Kinderen
alle pijlers
Ben jij een kind van gescheiden ouders?
vrijdag 17 februari 2023 om 14:14
Goedemiddag,
Op school bij de kinderen zijn best veel ouders gescheiden. Mijn eigen huwelijk loopt al heel lang niet meer goed maar we hebben geen grote ruzies dus ik wil voor de kinderen (10 en 8 jaar) niet scheiden. Vriendinnen die ik spreek zeggen nooit voor de kinderen samen te blijven. Kinderen zijn flexibel enz. Maar zij hebben zelf geen gescheiden ouders, dus makkelijk praten. Dus ik vroeg me af of er volwassen zijn die hier ervaringsdeskundige zijn en hun verhaal willen delen? Zijn er ook positieve verhalen vraag ik mij af? Gewoon uit nieuwsgierigheid en interesse. Niet om mijn eigen huwelijk nog eens onder de loep te nemen.
Op school bij de kinderen zijn best veel ouders gescheiden. Mijn eigen huwelijk loopt al heel lang niet meer goed maar we hebben geen grote ruzies dus ik wil voor de kinderen (10 en 8 jaar) niet scheiden. Vriendinnen die ik spreek zeggen nooit voor de kinderen samen te blijven. Kinderen zijn flexibel enz. Maar zij hebben zelf geen gescheiden ouders, dus makkelijk praten. Dus ik vroeg me af of er volwassen zijn die hier ervaringsdeskundige zijn en hun verhaal willen delen? Zijn er ook positieve verhalen vraag ik mij af? Gewoon uit nieuwsgierigheid en interesse. Niet om mijn eigen huwelijk nog eens onder de loep te nemen.
vrijdag 17 februari 2023 om 15:48
Dat gezeik was bij mij thuis ook. Maar als ik nu zie hoe als kind van gescheiden ouders je hele leven bestaat uit pendelen (ik ben stiefouder), ben ik blij dat mijn ouders tegen heug en meug bij elkaar zijn gebleven. Ik denk dat ik meer beschadigd was geraakt van het gesleep dan van hun drama.sprokkelientje schreef: ↑17-02-2023 14:17Achteraf gezien vind ik het jammer dat mij ouders niet zijn gaan scheiden.
Ik heb een flinke tic overgehouden aan de ijzige stiltes, de onderhuidse spanningen en het gevoel dat ik verantwoordelijk was voor hun geluk en welzijn
Ik had mijn ouders ook geen leuker liefdesleven gegund ten koste van mij.
vrijdag 17 februari 2023 om 15:58
TO, als je N=1-verhalen zoekt van mensen die scheiden prima vinden. Dan vind je die hier
Als je zoekt naar onderzoeken van het effect van echtscheiding op kinderen, vind je dat er veel effect is
Maak de keus zelf. En als je bij je man weg wil, doe het dan bijtijds, voordat je elkaar van alles gaat verwijten
Nog beter: zoek hulp. Ga zelf eens met een therapeut praten. Of ga samen met je partner
Je zult niet de eerste zijn, die er na de scheiding achterkomt, dat haar huwelijk eigenlijk niet stuk had gehoeven
Als je zoekt naar onderzoeken van het effect van echtscheiding op kinderen, vind je dat er veel effect is
Maak de keus zelf. En als je bij je man weg wil, doe het dan bijtijds, voordat je elkaar van alles gaat verwijten
Nog beter: zoek hulp. Ga zelf eens met een therapeut praten. Of ga samen met je partner
Je zult niet de eerste zijn, die er na de scheiding achterkomt, dat haar huwelijk eigenlijk niet stuk had gehoeven
vrijdag 17 februari 2023 om 16:06
Vanuit mijn privé geen ervaring mee. Maar in bijgaande link staat erg veel informatie gebaseerd op onderzoeken naar kinderen en scheiding.
https://www.nji.nl/scheiding/gevolgen-voor-kinderen
https://www.nji.nl/scheiding/gevolgen-voor-kinderen
•
vrijdag 17 februari 2023 om 16:16
Nee geen spanningen meestal. We werken prima samen maar hebben het niet echt leuk. Heel gezellig vind ik het niet, vooral omdat hij veel op de kinderen moppert. Ik klaag nooit over mijn man thuis. Hij ooit niet over mij. Met mijn man kan ik niet praten. Hij vind alles wel best zo. Mijn frustraties bespreek ik met vriendinnen. Ik wil zelf graag relatietherapie gaan doen maar hij vraagt zich af wat dat voor nut heeft.hanke321 schreef: ↑17-02-2023 15:04Hoe ziet dat geen grote ruzies eruit? Hangt er een gespannen sfeer? Houd je nog van je man? Is het ok om in zijn buurt te zijn? Kun je overleggen met elkaar? Kun je samenwerken met hem, een spelletje doen, het leuk hebben met elkaar? Hangt er een gezellig sfeer?
