Geld & Recht
alle pijlers
Zijn onze financien eerlijk geregeld? Verschil in vermogen.
zaterdag 10 september 2022 om 10:28
Ik heb even advies nodig van een onpartijdige partij. Disclaimer: ik weet dat ik het beste informatie kan inwinnen bij een financieel adviseur of notaris, maar dat wil ik niet achter de rug van mijn partner om doen. De situatie is als volgt:
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
Ik heb 10 jaar een relatie met de vader van mijn 2 jonge kinderen (peuter en baby). We hebben een koophuis, waarvan we in het begin naar rato van ons salaris de hypotheek afbetaalden. Partner heeft een goede opleiding gehad en vervolgens een baan gehad waar hij enorm veel verdiende (ik hou het een beetje vaag ivm herkenbaarheid). Hierdoor heeft partner na een aantal jaar onze volledige hypotheek af kunnen betalen.
Partner heeft z'n spaargeld slim belegd in vastgoed en van de rente kunnen we nu makkelijk leven. Hij is daarom gestopt met werken, zodat hij volop kan genieten van onze jonge kinderen. Tijdens de corona crisis ben ik mijn baan verloren. Ik had een creatief beroep, waarmee ik nooit enorm veel verdiende maar wel altijd een eerlijke bijdrage kon leveren aan ons huishouden. Omdat het eigenlijk heel goed beviel dat ik ook meer thuis was, hebben we gezamenlijk besloten dat we allebei voorlopig niet meer gaan werken. We vullen onze dagen nu dus met onze kinderen en andere familie, hobby's, dingen in en om het huis en vooral veel reizen. Heerlijk en ik ben iedere dag dankbaar hiervoor. Op termijn willen we vrijwilligerswerk gaan doen en misschien een b&b beginnen (meer als tijdverdrijf dan om nog meer geld te verdienen).
In ons samenlevingscontract staat opgenomen dat ons huis voor een klein percentage van mij is (het percentage wat ik heb afbetaald) en voor de rest van mijn partner. Daarnaast staat er in het contract dat mijn partner mij 250 euro per maand betaalt zolang ik niet werk en dus geen inkomen heb. Dit bedrag spaarde ik maandelijks voor mezelf toen ik nog een eigen inkomen had en dat zou ik dus anders mislopen. Dit bedrag is puur bedoelt voor mij om te beleggen zodat ik ook eigen vermogen opbouw en een spaarpotje heb mochten we bijvoorbeeld uit elkaar gaan. Ik heb trouwens ook een privé spaarrekening waar zo'n halve ton opstaat, dit heb ik gedurende mijn leven zelf gespaard van mijn salaris.
Ik dacht dat we dit zo goed hadden vastgelegd.. Maar ergens wringt er iets bij mij. Onze financiën zijn altijd strikt gescheiden geweest. Partner wil niet trouwen, omdat hij de toegevoegde waarde niet ziet en niet zit te wachten op het betalen van partneralimentatie mochten we ooit uit elkaar gaan. Hij vindt niet dat ik dan recht heb op het geld waar hij altijd zo hard voor gewerkt heeft en zuinig voor geleefd heeft. Verstandelijk snap ik dit, maar gevoelsmatig niet. Veel dagelijkse financiële keuzes maken we samen: budgetten, waar we wonen, vakanties etc en ik help hem met zijn vastgoedportfolio. We hebben samen veel bezichtigingen gedaan en als er bijvoorbeeld iets gerepareerd of schoongemaakt moet worden dan help ik ook mee. Begrijp me niet verkeerd, hij doet 98% van het werk en heeft ook een zwaardere mentale belasting, omdat het dus uiteindelijk zijn geld is. We hebben samen ook een plan gemaakt voor de toekomst zodat we zoveel mogelijk kunnen sparen en beleggen en we dus allebei niet meer hoeven te werken. Belangrijk om te weten is dat we echt geen miljoenen inkomsten hebben, maar net genoeg om bescheiden luxe van te leven. We wonen in een gewoon huis en rijden een gewone auto.
