Geld & Recht
alle pijlers
Wanordelijke administratie en achterstallige betalingen
maandag 4 mei 2009 om 14:43
Dag allemaal,
Momenteel zit ik met enorm veel spanning in m'n lijf aan een stapel post die ik ga (moet!) openmaken. De afgelopen maanden (en misschien wel langer) heb ik mijn kop in het zand gestoken en ook mijn man heeft zich meer beziggehouden met werken en opdrachten zoeken dan als een verantwoordelijke volwassende goed naar de administratie te kijken en oplossingen te zoeken voor achterstallige betalingen. (We zijn allebei zelfstandig ondernemer, maar ik ben aan het solliciteren, zodat een van ons in ieder geval een regelmatig inkomen heeft).
Ik post dit, in de hoop ervaringen lezen van mensen die weten hoe je hiermee het beste kunt omgaan en weten hoe je er vanbinnen langzaam aan kapot kan gaan (slapeloze nachten, veel ongeduldige momenten), jezelf een beetje kwijtraakt. Dat ik en wij dit nooit zover hadden moeten laten komen, weet ik. Niet dat we geld aan luxe spullen hebben uitgegeven of zijn gaan gokken o.i.d., maar eigenlijk puur door een wanordelijke adminstratie en het niet op een rij zetten van je kosten. (Vooral ik: ik ben dan bang om erachter te komen dat we niet genoeg verdienen.) Mijn man en ik gaan vanaf vandaag alles op een rij zetten en kijken wat de schade is van achterstallige betalingen en hoe we het kunnen oplossen.
In de afgelopen jaren heb ik echt een angst opgebouwd voor het openen van post. Ik heb het gevoel dat ik daarin de enige ben, je hoort daar nooit iemand over en zelfs op het Viva-forum lees je er niets over. Tenminste, ik kon het zo snel niet vinden. Deurwaarders zijn voor mij (want ik werk vanuit huis, dus ik doe die deur altijd open) bekenden geworden, iedere keer als de bel gaat, word ik zenuwachtig. Laatst bleek het gewoon iemand van TPG Post te zijn met een pakketje.
Alleen al voor onze twee prachtkinderen wil ik (ik spreek nu even vanuit mezelf) de komende maanden, zeg in 2009, alles helder hebben en naar een schuldenvrij bestaan toewerken. Zonder dat gehijg en die druk in mijn achterhoofd en eigenlijk hele lijf.
Ik merk dat ik niet volledig ben, maar als er vragen zijn, dan hoor ik het vanzelf. Me aanvallen op onverantwoordelijk gedrag en een vlammende 'het is je eigen schuld' mag natuurlijk, maar op zich heb ik daar niet zoveel aan. Ik heb behoefte aan support, zodat ik hier mijn zorgen-ei kwijt kan en de weg naar het weer echt genieten van de dingen om mij en ons heen, wat makkelijker wordt bereikt. Enne, medelijden is vanzelfsprekend niet iets waar ik naar op zoek ben hoor! Ik ben me echt wel bewust van mijn en onze tekortkoming(en).
Is er iemand die mijn gevoelens van onrust herkent? Of werkt iemand van jullie in bijvoorbeeld de schuldhulpverlening?
Hier zijn we te lang bezig met het vullen van gaten met potjes die daar niet voor bestemd zijn (bijvoorbeeld: de huurachterstand betalen met de kinderopvangtoeslag, waardoor je weer een achterstand oploopt met de kinderopvang).
Ik kan nog een uur doorgaan, maar kan beter met de post beginnen. Ik vind het doodeng. Voel de spanning in mijn nek. Ik heb erg de neiging om dingen alleen op te lossen, dat is echt mijn makke. Oftewel: ik krop alles op, terwijl het veel beter is om samen de last te dragen.
Joehoe, is er in ieder geval 1 iemand die dit herkent van zichzelf? Ik voel me bijna minderwaardig doordat ik dit niet goed op orde heb!
Groetjes,
Schuldje
Momenteel zit ik met enorm veel spanning in m'n lijf aan een stapel post die ik ga (moet!) openmaken. De afgelopen maanden (en misschien wel langer) heb ik mijn kop in het zand gestoken en ook mijn man heeft zich meer beziggehouden met werken en opdrachten zoeken dan als een verantwoordelijke volwassende goed naar de administratie te kijken en oplossingen te zoeken voor achterstallige betalingen. (We zijn allebei zelfstandig ondernemer, maar ik ben aan het solliciteren, zodat een van ons in ieder geval een regelmatig inkomen heeft).
Ik post dit, in de hoop ervaringen lezen van mensen die weten hoe je hiermee het beste kunt omgaan en weten hoe je er vanbinnen langzaam aan kapot kan gaan (slapeloze nachten, veel ongeduldige momenten), jezelf een beetje kwijtraakt. Dat ik en wij dit nooit zover hadden moeten laten komen, weet ik. Niet dat we geld aan luxe spullen hebben uitgegeven of zijn gaan gokken o.i.d., maar eigenlijk puur door een wanordelijke adminstratie en het niet op een rij zetten van je kosten. (Vooral ik: ik ben dan bang om erachter te komen dat we niet genoeg verdienen.) Mijn man en ik gaan vanaf vandaag alles op een rij zetten en kijken wat de schade is van achterstallige betalingen en hoe we het kunnen oplossen.
