Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
maandag 7 september 2020 om 11:15
Oké dan... jouw partner heeft zich dus aangepast omdat JIJ het niet trok. Wat als je het wel trok? Ik denk oprecht dat het er bij jouw man van nature ook niet in zit. Het geluk dat jij hebt is dat hij het wel gewoon doet nu. Neem van mij aan dat 8 van de 10 mannen er niet om staan te springen.Bellyflop schreef: ↑07-09-2020 10:43Bij ons is dat gelukkig echt niet zo. Wij hebben taakvelden verdeeld. Hij doet alles rond school en opvang en sport (ik lees de nieuwsbrieven en roosters niet eens, hij regelt vervoer, vakanties doorgeven etc), en ik doe bijvoorbeeld alles rond kleding en schoenen voor de kinderen. Enzovoorts.
Zo voorkom je geëmmer over kleine handelingen. Bij een moderne verdeling hoort ook afspraken maken en dat vergeten stellen nog wel eens, zie ik om me heen.
Bij ons kón het ook niet anders dan dat hij zijn deel ging doen want ik vond het ook helemaal niet leuk en trok het gewoon niet alleen.
maandag 7 september 2020 om 11:32
maandag 7 september 2020 om 11:40
Alsof de vrouwen wel staan te springen voor AL die taakjes...Bergje65 schreef: ↑07-09-2020 11:15Oké dan... jouw partner heeft zich dus aangepast omdat JIJ het niet trok. Wat als je het wel trok? Ik denk oprecht dat het er bij jouw man van nature ook niet in zit. Het geluk dat jij hebt is dat hij het wel gewoon doet nu. Neem van mij aan dat 8 van de 10 mannen er niet om staan te springen.
maandag 7 september 2020 om 11:40
maandag 7 september 2020 om 11:43
Generaliserend, maar ok.Rosanna1985 schreef: ↑07-09-2020 11:32Maar waarom laten wij vrouwen onszelf in de positie plaatsen dat dit we dit maar moeten accepteren en normaal vinden...?
Misschien vinden vrouwen veel meer dingen belangrijker dan mannen. En willen dus dat ze wel gedaan worden, terwijl mannen denken van, wat maakt het uit.
En als die verschillen te groot zijn kan er een probleem zijn.
maandag 7 september 2020 om 11:45
Het gaat niet over of ze staan te trappelen. Het gaat erom dat je het ze zo gewend gemaakt hebt. Als jij altijd de wc schoonmaakt en de was doet zullen ze het inderdaad niet uit zichzelf doen... zou ik wellicht ook niet doen als manlief het sowieso altijd zou doen...Lafae schreef: ↑07-09-2020 10:35Even hier op inhaken hoor: dat denk je serieus? Dat als een vrouw het meeste doet, dat ze het er zelf naar gemaakt heeft? Als ik zo om me heen kijk zie ik de mannen echt niet collectief staan te trappelen om alles eerlijk te verdelen. Ik zie ze niet graag minder gaan werken als er kinderen op komst zijn en zonder gedoe meteen naar drie of vier dagen gaan, ik zie geen mannen uit zichzelf de wc schrobben en de was doen, ik zie ze niet uit zichzelf bedenken dat kind nieuwe kleren nodig heeft, dat kind wat ongelukkig kijkt en dat ze misschien maar eens op het kdv of op school moeten gaan praten of alles daar lekker loopt. Natuurlijk zit ik in een enorm ongeemancipeerde omgeving (grote stad, randstad, hoogopgeleide bubbel) dus dat kleurt mijn blik vast, maar je denkt echt dat vrouwen het er zelf naar maken dat ze meer doen? Tegen de wens van al die enthousiast zorgende mannen in?
maandag 7 september 2020 om 11:45
De meeste vrouwen nemen al die taakjes zelf op zich in eerste instantie omdat ze vinden dat ze het beter en sneller kunnen, en perfectionistisch zijn, als ze meteen in het begin willen verdelen dan groeit het niet zo scheef.
En vaders zijn idd wat makkelijker dan moeders.
