Ben jij een kind van gescheiden ouders?

17-02-2023 14:14 169 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Goedemiddag,

Op school bij de kinderen zijn best veel ouders gescheiden. Mijn eigen huwelijk loopt al heel lang niet meer goed maar we hebben geen grote ruzies dus ik wil voor de kinderen (10 en 8 jaar) niet scheiden. Vriendinnen die ik spreek zeggen nooit voor de kinderen samen te blijven. Kinderen zijn flexibel enz. Maar zij hebben zelf geen gescheiden ouders, dus makkelijk praten. Dus ik vroeg me af of er volwassen zijn die hier ervaringsdeskundige zijn en hun verhaal willen delen? Zijn er ook positieve verhalen vraag ik mij af? Gewoon uit nieuwsgierigheid en interesse. Niet om mijn eigen huwelijk nog eens onder de loep te nemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat hier gezegd wordt klopt: een slecht huwelijk is ook schadelijk voor de kinderen.
Ik ben de jongste van 4.
Ik was 6 toen mijn ouders uit elkaar gingen, de oudste 18 en uit huis.
De oudste heeft geleden onder het huwelijk en de scheiding. Maar hoefde niet met tas heen en weer.
Ik was 6, en werd een weekend- kind.
Ik heb zwaar geleden onder de scheiding. Ik kan me heel weinig herinneren van de tijd dat we met elkaar woonden.
Alle 4 hebben we echt een tik gehad van het huwelijk/de scheiding.

Nu nog. Op verjaardagen nodigen we het liefst maar 1 ouder uit.
Maar nu ik een kind heb, is dat niet te doen natuurlijk. Daar willen alle opa's en oma's bij zijn.
En lopen wij op onze tenen en houden we die 2 steeds zo ver mogelijk uit elkaar.
Zelfs mijn schoonouders helpen daarbij.

Conclusie: die 2 hadden nooit aan een gezin moeten beginnen.
She was brave and strong and broken, all at once.
Woez schreef:
18-02-2023 10:13

Ik was 6, en werd een weekend- kind.
Ik heb zwaar geleden onder de scheiding. Ik kan me heel weinig herinneren van de tijd dat we met elkaar woonden.
Alle 4 hebben we echt een tik gehad van het huwelijk/de scheiding.

Conclusie: die 2 hadden nooit aan een gezin moeten beginnen.
Ik was 11 bij scheiding maar herinner me dus ook bijna niks van de tijd ervoor. En dat vind ik eigenlijk heel gek.

Ik zie ook geen enkele match tussen mijn ouders maar ze uit elkaar houden bij verjaardagen vind ik niet mijn verantwoordelijkheid. Gelukkig gedragen ze zich hier daar genoeg voor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn ouders hebben elkaar de laatste jaren 2 keer gezien. Bij de begrafenis van mijn oom en van mijn schoonmoeder. Verder niet. Absoluut niet op verjaardagen. Moet er niet aan denken. De 2 zussen van mijn vader zijn wel bij de uitvaart van mijn moeder geweest, maar mijn vader niet.

Mijn vader zei altijd 'als je gaat trouwen en je moeder komt op de bruiloft, dan kom ik niet'. Leuk om dat als kind te horen. Ben ook niet getrouwd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben geboren toen de Armenwet nog gold, maar toen ik een wat oudere kleuter/basisschoolkind was werd de Algemene Bijstandswet ingevoerd. Ik heb geen gejuich horen opgaan. Op foto's zie ik mijn moeder zelden lachen; het doet pijn als ik nu op foto's haar depressieve gezicht zie op een locatie (vakantieoord) waar iedereen toch wel vrolijk was. Jammer toch.

In die tijd had je nog geen voor Jan en Alleman toegankelijke middelbare school, hoewel mijn vader die opleiding wel had gevolgd en toen een veel betere baan kon krijgen dan de meesten van zijn generatie. In die tijd was liefde niet het belangrijkste. Fijn als het er was maar de kinderen (die automatisch kwamen) gingen voor. Kennelijk schatte mijn moeder in dat een hele opleiding volgen om daarna een vervelend baantje te kunnen krijgen en dan ook nog een druk gezin runnen een minder goede optie voor haar was. Ik denk dat iedereen knetter was geworden als mijn vader voor ons had moeten zorgen.
Sommige dingen zijn heel slecht voorstelbaar. :proud:

Enfin, wat gebeurd is is gebeurd; praten we niet meer over. Ik hoop dat ze gelukkig zijn in de hemel (als die bestaat) en dat ze daar alleen elkaars goede eigenschappen tegenkomen. :)
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Haytie schreef:
18-02-2023 09:43
Dit is ook heel lastig. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 17 was en mijn vader was een dominante agressieve man en praatte altijd slecht over mijn moeder. Mijn moeder nooit over hem. Ook niet toen ik over zijn gedrag tegenover mij wilde praten. Ik snap dat ze positief over hem wilde blijven maar voor mijn gevoel wuifde ze al mijn irritatie, twijfel en verdriet weg. Iets waar ik altijd last van ben blijven houden want zijn gedrag was echt niet ok, weet ik nu.
Dat is naar. :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 09:41
Volgens mij steeg het in de jaren 70, omdat toen een scheiding mogelijk werd bij 'duurzame ontwrichting van het huwelijk'.
Tot die tijd was scheiden lastiger. Ik geloof dat je dan moest aantonen dat de ander vreemd was gegaan ofzo.
Ik weet iig dat dat bij mijn ouders wel meespeelde (in 1978).
Klopt, het werd anders na de echtscheidingswet van 1971
https://anderetijden.nl/aflevering/97/De-grote-leugen
Alle reacties Link kopieren Quote
Elfilin schreef:
18-02-2023 09:59
Als één van de twee of beide partners daar niet gelukkig mee zijn is het een ander verhaal inderdaad. Want dan kan het bij één of beide personen misschien gaan wringen. En dat moet je dan met elkaar kunnen bespreken. Bij voorkeur vóór het tot confrontaties of verwijten leidt.
Waarbij ik het een goed idee vindt om uit te zoeken waar je ongelukkige gevoel vandaan komt. Is het wel je relatie?
Of sleep je het ongeluk zo weer mee je volgende relatie in?
Lila-Linda schreef:
18-02-2023 11:58
Waarbij ik het een goed idee vindt om uit te zoeken waar je ongelukkige gevoel vandaan komt. Is het wel je relatie?
Of sleep je het ongeluk zo weer mee je volgende relatie in?
Mee eens. Ik denk overigens dat het zelden echt per se door de relatie komt. Mensen veranderen, de dynamiek verandert, je ontwikkelt gaandeweg vaak meer zelfkennis of inzicht over je relatie(s) an sich. De kinderen groeien op en pubers zorgen weer voor andere dynamiek dan peuters. Lichamelijk veranderen mensen etc.
Ik vind het dus ook niet gek dat langdurige relaties veranderen of minder "sprankelend" voelen etc. Waardoor mensen denken dat dat dan een teken is dat de koek op is. Sommigen vatbaar kunnen worden voor aandacht van anderen of weet ik veel hoe dat werkt. Terwijl ik denk dat het ouderschap daar zelden leuker van wordt en het geluk van de ouder als individu niet gegarandeerd wordt verbeterd of vereenvoudigd.

Ik denk dat het veel vaker zo is dat mensen kortstondig opleven omdat ze zich soort van opnieuw gewaardeerd voelen door een nieuwe vlam. En dat een scheiding dan als een oplossing voelt om open te kunnen/mogen staan voor die vlam. Maar ik vind dat nogal overschat dus, dat gevoel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Elfilin schreef:
18-02-2023 15:30
Mee eens. Ik denk overigens dat het zelden echt per se door de relatie komt. Mensen veranderen, de dynamiek verandert, je ontwikkelt gaandeweg vaak meer zelfkennis of inzicht over je relatie(s) an sich. De kinderen groeien op en pubers zorgen weer voor andere dynamiek dan peuters. Lichamelijk veranderen mensen etc.
Ik vind het dus ook niet gek dat langdurige relaties veranderen of minder "sprankelend" voelen etc. Waardoor mensen denken dat dat dan een teken is dat de koek op is. Sommigen vatbaar kunnen worden voor aandacht van anderen of weet ik veel hoe dat werkt. Terwijl ik denk dat het ouderschap daar zelden leuker van wordt en het geluk van de ouder als individu niet gegarandeerd wordt verbeterd of vereenvoudigd.

