Ben jij een kind van gescheiden ouders?

17-02-2023 14:14 169 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemiddag,

Op school bij de kinderen zijn best veel ouders gescheiden. Mijn eigen huwelijk loopt al heel lang niet meer goed maar we hebben geen grote ruzies dus ik wil voor de kinderen (10 en 8 jaar) niet scheiden. Vriendinnen die ik spreek zeggen nooit voor de kinderen samen te blijven. Kinderen zijn flexibel enz. Maar zij hebben zelf geen gescheiden ouders, dus makkelijk praten. Dus ik vroeg me af of er volwassen zijn die hier ervaringsdeskundige zijn en hun verhaal willen delen? Zijn er ook positieve verhalen vraag ik mij af? Gewoon uit nieuwsgierigheid en interesse. Niet om mijn eigen huwelijk nog eens onder de loep te nemen.
Solomio schreef:
18-02-2023 19:28
Dat van hot naar her is natuurlijk een negatieve benaming van iets wat ook heel prima benoemd kan worden als: kind heeft lekker twee huizen.

Ik snap serieus niet dat mensen niet doorhebben dat ze al vanuit hun vooroordeel dit soort dingen benoemen.
Kinderen krijgen dus ook die negatieve benamingen mee en dat beïnvloedt hoe ze het ervaren.

Dus laten we vooral eens beginnen met het neutraler te benoemen, dat is al winst.
Niet iedereen omarmt het instant vakantiegevoel. Ik zou zeggen, als je niet meer (voortdurend) onder hetzelfde dak wil met de andere ouder van je kinderen: huur om de beurt dan ergens een vakantiehuisje, hotelkamer of weet ik veel wat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 19:28
Dat van hot naar her is natuurlijk een negatieve benaming van iets wat ook heel prima benoemd kan worden als: kind heeft lekker twee huizen.

Ik snap serieus niet dat mensen niet doorhebben dat ze al vanuit hun vooroordeel dit soort dingen benoemen.
Kinderen krijgen dus ook die negatieve benamingen mee en dat beïnvloedt hoe ze het ervaren.

Dus laten we vooral eens beginnen met het neutraler te benoemen, dat is al winst.
Hoeveel kinderen ken jij, die het hebben van 2 huizen joepie vinden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk overigens ook dat veel mensen gewoon niet uit hun relatie durven stappen. Kijk alleen al op dit forum hoe vaak dat gebeurt, zelfs als er helemaal geen kinderen in het spel zijn. Als je kinderen hebt, kan je jezelf sussen met de gedachte dat het niet goed voor hen is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 19:29
Kinderen hebben in heel veel dingen geen stem, vinden we volstrekt normaal.
Maar hierin is dat ineens een probleem?
Dat je hen uit een stabiele situatie haalt. In veel gevallen om zelf kortstondig 'gelukkig' te zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
TinyTiny schreef:
18-02-2023 19:35
Dat je hen uit een stabiele situatie haalt. In veel gevallen om zelf kortstondig 'gelukkig' te zijn.
Je presenteert de laatste zin nogal als feit, waar haal je dat vandaan?
Solomio schreef:
18-02-2023 19:22
Is dat nou echt wat je daar uithaalt?
Het gaat om wat je als basis ziet: ik zie mijzelf als basis en wat erbij komt is meegenomen.
De meeste mensen zien hun relatie als basis en dan krijg je dus dat gedoe over bij elkaar blijven, tenzij je elkaar naar het leven staat.
Ik denk dat het probleem vooral is dat ze - al dan niet een maatschappelijke? - verwachting hebben over de manier waarop het ingevuld moet worden. Terwijl ik juist probeer te zeggen dat mensen daar veel vrijer mee zouden moeten kunnen omgaan. Máár zodra er dus kinderen zijn, zijn het voor hen wel de ouders met wie zij hún stabiele basis in stand houden. Hun verjaardagen vieren, de thuisbasis hebben, hun vaste aanspreekpunt, tradities in stand houden, familie delen etc.

