Kinderen
alle pijlers
Goede voornemens: eerste hulp bij opvoeden!
dinsdag 1 januari 2008 om 11:59
Allereerst natuurlijk: een heel gelukkig nieuwjaar aan iedereen die dit leest.
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Am Yisrael Chai!
dinsdag 1 januari 2008 om 18:32
Ik had een speelgoedkoffertje met de meest geweldige dingen erin , dingen waar je een kind nou normaal gesproken niet mee laat spelen omdat het geen speelgoed is , zoals oude oorbellen , kettingen , niet helemaal gelukte maar wel herkenbare foto's , een thee-ei , een eierscheider , ouwe cd's , nou ja , mooie rommel zeg maar . Dat koffertje pakte ik als ik écht even moest bellen of als we in een wachtkamer zaten oid , zodat ik kon praten , kind stil was en ik wel in de gaten kon houden of zo'n oorbel niet achter in een huigje /voorhoofdholte kon schieten . Werkte perfect .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 januari 2008 om 18:35
dinsdag 1 januari 2008 om 18:58
Ga ik proberen, BGB
Het strafhoekje vind ik ook een interessant onderwerp. Hier werkt het ook niet en gebruiken we het dus ook niet. Ik probeer er meestal achter te komen waarom hij zich zo naar gedraagt en dan een oplossing te zoeken. Soms is het gewoon energie teveel. Dan gaan we naar buiten.
Maar wat hier ook wel eens helpt is dingen afnemen die hij leuk of belangrijk vindt. Dan waarschuw ik hem: als je dit nog een keer doet, dan gaan we straks niet naar de speeltuin/ga je zonder verhaal naar bed of iets dergelijks.
Op het moment dat het niet doorgaat, is het huis te klein zo´n toestand maakt hij ervan. Maar de volgende keer dat hij dreigt erg vervelend te worden als we van plan zijn naar de speeltuin te gaan, herinner ik hem aan de vorige keer en bedenkt hij zich vaak.
Opvoeden is zo lastig. Je wilt zo graag alles goed doen, dat je soms niet meer helder kunt denken.
Ik vond het altijd heel belangrijk om een zelfstandig kind te hebben met een eigen mening, dat keuzes/overwegingen kan maken. Nu heb ik hem vanaf het begin al dingen zelf laten beslissen. Door aan te laten wijzen wat hij op zijn boterham wilde koos hij al zijn eigen broodbeleg toen hij nog geen jaar was.
Nu heb ik een kind wat er van uitgaat dat hij overal over mag meebeslissen en errug boos wordt als zijn mening niet wordt gevraagd. Hij is enig kind en ziet ons als een soort drie-eenheid, waarin hij net zo veel te zeggen heeft als wij.
Zo werkt dat natuurlijk niet!
Het strafhoekje vind ik ook een interessant onderwerp. Hier werkt het ook niet en gebruiken we het dus ook niet. Ik probeer er meestal achter te komen waarom hij zich zo naar gedraagt en dan een oplossing te zoeken. Soms is het gewoon energie teveel. Dan gaan we naar buiten.
Maar wat hier ook wel eens helpt is dingen afnemen die hij leuk of belangrijk vindt. Dan waarschuw ik hem: als je dit nog een keer doet, dan gaan we straks niet naar de speeltuin/ga je zonder verhaal naar bed of iets dergelijks.
Op het moment dat het niet doorgaat, is het huis te klein zo´n toestand maakt hij ervan. Maar de volgende keer dat hij dreigt erg vervelend te worden als we van plan zijn naar de speeltuin te gaan, herinner ik hem aan de vorige keer en bedenkt hij zich vaak.
Opvoeden is zo lastig. Je wilt zo graag alles goed doen, dat je soms niet meer helder kunt denken.
Ik vond het altijd heel belangrijk om een zelfstandig kind te hebben met een eigen mening, dat keuzes/overwegingen kan maken. Nu heb ik hem vanaf het begin al dingen zelf laten beslissen. Door aan te laten wijzen wat hij op zijn boterham wilde koos hij al zijn eigen broodbeleg toen hij nog geen jaar was.
Nu heb ik een kind wat er van uitgaat dat hij overal over mag meebeslissen en errug boos wordt als zijn mening niet wordt gevraagd. Hij is enig kind en ziet ons als een soort drie-eenheid, waarin hij net zo veel te zeggen heeft als wij.
