Geld & Recht
alle pijlers
Zijn onze financien eerlijk geregeld? Verschil in vermogen.
zaterdag 10 september 2022 om 10:28
Ik heb even advies nodig van een onpartijdige partij. Disclaimer: ik weet dat ik het beste informatie kan inwinnen bij een financieel adviseur of notaris, maar dat wil ik niet achter de rug van mijn partner om doen. De situatie is als volgt:
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
zaterdag 10 september 2022 om 14:58
Hallo Banaantje. Ik denk dat het jouw gevoel is dat spreekt, als eerste. Je 'vertaalt' wat hij stelt als 'geen genoeg liefde voor jou'. Dat kan ik me voorstellen. Tegelijk ben jij niet slim bezig, in mijn ogen.
Als je het eerste leidend laat zijn, kun je besluiten: dit is niet genoeg voor mij, en je man verlaten. Dan is het bijna 'principieel' dat je er moeilijk/niet mee kunt leven dat hij niet royaler, guller, liever, wat dan ook wat je voelt, is.
Wat betreft het 'niet slim bezig zijn': je hebt een universitaire opleiding, je bent nog relatief jong, je kinderen zijn nog niet schoolgaand; je bent eenvoudigweg te jong om - als je niet echt, volledig en helemaal sámen van de liquide middelen en het vermogen voor de toekomst gebruik kunt maken - nu 'voor altijd' te stoppen met werken.
Ik kan me voorstellen dat je dit probleem (dat je ervaart en/of dat er daadwerkelijk is) 'in stukjes hakt', afhankelijk van de leeftijd van je kinderen. Nu ze nog niet naar school gaan, is veel uitjes hebben en reizen hartstikke leuk. Maak met je man daar ook financieel afspraken over als in 'jij betaalt voor ons vieren omdat we er samen voor kiezen deze tijd op deze manier in te richten'. Vertel hem dan ook, én regel, dat je gaat werken als de oudste vier is, en geef aan hem aan dat dit is omdat jij nu eenmaal zonder eigen geld niet kunt leven (en uiteindelijk met pensioen gaan). Ik zou geloof ik helemaal niet (meer) benoemen dat dit komt omdat hij zijn geld zeker heeft gesteld en dit voor jou niet geldt en al helemaal niet benoemen dat hij dit 'voor jóu' niet zeker heeft gesteld (want dat heb je al geaccepteerd als je besluit bij hem te blijven ondanks mijn eerste punt hierboven, als dat inderdaad is wat je voelt/ervaart en desondanks niet vertrekt).
Met andere woorden: maak een deal voor deze jaren (en geniet daar dan ook met volle teugen van, dus als het goed voelt niet te veel 'voor jezelf' kopen (is een signaal dat je weet dat financieel afhankelijk zijn niet bij je past!) maar wél genieten van gezamenlijke trips en uitgaven) en ga daarna gewoon, ja, gewoon, voor jezelf zorgen. Overigens kun je wellicht nog werken aan permissie voor jezelf om die niet-schoolgaande periode zo in te vullen en dan dus wél financieel afhankelijk te zijn. Wat waarschijnlijk helpt, is vanaf het naar school gaan van je oudste als de wiedeweerga die € 250,- 'van hem' er af halen. Ik zou dat overigens, als jullie er uit komen voor die periode tot het naar school gaan, direct al doen. Hij hoeft zijn standpunt van 'financieel ieder voor zich' toch niet bij je af te kopen met dat bedragje? Dáár zou ík me nu heel slecht bij voelen; 'hier meisje, om te sparen voor als het leven anders loopt'. Sorry voor dit cynisme.
Met nog weer andere woorden: je hoeft je man, nu je al weet hoe hij tegen dit alles aankijkt, helemaal niet te spreken over iets anders dan die eerste periode tot je oudste vier is en naar school gaat. Je deelt hem mede dat je dan weer gaat werken en regelt met hem - zoals dat gaat in ieder gezin - de kinderopvang die nodig is. Je gaat er dus ook niet 'zo maar' vanuit dat híj dan iedere dag bij de kinderen is. Dit bespreken moet iedereen doen in een gezin met jonge kinderen. Hartstikke normaal.
