Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
dinsdag 8 september 2020 om 00:08
Niet elk kind is zoals jij. Oprecht fijn dat jouw thuissituatie ideaal was voor jou.redbulletje schreef: ↑07-09-2020 23:14Ik trok de basisschool nog net qua sociale belasting (want ik kon tussen de middag gewoon thuis gaan eten en even afschakelen van de drukte), maar met opvang zit je zo 8 uur in die drukte. Daar is niet iedereen geschikt voor, dus ik ben dankbaar dat mijn moeder huisvrouw was.
Maar dat opvang in zijn algemeenheid 'niet in het belang van het kind is' is gewoon niet waar. In veel gevallen is het dat juist wel.
dinsdag 8 september 2020 om 00:18
Ik vind het echt schrijnend hoeveel mensen het er over eens lijken dat de rol van vader zo veel anders (en leuker) dan die van moeder. Dat er überhaupt verschil in zit. Dat dat blijkbaar gewoon "is".
Hoe komt dat dan? Kende je je partner dan echt helemaal niet voor jullie kinderen kregen? Vond hij gezond koken eerder ook niet belangrijk? Hebben jullie het niet over de taakverdeling en wie-werkt-welke-uren gehad?
Vraagt je partner dan nooit bij de crèche hoe het zit met dit-of-dit feest, of bellen ze hem nooit als er wat is?
Als hij appt dat hij meteen door gaat naar hobby en jij zit met kinderen en het eten.. dan kan het een keer als het een vriendelijke vraag is, maar zo niet, dan kan dat toch één keer, en dan heb je een serieus gesprek met elkaar? En als hij het normaal vindt om jou te laten stikken dan heb je toch geen relatie met iemand die van je houdt en respect voor jou heeft, dus waarom heb je dan nog een relatie?
Dit is echt niet om te bashen, maar ik lees echt zoveel dingen die ik zo verbijsterend vindt. Het is ècht niet zo dat 'vaders nou eenmaal zo zijn'. Hoe kan het dan zo lopen?
Hoe komt dat dan? Kende je je partner dan echt helemaal niet voor jullie kinderen kregen? Vond hij gezond koken eerder ook niet belangrijk? Hebben jullie het niet over de taakverdeling en wie-werkt-welke-uren gehad?
Vraagt je partner dan nooit bij de crèche hoe het zit met dit-of-dit feest, of bellen ze hem nooit als er wat is?
Als hij appt dat hij meteen door gaat naar hobby en jij zit met kinderen en het eten.. dan kan het een keer als het een vriendelijke vraag is, maar zo niet, dan kan dat toch één keer, en dan heb je een serieus gesprek met elkaar? En als hij het normaal vindt om jou te laten stikken dan heb je toch geen relatie met iemand die van je houdt en respect voor jou heeft, dus waarom heb je dan nog een relatie?
Dit is echt niet om te bashen, maar ik lees echt zoveel dingen die ik zo verbijsterend vindt. Het is ècht niet zo dat 'vaders nou eenmaal zo zijn'. Hoe kan het dan zo lopen?
dinsdag 8 september 2020 om 00:32
elein schreef: ↑08-09-2020 00:18
Als hij appt dat hij meteen door gaat naar hobby en jij zit met kinderen en het eten.. dan kan het een keer als het een vriendelijke vraag is, maar zo niet, dan kan dat toch één keer, en dan heb je een serieus gesprek met elkaar? En als hij het normaal vindt om jou te laten stikken dan heb je toch geen relatie met iemand die van je houdt en respect voor jou heeft, dus waarom heb je dan nog een relatie?
Of dan bel je een paar dagen later gewoon zelf dat je meteen doorgaat naar hobby
dinsdag 8 september 2020 om 00:33
Jij leest dat volgens mij anders in ik elein. Jij maakt het heel persoonlijk maar ik zie het meer als een big picture ding. (ik weet dat er ook mensen met persoonlijke voorbeelden hebben gereageerd hoor).
Ik bedoelde vooral het verschil in de maatschappelijke druk. Als moeder wordt je geacht huis, kids en jezelf ten alle tijden perfect gemanaged te hebben: in matchende outfits in je vt wonen huis al fluitend traktaties bakken terwijl je baby borstvoeding krijgt en je ook nog even die belangrijke promotie binnenhaalt. Als vader 'mag' je de boel de boel laten, vooral de leuke dingen doen en ben je met 1 papadag al geweldig bezig.
Dát maakt een vaderrol luchtiger, makkelijker en misschien ook wel leuker.
