Geld & Recht
alle pijlers
Wanordelijke administratie en achterstallige betalingen
maandag 4 mei 2009 om 14:43
Dag allemaal,
Momenteel zit ik met enorm veel spanning in m'n lijf aan een stapel post die ik ga (moet!) openmaken. De afgelopen maanden (en misschien wel langer) heb ik mijn kop in het zand gestoken en ook mijn man heeft zich meer beziggehouden met werken en opdrachten zoeken dan als een verantwoordelijke volwassende goed naar de administratie te kijken en oplossingen te zoeken voor achterstallige betalingen. (We zijn allebei zelfstandig ondernemer, maar ik ben aan het solliciteren, zodat een van ons in ieder geval een regelmatig inkomen heeft).
Ik post dit, in de hoop ervaringen lezen van mensen die weten hoe je hiermee het beste kunt omgaan en weten hoe je er vanbinnen langzaam aan kapot kan gaan (slapeloze nachten, veel ongeduldige momenten), jezelf een beetje kwijtraakt. Dat ik en wij dit nooit zover hadden moeten laten komen, weet ik. Niet dat we geld aan luxe spullen hebben uitgegeven of zijn gaan gokken o.i.d., maar eigenlijk puur door een wanordelijke adminstratie en het niet op een rij zetten van je kosten. (Vooral ik: ik ben dan bang om erachter te komen dat we niet genoeg verdienen.) Mijn man en ik gaan vanaf vandaag alles op een rij zetten en kijken wat de schade is van achterstallige betalingen en hoe we het kunnen oplossen.
In de afgelopen jaren heb ik echt een angst opgebouwd voor het openen van post. Ik heb het gevoel dat ik daarin de enige ben, je hoort daar nooit iemand over en zelfs op het Viva-forum lees je er niets over. Tenminste, ik kon het zo snel niet vinden. Deurwaarders zijn voor mij (want ik werk vanuit huis, dus ik doe die deur altijd open) bekenden geworden, iedere keer als de bel gaat, word ik zenuwachtig. Laatst bleek het gewoon iemand van TPG Post te zijn met een pakketje.
Alleen al voor onze twee prachtkinderen wil ik (ik spreek nu even vanuit mezelf) de komende maanden, zeg in 2009, alles helder hebben en naar een schuldenvrij bestaan toewerken. Zonder dat gehijg en die druk in mijn achterhoofd en eigenlijk hele lijf.
Ik merk dat ik niet volledig ben, maar als er vragen zijn, dan hoor ik het vanzelf. Me aanvallen op onverantwoordelijk gedrag en een vlammende 'het is je eigen schuld' mag natuurlijk, maar op zich heb ik daar niet zoveel aan. Ik heb behoefte aan support, zodat ik hier mijn zorgen-ei kwijt kan en de weg naar het weer echt genieten van de dingen om mij en ons heen, wat makkelijker wordt bereikt. Enne, medelijden is vanzelfsprekend niet iets waar ik naar op zoek ben hoor! Ik ben me echt wel bewust van mijn en onze tekortkoming(en).
Is er iemand die mijn gevoelens van onrust herkent? Of werkt iemand van jullie in bijvoorbeeld de schuldhulpverlening?
Hier zijn we te lang bezig met het vullen van gaten met potjes die daar niet voor bestemd zijn (bijvoorbeeld: de huurachterstand betalen met de kinderopvangtoeslag, waardoor je weer een achterstand oploopt met de kinderopvang).
Ik kan nog een uur doorgaan, maar kan beter met de post beginnen. Ik vind het doodeng. Voel de spanning in mijn nek. Ik heb erg de neiging om dingen alleen op te lossen, dat is echt mijn makke. Oftewel: ik krop alles op, terwijl het veel beter is om samen de last te dragen.
Joehoe, is er in ieder geval 1 iemand die dit herkent van zichzelf? Ik voel me bijna minderwaardig doordat ik dit niet goed op orde heb!
Groetjes,
Schuldje
Momenteel zit ik met enorm veel spanning in m'n lijf aan een stapel post die ik ga (moet!) openmaken. De afgelopen maanden (en misschien wel langer) heb ik mijn kop in het zand gestoken en ook mijn man heeft zich meer beziggehouden met werken en opdrachten zoeken dan als een verantwoordelijke volwassende goed naar de administratie te kijken en oplossingen te zoeken voor achterstallige betalingen. (We zijn allebei zelfstandig ondernemer, maar ik ben aan het solliciteren, zodat een van ons in ieder geval een regelmatig inkomen heeft).
Ik post dit, in de hoop ervaringen lezen van mensen die weten hoe je hiermee het beste kunt omgaan en weten hoe je er vanbinnen langzaam aan kapot kan gaan (slapeloze nachten, veel ongeduldige momenten), jezelf een beetje kwijtraakt. Dat ik en wij dit nooit zover hadden moeten laten komen, weet ik. Niet dat we geld aan luxe spullen hebben uitgegeven of zijn gaan gokken o.i.d., maar eigenlijk puur door een wanordelijke adminstratie en het niet op een rij zetten van je kosten. (Vooral ik: ik ben dan bang om erachter te komen dat we niet genoeg verdienen.) Mijn man en ik gaan vanaf vandaag alles op een rij zetten en kijken wat de schade is van achterstallige betalingen en hoe we het kunnen oplossen.
