Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
dinsdag 8 september 2020 om 20:55
Nee. Als hij de afwas niet doet en dat is gewoon hoe het werkt in het gezin en dat vinden beide prima (bijvoorbeeld omdat hij 's ochtends de kinderen naar school werkt en zij uitslaapt), dan is er natuurlijk niks aan de hand.
Maar als het hem geen bal interesseert dat zij al het werk doet, terwijl er al meerdere ruzies over geweest zijn, dan heb je een partner die jouw gevoel, jouw tijd, jouw belangen gewoon niet belangrijk genoeg vindt om zijn eigen maniertjes op aan te passen. En dan verdien je toch gewoon een leukere relatie (of anders een leuk single leven)?
dinsdag 8 september 2020 om 21:16
Rosanna1985 schreef: ↑08-09-2020 20:55Nuja. Een man die zo hard weigert om de afwas te doen doet waarschijnlijk nog veel meer dingen niet?
Hij weigert niet zo hard de afwas te doen, want de afwas bestaat in zijn perspectief helemaal niet. Hij ziet geen schimmelende vaat of een gebrek aan servies, hij ziet gewoon de kraan, het aanrecht, de kat. Hij weigert niet iets te doen, het ìs er helemaal niet.
dinsdag 8 september 2020 om 21:23
En ben je dus om onzinnige, niet-bestaande problemen aan het zeuren.
dinsdag 8 september 2020 om 21:24
Hij moet het toch ooit een keer zien... als hij de volgende dag een bord of glas of tas nodig heeft (ja hij!) en er staat geen enkel in de kast wat doet hij dan...
dinsdag 8 september 2020 om 21:28
Wegwerpbordjes kopen.Rosanna1985 schreef: ↑08-09-2020 21:24Hij moet het toch ooit een keer zien... als hij de volgende dag een bord of glas of tas nodig heeft (ja hij!) en er staat geen enkel in de kast wat doet hij dan...
(Ik verzin het niet hoor en het is een anekdote over vroeger).
dinsdag 8 september 2020 om 21:33
Artikel uit de Huffington Post dat gaat over het laten staan van de afwas en de gevolgen die het kan hebben:
https://www.google.nl/amp/s/www.huffpos ... 055288/amp
Deze man geeft dus aan dat hij het niet zag, die afwas, en dat het voor hem ook nooit belangrijk genoeg was. Maar voor zijn vrouw was het wel belangrijk, ze voelde zich door hem niet gezien, niet serieus genomen. En dat trok ze uiteindelijk niet.
https://www.google.nl/amp/s/www.huffpos ... 055288/amp
Deze man geeft dus aan dat hij het niet zag, die afwas, en dat het voor hem ook nooit belangrijk genoeg was. Maar voor zijn vrouw was het wel belangrijk, ze voelde zich door hem niet gezien, niet serieus genomen. En dat trok ze uiteindelijk niet.
woensdag 9 september 2020 om 08:35
Ik zou zeggen, lees dit onderzoek eens, heel verhelderend:Bellyflop schreef: ↑08-09-2020 16:28Dat herken ik niet. Mijn man doet vanaf dag 1 alle contacten met het kinderdagverblijf en ze spreken ook altijd hem aan, niet mij (waardoor ik me wel eens een tweederangsmoeder voel maar dat relativeer ik dan maar).
Ook bij het consultatiebureau wordt hij bij mijn weten gewoon voor vol aan gezien, ik kom daar dus niet dus ze zullen het met hem moeten doen.
Is ook een beetje hoe je het zelf presenteert naar 'de wereld' toe.
https://www.socialevraagstukken.nl/de-k ... W5yL1oPBwc
Ik woon ook in de Randstad, bij de hoofdstad en herken alle dingen die eerder worden genoemd, bijv ik werd structureel gebeld door het KDV, ondanks dat we verschillende malen hadden aangegeven dat partner op 5 min afstand vh KDV werkte en ik destijds op 1,5 uur. Aan mij werd gevraagd of het niet 'te druk' was combi 4 dagen werken en kinderen, partner was een 'super' vader, omdat hij 'zoveel' deed met de kinderen/ in het huishouden. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wij presenteren ons naar 'de wereld' als ouders die alles samen doen, dit wordt alleen door de omgeving vaak niet begrepen (niet ons probleem trouwens).
woensdag 9 september 2020 om 08:50
Ik zit ook in de hoogopgeleide tweeverdienersbubbel. En toch lopen al mijn vriendinnen min of meer tegen hetzelfde aan.Bellyflop schreef: ↑08-09-2020 19:41Hoho, ik zeg niet dat de vrouw het zo moet presenteren hè. De man is er ook zelf bij! Die zou toch verdorie dat consultatiebureau van leer moeten geven!
