Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
woensdag 9 september 2020 om 11:59
Ja, maar ook daar word ik wel eens moe/zat van. Omdat ik dan het verwijt krijg dat dingen ook zo groot zijn als je ze zelf maakt. Of dat je gewoon lekker je eigen leven moet leiden en je niks aan moet trekken van meningen van de ander en dat het vanzelf wel verandert. Of dat 'dat wat je aandacht geeft, groeit' dus dat het allemaal alleen maar zo LIJKT omdat we (zijnde de vrouwen) er nog steeds zo over zeuren. En hoezo, ongelijke beloning? We hebben toch gewoon een CAO waar iedereen hetzelfde wordt ingeschaald?Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 11:38Rome is ook niet in 1 dag gebouwd.
Komen jullie en jullie mannen niet massaal tegen die zaken in het verweer? Ik ben wel eens een discussie begonnen met het kinderdagverblijf omdat er VADERS gevraagd werden voor het helpen repareren van de fietsjes. Dat ik dat seksistisch vond en dat geen goed voorbeeld vond voor de kinderen. Volgende dag stond er OUDERS op het pamflet.
Gelukkig was dat het enige dat ik heb mee gemaakt. Ik merk dat verder zeker niet op school of cb.
Nee, soms houd ik dus maar (verbeten) mijn mond...
woensdag 9 september 2020 om 12:05
Het motto is inmiddels dan ook , het hoeft niet direct.
Ik heb een ontzettende hekel aan vaat op het aanrecht, is goor en het staat slorig.
Het allereerste wat ik in de ochtend doe is het uitruimen van de vaatwasser,zodat er ruimte is voor de vaat die bij het ontbijt ontstaat.
Zeker nu we beiden heel erg veel thuis zijn.
Inmiddels ben ik daarmee gestopt want ik hoef het niet altijd te doen (aldus manlief) en weet je de vaatwasser is niet uitgeruimd, de vaat van het ontbijt staat as we speak op het aanrecht en de wereld is niet vergaan. Ik ga straks lunchen en ik zet mijn gebruikte bord op het aanrecht neer,bij de rest van de vaat en als mijn man thuis komt mag hij het opruimen aangezien we dat hebben afgesproken.
Ik zie het graag anders, maar het hoeft niet altijd op mijn manier en wanneer ik het wil. De wereld vergaat niet.
het is voor mij niet belangrijk genoeg om er een discussie over aan te gaan, het is maar vaat.
Het heeft ook niet te maken met het feit dat het een man is, ik heb lange tijd een huishouden gedeeld met dames en dat was niet om over naar huis te schrijven.
woensdag 9 september 2020 om 12:16
Maduixa schreef: ↑09-09-2020 11:59Ja, maar ook daar word ik wel eens moe/zat van. Omdat ik dan het verwijt krijg dat dingen ook zo groot zijn als je ze zelf maakt. Of dat je gewoon lekker je eigen leven moet leiden en je niks aan moet trekken van meningen van de ander en dat het vanzelf wel verandert. Of dat 'dat wat je aandacht geeft, groeit' dus dat het allemaal alleen maar zo LIJKT omdat we (zijnde de vrouwen) er nog steeds zo over zeuren. En hoezo, ongelijke beloning? We hebben toch gewoon een CAO waar iedereen hetzelfde wordt ingeschaald?
Nee, soms houd ik dus maar (verbeten) mijn mond...
Maar wie zegt dit soort dingen dan tegen je?
Ik snap dat het vermoeiend is hoor, ik zie het natuurlijk ook wel, vooral op dit forum maar ook dat alleen de moeders gaan knutselen voor de jufs verjaardag enzo (waaaarom doen vrouwen dat??) terwijl de vaders meepraten over het beleid. Ik heb in mijn persoonlijke sociale leven dat soort mensen niet om me heen.
