Kinderen
alle pijlers
Goede voornemens: eerste hulp bij opvoeden!
dinsdag 1 januari 2008 om 11:59
Allereerst natuurlijk: een heel gelukkig nieuwjaar aan iedereen die dit leest.
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 08:50
Haha, ik zeg bij alles 'jongens, het is geen wedstrijd...' 
Lisa, ik tel tot 30 ofzo en dan moeten ze klaar zijn met opruimen. Wat niet opgeruimd is, gaat in de prullenbak. Nou kan ik heeeeel langzaam tot 30 tellen als het moet en dingen die ik per sé niet weg wil gooien, ruim ik zelf ongezien/snel even op. De jongens willen ook niet dat ik het weggooi en dat tellen vinden ze reuzespannend!
Wat ik lastig vindt is hen respect voor hun (en andermans) spullen bijbrengen. Ze gaan rustig bovenop hun speelgoed staan. Schoppen het nonchalant aan de kant als het in de weg ligt, gooien ermee, raken vanalles kwijt. Zo heeft oudste een of andere stoere lego-auto gekregen van Sinterklaas. Hij was trots dat hij hem zelf in elkaar gezet heeft (hij kan niet zo goed bouwen en is hier heel lang mee bezig geweest), maar nu ligt dat ding in 7 delen door de kamer en in kasten ofzo. Het lijkt ze gewoon niet te interesseren. Voorzichtig doen? Zuinig zijn op je spullen? Niet op de boeken staan? (
) Nee hoor, niet belangrijk. Iemand tips?
Lisa, ik tel tot 30 ofzo en dan moeten ze klaar zijn met opruimen. Wat niet opgeruimd is, gaat in de prullenbak. Nou kan ik heeeeel langzaam tot 30 tellen als het moet en dingen die ik per sé niet weg wil gooien, ruim ik zelf ongezien/snel even op. De jongens willen ook niet dat ik het weggooi en dat tellen vinden ze reuzespannend!
Wat ik lastig vindt is hen respect voor hun (en andermans) spullen bijbrengen. Ze gaan rustig bovenop hun speelgoed staan. Schoppen het nonchalant aan de kant als het in de weg ligt, gooien ermee, raken vanalles kwijt. Zo heeft oudste een of andere stoere lego-auto gekregen van Sinterklaas. Hij was trots dat hij hem zelf in elkaar gezet heeft (hij kan niet zo goed bouwen en is hier heel lang mee bezig geweest), maar nu ligt dat ding in 7 delen door de kamer en in kasten ofzo. Het lijkt ze gewoon niet te interesseren. Voorzichtig doen? Zuinig zijn op je spullen? Niet op de boeken staan? (
) Nee hoor, niet belangrijk. Iemand tips?
woensdag 2 januari 2008 om 09:05
woensdag 2 januari 2008 om 09:51
Bij mijn dochter (5) werkt de omgekeerde wereld idd erg goed als ze op moet ruimen.
Boos en chagerijnig naar haar kamer om op te ruimen en dan zeg ik vaak, laat maar, want ik weet zeker dat jij niet eens mooi op kan ruimen
en binnen notime is haar kamer mooi en netjes
Bij zoon (6 ) is dat anders, door aan autisme verwante stoornis ( MCDD ) moet alles netjes en recht staan, dus dat probleem hebben we niet met hem.
Boos en chagerijnig naar haar kamer om op te ruimen en dan zeg ik vaak, laat maar, want ik weet zeker dat jij niet eens mooi op kan ruimen
en binnen notime is haar kamer mooi en netjes Bij zoon (6 ) is dat anders, door aan autisme verwante stoornis ( MCDD ) moet alles netjes en recht staan, dus dat probleem hebben we niet met hem.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 2 januari 2008 om 09:56
onze jongste is nu 1.5 jaar, en hem zetten we in de box na 2 waarschuwingen.
Dus : Nee E, niet aan de dvd's komen, en dan haal ik hem daar weg. En nog een keer, bij de 3e keer zeg ik, Nee E, en zet ik hem in de box. Dat werkt erg goed eigenlijk.
Dus : Nee E, niet aan de dvd's komen, en dan haal ik hem daar weg. En nog een keer, bij de 3e keer zeg ik, Nee E, en zet ik hem in de box. Dat werkt erg goed eigenlijk.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 2 januari 2008 om 12:15
Meave, hier is het op en af met zuinig zijn. We hebben veel redelijk onverwoestbaar speelgoed nog, waar weinig aan kapot kan (en prullaria is altijd binnen een minuut kapot en dat kan ik dan fijn meteen weggooien), maar het punt is hier vooral dat Mart alles nog steeds in zijn mond steekt. Zo verbuigen dingen of vervormen, of maken kortsluiting, ik word er echt niet goed van. En ik krijg hem dat maar niet afgeleerd.
En gooien en erop staan... volgens mij is dat typisch jongensgedrag. Wij hebben een boekje van Jip en Janneke waarin een verhaaltje staat over de trein van Jip. De locomotief is kapot en moeder zegt daarover 'Jip is een heel slordig jongetje. Hij gooit met zijn speelgoed!' Mart's oogjes beginnen altijd stout te glunderen als ik dat zinnetje voorlees. Ik heb eens een artikel gelezen over jongesn- en meidengedrag en er schijnt ook een boek te bestaan voor moeders, over het opvoeden van jongens.
Ik berisp dit soort gedrag uiteraard wel, maar probeer dan ook tegen mezelf te zeggen dat jongens nu eenmaal jongens zijn en dat op gezette tijden ook moeten kunnen uiten, hoewel ik het zelf niet altijd begrijp. Wild zijn en uitkuren bijvoorbeeld, en als ze gaan gooien of slaan met dingen bied ik een kussen als alternatief aan. Dat ze daar zo hard op mogen slaan als ze willen. En dat ze buiten mogen gooien met ballen zo hard ze willen. En dat helpt wel redelijk.