Lijkt me trouwens wel vreselijk om spijt te hebben van je kind, zeker als je nog zo lang moet moederen, dan lijkt het een eeuwigheid waar je niet aan kunt ontsnappen.
Ik heb echt genoten van mijn kind, elk moment in me opgenomen want het is de eerste keer en meteen de laatste keer, een tweede had ik niet leuk gevonden, dat gevoel heb ik.
En vaders zijn idd wat makkelijker dan moeders.
Lijkt me trouwens wel vreselijk om spijt te hebben van je kind, zeker als je nog zo lang moet moederen, dan lijkt het een eeuwigheid waar je niet aan kunt ontsnappen.
Ik heb echt genoten van mijn kind, elk moment in me opgenomen want het is de eerste keer en meteen de laatste keer, een tweede had ik niet leuk gevonden, dat gevoel heb ik.
maandag 7 september 2020 om 11:46
Het probleem is denk ik ook dat mannen bvb. fastfood OK vinden "voor die ene keer" omdat ze meestal toch niet vaak voor het eten moeten zorgen. Indien ze wekenlang elke dag voor het eten zouden moeten zorgen, kan ik mij niet voorstellen dat veel mannen dan nog steeds elke dag fastfood zouden voorschotelen?
maandag 7 september 2020 om 11:48
maandag 7 september 2020 om 11:50
Dat denk ik ook niet.Rosanna1985 schreef: ↑07-09-2020 11:46Het probleem is denk ik ook dat mannen bvb. fastfood OK vinden "voor die ene keer" omdat ze meestal toch niet vaak voor het eten moeten zorgen. Indien ze wekenlang elke dag voor het eten zouden moeten zorgen, kan ik mij niet voorstellen dat veel mannen dan nog steeds elke dag fastfood zouden voorschotelen?
Sommige vrouwen houden het ook wel zelf in stand. Lekker makkelijk als moeder het prakkie nog even snel klaarmaakt voordat ze gaat.
Je kunt alles blijven doen omdat je dan weet dat het dan beter gebeurt (volgens jouw maatstaven).
maandag 7 september 2020 om 11:50
Ik denk bvb. ook dat eens een man doorheeft dat als je de opvang niet op tijd afzegt, je dan moet betalen voor dagen die je niet gebruikt, ze dan wel degelijk in het vervolg hieraan zullen denken. Ze denken er gewoon niet aan doordat de vrouw het altijd regelt en ze dit dus nog nooit hebben zien fout gaan.
maandag 7 september 2020 om 11:52
De man moet natuurlijk ook wel de kans krijgen om te groeien in zijn rol als vader... Je kan moeilijk verwachten dat iemand vanaf dag 1 fantastisch kookt als die nooit eerder de kans gekregen heeft...
maandag 7 september 2020 om 11:52
Waarom is dat? Gevoelsmatig of met een reden?
Klinkt traditioneel, man dit, vrouw dat. Maar volgens mij is dat niet de reden
maandag 7 september 2020 om 11:54
Ik heb geen idee.
Overigens heeft het idd niets te maken met de traditionele rolverdeling: ik vind iedereen die zorgt onaantrekkelijk.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 7 september 2020 om 11:55
Dat ligt aan de man. Als het er thuis ook zo aan toe ging, en hij vanuit huis getrouwd is (of zoiets), dan kan ik me eerder voorstellen dat hij van niets weet. Maar ik ga er meer en meer vanuit dat mannen tegenwoordig iets meer meekrijgen en kunnen.Rosanna1985 schreef: ↑07-09-2020 11:52De man moet natuurlijk ook wel de kans krijgen om te groeien in zijn rol als vader... Je kan moeilijk verwachten dat iemand vanaf dag 1 fantastisch kookt als die nooit eerder de kans gekregen heeft...
En fantastisch koken hoeft niet eens meteen.
