullen waar je niets mee doet en die nog goed zijn.
Zet die dan op marktplaats.
Alles wat je daar mee verdient kun je weer gebruiken.
ook nog zo iets doe prijsvergelijking in supermarkten.
Het kan soms toch veel schelen.
Ook ah heeft soms dingen die goedkoper zijn.(bijv.ES, en witte zakken brood van 49 ct)
En schrijf brieven naar schuldeisers en leg de situatie uit en vraag om een betalingsregeling.
Ik hoop dat je het allemaal vlug een beetje op orde hebt.
Zodat je meer lucht krijgt, ik ken het gevoel maar al te goed.
Groetjes Marie.
Ik heb nog een tip om aan extra geld te komen.
Kijk eens rond in je huis.
Misschien zijn er spullen waar je niets mee doet en die nog goed zijn.
Zet die dan op marktplaats.
Alles wat je daar mee verdient kun je weer gebruiken.
ook nog zo iets doe prijsvergelijking in supermarkten.
Het kan soms toch veel schelen.
Ook ah heeft soms dingen die goedkoper zijn.(bijv.ES, en witte zakken brood van 49 ct)
En schrijf brieven naar schuldeisers en leg de situatie uit en vraag om een betalingsregeling.
Ik hoop dat je het allemaal vlug een beetje op orde hebt.
Zodat je meer lucht krijgt, ik ken het gevoel maar al te goed.
Groetjes Marie.
woensdag 6 mei 2009 om 08:22
woensdag 6 mei 2009 om 08:28
woensdag 6 mei 2009 om 09:49
Dank jullie wel. Echt fijn om dit forum te hebben.
Ik zit momenteel met zoveel spanning in mijn hoofd, schouders en lijf, dat heb ik volgens mij nog nooit zo gevoeld. De deurwaarder komt zo en ik kan niet eens zeggen dat ik maandag de 205 euro over heb gemaakt. Dus er komen nu allemaal kosten bij. Ik word er zo misselijk van. En helemaal van het feit dat a.s. maandag mijn nieuwe (parttime) baan begint: dan moet ik gaan lesgeven aan studenten. Ik word werkelijk gek bij de gedachte, moet nog alles voorbereiden! En dat voor een groentje die echt nog nooit les heeft gegeven. Die gedachte erbovenop zorgt voor ik weet niet hoeveel Volt in mijn lijf.
We hebben twee maanden huurachterstand (maart, april), daar komt heel snel mei bij. Mijn man dacht dat ik dat had overgemaakt en ik kon er maar niet over praten. Ik wil natuurlijk het schuldhulpverleningstraject ingaan (MOET), maar echt, laat ons niet uit ons huis hoeven! Dit is zo'n fijne wijk. Zo'n fijne straat.
Ik ga mijn zus vragen of ze ons wil helpen met de huur (mijn vader heeft me al een paar keer geholpen met het doorlopend krediet van ABN Amro, hij is bijna 81, die arme schat). Wat vind ik dit erg.
Echt heel erg. Het lijkt wel of ik overspannen raak. De kinderen zijn naar het kinderdagverblijf. Ook zoiets: is het beter als een van ons stopt met werken en er voor de kinderen is, zodat er geen kinderopvangkosten meer zijn? Wij denken zelf dat het beter is om allebei te blijven werken.
God, wat is dit afschuwelijk.
Ik ga je straks waarschijnlijk mailen Biol. Even kijken hoe de dag verloopt. Mijn man gaat in ieder geval een afspraak maken voor een hulpverleningstraject (voor ondernemers!).
Dag meiden,
Schuldje
Ik zit momenteel met zoveel spanning in mijn hoofd, schouders en lijf, dat heb ik volgens mij nog nooit zo gevoeld. De deurwaarder komt zo en ik kan niet eens zeggen dat ik maandag de 205 euro over heb gemaakt. Dus er komen nu allemaal kosten bij. Ik word er zo misselijk van. En helemaal van het feit dat a.s. maandag mijn nieuwe (parttime) baan begint: dan moet ik gaan lesgeven aan studenten. Ik word werkelijk gek bij de gedachte, moet nog alles voorbereiden! En dat voor een groentje die echt nog nooit les heeft gegeven. Die gedachte erbovenop zorgt voor ik weet niet hoeveel Volt in mijn lijf.