Dank voor alle opruimtips. Er een competitie van maken en tellen etc werkt wel goed, maar dan moet ik er dus toch weer bij staan. En ik zou dus zo graag willen dat ik kan zeggen 'nu opruimen, dit en dat' en me dan heerlijk terug kan trekken met de krant of aan de pc tot het klaar is. Ach ja, zo zal het moederschap wel weer niet werken, boehoe.
xx lisa.
En gooien en erop staan... volgens mij is dat typisch jongensgedrag. Wij hebben een boekje van Jip en Janneke waarin een verhaaltje staat over de trein van Jip. De locomotief is kapot en moeder zegt daarover 'Jip is een heel slordig jongetje. Hij gooit met zijn speelgoed!' Mart's oogjes beginnen altijd stout te glunderen als ik dat zinnetje voorlees. Ik heb eens een artikel gelezen over jongesn- en meidengedrag en er schijnt ook een boek te bestaan voor moeders, over het opvoeden van jongens.
Ik berisp dit soort gedrag uiteraard wel, maar probeer dan ook tegen mezelf te zeggen dat jongens nu eenmaal jongens zijn en dat op gezette tijden ook moeten kunnen uiten, hoewel ik het zelf niet altijd begrijp. Wild zijn en uitkuren bijvoorbeeld, en als ze gaan gooien of slaan met dingen bied ik een kussen als alternatief aan. Dat ze daar zo hard op mogen slaan als ze willen. En dat ze buiten mogen gooien met ballen zo hard ze willen. En dat helpt wel redelijk.
Dank voor alle opruimtips. Er een competitie van maken en tellen etc werkt wel goed, maar dan moet ik er dus toch weer bij staan. En ik zou dus zo graag willen dat ik kan zeggen 'nu opruimen, dit en dat' en me dan heerlijk terug kan trekken met de krant of aan de pc tot het klaar is. Ach ja, zo zal het moederschap wel weer niet werken, boehoe.
xx lisa.
woensdag 2 januari 2008 om 12:54
Gewelidg topic dit.
Ik heb een zoon van ruim 3,5 en een dochter van net 1. Zoonlief was en is een erg makkelijk kereltje, dochterlief is een lief loedertje.
Ondanks dat zoonlief echt heel makkelijk is, doet hij natuurlijk wel eens dingen niet zoals ik ze wil. Niet snel genoeg of gewoon stout. En ik ben zo ongeduldig. Het is echt vreselijk. En dat ongeduld komt door vermoeidheid. Omdat het loedertje nog steeds niet doorslaapt.
Ik merk ook, en ik vind het best moeilijk om dit te typen, dat ik steeds meer kritiek op zoon heb. Hij begint eindelijk minder meegaand te worden, wat voor hem natuurlijk alleen maar goed is (want hij was echt veel te meegaand), maar voor mezelf is het erg wennen. En dan kom ik dus met kritiek of schiet heel snel uit mijn slof als het even niet gaat zoals ik het wil.
Resultaat: een kind wat soms erg onzeker is. Roept 'ik kan niks'. Zo vreselijk. Manlief heeft hetzelfde. Moe, dus erg weinig geduld en snel kritiek als het niet gaat zoals hij het wil. Gelukkig realiseren we het van onszelf, maar vaak pas achteraf. Zo erg. En het zit in kleine dingen he. Ik pak de garage voor zoonlief en hij ziet Sally (van Cars). ' Bliksem is kwijt he mama?' ' Nee, die zit gewoon in de autokist, ga maar zoeken'. En dan loopt zoon naar de autokist, kijkt vervolgens in de kist ernaast (zonder iets aan te raken) en zegt dan 'Nee hoor, Bliksem is kwijt'. En ipv dat ik dan gedukdig blijf en nogmaals zeg 'je moet even echt zoeken, auto's uit de kist halen en dan kom je Bliksem vanzelf tegen', raak ik helemaal geirriteerd. En dan snauw ik 'jij kunt niet zoeken, haal toch gewoon die auto's uit de kist, dan vind je hem wel'. En op het moment dat ik het zeg denk ik 'oh shit, daar ga ik weer'. Ik maak gewoon mijn eigen kind onzeker doordat ik moe en ongeduldig ben.
En dus hebben manlief en ik twee goede voornemens:
- Loeder moet gaan doorslapen, zodat wij ook meer slaap krijgen. We hebben haar dus gisteravond, toen ze al om half 11 kwam voor een voeding, laten huilen. Binnen een half uur was het over en heeft ze tot 6 uur vanmorgen geslapen. Joehoe.
- Wij gaan niet meer zoon afkatten, maar tonen geduld en worden alleen boos over echt belangrijke zaken. In alle andere gevallen zeggen we op normale toon dat iets niet mag of best sneller kan.
Het suffe is, bij mijn dochter van 1 heb ik het geduld wel, zij is immers nog klein. En bij zoon heb ik dat geduld ook heel lang gehad. Maar nu vind ik blijkbaar dat hij groot genoeg is om alles foutloos te doen ofzo, maar dat is natuurlijk onzin. Ook hij is eigenlijk nog maar klein.
Ik heb een zoon van ruim 3,5 en een dochter van net 1. Zoonlief was en is een erg makkelijk kereltje, dochterlief is een lief loedertje.
Ondanks dat zoonlief echt heel makkelijk is, doet hij natuurlijk wel eens dingen niet zoals ik ze wil. Niet snel genoeg of gewoon stout. En ik ben zo ongeduldig. Het is echt vreselijk. En dat ongeduld komt door vermoeidheid. Omdat het loedertje nog steeds niet doorslaapt.
