Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder werk dochter ernstig ziek
vrijdag 16 april 2021 om 14:42
Goedendag dames,
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
vrijdag 16 april 2021 om 15:54
Je staat 24/7 aan. Je staat nooit uit. Je kunt nooit ontspannen. Je hebt altijd de mega zorg voor iedereen. Je mág voor jezelf gaan zorgen nu. Want dit is geen sprint, maar een langdurige 3x zo lange triatlon.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:51Ik heb geen goede plek om dochter te kunnen laten logeren op het moment, mijn moeder is zelf chronisch ziek en ik heb nauwelijks familie verder. Waarbij komt dat ik dat nu ook echt een heel slecht plan vind, om haar zomaar uit logeren te doen, bij iemand waar ze normaal nooit slaapt
Wat is het ergste wat kan gebeuren? Dat ze niet eet? Doet ze toch al niet.
Voor de ander is het 1 nacht van onrust. Daar komt die persoon wel overheen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 april 2021 om 15:56
Voor alle lieve (echt!) reacties dat ik mijn ex moet schoppen of een rechtszaak moet starten: ik weet het maar heb er geen energie voor.
Maatschappelijk werkster is voor mij aan het kijken naar PGB
Bedrijfsarts zie ik binnenkort
Ik loop gewoon vast. Ik wil helemaal mijn baan niet kwijt. Ik wil niet ziek uit dienst en weer helemaal opnieuw moeten beginnen of de bijstand in. Ik wil alleen maar dat mijn dochter beter word en ik weer kan ademhalen
Maatschappelijk werkster is voor mij aan het kijken naar PGB
Bedrijfsarts zie ik binnenkort
Ik loop gewoon vast. Ik wil helemaal mijn baan niet kwijt. Ik wil niet ziek uit dienst en weer helemaal opnieuw moeten beginnen of de bijstand in. Ik wil alleen maar dat mijn dochter beter word en ik weer kan ademhalen
vrijdag 16 april 2021 om 15:56
Opname kan trouwens problematiek zoals eetstoornissen ook verergeren. Zeker als ze in zo'n kliniek wordt opgenomen met allemaal jonge mensen die elkaar dan juist een negatieve spiraal intrekken (uitwisselen van afvaltips e.d.). Je wordt nogal afgesneden van de 'normale' buitenwereld en zit op een klein eilandje van 'zieke' mensen.
vrijdag 16 april 2021 om 15:56
Ex zegt dat ze de bijstand dan maar in moet gaan. En advocaat klinkt leuk, maar dat is op korte termijn natuurlijk geen oplossing, dat is een proces waar je een lange adem voor nodig hebt, en die heeft TO niet.nerdopviva schreef: ↑16-04-2021 15:51Wat gebeurt er als je ex voor de keuze stelt: of hij gaat meer betalen (en jij meer zorgen, met behulp van zorgverlof) of hij gaat meer zorgen zodat jij je baan kan houden. En als hij geen keuze wil maken, dan schakel je een advocaat in.
Ik weet dat je opname niet wilt. En dochter ook niet. Maar wat is het alternatief als je zelf helemaal kapot gaat aan deze situatie? Want dat ga je absoluut zo te lezen.
Wie gaat er dan met dochter mee naar afspraken en wie zorgt er voor zoon, als jij volledig opgebrand bent?
vrijdag 16 april 2021 om 15:56
T lijkt me goed in deze situatie om jezelf een tijdje ziek te melden en te overleggen met de bedrijfsarts. Niet vanwege de afspraken maar vanwege je eigen mentale gezondheid in deze situatie. Als je ziek bent krijg je je loon door betaald en als er meer rust is kun je re-integreren. Dit hou je niet vol.
Je baas hoeft geen toestemming te geven om je ziek te melden hoor
Je baas hoeft geen toestemming te geven om je ziek te melden hoor
where ever you go, go with your heart
vrijdag 16 april 2021 om 15:57
Ik lees hele goede dingen over de opname;
Nee dat wil haar ziekte niet, want dan kan ze niet meer haar patroon met eten bepalen. Niet je dochter spreekt, maar de ziekte.
Deze maakt jullie allemaal ziek.
Ze kan hier niet meer rationeel over beslissen. Dat moeten de volwassenen doen. Laat je alsjeblieft voorlichten door de behandelaren / ziekenhuis en volg hun lijn.
Tav je werk...tja dat ontslag zal best kunnen..keuze is volgens mij: modder je door naar de vaststellingsovereenkomst met een zak geld en de ww uitkering of volg je de route van de ziektewet?
Nee dat wil haar ziekte niet, want dan kan ze niet meer haar patroon met eten bepalen. Niet je dochter spreekt, maar de ziekte.
Deze maakt jullie allemaal ziek.