Zo werkt dat natuurlijk niet!
dinsdag 1 januari 2008 om 19:21
Dat hoeft niet hoor. Bij mijn oudste van 7 kan ik hem bijvoorbeeld als hij heel druk is de keuze geven tussen rustig aan tafel iets doen of buiten spelen. Je moet (nou ja, moet...) proberen dingen te zoeken doe voor jou en je zoon werken. Bij ons is dat vaak wel kiezen uit twee kwaden (of je gaat opruimen of ik gooi je speelgoed weg), maar soms dus gewoon kiezen uit twee alternatieven.
dinsdag 1 januari 2008 om 19:22
Opvoeden is zeker lastig, Pomodorie!
Hier is het nu 4 weken kerstvakantie, en ik kijk er best naar uit dat ze weer naar school gaan. Het is nu nieuwjaarsochtend (ja, ik loop 7 uur achter op NL) en ik heb ze al een pittig tijdje voor de buis zitten. *bloos*
Het feit dat ik ondertussen Kleine Nijn aan het potje-trainen ben en dus al verschillende kontjes heb afgeveegd en broekjes bij de was gegooid, maakt dat weer een beetje goed, toch?
Mannetje stond net met een bezem te gooien dus die heeft zn eerste straf van het jaar er alweer op zitten.
Ik ben echt jaloers op die moeders die altijd maar blijmoedig blijven en geduldig. Ik snap werkelijk niet waar ze het vandaan halen. Fijn om nu es te lezen dat er meer moeders niet feilloos zijn. :-D
Sterkte dames!!
Hier is het nu 4 weken kerstvakantie, en ik kijk er best naar uit dat ze weer naar school gaan. Het is nu nieuwjaarsochtend (ja, ik loop 7 uur achter op NL) en ik heb ze al een pittig tijdje voor de buis zitten. *bloos*
Het feit dat ik ondertussen Kleine Nijn aan het potje-trainen ben en dus al verschillende kontjes heb afgeveegd en broekjes bij de was gegooid, maakt dat weer een beetje goed, toch?
Mannetje stond net met een bezem te gooien dus die heeft zn eerste straf van het jaar er alweer op zitten.Ik ben echt jaloers op die moeders die altijd maar blijmoedig blijven en geduldig. Ik snap werkelijk niet waar ze het vandaan halen. Fijn om nu es te lezen dat er meer moeders niet feilloos zijn. :-D
Sterkte dames!!
dinsdag 1 januari 2008 om 19:24
Check! Werkt prima, zolang je je er zelf dus ook aanhoudt. We zijn een tijdje te makkelijk geweest bij de middelste en die komt nu dus steeds vragen of hij al bij ons in bed mag. Sinds een weekje investeren we weer in deze afspraak en het gaat direct een stuk beter. (Bij ons gaat het nachtlampje uit trouwens als het tijd is om op te staan).
Ik denk dat ik bij de jongste, bijna 2,5, binnenkort ook met zoiets ga beginnen. Hoewel ik eigenlijk vermoed dat hij het nog niet snapt.
dinsdag 1 januari 2008 om 19:27
Pomodori,
Ook jij snijdt herkenbare dingen aan. Ik denk dat het bij iedereen wel een beetje neerkomt op grenzen stellen, he?
Het lijkt simpel als je kind nog klein is, maar hoe ouder hij wordt, hoe moeilijker.
Hier overigens een erg goede dag. Heb nog 2 of 3 driftbuien doorstaan, maar ik merk aan mezelf dat ik het zélf ook veel makkelijker vind om in mijn denken hem een aantal stappen voor te zijn en bezig te zijn met de structuur van de dag. Normaal gesproken laat ik de dag een beetje over me heen komen zonder echt dingen te plannen, zodat ik aan het einde van de dag - daar issie weer! - het gevoel heb achter de feiten aan te lopen, en kamp met een schuldgevoel. Niet genoeg zus of zo gedaan, gedoe met zoon gehad, te laat dit of dat gedaan, met ruzie gegeten...
Ondanks de echt enorm vermoeiende driftbuien me niet mee laten slepen in boosheid of onverschilligheid. En doordat ik me bewust was van het feit dat ik duidelijker met zoon moet communiceren, was ik ook bewuster van mijn eigen gedrag. Uiteindelijk dus een dag gehad waarop ik ongemerkt heel relaxed mezelf door allerlei huishoudelijke klussen heb heengeslagen, en heel prettig met zoon heb geknutseld, gespeeld en gegeten. Het helpt echt enorm om voor mezelf een soort tijdschema in mijn hoofd te hebben. Alsof je daardoor onbewust ook weet dat hij weliswaar NU heel vervelend is, maar dat je over een half uur weer iets anders aan het doen bent en dat het daarom minder erg is en dus makkelijker te hanteren.
