Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder werk dochter ernstig ziek
vrijdag 16 april 2021 om 14:42
Goedendag dames,
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
vrijdag 16 april 2021 om 15:26
Oh wat een rottige situatie! 
Ik heb zelf ook al lang psychische problemen, ik kan me ergens een heel klein beetje voorstellen hoe moeilijk het is.
Is er al eens gedacht over een opname voor je dochter?
Ik ben namelijk een keer opgenomen geweest om mijn ouders toentertijd te ontlasten.
EDIT: Ok heb er over heen gelezen dat je dit heel naar zou vinden.
Maar als het voor jullie beiden een (tijdelijke) oplossing of hap lucht zou kunnen zijn?
Ik heb zelf ook al lang psychische problemen, ik kan me ergens een heel klein beetje voorstellen hoe moeilijk het is.
Is er al eens gedacht over een opname voor je dochter?
Ik ben namelijk een keer opgenomen geweest om mijn ouders toentertijd te ontlasten.
EDIT: Ok heb er over heen gelezen dat je dit heel naar zou vinden.
Maar als het voor jullie beiden een (tijdelijke) oplossing of hap lucht zou kunnen zijn?
kohaku wijzigde dit bericht op 16-04-2021 15:29
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
21.19% gewijzigd
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
vrijdag 16 april 2021 om 15:27
Dochter is niet in staat om de afstand te fietsen op dit moment (tussen de 5 en 10 km) en OV is klote en ook duur idd.Potpourri schreef: ↑16-04-2021 15:24Wat is de afstand naar de kliniek en is het eventueel te fietsen of met de bus te doen? Als ik het me goed herinner kan je reiskosten die gemaakt zijn voor medische afspraken wel van de belasting aftrekken. Maar ja, een buskaartje kost dan natuurlijk ook nog steeds wat geld.
vrijdag 16 april 2021 om 15:28
vrijdag 16 april 2021 om 15:28
Zoek hulp via de buurt (appgroep) of de lokale vrijwilligerscentrale. Misschien is er een of meerdere vaste personen (ik denk aan bijvoorbeeld lieve gepensioneerde dames) die met haar naar de afspraken willen gaan en een kop thee met haar drinken thuis.
Mijn moeder heeft ook zoiets gedaan en als ik zo'n oproep zag staan van iemand uit de buurt dan zou ik zeker 1 x per 2 weken wel willen helpen, als je dan 2 vrouwen hebt die dat doen dan ben je 1x per week uit de brand.
Je kan het misschien ook via maatschappelijk werk of je gemeente proberen maar dan vrees ik voor wachtlijsten en bureaucratie.
Mijn moeder heeft ook zoiets gedaan en als ik zo'n oproep zag staan van iemand uit de buurt dan zou ik zeker 1 x per 2 weken wel willen helpen, als je dan 2 vrouwen hebt die dat doen dan ben je 1x per week uit de brand.
Je kan het misschien ook via maatschappelijk werk of je gemeente proberen maar dan vrees ik voor wachtlijsten en bureaucratie.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 16-04-2021 15:29
6.82% gewijzigd
vrijdag 16 april 2021 om 15:28
moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:25Dochter gaat intussen helemaal niet meer naar haar vader, sinds 2 weken. Hij trekt z’n handen er volledig vanaf en iemand moet het doen. Dus ik ben de lul. Ik ben financieel bang voor een lang slepend proces dat niks oplevert terwijl ik gewoon een baan heb, die nu dus door een aankomende reorganisatie op de tocht staat.
Dan naar een mediator, zodat hij ook zijn verantwoordelijkheid neemt.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 16 april 2021 om 15:29
Dan toch, met een mediator, om tafel en afspraken maken wie van jullie 2 er wanneer mee gaat naar de afspraken.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:25Dochter gaat intussen helemaal niet meer naar haar vader, sinds 2 weken. Hij trekt z’n handen er volledig vanaf en iemand moet het doen. Dus ik ben de lul. Ik ben financieel bang voor een lang slepend proces dat niks oplevert terwijl ik gewoon een baan heb, die nu dus door een aankomende reorganisatie op de tocht staat.
Trek maar aan de bel bij elke hulpverlener hoor. Want jij kan maar tot zo'n hoogte helpen zonder dat je eigen leven eraan ten onder gaat. En dáár heeft niemand iets aan, je kinderen al helemaal niet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 april 2021 om 15:30
Ik snap dat je gefrustreerd bent. Ik denk met je mee.
Maar soms he, soms is dat wel de voorkeur. Omdat het slecht gaat thuis. Met iedereen. Er is heel veel onrust in huis. En dat heeft geen goede invloed op je dochter natuurlijk. Als je wel een betrokken ex had gehad, had je veel meer rust gehad in je huis. En het beter kunnen dragen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 april 2021 om 15:30
Nee ik kan geen enkele werkzaamheden thuis doen.Rilena schreef: ↑16-04-2021 15:23Super lastig! Wat praktische vragen. Hopelijk zit er iets bij dat past.
Tav je werk:
-Welke werkzaamheden uit je takenpakket kun je thuis doen evt?