Wellicht creëer ik mijn eigen sociale werkelijkheid door dit soort personen gewoon buiten te sluiten en hoor ik daarom nooit vragen over hoe ik 4 dagen kan werken of hoe fantastisch het is dat mijn man zijn kinderen kan verzorgen. Ik heb liever gelijkgestemden om me heen.
woensdag 9 september 2020 om 12:21
Hmmm nee gelijkgestemden is hier niet heel erg gelukt. Op school en bij mijn sport toch vooral dames die minder werken dan hun man. Wel vrijwel allemaal de klassieke papa-dag, maar dat is toch anders dan dat zo'n man een gelijkwaardige verzorger/opvoeder is blijkbaar. En dan denk ik dat bij ons op school er relatief veel mannen een papa-dag hebben ten opzichte van de andere scholen in de omgeving.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 9 september 2020 om 12:34
Collegas, tantes, mensen van het consultatiebureau en de crèche. Niet mensen waar je zelf iets in te kiezen hebt.Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 12:16Maar wie zegt dit soort dingen dan tegen je?
Ik snap dat het vermoeiend is hoor, ik zie het natuurlijk ook wel, vooral op dit forum maar ook dat alleen de moeders gaan knutselen voor de jufs verjaardag enzo (waaaarom doen vrouwen dat??) terwijl de vaders meepraten over het beleid. Ik heb in mijn persoonlijke sociale leven dat soort mensen niet om me heen.
Wellicht creëer ik mijn eigen sociale werkelijkheid door dit soort personen gewoon buiten te sluiten en hoor ik daarom nooit vragen over hoe ik 4 dagen kan werken of hoe fantastisch het is dat mijn man zijn kinderen kan verzorgen. Ik heb liever gelijkgestemden om me heen.
Ik weet niet of je het doorhebt maar je blijft herhaaldelijk suggereren dat iedereen die hier last van heeft in een of andere vorm dat zelf maakt of voor kiest door die mensen in je sociale leven te hebben. Dat is niet zo en de suggestie is ook erg irritant. Natúúrlijk gaan anderen daar ook tegen van leer. Natúúrlijk accepteren anderen dat ook niet. Denk je dat jij daar de enige in bent ofzo?
Je hebt geluk als je dit niet merkt. Vind ik oprecht heel fijn voor je maar dat is niet jouw verdienste versus een ander die het slechter doet.
woensdag 9 september 2020 om 12:48
Nou, precies dat. Voeg daar nog maar aan toe (oudere) buren (we hebben echt een fijne buurt met veel sociale contacten, maar wel andersdenkend dus), familie en bekenden van schoonfamilie, moeders op school.Positivevibes schreef: ↑09-09-2020 12:34Collegas, tantes, mensen van het consultatiebureau en de crèche. Niet mensen waar je zelf iets in te kiezen hebt.
Lijkt me verrukkelijk, een wereld waarin iedereen het altijd met mij eens is, maar vooralsnog voor mij in ieder geval een utopie.Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 12:16Wellicht creëer ik mijn eigen sociale werkelijkheid door dit soort personen gewoon buiten te sluiten en hoor ik daarom nooit vragen over hoe ik 4 dagen kan werken of hoe fantastisch het is dat mijn man zijn kinderen kan verzorgen. Ik heb liever gelijkgestemden om me heen.
woensdag 9 september 2020 om 13:00
Ik denk dat het erg te maken heeft met de bubbel waarin je leeft , ik krijg de vragen niet van vrienden,buren of de mensen waar ik zelf voor gekozen heb. Daarmee kies je wel voor een vrij homogene groep, die erg afwijkt van de standaard.Je kiest immers voor een bepaalde wijk om te wonen, om je kinderen naar school te brengen waar al snel mensen wonen die in bepaalde zin op je lijken. Zo maak je dus nieuwe vrienden die aansluiten op de vriendenkring die je al hebt,afkomstig uit je studententijd toen je ook al omging met mensen die bij je pasten en die je mogelijk steeds tot je vrienden rekent.Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 12:16Maar wie zegt dit soort dingen dan tegen je?
Ik snap dat het vermoeiend is hoor, ik zie het natuurlijk ook wel, vooral op dit forum maar ook dat alleen de moeders gaan knutselen voor de jufs verjaardag enzo (waaaarom doen vrouwen dat??) terwijl de vaders meepraten over het beleid. Ik heb in mijn persoonlijke sociale leven dat soort mensen niet om me heen.