Zoon lijkt trouwens ook erg goed te gedijen, het heeft me weer veel moeite gekost om hem uberhaupt te laten zitten ipv obstinaat te blijven staan, maar de laatste bui was duidelijk een stuk korter dan die van vanochtend. Hij geeft nu al sneller op en lijkt ook beter of oprechter na te denken over zijn slechte gedrag.
Ook jij snijdt herkenbare dingen aan. Ik denk dat het bij iedereen wel een beetje neerkomt op grenzen stellen, he?
Het lijkt simpel als je kind nog klein is, maar hoe ouder hij wordt, hoe moeilijker.
Hier overigens een erg goede dag. Heb nog 2 of 3 driftbuien doorstaan, maar ik merk aan mezelf dat ik het zélf ook veel makkelijker vind om in mijn denken hem een aantal stappen voor te zijn en bezig te zijn met de structuur van de dag. Normaal gesproken laat ik de dag een beetje over me heen komen zonder echt dingen te plannen, zodat ik aan het einde van de dag - daar issie weer! - het gevoel heb achter de feiten aan te lopen, en kamp met een schuldgevoel. Niet genoeg zus of zo gedaan, gedoe met zoon gehad, te laat dit of dat gedaan, met ruzie gegeten...
Ondanks de echt enorm vermoeiende driftbuien me niet mee laten slepen in boosheid of onverschilligheid. En doordat ik me bewust was van het feit dat ik duidelijker met zoon moet communiceren, was ik ook bewuster van mijn eigen gedrag. Uiteindelijk dus een dag gehad waarop ik ongemerkt heel relaxed mezelf door allerlei huishoudelijke klussen heb heengeslagen, en heel prettig met zoon heb geknutseld, gespeeld en gegeten. Het helpt echt enorm om voor mezelf een soort tijdschema in mijn hoofd te hebben. Alsof je daardoor onbewust ook weet dat hij weliswaar NU heel vervelend is, maar dat je over een half uur weer iets anders aan het doen bent en dat het daarom minder erg is en dus makkelijker te hanteren.
Zoon lijkt trouwens ook erg goed te gedijen, het heeft me weer veel moeite gekost om hem uberhaupt te laten zitten ipv obstinaat te blijven staan, maar de laatste bui was duidelijk een stuk korter dan die van vanochtend. Hij geeft nu al sneller op en lijkt ook beter of oprechter na te denken over zijn slechte gedrag.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 1 januari 2008 om 19:32
Fash , heb je weleens met playmobilpoppetjes ofzo zo'n scene nagespeeld ? ( of ; jij was de mama en ik was de prins en jij was boos op mij..... soort toneel stuk ) Moet je voor de gein eens doen , vaak vertellen ze dan al spelend wat ze zélf een gepaste straf vinden of wat de aanleiding is .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 januari 2008 om 20:06
Grappig dat je dat zegt, BGB. Wij doen dat ook wel es met de kinderen. Dan spelen PP en ik de kinderen en gaan we enorm zeuren; "ik lust geen tomaat, nee bah, mama ik wil een banaan, waarom mag ik nooit een banaan, waarom mag ik nooit buizen, mama ik moet poepen, papa Kleine Nijn pest me, nee hij begon, nee zij, ja maar ik wil chocola, waarom mag ik nooit....."
En lachen joh, de kinderen! Ze vinden het onwijs grappig. Daarna proberen we ze duidelijk te maken dat zeuren dus eigenlijk heel dom en om te lachen is. Maarja, of het echt werkt. Het is meer het spel dan anything else.
En lachen joh, de kinderen! Ze vinden het onwijs grappig. Daarna proberen we ze duidelijk te maken dat zeuren dus eigenlijk heel dom en om te lachen is. Maarja, of het echt werkt. Het is meer het spel dan anything else.
dinsdag 1 januari 2008 om 20:11
Nou ja , Nijn , als je maar lol hebt 
Ik vroeg weleens ; wat als jij nou kinderen hebt en die van jou wil niet naar bed/ eten / etc , wat voor straf vind je dan goed ? Nou, dan volgde er een antwoord en kon ik - vaak na tien minuten al - zeggen ; ik ben een véél leukere ouder dan jij later want van mij krijg je maar .... als straf
Ik vroeg weleens ; wat als jij nou kinderen hebt en die van jou wil niet naar bed/ eten / etc , wat voor straf vind je dan goed ? Nou, dan volgde er een antwoord en kon ik - vaak na tien minuten al - zeggen ; ik ben een véél leukere ouder dan jij later want van mij krijg je maar .... als straf
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 januari 2008 om 21:44
Misschien helpt het ook om bepaalde 'straffen' aan bepaalde 'overtredingen' te hangen. Afspraken maken hierover dus.
Mijn zoontje heeft een tijdje geld gepakt uit onze portemonnaies. Ik heb toen een lijstje met regels gemaakt, maar ben ook begonnen met zakgeld.
Hij kreeg zoveel (z'n zus gelijk ook, zij blij![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
) als hij dit of dat deed, namen we het weer af. M'n schoonzus had het voor ons ook met een pedagogisch medewerker hierover gehad. Die zei dat we het niet te negatief mochten benaderen, met straf e.d. Maar ik zag het niet als straf, maar als afspraak. Jij houdt je niet aan de afspraak, dan is dit/dat de consequentie.
Als kinderen een jaar of 4/5 worden, is bij driftbuien ook het volgende nog een idee, die bij mijn dochter echt erg goed werkte. Op het moment dat je de driftbui ziet verschijnen (en dat zie je..) dan vraag je "helpt dit? krijg je nu je zin als je dit gaat doen?" Bij de 2e of 3e keer zag ik dat het ging werken, dat ze na ging denken over haar gedrag en de gevolgen.
Mijn zoontje heeft een tijdje geld gepakt uit onze portemonnaies. Ik heb toen een lijstje met regels gemaakt, maar ben ook begonnen met zakgeld.
Hij kreeg zoveel (z'n zus gelijk ook, zij blij
) als hij dit of dat deed, namen we het weer af. M'n schoonzus had het voor ons ook met een pedagogisch medewerker hierover gehad. Die zei dat we het niet te negatief mochten benaderen, met straf e.d. Maar ik zag het niet als straf, maar als afspraak. Jij houdt je niet aan de afspraak, dan is dit/dat de consequentie.Als kinderen een jaar of 4/5 worden, is bij driftbuien ook het volgende nog een idee, die bij mijn dochter echt erg goed werkte. Op het moment dat je de driftbui ziet verschijnen (en dat zie je..) dan vraag je "helpt dit? krijg je nu je zin als je dit gaat doen?" Bij de 2e of 3e keer zag ik dat het ging werken, dat ze na ging denken over haar gedrag en de gevolgen.
Later is nu
dinsdag 1 januari 2008 om 22:20
[quote]:
Grappig dat je dat zegt, BGB. Wij doen dat ook wel es met de kinderen. Dan spelen PP en ik de kinderen en gaan we enorm zeuren; "ik lust geen tomaat, nee bah, mama ik wil een banaan, waarom mag ik nooit een banaan, waarom mag ik nooit buizen, mama ik moet poepen, papa Kleine Nijn pest me, nee hij begon, nee zij, ja maar ik wil chocola, waarom mag ik nooit....."
Haha, dit soort dingen doen wij ook. Over de grond rollen en heel hard huilen, of op de vraag: "Wat eten we?" antwoorden: "Pasta met chocoladesaus en stukjes koek, en toe een héél groot stuk taart met slagroom en ijs. En daarna gaan we lekker de hele avond t.v. kijken." Hij wéét, dat 't grapjes zijn, en moet er heel hard om lachen, en zegt zelf al: "Nee hè, kan toch niet!"
Grappig dat je dat zegt, BGB. Wij doen dat ook wel es met de kinderen. Dan spelen PP en ik de kinderen en gaan we enorm zeuren; "ik lust geen tomaat, nee bah, mama ik wil een banaan, waarom mag ik nooit een banaan, waarom mag ik nooit buizen, mama ik moet poepen, papa Kleine Nijn pest me, nee hij begon, nee zij, ja maar ik wil chocola, waarom mag ik nooit....."
