Kinderen
alle pijlers
Het voelt zo zwaar
dinsdag 4 mei 2021 om 10:20
Wij zijn voor het eerst ouders geworden van een lief en gelukkig goed gezonde dochter. Ik hou ontzettend veel van haar. Echt waar. Zodra ze lacht en in mn armen in slaap valt maakt het weer een hoop goed.
Het is alleen zo ontzettend zwaar voor mij. Sinds het begin loopt het niet zo lekker. Ze slaapt heel moeilijk in en wordt ook nog eens continu wakker. Zo om de 15-30 min wordt ze wakker en moet ze getroost worden en weer opnieuw in slaap gewiegd. Na iedere voeding is het weer een strijd. Het kost mij 2 uur om haar in slaap te krijgen en als ze dan slaapt dan is ze continu wakker. Ze wilt opgetild en vermaakt worden. We zijn bij de kinderarts geweest. volgens haar is dochterlief gelukkig gezond en te alert. We moeten haar zo min mogelijk prikkels geven en in het donker laten slapen. Dat proberen wij, maar het lukt gewoon niet. Ik kom ontzettend slaap tekort en heb op momenten de kracht gewoon niet meer. Mijn man werkt gelukkig veel vanuit huis en neemt haar over in de draagzak zodat ik zo nu en dan kan slapen. Als ik met anderen hierover praat vinden ze het eigenlijk bijzonder hoe slecht onze dochter slaapt. Als ik dan verhalen hoor van babys waar het zo makkelijk gaat, word ik moedeloos en vraag mij af of het beter wordt.
Tegelijkertijd heb ik een hoop stress. Over ongeveer iets meer maand is mijn verlof voorbij. Ik voel een druk dat het tot die tijd allemaal goed moet gaan en daar maak ik mij wel zorgen om. Ik trek het nu eigenlijk al niet met de slapeloosheid. Hoe moet dat als ik straks weer aan het werk ga en ik werk dan ook nog 40 uur. Ze slaapt bij ons als zo slecht, waardoor ik mij zorgen maak hoe ze het gaat doen bij oppas en kdv. We zijn 2x bij oma (oppas) wezen oefenen met slapen. Nou daar heeft ze in 4 uur tijd letterlijk 0 uur geslapen. Ze is oververmoeid geraakt en kregen haar pas thuis op de arm in slaap.
Daarnaast raak ik ontzettend geirriteerd door mijn collega’s en werkgever. Zo kreeg ik vooraf aan mijn verlof de vraag of ik niet enkele uren kon werken tijdens mijn verlof. Waarop ik uiteraard nee heb gezegd en tijdens mijn verlof ben ik paar keer benaderd met vragen over het werk die collega’s van mij hebben overgenomen. Denk prima om die even te beantwoorden. Maar ik krijg ook opmerkingen als; het is druk, we zijn blij als je over een maand weer terug bent (terwijl ik toen nog bijna 2 mnd verlof had), je komt toch 10 juni terug? terwijl mijn verlof 22 juni eindigt en nog van zulke opmerkingen. Wellicht goed bedoeld om aan te geven dat ik gemist word, maar ik raak er gestresst en geirriteerd van.
Is dit normaal? Ik weet echt niet hoe ik deze situatie aanmoet en hoe ik dat met werk moet doen. Ik heb inmiddels een afspraak gemaakt bij de osteopaat. Hopelijk kan die nog iets betekenen voor ons. De kinderarts heeft ook ons doorverwezen naar een pedagogische medewerker in het ziekenhuis.
Nog geen eens kunnen benoemen dat ik het fysiek ook nog eens zwaar heb. Borstontsteking en blaasontsteking gehad. Nog bekkenklachten waarvoor ik naar de fysio wil gaan maar telkens niet aan te kom.
Het is alleen zo ontzettend zwaar voor mij. Sinds het begin loopt het niet zo lekker. Ze slaapt heel moeilijk in en wordt ook nog eens continu wakker. Zo om de 15-30 min wordt ze wakker en moet ze getroost worden en weer opnieuw in slaap gewiegd. Na iedere voeding is het weer een strijd. Het kost mij 2 uur om haar in slaap te krijgen en als ze dan slaapt dan is ze continu wakker. Ze wilt opgetild en vermaakt worden. We zijn bij de kinderarts geweest. volgens haar is dochterlief gelukkig gezond en te alert. We moeten haar zo min mogelijk prikkels geven en in het donker laten slapen. Dat proberen wij, maar het lukt gewoon niet. Ik kom ontzettend slaap tekort en heb op momenten de kracht gewoon niet meer. Mijn man werkt gelukkig veel vanuit huis en neemt haar over in de draagzak zodat ik zo nu en dan kan slapen. Als ik met anderen hierover praat vinden ze het eigenlijk bijzonder hoe slecht onze dochter slaapt. Als ik dan verhalen hoor van babys waar het zo makkelijk gaat, word ik moedeloos en vraag mij af of het beter wordt.
Tegelijkertijd heb ik een hoop stress. Over ongeveer iets meer maand is mijn verlof voorbij. Ik voel een druk dat het tot die tijd allemaal goed moet gaan en daar maak ik mij wel zorgen om. Ik trek het nu eigenlijk al niet met de slapeloosheid. Hoe moet dat als ik straks weer aan het werk ga en ik werk dan ook nog 40 uur. Ze slaapt bij ons als zo slecht, waardoor ik mij zorgen maak hoe ze het gaat doen bij oppas en kdv. We zijn 2x bij oma (oppas) wezen oefenen met slapen. Nou daar heeft ze in 4 uur tijd letterlijk 0 uur geslapen. Ze is oververmoeid geraakt en kregen haar pas thuis op de arm in slaap.