Als je het eerste leidend laat zijn, kun je besluiten: dit is niet genoeg voor mij, en je man verlaten. Dan is het bijna 'principieel' dat je er moeilijk/niet mee kunt leven dat hij niet royaler, guller, liever, wat dan ook wat je voelt, is.
Wat betreft het 'niet slim bezig zijn': je hebt een universitaire opleiding, je bent nog relatief jong, je kinderen zijn nog niet schoolgaand; je bent eenvoudigweg te jong om - als je niet echt, volledig en helemaal sámen van de liquide middelen en het vermogen voor de toekomst gebruik kunt maken - nu 'voor altijd' te stoppen met werken.
Ik kan me voorstellen dat je dit probleem (dat je ervaart en/of dat er daadwerkelijk is) 'in stukjes hakt', afhankelijk van de leeftijd van je kinderen. Nu ze nog niet naar school gaan, is veel uitjes hebben en reizen hartstikke leuk. Maak met je man daar ook financieel afspraken over als in 'jij betaalt voor ons vieren omdat we er samen voor kiezen deze tijd op deze manier in te richten'. Vertel hem dan ook, én regel, dat je gaat werken als de oudste vier is, en geef aan hem aan dat dit is omdat jij nu eenmaal zonder eigen geld niet kunt leven (en uiteindelijk met pensioen gaan). Ik zou geloof ik helemaal niet (meer) benoemen dat dit komt omdat hij zijn geld zeker heeft gesteld en dit voor jou niet geldt en al helemaal niet benoemen dat hij dit 'voor jóu' niet zeker heeft gesteld (want dat heb je al geaccepteerd als je besluit bij hem te blijven ondanks mijn eerste punt hierboven, als dat inderdaad is wat je voelt/ervaart en desondanks niet vertrekt).
Met andere woorden: maak een deal voor deze jaren (en geniet daar dan ook met volle teugen van, dus als het goed voelt niet te veel 'voor jezelf' kopen (is een signaal dat je weet dat financieel afhankelijk zijn niet bij je past!) maar wél genieten van gezamenlijke trips en uitgaven) en ga daarna gewoon, ja, gewoon, voor jezelf zorgen. Overigens kun je wellicht nog werken aan permissie voor jezelf om die niet-schoolgaande periode zo in te vullen en dan dus wél financieel afhankelijk te zijn. Wat waarschijnlijk helpt, is vanaf het naar school gaan van je oudste als de wiedeweerga die € 250,- 'van hem' er af halen. Ik zou dat overigens, als jullie er uit komen voor die periode tot het naar school gaan, direct al doen. Hij hoeft zijn standpunt van 'financieel ieder voor zich' toch niet bij je af te kopen met dat bedragje? Dáár zou ík me nu heel slecht bij voelen; 'hier meisje, om te sparen voor als het leven anders loopt'. Sorry voor dit cynisme.
Met nog weer andere woorden: je hoeft je man, nu je al weet hoe hij tegen dit alles aankijkt, helemaal niet te spreken over iets anders dan die eerste periode tot je oudste vier is en naar school gaat. Je deelt hem mede dat je dan weer gaat werken en regelt met hem - zoals dat gaat in ieder gezin - de kinderopvang die nodig is. Je gaat er dus ook niet 'zo maar' vanuit dat híj dan iedere dag bij de kinderen is. Dit bespreken moet iedereen doen in een gezin met jonge kinderen. Hartstikke normaal.
zaterdag 10 september 2022 om 15:05
Jij loopt zeker een groot risico, jij bent niet financieel onafhankelijk. Alleen heb jij nu de mazzel dat je een partner hebt die financieel een stuk draagkrachtiger is.
Een relatie/gezin niet niet alleen een liefdesovereenkomst maar ook een zakelijke overeenkomst. En net zoals je met je zakenpartner over financien, tijd, werkzaamheden moet praten, moet je dit ook doen met je liefdespartner.
Alleen vinden we dit vaak eng. Maar jullie hebben wel samen besloten om nu allebei niet te werken. Alleen niet voldoende over de consequenties die dit heeft voor jou. Je partner heeft een passief inkomen, jij niet. Praat over de toekomst, kijk hoe jij meer financieel zelfstandig kan worden. Kan hij je daarin adviseren en helpen? Wanneer de relatie gewoon goed is, wil je het beste ook voor je partner. Jullie situatie is niet meer gelijk aan die van 10 jaar geleden, dus tijd om te kijken waar jullie NU staan en wat de plannen zijn voor te toekomst.
