Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
maandag 7 september 2020 om 14:55
Als kind sta je niet stil bij dat soort dingen. Want je groeit op met een bepaald systeem en dat vind je dan normaal.
Ik denk als ze mij elke ochtend met een geïrriteerde kop had staan aankleden, ik een veel minder leuk begin gehad had van de dag.
Nu deed nanny het met haar engelen geduld en kon ik daardoor gezelliger aan mijn dag beginnen.
Ik ben niet het type om mezelf met terugwerkende kracht een trauma aan te praten. Ik was gewoon een blije baby, peuter, kleuter, ondanks dat er in die vroege fase veel zorgtaken uitbesteed waren.
maandag 7 september 2020 om 15:22
:wtf:wat raaskal je nu?Bellyflop schreef: ↑07-09-2020 13:50Misschien heb ik het mis maar volgens mij is het makkelijk. Je maakt afspraken, jij doet jouw deel, hij het zijne. En als hij dat niet doet en niet leert van de puinhoopjes die ontstaan (die ik dus niet ga oplossen), dan volgt er een gesprek over de relatie. Tenzij je een man heel aantrekkelijk vindt die zijn kinderen verwaarloost, ik niet.
Maar ja, als je alles steeds oplost dan wordt het niet zo duidelijk hè, dat je man zijn kinderen verwaarloost. En dat is ook wel fijn, want dan hoef je die waarheid niet te zien en dat relatiegesprek niet te hebben.
maandag 7 september 2020 om 15:44
Kortom: vrouwen kunnen niet delegeren.Mevrouw75 schreef: ↑07-09-2020 13:25Ik zie juist de vrouw dingen doen omdat ze nou eenmaal moeten en anders gewoon niet gebeuren.
Ik zie juist de vrouw verantwoordelijkheid nemen en de man de verantwoordelijkheid automatisch bij zijn vrouw neerleggen.
Zoals bijvoorbeeld: half 5 appen dat hij wat later is of meteen doorgaat naar de hobbyclub. Vrouw kan daardoor níet wat later zijn want kind moet nu eenmaal opgehaald worden.
Toch niet een dag minder werken en kind huilt uit bij de vrouw want ze háat de bso. Vrouw zou evt voor het geluk van kind die ene dag toch minder gaan werken, want die dag minder van man komt er toch niet van.
Als de man het niet wil oppakken en de vrouw de hele tijd met de zorg/opvang laat zitten dan mag man mooi (mee) betalen voor opvang aan huis.
maandag 7 september 2020 om 15:44
Zijn dit voorbeelden uit jouw eigen leven? Bij het tweede eerste voorbeeld ben ik dan namelijk wel benieuwd hoe je reageerde. (Het eerste tweede zou voor mij serieus een reden zijn om mijn relatie te heroverwegen.)Mevrouw75 schreef: ↑07-09-2020 13:25Ik zie juist de vrouw dingen doen omdat ze nou eenmaal moeten en anders gewoon niet gebeuren.
Ik zie juist de vrouw verantwoordelijkheid nemen en de man de verantwoordelijkheid automatisch bij zijn vrouw neerleggen.
Zoals bijvoorbeeld: half 5 appen dat hij wat later is of meteen doorgaat naar de hobbyclub. Vrouw kan daardoor níet wat later zijn want kind moet nu eenmaal opgehaald worden.
Toch niet een dag minder werken en kind huilt uit bij de vrouw want ze háat de bso. Vrouw zou evt voor het geluk van kind die ene dag toch minder gaan werken, want die dag minder van man komt er toch niet van.
eze wijzigde dit bericht op 07-09-2020 15:48
1.61% gewijzigd
maandag 7 september 2020 om 15:45
Bij mij eerder het tweede.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 7 september 2020 om 15:51
TO gaat niet meer reageren. Ik dacht eerst ook dat het misschien een onderzoekje was voor een artikel ofzo maar gezien het feit dat TO alleen die paar kritische reacties las en niet de steun reacties en daarop heel heftig reageerde denk ik dat het toch wel een echt topic is.simbalabimba schreef: ↑07-09-2020 13:39TO, heb je echt spijt van jouw kind, dat babytje dat naar je lacht als ze je ziet?
Of heb je spijt van de tijd die je aan haar 'moet' besteden, terwijl je liever iets anders doet? Het 1, die lachjes, kan niet, zonder dat jij voor haar zorgt en laat merken dat je van dr houdt.
Als je je voorstelt dat ze er niet meer zou zijn ( dus niet het abstracte geen kinderen hebben) maar dat ZIJ er niet meer zou zijn; dat babytje dat naar je lacht. Wat denk je dan? Stel je eens voor dat je de trap op loopt om haar te voeden/verschonen en dat 't dan stil is, doodstil op dr kamertje, er beweegt niks, geen geluidjes, geen dekentje dat op en neer gaat. Wat denk je dan?
Of probeer je eens voor te stellen dat ze in t ziekenhuishuis ligt, aan allerlei apparatuur, toeters en bellen?
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
maandag 7 september 2020 om 15:57
Dat is fijn, dat je er dus geen last van hebt gehadblueberry schreef: ↑07-09-2020 14:55Als kind sta je niet stil bij dat soort dingen. Want je groeit op met een bepaald systeem en dat vind je dan normaal.
Ik denk als ze mij elke ochtend met een geïrriteerde kop had staan aankleden, ik een veel minder leuk begin gehad had van de dag.
Nu deed nanny het met haar engelen geduld en kon ik daardoor gezelliger aan mijn dag beginnen.
Ik ben niet het type om mezelf met terugwerkende kracht een trauma aan te praten. Ik was gewoon een blije baby, peuter, kleuter, ondanks dat er in die vroege fase veel zorgtaken uitbesteed waren.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 7 september 2020 om 15:59
Ten eerste ligt het dan dus toch weer aan de vrouw (zij moet delegeren omdat hij het niet doet) maar ten tweede, en belangrijker, je WIL niet altijd opvang aan huis of je kunt niet de opvang krijgen die je g raag zou willen.redbulletje schreef: ↑07-09-2020 15:44Kortom: vrouwen kunnen niet delegeren.
Als de man het niet wil oppakken en de vrouw de hele tijd met de zorg/opvang laat zitten dan mag man mooi (mee) betalen voor opvang aan huis.
De meeste mensen (al vraag ik me gezien de topics soms hier wel eens af of het niet veel te weinig mensen zijn) overleggen met elkaar voor ze aan kinderen beginnen hoe ze het aan willen pakken. Hoe ze werk-gezin willen verdelen, hoe ze de opvoeding aan willen pakken.
Als je dan na de bevalling genaaid wordt door je partner, omdat hij toch niet minder gaat werken, is dat niet opgelost met opvang aan huis inkopen....
maandag 7 september 2020 om 16:07
Maar van dingen die je heel leuk vindt om te doen, kun je ook wel eens even genoeg hebben. Nooit gehoord dat iemand zei; het was een heerlijke vakantie, maar nu vind ik het ook wel weer fijn om naar huis te gaan/ in mijn eigen bed te slapen/ de katten terug te zien..Ano11niem schreef: ↑07-09-2020 12:19Dit soort dingen frustreren me zo. Ouders die het eigenlijk allemaal maar niks vinden, blij zijn als de vakantie weer begint, als ze op bed liggen, etc. Waarom neem je ze dan?! (niet naar jou persoonlijk maar in het algemeen). En kom niet aan met 'ja, wist ik niet vantevoren', want ik weet het dondersgoed vantevoren en daarom begin ik er ook niet aan.
Ik heb ook een paar collega's met kinderen die zulke dingen kunnen zeggen, en die dan blij zijn dat ze weer naar school kunnen en dan willen dat ik gezellig met ze meepraat van 'ja haha, gelukkig blabla', maar ik weiger dat omdat ik alleen maar kan denken 'ja, JIJ wou kinderen, doei! Ik kijk wel uit!'.