Ik denk dat het veel vaker zo is dat mensen kortstondig opleven omdat ze zich soort van opnieuw gewaardeerd voelen door een nieuwe vlam. En dat een scheiding dan als een oplossing voelt om open te kunnen/mogen staan voor die vlam. Maar ik vind dat nogal overschat dus, dat gevoel.
Maar ook jouw uitgangspunt is de langdurige relatie als 'norm'.
Begreep ik als kind al niet, begrijp ik nog steeds niet.
Dat je het wilt snap ik nog, maar erg realistisch vind ik het niet.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 17:31
Maar ook jouw uitgangspunt is de langdurige relatie als 'norm'.
Begreep ik als kind al niet, begrijp ik nog steeds niet.
Dat je het wilt snap ik nog, maar erg realistisch vind ik het niet.
Toch blijft het overgrote deel van de ouders bij elkaar
Zo onrealistisch is het niet
https://www.nji.nl/nieuws/iets-meer-kin ... den-ouders
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
18-02-2023 17:44
Toch blijft het overgrote deel van de ouders bij elkaar
Zo onrealistisch is het niet
https://www.nji.nl/nieuws/iets-meer-kin ... den-ouders
Vanaf de dag dat je geboren wordt krijg je ingeprent dat een levenslange relatie het doel is.
De vraag is dus hoeveel 'ellende' mensen accepteren om vooral dat ingeprente idee te kunnen waarmaken.

Dat de meesten bij elkaar blijven zegt mij vooral dat de indoctrinatie goed lukt.

Maar ik betwijfel of iedereen dat ook zo zou doen als we er van kinds af aan inprenten dat single zijn de norm is, met af en toe een relatie.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 17:53
Vanaf de dag dat je geboren wordt krijg je ingeprent dat een levenslange relatie het doel is.
De vraag is dus hoeveel 'ellende' mensen accepteren om vooral dat ingeprente idee te kunnen waarmaken.

Dat de meesten bij elkaar blijven zegt mij vooral dat de indoctrinatie goed lukt.

Maar ik betwijfel of iedereen dat ook zo zou doen als we er van kinds af aan inprenten dat single zijn de norm is, met af en toe een relatie.
Maar de meeste mensen, vinden leven in een klein groepje heel fijn
Wij zijn geen solisten. En dat hoeft niet 40 jaar dezelfde te zijn.
Maar lang niet iedereen is graag single
Solomio schreef:
18-02-2023 17:53
Vanaf de dag dat je geboren wordt krijg je ingeprent dat een levenslange relatie het doel is.
De vraag is dus hoeveel 'ellende' mensen accepteren om vooral dat ingeprente idee te kunnen waarmaken.

Dat de meesten bij elkaar blijven zegt mij vooral dat de indoctrinatie goed lukt.

Maar ik betwijfel of iedereen dat ook zo zou doen als we er van kinds af aan inprenten dat single zijn de norm is, met af en toe een relatie.
Op zich volg ik je standpunt wel, maar hoezo dan wel "af en toe een relatie"?

Ik snap vooral de hele invulling van "relatie" niet zo goed, maar heb dan wel begrip voor langdurige verbondenheid, deel uitmaken op lange termijn van een groep mensen die tot je familie behoren.

En ja, als je binnen "een relatie" besluit kinderen te krijgen vind ik dat je dus een soort van lange termijn verbond hebt samen.

Nogmaals ik heb daarbij geen oordeel over de invulling daarvan. Maar door een scheiding worden er doorgaans (niet altijd) wel vaak ook familiale banden verbroken waar iemand naar mijn idee eigenlijk gewoon bij zou horen.