Daarnaast raak ik ontzettend geirriteerd door mijn collega’s en werkgever. Zo kreeg ik vooraf aan mijn verlof de vraag of ik niet enkele uren kon werken tijdens mijn verlof. Waarop ik uiteraard nee heb gezegd en tijdens mijn verlof ben ik paar keer benaderd met vragen over het werk die collega’s van mij hebben overgenomen. Denk prima om die even te beantwoorden. Maar ik krijg ook opmerkingen als; het is druk, we zijn blij als je over een maand weer terug bent (terwijl ik toen nog bijna 2 mnd verlof had), je komt toch 10 juni terug? terwijl mijn verlof 22 juni eindigt en nog van zulke opmerkingen. Wellicht goed bedoeld om aan te geven dat ik gemist word, maar ik raak er gestresst en geirriteerd van.
Is dit normaal? Ik weet echt niet hoe ik deze situatie aanmoet en hoe ik dat met werk moet doen. Ik heb inmiddels een afspraak gemaakt bij de osteopaat. Hopelijk kan die nog iets betekenen voor ons. De kinderarts heeft ook ons doorverwezen naar een pedagogische medewerker in het ziekenhuis.
Nog geen eens kunnen benoemen dat ik het fysiek ook nog eens zwaar heb. Borstontsteking en blaasontsteking gehad. Nog bekkenklachten waarvoor ik naar de fysio wil gaan maar telkens niet aan te kom.
dinsdag 4 mei 2021 om 12:25
En bij dit soort dingen is het dus belangrijk om je eigen inschatting als ouder te gebruiken, en je niet teveel aan te trekken van anderen. Mijn zoontje was met anderhalf jaar klaar met zijn middag dutje. Ik heb hem maandenlang tevergeefs op bed gelegd. Die paar keer dat hij dan toch sliep was hij tot 10 a 11 uur soms zelf 12 uur 's avonds aan het keten. Super vrolijk en content was hij dan integenstelling tot zijn mama en papa. Zodra ik hem daarin ging volgen, en het hele middagdutje opgaf had hij opeens een ritme. Meneer sliep iedere dag stipt om half 7/7 uur en had eindelijk een ritme na anderhalf jaar. En nu is hij 6 en word hij iedere dag na 10 uur slaap standaard wakker. Of ik hem nou vroeg of laat op bed leg.Phloxx schreef: ↑04-05-2021 11:56Als je nooit begint met een schema want het werkt toch niet denk je, gaat het ook niks doen. Je zal ergens moeten beginnen en de omslag proberen te maken. Juist oververmoeide kinderen worden (te) snel weer wakker. Dat verander je alleen door iets te doen aan de wakkertijden. En ja, dat is meestal in het begin ff heel erg taai en klote en nee, het werkt niet altijd. Maar het is zeker de moeite waard te proberen.
Ik wou dat ik dat hele schema gebeuren met meer los had gelaten. Dat had mij veel frustratie gescheeld.
Dus voor sommige kindjes zeker het proberen waard, maar voor veel ouders is juist het loslaten en het kind volgen het proberen waard. En volg daarin vooral je eigen gevoel, en niet hetgeen wat volgens de blogs en boeken normaal zou moeten zijn.
dinsdag 4 mei 2021 om 12:28
Wat natuurlijk super vervelend is, maar jouw baby is niet die van TO. Als je het nooit probeert, weet je het ook niet.__appelbloesem__ schreef: ↑04-05-2021 12:02Geloof mij dat ik het geprobeerd heb. Hoeveel ervaring heb jij met een niet-slapende baby?
-
dinsdag 4 mei 2021 om 12:28
Inderdaad. Hier ook echt gehad dat als een bepaalde vaste leidster er niet was (vanwege een vreselijk kindonvriendelijk wisselend coronarooster tijdens de lockdown), ons kind gewoonweg de hele dag niet sliep terwijl hij thuis, of als zij wel werkte, nog 2 dutjes op een dag deed. Nou daar heb ik echt wel stress van gehad want ik kreeg elke keer een overprikkeld, kapot, stikchagrijnige baby terug die daardoor snachts ook steeds slechter ging slapen. Van gekkigheid ging ik hem dan maar midden op de dag ophalen zodat ie in ieder geval thuis nog 1 dutje deed...
dinsdag 4 mei 2021 om 12:30
Zeker, maar daarom is het dus uitproberen. Als iemand het niet probeert, verandert er sowieso niks.JenBarber schreef: ↑04-05-2021 12:25En bij dit soort dingen is het dus belangrijk om je eigen inschatting als ouder te gebruiken, en je niet teveel aan te trekken van anderen. Mijn zoontje was met anderhalf jaar klaar met zijn middag dutje. Ik heb hem maandenlang tevergeefs op bed gelegd. Die paar keer dat hij dan toch sliep was hij tot 10 a 11 uur soms zelf 12 uur 's avonds aan het keten. Super vrolijk en content was hij dan integenstelling tot zijn mama en papa. Zodra ik hem daarin ging volgen, en het hele middagdutje opgaf had hij opeens een ritme. Meneer sliep iedere dag stipt om half 7/7 uur en had eindelijk een ritme na anderhalf jaar. En nu is hij 6 en word hij iedere dag na 10 uur slaap standaard wakker. Of ik hem nou vroeg of laat op bed leg.
Ik wou dat ik dat hele schema gebeuren met meer los had gelaten. Dat had mij veel frustratie gescheeld.
Dus voor sommige kindjes zeker het proberen waard, maar voor veel ouders is juist het loslaten en het kind volgen het proberen waard. En volg daarin vooral je eigen gevoel, en niet hetgeen wat volgens de blogs en boeken normaal zou moeten zijn.
-
dinsdag 4 mei 2021 om 12:35
O ja dat is ook allesbehalve relaxed!Pinda-Kaas schreef: ↑04-05-2021 12:28Inderdaad. Hier ook echt gehad dat als een bepaalde vaste leidster er niet was (vanwege een vreselijk kindonvriendelijk wisselend coronarooster tijdens de lockdown), ons kind gewoonweg de hele dag niet sliep terwijl hij thuis, of als zij wel werkte, nog 2 dutjes op een dag deed. Nou daar heb ik echt wel stress van gehad want ik kreeg elke keer een overprikkeld, kapot, stikchagrijnige baby terug die daardoor snachts ook steeds slechter ging slapen. Van gekkigheid ging ik hem dan maar midden op de dag ophalen zodat ie in ieder geval thuis nog 1 dutje deed...
TO, kijk eens of er een antroposofische opvang in de buurt zit. Mijn jongste ging, op oudere leeftijd, over naar een antroposofisch kdv en dat was zoveel fijner dan de reguliere die ze eerst had. Geen vaste slaaptijden dat alle kindjes naar bed moesten, maar gewoon het kindje naar bed als het moe was. Dat soort dingen.
dinsdag 4 mei 2021 om 12:42
Stap 1: geloof niet in boekjes of kennissen die zeggen dat baby's veel slapen.
Sommige baby's wel, anderen doen dat gewoon niet.
Mijn 1e baby sliep toen ze ongeveer zo oud was als die van jou 3x 15 minuten overdag. Echt niet meer. Niks geen 'wake window van 90 minuten'. Die lag het liefst in haar wieg met gazen wandje de hele dag een beetje rond te loeren, of werd rond gewandeld (als ze maar wat kon zien, met 10 wk wilde ze niet meer in de kinderwagenbak, dan werd ze spuugvervelend).
Toen ze 1,5 was stopte ze helemaal met slapen overdag, en nu met 7 ligt ze regelmatig tot 21-22u te lezen. Kind slaapt gewoon heel weinig.
Mijn 2e baby sliep dan weer 20 uur op een dag, en dan de eerste twee maanden alleen maar bovenop één van ons, of buiten. Het zijn gewoon rare wezens, babies. Maar heb dus vooral niet het gevoel dat je wat fout doet als ze zich niet aan de norm houden.
Probeer te kijken wat voor jullie werkt. Dus of baby zit bij vriend op het bureau overdag, en jij slaapt overdag, of jullie wisselen af 's nachts (wij hadden bij baby 2 een ritme van eten, verschonen, uurtje overeind zitten en wegleggen, 1,5 uur slaap, repeat. Als je dat afwisselt krijg je toch 2x 3 uur slaap per nacht ongeveer). Gewoon doen wat werkt, niet wat hoort.
Oh en goede tip hier om met de bedrijfsarts te praten over je terugkeer. En vooral niet schuldig voelen, je werkgever voelt zich ook niet betrokken bij jou en jouw welzijn, dus waarom zou je andersom wel doen?
Sommige baby's wel, anderen doen dat gewoon niet.
Mijn 1e baby sliep toen ze ongeveer zo oud was als die van jou 3x 15 minuten overdag. Echt niet meer. Niks geen 'wake window van 90 minuten'. Die lag het liefst in haar wieg met gazen wandje de hele dag een beetje rond te loeren, of werd rond gewandeld (als ze maar wat kon zien, met 10 wk wilde ze niet meer in de kinderwagenbak, dan werd ze spuugvervelend).
Toen ze 1,5 was stopte ze helemaal met slapen overdag, en nu met 7 ligt ze regelmatig tot 21-22u te lezen. Kind slaapt gewoon heel weinig.
Mijn 2e baby sliep dan weer 20 uur op een dag, en dan de eerste twee maanden alleen maar bovenop één van ons, of buiten. Het zijn gewoon rare wezens, babies. Maar heb dus vooral niet het gevoel dat je wat fout doet als ze zich niet aan de norm houden.
Probeer te kijken wat voor jullie werkt. Dus of baby zit bij vriend op het bureau overdag, en jij slaapt overdag, of jullie wisselen af 's nachts (wij hadden bij baby 2 een ritme van eten, verschonen, uurtje overeind zitten en wegleggen, 1,5 uur slaap, repeat. Als je dat afwisselt krijg je toch 2x 3 uur slaap per nacht ongeveer). Gewoon doen wat werkt, niet wat hoort.
Oh en goede tip hier om met de bedrijfsarts te praten over je terugkeer. En vooral niet schuldig voelen, je werkgever voelt zich ook niet betrokken bij jou en jouw welzijn, dus waarom zou je andersom wel doen?
dinsdag 4 mei 2021 om 12:49
Als bewust kindervrij iemand heb ik geen tips m.b.t. je baby maar wilde ik wel even inzoomen op het werk gerelateerde stuk.Zoë1 schreef: ↑04-05-2021 10:50Ik voel mij daar dus wel erg schuldig over. Zit nu al te bedenken of ik niet wat vakantieuren moet opnemen. De houding van mijn werkgever is niet echt uitnodigend om dit te bespreken. Hele aardige mensen verder. Ik heb alleen het gevoel dat er druk op mij wordt gelegd om te werken. Dat ik me bijna bezwaard voel dat ik verlof heb.
Wat een nare manier van iemand onder druk zetten die wettelijk met verlof is (en dus recht heeft op onbereikbaar zijn voor werk).
Makkelijk gezegd maar probeer je niet schuldig te voelen. Ik snap dat het niet uitnodigend is dit te bespreken met je werkgever maar wellicht een idee om dit toch een kans te geven als je weer terug bent en je je wat beter voelt?
Iemand hier noemde bedrijfsarts, maar ik weet niet of je hier als werknemer zelf een afspraak mee mag/kan maken. In mijn branche gaat dit via je leidinggevende.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 4 mei 2021 om 12:55
Nee, daarom zou ik de tips zeker proberen. Maar bij mijn oudste werkte dus niks en dacht ik door al die ‘oplossingen’ alleen maar dat ik het verkeerd deed, dus daarom zeg ik: probeer het, maar het zijn geen wondermiddelen die voor alle baby’s werken. Dus volg je instinct.
Mijn oudste is dus zonder te kunnen slapen naar kdv gegaan en dat was niet leuk. Hij weigerde ook nog de fles dus dat was dubbel niet leuk. En god wat hebben we eindeloos geoefend met hem. Het was echt doffe ellende eigenlijk. Maar het is wel goed gekomen. Met 10 maanden waagden we de zoveelste ‘leren slapen’ poging en ineens ging het prima en was hij binnen 3 weken een heel redelijke slaper. Kennelijk was hij er toen wel aan toe. En wij hingen de vlag uit.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 4 mei 2021 om 12:55
Ach zo herkenbaar. Wat ik je ten eerste mee wil geven: hou vol, je doet het goed, echt!
Bij ons ging het de eerste 6 maanden net zo. 20 minuten slapen, 1.5 uur een krijsend kind wiegen, 20 minuten slapen enzovoorts. Hoe langer de situatie duurde, des te oververmoeider was onze dochter en des te slechter sliep ze. Kind totaal overprikkeld en vocht zich letterlijk uit mijn armen want het vasthouden, die prikkel, dat was haar veel te veel. Maar loslaten was ook geen optie want totaal overstuur. Inmiddels sliep ik zelf hooguit 1.5 uur per nacht, met onderbrekingen en helder denken wordt dan steeds lastiger.
Ik kwam tot het punt dat ik dacht: bel jeugdzorg maar, ik weet niet hoe lang ij mijn geduld nog kan bewaren. Haal haar hier alsjeblieft weg voordat ik lelijk tegen haar ga doen. Ik besloot nog 1 laatste keer mijn tanden op elkaar te zetten en in ieder geval te zorgen voor het doorbreken van de vermoeidheid en overprikkeling. Ik heb me 6 dagen lang met haar opgesloten in haar slaapkamer, in het donker en haar eindeloos gewiegd en vastgehouden. Oordoppen in. Verstand op nul. Zodra ze na 20 minuten wakker werd kon ik direct haar speen geven en bleef ik wiegen. Dat was de eerste dagen een drama, daarna sliep ze steeds iets langer. Werd wel wakker na 20 minuten, maar viel steeds iets vlotter weer in slaap.
Het beste was geweest als ik dit direct in haar bedje was gaan doen, maar ik was echt te op om haar gekrijs in bed nog te kunnen horen. Als ik haar vast hield had ik in ieder geval een (vals) gevoel van controle over haar huilen en voelde het niet alsof ik haar in de steek liet.
Na deze vreselijke dagen kwam oma (eeuwige lof voor die vrouw, reddende engel) een week lang de nachten doen en sliepen man en ik de nacht in een hotel. Oma legde kind gewoon in bed en ging om de 10 minuten even bij haar kijken. Het duurde een aantal dagen, maar uiteindelijk viel ze zelf in bed in slaap en pakte na 20 minuten door of viel weer in slaap na kort troosten. Ik wist niet wat ik meemaakte. Was mij zelf echt nooit gelukt, daarvoor was ik te op.
Sindsdien gaat het een stuk beter en zijn er zelfs dagen dat dochter helemaal zonder huilen in slaap valt en dit een uur of 2 doorpakt! Niet meer wiegen, niet meer steeds huilen. Een goede slaper is het nog steeds niet, maar het oververmoeide en overprikkelde is er af.
Let wel!: wij hebben dit pas gedaan nadat dochter 6 maanden oud was. Voor die tijd (althans, zo heb ik het geleerd) heeft zo een kleintje het vermogen niet zichzelf te reguleren en troosten en is laten huilen in bed naar mijn mening dus vooral ronduit zielig.
Je kan dit, zet door!
Bij ons ging het de eerste 6 maanden net zo. 20 minuten slapen, 1.5 uur een krijsend kind wiegen, 20 minuten slapen enzovoorts. Hoe langer de situatie duurde, des te oververmoeider was onze dochter en des te slechter sliep ze. Kind totaal overprikkeld en vocht zich letterlijk uit mijn armen want het vasthouden, die prikkel, dat was haar veel te veel. Maar loslaten was ook geen optie want totaal overstuur. Inmiddels sliep ik zelf hooguit 1.5 uur per nacht, met onderbrekingen en helder denken wordt dan steeds lastiger.
Ik kwam tot het punt dat ik dacht: bel jeugdzorg maar, ik weet niet hoe lang ij mijn geduld nog kan bewaren. Haal haar hier alsjeblieft weg voordat ik lelijk tegen haar ga doen. Ik besloot nog 1 laatste keer mijn tanden op elkaar te zetten en in ieder geval te zorgen voor het doorbreken van de vermoeidheid en overprikkeling. Ik heb me 6 dagen lang met haar opgesloten in haar slaapkamer, in het donker en haar eindeloos gewiegd en vastgehouden. Oordoppen in. Verstand op nul. Zodra ze na 20 minuten wakker werd kon ik direct haar speen geven en bleef ik wiegen. Dat was de eerste dagen een drama, daarna sliep ze steeds iets langer. Werd wel wakker na 20 minuten, maar viel steeds iets vlotter weer in slaap.
Het beste was geweest als ik dit direct in haar bedje was gaan doen, maar ik was echt te op om haar gekrijs in bed nog te kunnen horen. Als ik haar vast hield had ik in ieder geval een (vals) gevoel van controle over haar huilen en voelde het niet alsof ik haar in de steek liet.