Dat het verschil schrijnend is ben ik verder wel geheel met je eens.
Ik bedoelde vooral het verschil in de maatschappelijke druk. Als moeder wordt je geacht huis, kids en jezelf ten alle tijden perfect gemanaged te hebben: in matchende outfits in je vt wonen huis al fluitend traktaties bakken terwijl je baby borstvoeding krijgt en je ook nog even die belangrijke promotie binnenhaalt. Als vader 'mag' je de boel de boel laten, vooral de leuke dingen doen en ben je met 1 papadag al geweldig bezig.
Dát maakt een vaderrol luchtiger, makkelijker en misschien ook wel leuker.
Dat het verschil schrijnend is ben ik verder wel geheel met je eens.
dinsdag 8 september 2020 om 00:35
Maar wat ik ook zo schrijnend vind: die vaders zien toch zelf ook wel dat dit maatschappelijk zo erin gebakken zit maar dat dit eigenlijk niet OK is. Ze hóeven zich niet per se te wentelen in het gemak dat dat voor hen toevallig met zich meebrengt. Is een beetje makkelijk om dan maar te vinden dat mannen dat traditionele rollenpatroon zelf niet in vraag moeten stellen.
dinsdag 8 september 2020 om 00:39
Ook eens. Daarom erger ik me altijd aan dat "Ja maar vrouwen maken het er naar door alles naar zich toe te trekken". Lul niet, en begin gewoon. Ga een dag minder werken, stap snachts je bed uit als de baby huilt, of regel de opvang/voetbal/tandarts.Rosanna1985 schreef: ↑08-09-2020 00:35Maar wat ik ook zo schrijnend vind: die vaders zien toch zelf ook wel dat dit maatschappelijk zo erin gebakken zit maar dat dit eigenlijk niet OK is. Ze hóeven zich niet per se te wentelen in het gemak dat dat voor hen toevallig met zich meebrengt. Is een beetje makkelijk om dan maar te vinden dat mannen dat traditionele rollenpatroon zelf niet in vraag moeten stellen.
dinsdag 8 september 2020 om 00:40
Maar ervaren mensen die druk van het 'geacht worden' dan? Door wie komt die druk, en waarom zou je je conformeren aan een stereotype beeld van anderen?Positivevibes schreef: ↑08-09-2020 00:33Ik bedoelde vooral het verschil in de maatschappelijke druk. Als moeder wordt je geacht huis, kids en jezelf ten alle tijden perfect gemanaged te hebben: in matchende outfits in je vt wonen huis al fluitend traktaties bakken terwijl je baby borstvoeding krijgt en je ook nog even die belangrijke promotie binnenhaalt. Als vader 'mag' je de boel de boel laten, vooral de leuke dingen doen en ben je met 1 papadag al geweldig bezig.
Ik laat eigenlijk heel vaak de boel de boel op mijn 'mamadag' om leuke dingen te doen. Ik geloof niet dat iemand daar ooit wat van gevonden heeft, maar misschien ben ik gewoon blind voor subtiele signalen
dinsdag 8 september 2020 om 00:48
Volgens mij ben je er samen bij, en als het goed is ben je toch gewoon een team daarin? Mijn vriend zit bijvoorbeeld in de klassenapp en als eerste nummer bij de crèche. Dat is ook gewoon omdat hij zijn nummer heeft doorgegeven toen het een keer gevraagd werd. Mijn schoonmoeder heeft hardnekkig geprobeerd mij altijd de kinderdingen te vragen (kadolijstjes of komen ze logeren enzo), maar daarvan heb ik steeds gezegd dat ik het niet weet (is ook echt zo) en dat ze het beter met hem kan overleggen. Toen ik me realiseerde dat ik voor het derde jaar op rij voor dag van de leidster een vlinder aan het knutselen was heb ik de volgende geweigerd omdat het zijn beurt was. Als hij de hele week brood heeft staan smeren 's ochtends duwt hij me op zaterdag ook het bed uit omdat het mijn beurt is.. Dat soort dingen.Rosanna1985 schreef: ↑08-09-2020 00:35Maar wat ik ook zo schrijnend vind: die vaders zien toch zelf ook wel dat dit maatschappelijk zo erin gebakken zit maar dat dit eigenlijk niet OK is. Ze hóeven zich niet per se te wentelen in het gemak dat dat voor hen toevallig met zich meebrengt. Is een beetje makkelijk om dan maar te vinden dat mannen dat traditionele rollenpatroon zelf niet in vraag moeten stellen.