Wat bij mij wringt, is dat mijn partner zijn financien goed voor elkaar heeft en ieder jaar meer vermogen opbouwt. Hij heeft zijn toekomst veilig gesteld. Maar als we uit elkaar zouden gaan, hou ik er niet veel aan over en kan ik weer onderaan beginnen. Omdat we niet getrouwd zijn, heb ik nergens recht op. Wat waarschijnlijk ook eerlijk is want hij heeft inderdaad keihard gewerkt hiervoor en ik heb op financieel gebied niet veel ingebracht. Dus zolang we samen blijven heb ik een prachtig leven, maar mocht hij me op een dag op straat zetten dan wordt het een ander verhaal. Ik merk dat dit als een soort donkere wolk boven mijn hoofd hangt en dat ik hierdoor een soort teamgevoel mis. Als ik dit met hem bespreek snapt hij het wel en probeert hij me gerust te stellen dat hij altijd zal zorgen voor bijvoorbeeld een dak boven mijn hoofd (en dat van z'n kinderen natuurlijk). Maar hij zegt ook dat ik niets te klagen heb, omdat ik nu een goed leven heb en als het niet bevalt kan ik ook gewoon een baan zoeken. Wat natuurlijk helemaal waar is, alleen hebben we dan niet meer zoveel vrijheid zoals nu.
Ik heb bedacht dat ik mijn spaargeld kan gebruiken om me in te kopen in zijn vastgoed investeringen. Ik zou dan op papier 2% eigenaar zijn. Is dit een goed idee?
Sorry, het is een lang verhaal geworden. Ik hoop hier wat eerlijke meningen te lezen. Heb ik het goed voor elkaar en ben ik een luxe prinses die zeurt of doe ik mezelf te kort en zit ik straks mogelijk met een probleem?
zaterdag 10 september 2022 om 12:09
Nou, nee. Enorm veel stellen delen toch gewoon hun vermogen? In allerlei verschillende variaties en verdelingen.
Als je er gezamenlijk voor kiest om te stoppen met werken lijkt het mij heel logisch dat je dan ook zorgt dat je beiden geen risico loopt. TO dus ook niet. Anders is dat inderdaad een stomme keus lijkt me.
En anders gewoon, zoals ik al in mijn eerste post al zei, een baan zoeken.
zaterdag 10 september 2022 om 12:11
Ja, die verdeling is eerlijk en ja, je zeurt.
Wat jij nu doet is je beklagen dat je dan wel tot hiertoe een mooi leven hebt gehad, op kosten van je man, maar dat je eigenlijk nog meer wil en ook aanspraak wil maken op zijn vermogen omdat je er zelf geen hebt opgebouwd. Dat laatste was (en is) jouw keuze. Wil je zelf ook vermogen gaan opbouwen, dan staat het je vrij er ook voor te gaan werken. Je krijgt er immers alle kansen toe.
Wat jij nu doet is je beklagen dat je dan wel tot hiertoe een mooi leven hebt gehad, op kosten van je man, maar dat je eigenlijk nog meer wil en ook aanspraak wil maken op zijn vermogen omdat je er zelf geen hebt opgebouwd. Dat laatste was (en is) jouw keuze. Wil je zelf ook vermogen gaan opbouwen, dan staat het je vrij er ook voor te gaan werken. Je krijgt er immers alle kansen toe.
zaterdag 10 september 2022 om 12:12
Dat bedrag is een mooie start, voor de inrichting van een huis bv.Velvetlady schreef: ↑10-09-2022 12:02Stel dat ze over 10 jaar uit elkaar gaan.
12 × 250 x10 is 30.000 euro.
En als het na 5 jaar is maar 15.000.
Dat is nou niet echt een enorm bedrag waar ze veel mee kan.
To zou natuurlijk een baan kinnen zoeken.
Maar de vraag is of hij dat wel leuk zou vinden. Dan kan ze niet meer mee naar bezichtigingen. Da kan ze niet meer helpen in zijn panden. Dan kan ze niet meer samen met hem reizen.
Waarschijnlijk vindt hij zijn leven er dan ook niet leuker op worden . Dus hij mag de moeder van zijn kinderen best wel laten zien dat hij haar waardeert door financieel ook goed voir haar te zorgen.
Verder zorgt hij prima voor haar en hun gezin. Ze leven een goed leven, zonder te werken. Dat is een enorme luxepositie.
Zij is haar baan kwijtgeraakt tijdens corona. Er is nergens gezegd dat hij haar heeft gevraagd te stoppen met werken.
Ze mag zelf best wat verantwoordelijkheid nemen voor haar eigen leven, zouden ze ooit uit elkaar gaan.
zaterdag 10 september 2022 om 12:12
Nou dit inderdaad. Meine gute, je klinkt als mijn voormalig stiefmoeder die ook heel verongelijkt was toen na de scheiding van haar verwacht werd dat ze haar eigen broek kon ophouden. Haar oplossing destijds was snel een nieuwe sugar daddy zoeken die haar weer onderhoudt. Misschien kun je dat als optie achter de hand houden?
Weet je, het is echt heel makkelijk:
1. of je gaat door op huidige voet en accepteert dat je enorme risico's loopt omdat je je jezelf volledig afhankelijk hebt gemaakt van de ander
2. of je gaat zorgen dat je je eigen broek kunt ophouden en gaat werken
3. als je man daar moeilijk over doet, zou ik snel wegwezen. Maar stel dat jij dat niet wilt, dan pas ga je melden dat hij je dus tegenhoudt eigen vermogen op te bouwen en wil je meer dan die 250 euro, en dan wel het bedrag wat je zou verdienen als je wel zou werken
Het allerallerallerdomste wat je kunt doen is jezelf volledig afhankelijk maken van een ander. Daarmee zit de ander in een machtspositie en ben je gewoon altijd de sjaak als die ander kwaad wil. En mooie woorden beloven niks. Als hij zegt jou altijd van huisvesting te voorzien, ook als hij je het grootste kutwijf allertijden vindt, dan moet hij nu de daad bij het woord voegen en een huis op jouw naam zetten, met je trouwen en zijn vermogen delen. En natuurlijk doet hij dat niet, want hij weet ook wel dat als hij je straks een kutwijf vindt, hij daar geen zin in heeft. En weet je, als hij nu al niet op die manier wil delen, wil hij dat natuurlijk al helemaal niet als jullie uit elkaar zijn. Dus huppetee, hijs jezelf uit de jaren 50 en ga je eigen broek ophouden. Of accepteer het risico, wie weet worden jullie wel 100 samen.
zaterdag 10 september 2022 om 12:13
Ik zou nooit zo afhankelijk willen zijn van een partner en lang van de arbeidsmarkt willen zijn. Baan zoeken zou ik doen.
Afbetaald huis dus relatief lage maandlasten. Dan zou je zelf ook aardig vermogen moeten kunnen opbouwen. Inkopen in zijn portefeuille zou ik niet doen, gewoon lekker zelf iets opbouwen.
Afbetaald huis dus relatief lage maandlasten. Dan zou je zelf ook aardig vermogen moeten kunnen opbouwen. Inkopen in zijn portefeuille zou ik niet doen, gewoon lekker zelf iets opbouwen.
zaterdag 10 september 2022 om 12:14
In plaats van die B&B zou ik liever een baan buitenshuis zoeken. Dan hoef je straks ook niet te puzzelen hoe je de inkomsten uit die B&B verdeelt, aangezien jullie dat dus nogal strikt gescheiden houden en het pand waarin die B&B komt volledig op zijn naam staat zou hij nog wel eens kunnen gaan vinden dat hij recht heeft op het grootste deel, terwijl het voor jou ook echt wel hard werken gaat worden.
Daarbij lijkt het me ook wel zo prettig om iets te hebben wat echt van jou is, niet alleen qua geld, maar ook dat je af en toe even iets los van elkaar doet.
Daarbij lijkt het me ook wel zo prettig om iets te hebben wat echt van jou is, niet alleen qua geld, maar ook dat je af en toe even iets los van elkaar doet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 10 september 2022 om 12:15
Dit! +100dannas schreef: ↑10-09-2022 12:12Nou dit inderdaad. Meine gute, je klinkt als mijn voormalig stiefmoeder die ook heel verongelijkt was toen na de scheiding van haar verwacht werd dat ze haar eigen broek kon ophouden. Haar oplossing destijds was snel een nieuwe sugar daddy zoeken die haar weer onderhoudt. Misschien kun je dat als optie achter de hand houden?
Weet je, het is echt heel makkelijk:
1. of je gaat door op huidige voet en accepteert dat je enorme risico's loopt omdat je je jezelf volledig afhankelijk hebt gemaakt van de ander
2. of je gaat zorgen dat je je eigen broek kunt ophouden en gaat werken
3. als je man daar moeilijk over doet, zou ik snel wegwezen. Maar stel dat jij dat niet wilt, dan pas ga je melden dat hij je dus tegenhoudt eigen vermogen op te bouwen en wil je meer dan die 250 euro, en dan wel het bedrag wat je zou verdienen als je wel zou werken
Het allerallerallerdomste wat je kunt doen is jezelf volledig afhankelijk maken van een ander. Daarmee zit de ander in een machtspositie en ben je gewoon altijd de sjaak als die ander kwaad wil. En mooie woorden beloven niks. Als hij zegt jou altijd van huisvesting te voorzien, ook als hij je het grootste kutwijf allertijden vindt, dan moet hij nu de daad bij het woord voegen en een huis op jouw naam zetten, met je trouwen en zijn vermogen delen. En natuurlijk doet hij dat niet, want hij weet ook wel dat als hij je straks een kutwijf vindt, hij daar geen zin in heeft. En weet je, als hij nu al niet op die manier wil delen, wil hij dat natuurlijk al helemaal niet als jullie uit elkaar zijn. Dus huppetee, hijs jezelf uit de jaren 50 en ga je eigen broek ophouden. Of accepteer het risico, wie weet worden jullie wel 100 samen.
zaterdag 10 september 2022 om 12:19
Dat is waar, en vroeger was dat heel normaal. De man was kostwinner en de vrouw was huisvrouw. Maar dan werd er ook degelijk getrouwd. Dat (of varianten daarop) wil deze man niet, blijkbaar. Toch kiest TO ervoor niet te werken. Dat kan spannend worden.Positive_vibes schreef: ↑10-09-2022 12:09Nou, nee. Enorm veel stellen delen toch gewoon hun vermogen? In allerlei verschillende variaties en verdelingen.
Als je er gezamenlijk voor kiest om te stoppen met werken lijkt het mij heel logisch dat je dan ook zorgt dat je beiden geen risico loopt. TO dus ook niet. Anders is dat inderdaad een stomme keus lijkt me.
En anders gewoon, zoals ik al in mijn eerste post al zei, een baan zoeken.
zaterdag 10 september 2022 om 12:20
Ik vind het vooral gevoelsmatig erg berekend van hem. Hij heeft zijn schaapjes op het droge en is in control. Dat lijkt me uit relationeel oogpunt erg ongelijkwaardig. Ik zou me hier niet prettig bij voelen. Je hebt toch ook samen een relatie en hij heeft van jou de ruimte gehad om in zijn werk te excelleren? Het hoeft van mij niet 50 50 gedeeld te worden maar zou wel meer zekerheden willen inbouwen.
zaterdag 10 september 2022 om 12:21
Je zegt "een soort teamgevoel" te missen om zo door te kunnen gaan.
Hij is blijkbaar niet van plan om zich (voor ..... ? ton) in te kopen in jouw 'teamgevoel'.
Dan resteert de optie om te gaan werken zodat je na bijvoorbeeld 5 jaar ook vijf jaarsalarissen extra hebt kunnen sparen.
Dan heb je huidig spaargeld + de som van 250,- bijdragen + vijf jaarsalarissen.
Zou dat voor jou voldoende zijn om het juiste teamgevoel te krijgen?
Hij is blijkbaar niet van plan om zich (voor ..... ? ton) in te kopen in jouw 'teamgevoel'.
Dan resteert de optie om te gaan werken zodat je na bijvoorbeeld 5 jaar ook vijf jaarsalarissen extra hebt kunnen sparen.
Dan heb je huidig spaargeld + de som van 250,- bijdragen + vijf jaarsalarissen.
Zou dat voor jou voldoende zijn om het juiste teamgevoel te krijgen?
zaterdag 10 september 2022 om 12:23
Ja precies.
TO moet ervoor zorgen dat ze niet afhankelijk blijft. Dus óf vermogen ook op haar naam óf een eigen inkomen. Of allebei.
zaterdag 10 september 2022 om 12:25
Dat excelleren was denk ik voordat ze kinderen kregen, dus daar hoefde zij dan niet zoveel aan te doen. Tenminste, als twee volwassen mensen samenwonen dan zijn er niet echt veel zorgtaken die je op moet vangen, hooguit doet de een dan wat meer in het huishouden.Adamus schreef: ↑10-09-2022 12:20Ik vind het vooral gevoelsmatig erg berekend van hem. Hij heeft zijn schaapjes op het droge en is in control. Dat lijkt me uit relationeel oogpunt erg ongelijkwaardig. Ik zou me hier niet prettig bij voelen. Je hebt toch ook samen een relatie en hij heeft van jou de ruimte gehad om in zijn werk te excelleren? Het hoeft van mij niet 50 50 gedeeld te worden maar zou wel meer zekerheden willen inbouwen.
Ik denk dat het niet zozeer berekenend is, maar wel heel zakelijk (van hem uit): Ik heb genoeg gespaard om te gaan stoppen met werken, alle risico's zijn voor mij afgedekt. Als jij ook wil stoppen met werken dan mag je meegenieten van mijn financiële vrijheid, maar de risico's zijn voor jezelf. Dit aanbod loopt zolang de relatie loopt, daarna is het weer ieder voor zich. Aan jou de keus.
Dat is hoe ik het opvat.
Tenzij hij haar ervan weerhoudt om zelf te gaan werken, dan is het iets anders.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 10 september 2022 om 12:27
Inderdaad, dat was in de tijd dat de man de baas van het gezin was en dus ook verantwoordelijk voor de inkomsten. Het was de tijd van mijn oma, toen er nog niet allerlei machines en gemaksproducten waren en zij dus daadwerkelijk zo'n 10 uur per dag bezig moest zijn om het huishouden draaiend te houden.
Maar goed, vrouwen hebben gestreden voor gelijkheid, de wereld is veranderd, daar komt ook de verantwoordelijkheid voor je eigen financiën bij.
zaterdag 10 september 2022 om 12:31
De kinderen zijn nog jong dus dat excelleren is grotendeels in de tijd daarvoor gebeurd. Dus in hoeverre TO daaraan bijgedragen heeft is maar de vraag.Adamus schreef: ↑10-09-2022 12:20Ik vind het vooral gevoelsmatig erg berekend van hem. Hij heeft zijn schaapjes op het droge en is in control. Dat lijkt me uit relationeel oogpunt erg ongelijkwaardig. Ik zou me hier niet prettig bij voelen. Je hebt toch ook samen een relatie en hij heeft van jou de ruimte gehad om in zijn werk te excelleren? Het hoeft van mij niet 50 50 gedeeld te worden maar zou wel meer zekerheden willen inbouwen.
zaterdag 10 september 2022 om 12:34
Dit is ook hoe ik het opvat.Susan schreef: ↑10-09-2022 12:25Ik denk dat het niet zozeer berekenend is, maar wel heel zakelijk (van hem uit): Ik heb genoeg gespaard om te gaan stoppen met werken, alle risico's zijn voor mij afgedekt. Als jij ook wil stoppen met werken dan mag je meegenieten van mijn financiële vrijheid, maar de risico's zijn voor jezelf. Dit aanbod loopt zolang de relatie loopt, daarna is het weer ieder voor zich. Aan jou de keus.
En op zich is dat helemaal geen gekke beredenering.
Waarom zou hij ervoor moeten zorgen dat TO de rest van haar leven financieel gebakken zit, zouden ze uit elkaar gaan? Uiteraard zullen ze samen voor hun kinderen zorgen maar verder zijn ze dan niks meer van elkaar.
zaterdag 10 september 2022 om 12:35
zaterdag 10 september 2022 om 12:35
Nou, dat was nog wel tot iets recenter het geval hoor. Ik was kind in de jaren ‘80 (dus gewoon de tijd van wasmachines en stofzuigers in plaats van wastobbes met wasbord) met twee fulltime werkende ouders, maar toch hadden er toen nog erg veel kinderen hadden een thuisblijfmoeder. De hele overblijfgroep van de school paste in een groot lokaal.jo12345 schreef: ↑10-09-2022 12:27Inderdaad, dat was in de tijd dat de man de baas van het gezin was en dus ook verantwoordelijk voor de inkomsten. Het was de tijd van mijn oma, toen er nog niet allerlei machines en gemaksproducten waren en zij dus daadwerkelijk zo'n 10 uur per dag bezig moest zijn om het huishouden draaiend te houden.
Maar goed, vrouwen hebben gestreden voor gelijkheid, de wereld is veranderd, daar komt ook de verantwoordelijkheid voor je eigen financiën bij.
zaterdag 10 september 2022 om 12:37
Ja, maar na het uit elkaar gaan ook echt niet werken vind ik dan wel wat overdreven.Poeszie schreef: ↑10-09-2022 12:35Tja, ik snap dat heel veel mensen zeggen dat TO haar eigen broek moet kunnen ophouden, maar toch; het zou mijn relatie niet zijn. Op het moment dat je gelukkig bij elkaar bent, zou je de ander in mijn ogen ook moeten gunnen dat die het goed heeft als jullie uit elkaar gaan, vooral met kinderen.
zaterdag 10 september 2022 om 12:41
zaterdag 10 september 2022 om 12:44
Of op tijd. Nog tijd zat om een en ander enigszins recht te trekken.Lila-Linda schreef: ↑10-09-2022 12:41Maar TO is zich dat wat laat gaan realiseren. Met haar nog steeds best veel mensen (vrouwen) hoor. Als je jarenlang maar een dag of 3 in de week gewerkt hebt, heb je straks echt geen goed pensioen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