Ik woon wel bij de hoofdstad in een tweeverdienerscultuur, misschien dat dat uitmaakt. Ik ken zo al twee gay koppels met kinderen, kan me
niet voorstellen dat het cb daar steeds een aantekening van maakt.
woensdag 9 september 2020 om 09:21
Eens, al is de afwas wel wat minder belangrijk dan de zorg voor je kinderen. Als je partner verder geweldig is en de afwas is het enige waar het wringt, dan is het nogal wat om daar je huwelijk voor op te blazen. Maar een partner die zich keer op keer blijft onttrekken aan zijn aandeel in de zorg, dat is geen detail meer.elein schreef: ↑08-09-2020 20:55Nee. Als hij de afwas niet doet en dat is gewoon hoe het werkt in het gezin en dat vinden beide prima (bijvoorbeeld omdat hij 's ochtends de kinderen naar school werkt en zij uitslaapt), dan is er natuurlijk niks aan de hand.
Maar als het hem geen bal interesseert dat zij al het werk doet, terwijl er al meerdere ruzies over geweest zijn, dan heb je een partner die jouw gevoel, jouw tijd, jouw belangen gewoon niet belangrijk genoeg vindt om zijn eigen maniertjes op aan te passen. En dan verdien je toch gewoon een leukere relatie (of anders een leuk single leven)?
woensdag 9 september 2020 om 11:25
woensdag 9 september 2020 om 11:34
Hoop herkenning in de vader-moeder discussie. Toen mijn man en ik gingen samenwonen deed hij ook niets. Van huis uit zo meegekregen en helaas ook weinig opmerkzaamheid. Ik heb het eindeloos aangegeven en toen dus inderdaad wekenlang niet afgewassen, zijn was niet gedaan en niet gepoetst. Het heeft even geduurd, maar toen konden we er een gewoon gesprek over voeren dat hij toch ook echt iets zal moeten doen in huis. Dat is makkelijk als je geen kinderen hebt, maar met kinderen laat je dingen niet gauw zo fout lopen.
Daarentegen is mijn man is een dag minder gaan werken toen de oudste geboren werd en heeft altijd 2 dagen voor ze gezorgd (wij werken ook in het weekend). Dat doet hij fantastisch. Het er zijn voor de kinderen hebben we altijd 50/50 gedaan, ook 's nachts en met luiers. Voor de corona deed hij 4 ochtenden alleen, bracht ze 5x en haalde ze 4x. Ik kwam nog 1x per week op school en werd daar laatst door de conciërge op aangesproken, die heb ik toen gevraagd of ze dat de vaders op vrijdag ook vroeg... Belachelijk!
Maar, qua verantwoordelijkheid lag een paar jaar geleden vrijwel alles bij mij. En inderdaad het zien dat er iets moet gebeuren deed hij niet, dus was ik alle gaten aan het dichtlopen en hem proberen te bewegen om iets op te pakken. Dan krijg je dus inderdaad de soort afwasconflicten zoals boven heel treffend beschreven. Dat gaat niet om DIE afwas, maar om dat je het gevoel wilt hebben er samen voor te staan en niet dat je een soort personeelslid hebt dat heus zijn taakjes doet, maar verder moet je ook niet zeuren. Het heeft hier best veel moeite gekost, maar sinds een jaar lijkt hij ineens "aan" te staan. Hij heeft veel meer door wat er moet gebeuren, pakt niet alleen taakjes maar verantwoordelijkheden over en ik heb echt het idee dat we er samen voor staan. Geen idee wat er voor gezorgd heeft, maar het lucht mij wel enorm op.
De dames die zeggen dat als iemand niet de afwas wil doen niets om jou geeft ben ik het niet mee eens. Wij hebben het heel leuk samen, knuffelen veel en hij luistert ook echt naar mijn zorgen. Maar die link dat het JOUW huis is en JIJ dus moet zorgen dat het goed loopt, dat zat er gewoon niet in. Niet dat ik het dan perse moest doen, hij bedenkt zich gewoon niet dat het tijd kost om cadeautjes voor verjaardagen te regelen, nieuwe kleding te kopen, boodschappen te doen en dat dat ook ergens vanaf gaat. Ook als je het hem zegt landt het niet. Overigens heeft hij dat op zijn werk ook wel, dus het is niet alleen thuis.
