Gezondheid
alle pijlers
Verloren van de leukemie
woensdag 5 december 2007 om 13:12
Het is over. De strijd is gestreden. Geen behandelingen meer. 18 juni 2007 is mijn vriend, Patrick, opgenomen met acute leukemie. 3 chemokuren laten kregen we op 3 december te horen dat de leukemie alweer terug was (dit was inmiddels de 2e keer, op 18 oktober kregen we hetzelfde te horen) met de mededeling dat dit het was. Klaar, je kunt naar huis. Meer chemo's heeft geen zin. Hoe verwerk je zoiets? Na 13 jaar samen te zijn geweest moeten we ongewild afscheid gaan nemen van elkaar. En dat na een tijd van bijna alleen maar in het ziekenhuis te hebben gelegen. Het is oneerlijk, zoiets verwacht je niet als je 33 bent (op een andere leeftijd overigens ook niet). We zijn nog niet klaar om afscheid te nemen van elkaar, we wilden nog zoveel doen.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
dinsdag 27 mei 2008 om 21:09
We mogen ook vandaag weer niet klagen!
Pat heeft lekker gegeten vandaag (hij is inmiddels 10 kilo lichter sinds hij thuisgekomen is), en gelukkig ook weer een normaal portie i.p.v. het formaat kindermenu. Goede voeding blijft toch essentieel.
Hij is ook weer wat langer beneden geweest. Nu doet hij een dutje en dan komt hij straks beneden een ijsje eten.
Het gaat eigenlijk allemaal nergens over, maar ja dit is ons leven nu en we weten niet beter. En het kan zoveel slechter.
Dusse Lapin, wie weet helpt dat duimen echt! Thnx!
Nu ga ik relaxen met een kopje koffie en dan hebben we morgen weer een nwe dag (morgen naar de psycholoog, heb eigenlijk geen zin)!
Pat heeft lekker gegeten vandaag (hij is inmiddels 10 kilo lichter sinds hij thuisgekomen is), en gelukkig ook weer een normaal portie i.p.v. het formaat kindermenu. Goede voeding blijft toch essentieel.
Hij is ook weer wat langer beneden geweest. Nu doet hij een dutje en dan komt hij straks beneden een ijsje eten.
Het gaat eigenlijk allemaal nergens over, maar ja dit is ons leven nu en we weten niet beter. En het kan zoveel slechter.
Dusse Lapin, wie weet helpt dat duimen echt! Thnx!
Nu ga ik relaxen met een kopje koffie en dan hebben we morgen weer een nwe dag (morgen naar de psycholoog, heb eigenlijk geen zin)!
woensdag 28 mei 2008 om 17:16
Goed te horen Kris, dat het naar omstandigheden zo 'goed' gaat... Ik zet het maar even tussen aanhalingstekens omdat ik goed kan invoelen hoe je het bedoelt.. Wat ontzettend fijn dat Pat kan genieten van een ijsje en hij weer een echte maaltijd kon nemen. Dat zijn nu denkelijk toch de zaken waarmee je je inderdaad zo rijk kan voelen he..
ik hoop dat je bezoek aan de psych vandaag toch wat goed heeft gebracht en je af en toe ook wat steun kan geven. Liefs, Sum.
ik hoop dat je bezoek aan de psych vandaag toch wat goed heeft gebracht en je af en toe ook wat steun kan geven. Liefs, Sum.
Computer says nooooo
woensdag 28 mei 2008 om 17:54
wat fijn om te horen dat hij weer wat beter eet. en dat hij weer wat langer beneden zit. en dat jullie kunnen genieten van samen een ijsje eten. dat zijn dingen wat je anders doodnomaal vind maar onder deze omstandigheden zo van geniet. hoe is het bij de psycholoog geweest? ik kan me voorstellen dat je niet altijd echt zin in hebt om er na toe te gaan. ik heb dat ook vaak. maar anders blijf je zo met je gevoelens zitten en daar kun je het tenminste kwijt. je bent heel goed bezig,petje af voor de dingen die je allemaal doet. ik hoop voor jullie dat er meer van zulke goeie dagen komen. groetjes djinnie
donderdag 29 mei 2008 om 15:02
Ik lees dit draadje nu pas. Ik heb er geen woorden voor, wat zijn jullie sterk. Het zorgt ervoor dat je weer even met je beide benen op de grond staat; het leven is niet maakbaar en iedereen is stervelijk. Helaas voor sommigen eerder dan gepland (=understatement).