Wat ik met dan wel afvraag, komen die vrouwen er pas nadat er kinderen zijn achter dat hun man zo anders is?
maandag 7 september 2020 om 11:57
Rosanna1985 schreef: ↑07-09-2020 11:45Het gaat niet over of ze staan te trappelen. Het gaat erom dat je het ze zo gewend gemaakt hebt. Als jij altijd de wc schoonmaakt en de was doet zullen ze het inderdaad niet uit zichzelf doen... zou ik wellicht ook niet doen als manlief het sowieso altijd zou doen...
Ik denk dat mannen het niet doen als er een vrouw is die het kan doen. Dat is niet omdat de vrouw de man zo gemaakt heeft, maar omdat de hele maatschappij de man zo gemaakt heeft, al vanaf de geboorte van de man in kwestie. Mannen worden nog steeds overwegend grootgebracht met het idee dat alles in huis de verantwoordelijkheid van de vrouw is, tenzij er geen vrouw is. Dat een man die dingen niet doet, is dus niet de schuld van de vrouw, of van de man, maar is het gevolg van hoe wij met zijn allen het beeld scheppen dat mannen over die dingen hun mooie hoofdje niet hoeven te breken.
En het helpt niet als vrouwen collectief roepen dat het de schuld van de vrouw is als de man minder doet in huis dan zij. Die vingerwijzing is ontzettend onproductief. Want dat een man minder doet komt niet doordat zij alles oppakt, dat komt net zo hard doordat de man die dingen níet oppakt als er een vrouw is. En als dingen níet gedaan worden, omdat het niet de verantwoordelijkheid is van de man, kan een vrouw besluiten dat het dus niet gebeurt of dat het wel moet gebeuren omdat het èrg is als het niet gebeurt. Maar zij maakt die keus, niet de man, want dat is niet zijn taak. En dat is de schuld van iedere betrokkene. De sleutel ligt dan ook bij iedere betrokkene, niet bij de vrouw die het de man zo gewend gemaakt heeft.
maandag 7 september 2020 om 12:00
Communiceren dus. En dan al op tijd.Lafae schreef: ↑07-09-2020 11:57Ik denk dat mannen het niet doen als er een vrouw is die het kan doen. Dat is niet omdat de vrouw de man zo gemaakt heeft, maar omdat de hele maatschappij de man zo gemaakt heeft, al vanaf de geboorte van de man in kwestie. Mannen worden nog steeds overwegend grootgebracht met het idee dat alles in huis de verantwoordelijkheid van de vrouw is, tenzij er geen vrouw is. Dat een man die dingen niet doet, is dus niet de schuld van de vrouw, of van de man, maar is het gevolg van hoe wij met zijn allen het beeld scheppen dat mannen over die dingen hun mooie hoofdje niet hoeven te breken.
En het helpt niet als vrouwen collectief roepen dat het de schuld van de vrouw is als de man minder doet in huis dan zij. Die vingerwijzing is ontzettend onproductief. Want dat een man minder doet komt niet doordat zij alles oppakt, dat komt net zo hard doordat de man die dingen níet oppakt als er een vrouw is. En als dingen níet gedaan worden, omdat het niet de verantwoordelijkheid is van de man, kan een vrouw besluiten dat het dus niet gebeurt of dat het wel moet gebeuren omdat het èrg is als het niet gebeurt. Maar zij maakt die keus, niet de man, want dat is niet zijn taak. En dat is de schuld van iedere betrokkene. De sleutel ligt dan ook bij iedere betrokkene, niet bij de vrouw die het de man zo gewend gemaakt heeft.