Haha, dit soort dingen doen wij ook. Over de grond rollen en heel hard huilen, of op de vraag: "Wat eten we?" antwoorden: "Pasta met chocoladesaus en stukjes koek, en toe een héél groot stuk taart met slagroom en ijs. En daarna gaan we lekker de hele avond t.v. kijken." Hij wéét, dat 't grapjes zijn, en moet er heel hard om lachen, en zegt zelf al: "Nee hè, kan toch niet!"
dinsdag 1 januari 2008 om 22:31
En af en toe kan dat eigenlijk bést ! moeten ze iets groter zijn , dan weten ze ook heel goed dat het een klein feestje is en dat je dan verder weer "normaal " gaat doen . Mijn man maak je niet blij met zulke gekkigheid , maar als die een avonddienst had ofzo deed ik weleens iets wat helemaal tegen het normale inging ; geweldig ! En daar kon ik dan ook op teruggrijpen ; "nee, gisteren hadden we een snoepdag , weet je nog ? " maar dat zal wellicht niet aan ieder kind besteed zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 januari 2008 om 22:48
Ik heb dat idd ook op eerste kerstdag gedaan. Was heel erg blij dat we een keer echt vrij waren en had dus ook niks qua verplichtingen gepland. De prins zei steeds "mamma, mag ik nu met jou op vakantie?" (ik zat al dagen te jubelen dat ik vakantie had) en toen hebben we op eerste kerstdag vakantie gevierd. Dvd-tje op en dan kerstkoekjes, en hij heel ondeugend "mogen we ze allemaal, állemaahaal, opeten?" En toen samen inderdaad het hele pak in een keer opgegeten. En met al het speelgoed gespeeld zónder dat we het direct op hoefden te ruimen. En allemaal lekkere dingen gegeten tot we bijna uit elkaar klapten. Gegourmet en hem zelf met de pannetjes laten aankloten. Lekker de halve dag in pyjama en toen een énorme waterzooi van de badkamer gemaakt.
Hij heeft het er nu nog over
. En inderdaad, de rest van de dagen heb ik vaak gezegd "nee, het is nu geen kerstmis meer, toch?" En dat snapte hij dan ook wel, dan was het qua zeuren om snoep ook wel weer klaar. "Oh ja, dat hadden we al gedaan, was leuk he?"
Am Yisrael Chai!
dinsdag 1 januari 2008 om 22:52
Pomodori, over telefoongesprek en herrie etc. Heel herkenbaar! Vorige week vertelde mijn tweejarige me gedecideerd, toen ik met mijn moeder aan het praten was: nee mama, jij mag niet praten, want dan kan ik niks zeggen!
Hier is momenteel opruimen een probleem. Mijn jongens schijnen op school (de oudste van 4) en dagverblijf (de jongste van 2) prima op te ruimen en enorm behulpzaam te zijn. Maar thuis... je moet er echt met je neus bovenop staan en voortdurend instructies geven. Terwijl ik eigenlijk vind dat een simpel 'alle duplo in de rode doos' moet volstaan. Maar nee, ze hoeven maar één blok op te pakken en zijn al afgeleid en beginnen er weer mee te spelen. Erbij blijven staan en dus instructies geven en steeds aanmoedigen helpt, maar daar word ik dus onderhand erg moe van. Gisteren wilde ik dat de houten spoorbaan werd opgeruimd en een op zijn kop gezette mand met losse speelgoedjes. Ik heb me er minder dan anders mee bemoeid, het heeft uiteindelijk drie uur geduurd voor het was opgeruimd en daarbij heb ik dan op het laatst toch nog meegeholpen. Is dit normaal? Iemand tips?
xx lisa.
Hier is momenteel opruimen een probleem. Mijn jongens schijnen op school (de oudste van 4) en dagverblijf (de jongste van 2) prima op te ruimen en enorm behulpzaam te zijn. Maar thuis... je moet er echt met je neus bovenop staan en voortdurend instructies geven. Terwijl ik eigenlijk vind dat een simpel 'alle duplo in de rode doos' moet volstaan. Maar nee, ze hoeven maar één blok op te pakken en zijn al afgeleid en beginnen er weer mee te spelen. Erbij blijven staan en dus instructies geven en steeds aanmoedigen helpt, maar daar word ik dus onderhand erg moe van. Gisteren wilde ik dat de houten spoorbaan werd opgeruimd en een op zijn kop gezette mand met losse speelgoedjes. Ik heb me er minder dan anders mee bemoeid, het heeft uiteindelijk drie uur geduurd voor het was opgeruimd en daarbij heb ik dan op het laatst toch nog meegeholpen. Is dit normaal? Iemand tips?
xx lisa.
