Gezondheid
alle pijlers
Verloren van de leukemie
woensdag 5 december 2007 om 13:12
Het is over. De strijd is gestreden. Geen behandelingen meer. 18 juni 2007 is mijn vriend, Patrick, opgenomen met acute leukemie. 3 chemokuren laten kregen we op 3 december te horen dat de leukemie alweer terug was (dit was inmiddels de 2e keer, op 18 oktober kregen we hetzelfde te horen) met de mededeling dat dit het was. Klaar, je kunt naar huis. Meer chemo's heeft geen zin. Hoe verwerk je zoiets? Na 13 jaar samen te zijn geweest moeten we ongewild afscheid gaan nemen van elkaar. En dat na een tijd van bijna alleen maar in het ziekenhuis te hebben gelegen. Het is oneerlijk, zoiets verwacht je niet als je 33 bent (op een andere leeftijd overigens ook niet). We zijn nog niet klaar om afscheid te nemen van elkaar, we wilden nog zoveel doen.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
woensdag 18 juni 2008 om 13:35
Lieve Kris,
Nog nooit geschreven hier, wel meegelezen.
Ik ben jou niet, maar heb ook een zeer dichte naaste meegemaakt met leukemie die uiteindelijk ook voor euthanasie heeft gekozen.
Als het moment daar is, zullen woorden tekort schieten, zoveel wat je nog wilt zeggen, zoveel wat je nog wilt weten. Maar realiseer je dat je nóoit 'perfect' afscheid kan nemen.
éen blik naar elkaar is een vermomming voor al die duizenden liefhebbende en troostende woorden die jullie naar elkaar willen uitspreken.
Euthanasie is voor jou het eind, voor hem het begin van een weg zonder pijn.
Leef je verdriet, leef je tranen, leef je lach, en leef die laatste momenten met hem.
Ik wens je enorm veel sterkte toe.
Nog nooit geschreven hier, wel meegelezen.
Ik ben jou niet, maar heb ook een zeer dichte naaste meegemaakt met leukemie die uiteindelijk ook voor euthanasie heeft gekozen.
Als het moment daar is, zullen woorden tekort schieten, zoveel wat je nog wilt zeggen, zoveel wat je nog wilt weten. Maar realiseer je dat je nóoit 'perfect' afscheid kan nemen.
éen blik naar elkaar is een vermomming voor al die duizenden liefhebbende en troostende woorden die jullie naar elkaar willen uitspreken.
Euthanasie is voor jou het eind, voor hem het begin van een weg zonder pijn.
Leef je verdriet, leef je tranen, leef je lach, en leef die laatste momenten met hem.
Ik wens je enorm veel sterkte toe.
woensdag 18 juni 2008 om 13:43
quote:Labelle schreef op 18 juni 2008 @ 13:35:
Lieve Kris,
Nog nooit geschreven hier, wel meegelezen.
Ik ben jou niet, maar heb ook een zeer dichte naaste meegemaakt met leukemie die uiteindelijk ook voor euthanasie heeft gekozen.
Als het moment daar is, zullen woorden tekort schieten, zoveel wat je nog wilt zeggen, zoveel wat je nog wilt weten. Maar realiseer je dat je nóoit 'perfect' afscheid kan nemen.
éen blik naar elkaar is een vermomming voor al die duizenden liefhebbende en troostende woorden die jullie naar elkaar willen uitspreken.
Euthanasie is voor jou het eind, voor hem het begin van een weg zonder pijn.
Leef je verdriet, leef je tranen, leef je lach, en leef die laatste momenten met hem.
Ik wens je enorm veel sterkte toe.
Heel mooie woorden en zo waar. Ik sluit me hier helemaal bij aan Kris.
Lieve Kris,
Nog nooit geschreven hier, wel meegelezen.
Ik ben jou niet, maar heb ook een zeer dichte naaste meegemaakt met leukemie die uiteindelijk ook voor euthanasie heeft gekozen.
Als het moment daar is, zullen woorden tekort schieten, zoveel wat je nog wilt zeggen, zoveel wat je nog wilt weten. Maar realiseer je dat je nóoit 'perfect' afscheid kan nemen.
éen blik naar elkaar is een vermomming voor al die duizenden liefhebbende en troostende woorden die jullie naar elkaar willen uitspreken.
Euthanasie is voor jou het eind, voor hem het begin van een weg zonder pijn.
Leef je verdriet, leef je tranen, leef je lach, en leef die laatste momenten met hem.
Ik wens je enorm veel sterkte toe.
Heel mooie woorden en zo waar. Ik sluit me hier helemaal bij aan Kris.
woensdag 18 juni 2008 om 20:39
woensdag 18 juni 2008 om 21:51
Bedankt allemaal
(Labelle erg mooi omschreven, bedankt!)
Vandaag 18 juni 2008, exact 1 jaar geleden zaten we nu op de eerste hulp in het ziekenhuis, waar Pat met spoed naartoe verwezen was door de huisarts. Geen moment heb ik toen gedacht dat we een jaar later voor zo'n vreselijk moment zouden komen te staan.
1 jaar en 1 dag heeft hij gekregen van de leukemie. Een jaar waarin hij 6 maanden heeft gevochten om te winnen van zijn ziekte, 6 maanden waarin hij heeft gevochten tegen de dood en 1 dag om te sterven. Morgen is het zover en kan hij eindelijk rusten. Hij vraagt me steeds of het al morgen is. Als ik hem zo zie dan wou ik dat ik de tijd kon versnellen.
(Labelle erg mooi omschreven, bedankt!)
Vandaag 18 juni 2008, exact 1 jaar geleden zaten we nu op de eerste hulp in het ziekenhuis, waar Pat met spoed naartoe verwezen was door de huisarts. Geen moment heb ik toen gedacht dat we een jaar later voor zo'n vreselijk moment zouden komen te staan.
1 jaar en 1 dag heeft hij gekregen van de leukemie. Een jaar waarin hij 6 maanden heeft gevochten om te winnen van zijn ziekte, 6 maanden waarin hij heeft gevochten tegen de dood en 1 dag om te sterven. Morgen is het zover en kan hij eindelijk rusten. Hij vraagt me steeds of het al morgen is. Als ik hem zo zie dan wou ik dat ik de tijd kon versnellen.
woensdag 18 juni 2008 om 22:02
Sometimes you can't make it on your own van U2.
(f)
Tough, you think you've got the stuff
You're telling me and anyone
You're hard enough
You don't have to put up a fight
You don't have to always be right
Let me take some of the punches
For you tonight
Listen to me now
I need to let you know
You don't have to go it alone
And it's you when I look in the mirror
And it's you when I don't pick up the phone
Sometimes you can't make it on your own
We fight all the time
You and I... that's alright
We're the same soul
I don't need... I don't need to hear you say
That if we weren't so alike
You'd like me a whole lot more
Listen to me now
I need to let you know
You don't have to go it alone
And it's you when I look in the mirror
And it's you when I don't pick up the phone
Sometimes you can't make it on your own
I know that we don't talk
I'm sick of it all
Can you hear me when I Sing,
you're the reason I sing
You're the reason why the opera is in me
Where are we now?
I've got to let you know
A house still doesn't make a home
Don't leave me here alone
And it's you when I look in the mirror
And it's you that makes it hard to let go
Sometimes you can't make it on your own
Sometimes you can't make it
The best you can do is to fake it
Sometimes you can't make it on your own
Voor jou en Patrick.
Heel veel sterkte morgen. Dat je de kracht mag vinden om dit verlies te dragen.
(f) (f)
(f)
Tough, you think you've got the stuff
You're telling me and anyone
You're hard enough
You don't have to put up a fight
You don't have to always be right
Let me take some of the punches
For you tonight
Listen to me now
I need to let you know
You don't have to go it alone
And it's you when I look in the mirror
And it's you when I don't pick up the phone
Sometimes you can't make it on your own
We fight all the time
You and I... that's alright
We're the same soul
I don't need... I don't need to hear you say
That if we weren't so alike
You'd like me a whole lot more
Listen to me now
I need to let you know
You don't have to go it alone
And it's you when I look in the mirror
And it's you when I don't pick up the phone
Sometimes you can't make it on your own
I know that we don't talk
I'm sick of it all
Can you hear me when I Sing,
you're the reason I sing
You're the reason why the opera is in me
Where are we now?
I've got to let you know
A house still doesn't make a home
Don't leave me here alone
And it's you when I look in the mirror
And it's you that makes it hard to let go
Sometimes you can't make it on your own
Sometimes you can't make it
The best you can do is to fake it
Sometimes you can't make it on your own
Voor jou en Patrick.
Heel veel sterkte morgen. Dat je de kracht mag vinden om dit verlies te dragen.
(f) (f)
woensdag 18 juni 2008 om 22:03