We hebben twee maanden huurachterstand (maart, april), daar komt heel snel mei bij. Mijn man dacht dat ik dat had overgemaakt en ik kon er maar niet over praten. Ik wil natuurlijk het schuldhulpverleningstraject ingaan (MOET), maar echt, laat ons niet uit ons huis hoeven! Dit is zo'n fijne wijk. Zo'n fijne straat.
Ik ga mijn zus vragen of ze ons wil helpen met de huur (mijn vader heeft me al een paar keer geholpen met het doorlopend krediet van ABN Amro, hij is bijna 81, die arme schat). Wat vind ik dit erg.
Echt heel erg. Het lijkt wel of ik overspannen raak. De kinderen zijn naar het kinderdagverblijf. Ook zoiets: is het beter als een van ons stopt met werken en er voor de kinderen is, zodat er geen kinderopvangkosten meer zijn? Wij denken zelf dat het beter is om allebei te blijven werken.
God, wat is dit afschuwelijk.
Ik ga je straks waarschijnlijk mailen Biol. Even kijken hoe de dag verloopt. Mijn man gaat in ieder geval een afspraak maken voor een hulpverleningstraject (voor ondernemers!).
Dag meiden,
Schuldje
woensdag 6 mei 2009 om 09:57
Sterkte vandaag Schuldje. Ik ben blij dat jullie hulp gaan zoeken want ik denk dat het boven je hoofd gaat groeien. Heb je al contact opgenomen met de verhuurder? En huren jullie bij een woningbouwvereniging? Dan is er vast iets te regelen.
En je hebt nog even om je lessen voor te bereiden, het is pas woensdag Maak gewoon een beginnetje en kijk er morgen dan nog eens naar.
En je hebt nog even om je lessen voor te bereiden, het is pas woensdag Maak gewoon een beginnetje en kijk er morgen dan nog eens naar.
woensdag 6 mei 2009 om 10:04
Je bent in ieder geval begonnen Schuldje. Dat is de eerste stap. En natuurlijk is het eng, want nu moet je alles onder ogen zien. Doodeng is dat zelfs. Maar wel het verstandigste wat je kan doen. Nog een tip: als je idd de sanering in wilt, ga hier dan zo snel mogelijk mee aan de slag. Het duurt gewoon een hele poos voor alles geregeld is dus dan zou dat ook weer extra spanning op kunnen leveren.
Kijk ook naar eerste behoeftes als het om uitgaven gaat. Huur en eten is belangrijk, gas water en licht ook.
Ik zou de kinderopvang aanhouden. Dan kun je alletwee werken en de kosten wegen vast niet op tegen wat je verdient.
Succes weer vandaag!
Loop anders even langs de gemeente, daar hebben ze vast wel enveloppen klaar liggen om alles in te vullen voor de sanering. Hier is dat iig wel zo.
Kijk ook naar eerste behoeftes als het om uitgaven gaat. Huur en eten is belangrijk, gas water en licht ook.
Ik zou de kinderopvang aanhouden. Dan kun je alletwee werken en de kosten wegen vast niet op tegen wat je verdient.
Succes weer vandaag!
Loop anders even langs de gemeente, daar hebben ze vast wel enveloppen klaar liggen om alles in te vullen voor de sanering. Hier is dat iig wel zo.
woensdag 6 mei 2009 om 10:34
Dank je Fussie en Kaetje. Ik ga vandaag i.i.g. brieven sturen naar iedereen die nog geld van ons krijgt. Mogelijk geeft dat een tijdelijke rust en kan ik in ieder geval vanaf morgen met gaan voorbereiden op maandag. Want: als we uit dit diepe dal zijn, zal het alleen maar energie opleveren om letterlijk afstand te kunnen nemen en wat meer te kunnen relativeren. Trouwens: niet gaan maandag is geen optie. Dan vergooi ik echt mijn kansen op meer werk.
Wat sowieso heel positief is, is dat mijn man en ik nu alles blootleggen en ons kwetsbaar opstellen.