Als er iets is, met wie bespreek je dat dan? Horen je kinderen je klagen over je man? Moeten zij een steunende rol vervullen? Partij trekken?
Mijn ouders hebben zich achter het excuus 'bij elkaar blijven voor de kinderen' verschuild en dat is qua sfeer en veiligheid in huis niet geweest wat het zou moeten zijn voor de gezonde ontwikkeling van een kind.
En dan druk ik me nog zachtjes uit.
Het jaar dat ik uit huis ging zijn ze gescheiden.
In ons geval denk ik dat scheiden zeker niet beter is voor de kinderen. De beschadiging die ze nu vanuit huis meekrijgen is dat ze opgroeien in een liefdeloos huwelijk. Iets wat mijn ouders ook hadden dus ik ben er wel bang voor dat zij dit slechte voorbeeld ook weer meenemen. Maar de gevolgen van een scheiding lijken mij groter.
Wat een heftige verhalen
vrijdag 17 februari 2023 om 16:21
Stientje schreef: ↑17-02-2023 15:13Dat kinderen flexibel zijn is echt het grootste fabeltje dat ouders elkaar wijsmaken. Kinderen hebben juist behoefte aan stabiliteit en vastigheid en houden over het algemeen niet van veranderingen. Je moet er dus niet vanuit gaan dat je kinderen het allemaal wel prima vinden, want dat is niet zo.
Dat was bij mijn opleiding familie mediation ook 1 van de eerste dingen die ter sprake kan met de volgende beeldspraak:
Je hebt een peuter die in een box zit..jij pakt hem op en zet hem op de bank. Kijk hem eens flexibel zijn, nu zit hij daar.
Ja, omdat hij daar neergezet wordt en geen keus heeft..niet omdat hij dat zelf wilde.
En in een scheiding haal je kinderen op dezelfde manier uit hun vertrouwde omgeving (de box) weg en zet je ze ergens anders neer..dat heeft niks met flexibiliteit te maken, ze hebben gewoon geen keus.
vrijdag 17 februari 2023 om 16:22
Ik ben geen kind van gescheiden ouders. Ik ben wel het kind van een moeder waarvan de ouders wel hadden moeten scheiden. Mijn moeder heeft het daar tot op de dag van vandaag nog over dat mijn grootouders niet bij elkaar hadden moeten blijven. De sfeer was daar thuis ijzig te noemen. En onbewust heeft mijn moeder bepaalde dingen uit die relatie meegenomen in haar opvoeding van ons.
Ik ben dus niet van mening dat je als ouders zijnde koste wat het kost bij elkaar moet blijven. Ik ben wel van mening dat er goed gekeken moet worden naar wat voor kinderen het prettigst is.
Als je als ouders zijnde geen relatie meer met elkaar kunt hebben, om welke reden dan ook, dan ben je het je kinderen verplicht om dat in goede harmonie te doen. Voor de kinderen hoor je wel te proberen om zoveel mogelijk nog met elkaar door één deur te kunnen.
Als je soms hoort dat de ene ouder niet op de verjaardag wil komen als de andere ouder er is of dat ma boos is omdat pa is uitgenodigd voor de bruiloft... dan denk ik: Waarom heb je het zo lang laten aanmodderen?
Dat moet je voorkomen.
Ik ben dus niet van mening dat je als ouders zijnde koste wat het kost bij elkaar moet blijven. Ik ben wel van mening dat er goed gekeken moet worden naar wat voor kinderen het prettigst is.
Als je als ouders zijnde geen relatie meer met elkaar kunt hebben, om welke reden dan ook, dan ben je het je kinderen verplicht om dat in goede harmonie te doen. Voor de kinderen hoor je wel te proberen om zoveel mogelijk nog met elkaar door één deur te kunnen.