In de afgelopen jaren heb ik echt een angst opgebouwd voor het openen van post. Ik heb het gevoel dat ik daarin de enige ben, je hoort daar nooit iemand over en zelfs op het Viva-forum lees je er niets over. Tenminste, ik kon het zo snel niet vinden. Deurwaarders zijn voor mij (want ik werk vanuit huis, dus ik doe die deur altijd open) bekenden geworden, iedere keer als de bel gaat, word ik zenuwachtig. Laatst bleek het gewoon iemand van TPG Post te zijn met een pakketje.
Alleen al voor onze twee prachtkinderen wil ik (ik spreek nu even vanuit mezelf) de komende maanden, zeg in 2009, alles helder hebben en naar een schuldenvrij bestaan toewerken. Zonder dat gehijg en die druk in mijn achterhoofd en eigenlijk hele lijf.
Ik merk dat ik niet volledig ben, maar als er vragen zijn, dan hoor ik het vanzelf. Me aanvallen op onverantwoordelijk gedrag en een vlammende 'het is je eigen schuld' mag natuurlijk, maar op zich heb ik daar niet zoveel aan. Ik heb behoefte aan support, zodat ik hier mijn zorgen-ei kwijt kan en de weg naar het weer echt genieten van de dingen om mij en ons heen, wat makkelijker wordt bereikt. Enne, medelijden is vanzelfsprekend niet iets waar ik naar op zoek ben hoor! Ik ben me echt wel bewust van mijn en onze tekortkoming(en).
Is er iemand die mijn gevoelens van onrust herkent? Of werkt iemand van jullie in bijvoorbeeld de schuldhulpverlening?
Hier zijn we te lang bezig met het vullen van gaten met potjes die daar niet voor bestemd zijn (bijvoorbeeld: de huurachterstand betalen met de kinderopvangtoeslag, waardoor je weer een achterstand oploopt met de kinderopvang).
Ik kan nog een uur doorgaan, maar kan beter met de post beginnen. Ik vind het doodeng. Voel de spanning in mijn nek. Ik heb erg de neiging om dingen alleen op te lossen, dat is echt mijn makke. Oftewel: ik krop alles op, terwijl het veel beter is om samen de last te dragen.
Joehoe, is er in ieder geval 1 iemand die dit herkent van zichzelf? Ik voel me bijna minderwaardig doordat ik dit niet goed op orde heb!
Groetjes,
Schuldje
zaterdag 9 mei 2009 om 11:19
Goedemorgen,
Er is nog wel een beetje stress, in die zin dat toch niet het hele benodigde bedrag van achterstallige rekeningen kon worden overgemaakt (begrijp me niet verkeerd: we zijn ZO dankbaar voor wat ze ons heeft geleend!). Veel van haar vermogen staat vast en daarbij moeten zij e.e.a. reserveren vanwege de recessie (zij werkt een poosje niet, twee jonge kindertjes, ook net een baby van een paar maanden, en hij heeft zijn eigen bedrijf). Het is nu nog even puzzelen, maar oh, de last is een stuk verlicht!
Maar: mijn man moet alsnog een hulpverleningstraject in. Dat deel blijft en is zoveel, daar komt hij zonder hulp nooit uit. Hij heeft een goed gesprek met iemand van de gemeente gehad. Hopelijk wordt de hulp nu vlot in gang gezet.
Ik moet me vandaag en morgen compleet richten op mijn nieuwe job die maandag begint. Ik voel me erg gespannen, want ik heb nog nauwelijks iets gedaan. En dat komt door al die geldzorgen.
God, wat een week!
Groetjes,
Schuldje
Er is nog wel een beetje stress, in die zin dat toch niet het hele benodigde bedrag van achterstallige rekeningen kon worden overgemaakt (begrijp me niet verkeerd: we zijn ZO dankbaar voor wat ze ons heeft geleend!). Veel van haar vermogen staat vast en daarbij moeten zij e.e.a. reserveren vanwege de recessie (zij werkt een poosje niet, twee jonge kindertjes, ook net een baby van een paar maanden, en hij heeft zijn eigen bedrijf). Het is nu nog even puzzelen, maar oh, de last is een stuk verlicht!
Maar: mijn man moet alsnog een hulpverleningstraject in. Dat deel blijft en is zoveel, daar komt hij zonder hulp nooit uit. Hij heeft een goed gesprek met iemand van de gemeente gehad. Hopelijk wordt de hulp nu vlot in gang gezet.
Ik moet me vandaag en morgen compleet richten op mijn nieuwe job die maandag begint. Ik voel me erg gespannen, want ik heb nog nauwelijks iets gedaan. En dat komt door al die geldzorgen.
God, wat een week!
Groetjes,
Schuldje
zaterdag 9 mei 2009 om 11:26
Schuldje, het komt goed. Probeer er niet meer aan te denken, je hebt het mogelijke gedaan en je kan nu even niets meer doen. Richt je op het weekend en stop met piekeren, het zonnetje schijnt (hier althans) en jullie zijn gezond (ga ik vanuit) en je hebt elkaar.
Maar je hebt gelijk, zulke weken moet je niet te vaak hebben! Dat kun je toch niet bedenken hè, dat zoiets materieels je leven zo kan beheersen. Sterkte!
Maar je hebt gelijk, zulke weken moet je niet te vaak hebben! Dat kun je toch niet bedenken hè, dat zoiets materieels je leven zo kan beheersen. Sterkte!
zaterdag 9 mei 2009 om 13:30
Ik kan me goed voorstellen dat je stress hebt voor je eerste werkdag, dat is heel normaal.
Maar misschien is het ook fijn dat je dan tijdens het werken wat afleiding hebt en niet aan je schulden hoeft te denken. Als je werkt kun je er toch even niks aan veranderen dus dan kun je je gedachten op andere dingen richten.
En ieder gewerkt uur is een klein stukje dichter bij een postitief saldo, houd dat in gedachten!
Geniet van je weekend, ga lekker naar buiten en werk ze volgende week.
Maar misschien is het ook fijn dat je dan tijdens het werken wat afleiding hebt en niet aan je schulden hoeft te denken. Als je werkt kun je er toch even niks aan veranderen dus dan kun je je gedachten op andere dingen richten.
En ieder gewerkt uur is een klein stukje dichter bij een postitief saldo, houd dat in gedachten!
Geniet van je weekend, ga lekker naar buiten en werk ze volgende week.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 9 mei 2009 om 14:12
Hallo allemaal,
ik heb sinds enige jaren mijn financien aardig op de rit, mede door een soortgelijke hulp als schuldje nu heeft gekregen. Mijn schulden zijn afbetaald en ik heb inmiddels een spaarrekening met een beetje geld erop!
Ik heb mijn financien aardig op de rit gekregen met behulp van een programma van een grote softwareleverancier. Ik weet niet of ik reclame mag maken dus doe dat maar niet. Maar als je dat wilt weten, schuldje, dan wil ik het je via mail wel even laten weten (chantalleeuwerik@live.nl).
groetjes,
Chantal
ik heb sinds enige jaren mijn financien aardig op de rit, mede door een soortgelijke hulp als schuldje nu heeft gekregen. Mijn schulden zijn afbetaald en ik heb inmiddels een spaarrekening met een beetje geld erop!
Ik heb mijn financien aardig op de rit gekregen met behulp van een programma van een grote softwareleverancier. Ik weet niet of ik reclame mag maken dus doe dat maar niet. Maar als je dat wilt weten, schuldje, dan wil ik het je via mail wel even laten weten (chantalleeuwerik@live.nl).
groetjes,
Chantal
zaterdag 9 mei 2009 om 17:09
Lieve meiden,
Dickens, je hebt absoluut gelijk en dat zeggen wij ook tegen elkaar hoor: we hebben elkaar (daar zijn we ZO rijk mee) en we zijn gezond. Ik had het bijvoorbeeld veel moeilijker gevonden als we een relatieprobleem of onverwachte ziekte hadden gehad. We staan samen sterk en hebben de mooiste kinderen van de wereld. Dit alles maakt je alleen zo kwetsbaar, maar ik weet zeker dat we hier alleen maar sterker uitkomen. Ik hoop echt dat we nog heel lang zullen leven, met elkaar.
En Moonlight, ook dat is helemaal waar. Het werk zal me absoluut afleiding geven en het vermogen om het wat te relativeren, het vanaf een afstand te bekijken. Ik was erg opgelucht toen we een envelop van de gemeente kregen met informatie en een inschrijfformulier over en voor schuldhulpverlening voor het midden- en kleinbedrijf. Het bestaat! En ook is er binnen de gemeente iemand die zich daar op richt.
Chantal, wat geweldig! Een voorbeeld van hoe het kan gaan. Geld op je spaarrekening: superdepuper! Had je in eerste instantie wel hulp van iemand die je vervolgens in aanraking heeft gebracht met die softwareleverancier?
Even pauze, onze zoon heeft voor het eerst ooit echt pijn, arme schat (verkouden).
Groetjes,
Schuldje
Dickens, je hebt absoluut gelijk en dat zeggen wij ook tegen elkaar hoor: we hebben elkaar (daar zijn we ZO rijk mee) en we zijn gezond. Ik had het bijvoorbeeld veel moeilijker gevonden als we een relatieprobleem of onverwachte ziekte hadden gehad. We staan samen sterk en hebben de mooiste kinderen van de wereld. Dit alles maakt je alleen zo kwetsbaar, maar ik weet zeker dat we hier alleen maar sterker uitkomen. Ik hoop echt dat we nog heel lang zullen leven, met elkaar.
En Moonlight, ook dat is helemaal waar. Het werk zal me absoluut afleiding geven en het vermogen om het wat te relativeren, het vanaf een afstand te bekijken. Ik was erg opgelucht toen we een envelop van de gemeente kregen met informatie en een inschrijfformulier over en voor schuldhulpverlening voor het midden- en kleinbedrijf. Het bestaat! En ook is er binnen de gemeente iemand die zich daar op richt.
Chantal, wat geweldig! Een voorbeeld van hoe het kan gaan. Geld op je spaarrekening: superdepuper! Had je in eerste instantie wel hulp van iemand die je vervolgens in aanraking heeft gebracht met die softwareleverancier?
Even pauze, onze zoon heeft voor het eerst ooit echt pijn, arme schat (verkouden).
Groetjes,
Schuldje
zaterdag 9 mei 2009 om 17:44
Hallo Schuldje,
ik heb het programma gewoon online gevonden na een tijdje googlen geloof ik. En natuurlijk is het handig om dingen op orde te brengen in excel sheets of iets degelijks maar bewustwording is ook heel belangrijk. Inzien waar het nu eigenlijk fout gaat. Daar kan een ander je moeilijk bij helpen. Als ik naar de laatste jaren kijken dan is het bij mij allemaal geleidelijk aan gegaan. Van iedere maand na twee weken blut zijn tot "oh, is mijn salarais er alweer?" Dat is een heerlijk gevoel. En geloof me, ik heb welliswaar nooit een deurwaarder of iets dergelijks aan de deur gehad, maar ik heb echt slaploze nachten gehad van mijn financien en lening (en roodstand), dus besef je dat goed, over een paar jaar kun ook jij een soortgelijk berichtje typen op en forum!
Het programma bracht bij mij een hoop duidelijkheid. Het is geen eenvoudig programma in gebruik maar met een mailtje met wat instructies is hetecht een uitkomst (en zonder misschien ook wel want dat is mij ook gelukt). Mail me gerust even.
Beterschap met je zoon.
groetjes,
Chantal
ik heb het programma gewoon online gevonden na een tijdje googlen geloof ik. En natuurlijk is het handig om dingen op orde te brengen in excel sheets of iets degelijks maar bewustwording is ook heel belangrijk. Inzien waar het nu eigenlijk fout gaat. Daar kan een ander je moeilijk bij helpen. Als ik naar de laatste jaren kijken dan is het bij mij allemaal geleidelijk aan gegaan. Van iedere maand na twee weken blut zijn tot "oh, is mijn salarais er alweer?" Dat is een heerlijk gevoel. En geloof me, ik heb welliswaar nooit een deurwaarder of iets dergelijks aan de deur gehad, maar ik heb echt slaploze nachten gehad van mijn financien en lening (en roodstand), dus besef je dat goed, over een paar jaar kun ook jij een soortgelijk berichtje typen op en forum!
Het programma bracht bij mij een hoop duidelijkheid. Het is geen eenvoudig programma in gebruik maar met een mailtje met wat instructies is hetecht een uitkomst (en zonder misschien ook wel want dat is mij ook gelukt). Mail me gerust even.
Beterschap met je zoon.
groetjes,
Chantal
zondag 10 mei 2009 om 10:35
Chantal, ik ga je zeker mailen.
Mijn man heeft nu afscheid genomen van de maatschap vanwaaruit hij het afgelopen jaar werkte (hij neemt nl. toch afscheid van het zelfstandig ondernemerschap en moet in loondienst). Hij gaat zich nu volledig richten op het traject waar hij ingaat en solliciteren.
Ik ga vandaag me op morgen voorbereien. Dat kost me erg veel moeite, mijn hoofd zit vol. Daarbij vind ik het ongelooflijk jammer om geen moederdag te kunnen vieren. Mijn man gaat met de kinderen naar zijn moeder en vanmiddag naar een feestje. Maar goed, it's all for the good.
Fijne dag allemaal!
Mijn man heeft nu afscheid genomen van de maatschap vanwaaruit hij het afgelopen jaar werkte (hij neemt nl. toch afscheid van het zelfstandig ondernemerschap en moet in loondienst). Hij gaat zich nu volledig richten op het traject waar hij ingaat en solliciteren.
Ik ga vandaag me op morgen voorbereien. Dat kost me erg veel moeite, mijn hoofd zit vol. Daarbij vind ik het ongelooflijk jammer om geen moederdag te kunnen vieren. Mijn man gaat met de kinderen naar zijn moeder en vanmiddag naar een feestje. Maar goed, it's all for the good.
Fijne dag allemaal!
dinsdag 12 mei 2009 om 15:18
heb ook alles op een rijtje en 2de rekening geopend, en klein beetje spaargeld..
en nu.. ja nu verveel ik me.. haha, heb niks meer te ordenen.. en bij te houden.. hoef ook niet te controleren of ik rood sta.. want dat kan gewoon niet meer..
beetje afkikken van het orde houden en alles uitrekenen. :S
en nu.. ja nu verveel ik me.. haha, heb niks meer te ordenen.. en bij te houden.. hoef ook niet te controleren of ik rood sta.. want dat kan gewoon niet meer..
beetje afkikken van het orde houden en alles uitrekenen. :S
donderdag 14 mei 2009 om 21:40
Hee meiden,
Inmiddels is het al donderdagavond. Ik vind het zwaar momenteel. Mijn man heeft dinsdag een afspraak met een specialistisch bureau voor hulp voor het midden- en kleinbedrijf. Niets is nog zeker. En ik voel heel veel extra stress rondom mijn nieuwe baan. Heb me denk ik nog nooit zo gevoeld.
Ik denk niet vooruit, ik denk per dag. Anders word ik angstig, kan ik nergens meer van genieten (door het idee bijvoorbeeld uit dit huurhuis te moeten en ik weet niet wat nog meer).
Sorry, kan even niet meer schrijven. Het is zoveel meer dan ik dacht.
Nooit, nooit, NOOIT meer wil ik ondernemer zijn, en mijn man mag het ook niet meer van mij. Dat kan sowieso niet natuurlijk de komende jaren, maar ook niet daarna.
GATVERDAMME. (Daar kunnen jullie ook niets mee, sorry.)
Dag meiden, ik kom nog wel terug.
Schuldje
Inmiddels is het al donderdagavond. Ik vind het zwaar momenteel. Mijn man heeft dinsdag een afspraak met een specialistisch bureau voor hulp voor het midden- en kleinbedrijf. Niets is nog zeker. En ik voel heel veel extra stress rondom mijn nieuwe baan. Heb me denk ik nog nooit zo gevoeld.
Ik denk niet vooruit, ik denk per dag. Anders word ik angstig, kan ik nergens meer van genieten (door het idee bijvoorbeeld uit dit huurhuis te moeten en ik weet niet wat nog meer).
Sorry, kan even niet meer schrijven. Het is zoveel meer dan ik dacht.
Nooit, nooit, NOOIT meer wil ik ondernemer zijn, en mijn man mag het ook niet meer van mij. Dat kan sowieso niet natuurlijk de komende jaren, maar ook niet daarna.
GATVERDAMME. (Daar kunnen jullie ook niets mee, sorry.)
Dag meiden, ik kom nog wel terug.
Schuldje
donderdag 14 mei 2009 om 21:57
Kop op meid, ik begrijp hoe het je naar de strot vliegt, maar in dit land gaat niemand dood van de honger. Je gaat hier wel uitkomen, maar inderdaad niet alleen denk ik.
Ik hoop dat de afspraak van je man iets op gaat leveren.
En is er iemand die jullie bij kan staan in het ordenen van de administratie? Iemand die met jou en/of je man gaat zitten en dan die hele stapel papierzooi doorworstelt?
Niet opgeven hoor!
Ik hoop dat de afspraak van je man iets op gaat leveren.
En is er iemand die jullie bij kan staan in het ordenen van de administratie? Iemand die met jou en/of je man gaat zitten en dan die hele stapel papierzooi doorworstelt?
Niet opgeven hoor!
vrijdag 15 mei 2009 om 11:30
Schuldje hoemakkelijk het er ook insluipt, hoe makkelijkik achteraf denk hey ik ben er vanaf, ging best snel.
Kop op! Het komt wel goed.
Ik stond ook altijd 1000 euro rood, had een schuld bij debelasting dienst van 2000 euro wegens te veel betaalde huur en zorg toeslag, had erlekker van geleefd en geen recht op.
Pwz altijd een maand te laat betalen en meer van dat soort dingen.
Ik spaarde ook niks, terwijl ik gewoon verdiende.
Tot een vriendin van mij met veel minder salaris zelfs spaarde, toen ging de knop om.
En nu bijna de belasting schuld afebtaald, sta nooit meer rood en heb zelfs spaargeld.
Je moet er echt even doorheen, maar het kan dus wel.
Zet alles op een rij en doe het geordend in mappen, je kan het!
Sterkte ermee...
Kop op! Het komt wel goed.
Ik stond ook altijd 1000 euro rood, had een schuld bij debelasting dienst van 2000 euro wegens te veel betaalde huur en zorg toeslag, had erlekker van geleefd en geen recht op.
Pwz altijd een maand te laat betalen en meer van dat soort dingen.
Ik spaarde ook niks, terwijl ik gewoon verdiende.
Tot een vriendin van mij met veel minder salaris zelfs spaarde, toen ging de knop om.
En nu bijna de belasting schuld afebtaald, sta nooit meer rood en heb zelfs spaargeld.
Je moet er echt even doorheen, maar het kan dus wel.
Zet alles op een rij en doe het geordend in mappen, je kan het!
Sterkte ermee...
vrijdag 22 mei 2009 om 13:38
Hi meiden,
Is alweer even geleden dat ik hier was, een week vliegt zo voorbij. Geweldig om de positieve verhalen te horen. Dat geeft realistische hoop!
Mijn man laat zijn bedrijf binnenkort failliet verklaren, dat is echt wel heftig hoor. Maar het moet, kan niet meer. Sinds een paar dagen hebben we geen auto meer (was een lease), gek om het een poos zonder te doen. Zeker als ik naar het onweer en de regen buiten kijk en bedenk dat ik straks nog de deur uit moet...
Toch komen er andere dingen voor in de plaats, of oplossingen. Voor een trip van gisteren konden we de auto van een goede vriend gebruiken. Je trots is in die zin snel opzij gezet. Wij zouden hetzelfde voor anderen doen. Een paar maanden zonder auto: er zijn ergere en veel belangrijkere zaken.
Mijn man heeft komende week twee sollicitatiegesprekken (want dat is nu prioriteit, ook om - vanzelfsprekend - in een hulpverleningsplan te komen). Het mooie in het verhaal is of lijkt in ieder geval dat ik juridisch los van mijn man sta. Officieel zijn we geregistreerd partners, op huwelijkse voorwaarden. We zijn symbolisch getrouwd. Mijn man heeft afgelopen week een goed gesprek met een schuldhulpverlener gehad, een mooi begin. Zaak is nu eerst het faillissement aan te vragen. Ik blijf ook solliciteren, naast de parttime job die ik in loondienst heb, en wat ik uit mijn eigen bedrijfje nog haal.
Belangrijk is verder dat we de post gelijk openen en het met elkaar bespreken. Let wel: er staat ons een moeilijke periode te wachten en ik dank god op mijn knieën als we gewoon hier kunnen blijven wonen. Maar ik blijf niet dagelijks in een mineurstemming, hoe lastig het soms ook is.
Het lijkt me het einde, gewoonweg hemels om geen geldzorgen meer te hebben.
En Women, Pruttel, Kaetje, Lily, Chantal, Moonlight, Dickens, Wuiles, Love2Dance en anderen: bedankt voor jullie reacties. Oh, en natuurlijk gaan we allebei een baan in loondienst zoeken. Beiden fulltime is in die zin niet vanzelfsprekend vanwege onze twee jonge kinderen (waaronder een baby van 5 maanden).
Ik ga snel een paar facturen sturen.
Groetjes,
Schuldje
Is alweer even geleden dat ik hier was, een week vliegt zo voorbij. Geweldig om de positieve verhalen te horen. Dat geeft realistische hoop!
Mijn man laat zijn bedrijf binnenkort failliet verklaren, dat is echt wel heftig hoor. Maar het moet, kan niet meer. Sinds een paar dagen hebben we geen auto meer (was een lease), gek om het een poos zonder te doen. Zeker als ik naar het onweer en de regen buiten kijk en bedenk dat ik straks nog de deur uit moet...
Toch komen er andere dingen voor in de plaats, of oplossingen. Voor een trip van gisteren konden we de auto van een goede vriend gebruiken. Je trots is in die zin snel opzij gezet. Wij zouden hetzelfde voor anderen doen. Een paar maanden zonder auto: er zijn ergere en veel belangrijkere zaken.
Mijn man heeft komende week twee sollicitatiegesprekken (want dat is nu prioriteit, ook om - vanzelfsprekend - in een hulpverleningsplan te komen). Het mooie in het verhaal is of lijkt in ieder geval dat ik juridisch los van mijn man sta. Officieel zijn we geregistreerd partners, op huwelijkse voorwaarden. We zijn symbolisch getrouwd. Mijn man heeft afgelopen week een goed gesprek met een schuldhulpverlener gehad, een mooi begin. Zaak is nu eerst het faillissement aan te vragen. Ik blijf ook solliciteren, naast de parttime job die ik in loondienst heb, en wat ik uit mijn eigen bedrijfje nog haal.
Belangrijk is verder dat we de post gelijk openen en het met elkaar bespreken. Let wel: er staat ons een moeilijke periode te wachten en ik dank god op mijn knieën als we gewoon hier kunnen blijven wonen. Maar ik blijf niet dagelijks in een mineurstemming, hoe lastig het soms ook is.
Het lijkt me het einde, gewoonweg hemels om geen geldzorgen meer te hebben.
En Women, Pruttel, Kaetje, Lily, Chantal, Moonlight, Dickens, Wuiles, Love2Dance en anderen: bedankt voor jullie reacties. Oh, en natuurlijk gaan we allebei een baan in loondienst zoeken. Beiden fulltime is in die zin niet vanzelfsprekend vanwege onze twee jonge kinderen (waaronder een baby van 5 maanden).
Ik ga snel een paar facturen sturen.
Groetjes,
Schuldje
vrijdag 22 mei 2009 om 16:00
Hoi Schuldje,
Bij het lezen van jou bericht kreeg ik al buikpijn !
Ik begon met het lezen van de reacties maar kon het niet langer volhouden dan 1 of 2 reacties en toen kwam de buikpijn alweer.
Ik weet dus niet wat er allemaal in de reacties staat, maar ik kan je dus wel vertellen dat je zeker niet de enige bent !
Ik woon in een portiekwoning, dus elke keer als ik thuis kom loop ik langs mijn brievenbus. Alleen dan al slaan de angsten me toe ...
Op dit moment ben ik denk ik al een maand of 3 niet in mijn brievenbus geweest. Ik weet dat het dom is en dat het zo alleen maar erger wordt. Maar het lukt me gewoon niet meer om dat ding open te maken en de realiteit eens onder ogen te zien.
Ik weet in ieder geval dat ik er slecht voor sta, want ik heb al loonbeslag gehad van mijn ziekenfonds.
Ik heb me zelf voorgenomen om binnen een paar dagen al de reacties op jouw bericht te gaan lezen en te kijken of ik er ook iets uit kan halen. Dit kan gewoon niet zo door gaan. Ik wordt hier dood ongelukkig van. Ik sluit me met al mijn ellende op in mijn huis, zoek niemand meer op, voel me dus eenzaam en onderneem niks meer.
Dit is nou niet echt een toevoeging aan jouw topic, sorry daar voor. maar ik moest het gewoon schrijven ....
Ik wens je alle sterkte en geluk !
Groet,
Gozah
Bij het lezen van jou bericht kreeg ik al buikpijn !
Ik begon met het lezen van de reacties maar kon het niet langer volhouden dan 1 of 2 reacties en toen kwam de buikpijn alweer.
Ik weet dus niet wat er allemaal in de reacties staat, maar ik kan je dus wel vertellen dat je zeker niet de enige bent !
Ik woon in een portiekwoning, dus elke keer als ik thuis kom loop ik langs mijn brievenbus. Alleen dan al slaan de angsten me toe ...