dinsdag 1 januari 2008 om 23:14
dinsdag 1 januari 2008 om 23:30
Ik ben erg blij met kdv, Lisa, daar heeft dochter een opruimliedje geleerd en als ik dat begin te zingen gaat ze opruimen. Heel Pavlov
Misschien werkt het wedstrijdidee van Bianca inderdaad wel heel goed bij jouw jongens? Wie het eerste zijn speelgoed heeft opgeruimd! Gewoon tegen elkaar uit spelen
Misschien werkt het wedstrijdidee van Bianca inderdaad wel heel goed bij jouw jongens? Wie het eerste zijn speelgoed heeft opgeruimd! Gewoon tegen elkaar uit spelen
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
woensdag 2 januari 2008 om 00:04
Ik vind die eierwekker wel een heel goed idee! Ik had zelf gedacht aan zo'n kleurenklok die ook wel in het onderwijs gebruikt wordt, maar zo'n eierwekker, daar kom ik dan niet op. Ik moet zoon ook meestal zo aansporen om op te ruimen. Gisteren mocht-ie t.v. kijken als-ie had opgeruimd, maar hij ruimde maar niet op, en toen was het ineens tijd om te eten. Begon-ie toch hard te huilen, en binnen drie minuten had-ie alles (hard huilend) opgeruimd. Hij kan het dus wel, snel.
Ik heb nu ongeveer een jaar lang steeds alles samen opgeruimd, maar nu vind ik hem toch groot genoeg om zelf z'n spullen op te ruimen, zodat ik mijn eigen dingen op kan ruimen. En hij kan het ook heel netjes.
Ik heb nu ongeveer een jaar lang steeds alles samen opgeruimd, maar nu vind ik hem toch groot genoeg om zelf z'n spullen op te ruimen, zodat ik mijn eigen dingen op kan ruimen. En hij kan het ook heel netjes.
woensdag 2 januari 2008 om 02:51
Jaaa wedstrijdjes!
Als ze in bad moeten: "Wie het eerste boven is, is een pannekoek!" Kan je eindeloos op varieren. De tweede en daarna de derde is een bloem, of een prinses, of een auto van Cars, al naar gelang de behoefte. Zo rammel ik ze allemaal *hoppetaa* de trap op. :-)
Willen ze niet uit bad komen. "Wie het eerst eruit komt heeft gewonnen!" en ja hoor, daar staan ze alweer te dringen.
Met boterhammen eten idem dito. Ik heb kennelijk nogal competitieve kinderen.
Als ze in bad moeten: "Wie het eerste boven is, is een pannekoek!" Kan je eindeloos op varieren. De tweede en daarna de derde is een bloem, of een prinses, of een auto van Cars, al naar gelang de behoefte. Zo rammel ik ze allemaal *hoppetaa* de trap op. :-)
Willen ze niet uit bad komen. "Wie het eerst eruit komt heeft gewonnen!" en ja hoor, daar staan ze alweer te dringen.
Met boterhammen eten idem dito. Ik heb kennelijk nogal competitieve kinderen.
woensdag 2 januari 2008 om 08:35
Opruimen is hier ook een probleem. Tot dochter 2.5 was, was het geen enkel probleem en vond ze het zelfs wel leuk, maar nu ze 3 jaar is, is opruimen niet meer cool en krijgt ze ook steeds meer weerwoord ("mama, ik kán niet opruimen, ik heb buikpijn, ik ben moe, ik moet naar bed, ik ben nog te klein daarvoor). Op school ruimt ze wel prima op, het probleem ligt hier thuis, maar dat zal ook wel herkenbaar zijn.
Ik help dus meestal maar mee. Ik begin en dan moet zij ook meehelpen. Ik hoop haar zo maar aan te leren dat vele handen licht werken maken, dat het zo gebeurd is enzovoorts enzovoorts. Haar broer is bijna 2 jaar en die is gelukkig nog in de fase dat ik hem wijs kan maken dat opruimen hartstikke leuk is.
Ik help dus meestal maar mee. Ik begin en dan moet zij ook meehelpen. Ik hoop haar zo maar aan te leren dat vele handen licht werken maken, dat het zo gebeurd is enzovoorts enzovoorts. Haar broer is bijna 2 jaar en die is gelukkig nog in de fase dat ik hem wijs kan maken dat opruimen hartstikke leuk is.
anoniem_17172 wijzigde dit bericht op 02-01-2008 08:36
Reden: auw, dt-fout
Reden: auw, dt-fout
% gewijzigd
