Gezondheid
alle pijlers
Verloren van de leukemie
woensdag 5 december 2007 om 13:12
Het is over. De strijd is gestreden. Geen behandelingen meer. 18 juni 2007 is mijn vriend, Patrick, opgenomen met acute leukemie. 3 chemokuren laten kregen we op 3 december te horen dat de leukemie alweer terug was (dit was inmiddels de 2e keer, op 18 oktober kregen we hetzelfde te horen) met de mededeling dat dit het was. Klaar, je kunt naar huis. Meer chemo's heeft geen zin. Hoe verwerk je zoiets? Na 13 jaar samen te zijn geweest moeten we ongewild afscheid gaan nemen van elkaar. En dat na een tijd van bijna alleen maar in het ziekenhuis te hebben gelegen. Het is oneerlijk, zoiets verwacht je niet als je 33 bent (op een andere leeftijd overigens ook niet). We zijn nog niet klaar om afscheid te nemen van elkaar, we wilden nog zoveel doen.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
Iedere ochtend is er een moment dat ik denk dat ik het allemaal gedroomd heb, maar als ik een seconde later echt wakker ben dan bingelen de tranen over mijn wangen omdat het helaas geen droom blijkt te zijn.
Ik ben gebroken.
dinsdag 1 juli 2008 om 10:10
met kippenvel heb ik dit topic doorgelezen...
wat vreselijk voor je Kris... woorden schieten te kort... wil graag dit met je delen, misschien heb je er iets aan:
When tomorrow starts without me ,
And I'm not there to see.
If the sun should rise and find your eyes,
All filled with tears for me.
I wish so much you wouldn't cry,
The way you did today.
While thinking of the many things,
We didn't get to say.
I know how much you love me,
As much as I love you.
And each time that you think of me,
I know you'll miss me too.
But when tomorrow starts without me,
Please try to understand.
That an angel came and called my name,
And took me by the hand.
He said my place was ready,
In heaven far above.
And that I would have to leave behind,
All those I dearly love.
But as I turned to walk away,
A tear fell from my eye.
For all my life I always thought,
I did not want to die.
I had so much to live for,
So much yet to do.
It seemed almost impossible,
That I was leaving you.
I thought of all the yesterdays,
The good ones and the bad.
I thought of all the love we shared,
And all the fun we had.
If I could relive yesterday,
Just even for a while.
I would say goodbye and kiss you,
And maybe see you smile.
But then I fully realized,
That this could never be.
For emptiness and memories,
Would take the place of me.
And when I thought of worldly things,
That I might miss the come of tomorrow.
I thought of you and when I did,
My heart was filled with sorrow.
"I promise no tomorrow,
but today will always last.
And since each days the same day,
there's no longing for the past."
So when tomorrow starts without me,
Don't think we are far apart.
For everytime you think of me,
I am right here, in your heart.
Heel veel sterkte toegewenst
wat vreselijk voor je Kris... woorden schieten te kort... wil graag dit met je delen, misschien heb je er iets aan:
When tomorrow starts without me ,
And I'm not there to see.
If the sun should rise and find your eyes,
All filled with tears for me.
I wish so much you wouldn't cry,
The way you did today.
While thinking of the many things,
We didn't get to say.
I know how much you love me,
As much as I love you.
And each time that you think of me,
I know you'll miss me too.
But when tomorrow starts without me,
Please try to understand.
That an angel came and called my name,
And took me by the hand.
He said my place was ready,
In heaven far above.
And that I would have to leave behind,
All those I dearly love.
But as I turned to walk away,
A tear fell from my eye.
For all my life I always thought,
I did not want to die.
I had so much to live for,
So much yet to do.
It seemed almost impossible,
That I was leaving you.
I thought of all the yesterdays,
The good ones and the bad.
I thought of all the love we shared,
And all the fun we had.
If I could relive yesterday,
Just even for a while.
I would say goodbye and kiss you,
And maybe see you smile.
But then I fully realized,
That this could never be.
For emptiness and memories,
Would take the place of me.
And when I thought of worldly things,
That I might miss the come of tomorrow.
I thought of you and when I did,
My heart was filled with sorrow.
"I promise no tomorrow,
but today will always last.
And since each days the same day,
there's no longing for the past."
So when tomorrow starts without me,
Don't think we are far apart.
For everytime you think of me,
I am right here, in your heart.
Heel veel sterkte toegewenst
woensdag 2 juli 2008 om 00:41
Lieve meiden,
Ik weet gewoon niet hoe ik moet reageren op jullie berichtjes.
Ongelofelijk hoe goed en vooral mooi sommige van jullie het allemaal kunnen verwoorden.
En over de vele knuffels maar niet te spreken. Mijn dank is groot.