Ik heb dat ook wel met kinderactiviteiten. Ik vind het heerlijk als de vakantie begint en ik de hele dag met mijn gezin kan samen zijn, maar ik vind het ook fijn als het weer afgelopen is. Toen ze kleiner waren genoot ik van de drukte en de gezelligheid en ik de avond genoot ik van de rust. Kan ook prima beide.
maandag 7 september 2020 om 16:10
Vrouwen nemen volgens mij aan dat mannen een dag minder gaan werken wanneer er een kind komt. Maar financieel is dat sowieso niet slim als de man een beetje aardige baan heeft en meer promotiekansen heeft met 'n 5-daagse werkweek. Dan kan ie beter werken en geld binnen brengen terwijl een aupair de luiers verschoont. Overigens vind ik het ouderwetse rollenpatroon waarbij de moeder fulltime thuis is nog altijd het beste (kan natuurlijk ook de vader zijn als dat een huisman is en de moeder een carrieretijger) Dat én een carriere én een kind willen is niet in het voordeel van een kind die daardoor ook lange dagen uitbesteed wordt in allerlei opvang.Maduixa schreef: ↑07-09-2020 15:59Ten eerste ligt het dan dus toch weer aan de vrouw (zij moet delegeren omdat hij het niet doet) maar ten tweede, en belangrijker, je WIL niet altijd opvang aan huis of je kunt niet de opvang krijgen die je g raag zou willen.
De meeste mensen (al vraag ik me gezien de topics soms hier wel eens af of het niet veel te weinig mensen zijn) overleggen met elkaar voor ze aan kinderen beginnen hoe ze het aan willen pakken. Hoe ze werk-gezin willen verdelen, hoe ze de opvoeding aan willen pakken.
Als je dan na de bevalling genaaid wordt door je partner, omdat hij toch niet minder gaat werken, is dat niet opgelost met opvang aan huis inkopen....
maandag 7 september 2020 om 16:23
Dat is kortetermijndenken en alleen in het voordeel van de man.redbulletje schreef: ↑07-09-2020 16:10Vrouwen nemen volgens mij aan dat mannen een dag minder gaan werken wanneer er een kind komt. Maar financieel is dat sowieso niet slim als de man een beetje aardige baan heeft en meer promotiekansen heeft met 'n 5-daagse werkweek.
Wat denk je dat dat betekent voor het salaris van de vrouw over tien à twintig jaar?
maandag 7 september 2020 om 16:24
Waarom is uitbesteden een probleem?redbulletje schreef: ↑07-09-2020 16:10Dat én een carriere én een kind willen is niet in het voordeel van een kind die daardoor ook lange dagen uitbesteed wordt in allerlei opvang.
Met een nanny of au pair besteed je het ook uit.
Uiteindelijk zijn kinderen gebaat bij vaste, liefdevolle verzorgers.
maandag 7 september 2020 om 16:27
Wat denk je dat dat betekent voor diegene die niet werkt in geval van een scheiding?captain_hindsight schreef: ↑07-09-2020 16:23Dat is kortetermijndenken en alleen in het voordeel van de man.
Wat denk je dat dat betekent voor het salaris van de vrouw over tien à twintig jaar?
maandag 7 september 2020 om 16:29
Hoe jonger ze zijn, hoe beter het uitbesteden ging, naarmate ze ouder worden willen ze liever naar huis en ik merk en hoor veel dat juist een puber veel baat heeft bjj een ouder die regelmatig thuis is.captain_hindsight schreef: ↑07-09-2020 16:24Waarom is uitbesteden een probleem?
Met een nanny of au pair besteed je het ook uit.
Uiteindelijk zijn kinderen gebaat bij vaste, liefdevolle verzorgers.
Heb altijd gedacht dat dat juist andersom was.....
maandag 7 september 2020 om 16:30
We bedoelen hetzelfde toch?Rosanna1985 schreef: ↑07-09-2020 16:27Wat denk je dat dat betekent voor diegene die niet werkt in geval van een scheiding?
Als je als vrouw (in dit geval) inlevert qua uren, of deels of helemaal, herstelt zich dat niet meer goed als je naar de lange termijn kijkt.
En in het geval van een scheiding is het helemaal lastig, financieel.