Behalve met de andere ouder van je kinderen hebben mensen vaak toch nog wel meer langdurige familiale banden?
anoniem_6470b8cd81c7d wijzigde dit bericht op 18-02-2023 19:09
0.08% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Elfilin schreef:
18-02-2023 18:16
Op zich volg ik je standpunt wel, maad hoezo dan wel "af en toe een relatie"?

Ik snap vooral de hele invulling van "relatie" niet zo goed, maar heb dan wel begrip voor langdurige verbondenheid, deel uitmaken op lange termijn van een groep mensen die tot je familie behoren.

En ja, als je binnen "een relatie" besluit kinderen te krijgen vind ik dat je dus een soort van lange termijn verbond hebt samen.

Nogmaals ik heb daarbij geen oordeel over de invulling daarvan. Maar door een scheiding worden er doorgaans (niet altijd) wel vaak ook familiale banden verbroken waar iemand naar mijn idee eigenlijk gewoon bij zou horen.

Behalve met de andere ouder van je kinderen hebben mensen vaak toch nog wel meer langdurige familiale banden?
Dat dus: als je samen kiest voor kinderen, kies je mijns inziens voor een verbintenis samen. Daarom vind ik ook dat je dan aan je kinderen verplicht bent om er zoveel mogelijk aan te doen dit in stand te houden. Dat betekent niet direct dat je alle ellende maar moet ondergaan (er zijn uiteraard grenzen), maar bijvoorbeeld ook niet voor korte euforie kiezen tov een stabiele basis.

Een volwassen persoon mag lekker helemaal zelf weten of ze wel of niet een verbintenis aan gaan met iemand. Wanneer je echter kinderen hebt, heb je wel een keuze gemaakt voor definitieve verbintenis (het kind heeft geen keuze).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het samen verwekken en krijgen van een kind een verbintenis voor het leven. Ook als je als partners in de liefde niet samen verder gaat, blijft de verbintenis als ouders.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
TinyTiny schreef:
18-02-2023 18:54
Een volwassen persoon mag lekker helemaal zelf weten of ze wel of niet een verbintenis aan gaan met iemand. Wanneer je echter kinderen hebt, heb je wel een keuze gemaakt voor definitieve verbintenis (het kind heeft geen keuze).
Jup. En daar mogen mensen best wel eens wat beter over nadenken voordat ze eraan beginnen.
Alle reacties Link kopieren Quote
TinyTiny schreef:
18-02-2023 18:54
Dat dus: als je samen kiest voor kinderen, kies je mijns inziens voor een verbintenis samen. Daarom vind ik ook dat je dan aan je kinderen verplicht bent om er zoveel mogelijk aan te doen dit in stand te houden. Dat betekent niet direct dat je alle ellende maar moet ondergaan (er zijn uiteraard grenzen), maar bijvoorbeeld ook niet voor korte euforie kiezen tov een stabiele basis.

Een volwassen persoon mag lekker helemaal zelf weten of ze wel of niet een verbintenis aan gaan met iemand. Wanneer je echter kinderen hebt, heb je wel een keuze gemaakt voor definitieve verbintenis (het kind heeft geen keuze).
Maar moet dat dan per se in één huis? Of minimaal een x aantal uren per week?

Het is allemaal zo weinig persoonlijk en zoveel eenheidsworst.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
18-02-2023 18:04
Maar de meeste mensen, vinden leven in een klein groepje heel fijn
Wij zijn geen solisten. En dat hoeft niet 40 jaar dezelfde te zijn.
Maar lang niet iedereen is graag single
Is dat nou echt wat je daar uithaalt?
Het gaat om wat je als basis ziet: ik zie mijzelf als basis en wat erbij komt is meegenomen.
De meeste mensen zien hun relatie als basis en dan krijg je dus dat gedoe over bij elkaar blijven, tenzij je elkaar naar het leven staat.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 19:19
Maar moet dat dan per se in één huis? Of minimaal een x aantal uren per week?