Wellicht creëer ik mijn eigen sociale werkelijkheid door dit soort personen gewoon buiten te sluiten en hoor ik daarom nooit vragen over hoe ik 4 dagen kan werken of hoe fantastisch het is dat mijn man zijn kinderen kan verzorgen. Ik heb liever gelijkgestemden om me heen.
Het zijn vooral ouders en andere oudere familieleden ,met name de 70+ /80+ plussers dus. Een bepaalde attitude die je tegenkomt bij de crèche, ofwel als er wat is word ik gebeld,geldt ook voor zaken als de zonnebrandcreme, bij ziekte,bij een afwezigheidsaanvraag die niet duidelijk is etc etc. Dat heeft toch vaak te maken met de rolpatronen die in het hoofd van de leidsters zit. Het geldt overigens niet voor alles leidsters maar wel voor de meerderheid. Mijn man en ik gingen in de babyperiode afwisselend naar het consultatiebureau en dat geldt echt voor de meeste stellen die ik ken. Die rolverdeling word kinderen ook buitenshuis aangeleerd, het begint al als we zowel meisjes als jongens over de vloer hebben en de meisjes vertellen dat ze verpleegsters zijn en de jongens trots dat ze dokters zijn,volledig opgegaan in de themaweek van de crèche en in lijn met de begeleidende tekst bij de door de crèche verstuurde foto's.
Nee je kunt niet van leidsters verwachten dat ze opvoeders als gelijkwaardig zien, als een jongen dokter kan worden en een meisje verpleegster.
Het heeft dus wel degelijk te maken met de omgeving,wat mensen zelf gewend zijn, maar ook wat de "default" is in de omgeving.
woensdag 9 september 2020 om 13:04
woensdag 9 september 2020 om 13:36
Iedereen heeft een bubbel, of bijna iedereen.Betty_Slocombe schreef: ↑09-09-2020 13:04Je "eigen" buurt kiezen, passend bij je sociale groep kan echt alleen in de stad én als je voldoende inkomen hebt. Ik woon niet in een bubbel en meestal ben ik daar ook juist erg blij mee, maar ik maak inderdaad nog wel eens mee dat mensen opkijken van onze levenskeuzes.
Mijn oudere buren, hebben een totaal andere bubbel. De nieuwe /jonge gezinnen, die normaal bijna nooit thuis zijn en kinderen naar de crèche brengen. Dat wijkt zo af van hetgeen ze decennia hebben gezien, maar ook van hun eigen leven en de keuzes die hun kinderen hebben gemaakt. In hun "bubbel"is het anders.
De leidster van de creche, de caissière van de Blokker, de huisarts,de huisartsassisten(te),de leraar of lerares op school.
Allemaal bubbels. Mijn team heeft een bubbel, 10% procent is vrouw, 90% man en met name pubers en volwassenen. In hun bubbel bestaat "parttime"werken voor mannen niet eens en de vrouwen werken niet,of maximaal drie dagen. Dus dan wijk ik af van hun bubbel.
Het is zeker niet makkelijk om uit je bubbel te stappen, een andere bubbel in te stappen en op de meeste fronten af te wijken van de meerderheid.
woensdag 9 september 2020 om 14:01
woensdag 9 september 2020 om 14:08
Tsja, ik zeg nu ook al voor de tweede keer tegen jou dat het niet zo werkt...Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 11:51Wie vraagt zoiets dan aan jou? Zijn dat mede-moeders? En dat jullie geduld hebben met zo'n kdv dat jou maar blijft bellen. Dat is toch 1 x boze toon opzetten en dan is het over? En anders gesprek met manager. Zo serieus zou ik het wel opnemen.
Ik werk ook 4 dagen en het is me serieus nog nooit gevraagd. Ik ben ook een heule oude moeder, misschien dat ze dat soort dingen dan niet durven? Geen idee. Ik ken ook een aantal huismannen, dat is 1 x zeggen en daarna worden zij gebeld en niet hun vrouw. Maar die waren ook al eind 30ers/40ers bij hun eerste kind en hun vrouw nam gewoon niet op (want in vergadering of met patiënten of whatever).