dinsdag 8 september 2020 om 01:07
Een vlinder knutselen voor dag van de leidster
Hoort dat ook bij kinderen hebben? Het moet niet gekker worden. Daar zou ik echt geen tijd voor hebben en kan ik ook helemaal niet. En nee ik ga het ook niet leren daarvoor
Misschien dat manlief het wel zou willen leren . Een doos chocolade van de supermarkt ofzoiets kunnen ze krijgen als een cadeau echt 'hoort'.
dinsdag 8 september 2020 om 06:44
Hier doet man juist heel veel. Sowieso alles rondom opvang, hij wordt als eerste gebeld want ik kan meestal niet zomaar weg van mijn werk. Op zijn dag komen er vaak kindjes spelen bij ons. Brood smeren doe ik elke dag, net zoals tandarts en sport. Maar man gaat dan weer naar de info-avond van school en oudergesprek. Dat is altijd op mijn werkdagen, dus dan kan ik niet. Zo verdelen we het best eerlijk 
En onze vaste regel is, als het niet in de agenda staat heb je pech. Als hij uit eten gaat, zegt hij het en zet het in de agenda. Dan ben ik dus thuis. Heb ik Spellenclub, zet ik het in de agenda en is hij er. Nooit discussie over, we weten wie wanneer thuis moet zijn. En man werkt ook regelmatig in de avond, maar zijn vaste regel is wel dat hij zoveel mogelijk thuis eet. Dan komt hij dus eten en gaat daarna weer weg. Ik ken ook genoeg gezinnen waar de man regelmatig tot laat werkt en de kinderen dan al op bed liggen. Dat komt hier zelden voor. Naar bed brengen gaat ook om en om zoveel mogelijk.
Ook ken ik iemand waarbij de man gewoon heeft gezegd dat hij liever 5 dagen werkt dan een dag thuis is met de kinderen. Zo iemand zou mijn partner niet zijn hoor
je kiest er samen voor, dan zorg je er ook samen voor. En dat gebeurt wel echt bij ons
En onze vaste regel is, als het niet in de agenda staat heb je pech. Als hij uit eten gaat, zegt hij het en zet het in de agenda. Dan ben ik dus thuis. Heb ik Spellenclub, zet ik het in de agenda en is hij er. Nooit discussie over, we weten wie wanneer thuis moet zijn. En man werkt ook regelmatig in de avond, maar zijn vaste regel is wel dat hij zoveel mogelijk thuis eet. Dan komt hij dus eten en gaat daarna weer weg. Ik ken ook genoeg gezinnen waar de man regelmatig tot laat werkt en de kinderen dan al op bed liggen. Dat komt hier zelden voor. Naar bed brengen gaat ook om en om zoveel mogelijk.
Ook ken ik iemand waarbij de man gewoon heeft gezegd dat hij liever 5 dagen werkt dan een dag thuis is met de kinderen. Zo iemand zou mijn partner niet zijn hoor
je kiest er samen voor, dan zorg je er ook samen voor. En dat gebeurt wel echt bij ons
dinsdag 8 september 2020 om 07:02
Meestal moet je kind wat knutselen en helpt een ouder.Rosanna1985 schreef: ↑08-09-2020 01:07Een vlinder knutselen voor dag van de leidster
Daar zou ik echt geen tijd voor hebben en kan ik ook helemaal niet. En nee ik ga het ook niet leren daarvoor
dinsdag 8 september 2020 om 07:25
Ik geloof dat mijn man zich niet helemaal bewust was hoe het zat, hij bracht immers kind héél vroeg naar het kdv en bracht haar in zijn ogen even vaak naar bed als ik. Tot ik het een keer gewoon met cijfers voorlegde. Dat was stap 1.elein schreef: ↑08-09-2020 00:18Ik vind het echt schrijnend hoeveel mensen het er over eens lijken dat de rol van vader zo veel anders (en leuker) dan die van moeder. Dat er überhaupt verschil in zit. Dat dat blijkbaar gewoon "is".
Hoe komt dat dan? Kende je je partner dan echt helemaal niet voor jullie kinderen kregen? Vond hij gezond koken eerder ook niet belangrijk? Hebben jullie het niet over de taakverdeling en wie-werkt-welke-uren gehad?
Vraagt je partner dan nooit bij de crèche hoe het zit met dit-of-dit feest, of bellen ze hem nooit als er wat is?