Het is moeilijk om onder woorden te brengen hoe ik me voel. Ik weet namelijk niet hoe ik het moet omschrijven. Het missen voel ik letterlijk als fysieke pijn. Alsof er letterlijk iets in mij ontbreekt, en feitelijk is dat natuurlijk ook zo.
Toch kan ik ook niet zeggen dat het slecht met me gaat. Ik praat veel over Pat, en over het afscheid en de crematie. Ik heb een goed gevoel bij de wijze waarop de afgelopen dagen verlopen zijn. Ik denk dat Pat heel tevreden is. Voor mijn gevoel heb ik alles gedaan wat ik kon. En daar troost ik me dan maar mee. Ik heb mooie herinneringen en een grote canvas van een prachtige foto van mijn Lief waar ik ook op dit moment naar kijk. Op de een of andere manier voel ik hem nog steeds bij me, en ik hoop dat dat gevoel niet meer overgaat.
Ik baal als een stekker omdat ik verkouden ben, ik ruik helemaal niks. En ik zou hem zo graag nog willen ruiken als ik een t-shirt beet heb of zo. En ik ben zo bang dat zijn geur straks helemaal vervlogen is. En als ik dus aan dit soort dingen denk, ja dan stromen de tranen weer over mijn wangen. Ook leuk als je boodschappen aan het doen bent en ze draaien een liedje van de uitvaart, echt geweldig, maar niet heus. Er zijn dus genoeg momenten dat ik het echt wel moeilijk heb, maar ik probeer vooral op een niet verdrietige manier aan hem te denken, hoe moeilijk dat ook is. Ik heb vannacht wel al over hem gedroomd en het voelde zo echt, alsof hij er nog was. De voorgaande nachten lag ik letterlijk in coma en kan ik me niet herinneren of ik gedroomd heb, maar dit was zo echt. En alleen wakker worden is dan op zijn zachtst gezegd heel erg akelig.......
Ik heb gelukkig veel steun van lieve mensen om me heen, die het gat overigens niet kunnen vullen, maar die er wel voor zorgen dat ik niet de hele dag verdrietig hoef te zijn (maar als ik wel verdrietig wil zijn dan kan dat ook).
Meer dan mijn best doen kan ik niet.
Tijdens de uitvaart was er een vlinder in de zaal. En gisteren werd ik bij de intratuin achtervolgd door een vlinder. Ik beeld me dan maar in dat het Pat is, die even komt kijken hoe het met me gaat...........
………
Ik weet gewoon niet hoe ik moet reageren op jullie berichtjes.
Ongelofelijk hoe goed en vooral mooi sommige van jullie het allemaal kunnen verwoorden.
En over de vele knuffels maar niet te spreken. Mijn dank is groot.
Het is moeilijk om onder woorden te brengen hoe ik me voel. Ik weet namelijk niet hoe ik het moet omschrijven. Het missen voel ik letterlijk als fysieke pijn. Alsof er letterlijk iets in mij ontbreekt, en feitelijk is dat natuurlijk ook zo.
Toch kan ik ook niet zeggen dat het slecht met me gaat. Ik praat veel over Pat, en over het afscheid en de crematie. Ik heb een goed gevoel bij de wijze waarop de afgelopen dagen verlopen zijn. Ik denk dat Pat heel tevreden is. Voor mijn gevoel heb ik alles gedaan wat ik kon. En daar troost ik me dan maar mee. Ik heb mooie herinneringen en een grote canvas van een prachtige foto van mijn Lief waar ik ook op dit moment naar kijk. Op de een of andere manier voel ik hem nog steeds bij me, en ik hoop dat dat gevoel niet meer overgaat.
Ik baal als een stekker omdat ik verkouden ben, ik ruik helemaal niks. En ik zou hem zo graag nog willen ruiken als ik een t-shirt beet heb of zo. En ik ben zo bang dat zijn geur straks helemaal vervlogen is. En als ik dus aan dit soort dingen denk, ja dan stromen de tranen weer over mijn wangen. Ook leuk als je boodschappen aan het doen bent en ze draaien een liedje van de uitvaart, echt geweldig, maar niet heus. Er zijn dus genoeg momenten dat ik het echt wel moeilijk heb, maar ik probeer vooral op een niet verdrietige manier aan hem te denken, hoe moeilijk dat ook is. Ik heb vannacht wel al over hem gedroomd en het voelde zo echt, alsof hij er nog was. De voorgaande nachten lag ik letterlijk in coma en kan ik me niet herinneren of ik gedroomd heb, maar dit was zo echt. En alleen wakker worden is dan op zijn zachtst gezegd heel erg akelig.......
Ik heb gelukkig veel steun van lieve mensen om me heen, die het gat overigens niet kunnen vullen, maar die er wel voor zorgen dat ik niet de hele dag verdrietig hoef te zijn (maar als ik wel verdrietig wil zijn dan kan dat ook).