Ze kan hier niet meer rationeel over beslissen. Dat moeten de volwassenen doen. Laat je alsjeblieft voorlichten door de behandelaren / ziekenhuis en volg hun lijn.
Tav je werk...tja dat ontslag zal best kunnen..keuze is volgens mij: modder je door naar de vaststellingsovereenkomst met een zak geld en de ww uitkering of volg je de route van de ziektewet?
vrijdag 16 april 2021 om 15:57
Dat snap ik zo goed!moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:56Voor alle lieve (echt!) reacties dat ik mijn ex moet schoppen of een rechtszaak moet starten: ik weet het maar heb er geen energie voor.
Maatschappelijk werkster is voor mij aan het kijken naar PGB
Bedrijfsarts zie ik binnenkort
Ik loop gewoon vast. Ik wil helemaal mijn baan niet kwijt. Ik wil niet ziek uit dienst en weer helemaal opnieuw moeten beginnen of de bijstand in. Ik wil alleen maar dat mijn dochter beter word en ik weer kan ademhalen
Dit wil je allemaal niet.
Je wil je leven weer terug zoals het was.
Haal nu eerst adem. Dat is alles wat je op dit moment moet doen.
Als je in het noorden woont, pb me dan.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 april 2021 om 16:00
Dat kan zeker, maar in een beetje gespecialiseerde kliniek zijn ze daar wel heel alert en streng op hoor. En als je pas 12 jaar bent, ga je de weg naar buiten zelf hoogstwaarschijnlijk niet vindenPotpourri schreef: ↑16-04-2021 15:56Opname kan trouwens problematiek zoals eetstoornissen ook verergeren. Zeker als ze in zo'n kliniek wordt opgenomen met allemaal jonge mensen die elkaar dan juist een negatieve spiraal intrekken (uitwisselen van afvaltips e.d.). Je wordt nogal afgesneden van de 'normale' buitenwereld en zit op een klein eilandje van 'zieke' mensen.
De spiraal naar beneden is levensgevaarlijk en in een kliniek wordt je in elk geval medisch heel goed gemonitord.
vrijdag 16 april 2021 om 16:01
Lieve TOviva-amber schreef: ↑16-04-2021 15:15Vraag voor je omvalt een preventief gesprek met de bedrijfsarts en vraag tips, vraag ook een gesprek met iemand van HR. Dit moet toch wel op te lossen zijn.
Ik vind dit een hele goede tip van Viva Amber.
vrijdag 16 april 2021 om 16:01
Heeft dochter groepstherapie?
Ik zou echt flinke stampij maken bij de kliniek. Het een overigens een bekend probleem, dat therapie veel van ouders vraagt. Er is vaak toch wel wat mogelijk. Heb je je zorgen mbt je eigen situatie al besproken met de hoofd behandelaar? Deze extra stress komt het herstelproces van dochter namelijk mogelijk ook niet ten goede. Laat je niet bij de balie afschepen en geef aan dat je dit besproken wil hebben bij het multidisciplinaire overleg. Dat je verzuipt.
Ik zou echt flinke stampij maken bij de kliniek. Het een overigens een bekend probleem, dat therapie veel van ouders vraagt. Er is vaak toch wel wat mogelijk. Heb je je zorgen mbt je eigen situatie al besproken met de hoofd behandelaar? Deze extra stress komt het herstelproces van dochter namelijk mogelijk ook niet ten goede. Laat je niet bij de balie afschepen en geef aan dat je dit besproken wil hebben bij het multidisciplinaire overleg. Dat je verzuipt.
vrijdag 16 april 2021 om 16:02
Even een heel andere gedachte: Zou je niet met je huidige manager kunnen overleggen of je niet uit dienst kunt treden met zo'n overeenkomst? Sorry, ik weet verder niet van de hoed en de rand, maar stel dat je weet dat je gewoon minimaal 10 maanden salaris/aanvulling op WW kunt krijgen, zou je dan niet gewoon liever werkeloos thuis kunnen gaan zitten? Dat zou je een bak energie schelen, waardoor je veel sterker in je schoenen blijft staan en straks ook weer makkelijker een andere baan kunt vinden.
vrijdag 16 april 2021 om 16:03
Ze zijn idd bang voor verergering van de klachten in een kliniek omdat dochter niet alleen een eetstoornis maar ook een depressie heeft. Vandaar dat dit niet is gebeurt tot nu toe. Er dreigt wel een ziekenhuisopname vanwege ondervoeding, maar dit is dus puur medisch en dan gaan ze werken met gedwongen eten of sondevoeding. En als ze genoeg is gestabiliseerd mag ze weer naar huis.
vrijdag 16 april 2021 om 16:03
Ook een goeie én je hebt ze al een dag langer dan ex he, hij weet dat ook! Sterktehimalaya schreef: ↑16-04-2021 15:14En op maandag een lange dag maken zodat je uren opspaart voor de ziekenhuisbezoeken?