Niet wachten tot er kinderen zijn. Ik kan me niet voorstellen dat je zulke dingen niet al ziet nadat je bv een jaar samen bent
maandag 7 september 2020 om 12:09
Dat is een oplossing die werkt bij individuele problemen, niet bij collectieve problemen. Ingesleten ideeën over dit soort patronen zijn er ook met communicatie nauwelijks uit te krijgen; het vergt continue reflectie, van beide partijen en dan nog is het moeilijk. Mensen leven in een maatschappij die steeds weer de boodschap uitdraagt dat thuis de taak is van de vrouw, het is heel moeilijk om daar tegenop te boksen.
maandag 7 september 2020 om 12:16
Het zijn vaak gewoon taakverdelingen. Die kun je m.i. met goede afspraken maken gewoon regelen. Staat los van wat de maatschappij uitdraagt.Lafae schreef: ↑07-09-2020 12:09Dat is een oplossing die werkt bij individuele problemen, niet bij collectieve problemen. Ingesleten ideeën over dit soort patronen zijn er ook met communicatie nauwelijks uit te krijgen; het vergt continue reflectie, van beide partijen en dan nog is het moeilijk. Mensen leven in een maatschappij die steeds weer de boodschap uitdraagt dat thuis de taak is van de vrouw, het is heel moeilijk om daar tegenop te boksen.
En als je dat niet kunt regelen, dan pas je mogelijk niet bij elkaar
maandag 7 september 2020 om 12:19
Dit soort dingen frustreren me zo. Ouders die het eigenlijk allemaal maar niks vinden, blij zijn als de vakantie weer begint, als ze op bed liggen, etc. Waarom neem je ze dan?! (niet naar jou persoonlijk maar in het algemeen). En kom niet aan met 'ja, wist ik niet vantevoren', want ik weet het dondersgoed vantevoren en daarom begin ik er ook niet aan.deijscoboer schreef: ↑05-09-2020 12:38Hier ook twee jonge kinderen en ik geniet ook het meest als ze op bed liggen, hahaha. Echt. Ondertussen balend dat ik zelf zo moe ben en beter ook maar naar bed kan gaan. Denkend aan vrijheid, verlangend naar niet om 6.45 weer verplicht die mallemolen in, heel de dag weer ingericht op de kinderen (vaste tijden, speeltuin, samen spelen, heel de dag draait om hen). Etc. Etc.
Geef je eraan over.
Ik heb ook een paar collega's met kinderen die zulke dingen kunnen zeggen, en die dan blij zijn dat ze weer naar school kunnen en dan willen dat ik gezellig met ze meepraat van 'ja haha, gelukkig blabla', maar ik weiger dat omdat ik alleen maar kan denken 'ja, JIJ wou kinderen, doei! Ik kijk wel uit!'.
maandag 7 september 2020 om 12:22
Ik denk dat die definiëring het probleem is; het zijn geen taakverdelingen. Het zijn verantwoordelijkheidsverdelingen. En als de ene partij in alles ziet, hoort, leest en met de paplepel ingegoten heeft gekregen dat iets niet zijn verantwoordelijkheid is, is het ontzettend moeilijk om dat te veranderen. Als je doet alsof het een relatieprobleem is (jullie passen niet bij elkaar) of een persoonlijkheidprobleem (hij is een lapzwans of zij is een stresskip) ga je voorbij aan de reikwijdte van het probleem. Het probleem zit in alles: in de communicatie van scholen, in de betaling van vrouwen, in de verlofregeling bij de geboorte, in reclames en folders, in televisieseries, in werkgevers en in heel veel posts hier op dit forum.
maandag 7 september 2020 om 12:24
Goed gezegd. Maar eigenlijk doe je je dochters en toekomstige schoondochters dus ook geen plezier door ook aan je eigen kinderen dan weer dat voorbeeld te geven dat al die verantwoordelijkheden voor de vrouw zijn...Lafae schreef: ↑07-09-2020 11:57Ik denk dat mannen het niet doen als er een vrouw is die het kan doen. Dat is niet omdat de vrouw de man zo gemaakt heeft, maar omdat de hele maatschappij de man zo gemaakt heeft, al vanaf de geboorte van de man in kwestie. Mannen worden nog steeds overwegend grootgebracht met het idee dat alles in huis de verantwoordelijkheid van de vrouw is, tenzij er geen vrouw is. Dat een man die dingen niet doet, is dus niet de schuld van de vrouw, of van de man, maar is het gevolg van hoe wij met zijn allen het beeld scheppen dat mannen over die dingen hun mooie hoofdje niet hoeven te breken.
