Geld & Recht
alle pijlers
Zijn onze financien eerlijk geregeld? Verschil in vermogen.
zaterdag 10 september 2022 om 10:28
Ik heb even advies nodig van een onpartijdige partij. Disclaimer: ik weet dat ik het beste informatie kan inwinnen bij een financieel adviseur of notaris, maar dat wil ik niet achter de rug van mijn partner om doen. De situatie is als volgt:
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
woensdag 14 september 2022 om 17:18
Haha, nou, daar zijn we het over eens. Ik vind de banen die jij noemt hele normale en "echte" banen hoor. Echter komen ze niet. Veel echter dan huisjesmelker zijn.Susan schreef: ↑14-09-2022 16:47Maar het gaat met name om een baan toch, niet om een studie? Een studie volgen was sowieso zijn idee.
Ik vind niet dat als zij, ik heb geen idee wat voor opleiding ze heeft, dus ik zeg maar wat... facilitair medewerker kan worden in een museum voor 28 uur in de week en zij verdient daar 2.100 euro per maand mee (ik heb geen idee of dat een realistisch bedrag is maar het is een voorbeeld) dan vind ik niet dat hij moet gaan pushen om een baan te zoeken die weliswaar meer verdient, maar ook buiten haar bereik ligt, waardoor ze veel langer bezig is met haar zoektocht en misschien de komende tijd helemaal niks vindt. Of de hele tijd moet laten merken dat het maar een flutsalaris is en dat het wegvalt tegen de kosten voor de kinderopvang (vind ik sowieso altijd heel naar en demotiverend om te zeggen).
En de studies die jij noemt, daarvan kan ik me voorstellen dat hij daar niet voor wil betalen, maar stel, ze wil een lerarenopleiding gaan doen. Of hbo verpleegkunde. Daarmee zal ze ook geen salaris verdienen dat in zijn ogen iets voorstelt, maar het zijn wel gewoon degelijke opleidingen en degelijke banen. Dan moet hij niet gaan zeiken en pushen dat het volgens hem notarieel recht of bedrijfskunde moet worden, al vindt zij daar geen r**t aan, omdat je daar een flink hoog salaris mee kan binnenhalen.
Dus ja, hij mag erover meepraten, maar wel tot op zekere hoogte, hij moet niet zijn ideeën van een goede baan op haar projecteren. Als ze alleen maar een studie mag volgen als het iets is wat opleidt tot een baan die hij goed vindt, kan ze het beter anders aanpakken, hem vriendelijk bedanken voor zijn aanbod en een deel van haar spaargeld investeren in die studie, of een STAP-budget aanvragen, of zij-instromer worden of zoiets. In elk geval een plan waarmee ze geheel onafhankelijk is van zijn bereidheid om te betalen.
Ik reageerde op iemand die vond dat je geen mening mag hebben over de baan of gekozen studie. Terwijl ik, als ondernemer zijnde, heel veel (echt ontzettend veel) zie dat er vrouwelijke ondernemers zijn met knutselbedrijfjes (zelfgemaakte kaarsen, gekantkloste kleedjes, gepunnikte barbiekleertjes, genaaide scrunchies, online kralen winkeltje) of iets in het spirituele segment als levenservaringscoach, haal de oerkracht in je tevoorschijn begeleider, mandela schilderen begeleider etc.
Ik kan me daarvan wel voorstellen dat je even staat te kijken van zo'n beroep. En aangezien to zegt dat ze vroeger een creatief beroep had, dan denk ik al snel aan workshops tekenen geven oid. Ik kan me niet makkelijk voorstellen dat dat -op een uitzondering na- haar die financiele zelfstandigheid gaat brengen die juist nodig is.
woensdag 14 september 2022 om 17:30
Ik ben de eerste die vindt dat vrouwen vooral moeten gaan of blijven werken, maar komaan!