Trouwens, omdat heel veel rekeningen op zijn naam staan en wij niet in gemeenschap van goederen zijn getrouwd, is het wellicht een mogelijkheid dat alleen mijn man in de sanering gaat, want bij hem ligt de meeste pijn. Ik heb wel kredieten lopen (ABN, ING zakelijk en IBG), maar als het overzichtelijk blijft, is het natuurlijk veel prettiger als we niet allebei in de sanering zitten en onder bijstandsniveau moeten leven.
Weet een van jullie hoe dat werkt? Ik ga je even mailen Biol.
Groetjes,
Schuldje
Wat sowieso heel positief is, is dat mijn man en ik nu alles blootleggen en ons kwetsbaar opstellen.
Trouwens, omdat heel veel rekeningen op zijn naam staan en wij niet in gemeenschap van goederen zijn getrouwd, is het wellicht een mogelijkheid dat alleen mijn man in de sanering gaat, want bij hem ligt de meeste pijn. Ik heb wel kredieten lopen (ABN, ING zakelijk en IBG), maar als het overzichtelijk blijft, is het natuurlijk veel prettiger als we niet allebei in de sanering zitten en onder bijstandsniveau moeten leven.
Weet een van jullie hoe dat werkt? Ik ga je even mailen Biol.
Groetjes,
Schuldje
donderdag 7 mei 2009 om 15:50
Hi meiden,
Biol, dank voor je reactie, ik heb weer teruggereageerd.
Ik vind het allemaal heel erg moeilijk en lastig. Het idee dat we misschien moeten verhuizen, maakt me kots- en kotsmisselijk (we hebben nu een huurwoning van 635 euro in een hele fijne nieuwbouwwijk, dat wordt straks te duur natuurlijk). Echt, als we hier wegmoeten, heeft dat zo ongelooflijk veel impact, ook op onze dochter. En dat doet nog het meeste pijn. Niet zozeer zonder auto te moeten of heel zuinig te moeten leven.
We moeten eigenlijk allebei op zo'n kort mogelijke termijn een nieuwe baan in loondienst vinden, zodat we kunnen laten zien welke perspectieven we te bieden hebben. Maar dat kost wel even tijd gewoon.
Ik vraag me soms opeens af of we echt dat saneringstraject in moeten. Maar goed, ja waarschijnlijk. Getver.
Schuldje
Biol, dank voor je reactie, ik heb weer teruggereageerd.
Ik vind het allemaal heel erg moeilijk en lastig. Het idee dat we misschien moeten verhuizen, maakt me kots- en kotsmisselijk (we hebben nu een huurwoning van 635 euro in een hele fijne nieuwbouwwijk, dat wordt straks te duur natuurlijk). Echt, als we hier wegmoeten, heeft dat zo ongelooflijk veel impact, ook op onze dochter. En dat doet nog het meeste pijn. Niet zozeer zonder auto te moeten of heel zuinig te moeten leven.
We moeten eigenlijk allebei op zo'n kort mogelijke termijn een nieuwe baan in loondienst vinden, zodat we kunnen laten zien welke perspectieven we te bieden hebben. Maar dat kost wel even tijd gewoon.
Ik vraag me soms opeens af of we echt dat saneringstraject in moeten. Maar goed, ja waarschijnlijk. Getver.
Schuldje
donderdag 7 mei 2009 om 16:42
Waarom zou je moeten verhuizen? Volgens mij is dat alleen als je een goedkoper huis kunt vinden, en dat is niet zo gemakkelijk! Hangt er natuurlijk ook vanaf hoe veel geld er binnen komt.
Ik woon zelf ook duur, want particuliere huur, maar verhuizen is niet aan de orde geweest bij de sanering. Nu zal het ook schelen dat ik zelf fulltime werk misschien en dus wel een vast inkomen inbreng? Maar dan nog, er zijn niet zoveel goedkopere huizen te vinden, en al helemaal niet op korte termijn meestal.
Zorg er dus voor dat je je huur iig betaald, om uitzetting te voorkomen!
