Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder werk dochter ernstig ziek
vrijdag 16 april 2021 om 14:42
Goedendag dames,
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
vrijdag 16 april 2021 om 22:35
Dat is echt het laatste wat je wil. Zeker omdat TO gewoon heel goed voor haar kind kan zorgen en alleen vastloopt op de logistiek.haarklover schreef: ↑16-04-2021 22:32Dat lijkt mij ook een oplossing....
Maar ik ben een man ik heb geen kind.
vrijdag 16 april 2021 om 22:36
Pfff lees even waar ik op reageer. Of blokkeer me als ik je zo trigger.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 22:35Hé ja doe er nog een schepje bovenop? Dus als je aangeeft dat het je teveel word in je eentje als moeder moet ik ook nog gaan vrezen dat ze haar uit huis plaatsen? Het moet niet gekker worden hoor
De key is het woordje ZO in mijn antwoord.
anoniem_399691 wijzigde dit bericht op 16-04-2021 22:36
5.85% gewijzigd
vrijdag 16 april 2021 om 22:36
Ik ga maar naar bed geloof ik, word hoog tijd aan dit soort reacties te zienhaarklover schreef: ↑16-04-2021 22:32Dat lijkt mij ook een oplossing....
Maar ik ben een man ik heb geen kind.
vrijdag 16 april 2021 om 22:38
Ja als je tegen hulpverleners zou zeggen ik kan het niet meer bolwerken moet je vrezen dat ze je kind uit huis plaatsten toch? Dat is het meest belachelijke dat ik ooit gehoord heb, alsof mijn dochter er mee geholpen is om in een pleeggezin terecht te komen in deze situatie?
vrijdag 16 april 2021 om 22:41
Nee helemaal niet. Lees gewoon wat minder briesend
vrijdag 16 april 2021 om 22:42
Okee, nog een keer. Degene die ik quote en waar ik op reageer adviseert je om bij élke hulpverlener te roepen dat je het écht niet meer aan kan. Mag hoor, maar dan gaan echt alle alarmbellen af en heb je voor je het weet een gezinsvoogd. Ik heb er niet zo’n hoge pet van op, een paar uitzonderingen daar gelaten. Als jij dat prettig vind, vooral doen. Ik zou het anders doen.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 22:38Ja als je tegen hulpverleners zou zeggen ik kan het niet meer bolwerken moet je vrezen dat ze je kind uit huis plaatsten toch? Dat is het meest belachelijke dat ik ooit gehoord heb, alsof mijn dochter er mee geholpen is om in een pleeggezin terecht te komen in deze situatie?
vrijdag 16 april 2021 om 22:45
Je snapt wel dat ik niks heb aan dat soort uitspraken toch en de stress evt alleen maar verhogen? Zeker omdat er al een kinderarts was die mij wees op mijn zorgplicht toen ik een afspraak in mijn maag gesplitst kreeg op wéér een ongunstige tijd. Alsof ik echt zo onredelijk ben en ik anders beschuldigd kan worden van verwaarlozing terwijl ik niets anders doe dan al mijn tijd en energie hierin stoppen.
vrijdag 16 april 2021 om 22:46
Lees even wat ik hiervoor schreef. Gewoon, zonder boosheid naar mijmoetditnou schreef: ↑16-04-2021 22:45Je snapt wel dat ik niks heb aan dat soort uitspraken toch en de stress evt alleen maar verhogen? Zeker omdat er al een kinderarts was die mij wees op mijn zorgplicht toen ik een afspraak in mijn maag gesplitst kreeg op wéér een ongunstige tijd. Alsof ik echt zo onredelijk ben en ik anders beschuldigd kan worden van verwaarlozing terwijl ik niets anders doe dan al mijn tijd en energie hierin stoppen.
vrijdag 16 april 2021 om 22:48
Mijn tip is dan de volgende. Bespreek met of je huisarts of de praktijkondersteuner daar wat je hier aangeeft: dit gaat niet meer zo, je kan dit niet bolwerken. Het is echt niet vreemd dat je vraagt om een "casemanager" in dit soort ingewikkelde situaties. Iemand die medieert in tussen alle behandelaars en de ouders. Dat geeft vaak meer duidelijkheid en rust.