Tav de verblijfsplaats van je dochter:
- kan ze overdag bij je ex zijn op de afgesproken dagen? En bij jou eten / slapen?
Tav de afspraken:
- situatie blijven uitleggen aan de behandelaren / ziekenhuis. 'Alle begrip voor ziekenhuis, mijn dochter heeft veel zorg nodig, ik word hierdoor bijna ontslagen en ben alleenstaand dus dat zal veel betekenen voor mij en mijn dochter. Wat is de eerst volgende datum in de middag? Heb je het zo kort en concreet uitgelegd?
- Kun je via teams of een ander online medium bij sommige afspraken zijn? Ziekenhuis hier had bijvoorbeeld de facetalk app.
- En moet je bij elke afspraak zijn? Behandelingsafspraak bij de psycholoog zijn altijd zonder ouders toch?
Ik weet dat ze in de brugklas zit maar over een half jaartje is het hopelijk beter mentaal. En veel tweede klassers maken een sprong in zelfstandigheid als ze de weg naar de instelling weten waar de behandeling is.
En mentaal op is ook ziek..en een ziekmelding waardig. Kun je je werk nog wel goed doen?
Heel veel sterkte!!
Situatie is aan alle behandelaren bekent, begrip is er wel, maar oplossingen niet.
Ja ik moet vanwege haar leeftijd altijd mee en soms een deel van de afspraak in de wachtkamer wachten.
En ik werk zelf inmiddels op de automatische piloot
vrijdag 16 april 2021 om 15:30
@TO
Heb je je wel eens verdiept in langdurig zorgverlof?
Je hebt per 12 maanden recht op 6 x het aantal uren dat je per week werkt, in jouw geval is het 32 uur = 192 uur. Je hebt bij elke werkgever recht op onbetaald langdurig zorgverlof. Bij sommige werkgever wordt langdurig zorgverlof gedeeltelijk doorbetaald, dit staat in de cao die van toepassing is.
Heb je je wel eens verdiept in langdurig zorgverlof?
Je hebt per 12 maanden recht op 6 x het aantal uren dat je per week werkt, in jouw geval is het 32 uur = 192 uur. Je hebt bij elke werkgever recht op onbetaald langdurig zorgverlof. Bij sommige werkgever wordt langdurig zorgverlof gedeeltelijk doorbetaald, dit staat in de cao die van toepassing is.
vrijdag 16 april 2021 om 15:32
Loop je ook bij het ziekenhuis? In het ziekenhuis werken ook veel vrijwilligsters, misschien kan je daar je probleem uiteenzetten en kunnen zij je helpen of weten ze via via een oplossing.
Je moet het probleem bekend maken en pm hulp vragen, bij de behandelaars, de receptioniste van de psychiater, school, je buurt, je gemeente. Praat erover. Dan is de enige kans dat er iets gaat rollen.
Je moet het probleem bekend maken en pm hulp vragen, bij de behandelaars, de receptioniste van de psychiater, school, je buurt, je gemeente. Praat erover. Dan is de enige kans dat er iets gaat rollen.
vrijdag 16 april 2021 om 15:32
Die is dus bij ons onbetaaldboekenlegger0 schreef: ↑16-04-2021 15:30@TO
Heb je je wel eens verdiept in langdurig zorgverlof?
Je hebt per 12 maanden recht op 6 x het aantal uren dat je per week werkt, in jouw geval is het 32 uur = 192 uur. Je hebt bij elke werkgever recht op onbetaald langdurig zorgverlof. Bij sommige werkgever wordt langdurig zorgverlof gedeeltelijk doorbetaald, dit staat in de cao die van toepassing is.
vrijdag 16 april 2021 om 15:34
Dit ga je niet volhouden vrouw. Wanneer kom jij aan jezelf toe?moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:30Nee ik kan geen enkele werkzaamheden thuis doen.
Situatie is aan alle behandelaren bekent, begrip is er wel, maar oplossingen niet.
Ja ik moet vanwege haar leeftijd altijd mee en soms een deel van de afspraak in de wachtkamer wachten.
En ik werk zelf inmiddels op de automatische piloot
Heb je een vriendin die je bij staat? Niet in de problemen, maar wat het allemaal met je doet? Volgens mij moet je eens bij iemand alleen maar even adem halen. De stress spat door het scherm, begrijpelijkerwijs.
Iemand moet je gaan helpen als tussenpersoon tussen de afspraken en je werk en je leven. Een soort secretaresse voor je leven en de afspraken.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 april 2021 om 15:35
Mediator wil ex niet aan meewerken en dit is ook enkel bemiddeling. Ik moet maar een advocaat nemen als ik wat wil, punt. Geen tijd, geen geld en geen energie spelen mee dat ik dit nog niet heb gedaan.