En aan je ex doorgeven dat de kinderen pas op dinsdagavond terug komen, zodat je ook de dinsdag langer kan werken.
En in het ziekenhuis hebben ze ook bepaalde dagen/uren dat ze patiënten zien of kunnen behandelen, dus ‘er valt niet over te praten’ is niet altijd onwil hè?
vrijdag 16 april 2021 om 16:04
Ik zou daar gebruik van maken. Dan is je dochter weer even gered, jij weet waar ze is en kan even 'uit'. Dan heb je even pauze van deze zware periode.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 16:03Ze zijn idd bang voor verergering van de klachten in een kliniek omdat dochter niet alleen een eetstoornis maar ook een depressie heeft. Vandaar dat dit niet is gebeurt tot nu toe. Er dreigt wel een ziekenhuisopname vanwege ondervoeding, maar dit is dus puur medisch en dan gaan ze werken met gedwongen eten of sondevoeding. En als ze genoeg is gestabiliseerd mag ze weer naar huis.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 april 2021 om 16:05
moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:56Voor alle lieve (echt!) reacties dat ik mijn ex moet schoppen of een rechtszaak moet starten: ik weet het maar heb er geen energie voor.
Maatschappelijk werkster is voor mij aan het kijken naar PGB
Bedrijfsarts zie ik binnenkort
Ik loop gewoon vast. Ik wil helemaal mijn baan niet kwijt. Ik wil niet ziek uit dienst en weer helemaal opnieuw moeten beginnen of de bijstand in. Ik wil alleen maar dat mijn dochter beter word en ik weer kan ademhalen
Je berichten snijden echt door mijn hart, vind het zo rot voor je! Ik ga nu toch iets zeggen wat misschien heel hard over komt. Je hebt in je huidige situatie helaas niet zo heel veel meer te 'willen'. Ik denk dat je hoe dan ook keuzes moet gaan maken voor dingen die je niet wilt en dat het dan meer op acceptatie aan komt, dan op 'willen'. Alleen dan kun je volgens mij weer verder en in de toekomst ook weer de weg omhoog oplopen.
vrijdag 16 april 2021 om 16:06
Ik heb heel veel geprobeerd, ik ben ook eens boos geworden en gevraagd of ik als enige kostwinner ontslag moet nemen. Toen was het antwoord van de kinderarts dat ik verplicht ben medische zorg te bieden als moeder. Over vader heeft niemand het. Artsen en hulpverleners weten hoe de situatie is, maar niemand lijkt een oplossing te hebben.LaLoupe schreef: ↑16-04-2021 16:01Heeft dochter groepstherapie?
Ik zou echt flinke stampij maken bij de kliniek. Het een overigens een bekend probleem, dat therapie veel van ouders vraagt. Er is vaak toch wel wat mogelijk. Heb je je zorgen mbt je eigen situatie al besproken met de hoofd behandelaar? Deze extra stress komt het herstelproces van dochter namelijk mogelijk ook niet ten goede. Laat je niet bij de balie afschepen en geef aan dat je dit besproken wil hebben bij het multidisciplinaire overleg. Dat je verzuipt.
vrijdag 16 april 2021 om 16:07
LaLoupe schreef: ↑16-04-2021 16:01Heeft dochter groepstherapie?
Ik zou echt flinke stampij maken bij de kliniek. Het een overigens een bekend probleem, dat therapie veel van ouders vraagt. Er is vaak toch wel wat mogelijk. Heb je je zorgen mbt je eigen situatie al besproken met de hoofd behandelaar? Deze extra stress komt het herstelproces van dochter namelijk mogelijk ook niet ten goede. Laat je niet bij de balie afschepen en geef aan dat je dit besproken wil hebben bij het multidisciplinaire overleg. Dat je verzuipt.
Ik sluit me hierbij aan. Ten eerste ik snap je wanhoop en machteloosheid in deze situatie, en je gebrek aan energie, ik zou je meteen te hulp schieten als ik kon.
Maar wat hierboven wordt gezegd, mijn ervaring is ook met ziekenhuizen dat je heel erg hard moet schreeuwen om gehoord te worden. Natuurlijk kunnen specialisten niet rekening met iedereens planning houden, maar er komen zoveel patienten die waarschijnlijk veel mondiger zijn, met of zonder goede reden. Een beleefde ja maar, of dat komt niet zo goed uit brengt je nergens.