Ik heb echt bewondering voor de manier waarop je met de dingen omgaat; dat je blij kunt zijn met de kleine dingen. Als ik jouw situatie op de mijne projecteer......pfff....ik kan er niet eens overnadenken. Ik moet er niet aan denken.
Desondanks hoop ik dat jullie nog heeeeeeeeeeeel veel mooie momenten met elkaar zullen hebben. Schrijf alles op, maak foto's en deel als je vind dat je dat moet doen.
Veel, heel veel sterkte!
Ik heb echt bewondering voor de manier waarop je met de dingen omgaat; dat je blij kunt zijn met de kleine dingen. Als ik jouw situatie op de mijne projecteer......pfff....ik kan er niet eens overnadenken. Ik moet er niet aan denken.
Desondanks hoop ik dat jullie nog heeeeeeeeeeeel veel mooie momenten met elkaar zullen hebben. Schrijf alles op, maak foto's en deel als je vind dat je dat moet doen.
Veel, heel veel sterkte!
donderdag 29 mei 2008 om 18:10
Ik denk dat jullie ook echt het juiste doen: genieten van de dag, genieten van het moment en vooral genieten van elkaar.
Blijf dat vooral ook doen, koester je momenten samen, koester de tijd die je met elkaar mag doorbrengen en stel vooral niks uit.
Ik hoop dat hij nog veel naar beneden toe mag komen om even "er tussenuit" te zijn.
Blijf dat vooral ook doen, koester je momenten samen, koester de tijd die je met elkaar mag doorbrengen en stel vooral niks uit.
Ik hoop dat hij nog veel naar beneden toe mag komen om even "er tussenuit" te zijn.
dinsdag 3 juni 2008 om 21:52
De dagen vliegen echt voorbij. Helaas wordt het er niet beter op. Ik heb zo mijn momenten dat ik me realiseer dat ik straks ineens in mijn eentje ben en dan land ik weer op aarde. Het lijkt alsof ik in een of andere luchtbel ben beland waarin ik die dingen doe die ik moet doen en probeer te genieten van die paar leuke dingen die iedere dag gebeuren.
Ik vrees echter voor het moment dat die luchtbel uit elkaar spat. Nu nog maar even niet aan denken.
Ik probeer nu van alles te doen om het zo prettig mogelijk te maken voor mijn Lief. Gisteren druk bezig geweest met het regelen van een sta-op/relaxfauteuil zodat hij prettiger kan zitten in de huiskamer i.p.v. hele dagen op de slaapkamer door te brengen. En het was zowaar dezelfde dag nog geregeld, mede dankzij onze geweldige huisarts! Vrijdag wordt deze stoel bezorgd, dus dan hopen we dat het allemaal wat beter gaat. Op zo'n dag ben ik zo blij dat ik weer wat voor elkaar gekregen heb. Ik voel me vaak zo machteloos en ik ben dan zo blij dat ik iets positiefs heb weten te regelen.
Iedere dag probeer ik wat lekkers te bedenken voor de lunch en diner. Bagels, clubsandwiches, stockbroodjes etc. Of dingen die we normaal op vakantie eten. Lekker samen eten op bed, we doen maar alsof we aan het picknicken zijn in het park. Met je fantasie kom je een heel eind!
Donderdag weer naar het ziekenhuis. Vrijdag vol verwachting op de stoel wachten. En dan is de week alweer om.
Zoals ik al schreef, de dagen vliegen voorbij................
Dikke voor jullie allemaal!!
Ik vrees echter voor het moment dat die luchtbel uit elkaar spat. Nu nog maar even niet aan denken.
Ik probeer nu van alles te doen om het zo prettig mogelijk te maken voor mijn Lief. Gisteren druk bezig geweest met het regelen van een sta-op/relaxfauteuil zodat hij prettiger kan zitten in de huiskamer i.p.v. hele dagen op de slaapkamer door te brengen. En het was zowaar dezelfde dag nog geregeld, mede dankzij onze geweldige huisarts! Vrijdag wordt deze stoel bezorgd, dus dan hopen we dat het allemaal wat beter gaat. Op zo'n dag ben ik zo blij dat ik weer wat voor elkaar gekregen heb. Ik voel me vaak zo machteloos en ik ben dan zo blij dat ik iets positiefs heb weten te regelen.