Ik woon zelf ook duur, want particuliere huur, maar verhuizen is niet aan de orde geweest bij de sanering. Nu zal het ook schelen dat ik zelf fulltime werk misschien en dus wel een vast inkomen inbreng? Maar dan nog, er zijn niet zoveel goedkopere huizen te vinden, en al helemaal niet op korte termijn meestal.
Zorg er dus voor dat je je huur iig betaald, om uitzetting te voorkomen!
donderdag 7 mei 2009 om 21:18
Schuldje, wat een nare berichten en dat nog wel terwijl je gaat beginnen aan een nieuwe baan. Verhuizen hoeft echt niet bovenaan de lijst te staan, het is niet goedkoop en je moet maar een huis zien te krijgen in deze tijd.
Kun je niet proberen om zelf een sanering op poten te zetten? Alles in kaart brengen, afspraken maken met schuldeisers en budgetteren. Dat is wat er in een schuldsanering gebeurd. Nu zijn schuldeisers over het algemeen meer geneigd om met de schuldhulpverlening in zee te gaan omdat het alternatief helemaal geen geld krijgen is. Als je schuldeisers nog niet echt kopschuw zijn geworden dan kun je wellicht wel wat regelen.
Voor je mentale welzijn: spreek met jezelf af dat je er maar een bepaalde tijd per dag aan 'mag' denken. Geef jezelf piekertijd en ga voor de rest, zoveel mogelijk, gewoon door met ademen. Je kunt het mss niet geloven maar je komt hier echt doorheen! Je mag me gerust mailen als je wilt. Sterkte.
Kun je niet proberen om zelf een sanering op poten te zetten? Alles in kaart brengen, afspraken maken met schuldeisers en budgetteren. Dat is wat er in een schuldsanering gebeurd. Nu zijn schuldeisers over het algemeen meer geneigd om met de schuldhulpverlening in zee te gaan omdat het alternatief helemaal geen geld krijgen is. Als je schuldeisers nog niet echt kopschuw zijn geworden dan kun je wellicht wel wat regelen.
Voor je mentale welzijn: spreek met jezelf af dat je er maar een bepaalde tijd per dag aan 'mag' denken. Geef jezelf piekertijd en ga voor de rest, zoveel mogelijk, gewoon door met ademen. Je kunt het mss niet geloven maar je komt hier echt doorheen! Je mag me gerust mailen als je wilt. Sterkte.
vrijdag 8 mei 2009 om 01:01
Goed bezig Schuldje! Het is hard en confronterend, maar als je er eenmal door bent... voelt zo goed! Bij mij waren het niet echt schulden, eerder een puinzooi van een administratie en een chaotisch dromerig karakter. Ben elke maandag een dagdeel eraan gaan werken, inderdaad ook meteen enveloppen openen en automatisch overschrijven...
En hier, aan de andere kant van de credit/debit lijn is het leven zoveel stresslozer! Je moet er nu doorheen, maar het is het ook nog eens waard. Misschien dat dat een beetje helpt nu.
En stapje voor stapje, probleem na probleem de kop indrukken.
Succes!
En hier, aan de andere kant van de credit/debit lijn is het leven zoveel stresslozer! Je moet er nu doorheen, maar het is het ook nog eens waard. Misschien dat dat een beetje helpt nu.
En stapje voor stapje, probleem na probleem de kop indrukken.
Succes!
vrijdag 8 mei 2009 om 08:47
vrijdag 8 mei 2009 om 08:56
Dat is zo wat Campy en Fussie zeggen.
Straks krijg je weer meer rust.
Maar probeer af en toe te ontspannen.
Dat hoeft niets te kosten.
Maak een wandeling of zo en probeer te genieten van kleine dingen.
Ik heb gedaan wat Dickens zei.
Iedereen aangeschreven en de situatie uitgelegt.
Ook met je huurhuis kun je meestal een betalingsregeling treffen.(wij wel tenminste)
Ik ben altijd blij als er weer een schuldeiser helemaal is afbetaald.(nog een paar te gaan)
Ik schrijf ze dan meteen een brief of ze mij willen afmelden bij bkr.
Straks krijg je weer meer rust.
Maar probeer af en toe te ontspannen.
