Gezondheid
alle pijlers
Verloren van de leukemie
woensdag 5 december 2007 om 13:12
Het is over. De strijd is gestreden. Geen behandelingen meer. 18 juni 2007 is mijn vriend, Patrick, opgenomen met acute leukemie. 3 chemokuren laten kregen we op 3 december te horen dat de leukemie alweer terug was (dit was inmiddels de 2e keer, op 18 oktober kregen we hetzelfde te horen) met de mededeling dat dit het was. Klaar, je kunt naar huis. Meer chemo's heeft geen zin. Hoe verwerk je zoiets? Na 13 jaar samen te zijn geweest moeten we ongewild afscheid gaan nemen van elkaar. En dat na een tijd van bijna alleen maar in het ziekenhuis te hebben gelegen. Het is oneerlijk, zoiets verwacht je niet als je 33 bent (op een andere leeftijd overigens ook niet). We zijn nog niet klaar om afscheid te nemen van elkaar, we wilden nog zoveel doen.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
maandag 16 juni 2008 om 22:34
Bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes en vele knuffels!
Ik kan ze goed gebruiken.
Ik had zo gehoopt dat het stiekem toch weer beter zou gaan, maar helaas. Het gaat iedere dag zoveel slechter, het is niet bij te benen.
Vandaag hebben we het euthanasieverzoek gedaan bij de huisarts. Deze week zal mijn Lief uit zijn lijden worden verlost. Ik gun hem dat, want hij kan gewoon niet meer, maar ik wil hem helemaal nog niet laten gaan. Erg egoistisch maar ik wil hem gewoon bij me houden voor altijd.
Ik kan ze goed gebruiken.
Ik had zo gehoopt dat het stiekem toch weer beter zou gaan, maar helaas. Het gaat iedere dag zoveel slechter, het is niet bij te benen.
Vandaag hebben we het euthanasieverzoek gedaan bij de huisarts. Deze week zal mijn Lief uit zijn lijden worden verlost. Ik gun hem dat, want hij kan gewoon niet meer, maar ik wil hem helemaal nog niet laten gaan. Erg egoistisch maar ik wil hem gewoon bij me houden voor altijd.
maandag 16 juni 2008 om 23:03
Lieve Kris,
Lees al wel een tijdje mee, maar nooit gereageerd, maar zit nu echt achter m'n computer met tranen die over m'n wangen biggelen. Wat ben jij sterk!!! En wat moet het voor Patrick fantastisch zijn geweest om zo'n lieve, sterke, fantastisch vrouw naast zich te hebben gehad. Vind je ook helemaal niet egoistisch. Tuurlijk wil je dat hij voor altijd bij je blijft en tuurlijk wil hij voor altijd bij jou blijven.... Ik hoop zo dat je deze week nog heel veel van hem kan genieten, gewoon lekker bij hem zijn, met hem kan praten of gewoon lekker stil tegen elkaar aan liggen.... Wens je heel veel sterkte voor de zware week die gaat komen en de nog zwaardere periode die daarna gaat komen.
Dikke knuffel
Lees al wel een tijdje mee, maar nooit gereageerd, maar zit nu echt achter m'n computer met tranen die over m'n wangen biggelen. Wat ben jij sterk!!! En wat moet het voor Patrick fantastisch zijn geweest om zo'n lieve, sterke, fantastisch vrouw naast zich te hebben gehad. Vind je ook helemaal niet egoistisch. Tuurlijk wil je dat hij voor altijd bij je blijft en tuurlijk wil hij voor altijd bij jou blijven.... Ik hoop zo dat je deze week nog heel veel van hem kan genieten, gewoon lekker bij hem zijn, met hem kan praten of gewoon lekker stil tegen elkaar aan liggen.... Wens je heel veel sterkte voor de zware week die gaat komen en de nog zwaardere periode die daarna gaat komen.