Op dit moment ben ik denk ik al een maand of 3 niet in mijn brievenbus geweest. Ik weet dat het dom is en dat het zo alleen maar erger wordt. Maar het lukt me gewoon niet meer om dat ding open te maken en de realiteit eens onder ogen te zien.
Ik weet in ieder geval dat ik er slecht voor sta, want ik heb al loonbeslag gehad van mijn ziekenfonds.
Ik heb me zelf voorgenomen om binnen een paar dagen al de reacties op jouw bericht te gaan lezen en te kijken of ik er ook iets uit kan halen. Dit kan gewoon niet zo door gaan. Ik wordt hier dood ongelukkig van. Ik sluit me met al mijn ellende op in mijn huis, zoek niemand meer op, voel me dus eenzaam en onderneem niks meer.
Dit is nou niet echt een toevoeging aan jouw topic, sorry daar voor. maar ik moest het gewoon schrijven ....
Ik wens je alle sterkte en geluk !
Groet,
Gozah
vrijdag 22 mei 2009 om 16:50
beste Gozah,hoe langer je wacht ,hoe lastiger alles gaat worden.
je kan alleen iets positiefs aan je leven veranderen,
als je er ZELF iets aan doet!!! kom op je kan ut!!!
vraag aub hulp bij de maatschappelijke dienst of bureau schuldhulpverlening bij jou gemeente.
Beste Schuldje,goed dat nu eea aan ut lopen is.
dr komen weer betere tijden...straks!!!
je kan alleen iets positiefs aan je leven veranderen,
als je er ZELF iets aan doet!!! kom op je kan ut!!!
vraag aub hulp bij de maatschappelijke dienst of bureau schuldhulpverlening bij jou gemeente.
Beste Schuldje,goed dat nu eea aan ut lopen is.
dr komen weer betere tijden...straks!!!
zaterdag 23 mei 2009 om 15:31
Schuldje, het lijkt de goede kant op te gaan, de eerste (belangrijke!) stappen zijn genomen. Ik hoop dat jullie snel rust krijgen en allebei een leuke baan (er bij). Ik ben benieuwd hoe het verder met jullie gaat.
Gozah, hup! Die brievenbus open! Alles er uit en een selectie maken (enveloppen en reclame weg, rekeningen op datum en urgentie sorteren). Dan bellen met de bedrijven/organisaties waar je geld aan schuldig bent en vragen om een betalingsregeling. Helemaal nu het vakantiegeld er is (als je dat hebt) is het een ideale kans om zo veel mogelijk te betalen. Heel veel succes, ik hoop dat je je er vandaag nog toe zet om te beginnen!
Gozah, hup! Die brievenbus open! Alles er uit en een selectie maken (enveloppen en reclame weg, rekeningen op datum en urgentie sorteren). Dan bellen met de bedrijven/organisaties waar je geld aan schuldig bent en vragen om een betalingsregeling. Helemaal nu het vakantiegeld er is (als je dat hebt) is het een ideale kans om zo veel mogelijk te betalen. Heel veel succes, ik hoop dat je je er vandaag nog toe zet om te beginnen!
dinsdag 26 mei 2009 om 09:01
Ach Gozah, wat ben ik blij dat je in ieder geval gereageerd hebt! Waar jij 'in' zit, gaat ook ver, net als bij mij. Dat verstrikt en verstikt raken: het is zo herkenbaar. Je voelt je bijna niet meer gelijkwaardig aan anderen (vrienden, familie). En vakantiegeld... ha, dat heb ik niet eens als zelfstandige . Ook daar wil ik verandering in brengen door afscheid van het ondernemerschap te nemen en weer in loondienst te gaan.
Gozah, heb je een goede vriend of vriendin met wie je dit kunt delen? In welke regio woon je? Ik zou zo naar je toegaan om te helpen met de post. Ik weet dat je daar letterlijk als een berg tegenop kunt zien, en dat het zeker je geluk in de weg staat.
Ik kom straks nog terug. De oppas komt zo (die ook al heel lang niet is betaald, maar ze is als familie geworden, zij heeft nog even geduld...), moet even nog wat dingetjes doen.
Tot straks!
Schuldje
Gozah, heb je een goede vriend of vriendin met wie je dit kunt delen? In welke regio woon je? Ik zou zo naar je toegaan om te helpen met de post. Ik weet dat je daar letterlijk als een berg tegenop kunt zien, en dat het zeker je geluk in de weg staat.
Ik kom straks nog terug. De oppas komt zo (die ook al heel lang niet is betaald, maar ze is als familie geworden, zij heeft nog even geduld...), moet even nog wat dingetjes doen.
Tot straks!
Schuldje
donderdag 28 mei 2009 om 16:57
Hoi, daar ben ik weer. We zijn inmiddels twee dagen verder...
Gozah, lees je nog wel mee? Hoe gaat het met je? Kan ik je ergens mee helpen? Wil je me mailen? Laat maar weten!
Mijn man wil zijn bedrijf failliet laten verklaren en daar heeft hij cijfers voor nodig van zijn accountant. Hij heeft alleen een bepaalde rekening niet betaald (omdat mijn man het ergens niet mee eens is), en daarom wil de accountant die cijfers niet geven. Het gaat niet om een paar honderd euro, veel meer! Meer dan duizend. En kom daar maar eens aan.