Meer dan mijn best doen kan ik niet.
Tijdens de uitvaart was er een vlinder in de zaal. En gisteren werd ik bij de intratuin achtervolgd door een vlinder. Ik beeld me dan maar in dat het Pat is, die even komt kijken hoe het met me gaat...........
………
woensdag 2 juli 2008 om 10:32
Jeetje, Kris, wat bijzonder die vlinder, ben er ook van overtuigd dat dat Patrick was.
Wat fijn dat je met tevredenheid op de afgelopen periode rondom de crematie kunt terug kijken.. dat is heel belangrijk voor je verwerking. Al zal dat nog wat tijd vergen. Want potverdorie wat zal het inderdaad een pijn doen, lieve Kris.. Een gat is geslagen in je zijn, in je ziel. En dat zal zijn tijd nodig hebben om een plekje te krijgen.
Ontzettend goed te lezen dat je veel lieve mensen om je heen hebt bij wie je jezelf kunt en mag zijn.
Wat een ontroerend stukje, Festen.
Wat fijn dat je met tevredenheid op de afgelopen periode rondom de crematie kunt terug kijken.. dat is heel belangrijk voor je verwerking. Al zal dat nog wat tijd vergen. Want potverdorie wat zal het inderdaad een pijn doen, lieve Kris.. Een gat is geslagen in je zijn, in je ziel. En dat zal zijn tijd nodig hebben om een plekje te krijgen.
Ontzettend goed te lezen dat je veel lieve mensen om je heen hebt bij wie je jezelf kunt en mag zijn.
Wat een ontroerend stukje, Festen.
Computer says nooooo
woensdag 2 juli 2008 om 11:42
Een dag zonder jou,
is een tuin zonder bloemen.
Een dag zonder jou,
kun je geen dag meer noemen.
Een dag zonder jou,
is een dag zonder licht
en dáárom is zo'n dag..geen gezicht.
Het huis is leeg en koud,
als ik je stem niet hoor.
De tafels, stoelen en het bed,
het stelt geen moer meer voor.
Een boom zonder takken,
een hemel zonder blauw.
M'n lief..dat is een dag zonder jou.
---Toon Hermans---
is een tuin zonder bloemen.
Een dag zonder jou,
kun je geen dag meer noemen.
Een dag zonder jou,
is een dag zonder licht
en dáárom is zo'n dag..geen gezicht.
Het huis is leeg en koud,
als ik je stem niet hoor.
De tafels, stoelen en het bed,
het stelt geen moer meer voor.
Een boom zonder takken,
een hemel zonder blauw.
M'n lief..dat is een dag zonder jou.
---Toon Hermans---
woensdag 2 juli 2008 om 14:00
Hoi Kris,
Ik denk ook dat die vlinder Patrick was, heel bijzonder en mooi.
Neem je tijd om te rouwen en dat is met een lach en een traan.
Ik vind het fijn om te horen dat je tevreden bent over de afgelopen week en hoe alles gegaan is.
Nogmaals een dikke knuffel want meer kan ik helaas niet doen.
Poca
Ik denk ook dat die vlinder Patrick was, heel bijzonder en mooi.
Neem je tijd om te rouwen en dat is met een lach en een traan.
Ik vind het fijn om te horen dat je tevreden bent over de afgelopen week en hoe alles gegaan is.
Nogmaals een dikke knuffel want meer kan ik helaas niet doen.
Poca
woensdag 2 juli 2008 om 14:32
"Ik wou dat ik een vlinder was,
Vrij van angst en pijn , die mijn vleugels verlamt.
Vrij van verdriet, die mij het zingen ontneemt,
Vrij van de last, die mij het vliegen verhindert
Vrij om te leven, verlost van het overleven.
Ik wil vliegen."
Lieve Kris,
Zeker weten dat deze vlinder jouw Pat was.
en van Red.
Vrij van angst en pijn , die mijn vleugels verlamt.
Vrij van verdriet, die mij het zingen ontneemt,
Vrij van de last, die mij het vliegen verhindert
Vrij om te leven, verlost van het overleven.
Ik wil vliegen."
Lieve Kris,
Zeker weten dat deze vlinder jouw Pat was.
en van Red.
woensdag 2 juli 2008 om 21:07
donderdag 3 juli 2008 om 20:35
Wat bijzonder om te lezen over de vlinder Kris. Toen mijn vader vorig jaar overleed kwam er ook al snel een vlinder in de tuin zitten. En bleef daar ook lang. Ook de dagen erna zagen wij bij mijn ouders in de tuin vaak een vlinder.
Toch een mooi idee dat onze dierbaren bij ons blijven in de vorm van vlinders.
Lieve Kris, een hele dikke van mij.
Toch een mooi idee dat onze dierbaren bij ons blijven in de vorm van vlinders.
Lieve Kris, een hele dikke van mij.