Ik merk ook, en ik vind het best moeilijk om dit te typen, dat ik steeds meer kritiek op zoon heb. Hij begint eindelijk minder meegaand te worden, wat voor hem natuurlijk alleen maar goed is (want hij was echt veel te meegaand), maar voor mezelf is het erg wennen. En dan kom ik dus met kritiek of schiet heel snel uit mijn slof als het even niet gaat zoals ik het wil.
Resultaat: een kind wat soms erg onzeker is. Roept 'ik kan niks'. Zo vreselijk. Manlief heeft hetzelfde. Moe, dus erg weinig geduld en snel kritiek als het niet gaat zoals hij het wil. Gelukkig realiseren we het van onszelf, maar vaak pas achteraf. Zo erg. En het zit in kleine dingen he. Ik pak de garage voor zoonlief en hij ziet Sally (van Cars). ' Bliksem is kwijt he mama?' ' Nee, die zit gewoon in de autokist, ga maar zoeken'. En dan loopt zoon naar de autokist, kijkt vervolgens in de kist ernaast (zonder iets aan te raken) en zegt dan 'Nee hoor, Bliksem is kwijt'. En ipv dat ik dan gedukdig blijf en nogmaals zeg 'je moet even echt zoeken, auto's uit de kist halen en dan kom je Bliksem vanzelf tegen', raak ik helemaal geirriteerd. En dan snauw ik 'jij kunt niet zoeken, haal toch gewoon die auto's uit de kist, dan vind je hem wel'. En op het moment dat ik het zeg denk ik 'oh shit, daar ga ik weer'. Ik maak gewoon mijn eigen kind onzeker doordat ik moe en ongeduldig ben.
En dus hebben manlief en ik twee goede voornemens:
- Loeder moet gaan doorslapen, zodat wij ook meer slaap krijgen. We hebben haar dus gisteravond, toen ze al om half 11 kwam voor een voeding, laten huilen. Binnen een half uur was het over en heeft ze tot 6 uur vanmorgen geslapen. Joehoe.
- Wij gaan niet meer zoon afkatten, maar tonen geduld en worden alleen boos over echt belangrijke zaken. In alle andere gevallen zeggen we op normale toon dat iets niet mag of best sneller kan.
Het suffe is, bij mijn dochter van 1 heb ik het geduld wel, zij is immers nog klein. En bij zoon heb ik dat geduld ook heel lang gehad. Maar nu vind ik blijkbaar dat hij groot genoeg is om alles foutloos te doen ofzo, maar dat is natuurlijk onzin. Ook hij is eigenlijk nog maar klein.
woensdag 2 januari 2008 om 12:56
@Lisa, ik ben even kwijt hoe oud jouw kinderen zijn. Maar ik ruim dus wel altijd mee op. Nu ben ik een beetje raar en vind opruimen altijd een erg prettige bezigheid. Ik vind het dus niet erg om te helpen. Heb dus verder geen tips voor je.
@Fash: goed hoe je naar jezelf kijkt! Het is zo heftig om je eigen aandeel in gedrag van je kind onder ogen te zien. Ik vind dat zelf echt heel moeilijk.
@Fash: goed hoe je naar jezelf kijkt! Het is zo heftig om je eigen aandeel in gedrag van je kind onder ogen te zien. Ik vind dat zelf echt heel moeilijk.
woensdag 2 januari 2008 om 13:04
Goed topic dit! Erg fijn om mee te lezen en tips op te doen.
FV, ik wil je een hard onder de riem steken. Mijn oudste is bijna 4 (in maart) en van jouw problemen komen er 3 ook bij ons voor. Alleen het slapen gaat goed. Oudste is wel heel veel moe en wil graag vaak tv kijken.
Ik vind het een erg lastige fase, met nog een paar maanden te gaan voor dat hij naar school gaat. Nog ruim 2 maanden en dan is het zo ver.
Ook hebben wij nog een grietje wat lekker aan het begin van de peuterpubertijd staat. En die leert weer veel van haar broer (soms ook de dingen die liever niet hebben)
Maar vaak is het ook erg gezellig, vanmorgen zijn we gezellig met zijn drietjes naar de bibliotheek geweest en ook een paar boodschappen doen en kofiie drinken. Het is een heel gedoe met twee kinderen, maar ook heel gezellig.
woensdag 2 januari 2008 om 13:22
en dat werkt hier dus niet! helaas!! ik geloof dat onze kinders even oud zijn (21-07-06, terror datum? of is dat alleen de mijne??
) Ik heb al sinds meneer 1 is de box niet meer staan dus ben een tijdje geleden begonnen met pcies hetzelfde alleen dan naar de gang brengen (ik zou niet weten waar anders heen) nu als zoon iets doet waarvan hij weet dat het niet mag roept hij: "tout" en loopt zelf naar de gang om zo dat spelletje een keer of 5 achter elkaar te doen ik ben er dus maar mee gestopt 
en probeer hem uit de situatie te halen door hem af te lijden ofzo..verder lees ik erg handige tips voor kadozoon van 5, die van dat opruimen zijn goehoeeeeed een wedstrijdje maken, nog niet eerder aan gedacht, meteen as weekend 'uitproberen'.
nog tips om jaloezie weg te nemen bij kadozoon (5 jaar)?? die alle aandacht krijgt als hij er is maar bij het minste roept dat het allemaal niet eerlijk is want hij is ouder (zelfs als leeftijd absoluut niet van toepassing is), geen honger heeft en niets wil eten en als kleine broer dan een boterham krijgt hij ineens toch wel wil, en daarnaast de jongste voortdurend in zn nek hijgt als hij zit te spelen en m alles af pakt (zelf eigen speelgoed van jongste en speelgoed van kadozoon zelf) t zal bij de leeftijd horen maar af en toe
(ben zelf 34 weken zwanger helpt ook niet zal ik meteen bekennen)
woensdag 2 januari 2008 om 13:41
Rammelkont, krijgt je kadozoon veel aandacht als hij vervelend is? Die fout maken wij nl met onze oudste. Hij krijgt dan veel te veel aandacht van ons en die fout maken wij! Daar zijn we nu heel erg op aan het letten en ik merk wel vooruitgang. We hebben nu ook een tijdje de volgende regel: als er ruzie gemaakt wordt om speelgoed is het van mama. Vooral oudste trekt zich dat nogal eens aan en dan is de ruzie ineens over. Jongste mag er dan mee spelen. Mijn kinderen zijn redelijk aan elkaar gewaagd, maar oudste is gewoon veel sterker.