In de afgelopen jaren heb ik echt een angst opgebouwd voor het openen van post. Ik heb het gevoel dat ik daarin de enige ben, je hoort daar nooit iemand over en zelfs op het Viva-forum lees je er niets over. Tenminste, ik kon het zo snel niet vinden. Deurwaarders zijn voor mij (want ik werk vanuit huis, dus ik doe die deur altijd open) bekenden geworden, iedere keer als de bel gaat, word ik zenuwachtig. Laatst bleek het gewoon iemand van TPG Post te zijn met een pakketje.
Alleen al voor onze twee prachtkinderen wil ik (ik spreek nu even vanuit mezelf) de komende maanden, zeg in 2009, alles helder hebben en naar een schuldenvrij bestaan toewerken. Zonder dat gehijg en die druk in mijn achterhoofd en eigenlijk hele lijf.
Ik merk dat ik niet volledig ben, maar als er vragen zijn, dan hoor ik het vanzelf. Me aanvallen op onverantwoordelijk gedrag en een vlammende 'het is je eigen schuld' mag natuurlijk, maar op zich heb ik daar niet zoveel aan. Ik heb behoefte aan support, zodat ik hier mijn zorgen-ei kwijt kan en de weg naar het weer echt genieten van de dingen om mij en ons heen, wat makkelijker wordt bereikt. Enne, medelijden is vanzelfsprekend niet iets waar ik naar op zoek ben hoor! Ik ben me echt wel bewust van mijn en onze tekortkoming(en).
Is er iemand die mijn gevoelens van onrust herkent? Of werkt iemand van jullie in bijvoorbeeld de schuldhulpverlening?
Hier zijn we te lang bezig met het vullen van gaten met potjes die daar niet voor bestemd zijn (bijvoorbeeld: de huurachterstand betalen met de kinderopvangtoeslag, waardoor je weer een achterstand oploopt met de kinderopvang).
Ik kan nog een uur doorgaan, maar kan beter met de post beginnen. Ik vind het doodeng. Voel de spanning in mijn nek. Ik heb erg de neiging om dingen alleen op te lossen, dat is echt mijn makke. Oftewel: ik krop alles op, terwijl het veel beter is om samen de last te dragen.
Joehoe, is er in ieder geval 1 iemand die dit herkent van zichzelf? Ik voel me bijna minderwaardig doordat ik dit niet goed op orde heb!
Groetjes,
Schuldje
vrijdag 29 mei 2009 om 08:23
Schuldje, goed om te lezen dat jullie het er niet bij laten zitten en nu echt samen doorpakken! Alleen al dat je geen ongeopende post meer laat liggen moet al een enorme opluchting zijn of niet?
Gozah, ik hoop dat er positieve dingen voor je gebeurd zijn. Ik ben benieuwd naar je verhaal. Hopelijk gaat je brievenbus weer elke dag open want het is zo'n enorme last die heel veel spanning en stress kan veroorzaken. Hopelijk trek je het allemaal een beetje. Sta je er alleen voor?
Gozah, ik hoop dat er positieve dingen voor je gebeurd zijn. Ik ben benieuwd naar je verhaal. Hopelijk gaat je brievenbus weer elke dag open want het is zo'n enorme last die heel veel spanning en stress kan veroorzaken. Hopelijk trek je het allemaal een beetje. Sta je er alleen voor?
zondag 31 mei 2009 om 21:00
Hallo!
Meiden, bedankt voor het meeleven. Het klopt dat het openen van de post (gewoon, meteen als het in de bus valt!) een VERADEMING is.
Gozah meisje, ik weet echt als geen ander (!) hoe ongelooflijk heftig dit voor je is. Kom je snel schrijven wat je eergisteren had willen posten? Geldzorgen en het gebrek aan inzicht is killing. It eats you.
We kunnen eindelijk de accountant van mijn man gaan betalen, zodat hij zijn faillissement kan gaan aanvragen. Dat is natuurlijk heftig, want daarna weten we pas wat voor impact dat zal hebben op ons gezin. Gaan ze ons huis leeghalen met waardevolle spullen (hebben niet veel wat geld waard is gelukkig, vooral Ikea-spul enzo)? Moeten we hier weg, omdat de huur te hoog is (635 euro)? Dat is echt wel even spannend, maar inmiddels weet ik ook dat we stap voor stap moeten leven momenteel.
Een groot lichtpunt, ik heb vandaag heel veel achterstallige rekeningen kunnen betalen. Ik heb mijn bestedingsruimte van mijn doorlopendkredietrekening 'teruggekregen', heb een aantal jaar alleen maar betaald. Voor deze unieke (crisis)periode heb ik er gebruik van gemaakt (de maandelijkse aflossing gaat naar beneden, de rente natuurlijk niet helaas), omdat we anders veel verder van huis zijn. En het geeft veel rust. Heb zelfs rekeningen betaald die pas over een week hoefden te zijn betaald. Zonder herinnering!