Begin met minder financieel afhankelijk te zijn van je partner, zorg zelf voor meer (passief) inkomen. Inkopen bij je partner klinkt als een goed idee, je vertrouwt zijn keuzes. Alleen wat gebeurt er wanneer jullie uit elkaar gaan?
Ondertussen heb je, zo te lezen, een redelijk goed leven. Geen financiele zorgen, en tijd om met je gezin allerlei dingen te ondernemen. Geniet daarvan. En investeer vooral in je relatie, zorg samen dat dit ook leuk en waardevol blijft.
Een relatie/gezin niet niet alleen een liefdesovereenkomst maar ook een zakelijke overeenkomst. En net zoals je met je zakenpartner over financien, tijd, werkzaamheden moet praten, moet je dit ook doen met je liefdespartner.
Alleen vinden we dit vaak eng. Maar jullie hebben wel samen besloten om nu allebei niet te werken. Alleen niet voldoende over de consequenties die dit heeft voor jou. Je partner heeft een passief inkomen, jij niet. Praat over de toekomst, kijk hoe jij meer financieel zelfstandig kan worden. Kan hij je daarin adviseren en helpen? Wanneer de relatie gewoon goed is, wil je het beste ook voor je partner. Jullie situatie is niet meer gelijk aan die van 10 jaar geleden, dus tijd om te kijken waar jullie NU staan en wat de plannen zijn voor te toekomst.
Begin met minder financieel afhankelijk te zijn van je partner, zorg zelf voor meer (passief) inkomen. Inkopen bij je partner klinkt als een goed idee, je vertrouwt zijn keuzes. Alleen wat gebeurt er wanneer jullie uit elkaar gaan?
Ondertussen heb je, zo te lezen, een redelijk goed leven. Geen financiele zorgen, en tijd om met je gezin allerlei dingen te ondernemen. Geniet daarvan. En investeer vooral in je relatie, zorg samen dat dit ook leuk en waardevol blijft.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zaterdag 10 september 2022 om 15:08
Die keus heeft hij toch in principe zelf gemaakt, dat hij thuis zou blijven? Of zou hij dan, als zij weer gaat werken, de kinderen naar de opvang brengen en echt hele dagen vakantie gaan vieren in zijn eentje?Mooilicht schreef: ↑10-09-2022 14:58Met nog weer andere woorden: je hoeft je man, nu je al weet hoe hij tegen dit alles aankijkt, helemaal niet te spreken over iets anders dan die eerste periode tot je oudste vier is en naar school gaat. Je deelt hem mede dat je dan weer gaat werken en regelt met hem - zoals dat gaat in ieder gezin - de kinderopvang die nodig is. Je gaat er dus ook niet 'zo maar' vanuit dat híj dan iedere dag bij de kinderen is. Dit bespreken moet iedereen doen in een gezin met jonge kinderen. Hartstikke normaal.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 10 september 2022 om 15:13
Ik kan me sowieso trouwens voorstellen dat dit heel onevenwichtig voelt, ook met de kinderen en de omgang, mocht het stuklopen. Als de relatie stukloopt heeft hij zo ongeveer álle troeven in handen: hij brengt de meeste tijd door met de kinderen, ook nu jullie allebei thuis zijn, het huis is van hem, hij heeft een heel stabiel inkomen en daarnaast dus ook nog alle tijd van de wereld, hij staat in alle opzichten veel sterker.
Waarom is die verdeling überhaupt zo dat hij meer met de kinderen doet en jij meer in het huishouden? Het huishouden lijkt me nou niet bepaald het leukere takenpakket in het gezin. Wil jij ook niet liever meer bezig zijn met de kinderen en minder met poetsen en opruimen?