Hoe de volwassenen het als individu invullen is verder aan hen. Maar hierin lijken mensen juist erg zwart-wit.
Het is vaak óf alles. Of meteen ook helemaal niets (meer).
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
18-02-2023 19:37
Je presenteert de laatste zin nogal als feit, waar haal je dat vandaan?
Nogmaals: ik vind dat je er eerst alles aan gedaan moet hebben samen voor de kinderen.
Al eerder ook gemeld dat in geval van bijv. geweld je het beste het kind zsm uit die situatie kan halen. En ook als je er alles aan doet, kan het alsnog stuk gaan. Echter genoeg mensen die uiteindelijk ook spijt hebben en achteraf vinden dat ze de beslissing te snel gemaakt hebben.
meisje85 schreef:
18-02-2023 19:37
Je presenteert de laatste zin nogal als feit, waar haal je dat vandaan?
Er zijn onderzoeken die uitwijzen dat na x jaar de mensen die bij elkaar bleven gelukkiger waren dan de mensen die wel gescheiden zijn.

Scheiden is niet zaligmakend, een relatie ook niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
TinyTiny schreef:
18-02-2023 19:23
Bij voorkeur wel in 1 huis. Dan heeft het kind een vaste basis en hoeft het niet van hot naar her.
Oei. Ik had drie huizen. Twee in dezelfde wijk, waar mijn ouders co-ouderschapten. En het weekendhuis van één van die ouders, waar we bijna elk weekend wel (even) naar toe gingen.
Ik vond het heerlijk. Dríe plekken die allemaal de mijne waren, met elk hun eigen positieve punten.
Ik had voor mijn gevoel zoveel méér dan kinderen met slechts één plek.

En dat niemand zo veel van een kind zal houden als de eigen ouder ben ik het ook niet mee eens. Dat is helemaal niet per definitie altijd zo. Ook niet als blijde biologische ouders zielsveel en onvoorwaardelijk van een kind houden. Je kunt namelijk ook zielsveel en onvoorwaardelijk van een kind houden wat je niet verwekt hebt, en waar je niet bij de eerste levensjaren was.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
feow schreef:
18-02-2023 19:43
Oei. Ik had drie huizen. Twee in dezelfde wijk, waar mijn ouders co-ouderschapten. En het weekendhuis van één van die ouders, waar we bijna elk weekend wel (even) naar toe gingen.
Ik vond het heerlijk. Dríe plekken die allemaal de mijne waren, met elk hun eigen positieve punten.
Ik had voor mijn gevoel zoveel méér dan kinderen met slechts één plek.

En dat niemand zo veel van een kind zal houden als de eigen ouder ben ik het ook niet mee eens. Dat is helemaal niet per definitie altijd zo. Ook niet als blijde biologische ouders zielsveel en onvoorwaardelijk van een kind houden. Je kunt namelijk ook zielsveel en onvoorwaardelijk van een kind houden wat je niet verwekt hebt, en waar je niet bij de eerste levensjaren was.
Fijn dat jij het als prettig hebt ervaren. Ik ken eigenlijk geen kinderen die er om staan te springen.
Verder heb ik nergens gezegd dat anderen dan biologische ouders net zoveel van een kind kunnen houden. Ook heel fijn trouwens als dat het geval is!
Alle reacties Link kopieren Quote
Banananaa schreef:
18-02-2023 19:43
Er zijn onderzoeken die uitwijzen dat na x jaar de mensen die bij elkaar bleven gelukkiger waren dan de mensen die wel gescheiden zijn.

Scheiden is niet zaligmakend, een relatie ook niet.
Ben wel erg benieuwd naar die onderzoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
En dan nog even reagerend op OP.