Als je soms hoort dat de ene ouder niet op de verjaardag wil komen als de andere ouder er is of dat ma boos is omdat pa is uitgenodigd voor de bruiloft... dan denk ik: Waarom heb je het zo lang laten aanmodderen?
Dat moet je voorkomen.
vrijdag 17 februari 2023 om 16:25
Niet alles gelezen, maar ik denk dat het van grote invloed is hoe jullie na de scheiding met elkaar omgaan.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 was. Ik heb dat gesleep, zoals veel het hier noemen, nooit zo ervaren. Mijn ouders woonden in dezelfde wijk, 5 min fietsen van elkaar. Ik voelde me extreem flexibel, kon altijd even wat in het andere huis oppikken, en ze brachten ook iedere week spullen voor ons heen en weer (schoolboeken bijv.), in co-ouderschap.
Mijn ouders gingen na de scheiding vriendelijk en rustig met elkaar om. Verjaardagen en sinterklaas vierden we met zijn allen. Dus ook daar geen getouwtrek of spanning.
Toen mijn ouders nieuwe partners kregen, leerde ik pas wat warmte in huis is. Hoe liefde eruit ziet. Ik ben echt heel blij dat ik dat mee heb mogen maken, want ik denk echt dat ik anders een heel andere template gehad voor mijn eigen relaties als volwassene. Nu heb ik gezien hoe waardevol liefde kan zijn, hoe mensen echt een team kunnen zijn en op die manier de wereld aan kunnen. Dat heb ik tussen mijn ouders nooit gezien.
Dus, als je dicht bij elkaar en de school en vriendjes van de kinderen gaat wonen, en fijn met elkaar omgaat, denk ik dat kinderen zeker beter uit een scheiding kunnen komen dan wanneer je verplicht bij elkaar blijft.
Dan vind ik uit elkaar gaan meer over je eigen belang heenstappen dan voor de kinderen lekker comfortabel bij elkaar blijven, en daarmee het beeld afgeven dat het leven nou eenmaal niet zo liefdevol en sprankelend is. Ondanks dat bij elkaar blijven voor de kinderen vaak wordt neergezet als de ultieme liefdevolle opoffering die je voor de kinderen over moet hebben. Maar het is ook gewoon wel heel makkelijk en vertrouwd..
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 was. Ik heb dat gesleep, zoals veel het hier noemen, nooit zo ervaren. Mijn ouders woonden in dezelfde wijk, 5 min fietsen van elkaar. Ik voelde me extreem flexibel, kon altijd even wat in het andere huis oppikken, en ze brachten ook iedere week spullen voor ons heen en weer (schoolboeken bijv.), in co-ouderschap.
Mijn ouders gingen na de scheiding vriendelijk en rustig met elkaar om. Verjaardagen en sinterklaas vierden we met zijn allen. Dus ook daar geen getouwtrek of spanning.
Toen mijn ouders nieuwe partners kregen, leerde ik pas wat warmte in huis is. Hoe liefde eruit ziet. Ik ben echt heel blij dat ik dat mee heb mogen maken, want ik denk echt dat ik anders een heel andere template gehad voor mijn eigen relaties als volwassene. Nu heb ik gezien hoe waardevol liefde kan zijn, hoe mensen echt een team kunnen zijn en op die manier de wereld aan kunnen. Dat heb ik tussen mijn ouders nooit gezien.
Dus, als je dicht bij elkaar en de school en vriendjes van de kinderen gaat wonen, en fijn met elkaar omgaat, denk ik dat kinderen zeker beter uit een scheiding kunnen komen dan wanneer je verplicht bij elkaar blijft.
Dan vind ik uit elkaar gaan meer over je eigen belang heenstappen dan voor de kinderen lekker comfortabel bij elkaar blijven, en daarmee het beeld afgeven dat het leven nou eenmaal niet zo liefdevol en sprankelend is. Ondanks dat bij elkaar blijven voor de kinderen vaak wordt neergezet als de ultieme liefdevolle opoffering die je voor de kinderen over moet hebben. Maar het is ook gewoon wel heel makkelijk en vertrouwd..
vrijdag 17 februari 2023 om 16:26
Met het risico dat ik mensen voor hun hoofd ga stoten..
Mijn ouders hebben een goed huwelijk, inmiddels al meer dan 40 jaar. Ik heb daarmee het geluk gehad dat ik een fijne jeugd had en een goed voorbeeld. Ook in moeilijke tijden en periodes hebben ze voor elkaar en ons gezin gevochten. Ik heb ingezien en geleerd dat elk huwelijk moeilijke tijden kent maar dat je daar dan samen weer uitkomt en dan weer heel erg gelukkig met elkaar kunt zijn. Liefde is een werkwoord, dat geloof ik echt.
Ik denk dat het huwelijk van je ouders onbewust een heel groot effect heeft op kinderen (die dan later weer volwassenen worden) en hoe zij in relaties staan. Het valt mij namelijk best vaak op, dat mijn vriendinnen wiens ouders gescheiden zijn, veel sneller zelf scheiden en de handdoek in de ring gooien. Ook wanneer ze zelf zeggen dat ze geen gevolgen van hun ouders' scheiding hebben ondervonden.
Bij vriendjes merkte ik dit ook trouwens. Er is in ieder geval in mijn directe omgeving een merkbaar verschil tussen hoe mensen van gescheiden ouders en ongescheiden ouders in relaties staan. Niet allemaal natuurlijk, maar wel genoeg dat het me is opgevallen.
Mijn ouders hebben een goed huwelijk, inmiddels al meer dan 40 jaar. Ik heb daarmee het geluk gehad dat ik een fijne jeugd had en een goed voorbeeld. Ook in moeilijke tijden en periodes hebben ze voor elkaar en ons gezin gevochten. Ik heb ingezien en geleerd dat elk huwelijk moeilijke tijden kent maar dat je daar dan samen weer uitkomt en dan weer heel erg gelukkig met elkaar kunt zijn. Liefde is een werkwoord, dat geloof ik echt.
Ik denk dat het huwelijk van je ouders onbewust een heel groot effect heeft op kinderen (die dan later weer volwassenen worden) en hoe zij in relaties staan. Het valt mij namelijk best vaak op, dat mijn vriendinnen wiens ouders gescheiden zijn, veel sneller zelf scheiden en de handdoek in de ring gooien. Ook wanneer ze zelf zeggen dat ze geen gevolgen van hun ouders' scheiding hebben ondervonden.
Bij vriendjes merkte ik dit ook trouwens. Er is in ieder geval in mijn directe omgeving een merkbaar verschil tussen hoe mensen van gescheiden ouders en ongescheiden ouders in relaties staan. Niet allemaal natuurlijk, maar wel genoeg dat het me is opgevallen.
vrijdag 17 februari 2023 om 16:29
Dat ben ik. En ik heb denk ik wel een positief verhaal.
Weinig omgang geweest met vader door huiselijk geweld/psychisch geweld en desinteresse.
Mijn moeder is enorm sterk geweest om mij en mijn broer altijd het beste te geven. Door haar weet ik dat ik nooit in een ongezonde relatie hoef te blijven.
Ze werkte, vooral als wij op school zaten, we zaten in een financieel goede situatie waarin we niets te kort kwamen en we deden leuke dingen met elkaar als gezin. Later kwam er een stiefvader bij waarmee de band erg goed is.
Weinig omgang geweest met vader door huiselijk geweld/psychisch geweld en desinteresse.
Mijn moeder is enorm sterk geweest om mij en mijn broer altijd het beste te geven. Door haar weet ik dat ik nooit in een ongezonde relatie hoef te blijven.
Ze werkte, vooral als wij op school zaten, we zaten in een financieel goede situatie waarin we niets te kort kwamen en we deden leuke dingen met elkaar als gezin. Later kwam er een stiefvader bij waarmee de band erg goed is.
vrijdag 17 februari 2023 om 16:32
zoek eens hulp voor jezelf, voor jullieHaytie schreef: ↑17-02-2023 16:16Nee geen spanningen meestal. We werken prima samen maar hebben het niet echt leuk. Heel gezellig vind ik het niet, vooral omdat hij veel op de kinderen moppert. Ik klaag nooit over mijn man thuis. Hij ooit niet over mij. Met mijn man kan ik niet praten. Hij vind alles wel best zo. Mijn frustraties bespreek ik met vriendinnen. Ik wil zelf graag relatietherapie gaan doen maar hij vraagt zich af wat dat voor nut heeft.
In ons geval denk ik dat scheiden zeker niet beter is voor de kinderen. De beschadiging die ze nu vanuit huis meekrijgen is dat ze opgroeien in een liefdeloos huwelijk. Iets wat mijn ouders ook hadden dus ik ben er wel bang voor dat zij dit slechte voorbeeld ook weer meenemen. Maar de gevolgen van een scheiding lijken mij groter.
Wat een heftige verhalen
echt, dat maakt het leven zoveel fijner
vrijdag 17 februari 2023 om 16:35
Mijn ouders waren ook lang getrouwd. De 40 jaar hebben ze helaas net niet gehaald, omdat mijn vader net in dat jaar overleed. Wat dat betreft hebben we een goed voorbeeld gehad.Zeeschelp schreef: ↑17-02-2023 16:26Met het risico dat ik mensen voor hun hoofd ga stoten..
Mijn ouders hebben een goed huwelijk, inmiddels al meer dan 40 jaar. Ik heb daarmee het geluk gehad dat ik een fijne jeugd had en een goed voorbeeld. Ook in moeilijke tijden en periodes hebben ze voor elkaar en ons gezin gevochten. Ik heb ingezien en geleerd dat elk huwelijk moeilijke tijden kent maar dat je daar dan samen weer uitkomt en dan weer heel erg gelukkig met elkaar kunt zijn. Liefde is een werkwoord, dat geloof ik echt.
Ik denk dat het huwelijk van je ouders onbewust een heel groot effect heeft op kinderen (die dan later weer volwassenen worden) en hoe zij in relaties staan. Het valt mij namelijk best vaak op, dat mijn vriendinnen wiens ouders gescheiden zijn, veel sneller zelf scheiden en de handdoek in de ring gooien. Ook wanneer ze zelf zeggen dat ze geen gevolgen van hun ouders' scheiding hebben ondervonden.
Bij vriendjes merkte ik dit ook trouwens. Er is in ieder geval in mijn directe omgeving een merkbaar verschil tussen hoe mensen van gescheiden ouders en ongescheiden ouders in relaties staan. Niet allemaal natuurlijk, maar wel genoeg dat het me is opgevallen.
Helaas heb ik hun voorbeeld niet weten te volgen. De wil was er wel, maar het leven liep anders. Je hebt 2 mensen nodig om een huwelijk of relatie goed te houden en vaak werkt het gewoon niet. De één (waarvan de ouders niet gescheiden waren) beëindigde de relatie zelf met mij, de ander (waarvan de ouders ook niet gescheiden waren) en ik hadden al ruim 5 jaar op en af problemen waarbij ik uiteindelijk de stekker eruit heb getrokken. Inmiddels heb ik weer ruim 5,5 jaar een relatie met een man (waarvan de ouders ook niet gescheiden zijn) en hoop ik met hem oud te worden.
Ik wil er maar mee zeggen dat je het niet altijd kunt gooien op het harmonieuze huwelijk van je ouders....
vrijdag 17 februari 2023 om 16:43
vrijdag 17 februari 2023 om 16:44
Ik vraag me wel altijd of waar deze conclusie vandaan komt. Hoezo is de conclusie: ouders hadden moeten scheiden maar niet ouders hadden hun best moeten doen voor hun gezin/huwelijk? De meeste kinderen worden ooit geboren uit veel liefde. Waarom niet wat harder werken om samen die liefde terug te vinden ipv op te geven?Yraatje schreef: ↑17-02-2023 16:22Ik ben geen kind van gescheiden ouders. Ik ben wel het kind van een moeder waarvan de ouders wel hadden moeten scheiden. Mijn moeder heeft het daar tot op de dag van vandaag nog over dat mijn grootouders niet bij elkaar hadden moeten blijven. De sfeer was daar thuis ijzig te noemen. En onbewust heeft mijn moeder bepaalde dingen uit die relatie meegenomen in haar opvoeding van ons.
Tuurlijk niet, en zo zijn er ook genoeg kinderen van gescheiden ouders die zelf wel heel hard werken voor hun huwelijk en gelukkig getrouwd zijn. Het is geen vaststaand feit zonder uitzonderingen. Het gaat om de tendens die ik in grote lijnen zie.
zeeschelp wijzigde dit bericht op 17-02-2023 16:56
Reden: Quote ingekort ivm leesbaarheid
Reden: Quote ingekort ivm leesbaarheid
22.00% gewijzigd
vrijdag 17 februari 2023 om 16:52
vrijdag 17 februari 2023 om 16:52
Vroeger op school waren zusje en ik volgens mij de enige kinderen waarvan de ouders niet meer samen waren. Nu was ik 3 en zIs baby toen ze uit elkaar gingen dus ik weet niet beter.
Mijn moeder had snel een nieuwe man maar is daar ook van gescheiden toen ik 14/15 was, dat heb ik wel bewust meegemaakt en dat was geen pretje. Niet dat ze samen hadden moeten blijven maar ze ( vooral mijn moeder) had het wel anders mogen aanpakken. En zelfs nu dik 30 jaar en dik 45 jaar laten kan ze nooit eens iets positiefs over de vaders zeggen.
Alleen nu krijgt ze van mij een antwoord als “ jij bent en mee getrouwd en kinderen mee gemaakt niet ik”.
Mijn moeder had snel een nieuwe man maar is daar ook van gescheiden toen ik 14/15 was, dat heb ik wel bewust meegemaakt en dat was geen pretje. Niet dat ze samen hadden moeten blijven maar ze ( vooral mijn moeder) had het wel anders mogen aanpakken. En zelfs nu dik 30 jaar en dik 45 jaar laten kan ze nooit eens iets positiefs over de vaders zeggen.
Alleen nu krijgt ze van mij een antwoord als “ jij bent en mee getrouwd en kinderen mee gemaakt niet ik”.
vrijdag 17 februari 2023 om 16:57
Als dit inderdaad 'de problemen' zijn, lijkt mij dat ook.Haytie schreef: ↑17-02-2023 16:16Nee geen spanningen meestal. We werken prima samen maar hebben het niet echt leuk. Heel gezellig vind ik het niet, vooral omdat hij veel op de kinderen moppert. Ik klaag nooit over mijn man thuis. Hij ooit niet over mij. Met mijn man kan ik niet praten. Hij vind alles wel best zo. Mijn frustraties bespreek ik met vriendinnen. Ik wil zelf graag relatietherapie gaan doen maar hij vraagt zich af wat dat voor nut heeft.
In ons geval denk ik dat scheiden zeker niet beter is voor de kinderen. De beschadiging die ze nu vanuit huis meekrijgen is dat ze opgroeien in een liefdeloos huwelijk. Iets wat mijn ouders ook hadden dus ik ben er wel bang voor dat zij dit slechte voorbeeld ook weer meenemen. Maar de gevolgen van een scheiding lijken mij groter.
Wat een heftige verhalen
Als je het richting man ook frustraties noemt (weet ik natuurlijk niet, is een aanname), verklaart dat misschien waarom hij zich afsluit. Het is niet leuk om te horen dat iemand zich aan je ergert of je iets verkeerd doet. Het is dan fijner te horen dat iemand problemen ervaart en er met z'n tweeën aan wil werken en ook eigen fouten erkent etc.
vrijdag 17 februari 2023 om 16:59
Mijn ouders zijn niet gescheiden en ik vind het écht heel leuk om te zien dat ze echt een team zijn, van elkaar houden, het leuk hebben met elkaar, elkaar leuk vinden. Ik vind dat mooi om te zien en ook echt van toegevoegde waarde in mijn eigen leven. Het voelt als een warme basis, waar ik uit voort ben gekomen. En ik zie het als een mooi voorbeeld voor mezelf om na te streven.
Mijn vriend is een hele tijd bij zijn ex gebleven voor de kinderen. Er waren geen ruzies, maar het was wel liefdeloos. Uiteindelijk toch gescheiden, omdat een liefdeloos huwelijk ook niet het voorbeeld was dat hij aan de kinderen wilde geven en omdat het intern bij hem toch ook steeds meer ging schuren. Zijn kinderen (11 - 15 jaar) zeiden eigenlijk al heel snel tegen hem dat ze hun ouders ook wel erg verschillend vonden, dat hij er gelukkiger uitziet sinds de scheiding, dat hij een leukere vader is sinds de scheiding en dat ze het leuk vinden dat er "liefde" in huis is gekomen (doordat hij op mij verliefd werd). Dat laatste is echt iets nieuws voor ze, dat kennen ze niet echt vanuit hun jongere jaren. Wel ten opzichte van hen natuurlijk, maar niet tussen de volwassenen onderling.
Onderschat niet wat je kinderen zien, wat je uitstraalt en wat je ze onbewust meegeeft als je blijft. De (praktische) gevolgen van een scheiding kan je voor kinderen zo makkelijk mogelijk maken. En nee, zijn kinderen stonden ook niet te juichen toen ze gingen scheiden, maar ze zien wel echt heel duidelijk dat hun ouders nu leukere mensen zijn. En dat werkt ook weer positief naar de kinderen door.
Mijn vriend is een hele tijd bij zijn ex gebleven voor de kinderen. Er waren geen ruzies, maar het was wel liefdeloos. Uiteindelijk toch gescheiden, omdat een liefdeloos huwelijk ook niet het voorbeeld was dat hij aan de kinderen wilde geven en omdat het intern bij hem toch ook steeds meer ging schuren. Zijn kinderen (11 - 15 jaar) zeiden eigenlijk al heel snel tegen hem dat ze hun ouders ook wel erg verschillend vonden, dat hij er gelukkiger uitziet sinds de scheiding, dat hij een leukere vader is sinds de scheiding en dat ze het leuk vinden dat er "liefde" in huis is gekomen (doordat hij op mij verliefd werd). Dat laatste is echt iets nieuws voor ze, dat kennen ze niet echt vanuit hun jongere jaren. Wel ten opzichte van hen natuurlijk, maar niet tussen de volwassenen onderling.
Onderschat niet wat je kinderen zien, wat je uitstraalt en wat je ze onbewust meegeeft als je blijft. De (praktische) gevolgen van een scheiding kan je voor kinderen zo makkelijk mogelijk maken. En nee, zijn kinderen stonden ook niet te juichen toen ze gingen scheiden, maar ze zien wel echt heel duidelijk dat hun ouders nu leukere mensen zijn. En dat werkt ook weer positief naar de kinderen door.
meisje85 wijzigde dit bericht op 17-02-2023 17:10
0.70% gewijzigd
vrijdag 17 februari 2023 om 17:04
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 13 was. Hun huwelijk was echt niet goed, zoor verschillende zaken was er van beide kanten geen enkel vertrouwen meer in elkaar en daardoor ook veel ruzies.
Dat ze uit elkaar gingen heb ik ze nooit verweten en heb ik alle begrip voor. Waar ik geen begrip voor heb is dat ze daarna pas na een jaar of tien hun best gingen doen om op een normale manier met elkaar om te gaan en dat mijn moeder ervoor koos om met mij en mijn broertje naar de andere kant van het land te verhuizen (letterlijk, denk Groningen-Brabant) omdat zij geen zin had om bij mijn vader in de buurt te wonen. Dat betkende dus dat wij mijn vader veel minder zagen dan we eigenlijk wilden, dat mijn vader niet vaak bij dingen als uitvoeringen en sportwedstrijden kon zijn en dat we heel erg veel uren in de trein hebben doorgebracht, want brengen en halen was, voor allebei, te lastig.
Gelukkig kunnen ze nu op een normale manier met elkaar omgaan, zijn ze leuke opa en oma die gewoon tegelijkertijd op verjaardagen kunnen zijn en zo. Maar van mij hadden ze dat meteen mogen doen. Hun gezeik heeft een behoorlijke stempel op mijn puberteit gedrukt.
Dat ze uit elkaar gingen heb ik ze nooit verweten en heb ik alle begrip voor. Waar ik geen begrip voor heb is dat ze daarna pas na een jaar of tien hun best gingen doen om op een normale manier met elkaar om te gaan en dat mijn moeder ervoor koos om met mij en mijn broertje naar de andere kant van het land te verhuizen (letterlijk, denk Groningen-Brabant) omdat zij geen zin had om bij mijn vader in de buurt te wonen. Dat betkende dus dat wij mijn vader veel minder zagen dan we eigenlijk wilden, dat mijn vader niet vaak bij dingen als uitvoeringen en sportwedstrijden kon zijn en dat we heel erg veel uren in de trein hebben doorgebracht, want brengen en halen was, voor allebei, te lastig.
Gelukkig kunnen ze nu op een normale manier met elkaar omgaan, zijn ze leuke opa en oma die gewoon tegelijkertijd op verjaardagen kunnen zijn en zo. Maar van mij hadden ze dat meteen mogen doen. Hun gezeik heeft een behoorlijke stempel op mijn puberteit gedrukt.
"Je ne suis pas d’accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu’au bout pour que vous puissiez le dire." -Voltaire
vrijdag 17 februari 2023 om 17:05
Mijn ouders zijn al sinds de gescheiden zijn in een vechtscheiding verwikkeld. Ze zijn gescheiden toen ik 14 was, maar daarvoor heb ik ze nog nooit op enige genegenheid voor elkaar kunnen betrappen. Het was nooit gezellig thuis, en vooral mijn vader bood emotioneel gezien geen veiligheid.
Dit heeft mij best beschadigd. Gelukkig heb ik de trend wel kunnen doorbreken, ik ben gelukkig getrouwd, en we hebben een kleuter. Ik ben niet goed in het maken van ruzie en ik kan me totaal niet kwetsbaar opstellen, waardoor ik alles opkrop. Daardoor begrijpen mijn man en ik elkaar soms niet goed. Desondanks zit het met de liefde goed, en mijn zoon ziet twee ouders die soms kibbelen, maar ook ouders die elkaar graag knuffelen.
Dit heeft mij best beschadigd. Gelukkig heb ik de trend wel kunnen doorbreken, ik ben gelukkig getrouwd, en we hebben een kleuter. Ik ben niet goed in het maken van ruzie en ik kan me totaal niet kwetsbaar opstellen, waardoor ik alles opkrop. Daardoor begrijpen mijn man en ik elkaar soms niet goed. Desondanks zit het met de liefde goed, en mijn zoon ziet twee ouders die soms kibbelen, maar ook ouders die elkaar graag knuffelen.
sorcha_ wijzigde dit bericht op 17-02-2023 17:36
0.97% gewijzigd
vrijdag 17 februari 2023 om 17:07
Mijn ouders waren nooit echt verliefd op elkaar en waren alleen maar samen omdat ze dachten dat het zo hoorde. Ik heb mijn ouders ook nooit elkaar een kus zien geven, of een knuffel zien geven en ik heb ze zelfs nooit een complimentje naar elkaar zien maken. Dus toen ze gingen scheiden bloeiden ze allebei enorm op en daar ben ik echt blij om. Daarnaast waren mijn ouders heel relaxed. Ik woonde bij mijn moeder maar mijn vader woonde maar 10 minuten fietsen bij ons vandaan. Ik was altijd welkom en ging om het weekend naar mijn vader en blijf vaak in de avond bij hem eten. Dat is het belangrijkste dat je als ouder niet zo strict naar de omgangsregeling kijkt en eist dat de kinderen bij jou zijn omdat het jou weekend is. Laat ze gewoon vrij en probeer niet negatief over je ex te doen. Trouwens wacht met het krijgen van een nieuwe liefde totdat de kinderen volwassen zijn. Het is maar een paar jaartjes en je bespaart ze zoveel pijn.
vrijdag 17 februari 2023 om 17:26
Waar is dat legaal?Sorcha_ schreef: ↑17-02-2023 17:05Mijn ouders zijn al sinds de gescheiden zijn in een vechtscheiding verwikkeld. Ze zijn gescheiden toen ik 14 was, maar daarvoor heb ik ze nog nooit op enige genegenheid voor elkaar kunnen betrappen. Het was nooit gezellig thuis, en vooral mijn vader bood emotioneel gezien geen veiligheid.
Dit heeft mij best beschadigd. Gelukkig heb ik de trend wel kunnen doorbreken, ik ben gelukkig getrouwd met een kleuter. Ik ben niet goed in het maken van ruzie en ik kan me totaal niet kwetsbaar opstellen, waardoor ik alles opkrop. Daardoor begrijpen mijn man en ik elkaar soms niet goed. Desondanks zit het met de liefde goed, en mijn zoon ziet twee ouders die soms kibbelen, maar ook ouders die elkaar graag knuffelen.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