En toch blijven we natuurlijk heel zuinig aan doen. Moet ook wel, want er komt nog genoeg op ons pad. Best heel eng, maar we hebben al een beter uitgangspunt dan een maand geleden (op 4 mei begon ik dit topic).
Mijn werk, dat ik sinds afgelopen maand naast mijn zelfstandig ondernemerschap heb, ga ik niet volhouden. Ik wil niet blijven lesgeven (ben voor 3 maanden aangenomen), dus ik ga verder solliciteren. Die beslissing geeft me rust. Want werkelijk, dat lesgeven (HBO) was en is een absolute extra stressfactor.
Gozah, laat je even weten hoe het met je gaat? Kan ik je ergens mee helpen? En natuurlijk wil ik je helpen, dat is niet lief, maar vanzelfsprekend!
Groetjes voor iedereen en tot snel,
Schuldje
Meiden, bedankt voor het meeleven. Het klopt dat het openen van de post (gewoon, meteen als het in de bus valt!) een VERADEMING is.
Gozah meisje, ik weet echt als geen ander (!) hoe ongelooflijk heftig dit voor je is. Kom je snel schrijven wat je eergisteren had willen posten? Geldzorgen en het gebrek aan inzicht is killing. It eats you.
We kunnen eindelijk de accountant van mijn man gaan betalen, zodat hij zijn faillissement kan gaan aanvragen. Dat is natuurlijk heftig, want daarna weten we pas wat voor impact dat zal hebben op ons gezin. Gaan ze ons huis leeghalen met waardevolle spullen (hebben niet veel wat geld waard is gelukkig, vooral Ikea-spul enzo)? Moeten we hier weg, omdat de huur te hoog is (635 euro)? Dat is echt wel even spannend, maar inmiddels weet ik ook dat we stap voor stap moeten leven momenteel.
Een groot lichtpunt, ik heb vandaag heel veel achterstallige rekeningen kunnen betalen. Ik heb mijn bestedingsruimte van mijn doorlopendkredietrekening 'teruggekregen', heb een aantal jaar alleen maar betaald. Voor deze unieke (crisis)periode heb ik er gebruik van gemaakt (de maandelijkse aflossing gaat naar beneden, de rente natuurlijk niet helaas), omdat we anders veel verder van huis zijn. En het geeft veel rust. Heb zelfs rekeningen betaald die pas over een week hoefden te zijn betaald. Zonder herinnering!
En toch blijven we natuurlijk heel zuinig aan doen. Moet ook wel, want er komt nog genoeg op ons pad. Best heel eng, maar we hebben al een beter uitgangspunt dan een maand geleden (op 4 mei begon ik dit topic).
Mijn werk, dat ik sinds afgelopen maand naast mijn zelfstandig ondernemerschap heb, ga ik niet volhouden. Ik wil niet blijven lesgeven (ben voor 3 maanden aangenomen), dus ik ga verder solliciteren. Die beslissing geeft me rust. Want werkelijk, dat lesgeven (HBO) was en is een absolute extra stressfactor.
Gozah, laat je even weten hoe het met je gaat? Kan ik je ergens mee helpen? En natuurlijk wil ik je helpen, dat is niet lief, maar vanzelfsprekend!
Groetjes voor iedereen en tot snel,
Schuldje
zondag 31 mei 2009 om 22:36
schuldje, tenzij je drie bmw en een kluis vol diamanten hebt, valt het met het leeghalen bij een faillissement wel mee. Men zal je vragen een inventaris op te stellen en de echt waardevolle stukken (zoals die bmw's en diamanten ) kunnen dan verkocht worden. Dit ligt aan de curator. Maar de angst dat heel je huis leeg wordt gehaald is niet reeel, maak je geen zorgen. ook hoef je niet te verhuizen. Slechts in geval van een koophuis kan er gevraagd worden om het huis te verkopen. ik hoop dat jullie een goede curator treffen. indien het het privefaillissement van je man betreft kan er een aanvraag gedaan worden om tot de schuldsanering toegelaten te worden, maar dit kan de curator je allemaal vertellen.
Succes
Succes
dinsdag 9 juni 2009 om 22:26
Hoi Schuldje,
Wat een goed nieuws dat je nu al
rekingen van volgende week aan het betalen bent ! Ik wou dat ik dat kon zeggen ...
Zo te horen zijn jullie toch met kleine stapjes de goede kant op aan het gaan. Echt super !
Helaas kan ik van mijn kant geen goed nieuws brengen.
Ik heb me nog steeds er niet toe kunnen zetten om mijn brievenbus te legen
Ook ben ik sinds 25 mei mijn baan kwijt, dus dat zit ook heerlijk mee. . En ik heb geen cent meer op de giro staan !
Dus het gaat echt kut om eerlijk te zijn.
Ben blij als ik mijn katten nog te eten kan geven, laat staan me zelf.
Zicht op een baan heb ik ook niet. Solliciteren is nu echt vreselijk. Ik kan simpel weg niks vinden.
Kan dus niet zeggen dat het er rooskleurig voor me uit ziet.
Dit is dus even in het kort hoe ik er voor sta.
Tranen lopen nu weer over mijn wangen ....