Ik las de OP nog eens en het lijkt alsof de man van TO het grootste deel van zijn vermogen heeft opgebouwd tijdens de relatie, nu niet meer hoeft te werken en samen met zijn vrouw geniet van vrijheid, luxe en reizen.
Als ze haar terechte zorgen daarover uitspreekt (donkere wolk, geen teamgevoel) riposteert hij 'je kunt een baan zoeken als het je niet bevalt'. Daarmee zegt hij indirect dat ze er bij scheiding alleen voor zal staan.
TO heeft de financiele status van een maitresse en ik vind dat gezien de duur van de relatie, het feit dat er een gezin is en de wijze waarop ze samenleven en -werken echt bizar.
Het lijkt me een taaie klus om dit recht te zetten, maar ik vind dat niet alleen TO verantwoordelijk is voor het zoeken van een baan om wat balans aan te brengen. Ook van man mag ze een financiele tegemoetkoming verwachten (vastgoed, uitbetaling bij einde relatie oid). Als commitment uitblijft zou ik er hard over nadenken of ik er nog zin in zou hebben.
Ik las de OP nog eens en het lijkt alsof de man van TO het grootste deel van zijn vermogen heeft opgebouwd tijdens de relatie, nu niet meer hoeft te werken en samen met zijn vrouw geniet van vrijheid, luxe en reizen.
Als ze haar terechte zorgen daarover uitspreekt (donkere wolk, geen teamgevoel) riposteert hij 'je kunt een baan zoeken als het je niet bevalt'. Daarmee zegt hij indirect dat ze er bij scheiding alleen voor zal staan.
TO heeft de financiele status van een maitresse en ik vind dat gezien de duur van de relatie, het feit dat er een gezin is en de wijze waarop ze samenleven en -werken echt bizar.
Het lijkt me een taaie klus om dit recht te zetten, maar ik vind dat niet alleen TO verantwoordelijk is voor het zoeken van een baan om wat balans aan te brengen. Ook van man mag ze een financiele tegemoetkoming verwachten (vastgoed, uitbetaling bij einde relatie oid). Als commitment uitblijft zou ik er hard over nadenken of ik er nog zin in zou hebben.
woensdag 14 september 2022 om 18:12
TS je hebt een universitaire studie afgerond.
Ga lekker solliciteren en accepteer een baan voor bv 28u, (of 32..ook heel normaal).
En ondertussen kun je na denken of je überhaupt wel zin hebt om te scholen....(denk ook aan eventueel instellings college geld....) de kosten kunnen per jaar flink oplopen.
Vergeet niet ook een fulltime studie vraagt ea van je..en al die jaren ben je nog steeds op alle fronten helemaal afhankelijk van hem.
Ps kwa kinderopvang,lekker machtsmisbruik die door hem voorgestelde regeling.....
Je bent nu heel cru gezegd gezelschapsdame... En dat voor 250 per maand ipv een partner....... En daar zou ik voor bedanken.
Ga lekker solliciteren en accepteer een baan voor bv 28u, (of 32..ook heel normaal).
En ondertussen kun je na denken of je überhaupt wel zin hebt om te scholen....(denk ook aan eventueel instellings college geld....) de kosten kunnen per jaar flink oplopen.
Vergeet niet ook een fulltime studie vraagt ea van je..en al die jaren ben je nog steeds op alle fronten helemaal afhankelijk van hem.
Ps kwa kinderopvang,lekker machtsmisbruik die door hem voorgestelde regeling.....
Je bent nu heel cru gezegd gezelschapsdame... En dat voor 250 per maand ipv een partner....... En daar zou ik voor bedanken.
woensdag 14 september 2022 om 18:24
Ja, dat kan ik bevestigen. Dit heeft mijn advocaat me toendertijd ook gezegd toen ik ging scheiden.Banaantje82 schreef: ↑11-09-2022 18:55Bedankt voor je bijdrage. Ik schrik hier van. Is dit echt waar? Kan iemand anders dat bevestigen?
woensdag 14 september 2022 om 18:27
Dan moet ze wel een huis hebben in de buurt van hun school.Susan schreef: ↑11-09-2022 18:59Hij moet wel gewoon kinderalimentatie betalen, als de kinderen bij jou zouden wonen. Geen partneralimentatie.