Mijn ouders zijn gescheiden, en ik ben en was daar heel gelukkig mee. Het gebrek aan affectie in ons gezin heeft echt zijn sporen nagelaten. In een ander topic had ik ook een post geplaatst. Ik ben er geen voorstander van om voor de kinderen bij elkaar te blijven. Kinderen zijn namelijk net mensen die doorhebben als het niet goed zit, zelfs als er nooit ruzies zijn.

Ik heb toen ik 11 was een keer geroepen dat ze maar moesten gaan scheiden. Bleek dus later dat ze toen al een paar jaar relatietherapie volgden en dat dat dus niet werkte, toen ik 15 was zijn ze officieel gescheiden.

En ik kan je vertellen, dat was dan ook weer niet handig, want ik woonde bij mijn moeder en zij had op dat moment meer dan genoeg aan zichzelf en zorgen dat er genoeg geld op tafel kwam, en ik ben me door het gebrek aan aandacht als een terrorpuber gaan gedragen.

Dus als je dan een soort advies van mij zou willen, wacht niet tot ze in de pubertijd zitten. Tenzij je je kinderen erg goed begeleid en ze blijft zien. (Maar goed dat is mijn projectie op het geheel).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben van de regen in de drup geraakt: Ik herinner mij geen liefdevol huwelijk, maar dat was niet zo erg als de scheiding. Na de scheiding was het oorlog en toen mijn moeder een jaar later plotseling overleed heeft dat ervoor gezorgd dat dat alles jarenlang mooi door is blijven etteren. Ik zie de scheiding van mijn ouders dus vooral als katalysator van nog meer ellende.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
Ja, en ik heb er vrij weinig last van gehad. Rondom de scheiding was er veel spanning in huis en heb ik als kind het één en ander meegekregen (ook al probeerde ze geen ruzie te maken in ons bijzijn). Nadat de scheiding is uitgesproken hebben ze beide de rust gevonden en zijn inmiddels beste vrienden. 25 jaar naar dato zitten we met de gehele familie op belangrijke dagen (verjaardagen, kerst, Sinterklaas etc). Mijn moeder is inmiddels hertrouwd en ook mijn vader en hij kunnen het prima vinden. Destijds was de regeling zo dat we om de twee weken een weekend naar vader moesten, maar in werkelijkheid zaten we daar elk weekend. Zowel mijn zus als ik hebben ook de laatste tienerjaren bij hem gewoond. We mochten zijn waar we wilden zijn, dat is door geen van beide tegen gehouden. Hebben eigenlijk ook nooit slecht gesproken over elkaar.

Ik heb wel een vorm van verlatingsangst overgehouden aan de scheiding maar dat komt meer door de familie eromheen die ons in de steek liet terwijl wij nog kinderen waren. (Wilde niks meer te maken hebben met mijn moeder, en omdat primaire verblijfadres moeder was, dus ook niet met ons). Moeders familie was sowieso niet in The picture, dus dat heb ik wel heel erg gevonden. Vanaf 10 jaar geen opa/oma/ooms/tante/nichtjes/neefjes
Ik weet dat mijn moeder veel geprobeerd heeft om die band te herstellen destijds maar ze zaten vol wrok. Op latere leeftijd wel nog een soort van contact gekregen met voornamelijk oma en opa maar dat was heel oppervlakkig.