Ik heb soms het idee in een andere wereld te leven als ik het Viva forum lees over dit soort dingen.
woensdag 9 september 2020 om 15:28
Exact.alouette schreef: ↑09-09-2020 14:01Ik kan me ergens ook nog wel voorstellen dat mannen die een papadag hebben/luiers verschonen en vervolgens van alle kanten (inderdaad vooral oudere generatie) horen dat ze fantastisch bezig zijn ook al gauw denken dat het zo wel goed genoeg is. Vergeleken met hun vaders doen ze vaak ook veel meer.
Mijn man heeft weleens van zijn moeder (best wel feministisch typje trouwens hoor) een artikel toegestuurd gekregen over die man die er voor uitkwam dat hij zijn pappadag niet trok. Met een begeleidend briefje dat híj gelukkig niet zo is, want hij is altijd zo leuk met kind. Waarop mijn man vervolgens zei: daar ben jij het vast niet mee eens. En dat kon ik toen inderdaad alleen maar beamen.
woensdag 9 september 2020 om 15:37
woensdag 9 september 2020 om 18:43
Zeker niet meer van deze tijd. Hopeloos.Wijndruifje schreef: ↑09-09-2020 15:37In welke eeuw leven die leidsters? Ik had ze erop aangesproken, dat is toch echt niet meer van deze tijd
woensdag 9 september 2020 om 22:39
Ik las hier alleen geklaag erover. Pas als ik daarnaar vraag schrijven 'jullie' over van leer trekken en actief dingen veranderen.Positivevibes schreef: ↑09-09-2020 12:34
Ik weet niet of je het doorhebt maar je blijft herhaaldelijk suggereren dat iedereen die hier last van heeft in een of andere vorm dat zelf maakt of voor kiest door die mensen in je sociale leven te hebben. Dat is niet zo en de suggestie is ook erg irritant. Natúúrlijk gaan anderen daar ook tegen van leer. Natúúrlijk accepteren anderen dat ook niet. Denk je dat jij daar de enige in bent ofzo?
Ik geloof helemaal niet dat ik de enige ben maar ik geloof ook niet dat alle mannen en vrouwen van leer trekken over seksisme, als dat zo zou zijn dan zou het niet bestaan.
De significante mensen in je leven, die je vaak ziet die kies je hopelijk wel zelf ja.
Een tante Betje van 80 die 2 x per jaar op een verjaardag wat vooroorlogse ideeën spuit daar heb je toch geen 'last' van? Dat is toch geen structureel seksisme in je sociale omgeving waar je enorm tegenaan loopt en wat bedoelt wordt met de klacht die sommigen in dit topic hierover hebben?
woensdag 9 september 2020 om 22:53
You lost me. Moet jij serieus meerdere gesprekken voeren met het management van je kinderopvang en dan nog bellen ze jou uit een vergadering en niet je man, de afgesproken contactpersoon?
Je betaalt toch grote bedragen aan een bedrijf voor een dienst en je maakt afspraken, als ze zich aan zoiets simpels al niet kunnen committeren dan vraag ik me af of je ze dan wel vertrouwt met andere afspraken? Ik zou me zorgen maken. Ik bedoel, hoe
moeilijk is het om een naam op een lijstje te bellen..
Maar hoe "werkt" het anders volgens jou?
woensdag 9 september 2020 om 23:03
Jij schrijft: één keer nadrukkelijk aangeven dat je het er niet mee eens bent en het is klaar. Nee dus, net zo min als jij nadat er één keer tegen je gezegd is dat het niet klopt, van mening verandert.Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 22:53You lost me. Moet jij serieus meerdere gesprekken voeren met het management van je kinderopvang en dan nog bellen ze jou uit een vergadering en niet je man, de afgesproken contactpersoon?
Je betaalt toch grote bedragen aan een bedrijf voor een dienst en je maakt afspraken, als ze zich aan zoiets simpels al niet kunnen committeren dan vraag ik me af of je ze dan wel vertrouwt met andere afspraken? Ik zou me zorgen maken. Ik bedoel, hoe
moeilijk is het om een naam op een lijstje te bellen..
Maar hoe "werkt" het anders volgens jou?