Als hij appt dat hij meteen door gaat naar hobby en jij zit met kinderen en het eten.. dan kan het een keer als het een vriendelijke vraag is, maar zo niet, dan kan dat toch één keer, en dan heb je een serieus gesprek met elkaar? En als hij het normaal vindt om jou te laten stikken dan heb je toch geen relatie met iemand die van je houdt en respect voor jou heeft, dus waarom heb je dan nog een relatie?
Dit is echt niet om te bashen, maar ik lees echt zoveel dingen die ik zo verbijsterend vindt. Het is ècht niet zo dat 'vaders nou eenmaal zo zijn'. Hoe kan het dan zo lopen?
Dingen slopen er ook in, omdat kind niet ging slapen als ze niet de borst kreeg , dronk überhaupt niet uit een fles, dus dat was moeilijk te delegeren. Mijn socialise moment stopte omdat ik verlof had en heb dat echt terug moeten winnen.
En ja, ik vond dat hij mij liet stikken op bepaalde punten, hij zag dat heel anders.
Sommige dingen bleek ook een soort angst achter te zitten (een dag niet bereikbaar voor je klanten betekent geen klanten betekent geen inkomsten dat soort dingen).
Ik geloof dat hij nu wel doorheeft hoe het zit allemaal, maar ik voor mijn doen echt heel hard moeten schreeuwen en lullige trucjes moeten toepassen, maar ik wist niet hoe het anders moest.
Het nare vind ik ook dat de omgeving soms ook niet zo lekker meewerkte, soms ook wel begrijpelijk, maar ik kan me echt voorstellen dat je eieren voor je geld kiest en er niet hard tegen hard ingaat en dan maar 3 dagen in de week gaat werken, anders trek je het niet bijvoorbeeld.
dinsdag 8 september 2020 om 07:27
Ook van vrouwen trek ik die opmerking niet. Ik vind het echt een sterk onder water. Als het zo makkelijk was, gewoon niet alles naar je toetrekken, zag het er heel anders uit.Positivevibes schreef: ↑08-09-2020 00:39Ook eens. Daarom erger ik me altijd aan dat "Ja maar vrouwen maken het er naar door alles naar zich toe te trekken". Lul niet, en begin gewoon. Ga een dag minder werken, stap snachts je bed uit als de baby huilt, of regel de opvang/voetbal/tandarts.
dinsdag 8 september 2020 om 08:04
Zo herkenbaar: ik ben bewust alleenstaand moeder, ik vond zeker het eerste jaar niet leuk, maar ik heb het nooit druk gehad. Mijn vriendinnen-met-partner hadden het veel drukker. En dan ook nog die tegenvallende partner.......Whomi schreef: ↑07-09-2020 21:59Zo 1 ben ik erik ben 2 dagen per werkweek thuis, dochter op school en ik op de bank met Netflix en de wasmachine aan
En ik moet zeggen, ook ik vond de eerste 1,5 jaar niets. Maar ik had een pnd. De babytijd vond ik vreselijk, niks aan! Kind kon zichzelf niet goed uiten, ik begreep haar niet. Als ze huilde wist ik niet wat ik ermee moest. Ik weet nog dat ik na 2 maanden friet ging halen en ik een opluchting voelde, eindelijk zonder haar om me heen alleen op pad! Rust, even niet zorgen, even geen baby om me heen. Nu sliep dochter ook slecht, dus dat hielp ook niet mee. Na 1,5 jaar werd het beter. Gelukkig kon dochter erg snel en goed praten, dat scheelde zo ontzettend veel! Langzaam begon ik meer van haar te houden, maar dat heeft echt moeten groeien. En nu is ze alweer 8 en vind ik het zo leuk
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 8 september 2020 om 08:07
Het is ook niet hoe het werkt. Als de ander zich actief onttrekt (en dat kan ook onbewust) aan bepaalde zaken die in het belang van de kinderen/het gemeenschappelijk huishouden zijn, zeker de regeldingen, kun je nog zo lopen pushen om het op het bord van de ander te krijgen, maar zo lang iemand niet uit zichzelf verantwoordelijkheid begint te nemen kun je vrij weinig.
Of je moet je schuldig gaan maken aan precies hetzelfde gedrag en de ander dan telkens net een stapje voor blijven. Maar dat is wel heel destructief.
dinsdag 8 september 2020 om 08:30
Rosanna1985 schreef: ↑08-09-2020 00:35Maar wat ik ook zo schrijnend vind: die vaders zien toch zelf ook wel dat dit maatschappelijk zo erin gebakken zit maar dat dit eigenlijk niet OK is. Ze hóeven zich niet per se te wentelen in het gemak dat dat voor hen toevallig met zich meebrengt. Is een beetje makkelijk om dan maar te vinden dat mannen dat traditionele rollenpatroon zelf niet in vraag moeten stellen.