Het is allemaal zo weinig persoonlijk en zoveel eenheidsworst.
Bij voorkeur wel in 1 huis. Dan heeft het kind een vaste basis en hoeft het niet van hot naar her.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooiboshoning schreef:
18-02-2023 19:02
Jup. En daar mogen mensen best wel eens wat beter over nadenken voordat ze eraan beginnen.
Het is DE belangrijkste gebeurtenis om over na te denken. En de meest kwetsbare..er zal nooit iemand zoveel van jouw kind (en alle rare kantjes) houden als de andere ouder

Ik vond samenwonen, trouwen etc, echt ondergeschikt aan samen een kind krijgen. Voor mij was het het gevoel: nu zit ik voor altijd vast aan deze man.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 19:22
Is dat nou echt wat je daar uithaalt?
Het gaat om wat je als basis ziet: ik zie mijzelf als basis en wat erbij komt is meegenomen.
De meeste mensen zien hun relatie als basis en dan krijg je dus dat gedoe over bij elkaar blijven, tenzij je elkaar naar het leven staat.
Het gaat niet alleen om de 2 volwassen. Het gaat om kinderen, die hebben hier geen stem in.
Alle reacties Link kopieren Quote
TinyTiny schreef:
18-02-2023 19:23
Bij voorkeur wel in 1 huis. Dan heeft het kind een vaste basis en hoeft het niet van hot naar her.
Dat van hot naar her is natuurlijk een negatieve benaming van iets wat ook heel prima benoemd kan worden als: kind heeft lekker twee huizen.

Ik snap serieus niet dat mensen niet doorhebben dat ze al vanuit hun vooroordeel dit soort dingen benoemen.
Kinderen krijgen dus ook die negatieve benamingen mee en dat beïnvloedt hoe ze het ervaren.

Dus laten we vooral eens beginnen met het neutraler te benoemen, dat is al winst.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
TinyTiny schreef:
18-02-2023 19:26
Het gaat niet alleen om de 2 volwassen. Het gaat om kinderen, die hebben hier geen stem in.
Kinderen hebben in heel veel dingen geen stem, vinden we volstrekt normaal.
Maar hierin is dat ineens een probleem?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Solomio schreef:
18-02-2023 19:19
Maar moet dat dan per se in één huis? Of minimaal een x aantal uren per week?

Het is allemaal zo weinig persoonlijk en zoveel eenheidsworst.

Niet per se, maar het gevolg van apart gaan wonen is dan vaak wel dat het kind dan vaak degene is die van woning "wisselt". Nu zullen er genoeg zijn die zeggen dat ze dat nooit als enig probleem hebben ervaren, maar ik denk dat het voor de meeste mensen gewoon minder leuk is dan gewoon je eigen vaste woonplek hebben. Waar je echt thuis bent.

Dan ben je vijf jaar verder en hebben beide ouders voor zichzelf misschien dan wel een eigen "thuis" al dan niet met een nieuwe *braak* partner (waarom moet dit toch ZO vaak... Blijf gewoon forever single dan...) maar kind is intussen wekelijks met koffer op reis geweest en heeft nog nooit ergens langer dan 2 weken aan 1 stuk kunnen slapen. Tenzij er met één ouder geen of beduidend minder contact is.

Waarom is het ineens zo erg om met meerdere mensen in 1 huis te wonen. Als kind woonde je ook meerdere jaren met dezelfde mensen onder één dak. En dan ineens zou je niet meer met een ander onder hetzelfde dak kunnen wonen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-02-2023 19:22
Is dat nou echt wat je daar uithaalt?
Het gaat om wat je als basis ziet: ik zie mijzelf als basis en wat erbij komt is meegenomen.
De meeste mensen zien hun relatie als basis en dan krijg je dus dat gedoe over bij elkaar blijven, tenzij je elkaar naar het leven staat.
Mensen zijn groepsdieren, geen solitaire wezens

Ik zie mezelf ook als basis, maar om die basis horen mijn kinderen, partner, vrienden etc.
Mensen leven in behoorlijk vaste groepen, na scheidingen blijven Mensen geregeld eenzaam achter.

En verder vind ik elke persoonlijke reden die iemand heeft om weg te gaan of te blijven: prima.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven