Geld & Recht
alle pijlers
Zijn onze financien eerlijk geregeld? Verschil in vermogen.
zaterdag 10 september 2022 om 10:28
Ik heb even advies nodig van een onpartijdige partij. Disclaimer: ik weet dat ik het beste informatie kan inwinnen bij een financieel adviseur of notaris, maar dat wil ik niet achter de rug van mijn partner om doen. De situatie is als volgt:
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
dinsdag 13 september 2022 om 05:52
Dus hij begrijpt je, maar er verandert niks?Banaantje82 schreef: ↑12-09-2022 19:15Ik lees zeker nog mee! Maar de reacties gaan hard, ik vind het moeilijk om te bepalen waar ik op moet reageren. Er wordt veel ingevuld nu en verkeerde aannames gedaan, wat ook logisch is met de summiere informatie, maar ik ga proberen wat meer te vertellen.
Het is absoluut niet zo dat partner mij tegenhoudt om te gaan werken. Het is eigenlijk bijna het tegenovergestelde. Hij stimuleert mij enorm om iets voor mezelf te gaan beginnen of om iets te doen "buiten de gebaande paden". We hebben vanmiddag een goed gesprek gehad over de hele situatie. Hij geeft aan helemaal te begrijpen hoe ok me voel, maar zegt ook (net als jullie) dat ik alle mogelijkheden heb om iets te gaan doen. Maar ik moet wel zelf aan de slag gaan. Hij heeft vanmiddag uit zichzelf aangeboden om een opleiding te betalen als ik zeker weet wat ik wil gaan doen. Hij zou het zeker jammer vinden als ik 4 of 5 lange dagen buiten de deur ben, want we hebben het gewoon heel gezellig samen thuis. We gaan veel wandelen en lunchen in andere steden, zoals ik al zei een soort van lange vakantie. We sporten samen veel. Natuurlijk is dat gezelliger samen dan alleen.
Maar daarnaast heb ik ook uiteenlopende hobby's, ben ik mantelzorger voor een familielid en heb ik heel veel vriendinnen die allemaal parttime werken dus met wie ik gewoon overdag af kan spreken. En ik sport veel, had ik dat al gezegd?
Wat betreft het huishouden, dat is op mijn initiatief zo gegaan. Toen ik mijn baan kwijtraakte heb ik voorgesteld om onze werkster af te zeggen, want dat is toch belachelijk dat je thuis zit en iemand anders je huis laat schoonmaken. Ik vind het niet erg om te doen en partner doet andere dingen in huis, zoals heel veel klussen. En hij doet meer met de kinderen omdat hij daar beter in is, hij is geduldiger met ze en heeft veel meer energie. Ik ben vaker moe en vind het fijn om af en toe even alleen thuis te zijn.
Toen we elkaar leerden kennen had hij een "gewone" baan met een "gewoon" salaris. Hij heeft in zijn loopbaan een aantal keer een risico moeten nemen om te komen waar hij nu is. Deze risicos hebben we altijd samen besproken en ik heb hem altijd gesteund in zijn werk. De eerste paar jaar hebben we alle vaste lasten (dus ook de hypotheek) 50/50 betaald (ondanks dat hij altijd meer heeft verdiend). Hij heeft jarenlang dus meer kunnen sparen en beleggen en uiteindelijk daardoor het huis af kunnen betalen.
dinsdag 13 september 2022 om 06:29
Ik heb niet alles gelezen, maar herken wel een dele van jouw situatie. Je zit behoorlijk klem.
Wat ik herken? Het alles samen willen doen, want o, zo gezellig, hij roept wel dat je dan maar moet gaan werken, maar geeft hij je er emotioneel écht de ruimte voor? Of vind hij het wel prima zo, iemand die het huishouden doet, die altijd klaar staat om te helpen, bij te springen wanneer hij maar hoeft te kikken? Misschien vind hij het wel heel vanzelfsprekend dat je ook je bijdrage doet (hij zal vast vinden dat je dankzij hem een luizenleven hebt)
Maar waar is jouw leven? Jouw opbouw van carrière? Ontwikkelen van jezelf? Wat heb jij bereikt? Als je heel eerlijk bent?
Mijn ex riep ook altijd dat ik niets zou krijgen qua regelingen, maar dat we niets tekort zouden komen. Alles zorgvuldig dichtgetimmerd dat niemand aan zijn vermogen zou komen.
Puntje bij paaltje komt er dus helemaal niets... Via de rechter alimentatie moeten afdwingen, want hij vond €25 meer dan genoeg.
En nu?
Nu leef ik op het minimum, ben jaren pensioenopbouw kwijt, terwijl hij vele huizen heeft en nooit meer een dag hoeft te werken.
Maar... Ik ben wel bevrijd uit die gouden kooi en heb weer een eigen leven ipv naar zijn pijpen te moeten dansen. Goedschiks of kwaadschiks.
Wat ik herken? Het alles samen willen doen, want o, zo gezellig, hij roept wel dat je dan maar moet gaan werken, maar geeft hij je er emotioneel écht de ruimte voor? Of vind hij het wel prima zo, iemand die het huishouden doet, die altijd klaar staat om te helpen, bij te springen wanneer hij maar hoeft te kikken? Misschien vind hij het wel heel vanzelfsprekend dat je ook je bijdrage doet (hij zal vast vinden dat je dankzij hem een luizenleven hebt)
Maar waar is jouw leven? Jouw opbouw van carrière? Ontwikkelen van jezelf? Wat heb jij bereikt? Als je heel eerlijk bent?
Mijn ex riep ook altijd dat ik niets zou krijgen qua regelingen, maar dat we niets tekort zouden komen. Alles zorgvuldig dichtgetimmerd dat niemand aan zijn vermogen zou komen.
Puntje bij paaltje komt er dus helemaal niets... Via de rechter alimentatie moeten afdwingen, want hij vond €25 meer dan genoeg.
En nu?
Nu leef ik op het minimum, ben jaren pensioenopbouw kwijt, terwijl hij vele huizen heeft en nooit meer een dag hoeft te werken.
Maar... Ik ben wel bevrijd uit die gouden kooi en heb weer een eigen leven ipv naar zijn pijpen te moeten dansen. Goedschiks of kwaadschiks.
dinsdag 13 september 2022 om 06:38
Bij mij gaan alarm bellen af, ik vind het behoorlijk betutteld klinken.Noekie-Noek schreef: ↑12-09-2022 21:26Ik vind dit ergens wel een goede uitkomst. Hij wil dat je zelf doelen voor jezel stelt en dingen bereikt net zoal hij dat ook elf heeft weten te behalen. Hij stimmuleert je door een opleiding voor je te willen betalen. Hij gunt je dus alles maar wil wel dat je daar zelf voor werkt.
Jullie zijn toch gelijken in een relatie? Hoezo hij wil dat je doelen stelt ... Misschien heeft dat voor hem gewerkt, maar hij is niet je loopbaancoach.
Herken hier zoveel van bij ex. Hoop dat het niet zo is, want dan kan je het beste heel hard gaan hollen.
dinsdag 13 september 2022 om 06:49
Dat zei onze boekhouder ook, maar ondanks dat mijn man bijna een ton eigen geld heeft ingelegd (overwaarde van zijn vorige huis) zei hij gelijk dat we gewoon allebei 50% eigenaar zijn want we zijn een gezin met de intentie samen oud te worden. Niet alles hoeft zo zakelijk te worden bekeken. Mijn man is overigens niet perse naïef want we zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd en ik heb nul recht op inkomsten uit zijn bedrijf mochten we gaan scheiden. Maar alle privé bezittingen zijn gezamenlijk.Marianneke schreef: ↑12-09-2022 22:03
Wat ik ook veel terug zie komen in dit topic is dat het huis 50/50 moet zijn. Dat vind ik ook niet zo belangrijk. Wie meer inlegt mag meer overhouden bij verkoop met overwaarde, of meer restschuld hebben bij verkoop als het onder water staat. Wel zo eerlijk wat mij betreft. Als je uit elkaar gaat moet toch 1 van beiden vertrekken. Als degene die het minst heeft bijgedragen in ruil daarvoor wel enig eigen vermogen heeft opgebouwd kan hij/zij prima een andere woning vinden. Met 50k lukt dat wel.
dinsdag 13 september 2022 om 07:00
Vind jij het niet onprettig dat hij blijkbaar bepaalt of je een opleiding kunt gaan doen? Het klinkt alsof je overal toestemming voor moet krijgen en dan dankbaar moet zijn dat het mag, want hij heeft het 'uit zichzelf aangeboden'. Dat lijkt mij geen prettig uitgangspunt voor een relatie. Ook wat ik al eerder zei: wil jij niet bij hem weg kunnen gaan als de relatie jou niet meer bevalt? Want de overweging is nu: wat als hij mij inruilt voor een jonge model, maar wat als jij genoeg hebt van zijn paternalistische houding van je mag een opleiding gaan volgen (maar pas op: je moet wel goed weten wat je wil), maar je mag geen coach want mijn geld en ik bepaal. Ik zou echt zelfstandiger willen zijn in mijn keuzes dan dat en dat ook belangrijker vinden dan makkelijk een dagje naar een stad kunnen gaan.Banaantje82 schreef: ↑12-09-2022 19:15Hij heeft vanmiddag uit zichzelf aangeboden om een opleiding te betalen als ik zeker weet wat ik wil gaan doen.
anoniem_655778c911c2f wijzigde dit bericht op 13-09-2022 07:22
0.30% gewijzigd
dinsdag 13 september 2022 om 07:11
De coach en/of de opleiding kan ze ook gewoon zelf betalen ze heeft toch geld?Zenmomentje schreef: ↑13-09-2022 07:00Vind jij het niet onprettig dat hij blijkbaar bepaalt of je een opleiding kunt gaan doen? Het klinkt alsof je overal toestemming voor moet krijgen en dan dankbaar moet zijn dat het mag, want hij heeft het 'uit zichzelf aangeboden'. Dat lijkt mij geen prettig uitgangspunt voor een relatie. Ook wat ik al eerder zei: wil jij niet bij hem weg kunnen gaan als de relatie jou niet meer bevalt? Want de overweging is nu: wat als hij mij inruilt voor een jonge model, maar wat als jij genoeg hebt van zijn paternalistische houding van je mag een opleiding gaan volgen (maar pas op: je niet wil goed weten wat je wil), maar je mag geen coach want mijn geld en ik bepaal. Ik zou echt zelfstandiger willen zijn in mijn keuzes dan dat en dat ook belangrijker vinden dan makkelijk een dagje naar een stad kunnen gaan.
Alleen wil ze haar spaargeld niet gebruiken. Dus ja, als hij moet betalen, kan hij ook bepalen.
dinsdag 13 september 2022 om 07:14
Jij denkt dat een gat van bijvoorbeeld 10 jaar niks doet voor je baankansen? En voor je pensioenopbouw?Gebruna schreef: ↑12-09-2022 22:51
Met dat eigen spaargeld, de opgespaarde toelage/zakgeld van vriend, en X % van de (alsdan) waarde van de woning, kan TO na een eventuele scheiding toch gewoon verder leven volgens de levensstandaard die zij voordien had - nog afgezien van het feit dat vriend financieel waarschijnlijk zal blijven bijdragen aan de kosten voor hun kinderen?
Alleen zal TO dan moeten sporten, lunchen, mantelzorgen, met vriendinnen afspreken, etc. buiten haar werk.
Door dat spaargeld komt ze niet in aanmerking voor een sociale huurwoning en het is waarschijnlijk te weinig om te kunnen kopen.
dinsdag 13 september 2022 om 07:18
Nou inderdaad! Ik vind dat mensen hier wel erg negatief doen. Het voordeel is ook dat ze gewoon jaren niet hoeft te werken. Dat is een enorme luxe.Lollypop04 schreef: ↑12-09-2022 20:53Nergens enig voordeel?? Wat een rare en wantrouwige reactie..
Hij betaalt de vaste lasten.
Geeft haar 250 euro pm zodat ze een halve ton heeft kunnen sparen.
Doet het merendeel met de kinderen en veel van de klussen rondom huis.
Wil een opleiding voor haar betalen en motiveert haar ook om dat te gaan doen. Zodat ze ook een goede kans heeft op een leuke baan en carrière.
Vindt het gezellig als ze thuis is en heeft plezier van samen dingen ondernemen.
Je hebt gelijk.. wat een vreselijk geslepen man zeg..
dinsdag 13 september 2022 om 07:19
Ze heeft zelf 50.000€ spaargeld. Ze kan toch ook wel iets zelf betalen?
dinsdag 13 september 2022 om 07:20
En in zo'n situatie zou ik dus niet willen zijn. Dus lekker gaan werken en zelfstandig keuzes gaan maken is mijn advies.
dinsdag 13 september 2022 om 07:35
Zeker, ik slaap nog liever onder een brug dan dat een ander deze machtspositie over mij heeft. Maar dan moet to ook de consequenties aanvaarden, werken, meebetalen, dat halve huis terug kopen enz. En ik lees toch dat ze daar niet heel veel zin in heeft.Zenmomentje schreef: ↑13-09-2022 07:20En in zo'n situatie zou ik dus niet willen zijn. Dus lekker gaan werken en zelfstandig keuzes gaan maken is mijn advies.
dinsdag 13 september 2022 om 07:44
Ja ze heeft nu financieel voordeel. Maar als hij overlijdt of ze gaan scheiden, heeft ze bijna nergens recht op. Dat maakt haar erg afhankelijk. Een gouden kooi zoals iemand het al noemde. De grootste reden dat er vroeger minder scheidingen waren, is dat vrouwen financieel afhankelijk waren. Je neemt een slechte relatie eerder op de koop toe, als je financieel geen kant op kan.
dinsdag 13 september 2022 om 07:55
Absoluut. En zo'n coach lijkt me echt een hele goede investering in deze situatie dus in haar geval zou ik het meteen doen. Maar het probleem is dat ze niets aan het opbouwen is (behalve dan die 250 'zakgeld' per maand die bedoeld is voor haar pensioen) en elke keer dat ze zelf iets voor zichzelf betaalt zal haar eigen vermogen slinken. Dat is niet zo'n probleem op korte termijn, maar als ze nog 10 jaar zo blijft leven is dan is die halve ton zo op als er nooit meer wat bij komt. Ik neem namelijk aan dat er ook andere dingen zijn die hij niet wil betalen. Weekendje weg met een vriendin bijvoorbeeld. Dat soort dingen zal ze toch ook zelf moeten betalen neem ik aan?
Ik zou het in haar geval wel weten hoor.. en zo snel mogelijk zorgen voor een eigen inkomen. Ik ben zelf 5 jaar geleden gescheiden, en zonder een goed eigen salaris had ik geen kant op gekund. Voor mij is de grootste zorg dan ook niet: wat als hij van haar af wil. Maar wat als zij van hem af wil? Dat gaat in de huidige situatie gewoon niet.
dinsdag 13 september 2022 om 08:01
Als hij overlijdt, eft zij alles.Pelle schreef: ↑13-09-2022 07:44Ja ze heeft nu financieel voordeel. Maar als hij overlijdt of ze gaan scheiden, heeft ze bijna nergens recht op. Dat maakt haar erg afhankelijk. Een gouden kooi zoals iemand het al noemde. De grootste reden dat er vroeger minder scheidingen waren, is dat vrouwen financieel afhankelijk waren. Je neemt een slechte relatie eerder op de koop toe, als je financieel geen kant op kan.
Als ze uit elkaar gaan moet TO weer in haar eigen onderhoud voorzien, net als het gros van de mensen. Is dat echt zo raar?
dinsdag 13 september 2022 om 08:43
Banaantje82 schreef: ↑12-09-2022 19:15Ik lees zeker nog mee! Maar de reacties gaan hard, ik vind het moeilijk om te bepalen waar ik op moet reageren. Er wordt veel ingevuld nu en verkeerde aannames gedaan, wat ook logisch is met de summiere informatie, maar ik ga proberen wat meer te vertellen.
Het is absoluut niet zo dat partner mij tegenhoudt om te gaan werken. Het is eigenlijk bijna het tegenovergestelde. Hij stimuleert mij enorm om iets voor mezelf te gaan beginnen of om iets te doen "buiten de gebaande paden". We hebben vanmiddag een goed gesprek gehad over de hele situatie. Hij geeft aan helemaal te begrijpen hoe ok me voel, maar zegt ook (net als jullie) dat ik alle mogelijkheden heb om iets te gaan doen. Maar ik moet wel zelf aan de slag gaan. Hij heeft vanmiddag uit zichzelf aangeboden om een opleiding te betalen als ik zeker weet wat ik wil gaan doen. Hij zou het zeker jammer vinden als ik 4 of 5 lange dagen buiten de deur ben, want we hebben het gewoon heel gezellig samen thuis. We gaan veel wandelen en lunchen in andere steden, zoals ik al zei een soort van lange vakantie. We sporten samen veel. Natuurlijk is dat gezelliger samen dan alleen.
Maar daarnaast heb ik ook uiteenlopende hobby's, ben ik mantelzorger voor een familielid en heb ik heel veel vriendinnen die allemaal parttime werken dus met wie ik gewoon overdag af kan spreken. En ik sport veel, had ik dat al gezegd?
Wat betreft het huishouden, dat is op mijn initiatief zo gegaan. Toen ik mijn baan kwijtraakte heb ik voorgesteld om onze werkster af te zeggen, want dat is toch belachelijk dat je thuis zit en iemand anders je huis laat schoonmaken. Ik vind het niet erg om te doen en partner doet andere dingen in huis, zoals heel veel klussen. En hij doet meer met de kinderen omdat hij daar beter in is, hij is geduldiger met ze en heeft veel meer energie. Ik ben vaker moe en vind het fijn om af en toe even alleen thuis te zijn.
Toen we elkaar leerden kennen had hij een "gewone" baan met een "gewoon" salaris. Hij heeft in zijn loopbaan een aantal keer een risico moeten nemen om te komen waar hij nu is. Deze risicos hebben we altijd samen besproken en ik heb hem altijd gesteund in zijn werk. De eerste paar jaar hebben we alle vaste lasten (dus ook de hypotheek) 50/50 betaald (ondanks dat hij altijd meer heeft verdiend). Hij heeft jarenlang dus meer kunnen sparen en beleggen en uiteindelijk daardoor het huis af kunnen betalen.
Meid wat zit jij in een luxe positie! Je hebt een partner die je begrijpt, je stimuleert en je daar in wilt steunen. Je hebt een dijn leven waar je alle ruimte hebt voor al je hobby's, af te spreken met vriendinnen en als gezin leuke dingen te doen (ook gewoon door de week).
Waar bij jou de schoen wringt is, dat mocht de relatie uit gaan, jij je luxe leven kwijt bent en je het zelf moet gaan redden met je redelijk goed gevulde spaarrekening.
Ik begrijp je vriend wel. Hij is iemand die kansen ziet en risico's durft te nemen, en daar nu de vruchten van plukt. Vruchten die hij nu met jou deelt. Want jij kon stoppen met je baan en nu een fijn leven hebben. Wil jij grotere financiele zekerheid, dan zal JIJ ook initiatief moeten tonen. Laten zien dat jij dit ook belangrijk vindt, en dat jij daar ook moeite voor moet doen.
Waarom geen opleiding volgen en een baan zoeken? Omdat je dan niet zo vaak met vriendinnen kan afspreken, je het zo gezellig vindt thuis met je gezin en minder tijd hebt voor hobbies? Hoe denk je dat andere mensen dit doen? Hoe denk je dan mannen (of vrouwen) die werken zich voelen, willen zij ook niet meer bij het gezin thuis zitten en tijd vrij hebben voor afspraken en hobbies? Het leven bestaat uit keuzes. Wil je als gelijkwaardige gezien worden door je vriend, dan zou je zelf ook initiatief moeten tonen.
Kom op, laat zien wat je waard bent. Ga een opleiding volgen en probeer die leuke baan te vinden. Niet voor je partner, maar voor jezelf.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 13 september 2022 om 08:48
Ik denk zomaar dat dit een veel dichter en benauwder om TO heen zit. Misschien niet helemaal te vatten als je er midden in zit. Ook niet voor de buitenwereld, want alles ziet er toch goed uit?
Maar ergens wringt er dus iets voor TO, waarschijnlijk kan ze er zelf de vinger nog niet op leggen, vandaar dit topic, waarvan ik vermoed dat er meer onder zit dan alleen deze vraag.
Misschien eens een coach bezoeken to? Desnoods onder mom van werk zoeken, aar vooral om voor jezelf dingen uit te zoeken.
Maar ergens wringt er dus iets voor TO, waarschijnlijk kan ze er zelf de vinger nog niet op leggen, vandaar dit topic, waarvan ik vermoed dat er meer onder zit dan alleen deze vraag.
Misschien eens een coach bezoeken to? Desnoods onder mom van werk zoeken, aar vooral om voor jezelf dingen uit te zoeken.
dinsdag 13 september 2022 om 09:04
Ik begrijp even niet zo goed waarom veel mensen in dit topic en ook TO's vriend het ineens hebben over een opleiding volgen / betalen. Ik meende eerder gelezen te hebben dat TO universitair geschoold is? Waarom zou ze dan in vredesnaam een opleiding moeten gaan volgen? Die heeft ze toch al?
Verder klinkt dit in mijn oren echt totaal niet als een luxepositie, integendeel. Maar goed, je leven vullen met huishouden, wandelen en sporten klinkt voor mij ook als de hel.
Verder klinkt dit in mijn oren echt totaal niet als een luxepositie, integendeel. Maar goed, je leven vullen met huishouden, wandelen en sporten klinkt voor mij ook als de hel.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 13 september 2022 om 09:06
hieromBanaantje82 schreef: ↑12-09-2022 19:15Hij heeft vanmiddag uit zichzelf aangeboden om een opleiding te betalen als ik zeker weet wat ik wil gaan doen.
niks mis met halverwege je leven een andere keus maken
dinsdag 13 september 2022 om 09:10
Dat is toch eigen keuze van TO? Haar vriend heeft haar volgens mij niet gedwongen om te stoppen met werken.
Oudste kind is een peuter, jongste een baby. Een gat van drie jaar, wegens moederschap, kom je heus wel mee weg v.w.b. je CV.
Maar zoals ik al eerder zei, het probleem begint eigenlijk al in de titel waar TO praat over "onze" financiën.
Die zijn er niet. Zij hebben gescheiden financiën.
Voor het geval hij komt te overlijden, zijn zaken goed geregeld volgens mij.
Wat die opleiding betreft: vriend heeft wellicht het idee dat TO niet zo goed weet wat zij wil en/of eigenlijk helemaal geen zin heeft in opleiden of werken. Die man zal niet dom zijn en heeft mogelijk al eerder ervaring opgedaan met 'alles eerlijk delen'.
Zij hebben als twee volwassen mensen afgesproken dat er sprake is van gescheiden financiën: die van hem en die van haar.
De vraag of "onze" financiën eerlijk geregeld zijn, is dus ook eigenlijk helemaal niet aan de orde. Door te praten over "onze" financiën neemt TO een voorschot op de door haar gewenst situatie terwijl zij met haar vriend andere afspraken heeft gemaakt.
Ofwel, TO wil terugkomen op eerder gemaakte afspraken en wil dat "zijn" financiën nu ook "haar" financiën worden.
Het enkele feit dat zij de moeder is van hun kinderen, lijkt mij anno 2022 op zich geen argument in deze discussie.
Tenminste, niet achteraf. Uiteraard ligt dat anders als je daar tevoren samen goede afspraken over maakt.
dinsdag 13 september 2022 om 09:12
Een testament kun je ook weer wijzigen.
Als je al jaren uit de arbeidsmarkt bent, wordt het wel lastiger om weer in je eigen onderhoud te voorzien.
Niet voor niks gaan de meeste vrouwen er na een scheiding er het hardst op achteruit. En je vergeet het pensioengat.
dinsdag 13 september 2022 om 09:12
Dus omdat hij het aanbiedt te betalen moet ze een andere opleiding doen?
Ik begrijp daar niks van. Ik zou er zelf niet aan moeten denken weer te gaan studeren.
Ik zou weer een (parttime) baan in het creatieve vak zoeken. Opvang is geen probleem en salaris ook niet, aangezien ze lage vaste lasten heeft.
dinsdag 13 september 2022 om 09:12
Of TO wil gewoon dat zijn vermogen ook van haar word:
Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet.
Ik zou ook geen nee zeggen als hij dat aanbied, maar dat doet hij niet. Scheelt hier wel pagina's goede adviezen als TO hier duidelijk over is.
Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet.
Ik zou ook geen nee zeggen als hij dat aanbied, maar dat doet hij niet. Scheelt hier wel pagina's goede adviezen als TO hier duidelijk over is.
hetjuistebesluit wijzigde dit bericht op 13-09-2022 09:15
23.13% gewijzigd
dinsdag 13 september 2022 om 09:13
hoe kom je aan 3 jaar? TO zegt nergens dat ze gaat werken als de kinderen naar school gaan.
dinsdag 13 september 2022 om 09:14
Eens hoor. De oplossing is dan ook niet een zak geld meekrijgen bij een scheiding, maar weer te gaan werken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