Op het kdv van mijn kinderen kwamen heel veel vaders hun kinderen halen en brengen en kwamen heel veel vaders naar ouderavonden. En toch bleef een deel van de leidsters stug alleen moeders bellen. Dat is in de acht jaar dat we daar rondgelopen hebben (meerdere kinderen) niet veranderd.
Daar gaan generaties overheen, niet één gesprekje.
woensdag 9 september 2020 om 23:21
Ik vind dat best bizar dat dat nog gebeurt. Ligt het misschien er ook aan waar je woont? Of het een gelovige omgeving is of niet. Mijn vriend regelt alles met de crèche, de crèche zit ook op z’n werk. Op dit moment mag ik niet eens het terrein op vanwege Corona.Eze schreef: ↑09-09-2020 23:03Jij schrijft: één keer nadrukkelijk aangeven dat je het er niet mee eens bent en het is klaar. Nee dus, net zo min als jij nadat er één keer tegen je gezegd is dat het niet klopt, van mening verandert.
Op het kdv van mijn kinderen kwamen heel veel vaders hun kinderen halen en brengen en kwamen heel veel vaders naar ouderavonden. En toch bleef een deel van de leidsters stug alleen moeders bellen. Dat is in de acht jaar dat we daar rondgelopen hebben (meerdere kinderen) niet veranderd.
Daar gaan generaties overheen, niet één gesprekje.
woensdag 9 september 2020 om 23:49
Belachelijk. Dus ouders hebben aangegeven "bel de vader", leidsters zeggen "doe ik toch lekker niet"? Hoe moeilijk kan het zijn...Eze schreef: ↑09-09-2020 23:03Jij schrijft: één keer nadrukkelijk aangeven dat je het er niet mee eens bent en het is klaar. Nee dus, net zo min als jij nadat er één keer tegen je gezegd is dat het niet klopt, van mening verandert.
Op het kdv van mijn kinderen kwamen heel veel vaders hun kinderen halen en brengen en kwamen heel veel vaders naar ouderavonden. En toch bleef een deel van de leidsters stug alleen moeders bellen. Dat is in de acht jaar dat we daar rondgelopen hebben (meerdere kinderen) niet veranderd.
Daar gaan generaties overheen, niet één gesprekje.
donderdag 10 september 2020 om 00:37
Nee, niet alle mensen. Maar de mensen die vertellen dat ze er actief last van hebben waarschijnlijk wel he. Zoals ik al schreef, ik ben feminist pur sang en heel principieel hiermee en tóch overkomt het me wekelijks, zo niet vaker. Helemaal niet alleen tante Betje 2x per jaar, was het maar zo'n feest. Echt hoor, harder van leer trekken dan ik al doe is onmogelijk. Dus je kan nu stoppen met suggereren dat het daar aan ligt.Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 22:39Ik las hier alleen geklaag erover. Pas als ik daarnaar vraag schrijven 'jullie' over van leer trekken en actief dingen veranderen.
Ik geloof helemaal niet dat ik de enige ben maar ik geloof ook niet dat alle mannen en vrouwen van leer trekken over seksisme, als dat zo zou zijn dan zou het niet bestaan.
De significante mensen in je leven, die je vaak ziet die kies je hopelijk wel zelf ja.
Een tante Betje van 80 die 2 x per jaar op een verjaardag wat vooroorlogse ideeën spuit daar heb je toch geen 'last' van? Dat is toch geen structureel seksisme in je sociale omgeving waar je enorm tegenaan loopt en wat bedoelt wordt met de klacht die sommigen in dit topic hierover hebben?
Ik zie ten eerste ontzettend veel mensen erg vaak die ik helemaal niet zelf heb gekozen. Binnen mijn gekozen sociale omgeving, nl mijn vriendinnen, klagen en lachen we er onderling over en helpen we elkaar dingen te verbeteren.
En ten tweede is structureel seksisme iets wat simpelweg voorkomt in Nederland. Ongeacht je sociale omgeving. Wederom iets waar je het zelf niet naar maakt dus.