Jongste is hier 21 maanden en krijgt nog niet veel straf. Het is nu paar keer voorgekomen en dat was steeds tijdens het eten. Ze moet dan naar de gang met kinderstoel en al. Als ze tijdens het spelen vervelend of ondeugend is haal ik haar uit de situatie zonder echt te straffen, maar probeer haar af te leiden of te verleiden met iets anders.
Jongste is hier 21 maanden en krijgt nog niet veel straf. Het is nu paar keer voorgekomen en dat was steeds tijdens het eten. Ze moet dan naar de gang met kinderstoel en al. Als ze tijdens het spelen vervelend of ondeugend is haal ik haar uit de situatie zonder echt te straffen, maar probeer haar af te leiden of te verleiden met iets anders.
woensdag 2 januari 2008 om 14:01
bertje
ik negeer heel vaak zn gedrag en ga door met de dingen die doe, ik vraag hem ook vaak iets in de trent van : joh moet dan nou zo?? kan dat niet anders? vaak antwoord hij oke of ja papa/rammelkont en binnen 5 min. zie ik uit mn ooghoeken dat hij pcies hetzelfde weer doet, schrikt zich ook een ongeluk als hij ziet dat ik het zie en soms is hij best geniepig naar zn broertje toe (die 17 maanden is) gooit nog ff snel wat blokken in zn gezicht en laatst had de jongste ineens een rare rooie plek op zn wang en moest huilen (het is een bikkel dus er moet echt wat geweest zijn) ook als de jongste wat doet wat niet mag spreek ik die aan, maar ja dat kind is pas 17 mnd dus wat mag ik uberhaupt van hem verwachten. Maar ook dat krijg ik er dus ook niet in bij kadozoon, dat hij nog heel klein is en dat hij nog niet zo goed op kan ruimen enz enz... Wel betrek ik de jongste bij het opruimen van het speelgoed het afruimen van de tafel juist om kadozoon niet het gevoel te geven dat de jongste voorgetrokken wordt (afruimen van de tafel met de jongste beperkt zich tot het in de vaatwasser zetten van zn eigen bekertje hoor en dat vind hij prachtig)
het is ook zo dat voor kadozoon tijd zat wordt vrijgemaakt om met ons 1 op 1 leuke dingen te doen, als de jongste gaat slapen dan gaan wij vaak knutselen of tekenen en dat gaat super das gezellig en echt leuk! maar als die kleine zn bed weer uit komt dan slaat kadozoon om als een blad aan een boom.
overigens haal ik de jongste dus idd nu ook uit de situatie hoor als hij wat doet wat niet mag, echt straffen werkt gewoon nog niet, zoals eerder beschreven hij maakt er een leuk spelletje van, echt hilarisch als hijzichzelf naar de gang stuurt maar ja dat kan de bedoeling niet zijn.
het speelgoed helemaal afpakken of van mij maken is idd een optie, ga ik ook maar eens invoeren!! thanx!
ondertussen heb ik dus wel na een week kerstvakantie een stresskipje van 17 mnd rondlopen wat knettergek wordt van de dominantie van grote broer en dat vind ik echt heel sneu!!
@fashion: ik vind het heel knap dat je met zo'n kritische blik naar jezelf kan en durft te kijken, ik denk dat structuur een hele goeie eerste stap is! Sinds onze jongste er is en we dus een vaste dag indeling hebben zijn de jank en driftbuien van kadozoon ook minder geworden. Ik merk dat hij het op meer structuur in een dag beter doet dan wanneer we hem nog alleen hadden en vonden dat we in een weekend als hij er was zoveel mogenlijk leuke dingen met hem moetsen doen, goed bedoeld van paps en stiefmams maar zelfs op de leeftijd die hij toen had (jaar of 2) was hij vaak gewoon overprikkeld.
Super dat je de driftbuien hebt getrotseerd, ga zo door!! ( ow en wat is het moelijk, ik ben van nature ook best vel/driftig en laat/liet me ook te snel meesleuren in een jankof driftbui)
ik negeer heel vaak zn gedrag en ga door met de dingen die doe, ik vraag hem ook vaak iets in de trent van : joh moet dan nou zo?? kan dat niet anders? vaak antwoord hij oke of ja papa/rammelkont en binnen 5 min. zie ik uit mn ooghoeken dat hij pcies hetzelfde weer doet, schrikt zich ook een ongeluk als hij ziet dat ik het zie en soms is hij best geniepig naar zn broertje toe (die 17 maanden is) gooit nog ff snel wat blokken in zn gezicht en laatst had de jongste ineens een rare rooie plek op zn wang en moest huilen (het is een bikkel dus er moet echt wat geweest zijn) ook als de jongste wat doet wat niet mag spreek ik die aan, maar ja dat kind is pas 17 mnd dus wat mag ik uberhaupt van hem verwachten. Maar ook dat krijg ik er dus ook niet in bij kadozoon, dat hij nog heel klein is en dat hij nog niet zo goed op kan ruimen enz enz... Wel betrek ik de jongste bij het opruimen van het speelgoed het afruimen van de tafel juist om kadozoon niet het gevoel te geven dat de jongste voorgetrokken wordt (afruimen van de tafel met de jongste beperkt zich tot het in de vaatwasser zetten van zn eigen bekertje hoor en dat vind hij prachtig)
het is ook zo dat voor kadozoon tijd zat wordt vrijgemaakt om met ons 1 op 1 leuke dingen te doen, als de jongste gaat slapen dan gaan wij vaak knutselen of tekenen en dat gaat super das gezellig en echt leuk! maar als die kleine zn bed weer uit komt dan slaat kadozoon om als een blad aan een boom.
overigens haal ik de jongste dus idd nu ook uit de situatie hoor als hij wat doet wat niet mag, echt straffen werkt gewoon nog niet, zoals eerder beschreven hij maakt er een leuk spelletje van, echt hilarisch als hijzichzelf naar de gang stuurt maar ja dat kan de bedoeling niet zijn.
het speelgoed helemaal afpakken of van mij maken is idd een optie, ga ik ook maar eens invoeren!! thanx!
ondertussen heb ik dus wel na een week kerstvakantie een stresskipje van 17 mnd rondlopen wat knettergek wordt van de dominantie van grote broer en dat vind ik echt heel sneu!!
@fashion: ik vind het heel knap dat je met zo'n kritische blik naar jezelf kan en durft te kijken, ik denk dat structuur een hele goeie eerste stap is! Sinds onze jongste er is en we dus een vaste dag indeling hebben zijn de jank en driftbuien van kadozoon ook minder geworden. Ik merk dat hij het op meer structuur in een dag beter doet dan wanneer we hem nog alleen hadden en vonden dat we in een weekend als hij er was zoveel mogenlijk leuke dingen met hem moetsen doen, goed bedoeld van paps en stiefmams maar zelfs op de leeftijd die hij toen had (jaar of 2) was hij vaak gewoon overprikkeld.
Super dat je de driftbuien hebt getrotseerd, ga zo door!! ( ow en wat is het moelijk, ik ben van nature ook best vel/driftig en laat/liet me ook te snel meesleuren in een jankof driftbui)
woensdag 2 januari 2008 om 14:03
Hey leuke moeders! Ik heb zelf geen kinderen, en ben toevallig op dit topic terecht gekomen omdat ik effe de tijd wilde doden, maar een leuk topic! (ik lees 't dus zoals ik ook weleens naar supernanny etc. kijk) Erg leuk om te lezen dat jullie zo nadenken je best doen, volgens mij zijn er een hele hoop moeders (en vaders) die zomaar wat aanklooien. Dat alleen maakt jullie al supermoeders voor mij. En een speciaal compliment voor BlijfgewoonBianca: wat geef jij veel tips! Jij lijkt me echt een hartstikke leuke moeder (ook al in andere topics, maar nog nooit gezegd, dus bij deze)!!!
woensdag 2 januari 2008 om 14:08
Hier ook geen directe ervaring, maar wel herkenning vanuit de omgeving. Denk dat het juist goed is dat moeders hier hun twijfels of frustraties even kunnen beschrijven en van elkaar kunnen leren. Een hele tijd geleden was er een onderzoeksresultaat op de radio waarin werd aangegeven dat ouders vooral van vrienden/vreemden vonden dat de opvoeding wel beter kon, maar over zichzelf wel tevreden waren. Toen hebben we in vriendenkring al eens gesproken over het feit dat het makkelijker is om buiten de kring te wijzen ipv hand in eigen boezem te steken. Heel veel succes gewenst en sterkte bij het vasthouden aan de nieuwe voornemens!!
woensdag 2 januari 2008 om 14:15
Rammelkont, vervelend dat het zo lastig is met je kadozoon en de jongste. En niet veel aandacht geven lijkt mij al een heel goed begin. Je jongste is ook op een lastige leeftijd voor je kadozoon. Samen spelen gaat nog niet, maar hij zit wel overal aan. Ik merk dat nu onze kleine dame iets groter is, dat ze heel leuk samen kunnen spelen (maar nog wel veel ruzie maken).
Ik kan me nog een stuk herinneren van een programma van de Tweenies, dat ging over met kleinere kinderen spelen. Als ik dat aanhaal bij onze oudste snapt hij weer beter dat hij soms wat meer rekening moet houden met zijn zusje. Maar soms heb ik het ook echt helemaal gehad met die twee. De jongste wil altijd precies doen wat haar broer doet.
Een tijdje heb ik geprobeerd om ze ieder een eigen speelhoekje te geven en soms helpt dat ook. Ook proberen om iets samen met ze te doen wilde dan wel eens helpen.
Ik merk wel dat mijn oudste er slecht vanaf komt met 1-op-1- tijd. Als de jongste naar bed gaat is het hier rusttijd. Hij mag dan even lekker op de bank tv kijken en ik heb dan ook een moment voor mezelf. Regelmatig valt hij dan ook nog even in slaap en heeft dat soms ook nog nodig.
Ik kan me nog een stuk herinneren van een programma van de Tweenies, dat ging over met kleinere kinderen spelen. Als ik dat aanhaal bij onze oudste snapt hij weer beter dat hij soms wat meer rekening moet houden met zijn zusje. Maar soms heb ik het ook echt helemaal gehad met die twee. De jongste wil altijd precies doen wat haar broer doet.
Een tijdje heb ik geprobeerd om ze ieder een eigen speelhoekje te geven en soms helpt dat ook. Ook proberen om iets samen met ze te doen wilde dan wel eens helpen.
Ik merk wel dat mijn oudste er slecht vanaf komt met 1-op-1- tijd. Als de jongste naar bed gaat is het hier rusttijd. Hij mag dan even lekker op de bank tv kijken en ik heb dan ook een moment voor mezelf. Regelmatig valt hij dan ook nog even in slaap en heeft dat soms ook nog nodig.
woensdag 2 januari 2008 om 14:23
Wat een leuk berichtje, Margaretha
Meave, hier ook weinig besef of consideratie voor spullen. Ze heeft een periode gehad (die helaas nog niet helemaal over is, want af & toe probeert ze het ineens toch nog) van kleren op de grond gooien en er dan op gaan staan dansen. Geen idee waarom Stiften drukt ze heel vaal kapot, tis ook best lastig, geconcentreerd tekenen , knuffels en poppen vliegen vaak door de lucht of rollen over de grond en boekjes die niet van karton zijn, zijn hun leven niet zeker in haar aanwezigheid. Maar het is niet uit baldadigheid of zelfs maar heel erg opzettelijk. Ik denk dat het hier vooral onderzoekend is: wat gebeurt er als ik deze pop met warpspeed tegen de muur gooi? Zoiets
Ik leg altijd goed uit dat spullen kapot kunnen en dat ze ze dan kwijt is. Bij de stiften heeft ze het nu begrepen, want ik laat de kapotte gewoon in de bak zitten, dan denkt ze er elke tekenbeurt weer aan
Mille heeft een goede manier om puber Maxi te laten opruimen (die doet dat errrug traag), als ze niet voor een bepaalde tijd klaar is gaat alles wat nog rondslingert in de vuilnisbak Volgens mij werkt het redelijk goed
Meave, hier ook weinig besef of consideratie voor spullen. Ze heeft een periode gehad (die helaas nog niet helemaal over is, want af & toe probeert ze het ineens toch nog) van kleren op de grond gooien en er dan op gaan staan dansen. Geen idee waarom
Stiften drukt ze heel vaal kapot, tis ook best lastig, geconcentreerd tekenen , knuffels en poppen vliegen vaak door de lucht of rollen over de grond en boekjes die niet van karton zijn, zijn hun leven niet zeker in haar aanwezigheid. Maar het is niet uit baldadigheid of zelfs maar heel erg opzettelijk. Ik denk dat het hier vooral onderzoekend is: wat gebeurt er als ik deze pop met warpspeed tegen de muur gooi? Zoiets Ik leg altijd goed uit dat spullen kapot kunnen en dat ze ze dan kwijt is. Bij de stiften heeft ze het nu begrepen, want ik laat de kapotte gewoon in de bak zitten, dan denkt ze er elke tekenbeurt weer aan
Mille heeft een goede manier om puber Maxi te laten opruimen (die doet dat errrug traag), als ze niet voor een bepaalde tijd klaar is gaat alles wat nog rondslingert in de vuilnisbak
Volgens mij werkt het redelijk goed
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
woensdag 2 januari 2008 om 14:30
Beetje laat, maar bedankt voor de tips die nog zijn gegeven voor mij.
Ik vind hem voor een strafplek nog te klein, maar ik kan wel wat met de andere dingen die genoemd worden.
Ik had hier gisteren nog niet koud gereageerd of ik had zoon zijn eerste klap geincasseerd. Schoppen vanaf het aankleedkussen deed hij al, maar slaan is een nieuwe. Bah, dat is iets waar ik een vreselijke hekel aan heb. Kan daar heel erg slecht tegen. Ik heb het geduld uit mijn tenen moeten halen, maar ik heb hem heel rustig verteld dat hij dat niet moest doen en ben toen weggelopen. Dat was dus de eerste keer dat ik hem ECHT achter het behang wilde plakken. Kon gewoon even niet naar hem kijken. Bah, geen fijn gevoel.
Het is in ieder geval fijn om hier jullie ervaringen te lezen. Kan ik me vast voorbereiden op de toekomst.
Ik vind hem voor een strafplek nog te klein, maar ik kan wel wat met de andere dingen die genoemd worden.
Ik had hier gisteren nog niet koud gereageerd of ik had zoon zijn eerste klap geincasseerd. Schoppen vanaf het aankleedkussen deed hij al, maar slaan is een nieuwe. Bah, dat is iets waar ik een vreselijke hekel aan heb. Kan daar heel erg slecht tegen. Ik heb het geduld uit mijn tenen moeten halen, maar ik heb hem heel rustig verteld dat hij dat niet moest doen en ben toen weggelopen. Dat was dus de eerste keer dat ik hem ECHT achter het behang wilde plakken. Kon gewoon even niet naar hem kijken. Bah, geen fijn gevoel.
Het is in ieder geval fijn om hier jullie ervaringen te lezen. Kan ik me vast voorbereiden op de toekomst.
woensdag 2 januari 2008 om 14:32
Goed topic! Zit zelf met 2 punten van aandacht mbt zoon van 4:
- hoe krijg ik hem in vredesnaam aan het eten?! Zelfs brood wil meneer niet meer. Vanmiddag had ik brood met smeerworst voor hem gesmeerd. Lust ie het ineens niet. Heb ik het nog niet eens over warm eten gehad. Ik gaf hem eerder nog wel eens wat anders (een cracker ofzo), dat heb ik vanmiddag dus niet gedaan onder het mom van "dan eet je maar niet", maar ik wil dat ie **&&@^!! gezond gaat eten!! (ik hoor mijn vader al mompelen....drinken is het belangrijkst.....) maar het zou zo fijn zijn als ie gewoon eens wat aardappels groente en vlees at. (Zet hem pannenkoeken of patat voor en dat komt wel op
)
- hij is nu echt op een leeftijd dat ie lekker gaat discussieren. Als ik hem iets verbied dan krijg ik de standaard reactie "maahaaam waarom niet?? Asjeblieffff......." probeer ik rustig de reden uit te leggen waarom iets niet mag, dan blijft ie maar doorgaan. Dit heeft erin geresulteerd dat ik een paar keer als een idioot tegen hem tekeer ben gegaan en dan vervolgens weer met een schuldgevoel rondloop omdat ik zo debiel bezig was. Hoe hiermee om te gaan? Dergelijk gedrag gewoon negeren?
- hoe krijg ik hem in vredesnaam aan het eten?! Zelfs brood wil meneer niet meer. Vanmiddag had ik brood met smeerworst voor hem gesmeerd. Lust ie het ineens niet. Heb ik het nog niet eens over warm eten gehad. Ik gaf hem eerder nog wel eens wat anders (een cracker ofzo), dat heb ik vanmiddag dus niet gedaan onder het mom van "dan eet je maar niet", maar ik wil dat ie **&&@^!! gezond gaat eten!! (ik hoor mijn vader al mompelen....drinken is het belangrijkst.....) maar het zou zo fijn zijn als ie gewoon eens wat aardappels groente en vlees at. (Zet hem pannenkoeken of patat voor en dat komt wel op
)- hij is nu echt op een leeftijd dat ie lekker gaat discussieren. Als ik hem iets verbied dan krijg ik de standaard reactie "maahaaam waarom niet?? Asjeblieffff......." probeer ik rustig de reden uit te leggen waarom iets niet mag, dan blijft ie maar doorgaan. Dit heeft erin geresulteerd dat ik een paar keer als een idioot tegen hem tekeer ben gegaan en dan vervolgens weer met een schuldgevoel rondloop omdat ik zo debiel bezig was. Hoe hiermee om te gaan? Dergelijk gedrag gewoon negeren?
woensdag 2 januari 2008 om 14:33
ja het is een lastige leeftijd die 17 maanden, zeker voor kadozoon. Gister heb ik de jongste even laten gaan, die gaat vaak lekker alleen zitten prutten met blokjes oid, kadozoon pakt standaard alles af waar de jongste aan begind, gister had de jongste er genoeg van die hield het blokje achter zn rug en keek er heel nijdig bij, toen kadozoon door ging kreeg hij een hoek van de jongste, en ik?? ik heb maar even de andere kant op gekeken in de hoop dat deze boodschap wel over zou komen, en dat deed hij voor even...
1 op 1 tijd ben ik met kadozoon strikter in dan met mn eigen zoon juist omdat kadozoon hier maar 3 weekenden per maand komt en de helft van de vakantie's dus die wil ik dan juist de extra tijd geven. met mn eigen zoon doe ik uiteraard veel als kadozoon er niet is maar ook hij zal straks zn tijd met mama/papa moeten delen dus dat meot ik wel in gaan bouwen voor hem anders wordt hij straks het jaloerse sekreet
straks als krummel geboren is ga ik die denk ik in een draagzak (slen denk ik) hangen om hem ook die 1 op 1 tijd te kunnen geven.
hou oud is jouw oudste bert??
1 op 1 tijd ben ik met kadozoon strikter in dan met mn eigen zoon juist omdat kadozoon hier maar 3 weekenden per maand komt en de helft van de vakantie's dus die wil ik dan juist de extra tijd geven. met mn eigen zoon doe ik uiteraard veel als kadozoon er niet is maar ook hij zal straks zn tijd met mama/papa moeten delen dus dat meot ik wel in gaan bouwen voor hem anders wordt hij straks het jaloerse sekreet
straks als krummel geboren is ga ik die denk ik in een draagzak (slen denk ik) hangen om hem ook die 1 op 1 tijd te kunnen geven.
hou oud is jouw oudste bert??
woensdag 2 januari 2008 om 14:35
Ha, dan zijn onze jongens even oud, de mijne wordt ook in maart 4. Misschien is het dan ook gewoon deels de leeftijd? Ik heb zo de neiging om alles wat hij niet goed doet op mezelf te betrekken, steeds te denken dat ik dan kennelijk iets verkeerd doe, maar misschien ben ik daarmee ook wel weer te streng voor mezelf.
Jij ook sterkte en succes in ieder geval! En net wat je zegt, gelukkig is het de meeste tijd ook gewoon erg gezellig...
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 14:36
woensdag 2 januari 2008 om 14:42
Rammelkont, Dat heb ik in het begon ook wel eens gedaan als mijn jongste wat terug deed. Gewoon even niet kijken ;). Op dat gebied gaat het nu redelijk gelijk op, behalve dan dat oudste fysiek veel sterker is.
Oudste is wordt in maart 4. Nog net iets meer dan 2 maanden te gaan. We hebben voor de laatste maanden voor hij naar school gaat nog wel een leuk plannetje. We nemen samen een dagje vrij: hij van het kdv en ik van mijn werk en dan gaan we samen iets leuks doen. Dat zal waarschijnlijk de binnenspeeltuin gaan worden op een zalig rustige donderdag. Papa en jongste moeten dan wel gewoon naar het werk en kdv. Hij kan al genieten van het plannen maken en zo'n dat alleen met mij weg is helemaal het einde.
Oudste is wordt in maart 4. Nog net iets meer dan 2 maanden te gaan. We hebben voor de laatste maanden voor hij naar school gaat nog wel een leuk plannetje. We nemen samen een dagje vrij: hij van het kdv en ik van mijn werk en dan gaan we samen iets leuks doen. Dat zal waarschijnlijk de binnenspeeltuin gaan worden op een zalig rustige donderdag. Papa en jongste moeten dan wel gewoon naar het werk en kdv. Hij kan al genieten van het plannen maken en zo'n dat alleen met mij weg is helemaal het einde.
woensdag 2 januari 2008 om 14:48
:
[...]
Ha, dan zijn onze jongens even oud, de mijne wordt ook in maart 4. Misschien is het dan ook gewoon deels de leeftijd? Ik heb zo de neiging om alles wat hij niet goed doet op mezelf te betrekken, steeds te denken dat ik dan kennelijk iets verkeerd doe, maar misschien ben ik daarmee ook wel weer te streng voor mezelf.
Jij ook sterkte en succes in ieder geval! En net wat je zegt, gelukkig is het de meeste tijd ook gewoon erg gezellig...
Ik denk zeker dat het voor een deel de leeftijd is. De grenzen worden weer opgezocht. Mijn oudste is er echt al aan toe om naar school te gaan en kan niet wachten tot hij mag. Op het kdv heeft hij het wel gezien. Bij zijn groep zijn zijn vriendjes al naar school, gelukkig heeft hij weer nieuwe vriendjes gemaakt, maar die halen het niet bij de oude. Zijn lievelingsleidster is niet meer zo vaak in zijn groep en die mist hij ook heel erg. Gelukkig werkt zij vaak op de bso-groep waar hij naar toe gaat, maar tot die tijd.
Is jouw zoon er ook zo aan toe om naar school te gaan?
Ik merk ook dat het vaak aan mezelf ligt hoe het gaat. Ik heb laatste het opvoedboek er weer eens bijgepakt en let er nu op hoe ik met hem communiceer. We moeten naar hem toe heel direct zijn en zorgen dat het duidelijk is wat er gaat gebeuren. Er worden geen loze dreigementen meer geuit. HIj wordt op een directere manier gecorrigeerd en kan daar veel beter mee overweg.
woensdag 2 januari 2008 om 14:51
:
Goed topic! Zit zelf met 2 punten van aandacht mbt zoon van 4:
- hoe krijg ik hem in vredesnaam aan het eten?! Zelfs brood wil meneer niet meer. Vanmiddag had ik brood met smeerworst voor hem gesmeerd. Lust ie het ineens niet. Heb ik het nog niet eens over warm eten gehad. Ik gaf hem eerder nog wel eens wat anders (een cracker ofzo), dat heb ik vanmiddag dus niet gedaan onder het mom van "dan eet je maar niet", maar ik wil dat ie **&&@^!! gezond gaat eten!! (ik hoor mijn vader al mompelen....drinken is het belangrijkst.....) maar het zou zo fijn zijn als ie gewoon eens wat aardappels groente en vlees at. (Zet hem pannenkoeken of patat voor en dat komt wel op
- hij is nu echt op een leeftijd dat ie lekker gaat discussieren. Als ik hem iets verbied dan krijg ik de standaard reactie "maahaaam waarom niet?? Asjeblieffff......." probeer ik rustig de reden uit te leggen waarom iets niet mag, dan blijft ie maar doorgaan. Dit heeft erin geresulteerd dat ik een paar keer als een idioot tegen hem tekeer ben gegaan en dan vervolgens weer met een schuldgevoel rondloop omdat ik zo debiel bezig was. Hoe hiermee om te gaan? Dergelijk gedrag gewoon negeren?
Ja, zou ik zeggen. Zoals je denk ik wel weet heeft mijn zoon eetproblemen gehad waardoor ik tijdenlang veel te makkelijk ben geweest ( en waardoor ik ook deels zo soft ben, ik vond hem altijd zo zielig, hij was al ziekjes, dus ik wou hem vooral verwennen...)
Maar goed, het eten gaat hier tegenwoordig heel goed, hij eet als een bootwerker. Wat ik doe: idd geen strijd ervan maken, want dat wordt tegen je gebruikt. Eten wordt dan een machtsmiddel en er gaat geen hap meer door in. Dus idd: wil je niet, dan niet! En dan ook echt eten wegzetten ( ik mieter het zelfs direct de vuilnisbak in en ga afwassen). NIKS anders aanbieden, en daar ook echt consequent in zijn. Dat was bij mij een tijd een struikelblok, omdat ik zo bang was dat hij weer ziek zou worden ging ik dus steeds ander eten aanbieden. En tja, dan "wint' hij van je en weet dus dat weigeren dé manier is om alleen maar te eten waar hij zelf zin in heeft. Niet doen dus. Heb je geen honger, dan eet je dus ook niks anders.
Niet te bang zijn dat hij niet genoeg binnenkrijgt, dat haalt hij 's ochtends met ontbijt wel weer in. Merk altijd precies wanneer zoon s avonds slecht heeft gegeten, want dan gaan er 's ochtends wel 4 boterhammen in. Dus vertrouw daarop, dat hij het de volgende dag wel weer inhaalt.
Wil hij wél eten, dan ook consequent zijn en wél straffen als hij aan tafel zit te klieren. Hier heb ik de regel dat er niet gespeeld of getreuzeld wordt met het eten. Dus 1 keer waarschuwen, tweede keer moet ie van tafel en naar de gang/ zijn kamer. Ik zeg dan "mamma vindt eten gezellig en lekker en ik wil niet dat jij zo vervelend doet, dan eet ik liever alleen. Daahaag."
Hij mag pas weer terugkomen als hij normaal mee-eet.
Wat ik ook wel eens doe als hij wel eet, maar bijvoorbeeld alleen de lekkere dingen ( gister nog gehad, hij is dol op rookworst en eet dan alleen de worst). Zijn worst op mijn bord leggen en pas na zoveel happen krijgt hij een stuk terug.
Bij extreem getreuzel en geklier krijgt hij soms ook nog een extra straf bovenop het wegsturen, dan mag hij terugkomen maar ga ik hem voeren. Dat vindt ie niet leuk, want hij is geen baby, dus vaak is daarmee dreigen genoeg.
Maar als je dat eten weghalen bij weigering en wegsturen bij getreuzel goed consequent volhoudt moet het wel af te leren zijn hoor, mijn zoon eet echt prima en alleen bij dingen die hij echt niet zo lekker vindt komt het nog voor dat ik hem van tafel moet sturen.
Am Yisrael Chai!