Waarom is die verdeling überhaupt zo dat hij meer met de kinderen doet en jij meer in het huishouden? Het huishouden lijkt me nou niet bepaald het leukere takenpakket in het gezin. Wil jij ook niet liever meer bezig zijn met de kinderen en minder met poetsen en opruimen?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 10 september 2022 om 15:15
Als ze dezelfde levenstijl wil5 behouden neem ik aanLila-Linda schreef: ↑10-09-2022 15:07Het is bovengemiddeld maar als TO alleen komt te staan is het gruwelijk snel op
zaterdag 10 september 2022 om 15:17
Susan, je schrijft: "Of zou hij dan, als zij weer gaat werken, de kinderen naar de opvang brengen en echt hele dagen vakantie gaan vieren in zijn eentje?" In feite maakt dit niet uit, als in: zij zegt: ik ga van maandag t/m vrijdag werken en daardoor ben ik vijf hele dagen van huis weg en kan ik de kinderen niet van school halen. Hij zegt: wat dan ook, en daarom ben ik maandag, dinsdag en woensdag niet in staat de kinderen van school te halen (of: ik wil zelf op stap kunnen, en daarom ben ik op maandag t/m vrijdag niet in staat de kinderen van school te halen), en dan stellen ze gezamenlijk vast: dan hebben we dus van maandag t/m woensdag, of van maandag t/m vrijdag, na school kinderopvang nodig. En wellicht ook vóór school, en dagopvang voor de jongste. "Hoe zullen we dat doen? Oma, kinderdagverblijf, buitenschoolse opvang, au pair?". Gewoon zoals je dat doet als je van elkaar weet waar je je tijd doorbrengt en welke consequenties dat heeft voor aanwezigheid voor de kinderen. Of hij gaat werken of niet, doet er in feite niet toe. Hij hoeft het voor het geld niet te doen, zo te horen, maar wij gaan er niet over of hij wel of geen zorgtaken op zich wil nemen, en op welke dagen. Begrijp je wat ik bedoel?
zaterdag 10 september 2022 om 15:18
Ik vind het toch wel raar. Je bent 10 jaar bij elkaar. Je hebt kinderen. En dan schermt hij zijn riante financiële positie zo af dat als jullie uit elkaar gaan jij op een houtje mag bijten.
Het hoeft echt niet half-half. Maar ik zou toch echt met hem om tafel gaan. En zorgen dat er wat beters wordt geregeld voor het geval dat. Zodat je in ieder geval niet op straat komt te staan. Want dat risico loop je nu wel.
Voor mij klinkt het vooral als wel de lusten, niet de lasten van een huwelijk willen.
Het hoeft echt niet half-half. Maar ik zou toch echt met hem om tafel gaan. En zorgen dat er wat beters wordt geregeld voor het geval dat. Zodat je in ieder geval niet op straat komt te staan. Want dat risico loop je nu wel.
Voor mij klinkt het vooral als wel de lusten, niet de lasten van een huwelijk willen.
zaterdag 10 september 2022 om 15:20
"En dan schermt hij zijn riante financiële positie zo af dat als jullie uit elkaar gaan jij op een houtje mag bijten."
Nee, dat is een denkfout. Hij schermt niets af, hij is duidelijk in: 'mijn en dijn'. Daarom moet Banaantje goed invullen wat er nodig is om niet op een houtje te moeten bijten, net als elk mens dat moet. Wat mij betreft zou dit betekenen: geen gat in je werkjaren, gewoon inkomen genereren en pensioen opbouwen. No matter what.
Nee, dat is een denkfout. Hij schermt niets af, hij is duidelijk in: 'mijn en dijn'. Daarom moet Banaantje goed invullen wat er nodig is om niet op een houtje te moeten bijten, net als elk mens dat moet. Wat mij betreft zou dit betekenen: geen gat in je werkjaren, gewoon inkomen genereren en pensioen opbouwen. No matter what.
zaterdag 10 september 2022 om 15:20
Ik snap wel wat je bedoelt, maar met alle vrijheid die hij heeft, financieel en in andere opzichten, zou het hem wel sieren als hij daar naar haar toe flexibel in zou zijn. Dus niet dat zij alsnog moet gaan puzzelen of het haalbaar is. Wij kunnen het niet voor hem bepalen, maar het lijkt me dat ze daar dan in elk geval wel de voordelen van zou mogen plukken als ze een baan gaat zoeken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 10 september 2022 om 15:22
TO is zelf Ook verrekte goed in alleen de lusten willenDestiny schreef: ↑10-09-2022 15:18Ik vind het toch wel raar. Je bent 10 jaar bij elkaar. Je hebt kinderen. En dan schermt hij zijn riante financiële positie zo af dat als jullie uit elkaar gaan jij op een houtje mag bijten.
Het hoeft echt niet half-half. Maar ik zou toch echt met hem om tafel gaan. En zorgen dat er wat beters wordt geregeld voor het geval dat. Zodat je in ieder geval niet op straat komt te staan. Want dat risico loop je nu wel.
Voor mij klinkt het vooral als wel de lusten, niet de lasten van een huwelijk willen.
zaterdag 10 september 2022 om 15:31
Het zou mijn relatie niet zijn. Je bouwt toch samen aan een leven? En een leven is toch meer dan betaalde arbeid? Je hoeft niet alles op de grote hoop te gooien. Maar dit is wel heel koud. Voor mijn gevoel.Mooilicht schreef: ↑10-09-2022 15:20"En dan schermt hij zijn riante financiële positie zo af dat als jullie uit elkaar gaan jij op een houtje mag bijten."
Nee, dat is een denkfout. Hij schermt niets af, hij is duidelijk in: 'mijn en dijn'. Daarom moet Banaantje goed invullen wat er nodig is om niet op een houtje te moeten bijten, net als elk mens dat moet. Wat mij betreft zou dit betekenen: geen gat in je werkjaren, gewoon inkomen genereren en pensioen opbouwen. No matter what.
zaterdag 10 september 2022 om 15:31
In welke zin?
zaterdag 10 september 2022 om 15:34
Het is inderdaad oneerlijk geregeld, namelijk dat hij het grootste deel van de kosten betaalt. Het wordt echt niet eerlijker als hij jou nog meer gaat betalen. Trouwen en gelijk delen zou eerlijk zijn maar dat wil hij niet en dat is zijn goed recht. Dus het blijft zijn geld. Dat zou voor mij wel de consequentie hebben dat ik lekker bleef werken zodat ik wel wat heb als we besluiten uit elkaar te gaan (alleen al omdat ik ook wil kunnen besluiten bij hem weg te gaan als hij me niet meer bevalt). Dan kan hij wat meer in het huishouden gaan doen als hij zich verveelt als ik weg ben, of iemand daarvoor inhuren natuurijk.
zaterdag 10 september 2022 om 15:47
Koud?
Het hele gezin leeft van zijn vermogen. Ze kunnen samen genieten van de kinderen, zonder te werken, omdat hij voor genoeg geld heeft gezorgd. Dat lijkt me toch best een mooi leven samen. Er is simpelweg geen noodzaak om samen meer inkomsten te genereren.
Het zou verstandig zijn als TO ook haar eigen toekomst zeker stelt, maar dat is toch echt haar verantwoordelijkheid.
zaterdag 10 september 2022 om 15:48
De min of meer gebruikelijke manier bij een samenlevingscontract en huwelijkse voorwaarden is toch dat je aan het eind van het jaar de vermogenstoename 50/50 verdeelt? Op die manier behoudt iedereen de eigen inleg, maar is wat je samen opbouwt wel echt van samen. Ik zou het zo doen en geen fooitje van 250 euro per maand.
zaterdag 10 september 2022 om 16:26
TO, hoe zou je het doen wanneer jij degene was die had opgebouwd wat jouw vriend heeft opgebouwd?
Jij betaalt alles, geeft hem maandelijks 250,- euro en dan besluit hij ook te stoppen met werken en samen hele dagen thuis te blijven.
Zou je dan met hem willen trouwen in gemeenschap van goederen om hem de zekerheid te geven dat de helft van hem wordt en blijft; zou je hem één van je huizen schenken zodat hij bij het verbreken van de relatie daar naar toe kan verhuizen; zou je vinden dat hij voor die als/dan situatie zelf moet gaan zorgen dat hij het t.z.t. kan redden?
Jij betaalt alles, geeft hem maandelijks 250,- euro en dan besluit hij ook te stoppen met werken en samen hele dagen thuis te blijven.
Zou je dan met hem willen trouwen in gemeenschap van goederen om hem de zekerheid te geven dat de helft van hem wordt en blijft; zou je hem één van je huizen schenken zodat hij bij het verbreken van de relatie daar naar toe kan verhuizen; zou je vinden dat hij voor die als/dan situatie zelf moet gaan zorgen dat hij het t.z.t. kan redden?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
