Na het halen van onze puppy compleet mentaal en fysiek onwel

Anoniem_398944 dinsdag 16 juni 2020 om 12:26

Hallo allemaal,
Ik maak me aardig zorgen en voel alsof ik met mijn rug tegen de muur sta.
Ik kamp al zo'n 3 jaar met een angststoornis, gekregen na het omgaan met mijn zwaar depressieve vader en moeder die een hartinfarct kreeg, hier ben ik meteen voor in therapie gegaan en dit ben ik nog steeds. 3 jaar geleden kon ik geen stap uit mijn huis zetten zonder het krijgen van buikpijn en diarree en nu was ik juist al bezig met weer naar school gaan, vakanties etc. Het ging eigenlijk super goed ondanks dat Corona wel zorgde dat ik wat set-backs had doordat ik niet veel meer naar buiten kon.

Nu het probleem waar ik echt radeloos door ben. Ik wilde al jaren een puppy. Ik en mijn vriend zijn bijna 4 jaar samen en wonen ook al 2 jaar samen. Ik had bij mijn ouders twee pups meegemaakt en had er zoveel zin in. We zijn meerdere keren langs geweest en ik was helemaal verliefd. Nu had ik last van de angst voordat we hem gingen ophalen met kenmerkende buikpijn, maar dit had ik al verwacht. Ik heb het ook bij positieve zenuwachtigheid. Wij haalden hem op en brachten hem thuis. In de auto merkte ik al dat ik geen blijdschap voelde maar eigenlijk niks. Eenmaal thuis ging het fout. Ik kon niet meer eten, amper adem halen, mijn hele huid begon te branden. Ik heb rust genomen en de pup vooral aan mijn vriend overgelopen. De dag erna was dit nog steeds en kon ik ook niet slapen. Ik kreeg zelfs ernstig depressieve gevoelens en gedachten, iets wat ik nog nooit gehad heb.

Ik dacht dat ik misschien heftig reageerde op de nieuwe verandering van de pup en vroeg mijn moeder hem op te halen zodat ik kon kalmeren. Helaas werd het niet minder. Maandagochtend met spoed naar de huisarts geweest omdat ik de fysieke klachten niet meer trok. Van hem heb ik oxazepam gehad, wat niet erg bleek te werken. Vandaag ben ik weer terug gegaan en moest ik met spoed bloed laten prikken waar ik straks de uitslag van zou horen. Ze vertelde me iniedergeval dat mijn hart compleet op hol was geslagen. Morgen heb ik een bel afspraak met mijn pscycholoog.

Ik weet dat ik hier geen uitslag kan krijgen maar ben benieuwd of iemand hier herkenning in ziet of advies heeft. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. De enige keer dat hier op lijkt was toen wij vorig jaar op vakantie gingen en alles heel erg tegenviel. Toen kon ik ook niet eten en had ik een extreme paniekaanval. Na 3 dagen hebben wij toen onze vlucht omgeboekt en zijn naar huis gegaan. Eenmaal thuis was alles goed en heb ik hier nooit meer last van gehad. Het probleem is nu dat de pup weg is, mijn moeder is bereid hier voor jaren voor te zorgen als dit moet, en ik me thuis nog steeds zo benauwd en warm voel. Mijn hart voel ik constant. Mijn vriend kan hier niet meer tegen en ik voel aan hem dat we op het randje zitten. Voor hem heb ik zijn hond afgepakt door mijn angst. Ik ben even radeloos en zoek steun aangezien ik dit nu even nergens meer kan vinden. Ik kan nu ook niets meer doen dan rustig proberen te blijven en afleiding zoeken. De huisarts en psycholoog zijn al ingeschakeld dus ook daar kan ik nu niets meer mee.

Anoniem_642879d20cb7f dinsdag 16 juni 2020 om 15:11

Dan ligt er te veel bij jou en op jouw schouders TO en dan moet je inderdaad overwegen of dit een houdbare situatie kan worden.

Anoniem_398944 dinsdag 16 juni 2020 om 15:12

Ja mijn vriend is wel serieus. Ook omdat mijn angst eerder dingen voor hem heeft verpest zoals de vakantie vorig jaar. Hij is vooral bang voor wat dat betekent in de toekomst. Ik vertelde hem net dat ik als ik mij nu gewoon weer goed ga voelen ik het graag nog een keer wil proberen en de hond hierheen te halen en er zoals een paar hierboven zeiden er door heen moet. Daarop was zijn reactie eigenlijk dat hij niet wist of hij het nog wilde omdat hij zijn enthousiasme nu is kwijt geraakt. Ik weet eigenlijk nu helemaal niet wat ik daar dan weer mee moet.. Ik voel me in ieder geval totaal niet gesteund maar ergens begrijp ik dat omdat ik nu eenmaal al lang die angst heb waar hij zeker ook last van heeft gehad.