Ik weet dat het veel makkelijker gezegd dan gedaan is, maar dit lijkt de enige optie waar misschien nog wat ruimte zit.
vrijdag 16 april 2021 om 16:07
noglangnietjarig schreef: ↑16-04-2021 16:03Ook een goeie én je hebt ze al een dag langer dan ex he, hij weet dat ook! Sterkte
En wat zijn er toch ook KUT exen op deze wereld!! Hij verdient 'maar' een paar honderd euro meer dus met co-ouderschap geen alimentatie afgesproken, maar ondertussen laat hij de hele tijd verstek gaan, heeft ze doordeweeks minder tijd dan TO en weigert bij te dragen in welke kosten dan ook (zorg- en vervoerskosten en dergelijke zou je toch gewoon fifty-fifty moeten doen). En de eikel wil dan ook nog een advocaat (wat beiden in diepe rode cijfers gaat brengen) in plaats van bij een mediator er uit te komen.
Echt, mag ik hem even voor mijn auto???
vrijdag 16 april 2021 om 16:07
Dochter is al 2 weken aaneengesloten bij mij en wil niet meer naar haar vader en vader vind het prima zonoglangnietjarig schreef: ↑16-04-2021 16:03Ook een goeie én je hebt ze al een dag langer dan ex he, hij weet dat ook! Sterkte
vrijdag 16 april 2021 om 16:08
Dat zijn hele goede stappen. Ik zou ook zorgen dat ex vooral zo weinig mogelijk energie kost en vooral niet in de weg loopt.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:56
Maatschappelijk werkster is voor mij aan het kijken naar PGB
Bedrijfsarts zie ik binnenkort
En echt; zorg voor jezelf. Dat hebben je kinderen ook nodig. Als het niet meer gaat, dan gaat het niet. Wees niet te trots om je omgeving je te laten helpen. Vraag om hulp. Houd het praktisch en grijp het ook aan om te ontspannen.
Je ziet op hoeveel medeleven je hier al van vreemden kan rekenen. Er zijn heel veel mensen die graag iets voor anderen betekenen. Volgens mij ben jij er zelf ook zo een. Dus vertrouw daar ook op.
En nogmaals; heel veel sterkte.
vrijdag 16 april 2021 om 16:08
Opname dochter ziekenhuis.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 16:06Ik heb heel veel geprobeerd, ik ben ook eens boos geworden en gevraagd of ik als enige kostwinner ontslag moet nemen. Toen was het antwoord van de kinderarts dat ik verplicht ben medische zorg te bieden als moeder. Over vader heeft niemand het. Artsen en hulpverleners weten hoe de situatie is, maar niemand lijkt een oplossing te hebben.
Ziektewet met bedrijfsarts hulp voor jou voor zolang het nodig is.
Zoon en ex veel samen laten zijn.
Tijd inplannen voor jezelf.
PGB voor dochter erdoor, zodat jij je onkosten daar uit kan halen.
Advocaat om vader toch te dwingen fysiek of financieel mee te laten doen.
Een secretaresse/grommende tijger die jou uit de wind houdt en zorgt dat alles wat uit handen kan worden genomen, voor je gedaan wordt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 16 april 2021 om 16:10
Heb je dan ook al alimentatie gerekend? Die zou ik dan toch gaan vragen. Het kan echt helpen als alle toeslagen omhoog gaan als je minder verdient, netto hoef je er dan nauwelijks op achteruit te gaan. Maar wellicht krijg je helemaal geen huurtoeslag, dat maakt in dit geval wel echt uit.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:19Ik heb naar die mogelijkheid gekeken en ja het zou allemaal net kunnen misschien. Met als vervolg dat ik bijvoorbeeld mijn auto weg moet doen die ik nu nodig heb om overal met dochter naartoe te gaan met zo kort mogelijke reistijd.
Het is gewoon een rotsituatie, en ik snap waarom je je niet ziek wilt melden, maar het klinkt alsof je er al heel dicht tegenaan zit. Heel veel sterkte.
(NB: houdt inderdaad maar al die reiskosten en andere extra kosten voor dochter ivm ziekte bij, aftrekposten betekenen uiteindelijk ook hogere toeslagen).
vrijdag 16 april 2021 om 16:11
Meld je ziek, echt.
Je werkgever kan gewoon jou tegemoet komen ipv zich achter regels te verschuilen. Die zijn het minimale, niet ene enige mogelijke optie.
Als jij er nu aan onderdoor gaat, gaan jullie er allemaal aan onderdoor. Tijd voor een paar weken rust en dan kan je dan kijken wat er moet en wat er mogelijk is en hoe. Nu overzie je dat helemaal niet.
Je werkgever kan gewoon jou tegemoet komen ipv zich achter regels te verschuilen. Die zijn het minimale, niet ene enige mogelijke optie.
Als jij er nu aan onderdoor gaat, gaan jullie er allemaal aan onderdoor. Tijd voor een paar weken rust en dan kan je dan kijken wat er moet en wat er mogelijk is en hoe. Nu overzie je dat helemaal niet.