Verdiep je er eens in zou ik zeggen. Er zijn behoorlijk wat onderzoeken hierover en die zeggen allemaal hetzelfde.
donderdag 10 september 2020 om 07:11
Je hebt toch ook nog een moeder, vader, schoonmoeder, schoonvader, broers en zussen, schoonbroers en zussen. Toch wel die ene juf die je echt niet voor het uitkiezen hebt. Het gaat toch niet alleen om een tante Betje van 80? Ik heb hier notabene een voorbeeld gegeven van zo’n lekker subtiel signaal van iemand die dus helemaal niet van die vooroorlogse ideeën heeft.Bellyflop schreef: ↑09-09-2020 22:39Ik las hier alleen geklaag erover. Pas als ik daarnaar vraag schrijven 'jullie' over van leer trekken en actief dingen veranderen.
Ik geloof helemaal niet dat ik de enige ben maar ik geloof ook niet dat alle mannen en vrouwen van leer trekken over seksisme, als dat zo zou zijn dan zou het niet bestaan.
De significante mensen in je leven, die je vaak ziet die kies je hopelijk wel zelf ja.
Een tante Betje van 80 die 2 x per jaar op een verjaardag wat vooroorlogse ideeën spuit daar heb je toch geen 'last' van? Dat is toch geen structureel seksisme in je sociale omgeving waar je enorm tegenaan loopt en wat bedoelt wordt met de klacht die sommigen in dit topic hierover hebben?
Zelfs mijn eigen kind vindt zichzelf zielig omdat andere kinderen ‘noooit’ (en dat blijkt dan minder, maar desalniettemin minder) naar de bso gaan.
donderdag 10 september 2020 om 11:24
Inderdaad. En als je man intrinsiek sterk gemotiveerd is om dat rollenpatroon te doorbreken dan scheelt dat een hoop, maar als dat niet zo is dan is de kans groot dat je voor dit soort mensen als vrouw toch de default hoofdouder blijft vrees ik.Mevrouw75 schreef: ↑10-09-2020 07:11Je hebt toch ook nog een moeder, vader, schoonmoeder, schoonvader, broers en zussen, schoonbroers en zussen. Toch wel die ene juf die je echt niet voor het uitkiezen hebt. Het gaat toch niet alleen om een tante Betje van 80? Ik heb hier notabene een voorbeeld gegeven van zo’n lekker subtiel signaal van iemand die dus helemaal niet van die vooroorlogse ideeën heeft.
Zelfs mijn eigen kind vindt zichzelf zielig omdat andere kinderen ‘noooit’ (en dat blijkt dan minder, maar desalniettemin minder) naar de bso gaan.
donderdag 10 september 2020 om 11:51
Die tante Bep van 80 zijn vaak genoeg ook gewoon ouders die al ruimschoots de 70 voorbij zijn hoor.Mevrouw75 schreef: ↑10-09-2020 07:11Je hebt toch ook nog een moeder, vader, schoonmoeder, schoonvader, broers en zussen, schoonbroers en zussen. Toch wel die ene juf die je echt niet voor het uitkiezen hebt. Het gaat toch niet alleen om een tante Betje van 80? Ik heb hier notabene een voorbeeld gegeven van zo’n lekker subtiel signaal van iemand die dus helemaal niet van die vooroorlogse ideeën heeft.
Zelfs mijn eigen kind vindt zichzelf zielig omdat andere kinderen ‘noooit’ (en dat blijkt dan minder, maar desalniettemin minder) naar de bso gaan.
Met hun oneindige bewondering voor de man, die het allemaal fantastisch doet. Parttime werken, dat het kan en dat mannen dat ook doen.Lange tijd werd er op de papadag van mijn man gekookt en de was werd opgehaald ,het is al zo pittig zo een kleintje.
Toen ik na mijn verlof gingen werken was het commentaar "zo een kleine baby hoort bij de moeder te zijn". Niemand vond mijn mamadag speciaal hoor, eerder teleurstellend weinig.
Net als dat bevallen iets natuurlijks is en zij zonder pijnstilling zijn bevallen. Je gaat niet dood van bevallen,.
Net als je dacht dat ze het normaal begonnen te vinden ,lijkt het riedeltje bij mijn huidig zwangerschap al weer te beginnen.
Maar het zijn schatten ,ze doen hun best en ik heb er geen last van. Ene oor in, andere oor uit. Ze worden er niet door gedefinieerd.
donderdag 10 september 2020 om 12:17