Het is wel ingewikkeld hoor, geldgebeuren. Poeh. Het heeft me veel stress gekost de afgelopen maand (mei 2009 vergeet ik nooit meer, hoop werkelijk nooit meer zo'n maand mee te maken). Ook mijn nieuwe tijdelijke baan erbij maakt me niet bepaald rustig.
Anyway, er is wel geld vrijgekomen van mijn doorlopend krediet van de bank (het bedrag is niet verhoogd, ik had veel afbetaald en kan een deel daarvan gebruiken). En ja, natuurlijk denk je deels: daar moet ik niet aankomen, want dan loopt dat bedrag op (maar ik ga wel minder per maand betalen, scheelt 120 euro). Alleen: om andere achterstanden in te halen, wat absoluut voor rust gaat zorgen, is dat geld wél nodig. En het belangrijkste: mijn man gaat zeer waarschijnlijk een schuldhulpverleningstraject in. In die zin zitten we op de goede weg. Ook het feit dat we helemaal open naar elkaar zijn en iedere dag de post openen, heeft heel veel onderhuidse spanning bij mij weggenomen.
We zijn er nog niet, maar komen er wel.
Hoe gaat het met de rest? Jullie steun is ongelooflijk prettig!
Groetjes,
Schuldje
Gozah, lees je nog wel mee? Hoe gaat het met je? Kan ik je ergens mee helpen? Wil je me mailen? Laat maar weten!
Mijn man wil zijn bedrijf failliet laten verklaren en daar heeft hij cijfers voor nodig van zijn accountant. Hij heeft alleen een bepaalde rekening niet betaald (omdat mijn man het ergens niet mee eens is), en daarom wil de accountant die cijfers niet geven. Het gaat niet om een paar honderd euro, veel meer! Meer dan duizend. En kom daar maar eens aan.
Het is wel ingewikkeld hoor, geldgebeuren. Poeh. Het heeft me veel stress gekost de afgelopen maand (mei 2009 vergeet ik nooit meer, hoop werkelijk nooit meer zo'n maand mee te maken). Ook mijn nieuwe tijdelijke baan erbij maakt me niet bepaald rustig.
Anyway, er is wel geld vrijgekomen van mijn doorlopend krediet van de bank (het bedrag is niet verhoogd, ik had veel afbetaald en kan een deel daarvan gebruiken). En ja, natuurlijk denk je deels: daar moet ik niet aankomen, want dan loopt dat bedrag op (maar ik ga wel minder per maand betalen, scheelt 120 euro). Alleen: om andere achterstanden in te halen, wat absoluut voor rust gaat zorgen, is dat geld wél nodig. En het belangrijkste: mijn man gaat zeer waarschijnlijk een schuldhulpverleningstraject in. In die zin zitten we op de goede weg. Ook het feit dat we helemaal open naar elkaar zijn en iedere dag de post openen, heeft heel veel onderhuidse spanning bij mij weggenomen.
We zijn er nog niet, maar komen er wel.
Hoe gaat het met de rest? Jullie steun is ongelooflijk prettig!
Groetjes,
Schuldje
donderdag 28 mei 2009 om 23:34
Hallo schuldje, kom ook weer eens kijken en ben blij dat bij jullie de spanning gezakt is. Leuk is anders maar je weet nu wel een stuk beter waar je staat en dat je er samen voor gaat.
Ook voor Gozah, gewoon mee beginnen, desnoods hulp vragen. Je zult versteld staan van hoeveel mensen dit (her)kennen en hoeveel mensen bereid zijn je te helpen. Het is 'maar' geld en niet waard om je leven te laten vergallen.
Ook voor Gozah, gewoon mee beginnen, desnoods hulp vragen. Je zult versteld staan van hoeveel mensen dit (her)kennen en hoeveel mensen bereid zijn je te helpen. Het is 'maar' geld en niet waard om je leven te laten vergallen.
vrijdag 29 mei 2009 om 00:50
Hoi Schuldje,
Ik lees zeker nog wel mee ! Niet elke dag, want dan wordt ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt.
Er is ondertussen weer een hoop gebeurd. Ik had dit net helemaal uit zitten typen, maar met het plaatsen ging er wat op de site fout en ben ik dus dat hele verhaal kwijt
Morgen zal ik het weer opnieuw proberen.
1 ding wil ik nu nog wel kwijt ....
Ik vind het zo lief van je dat je me wilt helpen ! Dit terwijl je zelf zo in de zorgen en stres zit. Ik kan hier alleen maar zeer veel bewondering en respect voor hebben !!!
Morgen meer ...
Groetjes,
Gozah
Ik lees zeker nog wel mee ! Niet elke dag, want dan wordt ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt.
Er is ondertussen weer een hoop gebeurd. Ik had dit net helemaal uit zitten typen, maar met het plaatsen ging er wat op de site fout en ben ik dus dat hele verhaal kwijt
Morgen zal ik het weer opnieuw proberen.
1 ding wil ik nu nog wel kwijt ....
Ik vind het zo lief van je dat je me wilt helpen ! Dit terwijl je zelf zo in de zorgen en stres zit. Ik kan hier alleen maar zeer veel bewondering en respect voor hebben !!!
Morgen meer ...
Groetjes,
Gozah