Groetjes Gozah
Wat een goed nieuws dat je nu al
rekingen van volgende week aan het betalen bent ! Ik wou dat ik dat kon zeggen ...
Zo te horen zijn jullie toch met kleine stapjes de goede kant op aan het gaan. Echt super !
Helaas kan ik van mijn kant geen goed nieuws brengen.
Ik heb me nog steeds er niet toe kunnen zetten om mijn brievenbus te legen
Ook ben ik sinds 25 mei mijn baan kwijt, dus dat zit ook heerlijk mee. . En ik heb geen cent meer op de giro staan !
Dus het gaat echt kut om eerlijk te zijn.
Ben blij als ik mijn katten nog te eten kan geven, laat staan me zelf.
Zicht op een baan heb ik ook niet. Solliciteren is nu echt vreselijk. Ik kan simpel weg niks vinden.
Kan dus niet zeggen dat het er rooskleurig voor me uit ziet.
Dit is dus even in het kort hoe ik er voor sta.
Tranen lopen nu weer over mijn wangen ....
Groetjes Gozah
dinsdag 9 juni 2009 om 22:30
Hai Gozah,
Wat vreselijk! Heb je mensen in je omgeving waar je je hart kunt uitstoren en waar je zo eens mee kan eten?
Waarschijnlijk is het mosterd, maar ben je al bij uitzendbureau's geweest? Kleed je netjes aan, mooi uitgeprint CV in 10-voud meenemen en overal langs gaan. Stel je flexibel op en probeer wat te vinden, ook al is het tijdelijk. Op die manier ben je in ieder geval bezig, komt er wat geld binnen en werk je aan je CV.
Heb je wel eens aan maatschappelijk werk gedacht? Misschien dat zij je kunnen helpen wat orde in de chaos te scheppen en sowieso om jou als persoon verder te helpen.
Veel succes!
Wat vreselijk! Heb je mensen in je omgeving waar je je hart kunt uitstoren en waar je zo eens mee kan eten?
Waarschijnlijk is het mosterd, maar ben je al bij uitzendbureau's geweest? Kleed je netjes aan, mooi uitgeprint CV in 10-voud meenemen en overal langs gaan. Stel je flexibel op en probeer wat te vinden, ook al is het tijdelijk. Op die manier ben je in ieder geval bezig, komt er wat geld binnen en werk je aan je CV.
Heb je wel eens aan maatschappelijk werk gedacht? Misschien dat zij je kunnen helpen wat orde in de chaos te scheppen en sowieso om jou als persoon verder te helpen.
Veel succes!
woensdag 10 juni 2009 om 12:32
Ik ben nog student en ik herken het, zij het in mindere mate. Ik heb verschillende schulden, bij de bank en bij een postorderbedrijf. Ook heb ik redelijk wat geld geleend van mijn ouders, waarvan zij zeggen het niet terug te hoeven, maar voor mij blijft het 'geleend' geld, wat ik dus terug wil betalen. Ik heb vaak achterstanden, wat betreft mijn huur, en ben ook wel eens zo'n minilening aangegaan (zie andere topic). Van dat laatste ben ik gelukkig af, maar ik kan alles behalve verantwoordelijk met geld om gaan. Ben het mezelf nu wel aan het leren, mijn voornemen is om gelijk als mijn loon / stufi binnen is elke keer een vast bedrag af te lossen en een vast bedrag op een spaarrekening te zetten zodat ik een buffer heb. Merk wel bij mezlef dat het heel moeilijk is, als je gewend bent om geld over de balk te smijten en niet moeilijk te doen over lenen. Het is echt een knop die ik bij mezelf om moet zetten!
De post openmaken is in ieder geval een eerste stap, zo confronteer je jezelf in ieder geval met je schulden. Het niet openmaken van de post maakt het uiteindelijk alleen maar erger. Succes!
De post openmaken is in ieder geval een eerste stap, zo confronteer je jezelf in ieder geval met je schulden. Het niet openmaken van de post maakt het uiteindelijk alleen maar erger. Succes!
woensdag 10 juni 2009 om 15:24
Gozah,
Ik zou toch als ik jou was door de zure appel heen gaan.
Begin met die brievenbus open te maken en te kijken hoeveel achterstand je hebt.
Als je dat niet doet wordt het alleen maar erger.
Ook blijven solliciteren, zelf al is het een baan waar je eigelijk niet voor zou kiezen.
Dan heb je alvast iets en kun je rustig verder zoeken naar een baan die je wel bevalt.
Komop je kunt het.
Ik zou toch als ik jou was door de zure appel heen gaan.
Begin met die brievenbus open te maken en te kijken hoeveel achterstand je hebt.
Als je dat niet doet wordt het alleen maar erger.
Ook blijven solliciteren, zelf al is het een baan waar je eigelijk niet voor zou kiezen.
Dan heb je alvast iets en kun je rustig verder zoeken naar een baan die je wel bevalt.
Komop je kunt het.
woensdag 10 juni 2009 om 22:09
Gozah,
Maak de post open en ga bellen of mailen met de schuldeisers wanneer je het telefonisch moeilijk vind om je verhaal te doen.