paperlantern wijzigde dit bericht op 16-04-2021 22:51
17.02% gewijzigd
vrijdag 16 april 2021 om 22:50
Dit doe ik dus ook niet. Ik herhaal wel steeds dat ik ook nog een baan heb als enige kostwinner thuis, maar het lijkt niemand ene moer te interesseren. Iedere behandelaar vind dat hij/zij voorgaat op mijn werk. Ik voel me dan zo niet gehoord of serieus genomen. En als ze dan beginnen over dat zo’n jong kind intensief begeleid moet worden door een ouder en dat vele ouders hun baan opzeggen om dit te doen, vraag ik me af hoe ze dat voor zich zien bij mij.LīlyRose schreef: ↑16-04-2021 22:42Okee, nog een keer. Degene die ik quote en waar ik op reageer adviseert je om bij élke hulpverlener te roepen dat je het écht niet meer aan kan. Mag hoor, maar dan gaan echt alle alarmbellen af en heb je voor je het weet een gezinsvoogd. Ik heb er niet zo’n hoge pet van op, een paar uitzonderingen daar gelaten. Als jij dat prettig vind, vooral doen. Ik zou het anders doen.
vrijdag 16 april 2021 om 22:51
Dit is zeker een goede tip, ik ga de huisarts benaderen met deze vraag en ook of ze contact op kan nemen met de bedrijfsarts met mijn toestemming. Ik weet even niet hoe of wat, maar er moet wel iets veranderen, absoluutpaperlantern schreef: ↑16-04-2021 22:48Mijn tip is dan de volgende. Bespreek met of je huisarts of de praktijkondersteuner daar wat je hier aangeeft: dit gaat niet meer zo, je kan dit niet bolwerken. Het is echt niet vreemd dat je vraagt om een "casemanager" in dit soort ingewikkelde situaties.
vrijdag 16 april 2021 om 22:53
Ik zeg ook niet dat JIJ dat doet. Ik zeg alleen dat IK dat advies van die forumster niet zo zou opvolgen net argumentatie waarom niet.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 22:50Dit doe ik dus ook niet. Ik herhaal wel steeds dat ik ook nog een baan heb als enige kostwinner thuis, maar het lijkt niemand ene moer te interesseren. Iedere behandelaar vind dat hij/zij voorgaat op mijn werk. Ik voel me dan zo niet gehoord of serieus genomen. En als ze dan beginnen over dat zo’n jong kind intensief begeleid moet worden door een ouder en dat vele ouders hun baan opzeggen om dit te doen, vraag ik me af hoe ze dat voor zich zien bij mij.
Ik zou me ziek melden, tot rust komen en dan kijken wat de mogelijkheden zijn.
vrijdag 16 april 2021 om 22:53
Juist de uitspraak van de kinderarts geeft aan dat je LilyRose serieus moet nemen. Natuurlijk kun je aangeven waar je tegenaan loopt, maar het gaat om de manier waarop.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 22:45Je snapt wel dat ik niks heb aan dat soort uitspraken toch en de stress evt alleen maar verhogen? Zeker omdat er al een kinderarts was die mij wees op mijn zorgplicht toen ik een afspraak in mijn maag gesplitst kreeg op wéér een ongunstige tijd. Alsof ik echt zo onredelijk ben en ik anders beschuldigd kan worden van verwaarlozing terwijl ik niets anders doe dan al mijn tijd en energie hierin stoppen.