Na deze vreselijke dagen kwam oma (eeuwige lof voor die vrouw, reddende engel) een week lang de nachten doen en sliepen man en ik de nacht in een hotel. Oma legde kind gewoon in bed en ging om de 10 minuten even bij haar kijken. Het duurde een aantal dagen, maar uiteindelijk viel ze zelf in bed in slaap en pakte na 20 minuten door of viel weer in slaap na kort troosten. Ik wist niet wat ik meemaakte. Was mij zelf echt nooit gelukt, daarvoor was ik te op.
Sindsdien gaat het een stuk beter en zijn er zelfs dagen dat dochter helemaal zonder huilen in slaap valt en dit een uur of 2 doorpakt! Niet meer wiegen, niet meer steeds huilen. Een goede slaper is het nog steeds niet, maar het oververmoeide en overprikkelde is er af.
Let wel!: wij hebben dit pas gedaan nadat dochter 6 maanden oud was. Voor die tijd (althans, zo heb ik het geleerd) heeft zo een kleintje het vermogen niet zichzelf te reguleren en troosten en is laten huilen in bed naar mijn mening dus vooral ronduit zielig.
Je kan dit, zet door!
dinsdag 4 mei 2021 om 13:09
Onthou deze to. Toen ik er gewoon in meeging ipv het idee te hebben dat ik 'het verkeerde gedrag aanleerde' begon het feest. Ze zijn zo kort zo klein en het is zo voorbij, al voelt dat anders als je erin zit.lux- schreef: ↑04-05-2021 11:05
De kunst is te accepteren dat baby’s kleine dictators zijn die het ritme bepalen. De een is wat erger dan de ander
De juf van het kdv van mijn oudste zei altijd:
Het eerste jaar doe je alles op geleide van je kind,
Het tweede jaar is het 50/50,
En het derde jaar ga je opvoeden.
dinsdag 4 mei 2021 om 13:17
Klopt, maar jij hebt precies die stelligheid uit de boeken overgenomen (jouw eerste moet nog geboren worden toch?) waar ik mij zo aan erger. Zoals veel meer hier zeggen: de tips kunnen werken, maar zijn geen heilige graal. Ze presenteren als dé oplossing maakt mensen alleen maar onzeker.
dinsdag 4 mei 2021 om 13:19
Mijn baby's sliepen allebei net zoveel als die van jou 
En nog steeds hebben ze bijzonder weinig slaap nodig. Mijn oudste is nu 11 en slaapt al jaren zo'n 8u per nacht. Mijn jongste is 6 en slaapt van 21u-7u. Ik vond het met name bij mijn oudste pittig, toen ik nog dacht dat het abnormaal was dat ze zo weinig sliep. Bij mijn jongste heb ik me er gewoon bij neergelegd, dat scheelde een hoop stress.
Het helpt ook als je de verwachtingen van je werkgever kan loslaten. Het maakt niet uit wat hij wil, hij is nu niet belangrijk. Check geen werkmail, zet werkapplijsten uit, zorg dat ze niet met je in contact kunnen komen en focus je gewoon op niets doen met je baby. Sterkte!
En nog steeds hebben ze bijzonder weinig slaap nodig. Mijn oudste is nu 11 en slaapt al jaren zo'n 8u per nacht. Mijn jongste is 6 en slaapt van 21u-7u. Ik vond het met name bij mijn oudste pittig, toen ik nog dacht dat het abnormaal was dat ze zo weinig sliep. Bij mijn jongste heb ik me er gewoon bij neergelegd, dat scheelde een hoop stress.Het helpt ook als je de verwachtingen van je werkgever kan loslaten. Het maakt niet uit wat hij wil, hij is nu niet belangrijk. Check geen werkmail, zet werkapplijsten uit, zorg dat ze niet met je in contact kunnen komen en focus je gewoon op niets doen met je baby. Sterkte!
dinsdag 4 mei 2021 om 13:29
Als je beter leest, zie je dat ik dat juist niet doe. Ik benoem dat het bij sommigen gewoon niet helpt en dat dat niet betekent dat TO faalt.__appelbloesem__ schreef: ↑04-05-2021 13:17Klopt, maar jij hebt precies die stelligheid uit de boeken overgenomen (jouw eerste moet nog geboren worden toch?) waar ik mij zo aan erger. Zoals veel meer hier zeggen: de tips kunnen werken, maar zijn geen heilige graal. Ze presenteren als dé oplossing maakt mensen alleen maar onzeker.
Mijn eigen eerste moet nog geboren worden, maar wij hebben hier een andere baby (neefje) in huis gehad, vanwege omstandigheden die ik liever niet noem ivm privacy. Die was (ik vermoed door alles wat er in zijn eerste weken thuis heeft gespeeld) ook niet in slaap te krijgen en alleen maar huilen, huilen, huilen. Ik denk wel dat het ook makkelijker is om dit soort schema's uit te proberen als je niet zelf vol zit met hormonen etc. en het zal vast met mijn eigen baby heel anders zijn. Deze kindjes slapen bijvoorbeeld op de slaappoli in het ziekenhuis opeens wel goed.
Jij noemt mij stellig, maar ik heb beetje het gevoel dat jij te snel oplossingen overboord wil gooien omdat jouw baby er niet op gereageerd heeft. En dat hoeft gewoon echt niet zo te zijn. Heel veel baby's hebben weer wel baat bij een duidelijk schema. Alleen is t soms ook even ontzettend zwaar klote/op de tanden bijten om baby op zo'n schema te krijgen en kan het heel nutteloos voelen in de periode voordat het opeens slaagt.