Ik werk op de afdeling debiteurenbeheer van een energiemaatschappij en dat zijn heeeeeeele gewone mensen die het klappen van de zweep echt wel kennen.
Mijn advies aan jou is om de aan te melden voor schuldhulpverlening in jou gemeente. Dat werkt tevens beschermend want zolang jij kan bewijzen dat je daadwerkelijk schuldhulpverlening hebt aangevraagd en dit nog in behandeling is dan mag bijvoorbeeld een energiemaatschappij geen gas en electra bij jou gaan afsluiten. Je krijgt een bewindvoerdster toegewezen,die alles voor je gaat uitzoeken.
Geloof me.. je moet even met de "billen" bloot, maar je wordt beschermd tegen deurwaarders, incassoburo's en je hoeft niet meer bang voor je post te zijn.
Je wordt geholpen, ik adviseer je wel de GKB van je provincie te raadplegen en niet meteen met particuliere schuldhulpverleners in zee te gaan. Je kunt je on-line aanmelden voor een kennismakingsgesprek. Zij kunnen je alles vertellen wat er gaat gebeuren. De ervaring leert dat het uiteindelijk de mensen weer hoop geeft.
Ik ben nieuw op dit forum, maar je verhaal greep me aan vandaar dat ik besloot te reageren!!
tip: ga eens lezen op dit forum daar zijn een hoop mensen die in exact dezelfde situatie als jou zitten en elkaar steunen.
Veel bruikbare tips zitten er tussen!!
http://www.hotforum.nl/forum/schulden/
Sterkte en kop op!!
Vickey
Maak de post open en ga bellen of mailen met de schuldeisers wanneer je het telefonisch moeilijk vind om je verhaal te doen.
Ik werk op de afdeling debiteurenbeheer van een energiemaatschappij en dat zijn heeeeeeele gewone mensen die het klappen van de zweep echt wel kennen.
Mijn advies aan jou is om de aan te melden voor schuldhulpverlening in jou gemeente. Dat werkt tevens beschermend want zolang jij kan bewijzen dat je daadwerkelijk schuldhulpverlening hebt aangevraagd en dit nog in behandeling is dan mag bijvoorbeeld een energiemaatschappij geen gas en electra bij jou gaan afsluiten. Je krijgt een bewindvoerdster toegewezen,die alles voor je gaat uitzoeken.
Geloof me.. je moet even met de "billen" bloot, maar je wordt beschermd tegen deurwaarders, incassoburo's en je hoeft niet meer bang voor je post te zijn.
Je wordt geholpen, ik adviseer je wel de GKB van je provincie te raadplegen en niet meteen met particuliere schuldhulpverleners in zee te gaan. Je kunt je on-line aanmelden voor een kennismakingsgesprek. Zij kunnen je alles vertellen wat er gaat gebeuren. De ervaring leert dat het uiteindelijk de mensen weer hoop geeft.
Ik ben nieuw op dit forum, maar je verhaal greep me aan vandaar dat ik besloot te reageren!!
tip: ga eens lezen op dit forum daar zijn een hoop mensen die in exact dezelfde situatie als jou zitten en elkaar steunen.
Veel bruikbare tips zitten er tussen!!
http://www.hotforum.nl/forum/schulden/
Sterkte en kop op!!
Vickey
vrijdag 12 juni 2009 om 09:58
Lieve Gozah,
Door drukte lees ik je posting net pas, wat ongelooflijk naar! God, wat moet jij je beroerd voelen. In zekere zin herken ik die geldzorgenstress, de een heeft het zoals jij (baan kwijt, gewoonweg geen geld meer over) en de ander moet een schuldhulpverleningstraject in met twee kindertjes. Getver. Inderdaad, is er niet iemand die je in vertrouwen kunt nemen? Dit moet je niet alleen aangaan, dat is too much to deal with. Wellicht goed om eerst eens naar je huisarts te gaan?
Zo rot dat je baan nu tot het verleden hoort, wat dat betreft is het écht zo dat de economische malaise bij meerdere mensen die al een wanordelijke administratie en achterstallige betalingen hadden, een nekslag kan zijn. Want daardoor is het bij ons ook aan het licht gekomen allemaal (aanleiding was dat mijn man als interimmer in januari en februari geen opdrachten meer had).
Het is overigens niet zo dat wij nu opeens zo lekker veel geld over hebben, dat we vanaf nu alle rekeningen kunnen betalen. Ik heb gebruikgemaakt van bestedingsruimte van mijn doorlopend krediet (enige uitweg) en daardoor is er in die zin wel meer rust gekomen voorlopig, én heb ik een aantal facturen betaald toen ze binnenkwamen. Als straks alles op de rit is qua werk en inkomen van ons allebei, ben ik denk ik wel iemand die rekeningen niet meer laat liggen, ze het liefst direct betaal. Als erfenis van de Grote Wanorde van Schuldje & man.
Gozah, wat Vickey ook zegt: meld je aan voor hulp. Echt meisje, je bent zó niet de enige! Ik zou naar de gemeente gaan. De hulp die mijn man krijgt, wordt betaald door onze gemeente (ook al zit het bureau in Utrecht waar wij niet in de buurt wonen), dus het kost geen geld.