Karl_Marx dinsdag 16 juni 2020 om 15:12

En waarom uberhaupt een puppy als je in deze staat bent? Is lange termijn denken lastig voor je?

paperlantern dinsdag 16 juni 2020 om 15:12

Ik vind je idee over het letten op een pup niet zo vreemd hoor. Ik vind dat je gelijk hebt dat je een pupje dan even naar buiten brengt, zo leer je het zindelijk worden. Ook uit je andere opmerkingen vind ik juist de zorgvuldigheid spreken.

Karl_Marx dinsdag 16 juni 2020 om 15:13

recall5050 schreef: ↑
16-06-2020 15:12
Ja mijn vriend is wel serieus. Ook omdat mijn angst eerder dingen voor hem heeft verpest zoals de vakantie vorig jaar. Hij is vooral bang voor wat dat betekent in de toekomst. Ik vertelde hem net dat ik als ik mij nu gewoon weer goed ga voelen ik het graag nog een keer wil proberen en de hond hierheen te halen en er zoals een paar hierboven zeiden er door heen moet. Daarop was zijn reactie eigenlijk dat hij niet wist of hij het nog wilde omdat hij zijn enthousiasme nu is kwijt geraakt. Ik weet eigenlijk nu helemaal niet wat ik daar dan weer mee moet.. Ik voel me in ieder geval totaal niet gesteund maar ergens begrijp ik dat omdat ik nu eenmaal al lang die angst heb waar hij zeker ook last van heeft gehad.

nou als jullie relatie al zo is; breng die puppy terug naar de fokker zodat een ander persoonn/gezin het beestje kan opnemen in de familie

Anoniem_332521 dinsdag 16 juni 2020 om 15:13

recall5050 schreef: ↑
16-06-2020 15:12
Ja mijn vriend is wel serieus. Ook omdat mijn angst eerder dingen voor hem heeft verpest zoals de vakantie vorig jaar. Hij is vooral bang voor wat dat betekent in de toekomst. Ik vertelde hem net dat ik als ik mij nu gewoon weer goed ga voelen ik het graag nog een keer wil proberen en de hond hierheen te halen en er zoals een paar hierboven zeiden er door heen moet. Daarop was zijn reactie eigenlijk dat hij niet wist of hij het nog wilde omdat hij zijn enthousiasme nu is kwijt geraakt. Ik weet eigenlijk nu helemaal niet wat ik daar dan weer mee moet.. Ik voel me in ieder geval totaal niet gesteund maar ergens begrijp ik dat omdat ik nu eenmaal al lang die angst heb waar hij zeker ook last van heeft gehad.

Wat een empathische vent. Omdat jij het voor hem 'verpest'? Pff. Ik kan me je stress en angst wel voorstellen, als jij blijkbaar zonder je eigen schuld dingen voor je vriend kunt 'verpesten'. Laat je dat echt niet aanpraten hoor.

Anoniem_398944 dinsdag 16 juni 2020 om 15:16

Karl_Marx schreef: ↑
16-06-2020 15:12
En waarom uberhaupt een puppy als je in deze staat bent? Is lange termijn denken lastig voor je?

Nou nee, het ging juist super goed met me. Ik had mijn complete leven weer opgepakt. Ik ging naar school, zorgde voor het huishouden en de katten. Spreek met vriendinnen af. Ik zorgde bij mijn ouders terwijl ik die angststoornis had ook elke dag voor de honden daar. Ook omdat het met de kittens vorig jaar ook zonder problemen ging tot op de dag van vandaag had ik niet het idee dat ik hier zo op zou reageren. Ik heb überhaupt tijdens heel mijn angststoornis een reactie als deze, op de vakantie van vorig jaar omdat de locatie daar compleet tegenviel en mijn vriend na mijn paniekaanval daar zijn stemming niet meer kon aanpassen naar positief en dit ook uitte, nog nooit gehad. Ik heb zelfs op de vakantie alsnog geprobeerd om alles om te slaan. Kaartjes gereserveerd om toch ergens heen te gaan en hem mee te slepen naar het ontbijt. Hij wilde toen ook gewoon naar huis omdat hij het niet meer positief kon inzien, toen leek het voor mij een verloren zaak en raakte ik wel in paniek en zijn we naar huis gegaan.