Dikke knuffel
maandag 16 juni 2008 om 23:07
dinsdag 17 juni 2008 om 21:14
Ik kan het me voor hem zo goed voorstellen dat hij dit besloten heeft, maar wat blijft dit zo vreselijk en niet te bevatten moeilijk
Geniet nog even volop van elkaar, zorg dat alles gezegd is wat je wilde zeggen, wees bij elkaar, hou van elkaar
Een tijdje geleden heb ik een boek gelezen "komt een vrouw bij de dokter" van Kluun. Toen ik het boek aan het lezen was kwamen er enkele mensen naar me toe die in het verleden iemand verloren hadden aan kanker en die zoveel herkenning in dit boek vonden en daar ook een stukje verwerking in vonden. Nu is dat nog allemaal niet aan de orde, maar wellicht dat dit boek over een paar jaar voor jou nog iets kan betekenen
Ik denk aan je. Heel erg veel sterkte de komende dagen en daarna
Geniet nog even volop van elkaar, zorg dat alles gezegd is wat je wilde zeggen, wees bij elkaar, hou van elkaar
Een tijdje geleden heb ik een boek gelezen "komt een vrouw bij de dokter" van Kluun. Toen ik het boek aan het lezen was kwamen er enkele mensen naar me toe die in het verleden iemand verloren hadden aan kanker en die zoveel herkenning in dit boek vonden en daar ook een stukje verwerking in vonden. Nu is dat nog allemaal niet aan de orde, maar wellicht dat dit boek over een paar jaar voor jou nog iets kan betekenen
Ik denk aan je. Heel erg veel sterkte de komende dagen en daarna
dinsdag 17 juni 2008 om 23:26
quote:Kris10a schreef op 16 juni 2008 @ 22:34:
Bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes en vele knuffels!
Ik kan ze goed gebruiken.
Ik had zo gehoopt dat het stiekem toch weer beter zou gaan, maar helaas. Het gaat iedere dag zoveel slechter, het is niet bij te benen.
Vandaag hebben we het euthanasieverzoek gedaan bij de huisarts. Deze week zal mijn Lief uit zijn lijden worden verlost. Ik gun hem dat, want hij kan gewoon niet meer, maar ik wil hem helemaal nog niet laten gaan. Erg egoistisch maar ik wil hem gewoon bij me houden voor altijd. Kris sterkte. Ik heb even geen woorden voor je alleen maar een knuffel
Bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes en vele knuffels!
Ik kan ze goed gebruiken.
Ik had zo gehoopt dat het stiekem toch weer beter zou gaan, maar helaas. Het gaat iedere dag zoveel slechter, het is niet bij te benen.
Vandaag hebben we het euthanasieverzoek gedaan bij de huisarts. Deze week zal mijn Lief uit zijn lijden worden verlost. Ik gun hem dat, want hij kan gewoon niet meer, maar ik wil hem helemaal nog niet laten gaan. Erg egoistisch maar ik wil hem gewoon bij me houden voor altijd. Kris sterkte. Ik heb even geen woorden voor je alleen maar een knuffel
dinsdag 17 juni 2008 om 23:41
Wat verdrietig is dit alles.
Het bericht zat er aan te komen maar ik schrik er echt van.
Je bent niet egoïstisch, je bent dapper en buitengewoon flink dat je dit toch allemaal doet voor hem ondanks dat je misschien het liefst iedereen weg wil beuken en samen voor altijd tegen elkaar aan wilt kruipen.
Heel veel moed en rust wens ik voor jullie.
Het bericht zat er aan te komen maar ik schrik er echt van.
Je bent niet egoïstisch, je bent dapper en buitengewoon flink dat je dit toch allemaal doet voor hem ondanks dat je misschien het liefst iedereen weg wil beuken en samen voor altijd tegen elkaar aan wilt kruipen.
Heel veel moed en rust wens ik voor jullie.
woensdag 18 juni 2008 om 02:13
Oh Kris, wat vreselijk verdrietig... Wat een beslissing die jullie hebben moeten maken!
Ik hoop dat deze beslissing ook rust geeft, rust omdat het einde van de pijn voor Patrick in zicht is, rust om nog even het uiterste te halen uit jullie nog maar zo korte lijfelijk samenzijn.
Ik wens jullie veel kracht en moed, voor nu, voor straks en voor daarna.
Ik hoop dat deze beslissing ook rust geeft, rust omdat het einde van de pijn voor Patrick in zicht is, rust om nog even het uiterste te halen uit jullie nog maar zo korte lijfelijk samenzijn.
Ik wens jullie veel kracht en moed, voor nu, voor straks en voor daarna.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