En: blijf hier schrijven. Laat dat sluimerende akelige gevoel maar werkelijkheid worden. Bedenk dat als je nu iets onderneemt, je over een jaar (en waarschijnlijk al veel eerder) veel meer rust in je lijf en hoofd hebt. Doen hoor!
Sunlight, voor jou dus ook begrip en herkenbaarheid... Wat rot hè, om je zo te voelen? Heel goed dat je je kwetsbaarheden herkent en eraan werkt. Blijf je ook hier schrijven?
Verder heb ik sinds gisteren ook hulp om meer rust in mezelf te krijgen (haptotherapie, is niet zweverig, ben ik zelf ook niet, dus het moet wel bij me passen, de haptotherapeut is ook - vooral - fysiotherapeut, met nog twee collega's heeft hij een f-praktijk). Dat helpt mij om de chaos die ik sowieso wel voel, om te zetten in structuur (door eindelijk eens vanuit mijn gevoel te werken/leven, i.p.v. alleen maar vanuit mijn koppie). De man voelde dat ik een grote plank was, zoveel stress zit er in mijn lijf.
Vickey, bedankt voor je adviezen, lief dat je n.a.v. Gozahs posting hebt gereageerd. Hoe ben je trouwens bij het debiteurenbeheer van je werk terechtgekomen? Aansluiting op je studie? Dus een vooropleiding met financiën & cijfertjes? Ben er gewoon benieuwd naar. Voor hetzelfde geld kun je daar terechtkomen met welke opleiding ook.
Ik ben momenteel naast het financiële gebeuren, bezig met na te denken over welke kant ik op wil met mijn werk. Ik ben nu 37 en zou eigenlijk graag weer een studie willen gaan doen, zie het als omscholing. Heb Communicatie gestudeerd (univ. Groningen), maar merk dat ik bij vacatures vaak kijk naar P&O-gerichte functies. Ik ben persoonlijk toe aan bijscholing, dat sterkt mij erg. Maar goed, dat ben ik over drie jaar klaar (als ik een verkorte HRM-opleiding op hbo-niveau doe) en ben ik dus 40. Zal er dan werk in zijn?
Ik moet snel door zie ik!
Gozah, houd je taai, neem iemand in vertrouwen (een vriendin, familie) om in ieder geval je 'geheim' te openbaren. En onderneem iets door naar de gemeente te stappen of een hulpverleningsinstantie.
Succes, en houd ons op de hoogte!
Liefs,
Schuldje
Door drukte lees ik je posting net pas, wat ongelooflijk naar! God, wat moet jij je beroerd voelen. In zekere zin herken ik die geldzorgenstress, de een heeft het zoals jij (baan kwijt, gewoonweg geen geld meer over) en de ander moet een schuldhulpverleningstraject in met twee kindertjes. Getver. Inderdaad, is er niet iemand die je in vertrouwen kunt nemen? Dit moet je niet alleen aangaan, dat is too much to deal with. Wellicht goed om eerst eens naar je huisarts te gaan?
Zo rot dat je baan nu tot het verleden hoort, wat dat betreft is het écht zo dat de economische malaise bij meerdere mensen die al een wanordelijke administratie en achterstallige betalingen hadden, een nekslag kan zijn. Want daardoor is het bij ons ook aan het licht gekomen allemaal (aanleiding was dat mijn man als interimmer in januari en februari geen opdrachten meer had).
Het is overigens niet zo dat wij nu opeens zo lekker veel geld over hebben, dat we vanaf nu alle rekeningen kunnen betalen. Ik heb gebruikgemaakt van bestedingsruimte van mijn doorlopend krediet (enige uitweg) en daardoor is er in die zin wel meer rust gekomen voorlopig, én heb ik een aantal facturen betaald toen ze binnenkwamen. Als straks alles op de rit is qua werk en inkomen van ons allebei, ben ik denk ik wel iemand die rekeningen niet meer laat liggen, ze het liefst direct betaal. Als erfenis van de Grote Wanorde van Schuldje & man.
Gozah, wat Vickey ook zegt: meld je aan voor hulp. Echt meisje, je bent zó niet de enige! Ik zou naar de gemeente gaan. De hulp die mijn man krijgt, wordt betaald door onze gemeente (ook al zit het bureau in Utrecht waar wij niet in de buurt wonen), dus het kost geen geld.
En: blijf hier schrijven. Laat dat sluimerende akelige gevoel maar werkelijkheid worden. Bedenk dat als je nu iets onderneemt, je over een jaar (en waarschijnlijk al veel eerder) veel meer rust in je lijf en hoofd hebt. Doen hoor!
Sunlight, voor jou dus ook begrip en herkenbaarheid... Wat rot hè, om je zo te voelen? Heel goed dat je je kwetsbaarheden herkent en eraan werkt. Blijf je ook hier schrijven?
Verder heb ik sinds gisteren ook hulp om meer rust in mezelf te krijgen (haptotherapie, is niet zweverig, ben ik zelf ook niet, dus het moet wel bij me passen, de haptotherapeut is ook - vooral - fysiotherapeut, met nog twee collega's heeft hij een f-praktijk). Dat helpt mij om de chaos die ik sowieso wel voel, om te zetten in structuur (door eindelijk eens vanuit mijn gevoel te werken/leven, i.p.v. alleen maar vanuit mijn koppie). De man voelde dat ik een grote plank was, zoveel stress zit er in mijn lijf.