Linksom of rechtsom zul je iets moeten doen met je werk. Hopelijk ben je door eerdere berichten ook wat minder bang geworden om je baan kwijt te raken/in de ww te komen. Als je die angst kwijt bent, scheelt dat al heel veel stress.
vrijdag 16 april 2021 om 22:58
Ik zou serieus willen dat het me koud liet en niks kon schelen of ik wel of geen werk (meer) heb. Dat zou alles idd veel makkelijker kiezen maken, dan kies ik namelijk voor mijn dochter. Nu moet ik kiezen tussen mijn dochter of zekerheid (en dus indirect ook voor mijn dochter en zoontje) alsof dat zo makkelijk is.Phineas schreef: ↑16-04-2021 22:53Juist de uitspraak van de kinderarts geeft aan dat je LilyRose serieus moeten nemen. Natuurlijk kun je aangeven waar je tegenaan loopt, maar het gaat om de manier waarop.
Linksom of rechtsom zul je iets moeten doen met je werk. Hopelijk ben je door eerdere berichten ook wat minder bang geworden om je baan kwijt te raken/in de ww te komen. Als je die angst kwijt bent, scheelt dat al heel veel stress.
vrijdag 16 april 2021 om 23:00
Er is helemaal geen sprake (vooralsnog) van onzekerheid.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 22:58Ik zou serieus willen dat het me koud liet en niks kon schelen of ik wel of geen werk (meer) heb. Dat zou alles idd veel makkelijker kiezen maken, dan kies ik namelijk voor mijn dochter. Nu moet ik kiezen tussen mijn dochter of zekerheid (en dus indirect ook voor mijn dochter en zoontje) alsof dat zo makkelijk is.
vrijdag 16 april 2021 om 23:04
Dat suggereerde ik niet. Ik had het over 'minder bezorgd', niet dat het je koud zou moeten laten. Zoals het nu is, heb je ontzettend veel stress van een doembeeld waarvan je niet weet of die waarheid wordt.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 22:58Ik zou serieus willen dat het me koud liet en niks kon schelen of ik wel of geen werk (meer) heb. Dat zou alles idd veel makkelijker kiezen maken, dan kies ik namelijk voor mijn dochter. Nu moet ik kiezen tussen mijn dochter of zekerheid (en dus indirect ook voor mijn dochter en zoontje) alsof dat zo makkelijk is.
vrijdag 16 april 2021 om 23:05
vrijdag 16 april 2021 om 23:08
Logisch ook. Ineens is je kind ernstig ziek en heb jij er geen controle over. Geef en hun jezelf de rust om jezelf bij elkaar te rapen. Als je dat nu doet heb je daar op de lange termijn zoveel baat bij. En jouw kinderen dus ook.
vrijdag 16 april 2021 om 23:08
Een reorganisatie moet aan regels voor voldoen. Ik ken je functie niet maar als er meerdere mensen dezelfde functie hebben, dan kunnen ze niet zelf beslissen wie er weg gaat. Ik ga je hier natuurlijk niet alle ontslagregels omtrent een reorganisatie uitleggen maar hier zit objectiviteit in. Als je trouwens ziek bent, dan geldt er ook tijdens reorganisatie een opzegverbod. Ziek zijn kan je dus helpen.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 16:24Wat een nare onnodige reactie? Ik vertel net dat ik een nieuwe bikkelharde manager krijg die het bedrijf schoon moet vegen nav een reorganisatie, wie denk je dat er eerst het veld moet ruimen? Ik of m’n collega zonder kinderen met problemen?
Ik snap dat je volledig vol zit in je hoofd. Echter je hoofd nog voller maken met paniek omtrent reorganisatie en die manager, helpt je gewoon niet. Ik denk echt dat je veel baat kunt hebben met accepteren van de situatie in alle opzichten. Jij kunt niet alles regelen, voorkomen en organiseren. Ja, misschien verlies je je baan maar wat moet je dan nu precies doen om dat te voorkomen? Je hebt er geen invloed op. Je dochter is nu ziek en heeft nu zorg nodig. Acceptatie en berusting helpt. Ik denk dat als je iedere dag 30 minuten gaat mediteren/mindfulness gaat doen, je meer rust kan vinden. Jouw dochter heeft er niks aan als je omvalt. Sterkte, vrouw!
