Gezondheid
alle pijlers
Chronisch ziek zijn en de impact op je leven
maandag 18 november 2024 om 20:51
Zijn er meer mensen hier die chronisch ziek zijn en daardoor het idee hebben dat het leven stil is komen te staan? En die daar dan misschien samen over willen kletsen, hoe je hiermee om kunt gaan, wat maakt dat de zin in het leven er nog is, de goede dagen, maar ook de slechte?
Ik ben sinds februari ziek. Na een ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan is het evenwicht niet meer hersteld. Ondertussen heb ik de diagnose pppd en vestibulaire migraine.
Waar ik voorheen hield van uit eten gaan, sporten, festivals en concerten bezoeken, naar de kroeg gaan, is dit allemaal weggevallen. Ook werken lukt nog maar mondjesmaat, terwijl ik van mijn werk houd en niets liever wil dan weer rondlopen op de werkvloer.
Hoop op wat herkenning en samen de strijd aan kunnen gaan naar beter
(en de ziekte maakt dus niet uit. Ook long covid, me, weet ik welke aandoening werken volgens mij invaliderend..)
Ik ben sinds februari ziek. Na een ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan is het evenwicht niet meer hersteld. Ondertussen heb ik de diagnose pppd en vestibulaire migraine.
Waar ik voorheen hield van uit eten gaan, sporten, festivals en concerten bezoeken, naar de kroeg gaan, is dit allemaal weggevallen. Ook werken lukt nog maar mondjesmaat, terwijl ik van mijn werk houd en niets liever wil dan weer rondlopen op de werkvloer.
Hoop op wat herkenning en samen de strijd aan kunnen gaan naar beter
(en de ziekte maakt dus niet uit. Ook long covid, me, weet ik welke aandoening werken volgens mij invaliderend..)
zaterdag 4 januari 2025 om 17:05
In Nederland vond ik dat een heel moeilijke vraag en zei ik vaak momenteel niet ik ben ziek en bij vage mensen, ik ben met pensioen. Dan keken ze wel raar, maar niks gejokt want ABP vult arbeidsongeschiktheid aan met een arbeidsongeschiktheidspensioen. Nu zeg ik penisonista. Dat zijn hier alle uitkeringen in 1 woord.
zaterdag 4 januari 2025 om 17:09
Ik vond het de eerste 3 jaar heel lastig om daar 'eerlijk' over te zijn en zeker toen ik nog niet afgekeurd was vertelde ik altijd gewoon over mijn baan. Afhankelijk van de persoon zei ik er dan wel of niet bij dat ik momenteel ziek thuis zat. Inmiddels sta ik heel ver af van die baan en het werkende leven dat ik gewoon zeg dat ik op dit moment niet werk. Ik moet zeggen dat nog nooit iemand gevraagd heeft waarom niet.
zaterdag 4 januari 2025 om 17:12
Herkenbaar, ik kan het eigenlijk ook niet om niet te werken maar wordt er door mijn ziekte toe gedwongen. Een echte huisvrouw ben ik ook niet want ik kan maar weinig thuis en mijn kind gaat ook gewoon nog naar de opvang.VGM1980 schreef: ↑04-01-2025 16:40ik vond het verlies van mijn baan ook heel heftig. Ik ben nooit meer teruggekeerd omdat bij voorbaat al duidelijk was dat ik niet meer terug kon.
Pijnlijk vind ik het dan ook als mensen commentaar hebben op huisvrouwen. Ik ben er ook nu 1, nooit willen worden en nooit voor gekozen. Maar soms heb je dus geen keuze. Of überhaupt oordelen over niet werken ' want iedereen kan werken, als je maar wil'. En ' ik werk keihard en een ander houdt lekker zn handje op'. Of de opmerking ' ik zou het niet eens kunnen. moet er niet aan denken om niet te werken'. Nee ik ook niet, en toch overkwam het mij. en nu?
Alsof het zo lekker is. Ik had dolgraag willen blijven werken.
Overigens heeft nog nooit iemand dat in mijn gezicht gezegd, je leest het vooral op social media (ook op het viva forum). Of mensen die mij nog nooit eerder hebben ontmoet (denk aan kapster) en tegen mij klaagt over ' uitkeringtrekkers' . (je ziet en merkt niets aan mij dus gaan er vanuit dat ik ' gewoon' werk).
zaterdag 4 januari 2025 om 17:29
Ik ontmoet nauwelijks nog nieuwe mensen, en bekenden weet inmiddels dat ik niet meer werk. Naar reünies e.d. ga ik nooit maar soms moet ik wel mijn gezicht laten zien op een uitvaart of zo. Daar zie ik dan wel neven en nichten die ik maar heel af en toe zie. De meeste denken volgens mij dat ik nog steeds het werk doe wat ik ooit deed. Als men ernaar vraagt zeg ik dat ik al 15 jaar ziek thuis zit maar in het begin had ik daar echt heel erg moeite mee.
zondag 5 januari 2025 om 09:40
Dan krijg ik meestal de 'Ooh wat goed dat je op jouw leeftijd vrijwilligerswerk doet!' en dan volgt het gesprek over wat ik dan precies doe. Ik vertel vrijwel nooit hoeveel uur per week (in goede tijden 4 uur en dat was veel) en ook niet dat ik een uitkering heb. Vrijwilligerswerk zegt vaak al genoeg, namelijk dat er iets aan de hand is waardoor ik niet werk of studeer.
zondag 5 januari 2025 om 10:32
Hier precies zo. Alleen de laatste zin niet, ik ben de jongste waar ik help. Bijna iedereen is 60+. En ook daar werd mij in het begin door vast personeel en andere vrijwilligers gevraagd ' en wat doe je er naast?'Celaena schreef: ↑05-01-2025 09:40Dan krijg ik meestal de 'Ooh wat goed dat je op jouw leeftijd vrijwilligerswerk doet!' en dan volgt het gesprek over wat ik dan precies doe. Ik vertel vrijwel nooit hoeveel uur per week (in goede tijden 4 uur en dat was veel) en ook niet dat ik een uitkering heb. Vrijwilligerswerk zegt vaak al genoeg, namelijk dat er iets aan de hand is waardoor ik niet werk of studeer.
Ik voel meestal wel aan wat voor persoon iemand is, tegen de 1 zeg ik wel dat ik niet werk (oh ook lekker! gaan ze er van uit dat ik een rijke man heb. uh nee.. ik ben ziek) en de ander benoem ik mijn vrijwilligerswerk. Ik vind het toch altijd maar een lastig moment, schaam mij door de vooroordelen.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
