Gezondheid
alle pijlers
Verloren van de leukemie
woensdag 5 december 2007 om 13:12
Het is over. De strijd is gestreden. Geen behandelingen meer. 18 juni 2007 is mijn vriend, Patrick, opgenomen met acute leukemie. 3 chemokuren laten kregen we op 3 december te horen dat de leukemie alweer terug was (dit was inmiddels de 2e keer, op 18 oktober kregen we hetzelfde te horen) met de mededeling dat dit het was. Klaar, je kunt naar huis. Meer chemo's heeft geen zin. Hoe verwerk je zoiets? Na 13 jaar samen te zijn geweest moeten we ongewild afscheid gaan nemen van elkaar. En dat na een tijd van bijna alleen maar in het ziekenhuis te hebben gelegen. Het is oneerlijk, zoiets verwacht je niet als je 33 bent (op een andere leeftijd overigens ook niet). We zijn nog niet klaar om afscheid te nemen van elkaar, we wilden nog zoveel doen.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
donderdag 19 juni 2008 om 11:27
Lieve Kris en Pat... Wat zou ik graag ook maar iets willen kunnen doen, zeggen om jullie verdriet ook maar een fractie lichter te kunnen maken.
Afscheid nemen moeten jullie vandaag.
Wat ongehoord, afschuwelijk en onvoorstelbaar moeilijk zal dat zijn.
De hemel straks weer een beetje mooier, de aarde een stukje leger...
Afscheid nemen moeten jullie vandaag.
Wat ongehoord, afschuwelijk en onvoorstelbaar moeilijk zal dat zijn.
De hemel straks weer een beetje mooier, de aarde een stukje leger...
Computer says nooooo
donderdag 19 juni 2008 om 14:00
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtendmist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar in die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf jij leven in mijn leven
Ja neem m'n ogen en kijkt met mij
Neem m'n voeten en loop met mij
We gaan naar huis nu wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij
Zal niet zoeken waar jij niet bent
Blijf maar bij ons hier, waar je iedereen kent
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.
We zullen lachen en weer plannen maken
'k zal met je slapen en met jou ontwaken
Hier neem m'n mond en lach met mij
Neem mijn handen en voel met mij
Wat je nog doen wou doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur die krant waarin ze jouw naam noemen
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem m'n hart en leef met mij
Want jouw dood is nu voorbij, vanaf vandaag leef jij in mij
'K zal 2 levens leven met jou in mij.
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtendmist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar in die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf jij leven in mijn leven
Ja neem m'n ogen en kijkt met mij
Neem m'n voeten en loop met mij
We gaan naar huis nu wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij
Zal niet zoeken waar jij niet bent
Blijf maar bij ons hier, waar je iedereen kent
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.
We zullen lachen en weer plannen maken
'k zal met je slapen en met jou ontwaken
Hier neem m'n mond en lach met mij
Neem mijn handen en voel met mij
Wat je nog doen wou doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur die krant waarin ze jouw naam noemen
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem m'n hart en leef met mij
Want jouw dood is nu voorbij, vanaf vandaag leef jij in mij
'K zal 2 levens leven met jou in mij.