-
dinsdag 4 mei 2021 om 13:33
Osteopaat was hier ook niet de oplossing bij de oudste. Sliep ook alleen bij mij of als he ging wandelen. Uiteindelijk vanaf 4 a 5 maanden de “10 minuten huil methode gebruikt.” 10 min huilen, even kijken, troosten en dan weer weg. Nog geen week later sliep hij als een roosje en kregen we er eindelijk een ritme in.
Ons dochtertje, nu 12 weken is ook echt een ramp qua slapen. Je denkt “ik ga het heel anders aanpakken dan bij de 1e”. Nou ik wou dat ik haar op de arm in slaap kreeg... moet wel erbij vermelden dat ze last heeft van reflux en medicatie krijgt.
Maar het enige hoe we haar in slaap kunnen krijgen is met white noise en de kinderwagen wiegen. Dus helaas niet echt raad voor je. Ik weet wel hoe je je voelt.
Ik ben trouwens echt jaloers op al die moeders waarvan de kindjes wel goed slapen
Ons dochtertje, nu 12 weken is ook echt een ramp qua slapen. Je denkt “ik ga het heel anders aanpakken dan bij de 1e”. Nou ik wou dat ik haar op de arm in slaap kreeg... moet wel erbij vermelden dat ze last heeft van reflux en medicatie krijgt.
Maar het enige hoe we haar in slaap kunnen krijgen is met white noise en de kinderwagen wiegen. Dus helaas niet echt raad voor je. Ik weet wel hoe je je voelt.
Ik ben trouwens echt jaloers op al die moeders waarvan de kindjes wel goed slapen
dinsdag 4 mei 2021 om 13:45
Ik heb ervaring met babies die niet slapen. Ik weet niet of je dochter op jou wil slapen maar op een gegeven moment zijn ze oververmoeid en lukt het slapen helemaal niet meer. Wat ik deed omdat te doorbreken was een paar dagen op de bank gaan liggen, baby op z’n buik op mijn borst en laten slapen. Baby sliep dan vier uur aan een stuk door. Dan wakker worden en standaard ritueel en dan opnieuw op de bank. In de avond ging mijn man dan liggen met kind. En op die manier toch tot een ritme te komen. Niet ideaal maar prioriteit is gewoon slaap en dat geldt voor iedereen in het gezin. Sommige babies moet je “leren” slapen. Gelukkig is er Netflix. Niet druk maken om huishouden of andere zaken. Dat komt wel weer als je dochter slaapt.
dinsdag 4 mei 2021 om 13:58
Ik heb een kind die het fantastisch deed met inbakeren, sliep serieus 20 uur per dag. Helaas de twee daarna vonden inbakeren niets. Bij de derde heb ik wat ik in mijn vorige post beschreef toegepast. Hij vond inbakeren niet leuk maar op een gegeven moment heb ik dat wel gebruikt. Ik wiegde hem dan ingebakerd in slaap (dat accepteerde hij) en na 20 minuten legde ik hem dan in de wieg. Vervolgens dan nog het laken er stevig omheen en dan bleef hij slapen. Weet je de slaapcyclus van een baby? Eerste kwartier heel licht en vervolgens drie kwartier diepe slaap en dan een kwartier lichte slaap. Ook had ik een kussen voor zijligging en wat ik ook deed was op zijn buik in de kinderwagen in de woonkamer. Bij dat laatste was ik continu in de buurt. Misschien kan je hier wat mee. Het blijft altijd lastig om te vinden wat bij een kind werkt.
dinsdag 4 mei 2021 om 14:34
Allereerst een dikke knuffel, wat zal dat zwaar zijn.
Misschien heb je wat aan de tips? Iemand noemde al: inbakeren. Dan voelt baby zich in haar lichaam en dat geeft een geborgen gevoel.
Mocht je er voor open staan kan je om dit geborgen gevoel te ondersteunen een wolzijden mutsje opdoen, die het voorhoofd vrijlaat (merk Engel Natur, Cosilana. De merinowol kriebelt niet en de zijde helpt meer bij zichzelf te blijven (denk aan de rups die in de cocon juist door bescherming van het zijdemateriaal een vlinder wordt). Ook wolzijden rompertje met lange mouwen en broekje met voetjes eraan van hetzelfde materiaal (heerlijk geen geklooi met sokjes).
De sliertjes die laat je voor de schouders langs lopen als een rugzakband en 1 loopt dan achter de rug langs en je strikt het in de oksel, ik kruis nooit voor het halsje. Wolzijde kan op het handwasprogramma van de wasmachine op 20 graden met een wolwasmiddel. Even plat te drogen leggen op een handdoek, Veel minder vaak schone kleertjes nodig omdat wol langer fris blijft dan katoen. Daarbij kan je meerdere maten met de kleding doen, veel langer doe je ermee dan de gewone katoentjes van bijv. Hema.
Een hemeltje boven het wiegje kan ook helpen om af te schermen. Wij hebben zelf 1 van zijde laten maken. Mocht je haar te slapen leggen in een ledikant en is ze nog vrij klein kan je ook overwegen een mozesmand in de ledikant te zetten zodat ze zich nog meer omhuld voelt.
Bedje aan je eigen bed schuiven als je dat trekt, dan hoef je er niet écht uit als er wat is.
Misschien info wat je allang wist of hebt geprobeerd, maar misschien heb je er wat aan.
Sterkte
Misschien heb je wat aan de tips? Iemand noemde al: inbakeren. Dan voelt baby zich in haar lichaam en dat geeft een geborgen gevoel.
Mocht je er voor open staan kan je om dit geborgen gevoel te ondersteunen een wolzijden mutsje opdoen, die het voorhoofd vrijlaat (merk Engel Natur, Cosilana. De merinowol kriebelt niet en de zijde helpt meer bij zichzelf te blijven (denk aan de rups die in de cocon juist door bescherming van het zijdemateriaal een vlinder wordt). Ook wolzijden rompertje met lange mouwen en broekje met voetjes eraan van hetzelfde materiaal (heerlijk geen geklooi met sokjes).
De sliertjes die laat je voor de schouders langs lopen als een rugzakband en 1 loopt dan achter de rug langs en je strikt het in de oksel, ik kruis nooit voor het halsje. Wolzijde kan op het handwasprogramma van de wasmachine op 20 graden met een wolwasmiddel. Even plat te drogen leggen op een handdoek, Veel minder vaak schone kleertjes nodig omdat wol langer fris blijft dan katoen. Daarbij kan je meerdere maten met de kleding doen, veel langer doe je ermee dan de gewone katoentjes van bijv. Hema.
Een hemeltje boven het wiegje kan ook helpen om af te schermen. Wij hebben zelf 1 van zijde laten maken. Mocht je haar te slapen leggen in een ledikant en is ze nog vrij klein kan je ook overwegen een mozesmand in de ledikant te zetten zodat ze zich nog meer omhuld voelt.
Bedje aan je eigen bed schuiven als je dat trekt, dan hoef je er niet écht uit als er wat is.
Misschien info wat je allang wist of hebt geprobeerd, maar misschien heb je er wat aan.
Sterkte
dinsdag 4 mei 2021 om 16:12
Oh die tijd komt helemaal terug als ik de verhalen lees, wij hadden ook zo'n eerste baby. Knuffel voor jou TO 
Ik haatte alle tips na een paar maanden want we deden zo ons best en hij wilde gewoon niets. We liepen uren met draagdoeken, dag en nacht, zodat hij niet compleet oververmoeid alleen maar krijste.
Na 3,5 maand, ik weet het moment nog goed, zaten we in de auto en ineens viel hij in slaap. Geen gekrijs (hij haatte de auto daarvoor structureel), hij sliep gewoon. Een heel half uur. Oh wat waren we blij! En dat is ook het moment geweest dat mijn man ook vrij nam en we samen een superstrak ritme maakten. Toen werkte dat wel een beetje, daarvoor niet. Ook niet zaligmakend, daarna hebben we nog 3 maanden lang bij bijna elk slaapje een uur of meer monotoom liedjes gezongen. Jaja, het was zeker niet mijn favoriete babytijd. Met 6 maanden sliep hij van 7 tot 7 en was het een modelbaby, zo kan het lopen.
Ik twijfelde altijd aan of het nou aan mij lag, voelde hij de stress? Voor de tweede geboren werd, was ik dus ook al gestressd over het slapen daarvan. Toen hij geboren werd, kwam ik erachter dat er ook baby's bestaan die dus gewoon in slaap vallen. Compleet zonder ritme, sliep zo 3 uur niet en daarna 3 uur achter elkaar wel. Was ook zeker geen modelbaby, maar dat was zo'n verademing! En een besef dat iedere baby anders is en je jezelf echt niet de schuld hoeft te geven. Je hebt gewoon een alerte baby en je doet je best, meer kun je niet doen. Over een tijd is ze ouder en komt het allemaal goed.
Ik haatte alle tips na een paar maanden want we deden zo ons best en hij wilde gewoon niets. We liepen uren met draagdoeken, dag en nacht, zodat hij niet compleet oververmoeid alleen maar krijste. Na 3,5 maand, ik weet het moment nog goed, zaten we in de auto en ineens viel hij in slaap. Geen gekrijs (hij haatte de auto daarvoor structureel), hij sliep gewoon. Een heel half uur. Oh wat waren we blij! En dat is ook het moment geweest dat mijn man ook vrij nam en we samen een superstrak ritme maakten. Toen werkte dat wel een beetje, daarvoor niet. Ook niet zaligmakend, daarna hebben we nog 3 maanden lang bij bijna elk slaapje een uur of meer monotoom liedjes gezongen. Jaja, het was zeker niet mijn favoriete babytijd. Met 6 maanden sliep hij van 7 tot 7 en was het een modelbaby, zo kan het lopen.
Ik twijfelde altijd aan of het nou aan mij lag, voelde hij de stress? Voor de tweede geboren werd, was ik dus ook al gestressd over het slapen daarvan. Toen hij geboren werd, kwam ik erachter dat er ook baby's bestaan die dus gewoon in slaap vallen. Compleet zonder ritme, sliep zo 3 uur niet en daarna 3 uur achter elkaar wel. Was ook zeker geen modelbaby, maar dat was zo'n verademing! En een besef dat iedere baby anders is en je jezelf echt niet de schuld hoeft te geven. Je hebt gewoon een alerte baby en je doet je best, meer kun je niet doen. Over een tijd is ze ouder en komt het allemaal goed.
dinsdag 4 mei 2021 om 16:49
Er zijn al heel veel tips gegeven, maar bij ons alerte kind dat ook niet sliep hielp een app met white noise. En dan vooral het stofzuigergeluid heel hard aan. Echt bijna net zo hard als de echte stofzuiger.
Ik kwam daar achter toen ze iedere keer in slaap viel als ik aan het stofzuigen was.
Het proberen waard.
Ik kwam daar achter toen ze iedere keer in slaap viel als ik aan het stofzuigen was.
Het proberen waard.
dinsdag 4 mei 2021 om 18:59
dinsdag 4 mei 2021 om 20:01
Slaapt je baby in de draagzak? Want dan kun je ‘s nachts slapen in een fijne stoel met armleuningen, met baby in de draagzak op je buik. Zij kan niet vallen en jij kan je niet op haar draaien.
Verder een heel herkenbaar verhaal, wij gingen hier ook bij allebei de kinderen, helemaal kapot die eerste tijd. Kunnen jij en je partner de nachten wisselen? Het wordt écht beter!