Daarentegen is mijn man is een dag minder gaan werken toen de oudste geboren werd en heeft altijd 2 dagen voor ze gezorgd (wij werken ook in het weekend). Dat doet hij fantastisch. Het er zijn voor de kinderen hebben we altijd 50/50 gedaan, ook 's nachts en met luiers. Voor de corona deed hij 4 ochtenden alleen, bracht ze 5x en haalde ze 4x. Ik kwam nog 1x per week op school en werd daar laatst door de conciërge op aangesproken, die heb ik toen gevraagd of ze dat de vaders op vrijdag ook vroeg... Belachelijk!
Maar, qua verantwoordelijkheid lag een paar jaar geleden vrijwel alles bij mij. En inderdaad het zien dat er iets moet gebeuren deed hij niet, dus was ik alle gaten aan het dichtlopen en hem proberen te bewegen om iets op te pakken. Dan krijg je dus inderdaad de soort afwasconflicten zoals boven heel treffend beschreven. Dat gaat niet om DIE afwas, maar om dat je het gevoel wilt hebben er samen voor te staan en niet dat je een soort personeelslid hebt dat heus zijn taakjes doet, maar verder moet je ook niet zeuren. Het heeft hier best veel moeite gekost, maar sinds een jaar lijkt hij ineens "aan" te staan. Hij heeft veel meer door wat er moet gebeuren, pakt niet alleen taakjes maar verantwoordelijkheden over en ik heb echt het idee dat we er samen voor staan. Geen idee wat er voor gezorgd heeft, maar het lucht mij wel enorm op.
De dames die zeggen dat als iemand niet de afwas wil doen niets om jou geeft ben ik het niet mee eens. Wij hebben het heel leuk samen, knuffelen veel en hij luistert ook echt naar mijn zorgen. Maar die link dat het JOUW huis is en JIJ dus moet zorgen dat het goed loopt, dat zat er gewoon niet in. Niet dat ik het dan perse moest doen, hij bedenkt zich gewoon niet dat het tijd kost om cadeautjes voor verjaardagen te regelen, nieuwe kleding te kopen, boodschappen te doen en dat dat ook ergens vanaf gaat. Ook als je het hem zegt landt het niet. Overigens heeft hij dat op zijn werk ook wel, dus het is niet alleen thuis.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 9 september 2020 om 11:35
Zoiets is met één keer van leer trekken niet weg. Iemand die zoiets opschrijft, heeft waarschijnlijk ideeen over rollen van ouders die jarenlang ingesleten zijn. Dat verander je niet met één keer van leer trekken. Neemt niet weg dat je dat wel moet blijven doen.Bellyflop schreef: ↑08-09-2020 19:41Hoho, ik zeg niet dat de vrouw het zo moet presenteren hè. De man is er ook zelf bij! Die zou toch verdorie dat consultatiebureau van leer moeten geven!
Ik woon wel bij de hoofdstad in een tweeverdienerscultuur, misschien dat dat uitmaakt. Ik ken zo al twee gay koppels met kinderen, kan me
niet voorstellen dat het cb daar steeds een aantekening van maakt.
woensdag 9 september 2020 om 11:38
Positivevibes schreef: ↑09-09-2020 08:50Ik zit ook in de hoogopgeleide tweeverdienersbubbel. En toch lopen al mijn vriendinnen min of meer tegen hetzelfde aan.
Rome is ook niet in 1 dag gebouwd.
Komen jullie en jullie mannen niet massaal tegen die zaken in het verweer? Ik ben wel eens een discussie begonnen met het kinderdagverblijf omdat er VADERS gevraagd werden voor het helpen repareren van de fietsjes. Dat ik dat seksistisch vond en dat geen goed voorbeeld vond voor de kinderen. Volgende dag stond er OUDERS op het pamflet.
Gelukkig was dat het enige dat ik heb mee gemaakt. Ik merk dat verder zeker niet op school of cb.
woensdag 9 september 2020 om 11:51
ClubSoda schreef: ↑09-09-2020 08:35Ik zou zeggen, lees dit onderzoek eens, heel verhelderend:
https://www.socialevraagstukken.nl/de-k ... W5yL1oPBwc
Ik woon ook in de Randstad, bij de hoofdstad en herken alle dingen die eerder worden genoemd, bijv ik werd structureel gebeld door het KDV, ondanks dat we verschillende malen hadden aangegeven dat partner op 5 min afstand vh KDV werkte en ik destijds op 1,5 uur. Aan mij werd gevraagd of het niet 'te druk' was combi 4 dagen werken en kinderen, partner was een 'super' vader, omdat hij 'zoveel' deed met de kinderen/ in het huishouden. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wij presenteren ons naar 'de wereld' als ouders die alles samen doen, dit wordt alleen door de omgeving vaak niet begrepen (niet ons probleem trouwens).