Ik ben van hetzelfde motto als je vriendinnen. Omdat spanning en ruzie niet goed is voor kind, en ook je zelf gelukkig moet zijn. Alleen doe het netjes (vechtscheiding word ik altijd furieus van)
Alle reacties Link kopieren Quote
Elfilin schreef:
18-02-2023 19:33
Niet iedereen omarmt het instant vakantiegevoel. Ik zou zeggen, als je niet meer (voortdurend) onder hetzelfde dak wil met de andere ouder van je kinderen: huur om de beurt dan ergens een vakantiehuisje, hotelkamer of weet ik veel wat.
En dan nog een huis delen met je ex? Lijkt me vreselijk en ik zou daar heel ongelukkig van worden. Denk niet dat mijn kinderen er dan een leuke moeder door zouden hebben. Dan heb je geen eigen plek je deelt je bed nog met je ex en al zijn zooi nee dankje.
De kinderen hebben 2x een thuis. Bij mij en bij hun vader. Al zijn ze meestal bij mij.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, het is leuk bedacht, maar het levert in de gevallen die ik ken vooral veel stress op en mislukt daardoor. Als je eenmaal uit elkaar bent of die kant op beweegt, is het verdomd lastig je niet te gaan ergeren aan dat wat een ander doet in de ruimte die je dan toch nog met die ander deelt, zij het op verschillende momenten. Bovendien moet het financieel ook maar haalbaar zijn. Beter kan je dan maar gewoon voor 2 fijne "thuizen" voor de kinderen zorgen, waarbij kinderen zo min mogelijk gedoe ervaren van het heen en weer gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Elfilin schreef:
18-02-2023 19:30
Niet per se, maar het gevolg van apart gaan wonen is dan vaak wel dat het kind dan vaak degene is die van woning "wisselt". Nu zullen er genoeg zijn die zeggen dat ze dat nooit als enig probleem hebben ervaren, maar ik denk dat het voor de meeste mensen gewoon minder leuk is dan gewoon je eigen vaste woonplek hebben. Waar je echt thuis bent.

Dan ben je vijf jaar verder en hebben beide ouders voor zichzelf misschien dan wel een eigen "thuis" al dan niet met een nieuwe *braak* partner (waarom moet dit toch ZO vaak... Blijf gewoon forever single dan...) maar kind is intussen wekelijks met koffer op reis geweest en heeft nog nooit ergens langer dan 2 weken aan 1 stuk kunnen slapen. Tenzij er met één ouder geen of beduidend minder contact is.

Waarom is het ineens zo erg om met meerdere mensen in 1 huis te wonen. Als kind woonde je ook meerdere jaren met dezelfde mensen onder één dak. En dan ineens zou je niet meer met een ander onder hetzelfde dak kunnen wonen?
Ja dat gedoe met die knip en plak gezinnen begrijp ik ook niet... Mijn moeder had een trits mannen achter zich aan ( knappe vrouw, goed gezelschap, regelde haar zaakjes, we woonden mooi) die wel bij haar wilden intrekken. Zolang haar dochters nog thuis woonden, kwam daar niets van in 😂 en als ze een vriend had die wij niks vonden, dan vroegen we op een gegeven moment: word jij onze nieuwe papa??? Toen waren we wel ouder hoor ;)
Ik had een sterk gevoel van ergens bij horen, ook al telde ons gezin enkel vrouwen. We gingen maar een keer in de twee weken naar papa, later een keer in de drie weken...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou je huwelijk zeker juist eens onder de loep nemen. Mijn ouders hebben jaren geprobeerd om samen te blijven “voor de kinderen”. Toen ze eenmaal bij elkaar weg gingen, was ik opgelucht. Ik snap echt niet waarom je bij elkaar blijft voor de kinderen. Wat voor voorbeeld geef je je kinderen dan mee? Kinderen horen op te groeien in een écht liefdevol gezin, en niet een gezin dat doet alsof.
Je doet niet alleen je kinderen tekort, ook jezelf. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben gescheiden toen mijn zoon 1 jaar was. Hij weet dus niet beter.
Heeft het bij zijn vader en stiefmoeder goed en bij mij en mijn vriend ook goed. Met z’n vieren gaan we ook goed door één deur. Verjaardagen vieren we samen enz.
Maar als je mijn zoon vraagt wat hij het liefste zou willen is dat zijn ouders bij elkaar zouden zijn. Want bij mij mist hij zijn vader en andersom ook.

Hij is wel een heel gelukkig kind en voelt dat we allemaal veel van hem houden.
Als ik bij zijn vader was gebleven dan was ik in ieder geval erg ongelukkig geweest. En of dat fijn is voor een kind…

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven