Kinderen
alle pijlers
Goede voornemens: eerste hulp bij opvoeden!
dinsdag 1 januari 2008 om 11:59
Allereerst natuurlijk: een heel gelukkig nieuwjaar aan iedereen die dit leest.
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 14:56
Vwb je tweede probleem:
Ik zou absoluut geen discussies gaan voeren. Ik verval er ook weleens in, maar probeer mezelf aan te leren om 1 keer antwoord te geven op de vraag "waarom" en daarna te zeggen "dat heb ik net al gezegd." Daarna geef ik gewoon geen antwoord meer en begin over iets anders te praten (afleiden dus). Ik vind niks zo erg als oeverloze discussies met een kleuter en vind het ook heel erg om dat bij anderen te horen.
Ik zou absoluut geen discussies gaan voeren. Ik verval er ook weleens in, maar probeer mezelf aan te leren om 1 keer antwoord te geven op de vraag "waarom" en daarna te zeggen "dat heb ik net al gezegd." Daarna geef ik gewoon geen antwoord meer en begin over iets anders te praten (afleiden dus). Ik vind niks zo erg als oeverloze discussies met een kleuter en vind het ook heel erg om dat bij anderen te horen.
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 15:02
Ja, hij kan niet wachten. Hij heeft het er ook vaak over en idd, veel vriendjes zijn al naar school dus ook dat is vaak onderwerp van gesprek. En uit de bieb wil hij steeds boekjes over naar school gaan, hahaha.
Ik moet ook duidelijker communiceren, ik merk idd dat het dan veel beter gaat. Hij lijkt soms al zo groot, en kan zo wijs uit de hoek komen, dat ik weleens vergeet dat hij nog lang niet alles snapt. Dus dat is mijn grootste aandachtspunt, duidelijk communiceren.
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 15:13
Traincha,
is het niet gewoon een fase, dat eten? Mijn kinderen zijn op zich redelijke eters, maar hebben allebei wel fases waarin ze het even vertikken wat te eten. Ik laat ze dan inderdaad ook maar. Ik heb begrepen dat een kind in principe maar erg weinig nodig heeft om te kunnen groeien en ontwikkelen, dus dat je je er niet al te snel druk om hoeft te maken. Maar goed, je wil natuurlijk gezellig samen kunnen eten, dat begrijp ik..
Helpt het misschien als jullie naar hem toe heel nonchalant reageren ("oh, dan eet je niet, dat is prima"), maar ondertussen zelf wel heel enthousiast gaan smikkelen? Hier wil dat nog wel eens resultaat opleveren. We negeren het niet-eten dan gewoon, maar als ze dan zien hoe lekker wij aan het smikkelen zijn ("heb jij dit al geproefd, vind je dat ook zo lekker? Oh ja, heerlijk, zeg. En dit, vind jij dat ook zo lekker?"), worden ze vaak toch nieuwsgierig en gaan ze stiekem toch wat proeven. (Het klinkt treurig, maar we hebben gemerkt dat we júist daar dan geen aandacht aan moeten schenken. Anders gaat het ballorig toch weer terug op het bord wat ze in hun handje pakten. Het zijn soms zulke eigenwijze opdonders!) En voor we het weten zijn ze toch aan het eten. Heb je het zo al eens geprobeerd?
En dan dat 'waarom' vragen. Daar heb ik niet echt een antwoord op. Zoon zit nu ook net in die fase. Werkelijk bij álles vraagt hij 'waarom mama?' Heeeeeel vermoeiend af en toe, al heeft het aan de andere kant me ook wel eens aan het denken gezet en me doen realiseren dat we wel erg veel als vanzelfsprekend aannemen, dus het heeft zo z'n leuke kanten. Maar goed, hij stelt dus inderdaad ook mijn beslissingen, zeker degenen waarbij het erop neerkomt dat hij iets niet mag, im frage. En ja, ik herken het uitvallen dat je beschreef ook. En het schuldgevoel erna...
(Mag ik even tussendoor nogmaals zeggen dat ik heeeeeeeeel blij ben met dit topic? Ik voel me al een stuk minder ontaard op sommige momenten, goed voor mij
)
Eén keer, toen hij weer de hele tijd 'waarom' vroeg, na een beslissing van mij, en nadat ik tot in den treure antwoord had gegeven, stelde ik hem de wedervraag: "Waarom vraag jij de hele tijd waarom?" Hij was even stil, dacht na, en zei toen met een serieus gezicht: "Ja, dat is ook een vraag, hè, mama?"
Wijsneus. Maar hij was er wel even stil van en heeft me een tijdje (lees: een half uurtje) met rust gelaten op het 'waarom' vlak. Dus wie weet kun jij het ook een keer proberen
Oh en nog even voor diegenen die nu kleintjes hebben die overal aan willen zitten: Ik ben daarin vanaf het begin heel duidelijk geweest. Als ze ergens aanzaten waar ze niet aan mochten komen, dan zei ik: "nee, dat is van mama." Zette ze daarna bij hun eigen speelgoed en gaf aan: "dit is van jou". Door dit structureel bij alles waarvan ik het belangrijk vond door te voeren, hadden ze het snel in de gaten en lieten ze het op een gegeven moment alleen bij wijzen naar die dingen, terwijl ze zeiden: 'mama'. Ik knikte dan, zei: "ja, goed zo, dat is van mama" en dan knikten ze tevreden. Geen idee of het helpt, maar hier werkte het.
Overigens had en heb ik een aantal dingen waarbij ik heel stellig ben, dat ze er niet aan mogen komen, zoals mijn boeken (ik ben een boekenfreak, dus daar zeer, zeer zuinig op), apparatuur en stopcontacten en kopjes en dergelijke, maar heb ook geleerd om op andere vlakken wat makkelijker te zijn. Want één van de belangrijkste lessen die ik ooit leerde (weet niet meer of het van supernanny kwam of van iemand anders) was de zin: "pick your battles". Dat vond ik wel een superwijze les. En het heeft me een hoop laten relativeren, doordat ik op veel momenten ging nadenken: "Is dit het werkelijk waard om heel strict op te zijn, of doe ik het maar uit een soort gewoonte en is het eigenlijk helemaal niet zo belangrijk?"
Nou ja, ik ga maar eens van mijn praatstoel af. Het maakt wat los, dit topic!
is het niet gewoon een fase, dat eten? Mijn kinderen zijn op zich redelijke eters, maar hebben allebei wel fases waarin ze het even vertikken wat te eten. Ik laat ze dan inderdaad ook maar. Ik heb begrepen dat een kind in principe maar erg weinig nodig heeft om te kunnen groeien en ontwikkelen, dus dat je je er niet al te snel druk om hoeft te maken. Maar goed, je wil natuurlijk gezellig samen kunnen eten, dat begrijp ik..
Helpt het misschien als jullie naar hem toe heel nonchalant reageren ("oh, dan eet je niet, dat is prima"), maar ondertussen zelf wel heel enthousiast gaan smikkelen? Hier wil dat nog wel eens resultaat opleveren. We negeren het niet-eten dan gewoon, maar als ze dan zien hoe lekker wij aan het smikkelen zijn ("heb jij dit al geproefd, vind je dat ook zo lekker? Oh ja, heerlijk, zeg. En dit, vind jij dat ook zo lekker?"), worden ze vaak toch nieuwsgierig en gaan ze stiekem toch wat proeven. (Het klinkt treurig, maar we hebben gemerkt dat we júist daar dan geen aandacht aan moeten schenken. Anders gaat het ballorig toch weer terug op het bord wat ze in hun handje pakten. Het zijn soms zulke eigenwijze opdonders!) En voor we het weten zijn ze toch aan het eten. Heb je het zo al eens geprobeerd?
En dan dat 'waarom' vragen. Daar heb ik niet echt een antwoord op. Zoon zit nu ook net in die fase. Werkelijk bij álles vraagt hij 'waarom mama?' Heeeeeel vermoeiend af en toe, al heeft het aan de andere kant me ook wel eens aan het denken gezet en me doen realiseren dat we wel erg veel als vanzelfsprekend aannemen, dus het heeft zo z'n leuke kanten. Maar goed, hij stelt dus inderdaad ook mijn beslissingen, zeker degenen waarbij het erop neerkomt dat hij iets niet mag, im frage. En ja, ik herken het uitvallen dat je beschreef ook. En het schuldgevoel erna...
(Mag ik even tussendoor nogmaals zeggen dat ik heeeeeeeeel blij ben met dit topic? Ik voel me al een stuk minder ontaard op sommige momenten, goed voor mij
)Eén keer, toen hij weer de hele tijd 'waarom' vroeg, na een beslissing van mij, en nadat ik tot in den treure antwoord had gegeven, stelde ik hem de wedervraag: "Waarom vraag jij de hele tijd waarom?" Hij was even stil, dacht na, en zei toen met een serieus gezicht: "Ja, dat is ook een vraag, hè, mama?"
Wijsneus. Maar hij was er wel even stil van en heeft me een tijdje (lees: een half uurtje) met rust gelaten op het 'waarom' vlak. Dus wie weet kun jij het ook een keer proberen
Oh en nog even voor diegenen die nu kleintjes hebben die overal aan willen zitten: Ik ben daarin vanaf het begin heel duidelijk geweest. Als ze ergens aanzaten waar ze niet aan mochten komen, dan zei ik: "nee, dat is van mama." Zette ze daarna bij hun eigen speelgoed en gaf aan: "dit is van jou". Door dit structureel bij alles waarvan ik het belangrijk vond door te voeren, hadden ze het snel in de gaten en lieten ze het op een gegeven moment alleen bij wijzen naar die dingen, terwijl ze zeiden: 'mama'. Ik knikte dan, zei: "ja, goed zo, dat is van mama" en dan knikten ze tevreden. Geen idee of het helpt, maar hier werkte het.
Overigens had en heb ik een aantal dingen waarbij ik heel stellig ben, dat ze er niet aan mogen komen, zoals mijn boeken (ik ben een boekenfreak, dus daar zeer, zeer zuinig op), apparatuur en stopcontacten en kopjes en dergelijke, maar heb ook geleerd om op andere vlakken wat makkelijker te zijn. Want één van de belangrijkste lessen die ik ooit leerde (weet niet meer of het van supernanny kwam of van iemand anders) was de zin: "pick your battles". Dat vond ik wel een superwijze les. En het heeft me een hoop laten relativeren, doordat ik op veel momenten ging nadenken: "Is dit het werkelijk waard om heel strict op te zijn, of doe ik het maar uit een soort gewoonte en is het eigenlijk helemaal niet zo belangrijk?"
Nou ja, ik ga maar eens van mijn praatstoel af. Het maakt wat los, dit topic!
woensdag 2 januari 2008 om 19:51
Zo, vandaag was weer diep dramatisch, qua moederschap. Zoon was erg lief, maar niet dankzij mijn opvoedkwaliteiten helaas. Kon gisternacht niet slapen en had dus slechts 2 of 3 uur geslapen toen hij alweer wakker was. Daar ging mijn goedbedachte structuur... 
Eén driftbui gehad, uiteraard in de supermarkt, om het me nog eens fijn in te wrijven. Maar die heb ik "redelijk" aangepakt en hij duurde daardoor kort. Pas tegen de middag mezelf herpakt na een hazenslaapje op de bank, en de dag dus wel goed afgesloten. Gezellig gekookt, gezellig gegeten, gepuzzeld en geknutseld en toen spruit zonder morren naar bed.
Morgen eindelijk weer werken, nieuwe baan! Blij dat dat weer regelmaat zal brengen, zo lang vrij doet me meestal geen goed qua ritme.
Eén driftbui gehad, uiteraard in de supermarkt, om het me nog eens fijn in te wrijven. Maar die heb ik "redelijk" aangepakt en hij duurde daardoor kort. Pas tegen de middag mezelf herpakt na een hazenslaapje op de bank, en de dag dus wel goed afgesloten. Gezellig gekookt, gezellig gegeten, gepuzzeld en geknutseld en toen spruit zonder morren naar bed.
Morgen eindelijk weer werken, nieuwe baan! Blij dat dat weer regelmaat zal brengen, zo lang vrij doet me meestal geen goed qua ritme.
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 20:05
Op de een of andere manier vond ik het enorm geestig en erg Bianca om die uit te kiezen (wist wel dat het een vergissing was hoor).
Ik vind jou ook een leuke moeder en heb al regelmatig gedacht dat ik het jammer vind dat je volgens mij totaal niet in mijn buurt woont. Deed je dat wel, dan had ik je al lang gevraagd of je ons wou adopteren. Helaas, dus.
Ik vind jou ook een leuke moeder en heb al regelmatig gedacht dat ik het jammer vind dat je volgens mij totaal niet in mijn buurt woont. Deed je dat wel, dan had ik je al lang gevraagd of je ons wou adopteren. Helaas, dus.
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 20:36
Hebben jullie al eens geteld hoevaak je uitleg kan geven op het "waarom " aan een peuter ?
Doe je jas aan
Waarom
anders word je ziek (1 )
waarom ?
omdat het koud is ( 2)
waarom
omdat het winter is ( 3 )
waarom is het winter
omdat de zon nu heel ver weg is , als die dicht bij is dan is het weer zomer
waarom (4)
....................... &^^%$^87 JAS AANNNNNNNN
eet je prakkie op
waarom
omdat je daar groot van wordt ( 1)
waarom
van eten in je buik gaan je armen en je benen groeien en dan word je net zo groot als papa / mama ( 2 )
waarom
ja, dat is nou eenmaal zo ( telt die als 3 ? )
waarom ?
VREET OP !
Doe je laarsjes aan
waarom
het regent ( 1 )
waarom
Zie je die wolken ? Daar komt allemaal regen uit ( 2 )
waarom
Als er héél veel regen in de wolk zit dan past het niet meer en valt het eruit ( 3 en je bent erg trots op dit antwoord )
waarom
LAARZEN AANNNNNN !
bedtijd
waarom
het is ... uur ( 1 , deze is een makkie ! )
waarom
nou net was het ... uur , nu is het ... kindertjesbedtijd ( 2 ; alleen maar uitstel )
waarom
als kinderen niet op tijd gaan slapen groeien ze niet goed ( 3 )
waarom
ja , dat zegt de kinderdokter ( 4 , je vervalt al in k*tsmoesjes )
waarom
dat weet ik niet , die heeft daar voor geleerd ( 5 )
waarom
nou die wou graag dokter worden en is naar de dokterschool geweest ( 6 ..je dwaalt af van "bedtijd " )
waarom
weet ik veel , vuilnisman betaalt niet zo veel ( 7 )
waarom
............
moraal ; als je bij het onderwerp blijft en je wil het enigszins begrijpelijk houden ( en geloof me ; ze luisteren niet , je kan ook de krant voorlezen ) lukt het je hooguit 3 of 4 keer .......
Doe je jas aan
Waarom
anders word je ziek (1 )
waarom ?
omdat het koud is ( 2)
waarom
omdat het winter is ( 3 )
waarom is het winter
omdat de zon nu heel ver weg is , als die dicht bij is dan is het weer zomer
waarom (4)
....................... &^^%$^87 JAS AANNNNNNNN
eet je prakkie op
waarom
omdat je daar groot van wordt ( 1)
waarom
van eten in je buik gaan je armen en je benen groeien en dan word je net zo groot als papa / mama ( 2 )
waarom
ja, dat is nou eenmaal zo ( telt die als 3 ? )
waarom ?
VREET OP !
Doe je laarsjes aan
waarom
het regent ( 1 )
waarom
Zie je die wolken ? Daar komt allemaal regen uit ( 2 )
waarom
Als er héél veel regen in de wolk zit dan past het niet meer en valt het eruit ( 3 en je bent erg trots op dit antwoord )
waarom
LAARZEN AANNNNNN !
bedtijd
waarom
het is ... uur ( 1 , deze is een makkie ! )
waarom
nou net was het ... uur , nu is het ... kindertjesbedtijd ( 2 ; alleen maar uitstel )
waarom
als kinderen niet op tijd gaan slapen groeien ze niet goed ( 3 )
waarom
ja , dat zegt de kinderdokter ( 4 , je vervalt al in k*tsmoesjes )
waarom
dat weet ik niet , die heeft daar voor geleerd ( 5 )
waarom
nou die wou graag dokter worden en is naar de dokterschool geweest ( 6 ..je dwaalt af van "bedtijd " )
waarom
weet ik veel , vuilnisman betaalt niet zo veel ( 7 )
waarom
............
moraal ; als je bij het onderwerp blijft en je wil het enigszins begrijpelijk houden ( en geloof me ; ze luisteren niet , je kan ook de krant voorlezen ) lukt het je hooguit 3 of 4 keer .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 januari 2008 om 20:38
@ rammelkont, Zoons zijn dezelfde leeftijd idd 
Jammer dat box niet werkt bij jou.
Hier is oudste zoon ook een pestkop. ( ook stief of kado zoon, maar hij woont fulltime bij ons) En met hem heb ik de afspraak, als E niet aan jou spulletjes mag zitten, mag jij ook niet aan E zijn spullen komen. Tis even volhouden, maar soms is een autist best prettig, als hij het eenmaal door heeft hoef ik daar nooit meer iets aan te doen.
Dochter was ook zo'n slechte eter. En idd, strijd = nog minder eten. De laatste maanden gaat het goed. Ik heb me erbij neer gelegd.
Ze vind bijv. Nasi \ bami en alles wat maar eenigzins "buitenlands" is ronduit vies. Nou vinden wij dat erg lekker. Tegenwoordig mag ze kiezen. Mee eten, of ze krijgt droge rijst met bijv. een beetje rodekool dat ik altijd wel in de vriezer heb. Haar favo combi is in middels droge rijst met bruine bonen Maar god, ze eet iig. Verder komt ze altijd in de keuken kijken wat ik kook en proeft ze voor uit de pannen.
Jammer dat box niet werkt bij jou. Hier is oudste zoon ook een pestkop. ( ook stief of kado zoon, maar hij woont fulltime bij ons) En met hem heb ik de afspraak, als E niet aan jou spulletjes mag zitten, mag jij ook niet aan E zijn spullen komen. Tis even volhouden, maar soms is een autist best prettig, als hij het eenmaal door heeft hoef ik daar nooit meer iets aan te doen.
Dochter was ook zo'n slechte eter. En idd, strijd = nog minder eten. De laatste maanden gaat het goed. Ik heb me erbij neer gelegd.
Ze vind bijv. Nasi \ bami en alles wat maar eenigzins "buitenlands" is ronduit vies. Nou vinden wij dat erg lekker. Tegenwoordig mag ze kiezen. Mee eten, of ze krijgt droge rijst met bijv. een beetje rodekool dat ik altijd wel in de vriezer heb. Haar favo combi is in middels droge rijst met bruine bonen
Maar god, ze eet iig. Verder komt ze altijd in de keuken kijken wat ik kook en proeft ze voor uit de pannen.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 2 januari 2008 om 20:39
De strafplek IS de hoek in mijn geval, Moppetoet. En inderdaad, in de supermarkt gaat hij in een willekeurige hoek. Ik geloof echter dat het voor de supernanny methode belangrijk is dat "de hoek" niet in dezelfde ruimte als de leuke dingen is, en op mijn zoons creche doen ze ook aan "de hoek" in een andere ruimte. Ik vind dat in ieder geval prettig, omdat je twee vliegen in 1 klap hebt: en hij kan zijn zonden overdenken, en hij wordt ook letterlijk uit de pret gehaald.
Zoon moet trouwens zitten.
Am Yisrael Chai!
Bianca, thee op mijn scherm.
woensdag 2 januari 2008 om 20:41
vandaag dochter in de hema nog met handen op haar rug in "de hoek" gezet. Onze 1e keus hier is op de trap. Als ze echt driftig zijn, vooral oudste zoon wordt over the top driftig, naar zijn kamer.
Bij andere mensen ook gewoon op de gang. En verder in wachtkamers bijv. Met de handen op de rug Of stil zitten met de armpjes over elkaar. Werkt allemaal prima.
Aan de telefoon: Als ik bel en ze worden vervelend dan gebaar ik 1x sssstt, luisteren ze niet dan ook allebei op de bank met armen over elkaar, of ik stuur ze naar hun kamertje om daar te spelen. Mama rustig bellen, kinderen rustig spelen.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 2 januari 2008 om 20:51
Jongetjes zijn trouwens dol op werk/timmerbanken ( kan ook een plank met grote spijkers zijn ) , jumpen en ballonnen knallen . Altijd leuk ; een stuiterbal van de trap gooien ( met of zonder badmintonbatje ) , iets minder leuk maar minder herrie ; tennisbal .
Af en toe iets kapot maken IS ook leuk ; spaar vooral die bubbeltjesfolie op waarin glas vaak wordt ingepakt ( draaien alsof je prikkeldraad maakt ) en een kartonnen doos is nadat het als garage , huis, hondenmand - en wat je nog meer kan verzinnen - dienst heeft gedaan vooral leuk om kapot te trappen ...wellicht spaart dit speelgoed ?
Af en toe iets kapot maken IS ook leuk ; spaar vooral die bubbeltjesfolie op waarin glas vaak wordt ingepakt ( draaien alsof je prikkeldraad maakt ) en een kartonnen doos is nadat het als garage , huis, hondenmand - en wat je nog meer kan verzinnen - dienst heeft gedaan vooral leuk om kapot te trappen ...wellicht spaart dit speelgoed ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 januari 2008 om 21:00
Waarom?
Om gek van te worden! De hele dag door. En dan niet over de gewone dingen, maar echt ergens over. Waarom doet die meneer dat? Waarom is de maan zo hoog? En dan maar doorvragen. Oudste is erg leergierig en dat is goed te merken aan zijn vragen. Hij praat toch al erg veel (en zijn zus wordt net zo erg).
Om gek van te worden! De hele dag door. En dan niet over de gewone dingen, maar echt ergens over. Waarom doet die meneer dat? Waarom is de maan zo hoog? En dan maar doorvragen. Oudste is erg leergierig en dat is goed te merken aan zijn vragen. Hij praat toch al erg veel (en zijn zus wordt net zo erg).
woensdag 2 januari 2008 om 21:06