Iedere dag probeer ik wat lekkers te bedenken voor de lunch en diner. Bagels, clubsandwiches, stockbroodjes etc. Of dingen die we normaal op vakantie eten. Lekker samen eten op bed, we doen maar alsof we aan het picknicken zijn in het park. Met je fantasie kom je een heel eind!
Donderdag weer naar het ziekenhuis. Vrijdag vol verwachting op de stoel wachten. En dan is de week alweer om.
Zoals ik al schreef, de dagen vliegen voorbij................
Dikke voor jullie allemaal!!
dinsdag 3 juni 2008 om 22:35
dinsdag 3 juni 2008 om 23:32
Oh, wat fijn dat jullie een sta-op-stoel kunnen krijgen. Dat kan zoveel schelen! Dan kan hij inderdaad ook in de woonkamer meer ontspannen en gemakkelijker van houding wisselen. Goed geregeld van je!
En je bent absoluut niet machteloos. Jij maakt het fijn in jullie luchtbel, verwend Pat, en maakt zijn leven mooier. Dat is alles behalve machteloos. Dat si hartstikke kostbaar.
Natuurlijk zou je willen dat je meer kon doen, natuurlijk zou je willen dat je jouw Pat eigenhandig kon genezen, al moest je daar zelf tientallen jaren van je eigen leven voor inleveren, maar helaas gaat dat niet. Helaas, helaas.
Maar doe wat je wel doet niet tekort. Jij maakt het leven wat jullie nu leven de moeite waard, en dat is knap, dapper en ontzettend goed van je! Ik denk dat Patrick reuze blij met je is, en terecht!
Nou ja, wilde je gewoon laten weten dat ik je/jullie niet vergeten ben.
Heel veel succes donderdag!
En je bent absoluut niet machteloos. Jij maakt het fijn in jullie luchtbel, verwend Pat, en maakt zijn leven mooier. Dat is alles behalve machteloos. Dat si hartstikke kostbaar.
Natuurlijk zou je willen dat je meer kon doen, natuurlijk zou je willen dat je jouw Pat eigenhandig kon genezen, al moest je daar zelf tientallen jaren van je eigen leven voor inleveren, maar helaas gaat dat niet. Helaas, helaas.
Maar doe wat je wel doet niet tekort. Jij maakt het leven wat jullie nu leven de moeite waard, en dat is knap, dapper en ontzettend goed van je! Ik denk dat Patrick reuze blij met je is, en terecht!
Nou ja, wilde je gewoon laten weten dat ik je/jullie niet vergeten ben.
Heel veel succes donderdag!
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 8 juni 2008 om 21:45
Lieve meiden bedankt weer voor jullie berichtjes!!
En Mimsey je hebt gelijk, ik zou zoveel meer willen doen dan in mijn vermogen ligt en vergeet dan een beetje die dingen die ik wel doe.
Het gaat hier overigens heel erg slecht. Pat gaat met grote stappen achteruit. De stoel zal niet veel gebruikt gaan worden. Hij is er overigens wel heel erg blij mee!
Zijn koorts krijgen we niet meer omlaag en hij is helemaal op. Hij kan niet meer en is er eigenlijk klaar mee. Ik helaas nog niet, maar als zijn lichaam niet meer kan dan kan ik daar ook weinig aan veranderen.
Ik ben erg bang dat ik niet meer met goede berichten zal komen, maar alleen nog met het allerslechtste bericht wat ik voorlopig nog niet had willen schrijven. Helaas komt het met grote passen dichterbij. Sterk zijn moet nu nog even, maar of ik het ook daadwerkelijk kan is een 2e..........
En Mimsey je hebt gelijk, ik zou zoveel meer willen doen dan in mijn vermogen ligt en vergeet dan een beetje die dingen die ik wel doe.
Het gaat hier overigens heel erg slecht. Pat gaat met grote stappen achteruit. De stoel zal niet veel gebruikt gaan worden. Hij is er overigens wel heel erg blij mee!
Zijn koorts krijgen we niet meer omlaag en hij is helemaal op. Hij kan niet meer en is er eigenlijk klaar mee. Ik helaas nog niet, maar als zijn lichaam niet meer kan dan kan ik daar ook weinig aan veranderen.
Ik ben erg bang dat ik niet meer met goede berichten zal komen, maar alleen nog met het allerslechtste bericht wat ik voorlopig nog niet had willen schrijven. Helaas komt het met grote passen dichterbij. Sterk zijn moet nu nog even, maar of ik het ook daadwerkelijk kan is een 2e..........