Dochter heeft anorexia en een depressie, is er lichamelijk en geestelijk slecht aan toe. Vader heeft de gouden oplossing: “uit bed komen en eten” En als ze niet wil luisteren moet ze maar bij mij blijven. Ik kan wel janken
Dochter heeft anorexia en een depressie, is er lichamelijk en geestelijk slecht aan toe. Vader heeft de gouden oplossing: “uit bed komen en eten” En als ze niet wil luisteren moet ze maar bij mij blijven. Ik kan wel janken
vrijdag 16 april 2021 om 15:35
Nee, dat denkt niemand. Maar je schrijft zelf dat je dochter het echt heel zwaar heeft en o.a. anorexia. Een opname kan voor haar en jullie ook positief uitpakken. En nee, dat is niet leuk, het is heel zwaar. Maar als je het doet, doe je het uit liefde voor je beide kinderen. Het geeft jou en je andere kind ook iets meer ruimte voor andere zaken. Is opname al eens besproken?
Je gaat dit zelf niet volhouden, ook niet als je geen baan meer hebt. Ik heb echt met je te doen
dahlia74 wijzigde dit bericht op 16-04-2021 15:36
9.40% gewijzigd
vrijdag 16 april 2021 om 15:35
Dat is jammer, maar nog steeds zou ik daar gebruik van maken en niet je arbeidsuren officieel aanpassen. Hoeveel uur per week zou je verlof nodig hebben? Heb je nog vakantieverlof? Ik zou langdurig zorgverlof en vakantieverlof combineren en kijken hoe ver je daarmee komt. Is je kortdurend zorgverlof voor 2021 op of voor 2020?
vrijdag 16 april 2021 om 15:35
Depressie en eetstoornis is een hele zware combi, ook.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
vrijdag 16 april 2021 om 15:36
dan toch een advocaat in de arm nemenmoetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:35Mediator wil ex niet aan meewerken en dit is ook enkel bemiddeling. Ik moet maar een advocaat nemen als ik wat wil, punt. Geen tijd, geen geld en geen energie spelen mee dat ik dit nog niet heb gedaan.
Dochter heeft anorexia en een depressie, is er lichamelijk en geestelijk slecht aan toe. Vader heeft de gouden oplossing: “uit bed komen en eten” En als ze niet wil luisteren moet ze maar bij mij blijven. Ik kan wel janken
vrijdag 16 april 2021 om 15:37
Maar soms is het alleen medisch al aangewezen. Ik lees ook dat het ziekenhuis het voorstelde. Jongeren met deze problematiek worden vaker opgenomen als het niet goed met hen gaat. Ik snap je eerste reactie maar zou er wel écht eens over nadenken.
vrijdag 16 april 2021 om 15:37
Jeetje wat een ellendemoetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:35Mediator wil ex niet aan meewerken en dit is ook enkel bemiddeling. Ik moet maar een advocaat nemen als ik wat wil, punt. Geen tijd, geen geld en geen energie spelen mee dat ik dit nog niet heb gedaan.
Dochter heeft anorexia en een depressie, is er lichamelijk en geestelijk slecht aan toe. Vader heeft de gouden oplossing: “uit bed komen en eten” En als ze niet wil luisteren moet ze maar bij mij blijven. Ik kan wel janken
vrijdag 16 april 2021 om 15:37
Ja dit is wel eens ter sprake gekomen, ook opname in het ziekenhuis als ze te snel afvalt. Maar tot nu toe nog niet gebeurd en begrijpelijkerwijs wil dochter liever thuis herstellen dan in het ziekenhuis gedwongen wordenDahlia74 schreef: ↑16-04-2021 15:35Nee, dat denkt niemand. Maar je schrijft zelf dat je dochter het echt heel zwaar heeft en o.a. anorexia. Een opname kan voor haar en jullie ook positief uitpakken. En nee, dat is niet leuk, het is heel zwaar. Maar als je het doet, doe je het uit liefde voor je beide kinderen. Het geeft jou en je andere kind ook iets meer ruimte voor andere zaken. Is opname al eens besproken?
vrijdag 16 april 2021 om 15:39
Poeh, lastig. Vader zit dus niet op dochter te wachten en (nog belangrijker op dit moment wat mij betreft) dochter zit niet op vader te wachten..dan kun je naar een mediator, maar dat zal dan waarschijnlijk niet veel op gaan leveren.
Wie krijgt de kinderbijslag? Als dat allebei de helft is zou jij de complete bijslag van dochter kunnen krijgen? (Daar heeft ex immers ook geen kosten aan als ze niet bij hem is). Dat helpt je niet uit de brand, maar scheelt wellicht iets. Van 100€ per maand kun je om de week ca 3 uur een schoonmaakster laten komen, dat scheelt jou alvast weer in het huishouden.
Daarnaast toch kijken wat je zelf kunt regelen, met bijv een PGB.
Wie krijgt de kinderbijslag? Als dat allebei de helft is zou jij de complete bijslag van dochter kunnen krijgen? (Daar heeft ex immers ook geen kosten aan als ze niet bij hem is). Dat helpt je niet uit de brand, maar scheelt wellicht iets. Van 100€ per maand kun je om de week ca 3 uur een schoonmaakster laten komen, dat scheelt jou alvast weer in het huishouden.
Daarnaast toch kijken wat je zelf kunt regelen, met bijv een PGB.
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