Of bedoel je iets anders?
maandag 7 september 2020 om 16:31
Dat is zo. Bij pubers scheelt het in die zin wel dat je ze niet meer 100% van de tijd hoeft te verzorgen. Maar die willen het liefst elke dag even "inchecken" volgens mij. Weten dat je er bent.
maandag 7 september 2020 om 16:31
Al die parttimende vrouwen en vrouwen die er om de haverklap niet zijn omdat ze iets met kind moeten is op de lange termijn niet zo best voor de positie van de vrouw in het bedrijfsleven gebleken. Het hoeft ook niet de vrouw te zijn die thuis blijft, als zij de betere carriere heeft kan de vrouw beter werken en de man een paar jaar opofferen om thuis te blijven voor het kind.captain_hindsight schreef: ↑07-09-2020 16:23Dat is kortetermijndenken en alleen in het voordeel van de man.
Wat denk je dat dat betekent voor het salaris van de vrouw over tien à twintig jaar?
maandag 7 september 2020 om 16:33
Misschien zou het juist veel scheidingen schelen.Rosanna1985 schreef: ↑07-09-2020 16:27Wat denk je dat dat betekent voor diegene die niet werkt in geval van een scheiding?
maandag 7 september 2020 om 16:37
Geen zin om alles te lezen maar zo gek is het niet dat je de zware verantwoordelijkheid voor een kindje niet alleen prettig vindt. Ik weet nog dat ik de eerste paar maanden bij beide kinderen een zware druk voelde en niet echt gelukkig was. Soms werd ik wakker met een somber gevoel. Wat was er ook al weer? Oh, shit ik heb een kind.
Zegt niets over de liefde die je voor hem of haar voelt. Waarschijnlijk ben je ook het type dat meer aanleg heeft voor wat oudere kinderen die kunnen praten. Je moet ook maar een type zijn dat handig is met al dat gefrutsel met luiers en jasje aan en uit. Ik haatte het en dacht ook dat mijn leven nooit meer zou veranderen.
Je hebt een kind, dat is een gegeven en over niet al te lange tijd wordt het ook leuk, heel leuk zelfs.
Ik denk dat je de gedachte dat je spijt hebt niet te veel aandacht moet geven en af en toe me time moet opeisen. Niet iedereen is een oermoeder van nature
Zegt niets over de liefde die je voor hem of haar voelt. Waarschijnlijk ben je ook het type dat meer aanleg heeft voor wat oudere kinderen die kunnen praten. Je moet ook maar een type zijn dat handig is met al dat gefrutsel met luiers en jasje aan en uit. Ik haatte het en dacht ook dat mijn leven nooit meer zou veranderen.
Je hebt een kind, dat is een gegeven en over niet al te lange tijd wordt het ook leuk, heel leuk zelfs.
Ik denk dat je de gedachte dat je spijt hebt niet te veel aandacht moet geven en af en toe me time moet opeisen. Niet iedereen is een oermoeder van nature
maandag 7 september 2020 om 16:39
Je kan prima je relatie heroverwegen, maar dat heeft dus vergaande consequenties, vooral ook voor je kind en het probleem is dan gewoon nog steeds niet opgelost. Iets wat nu, een aantal jaar later wel het geval is.
maandag 7 september 2020 om 16:40
Ik denk eigenlijk dat ik ook helemaal niet alleen sta in dit soort dilemma’s, verre van alleen.
maandag 7 september 2020 om 16:44
Ik ben het absoluut met je oneens.redbulletje schreef: ↑07-09-2020 16:31Al die parttimende vrouwen en vrouwen die er om de haverklap niet zijn omdat ze iets met kind moeten is op de lange termijn niet zo best voor de positie van de vrouw in het bedrijfsleven gebleken. Het hoeft ook niet de vrouw te zijn die thuis blijft, als zij de betere carriere heeft kan de vrouw beter werken en de man een paar jaar opofferen om thuis te blijven voor het kind.
De vrouwen doen niets verkeerd. De mannen doen te weinig. Daar moet wat aan veranderen.
En jouw denkbeeld over moeders in dit geval is nogal schadelijk.