vrijdag 16 april 2021 om 23:15
Medewerkers van cjg en praktijkondersteuners werken geen avonden, de ambulante gezinsbegeleiders van ggz instellingen werken meestal wel 1 avond per week. Omdat je als werkende alleenstaande ouder overbelast bent in je zorgplicht naar kind heb je wellicht ook recht op n tijdelijke beschikking Huishoudelijke Ondersteuning, ook hiervoor zijn soms mogelijkheden na werktijd. Bel je gemeente voor de mogelijkheden in jouw woonplaats. Vraag gelijk om een cliëntondersteuner (heb je recht op) omdat je de bomen door t bos niet meer ziet met alle problemen omtrent je dochter.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 20:48De genzins begeleidster is eigenlijk gewoon een pedagoog van het consultatiebureau, die gezinnen bijstaan die in lastige situaties zitten. Heel veel heeft ze nog niet voor ons of mij betekend, het gaat volgens mij vooral om mijn jongste zoontje, dat er hulp voor hem kan komen. Ik kan uiteraard wel eens vragen of ze niet meer kan doen dan ze nu doet en zo wat er mogelijk is. Ik heb voor mezelf moeten regelen via de huisarts dat ik een praktijk ondersteuner kreeg om mee te praten, maar door heel veel tijd tekort heb ik haar pas 1 keer gezien voor een kennismakingsgesprek.
vrijdag 16 april 2021 om 23:23
Ga met je maatschappelijk werkster bellen met de toegang van je gemeente. Vraag om meer zorg. Zodat dochter een eigen ambulant hulpverlener krijgt. Die kan een aantal keren per werk op huisbezoek komen zo dat dochter met hem/haar kan sparren/wandelen etc. Eventueel kan deze hulpverlener dochter ook bijstaan bij afspraken waar jij niet bij hoeft te zijn. Ambulant hulpverlener kan dan de spil in het web zijn. Eventueel ook wekelijks met jou mee kijken / gesprekken voeren. Bijvoorbeeld vanuit de jeugdwet pedagogische gezinsbehandeling ontvangen. Een poh is naar mijn inziens veel te lichte zorg nu.
Is dagopname niet mogelijk? Je benoemd eerder dat het zo ver nog niet is. Maar er wordt soms over opname gesproken. Dan lijkt mij dagbehandeling zeker eem goede stap momenteel.
Als dagbehandeling niet werkt, vraag dan om beschikking dagbesteding. De ambulant hulpverlener/ toegangsmedewerker van je gemeente kan mee kijken naar een geschikte plek. Als is het maar voor 1 of 2 dagdelen per week.
Aspraken 3 weken voor uit plannen en daar niet meer van af wijken....dit zeer diidelijk maken naar instanties. En de eerste keer dat ze er van af proberen te wijken, voet bij stuk houden, want zij verwachten continue dat jij hun afspraken nakomt, dan kan jij dat ook zeker van hun verwachten. Zijn ze nu helemaal!! Dien desnoods een klacht in. Hier zullen meerdere ouders last van hebben toch?
Installeer teams op je laptop en je kan gesprekken via beeldbellen voeren.
Is dagopname niet mogelijk? Je benoemd eerder dat het zo ver nog niet is. Maar er wordt soms over opname gesproken. Dan lijkt mij dagbehandeling zeker eem goede stap momenteel.
Als dagbehandeling niet werkt, vraag dan om beschikking dagbesteding. De ambulant hulpverlener/ toegangsmedewerker van je gemeente kan mee kijken naar een geschikte plek. Als is het maar voor 1 of 2 dagdelen per week.
Aspraken 3 weken voor uit plannen en daar niet meer van af wijken....dit zeer diidelijk maken naar instanties. En de eerste keer dat ze er van af proberen te wijken, voet bij stuk houden, want zij verwachten continue dat jij hun afspraken nakomt, dan kan jij dat ook zeker van hun verwachten. Zijn ze nu helemaal!! Dien desnoods een klacht in. Hier zullen meerdere ouders last van hebben toch?
Installeer teams op je laptop en je kan gesprekken via beeldbellen voeren.
mabelle wijzigde dit bericht op 16-04-2021 23:40
26.38% gewijzigd