Dat hoeft niets te kosten.
Maak een wandeling of zo en probeer te genieten van kleine dingen.
Ik heb gedaan wat Dickens zei.
Iedereen aangeschreven en de situatie uitgelegt.
Ook met je huurhuis kun je meestal een betalingsregeling treffen.(wij wel tenminste)
Ik ben altijd blij als er weer een schuldeiser helemaal is afbetaald.(nog een paar te gaan)
Ik schrijf ze dan meteen een brief of ze mij willen afmelden bij bkr.
vrijdag 8 mei 2009 om 12:34
Schuldje, ik lees nog steeds mee en wil je even veel succes wensen!
Hier is het vandaag lekker weer, ik hoop bij jou ook. Probeer even naar buiten te gaan, dan waaien de zorgen misschien je hoofd een beetje uit
Ik hoop echt voor je dat je een verhuizing kunt voorkomen. Verhuizen kost altijd geld, en dat geld kun je nu zoveel beter voor andere dingen gebruiken.
Ik hoop dat je iemand in de buurt hebt die je wat kan lenen. Als ik zou weten dat een bekende van mij in jouw schoenen stond zou ik best wat willen voorschieten. Omdat je zo hard werkt om hier weer uit te komen.
Ik denk dat je dat best kunt vragen aan mensen die heel dichtbij je staan. Die willen vast ook niet dat je hals over kop moet verhuizen met alle stress die dat weer oplevert.
Ik heb ook weleens gelezen dat mensen met schulden in hun vakantie en/ of weekend een simpele baan gingen doen via een uitzendbureau.
Vakantie zat er toch niet in dat jaar en zo konden ze toch een paar weken hun verstand op 0 zetten. En hadden ze dubbel inkomen.
Geen idee of dat bij jullie haalbaar is, maar misschien heb je iets aan die suggestie.
Hier is het vandaag lekker weer, ik hoop bij jou ook. Probeer even naar buiten te gaan, dan waaien de zorgen misschien je hoofd een beetje uit
Ik hoop echt voor je dat je een verhuizing kunt voorkomen. Verhuizen kost altijd geld, en dat geld kun je nu zoveel beter voor andere dingen gebruiken.
Ik hoop dat je iemand in de buurt hebt die je wat kan lenen. Als ik zou weten dat een bekende van mij in jouw schoenen stond zou ik best wat willen voorschieten. Omdat je zo hard werkt om hier weer uit te komen.
Ik denk dat je dat best kunt vragen aan mensen die heel dichtbij je staan. Die willen vast ook niet dat je hals over kop moet verhuizen met alle stress die dat weer oplevert.
Ik heb ook weleens gelezen dat mensen met schulden in hun vakantie en/ of weekend een simpele baan gingen doen via een uitzendbureau.
Vakantie zat er toch niet in dat jaar en zo konden ze toch een paar weken hun verstand op 0 zetten. En hadden ze dubbel inkomen.
Geen idee of dat bij jullie haalbaar is, maar misschien heb je iets aan die suggestie.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 8 mei 2009 om 13:02
Moonlight, hoe lief je het ook bedoeld ik denk niet dat schuldje erbij gebaat is om nu ook nog eens van familie of vrienden te gaan lenen.
Lijkt mij dat de problemen daar alleen maar groter mee worden.
Kan me wel vinden in de post van marie. Instanties die nog geld van je krijgen bellen en vragen om regeling. een vriendin dit vorig jaar ook geadviseerd en ze heeft gebeld en het was helemaal geen probleem daar. Ze betaalde gewoon de achterstallige huur met kleine beetjes extra af.
Moet het natuurlijk wel zo zijn dat je iedere maand dat bedrag van je huur+ wat extra kan betalen want anders schiet je er niks mee op.
zoals al vaker gezegd is ..alle inkomsten en uitgaven en schulden op een rijtje zetten pas daarna kan je verder plannen. Doe je dit niet dan blijf je achter de feiten aanlopen.
Lijkt mij dat de problemen daar alleen maar groter mee worden.
Kan me wel vinden in de post van marie. Instanties die nog geld van je krijgen bellen en vragen om regeling. een vriendin dit vorig jaar ook geadviseerd en ze heeft gebeld en het was helemaal geen probleem daar. Ze betaalde gewoon de achterstallige huur met kleine beetjes extra af.
Moet het natuurlijk wel zo zijn dat je iedere maand dat bedrag van je huur+ wat extra kan betalen want anders schiet je er niks mee op.
zoals al vaker gezegd is ..alle inkomsten en uitgaven en schulden op een rijtje zetten pas daarna kan je verder plannen. Doe je dit niet dan blijf je achter de feiten aanlopen.
vrijdag 8 mei 2009 om 13:49
quote:Schuldje schreef op 04 mei 2009 @ 16:33:
En automatisch betalen is zo lastig als je allebei een onregelmatig inkomen hebt.
Daarom hebben we een paar maanden geleden sowieso besloten dat ik weer in loondienst ga. Dat is deels gelukt, in die zin dat ik voor drie maanden 1,5 dag ergens ga werken (met uitzicht op meer, maar dan moet het mij ook echt bevallen. Waarom? Omdat het een heel ander soort job is waar ik wel aanleg voor moet hebben). Dat inkomen wil en moet ik aanvullen met mijn werk als freelancer.
Het verbaast mij dat jullie niet allebei naar een fulltime baan zijn zoeken. Voor vele freelancers geldt dat het inkomen sterk fluctueert. Dat kunnen jullie je kennelijk niet langer veroorloven.
Het op orde brengen van je administratie is één kant, het structureel verhogen van jullie inkomen is minstens zo belangrijk. En of een baan je bevalt doet daarbij niet terzake. Zodra jullie financiële situatie dat weer toelaat kun je eisen gaan stellen aan werk. Momenteel is het binnenbrengen van inkomen je enige prioriteit.
En automatisch betalen is zo lastig als je allebei een onregelmatig inkomen hebt.
Daarom hebben we een paar maanden geleden sowieso besloten dat ik weer in loondienst ga. Dat is deels gelukt, in die zin dat ik voor drie maanden 1,5 dag ergens ga werken (met uitzicht op meer, maar dan moet het mij ook echt bevallen. Waarom? Omdat het een heel ander soort job is waar ik wel aanleg voor moet hebben). Dat inkomen wil en moet ik aanvullen met mijn werk als freelancer.
Het verbaast mij dat jullie niet allebei naar een fulltime baan zijn zoeken. Voor vele freelancers geldt dat het inkomen sterk fluctueert. Dat kunnen jullie je kennelijk niet langer veroorloven.
Het op orde brengen van je administratie is één kant, het structureel verhogen van jullie inkomen is minstens zo belangrijk. En of een baan je bevalt doet daarbij niet terzake. Zodra jullie financiële situatie dat weer toelaat kun je eisen gaan stellen aan werk. Momenteel is het binnenbrengen van inkomen je enige prioriteit.
vrijdag 8 mei 2009 om 16:18
Hoi Wuiles, je hebt absoluut gelijk. Topprioriteit is inkomen, een nieuwe baan voor ons allebei. Met dat het mij moet bevallen bedoelde ik 4 mei eerder dat ik er geschikt voor ben en zodanig goed beval daar, dat ik kans maak op meer uren. Dat mijn man en ik niet eerder allebei een baan zijn gaan zoeken, is niet helemaal waar (ja, het had altijd eerder gemoeten). Ik solliciteer sinds februari, mijn man al eerder. Enig bewustzijn was er al. Maar: we hielden wat betreft betalingen wel onze kopjes in het zand. In die zin is er sinds maandag iets opengebroken: we zijn helemaal open naar elkaar toe en gaan dit samen aan. Een heel belangrijke doorbraak. Geloof me!
En dan dit: het klopt natuurlijk dat we geen nieuwe lening moeten aangaan. Maar vanochtend is er iets heel onverwachts gebeurd. Ik was op weg naar de notaris (ben daar ook geweest) voor een kopie van onze partnerschapvoorwaarden. Omdat ik in de buurt was van een vriendin, belde ik haar om te vragen of ze thuis was voor een kopje koffie. We hadden elkaar al twee maanden niet gezien. Zonder dat ik het van plan was, heb ik haar over onze situatie verteld. Zonder enige bedoelingen, het kwam eruit. Het klikt zo tussen ons, dat ik haar (blijkbaar) helemaal vertrouw. Er gebeurde iets wat ik eigenlijk nooit had kunnen denken: ze zei dat ze niet kon helpen op adviserend vlak (welke hulp je waar kunt vinden), maar wel financieel. Ze blijkt zoveel geld te hebben, dat ze ons erg graag wil helpen met een heel mooi bedrag. En ze zit zo in elkaar dat ze oprecht ons wil helpen. 'Als vrienden van ons het echt nodig hebben, dan wil ik helpen. Ik kan niet leven met de gedachte dat jullie zoveel zorg hebben. Ik heb het geld niet nodig, al betaal je over vijf jaar terug of helemaal niet (wat vanzelfsprekend niet im frage is, natuurlijk betalen we terug), het is voor jullie.'
Echt, jullie kunnen je niet voorstellen hoe ik opeens weer kan ademen. Samen met een bedrag dat mijn man vandaag heeft overgemaakt gekregen van zijn opdrachtgever kunnen we alle achterstallige betalingen doen. Rekening houdend met de komende maanden.
Op deze manier krijgen we werkelijk de kans om onze gehele administratie op poten te zetten én met een opgeruimd hoofd te solliciteren en de komende maanden een nieuwe baan te vinden. Zowel mijn man als ik. Mijn man heeft kans op een sollicitatiegesprek (hem werd gisteren gevraagd door een recruitmentbureau of hij nog interesse had in een baan, ze hadden hem drie maanden niet gebeld) en ik heb waarschijnlijk een paar uur per week erbij, met een ander vak, omdat er een docent uitvalt vanwege ziekte.
Nu kunnen jullie misschien denken: jeetje, op zich mooi, maar dan ga je dus een nieuwe lening aan. Ja, dat klopt. In die zin hebben we inderdaad geen loterij gewonnen. Maar echt, het is zoveel prettiger leven als je 1 persoon hebt aan wie je geld verschuldigd bent (een persoon die werkelijk van je houdt en het geld over heeft > die mensen zijn er niet zoveel).
We zijn er nog niet, maar jullie zullen begrijpen dat dit wel een heel belangrijke stap is. Ik heb alle schuldeisers gebeld: 'ik ga dit weekend jullie factuur betalen'.
Mijn god, wat een verademing! En: we kunnen waarschijnlijk hier blijven wonen. Ik ga er nu niet meer vanuit dat we hier uit moeten.
Pfff. Even op adem komen.
Liefs,
Schuldje
En dan dit: het klopt natuurlijk dat we geen nieuwe lening moeten aangaan. Maar vanochtend is er iets heel onverwachts gebeurd. Ik was op weg naar de notaris (ben daar ook geweest) voor een kopie van onze partnerschapvoorwaarden. Omdat ik in de buurt was van een vriendin, belde ik haar om te vragen of ze thuis was voor een kopje koffie. We hadden elkaar al twee maanden niet gezien. Zonder dat ik het van plan was, heb ik haar over onze situatie verteld. Zonder enige bedoelingen, het kwam eruit. Het klikt zo tussen ons, dat ik haar (blijkbaar) helemaal vertrouw. Er gebeurde iets wat ik eigenlijk nooit had kunnen denken: ze zei dat ze niet kon helpen op adviserend vlak (welke hulp je waar kunt vinden), maar wel financieel. Ze blijkt zoveel geld te hebben, dat ze ons erg graag wil helpen met een heel mooi bedrag. En ze zit zo in elkaar dat ze oprecht ons wil helpen. 'Als vrienden van ons het echt nodig hebben, dan wil ik helpen. Ik kan niet leven met de gedachte dat jullie zoveel zorg hebben. Ik heb het geld niet nodig, al betaal je over vijf jaar terug of helemaal niet (wat vanzelfsprekend niet im frage is, natuurlijk betalen we terug), het is voor jullie.'