Vickey, bedankt voor je adviezen, lief dat je n.a.v. Gozahs posting hebt gereageerd. Hoe ben je trouwens bij het debiteurenbeheer van je werk terechtgekomen? Aansluiting op je studie? Dus een vooropleiding met financiën & cijfertjes? Ben er gewoon benieuwd naar. Voor hetzelfde geld kun je daar terechtkomen met welke opleiding ook.
Ik ben momenteel naast het financiële gebeuren, bezig met na te denken over welke kant ik op wil met mijn werk. Ik ben nu 37 en zou eigenlijk graag weer een studie willen gaan doen, zie het als omscholing. Heb Communicatie gestudeerd (univ. Groningen), maar merk dat ik bij vacatures vaak kijk naar P&O-gerichte functies. Ik ben persoonlijk toe aan bijscholing, dat sterkt mij erg. Maar goed, dat ben ik over drie jaar klaar (als ik een verkorte HRM-opleiding op hbo-niveau doe) en ben ik dus 40. Zal er dan werk in zijn?
Ik moet snel door zie ik!
Gozah, houd je taai, neem iemand in vertrouwen (een vriendin, familie) om in ieder geval je 'geheim' te openbaren. En onderneem iets door naar de gemeente te stappen of een hulpverleningsinstantie.
Succes, en houd ons op de hoogte!
Liefs,
Schuldje
zaterdag 13 juni 2009 om 13:21
Schuldje,
Ik zit nu ruim 8 jaar in debiteurenbeheer en ben er destijds min of meer ingerold zonder een daarvoor geldende opleiding te hebben gehad. Had een opleiding voor secretaresse, maar ben me steeds meer gaan verdiepen in de debiteurenwereld.
Ik vind het schrijnend om te lezen dat mensen niet eens meer post durven open te maken, of durven te bellen met de afdelingen debiteurenbeheer voor het maken van een regeling.
Juist in DEZE TIJD zijn veel bedrijven stukken soepeler geworden en is het beleid menselijker geworden.
Het afsluiten van bijvoorbeeld gas en elektra gebeurd tegenwoordig echt alleen nog maar wanneer er geen andere oplossingen meer gevonden kunnen worden, maar vooral wanneer die persoon geen contact meer opneemt en niets meer van zich laat horen. Juist dan kom je in de problemen.
Oh ja Schuldje, ook op mijn afdeling zitten mensen die dezelfde opleiding als jou hebben gevolgd. (Communicatie) Geloof me.. die kunnen ze in mijn branche heel goed gebruiken. Het werk van de cijfertjes wordt momenteel door de computer wel voor je berekend. Google maar eens!
Heb je de moed inmiddels al kunnen verzamelen Gozah??
DOEN HOOR!!
Vickey
Ik zit nu ruim 8 jaar in debiteurenbeheer en ben er destijds min of meer ingerold zonder een daarvoor geldende opleiding te hebben gehad. Had een opleiding voor secretaresse, maar ben me steeds meer gaan verdiepen in de debiteurenwereld.
Ik vind het schrijnend om te lezen dat mensen niet eens meer post durven open te maken, of durven te bellen met de afdelingen debiteurenbeheer voor het maken van een regeling.
Juist in DEZE TIJD zijn veel bedrijven stukken soepeler geworden en is het beleid menselijker geworden.
Het afsluiten van bijvoorbeeld gas en elektra gebeurd tegenwoordig echt alleen nog maar wanneer er geen andere oplossingen meer gevonden kunnen worden, maar vooral wanneer die persoon geen contact meer opneemt en niets meer van zich laat horen. Juist dan kom je in de problemen.
Oh ja Schuldje, ook op mijn afdeling zitten mensen die dezelfde opleiding als jou hebben gevolgd. (Communicatie) Geloof me.. die kunnen ze in mijn branche heel goed gebruiken. Het werk van de cijfertjes wordt momenteel door de computer wel voor je berekend. Google maar eens!
Heb je de moed inmiddels al kunnen verzamelen Gozah??
DOEN HOOR!!
Vickey
donderdag 18 juni 2009 om 22:43
Heb de laatste reacties gelezen en zit ook op de financiële administratie van een kleine verzekeringsbedrijf. Het doet me pijn en zie dat de laatste tijd helaas steeds vaker mensen met schulden langskomen. We hebben als bedrijf altijd de stelregel dat we zoveel mogelijk met de klanten meedenken. Betalingsregelingen zijn geen probleem en denk dat veel andere bedrijven hier hetzelfde over denken en dat ze je liever als klant houden dan dat ze je laten schieten.
Tips van mijn kant:
- Bedrijven hebben respect voor mensen die je durven te bellen om de problemen op te lossen.
- Vergeet niet dat de persoon aan de andere kant van de telefoon ook mens is. Schelden en moeilijk doen werkt meestal averechts.
- Kom betalingsregelingen na. Als je van te voren weet dat je het niet lukt geef dat dan aan.