Ik denk dat veel mannen en ook vrouwen het niet zien. Wat vrouwen doen aan zorg is geen werk en als het geen werk is, bestaat het niet.
dinsdag 8 september 2020 om 09:10
Oh sweet summerchild. Ik verzin zoiets niet zelf natuurlijk.Rosanna1985 schreef: ↑08-09-2020 01:07Een vlinder knutselen voor dag van de leidster
Daar zou ik echt geen tijd voor hebben en kan ik ook helemaal niet. En nee ik ga het ook niet leren daarvoor
Je krijgt een vrij dwingende mail van de oudercommissie met een pinterest zelf-print voorbeeld vlinder en instructies. In het ergste geval moet je voor elke leidster één maken, vergezeld met een berichtje van je kind (die nog niet kan praten) aan de leidster (waar je dan de namen van onthouden moet hebben - niet onze gezamenlijke forté). Als je geluk hebt bedenk je het net op tijd weer, rol je een dag van te voren je kind door de vingerverf en kan je met een föhn nog die vlinders droogkrijgen voor de volgende dag. Als je pech hebt, en je bedenkt het pas weer als ze al naar bed zijn, of weigert je kind totaal mee te werken. Ik heb wel eens 's avonds met de hand waar ik niet mee schrijf een bloem ingekleurd, leek best echt
Maar het idee is wel leuk, en er zijn vast beter georganiseerde ouders.
dinsdag 8 september 2020 om 09:21
Op dat gebied had ik best ouder kunnen zijn, want ik kan dingen die ik onzin vind heel makkelijk opzij schuiven en niet doen. Knutselen doen ze maar in de klas, daar worden ze voor betaald.elein schreef: ↑08-09-2020 09:10Oh sweet summerchild. Ik verzin zoiets niet zelf natuurlijk.
Je krijgt een vrij dwingende mail van de oudercommissie met een pinterest zelf-print voorbeeld vlinder en instructies. In het ergste geval moet je voor elke leidster één maken, vergezeld met een berichtje van je kind (die nog niet kan praten) aan de leidster (waar je dan de namen van onthouden moet hebben - niet onze gezamenlijke forté). Als je geluk hebt bedenk je het net op tijd weer, rol je een dag van te voren je kind door de vingerverf en kan je met een föhn nog die vlinders droogkrijgen voor de volgende dag. Als je pech hebt, en je bedenkt het pas weer als ze al naar bed zijn, of weigert je kind totaal mee te werken. Ik heb wel eens 's avonds met de hand waar ik niet mee schrijf een bloem ingekleurd, leek best echt
Maar het idee is wel leuk, en er zijn vast beter georganiseerde ouders.
dinsdag 8 september 2020 om 09:24
Niet alles naar je toetrekken is een deel van het verhaal, maar je man is toch ook niet achterlijk? Als hij appt ‘ik ga door naar mijn hobby dus ik kan het kind niet halen‘, en jij geeft aan dat het echt niet acceptabel is dat hij dat zo op jou afschuift, dan moet hij dat toch kunnen snappen?
dinsdag 8 september 2020 om 09:30
Ik ben blij dat ik niet de enige ben
echt druk heb ik het ook nooit. Ik lig heerlijk op de bank als dochter op school is. Ik heb dan wel een man, maar die valt niet tegen en doet juist veel! Als ik anderen soms hoor, dan prijs ik me echt gelukkig met mijn leven. En 1 kind, dat scheelt ook een hoop qua drukte merk ik.
dinsdag 8 september 2020 om 09:53
Werk jij eigenlijk ook? (Niet aanvallend bedoeld, ik had het je nog niet zien noemen).Whomi schreef: ↑08-09-2020 09:30Ik ben blij dat ik niet de enige ben
dinsdag 8 september 2020 om 09:54
Ja als je dan nog doet alsof je gek bent dan zit er wel een steekje los bij je als persoon, vind ik.Eze schreef: ↑08-09-2020 09:24Niet alles naar je toetrekken is een deel van het verhaal, maar je man is toch ook niet achterlijk? Als hij appt ‘ik ga door naar mijn hobby dus ik kan het kind niet halen‘, en jij geeft aan dat het echt niet acceptabel is dat hij dat zo op jou afschuift, dan moet hij dat toch kunnen snappen?