Echt, jullie kunnen je niet voorstellen hoe ik opeens weer kan ademen. Samen met een bedrag dat mijn man vandaag heeft overgemaakt gekregen van zijn opdrachtgever kunnen we alle achterstallige betalingen doen. Rekening houdend met de komende maanden.
Op deze manier krijgen we werkelijk de kans om onze gehele administratie op poten te zetten én met een opgeruimd hoofd te solliciteren en de komende maanden een nieuwe baan te vinden. Zowel mijn man als ik. Mijn man heeft kans op een sollicitatiegesprek (hem werd gisteren gevraagd door een recruitmentbureau of hij nog interesse had in een baan, ze hadden hem drie maanden niet gebeld) en ik heb waarschijnlijk een paar uur per week erbij, met een ander vak, omdat er een docent uitvalt vanwege ziekte.
Nu kunnen jullie misschien denken: jeetje, op zich mooi, maar dan ga je dus een nieuwe lening aan. Ja, dat klopt. In die zin hebben we inderdaad geen loterij gewonnen. Maar echt, het is zoveel prettiger leven als je 1 persoon hebt aan wie je geld verschuldigd bent (een persoon die werkelijk van je houdt en het geld over heeft > die mensen zijn er niet zoveel).
We zijn er nog niet, maar jullie zullen begrijpen dat dit wel een heel belangrijke stap is. Ik heb alle schuldeisers gebeld: 'ik ga dit weekend jullie factuur betalen'.
Mijn god, wat een verademing! En: we kunnen waarschijnlijk hier blijven wonen. Ik ga er nu niet meer vanuit dat we hier uit moeten.
Pfff. Even op adem komen.
Liefs,
Schuldje
vrijdag 8 mei 2009 om 17:01
quote:love2dance schreef op 08 mei 2009 @ 13:02:
Moonlight, hoe lief je het ook bedoeld ik denk niet dat schuldje erbij gebaat is om nu ook nog eens van familie of vrienden te gaan lenen.
Lijkt mij dat de problemen daar alleen maar groter mee worden.
Dus wel!
Familie of vrienden vragen meestal geen rente en staan ook niet op de stoep om je inboedel op te halen.
Ik heb ook weleens geld uitgeleend aan een vriendin met schulden, kreeg het keurig terug met een lief briefje erbij. Liever dat dan dat ze kale rijst at (dat deed ze in die tijd)
Wat ontzettend fijn voor je schuldje. Je bent nog niet van de problemen af maar je hoeft in ieder geval niet te verhuizen. Jij gaat blij aan je weekend beginnen denk ik!
Moonlight, hoe lief je het ook bedoeld ik denk niet dat schuldje erbij gebaat is om nu ook nog eens van familie of vrienden te gaan lenen.
Lijkt mij dat de problemen daar alleen maar groter mee worden.
Dus wel!
Familie of vrienden vragen meestal geen rente en staan ook niet op de stoep om je inboedel op te halen.
Ik heb ook weleens geld uitgeleend aan een vriendin met schulden, kreeg het keurig terug met een lief briefje erbij. Liever dat dan dat ze kale rijst at (dat deed ze in die tijd)
Wat ontzettend fijn voor je schuldje. Je bent nog niet van de problemen af maar je hoeft in ieder geval niet te verhuizen. Jij gaat blij aan je weekend beginnen denk ik!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 8 mei 2009 om 17:11
Ja, ik denk dat dat wel zo is. Het maakt een schuld een stuk ´milder´. Minder stressvol, geen angst voor huisuitzetting en afsluitingen. En het verlies van een deel van jezelf. Zolang je maar blijft communiceren over de stand van zaken. Je vriendschap mag er nooit onder lijden.
Ik voel nu pas echt goed hoeveel energie dit alles tot nu toe kost. Heb er hoofdpijn van! Maar enige opluchting is er al wel. Poeh. Maar we zijn er nog niet, we gaan door hier.
Fijne avond alvast iedereen.
Ik voel nu pas echt goed hoeveel energie dit alles tot nu toe kost. Heb er hoofdpijn van! Maar enige opluchting is er al wel. Poeh. Maar we zijn er nog niet, we gaan door hier.
Fijne avond alvast iedereen.