rascalles dinsdag 16 juni 2020 om 15:16

Ik snap wel dat je vriend zich kut voelt. Vakanties worden afgebroken , lang verwachte pup de deur uit, er zijn er voor minder wel klaar mee. En hoe kun je met twee studies , fulltime baan , poezen , huishouden etc überhaupt aan een hond beginnen ? Pup terug naar de fokker en jij stoppen met toegeven aan die angst. Je verpest je relatie , het leven van je vriend en van jezelf hiermee.

Anoniem_642879d20cb7f dinsdag 16 juni 2020 om 15:16

Dan moeten jullie een heel goed gesprek hebben met elkaar over hoe verder met de pup.

Zitten gamen zou ik persoonlijk niet vrolijk van worden.

Karl_Marx dinsdag 16 juni 2020 om 15:18

als ik je vriend had zoals jij zou ik al bij die vakantie er een einde aan hebben gemaakt. Dan is je plezier inderdaad vergalt, ondanks dat je het dan nog 'probeert'

paperlantern dinsdag 16 juni 2020 om 15:18

Blijft nog steeds wel de vraag staan of jullie goed doordacht een pup hebben genomen in deze tijd en wat is uiteindelijk beter voor de pup? Wil je moeder er wat langer voor zorgen? Die heeft al pups opgevoed en gaat er blijkbaar verantwoordelijk mee om. Of terugbrengen naar de fokker? Dat laatste kan voor jou misschien heel moeilijk zijn maar voor de pup beter.
Ik denk dat jij wel een beter idee hebt over pups opvoeden dan je vriend en hij er wel iets te makken/ simpel over denkt.

Anoniem_642879d20cb7f dinsdag 16 juni 2020 om 15:20

rascalles schreef: ↑
16-06-2020 15:16
Ik snap wel dat je vriend zich kut voelt. Vakanties worden afgebroken , lang verwachte pup de deur uit, er zijn er voor minder wel klaar mee. En hoe kun je met twee studies , fulltime baan , poezen , huishouden etc überhaupt aan een hond beginnen ? Pup terug naar de fokker en jij stoppen met toegeven aan die angst. Je verpest je relatie , het leven van je vriend en van jezelf hiermee.

Als dat zo is mag hij meer inspanning laten zien bij pupsel. Hij gaat gewoon verder met zijn "vrije tijd".

Anoniem_642879d20cb7f dinsdag 16 juni 2020 om 15:22

Karl_Marx schreef: ↑
16-06-2020 15:18
als ik je vriend had zoals jij zou ik al bij die vakantie er een einde aan hebben gemaakt. Dan is je plezier inderdaad vergalt, ondanks dat je het dan nog 'probeert'

Wat is dit nu weer voor een opmerking?

Karl_Marx dinsdag 16 juni 2020 om 15:23

miekemv schreef: ↑
16-06-2020 15:22
Wat is dit nu weer voor een opmerking?

dus jij gaat met je vriendin/vriend op vakantie, en de situatie komt voor zoals TO deze schets, is jouw plezier dan niet vergalt? Je geld is weg, dure vakantie naar de klote. Ik zou er klaar mee zijn.

Anoniem_398944 dinsdag 16 juni 2020 om 15:25

Ik heb sowieso afgesproken met mijn moeder dat zij de pup hoe dan ook houdt mocht het met mij niet gaan. Daar maak ik me ook zeker geen zorgen om. En ja wellicht had mijn vriend beter bij mij weg kunnen gaan omdat ik last heb van mentale problemen en een paniekaanval had. Aan de andere kant vind ik dat wel makkelijk praten, het is niet alsof we net 3 maanden samen zijn. Mijn vriend is al de complete periode dat ik de angststoornis heb bij me en is er van op de hoogte. Ik zeg niet dat ik vind dat hij bij me moet blijven, hij moet zelf voor zijn eigen geluk kiezen maar ik vind die reactie nogal kort door de bocht. Dan had ik ook bij hem weg moeten gaan toen hij zijn baan verloor en in een depressie zat. Dat heb ik ook niet gedaan omdat ik van hem houd en ik heb hem juist geholpen. Nou goed, dit topic wil ik verder niet laten gaan over of mijn vriend bij mij weg moet gaan of niet. Dat laat ik nog wel aan hem zelf over, maar de kans zit er zeker in dat besef ik mij goed.

Anoniem_642879d20cb7f dinsdag 16 juni 2020 om 15:26

Karl_Marx schreef: ↑
16-06-2020 15:23
dus jij gaat met je vriendin/vriend op vakantie, en de situatie komt voor zoals TO deze schets, is jouw plezier dan niet vergalt? Je geld is weg, dure vakantie naar de klote. Ik zou er klaar mee zijn.

En jij zit in een relatie?

Anoniem_390311 dinsdag 16 juni 2020 om 15:30

recall5050 schreef: ↑
16-06-2020 15:12
Ja mijn vriend is wel serieus. Ook omdat mijn angst eerder dingen voor hem heeft verpest zoals de vakantie vorig jaar. Hij is vooral bang voor wat dat betekent in de toekomst. Ik vertelde hem net dat ik als ik mij nu gewoon weer goed ga voelen ik het graag nog een keer wil proberen en de hond hierheen te halen en er zoals een paar hierboven zeiden er door heen moet. Daarop was zijn reactie eigenlijk dat hij niet wist of hij het nog wilde omdat hij zijn enthousiasme nu is kwijt geraakt. Ik weet eigenlijk nu helemaal niet wat ik daar dan weer mee moet.. Ik voel me in ieder geval totaal niet gesteund maar ergens begrijp ik dat omdat ik nu eenmaal al lang die angst heb waar hij zeker ook last van heeft gehad.

Hij probeert je te straffen. Weet je zeker dat deze relatie écht is wat je wilt?

Ik zal eerlijk zeggen dat ik het in jouw vriends schoenen niet had volgehouden, maar dit gedrag van hem slaat ook weer nergens op.

Anoniem_398944 dinsdag 16 juni 2020 om 15:31

Ik heb ook niet het idee dat ik er niet goed over nagedacht heb om de pup te nemen. Ik heb in deze periode tot en met september vrij en dus lang genoeg om de voor de pup te zorgen. Hierna ga ik weer naar school maar dat is alsnog niet alsof ik 40 uur de deur uit ben, eerder 20. Daarnaast werkt mijn vriend naast de deur en is elke pauze thuis om dan ook de hond uit te laten. Het was de bedoeling dat ik hierna ook part time zou gaan werken om voor de hond te kunnen zorgen. Dat ik zo op de pup reageerde, dat is inderdaad een compleet verkeerde inschatting geweest. Ik dacht oprecht dat ik er klaar voor was en het aankon. Ik keek er juist heel erg naar uit mijn wandelingen met hem samen te gaan doen. Ik heb ook de twee pups bij mijn moeder meegemaakt dus ik weet hoe het is om er 1 te hebben. Dit is ook helemaal niet wat mij angst geeft. Meer het idee dat ik er in mijn eentje altijd heel de dag, avond en nacht voor moet zorgen naast alle andere dingen die ik doe. Ook hier hebben we gesprekken over gehad maar helaas blijft de actie daarin uit. Nogmaals, mijn vriend is zeker niet de schuldige in mijn verhaal. Ik reageer zo om een reden en dat ligt aan mij. Daar ben ik me heel bewust van en dat vind ik ook heel erg naar.

Ook begrijp ik het helemaal als het te veel is voor mijn vriend. Ook hier hebben we door de jaren heen zeker gesprekken over gehad en hij koos er al die tijd voor om er voor me te zijn en niet weg te gaan. Zeker in het begin van onze relatie heb ik erg gestuurd naar dat ik het begreep als dit te veel was. Hij was er zeker van van niet. Ik ben in therapie gegaan en heb veel veranderd, waar hij erg positief over is. Ik wilde het niet helemaal over mijn relatie met hem laten gaan maar hij heeft ook problemen waar ik hem altijd in bij heb gestaan. Het verlies van zijn baan, depressie en drugsgebruik o.a.

anoniem_398944 wijzigde dit bericht op 16-06-2020 15:34
Reden: reactie op vriend

19.83% gewijzigd

Anoniem_371912 dinsdag 16 juni 2020 om 15:31

Ik vond eerste maanden pup ook erg zwaar (en nu nog soms), door mijn autisme. De verandering in mijn leven was mega-groot en heel eng.
Man had niet heel lang vrij nadat pup bij ons kwam wonen, dus kwam echt overdag op mij aan.

Hier is altijd de afspraak geweest dat ik overdag doe en man de nachten (als pup moest plassen/piepte/etc) omdat ik slechte nachten slechter trek dan man. Dat werkte goed.

Daarnaast kreeg ik hulp van mijn ouders (langskomen of uurtje oppassen toen alleen-zijn voor pup geen optie was).

Ik weet niet hoe je leven eruit ziet, maar ga zulke oplossingen bedenken zodat je pup niet weg hoeft te doen behalve als het echt niet kan en plas/poep ongelukjes gebeurt bij (bijna) iedereen wel die een puppy in huis krijgt, het zijn net baby's. Dit kan echt lang (tot 1 jaar) duren afhankelijk van ras.
Uiteindelijk krijg je veel terug en krijgen ook pups een structuur/zindelijkheid waardoor je meer rust krijgt, maar eerste periode is doorbijten.

Anoniem_398781 dinsdag 16 juni 2020 om 15:33

Goed dat je naar de psycholoog gaat.
Zorg goed voor jezelf.
Egoïsme mag.
En ik zou de pup bij je moeder laten.
sterkte , eerst beter worden , kijken naar wat jij nodig hebt

Anoniem_398944 dinsdag 16 juni 2020 om 15:37

Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑
16-06-2020 15:31
Ik vond eerste maanden pup ook erg zwaar (en nu nog soms), door mijn autisme. De verandering in mijn leven was mega-groot en heel eng.
Man had niet heel lang vrij nadat pup bij ons kwam wonen, dus kwam echt overdag op mij aan.

Hier is altijd de afspraak geweest dat ik overdag doe en man de nachten (als pup moest plassen/piepte/etc) omdat ik slechte nachten slechter trek dan man. Dat werkte goed.

Daarnaast kreeg ik hulp van mijn ouders (langskomen of uurtje oppassen toen alleen-zijn voor pup geen optie was).

Ik weet niet hoe je leven eruit ziet, maar ga zulke oplossingen bedenken zodat je pup niet weg hoeft te doen behalve als het echt niet kan en plas/poep ongelukjes gebeurt bij (bijna) iedereen wel die een puppy in huis krijgt, het zijn net baby's. Dit kan echt lang (tot 1 jaar) duren afhankelijk van ras.
Uiteindelijk krijg je veel terug en krijgen ook pups een structuur/zindelijkheid waardoor je meer rust krijgt, maar eerste periode is doorbijten.

Mag ik vragen over hoe je hiermee bent om gegaan wat betreft autisme? Mijn psycholoog heeft een afspraak staan voor mij om me hierop te laten testen omdat ze dit vermoeden ook heeft bij mij. Helaas duurt dat nog wel een halfjaar. Kreeg jij er ook angst door of fysieke klachten of dat helemaal niet?

anoniem_398944 wijzigde dit bericht op 16-06-2020 15:38
Reden: spelfout

0.74% gewijzigd

Anoniem_371912 dinsdag 16 juni 2020 om 15:43

recall5050 schreef: ↑
16-06-2020 15:37
Mag ik vragen over hoe je hiermee bent om gegaan wat betreft autisme? Mijn psycholoog heeft een afspraak staan voor mij om me hierop te laten testen omdat ze dit vermoeden ook heeft bij mij. Helaas duurt dat nog wel een halfjaar. Kreeg jij er ook angst door of fysieke klachten of dat helemaal niet?

Fysieke klachten heb ik wel bij spannende dingen (en ik vind een hoop spannend); diarree, misselijkheid etc etc
Ik heb geen angststoornis, vind wel veel dingen eng/spannend maar sommige dingen 'moet' ik van mezelf omdat het anders geen doen is.
Verschil is wel dat ik volledig ben afgekeurd en de dagdagelijkse dingen voor elkaar krijgen veelal een opgave is en ook het maximale voor mij helaas.

Veranderingen, nieuwe dingen, aanpassingen in structuur etc raak ik wel overprikkeld van.

Jouw voorbeeld van je afgebroken vakantie, had ik ook bijna gehad. Uiteindelijk hebben we toen de vakantie beetje aangepast zodat we niet eerder terug hoefde maar kijk niet graag naar die vakantie terug al vond man het best een goede vakantie.

noekske74 dinsdag 16 juni 2020 om 15:44

recall5050 schreef: ↑
16-06-2020 15:05
Ik vraag me ergens ook af of het inderdaad met de verantwoordelijkheid te maken heeft. Ik doe zelf twee studies en mijn vriend werkt 4 dagen in de week. Ik ben degene die de boodschappen, het huishouden, de rekeningen betaalt, de katten eten geeft, alles schoonmaakt etc. We hebben hier duidelijke afspraken over gemaakt met de pup maar toen ik de eerste dag even op bed ging liggen had hij op twee plekken gepoept en geplast en was dit al opgedroogd terwijl mijn vriend nog zat te gamen. Daar kreeg ik het echt Spaans benauwd van, dat hij niet op hem lette. Ik ben denk ik daar te heftig in omdat ik hem eigenlijk elke seconde in de gaten wil houden en dus geen rust kan nemen want mijn vriend denkt er niet zo over. Toen ik ging douchen liet hij hem alleen in onze slaapkamer liggen waar de twee katten ook waren. Terwijl wij afgesproken hadden dat hij echt nog niet zonder toezicht bij hen mag zijn. Maar misschien overdrijf ik en moet ik het juist meer op zijn manier doen.

Probeer je aan de afspraken te houden. Als je vriend de verantwoording heeft moet ie het op zijn manier kunnen doen. Een hond voelt op een gegeven moment feilloos aan bij wie hij wat kan uitspoken.
Je hoeft het dus niet op je vriends manier te doen en hij niet perse op jouw manier.

Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)

Anoniem_398944 dinsdag 16 juni 2020 om 15:51

Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑
16-06-2020 15:43
Fysieke klachten heb ik wel bij spannende dingen (en ik vind een hoop spannend); diarree, misselijkheid etc etc
Ik heb geen angststoornis, vind wel veel dingen eng/spannend maar sommige dingen 'moet' ik van mezelf omdat het anders geen doen is.
Verschil is wel dat ik volledig ben afgekeurd en de dagdagelijkse dingen voor elkaar krijgen veelal een opgave is en ook het maximale voor mij helaas.

Veranderingen, nieuwe dingen, aanpassingen in structuur etc raak ik wel overprikkeld van.

Jouw voorbeeld van je afgebroken vakantie, had ik ook bijna gehad. Uiteindelijk hebben we toen de vakantie beetje aangepast zodat we niet eerder terug hoefde maar kijk niet graag naar die vakantie terug al vond man het best een goede vakantie.

Nou dat is eigenlijk een beetje hoe ik mijn angststoornis zou beschrijven. Ik krijg vaak diarree en misselijkheid van bepaalde dingen. Gek genoeg niet van bijvoorbeeld sollicitatiegesprekken of dingen waarvan ik weet hoe ze ongeveer volgens de regels zouden moet verlopen. Ik reageerde toen ook zo heftig op de vakantie omdat het totaal niet was wat ik had verwacht. Wij zijn hiervoor ook twee keer samen op vakantie geweest en toen had ik zeker geen heftige reactie. Hoogstens wat misselijkheid omdat ik Off-road Carten een beetje eng vond en de 2 uur durende busreis daar naar toe. Dit is ook de reden dat mijn psycholoog nu twijfelt tussen een angststoornis en autisme. Maar goed ik heb daar nu verder ook nog geen uitspraak over, dat gaat nog een halfjaar duren, dus noem ik het maar zoals het toen vastgesteld is. Mijn broertje is pas ook gediagnostiseerd met autisme en hierom is bij mij toen het balletje gaan rollen en vertelde mijn psycholoog mij dat ze hier ook al aan dacht.

Wat doe jij op de momenten dat er zulke veranderingen plaatsvinden? Dus waardoor je echt overprikkeld raakt? Zijn er dingen waardoor je je beter voelt? Wellicht dat ik hier zelf mee aan de slag zou kunnen, ik weet er helaas vrij weinig van nog.

Elle1976 dinsdag 16 juni 2020 om 16:01

Karl_Marx schreef: ↑
16-06-2020 15:18
als ik je vriend had zoals jij zou ik al bij die vakantie er een einde aan hebben gemaakt. Dan is je plezier inderdaad vergalt, ondanks dat je het dan nog 'probeert'

Wat een kutopmerking. Helemaal naar iemand toe met een angststoornis.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Na het halen van onze puppy compleet mentaal en fysiek onwel

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.