Veel sterkte!
Tips van mijn kant:
- Bedrijven hebben respect voor mensen die je durven te bellen om de problemen op te lossen.
- Vergeet niet dat de persoon aan de andere kant van de telefoon ook mens is. Schelden en moeilijk doen werkt meestal averechts.
- Kom betalingsregelingen na. Als je van te voren weet dat je het niet lukt geef dat dan aan.
Veel sterkte!
vrijdag 19 juni 2009 om 07:28
Ik heb arciefbakjes gekocht en daar heb ik er een hele hoop van, elke bak heeft 3 letters uit het alfabet en dan gaat de post er ook in waar het in hoort.
2 aparte bakjes voor nog te betalen, en een bakje betaald.
Je hoeft nooit te zoeken, echt ideaal.
Eens in de zoveel tijd stop ik alles in mappen met tabbladen ertussen maar dat is snel gedaan omdat alles al geordend ligt.
Die bakjes kosten bij de Action geen drol.
2 aparte bakjes voor nog te betalen, en een bakje betaald.
Je hoeft nooit te zoeken, echt ideaal.
Eens in de zoveel tijd stop ik alles in mappen met tabbladen ertussen maar dat is snel gedaan omdat alles al geordend ligt.
Die bakjes kosten bij de Action geen drol.
vrijdag 19 juni 2009 om 22:49
heej schuldje,
meid ik weet precies wat je meemaakt en het is echt vreselijk...zo kwam ik er(wel helemaal totaal onverwachts, omdat mijn vriend alles regelde en ik dat eigenlijk wel heel makkelijk vond)ongeveer een half jaar geleden achter dat wij dus ook behoorlijk in de shit zaten..en inderdaad daar ligt een hele stapel rekening en brieven van incassoburo's die je met zweet in je handen gaat open maken...echt k*t..dus ik begrijp wel hoe je je voelt...maar ja je moet er inderdaad door heen om alle zaken op orde te krijgen!!nu kon ik gelukkig rekenen op hele lieve ouders en schoonouders die overal mee geholpen hebben en alle achterstallige rekeningen betaald hebben maar ja dan blijf je weer daar met een schuld zitten maar dan heb je inderdaad die dreiging niet meer...tot vanavond ik werd weer gebeld door zo'n incasso mannetje die mij is super arrogant liet weten dat ik hem nog iets verschuldigd was terwijk ik echt niets weet en mij ook nog voor leugenaar uitmaakt...nou dus nu zit ik weer met die hartkloppingen en super vermoeidheid achter de pc omdat ik t ook gewoon even kwijt moest...denk je alles op de rit te hebben...daarom wens ik jou en je gezinnetje heel sterkte..en probeer er het beste van te maken probeer elkaar ook geen verwijten te maken want je moet toch verder en blijven praten dat deden wij dus niet en dan komt het tussen je in te staan!!!
meid ik weet precies wat je meemaakt en het is echt vreselijk...zo kwam ik er(wel helemaal totaal onverwachts, omdat mijn vriend alles regelde en ik dat eigenlijk wel heel makkelijk vond)ongeveer een half jaar geleden achter dat wij dus ook behoorlijk in de shit zaten..en inderdaad daar ligt een hele stapel rekening en brieven van incassoburo's die je met zweet in je handen gaat open maken...echt k*t..dus ik begrijp wel hoe je je voelt...maar ja je moet er inderdaad door heen om alle zaken op orde te krijgen!!nu kon ik gelukkig rekenen op hele lieve ouders en schoonouders die overal mee geholpen hebben en alle achterstallige rekeningen betaald hebben maar ja dan blijf je weer daar met een schuld zitten maar dan heb je inderdaad die dreiging niet meer...tot vanavond ik werd weer gebeld door zo'n incasso mannetje die mij is super arrogant liet weten dat ik hem nog iets verschuldigd was terwijk ik echt niets weet en mij ook nog voor leugenaar uitmaakt...nou dus nu zit ik weer met die hartkloppingen en super vermoeidheid achter de pc omdat ik t ook gewoon even kwijt moest...denk je alles op de rit te hebben...daarom wens ik jou en je gezinnetje heel sterkte..en probeer er het beste van te maken probeer elkaar ook geen verwijten te maken want je moet toch verder en blijven praten dat deden wij dus niet en dan komt het tussen je in te staan!!!
woensdag 24 juni 2009 om 19:35
Hey Schuldje
Jouw situatie doet me erg denken aan Geldzorgje een vrouw die we hier op het forum gesteund hebben tijdens de laatste maanden van haar zwangerschap.
Ik heb de topic even naar boven gehaald.
Er werden haar toen veel tips gegeven.
Mogelijk heb jij daar ook wat aan !
Veel groetjes en moed vooral !
Jullie komen er wel nu (f)
Jouw situatie doet me erg denken aan Geldzorgje een vrouw die we hier op het forum gesteund hebben tijdens de laatste maanden van haar zwangerschap.
Ik heb de topic even naar boven gehaald.
Er werden haar toen veel tips gegeven.
Mogelijk heb jij daar ook wat aan !
Veel groetjes en moed vooral !
Jullie komen er wel nu (f)