Wie vraagt zoiets dan aan jou? Zijn dat mede-moeders? En dat jullie geduld hebben met zo'n kdv dat jou maar blijft bellen. Dat is toch 1 x boze toon opzetten en dan is het over? En anders gesprek met manager. Zo serieus zou ik het wel opnemen.
Ik werk ook 4 dagen en het is me serieus nog nooit gevraagd. Ik ben ook een heule oude moeder, misschien dat ze dat soort dingen dan niet durven? Geen idee. Ik ken ook een aantal huismannen, dat is 1 x zeggen en daarna worden zij gebeld en niet hun vrouw. Maar die waren ook al eind 30ers/40ers bij hun eerste kind en hun vrouw nam gewoon niet op (want in vergadering of met patiënten of whatever).
Ik heb soms het idee in een andere wereld te leven als ik het Viva forum lees over dit soort dingen.
woensdag 9 september 2020 om 11:53
Ik behalve de conciërge ook niet vaak van instanties. Kdv en school bellen juist vaak man.
Wel dat andere moeders erg onder de indruk zijn dat mijn man zomaar 5 kinderen bij ons laat spelen. Ik neem dan maar aan dat hun mannen dat heel moeilijk zouden vinden? Ook veel dames wiens mannen echt niet zelf voor de kinderen kunnen zorgen. Laatst weer 3 stuks waarbij hij bij zijn moeder ging eten als zij er niet was s avonds. En niet 1 avond maar gewoon avonden he! Die vinden dat dan ook heel bijzonder dat de mijne kookt. En het omgekeerde. Ik krijg vaak de vraag hoe ik (ik he) dat dan oplos als ik 40h werk. Als ik dan zeg dat ze ook nog een vader hebben zie je mensen echt verbaasd kijken. Dus ja de vooroordelen zitten diep.
Wel dat andere moeders erg onder de indruk zijn dat mijn man zomaar 5 kinderen bij ons laat spelen. Ik neem dan maar aan dat hun mannen dat heel moeilijk zouden vinden? Ook veel dames wiens mannen echt niet zelf voor de kinderen kunnen zorgen. Laatst weer 3 stuks waarbij hij bij zijn moeder ging eten als zij er niet was s avonds. En niet 1 avond maar gewoon avonden he! Die vinden dat dan ook heel bijzonder dat de mijne kookt. En het omgekeerde. Ik krijg vaak de vraag hoe ik (ik he) dat dan oplos als ik 40h werk. Als ik dan zeg dat ze ook nog een vader hebben zie je mensen echt verbaasd kijken. Dus ja de vooroordelen zitten diep.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 9 september 2020 om 11:53
Daarom heb ik geen relatie.Rosanna1985 schreef: ↑09-09-2020 11:25Ik ook ^^
Maar het probleem is dat in zo 'n geval er dan wel een einde komt aan het afwasprobleem, maar aan het onderliggende probleem in de relatie is nog steeds niet veranderd...
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 9 september 2020 om 11:55
Je schreef eerder dat hij zelfs verjaardagen van de kinderen vergeet. En ouderavonden. Hij zal jou ook wel vaak vergeten?
Het klinkt alsof jouw man in meerdere opzichten niet kan voldoen aan de behoeften van zijn vrouw en gezin. Het zal best dat het geen kwade opzet is en hij het gewoon 'niet ziet', maar het effect is hetzelfde; een niet betrokken, afwezige man en vader.
woensdag 9 september 2020 om 11:58
Ja hoor, enorm. Ik ben feminist pur sang en laat zulke dingen niet zomaar gaan. Mijn man ook zeker niet.Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 11:38Rome is ook niet in 1 dag gebouwd.
Komen jullie en jullie mannen niet massaal tegen die zaken in het verweer? Ik ben wel eens een discussie begonnen met het kinderdagverblijf omdat er VADERS gevraagd werden voor het helpen repareren van de fietsjes. Dat ik dat seksistisch vond en dat geen goed voorbeeld vond voor de kinderen. Volgende dag stond er OUDERS op het pamflet.
Gelukkig was dat het enige dat ik heb mee gemaakt. Ik merk dat verder zeker niet op school of cb.
Ik vind het wél tergend vermoeiend en irritant.