Of het verder zo'n vaart zal lopen als beschreven kunnen we zo denk ik niet zeggen, maar hij staat wel een stuk sterker na een eventuele breuk, want hij heeft en een veel hoger inkomen, en een huis waar jij geen recht op hebt, en veel meer tijd.
woensdag 14 september 2022 om 18:32
Dat is allang geen garantie meer. Of je moet al vele jaren zijn ingeschreven.
woensdag 14 september 2022 om 18:43
Hij maakt zich geen zorgen over zichzelf. Hoe dat dan met jou afloopt weten jullie niet.Banaantje82 schreef: ↑14-09-2022 08:39Ja maar hij zegt alleen dat zien we tegen die tijd wel. Maak je geen zorgen, we vinden echt wel een oplossing.
woensdag 14 september 2022 om 18:51
woensdag 14 september 2022 om 18:54
Banaantje82 schreef: ↑14-09-2022 09:04Oh en over het 4 dagen met de kinderen thuis zitten, dat zou ik ook echt niet willen. Ik zou gillend gek worden. Nu doen we het samen, kan je elkaar afwisselen. Dus dat snap ik van hem.
woensdag 14 september 2022 om 18:57
Het is de moeder van zijn kinderen en ze hebben een liefdesrelatie.Smickelt schreef: ↑14-09-2022 11:43Relatietherapie omdat hij niet met zijn geld over de brug komt?
Volgens mij is de situatie helder; TO profiteert enorm van de financiële situatie van haar vriend. Ze woont in een mooi huis, hoeft niet te werken en kan alles kopen wat haar hartje begeert. Dat aspect wordt volgens mij over het hoofd gezien hier.
Mochten ze uit elkaar gaan zitten de kinderen er warmpjes bij dus het is nou niet of de wereld vergaat dan. Je zou misschien iets kunnen vastleggen dat de kinderen dan tot ze het huis uit gaan in de huidige woning kunnen blijven wonen tegen een redelijke huur.
.
Hangt er vanaf of het goede investeringen zijn. In de woningmarkt zal je rekening moeten houden met een grote correctie de komende jaren.
woensdag 14 september 2022 om 19:02
Dit.LaFleurNoire schreef: ↑14-09-2022 09:13Dat geld kun je uiteraard niet los van hem zien, want dat geld zorgt voor een ontzettend ongelijkwaardige relatie waarbij hij niet van zins lijkt zaken netjes op papier te regelen, waarbij jij dus in precies dezelfde positie zit als de huisvrouwen die hier altijd voor domme, onzelfstandige, profiterende uitvreters worden uitgemaakt en in een verpauperd schimmelflatje driehoog achter terecht komen na de onvermijdelijke scheiding.
Iemand die je op deze manier klein wil houden is geen leuke man. Als hij financieel zo slim is weet hij uiteraard ook donders goed hoe hij het wél goed kan regelen voor je, maar dat doet hij niet.
woensdag 14 september 2022 om 19:04
Eens.suzyqfive schreef: ↑10-09-2022 11:55Poeh, eerlijk gezegd, wat een luizenleventje heb jij zeg! Je leeft op de zak van je partner. Een halve ton spaargeld is ook best veel.
Maar als je je allemaal zo’n zorgen maakt: ga dan een baantje zoeken en ga dat sparen en maak jezelf verantwoordelijk voor je eigen toekomst zonder hem.
En wat is er vastgelegd in het geval dat hij overlijdt?
woensdag 14 september 2022 om 19:13
Je hebt wel een paar updates gemist als je reageert op een bericht van vier dagen geleden. Het is wel heel simpel om nu nog te blijven volhouden dat ze een luizenleven heeft. Een gouden kooi komt toch echt meer in de buurt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 14 september 2022 om 19:20
Sorry, je hebt gelijk. Ik had de andere pagina’s moeten lezen.
woensdag 14 september 2022 om 19:32
@Pontipiene, je advocaat kan het gezegd hebben. Maar een moeder krijgt net zo goed het kind toegewezen met een woning verder weg en zonder fulltime baan.
Anders zouden alle werkloze, verder wonende ouders geen recht op hun kind hebben? Het kan meewegen, maar is niet doorslaggevend.
Over kinderalimentatie bij een relatiebreuk. Dit lijkt me best wel eens zo'n man die co ouderschap neemt om alimentatie te ontwijken. Gezien zijn geschatte vermogen word dat anders een flinke duit en hij zit nu al op zijn geld.
Hij heeft alle middelen om zelf voor ze te zorgen en opvang te regelen als ze de helft vd week bij hem zijn. 'Ik zorg goed voor mijn kinderen' staat niet gelijk aan "ik ben bereid tot hoge alimentatie te betalen" to mag nu al zijn bankrekening en belastingaangiftes niet inzien.
Hij kan er ook mee bedoelen dat hij emotioneel goed voor ze zorgt en echt wel zijn portemonnee trekt. Maar alleen aan uitgaven die hij bepaalt/goedkeurt. Zeker omdat hij weigert iets vast te leggen en het verdomd zijn "komt wel goed, zien we dan wel" concreet te onderbouwen.
Anders zouden alle werkloze, verder wonende ouders geen recht op hun kind hebben? Het kan meewegen, maar is niet doorslaggevend.
Over kinderalimentatie bij een relatiebreuk. Dit lijkt me best wel eens zo'n man die co ouderschap neemt om alimentatie te ontwijken. Gezien zijn geschatte vermogen word dat anders een flinke duit en hij zit nu al op zijn geld.
Hij heeft alle middelen om zelf voor ze te zorgen en opvang te regelen als ze de helft vd week bij hem zijn. 'Ik zorg goed voor mijn kinderen' staat niet gelijk aan "ik ben bereid tot hoge alimentatie te betalen" to mag nu al zijn bankrekening en belastingaangiftes niet inzien.
Hij kan er ook mee bedoelen dat hij emotioneel goed voor ze zorgt en echt wel zijn portemonnee trekt. Maar alleen aan uitgaven die hij bepaalt/goedkeurt. Zeker omdat hij weigert iets vast te leggen en het verdomd zijn "komt wel goed, zien we dan wel" concreet te onderbouwen.
woensdag 14 september 2022 om 19:34
Ik denk dat de angst meer is dat ze het grootste deel (zeg maar 12 van de 14 dagen) bij hem zijn omdat hij én het meeste geld, én het beste huis, én de meeste tijd heeft. En in dat geval hoeft hij volgens mij helemaal geen alimentatie te betalen.Hetjuistebesluit schreef: ↑14-09-2022 19:32
Over kinderalimentatie bij een relatiebreuk. Dit lijkt me best wel eens zo'n man die co ouderschap neemt om alimentatie te ontwijken. Gezien zijn geschatte vermogen word dat anders een flinke duit en hij zit nu al op zijn geld.
Maar het lijkt mij ook niet dat als je gewoon een baan hebt, je geen co-ouderschap mag. Genoeg ouders met co-ouderschap die allebei werken. Daarbij, hij heeft nu kennelijk geen zin om vier dagen per week alleen voor ze te zorgen, waarom na een scheiding opeens wel? Om haar dwars te zitten? Grote kans dat hij ze dan op "zijn" dagen ook naar de kinderopvang brengt en dus helemaal niet meer tijd met ze doorbrengt dan TO. Rest alleen nog het riantere huis als troef, maar dat lijkt me ook geen reden om geen co-ouderschap te krijgen.
Maar, ik kan me wel voorstellen dat het feit dat hij al die troeven in handen heeft heel naar voelen als het echt op een relatiebreuk aankomt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 14 september 2022 om 19:50
Ik ben het eens met alles wat Susan schrijft. Je zit in een afhankelijke positie en je partner doet zijn best om je daar te houden.
Daarnaast lijkt het mij geen erg gezonde situatie dat twee mensen, in de leeftijd van jonge ouders, de godganse dag besteden aan huis- tuin- en keukendingetjes, wandelen, lunchen, sporten. Als pensionado lijkt me dat al een leeg en onbevredigend bestaan, laat staan voor jullie!
Echt, ga in soep schenken bij het Leger des Heils, wandelen met gehandicapten, vang een pleegkind op, of Oekraïners, ga naar een dierenasiel om een stel arme honden uit te laten. Zeker geldt dit voor je vent, aangezien jij al mantelzorger bent.
Sorry, maar hij komt op mij over als een enorme egoïst. Dagobert Duck is er niets bij.
Ik kán niet begrijpen dat je met zo kak-veel geld en tijd niet het urgente gevoel krijgt iets nuttigs te willen doen, een bijdrage wilt leveren aan de maatschappij (diezelfde als waar jij de kans hebt gekregen je vele centjes te verdienen).
Of zorg er in ieder geval voor dat je jezélf dan blijft ontwikkelen, voorziet in je eigen zelfstandigheid, structuur hebt in je leven, contact met anderen en een goed voorbeeld voor je kinderen bent. Dan sta je ook meer in het normale leven. Lijkt mij voor jullie allebei meer dan gezond.
Daarnaast lijkt het mij geen erg gezonde situatie dat twee mensen, in de leeftijd van jonge ouders, de godganse dag besteden aan huis- tuin- en keukendingetjes, wandelen, lunchen, sporten. Als pensionado lijkt me dat al een leeg en onbevredigend bestaan, laat staan voor jullie!
Echt, ga in soep schenken bij het Leger des Heils, wandelen met gehandicapten, vang een pleegkind op, of Oekraïners, ga naar een dierenasiel om een stel arme honden uit te laten. Zeker geldt dit voor je vent, aangezien jij al mantelzorger bent.
Sorry, maar hij komt op mij over als een enorme egoïst. Dagobert Duck is er niets bij.
Ik kán niet begrijpen dat je met zo kak-veel geld en tijd niet het urgente gevoel krijgt iets nuttigs te willen doen, een bijdrage wilt leveren aan de maatschappij (diezelfde als waar jij de kans hebt gekregen je vele centjes te verdienen).
Of zorg er in ieder geval voor dat je jezélf dan blijft ontwikkelen, voorziet in je eigen zelfstandigheid, structuur hebt in je leven, contact met anderen en een goed voorbeeld voor je kinderen bent. Dan sta je ook meer in het normale leven. Lijkt mij voor jullie allebei meer dan gezond.
woensdag 14 september 2022 om 20:06
Hier heb je wel een punt.Aureel schreef: ↑14-09-2022 19:50Ik ben het eens met alles wat Susan schrijft. Je zit in een afhankelijke positie en je partner doet zijn best om je daar te houden.
Daarnaast lijkt het mij geen erg gezonde situatie dat twee mensen, in de leeftijd van jonge ouders, de godganse dag besteden aan huis- tuin- en keukendingetjes, wandelen, lunchen, sporten. Als pensionado lijkt me dat al een leeg en onbevredigend bestaan, laat staan voor jullie!
Echt, ga in soep schenken bij het Leger des Heils, wandelen met gehandicapten, vang een pleegkind op, of Oekraïners, ga naar een dierenasiel om een stel arme honden uit te laten. Zeker geldt dit voor je vent, aangezien jij al mantelzorger bent.
Sorry, maar hij komt op mij over als een enorme egoïst. Dagobert Duck is er niets bij.
Ik kán niet begrijpen dat je met zo kak-veel geld en tijd niet het urgente gevoel krijgt iets nuttigs te willen doen, een bijdrage wilt leveren aan de maatschappij (diezelfde als waar jij de kans hebt gekregen je vele centjes te verdienen).
Of zorg er in ieder geval voor dat je jezélf dan blijft ontwikkelen, voorziet in je eigen zelfstandigheid, structuur hebt in je leven, contact met anderen en een goed voorbeeld voor je kinderen bent. Dan sta je ook meer in het normale leven. Lijkt mij voor jullie allebei meer dan gezond.
woensdag 14 september 2022 om 20:12
Hetjuistebesluit schreef: ↑14-09-2022 19:32@Pontipiene, je advocaat kan het gezegd hebben. Maar een moeder krijgt net zo goed het kind toegewezen met een woning verder weg en zonder fulltime baan.
Mijn advocaat zei dat het kan dat de rechter bepaalt dat de kinderen het grootste deel van de tijd blijven wonen in het huis van degene die hen nu verzorgt. Mijn ex-man was destijds te lui om te werken en was thuis met onze baby samen met zijn moeder. Ik ben toen naar een kamer in de onderhuur gegaan omdat hij onze huurwoning niet uit wou. Het was mijn huurwoning, maar door ons huwelijk was hij ook hoofdbewoner geworden met de daarbij horende rechten.
Anders zouden alle werkloze, verder wonende ouders geen recht op hun kind hebben? Het kan meewegen, maar is niet doorslaggevend.
Over kinderalimentatie bij een relatiebreuk. Dit lijkt me best wel eens zo'n man die co ouderschap neemt om alimentatie te ontwijken. Gezien zijn geschatte vermogen word dat anders een flinke duit en hij zit nu al op zijn geld.
Hij heeft alle middelen om zelf voor ze te zorgen en opvang te regelen als ze de helft vd week bij hem zijn. 'Ik zorg goed voor mijn kinderen' staat niet gelijk aan "ik ben bereid tot hoge alimentatie te betalen" to mag nu al zijn bankrekening en belastingaangiftes niet inzien.
Hij kan er ook mee bedoelen dat hij emotioneel goed voor ze zorgt en echt wel zijn portemonnee trekt. Maar alleen aan uitgaven die hij bepaalt/goedkeurt. Zeker omdat hij weigert iets vast te leggen en het verdomd zijn "komt wel goed, zien we dan wel" concreet te onderbouwen.
pontipiene wijzigde dit bericht op 14-09-2022 20:16
6.98% gewijzigd
woensdag 14 september 2022 om 20:15
Pontipiene, als dat zou kloppen zou bijna niemand toch nog co-ouderschap hebben? Dan zou dat alleen nog maar kunnen bij ouders die aan birdnesting doen, of bij ouders die allebei verhuizen. Als een van de twee in het huis blijft zou de kans op co-ouderschap verkeken zijn. Dat lijkt me echt flauwekul eerlijk gezegd.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 14 september 2022 om 20:32
Er uiteindelijk co-ouderschap gekomen doordat ik een woning kon kopen. Maar mijn ex mocht in onze huurwoning blijven omdat hij thuis was met onze baby. De rechter wil die dagelijkse gang van zaken voor een baby niet omgooien omdat het toevallig de vader is die thuis is.Susan schreef: ↑14-09-2022 20:15Pontipiene, als dat zou kloppen zou bijna niemand toch nog co-ouderschap hebben? Dan zou dat alleen nog maar kunnen bij ouders die aan birdnesting doen, of bij ouders die allebei verhuizen. Als een van de twee in het huis blijft zou de kans op co-ouderschap verkeken zijn. Dat lijkt me echt flauwekul eerlijk gezegd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