Verder een heel herkenbaar verhaal, wij gingen hier ook bij allebei de kinderen, helemaal kapot die eerste tijd. Kunnen jij en je partner de nachten wisselen? Het wordt écht beter!
dinsdag 4 mei 2021 om 20:59
Die van mij sliep nog minder, en dat is inderdaad zwaar ruk...Thalas schreef: ↑04-05-2021 13:19Mijn baby's sliepen allebei net zoveel als die van jou
Het helpt ook als je de verwachtingen van je werkgever kan loslaten. Het maakt niet uit wat hij wil, hij is nu niet belangrijk. Check geen werkmail, zet werkapplijsten uit, zorg dat ze niet met je in contact kunnen komen en focus je gewoon op niets doen met je baby. Sterkte!
En ook hier is dat altijd zo gebleven, ze heeft blijkbaar niet niet veel slaap nodig.
Je erbij neerleggen werkt heel goed, dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent, en het klinkt flauw maar bij slaapgebrek treedt ook een soort van gewenning op, en het zal echt wel een keer beter worden! Sterkte!
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
dinsdag 4 mei 2021 om 21:11
Ach wat naar. Dat van je werk is erg vervelend maar zou ik loslaten. Bizar dat ze zo met je omgaan in je verlof. Ik zou me als collega zeer bezwaard voelen om je in je verlof zo lastig te vallen.
Ook nog even niet aan werk denken, je hebt nog 1,5 maand verlof. In die tijd kan het ook zijn dat het alweer wat beter gaat en dat werken ook makkelijker gaat. Overigens snap ik je zorgen heel goed.
Verder herkenbaar. Onze dochter heeft de eerste maanden heel veel gehuild en slecht geslapen. Soms sliep ik met haar op m'n borst om maar wat slaap te krijgen. Ze heeft ook een tijd bij ons in bed geslapen, dat ging beter dan in de wieg.
Op een gegeven moment advies van het consultatiebureau gevraagd en die zeiden dat ze wel eens oververmoeid kon zijn. Vanaf toen hielden we ons strikt aan de wakkertijden en mocht ze alleen nog in haar eigen bedje slapen. Dit was in het begin ook nog lastig maar op een gegeven moment ging het vanzelf beter.
Ik kan ook het boek 'baby in een droomritme' aanraden. Ik heb dit boek gebruikt toen ze overdag slecht sliep toen ze een maand of 8 was maar is voor baby's van 0-12 maanden.
Osteopaat heeft hier niet/nauwelijks geholpen, maar ik heb er ook veel goede verhalen over gehoord. Hopelijk werkt het voor jullie wel!
Misschien helpt het ook te bedenken dat het ooit overgaat. Niet alle kinderen slapen door maar het zal wel beter gaan.
Ook nog even niet aan werk denken, je hebt nog 1,5 maand verlof. In die tijd kan het ook zijn dat het alweer wat beter gaat en dat werken ook makkelijker gaat. Overigens snap ik je zorgen heel goed.
Verder herkenbaar. Onze dochter heeft de eerste maanden heel veel gehuild en slecht geslapen. Soms sliep ik met haar op m'n borst om maar wat slaap te krijgen. Ze heeft ook een tijd bij ons in bed geslapen, dat ging beter dan in de wieg.
Op een gegeven moment advies van het consultatiebureau gevraagd en die zeiden dat ze wel eens oververmoeid kon zijn. Vanaf toen hielden we ons strikt aan de wakkertijden en mocht ze alleen nog in haar eigen bedje slapen. Dit was in het begin ook nog lastig maar op een gegeven moment ging het vanzelf beter.
Ik kan ook het boek 'baby in een droomritme' aanraden. Ik heb dit boek gebruikt toen ze overdag slecht sliep toen ze een maand of 8 was maar is voor baby's van 0-12 maanden.
Osteopaat heeft hier niet/nauwelijks geholpen, maar ik heb er ook veel goede verhalen over gehoord. Hopelijk werkt het voor jullie wel!
Misschien helpt het ook te bedenken dat het ooit overgaat. Niet alle kinderen slapen door maar het zal wel beter gaan.
dinsdag 4 mei 2021 om 21:18
Heel normaal dat je baby niet slaapt en veel huilt. Het wordt hier gelukkig al meermaals aangegeven (een hoop goede moeders hier - geen sarcasme): niks aantrekken van anderen. Je doet het goed, zolang je er voor haar bent (af en toe even laten huilen om naar de wc te gaan, je eten klaar te maken of zo mag).
Mij is het nooit gelukt om mijn kindjes in een ritme te brengen. Ze groeiden er vanzelf uit toen ze nog maar één slaapje per dag nodig hadden (toen ze 1 jaar waren of zo).
Uiteindelijk komt het wel goed en ga je deze tijd zo missen. Werken kan altijd nog, maar je kindje is maar even zo klein.
Er worden ook al veel goede adviezen gegeven wat betreft je werk. Jezelf en je kind echt even op de eerste plek zetten.
Ik hoop dat het je lukt!
En er zullen een hoop gebroken nachten bij blijven zitten. Maar dat wordt echt beter. Het eerste jaar is het zwaarst.
Sterkte!
Mij is het nooit gelukt om mijn kindjes in een ritme te brengen. Ze groeiden er vanzelf uit toen ze nog maar één slaapje per dag nodig hadden (toen ze 1 jaar waren of zo).
Uiteindelijk komt het wel goed en ga je deze tijd zo missen. Werken kan altijd nog, maar je kindje is maar even zo klein.
Er worden ook al veel goede adviezen gegeven wat betreft je werk. Jezelf en je kind echt even op de eerste plek zetten.
Ik hoop dat het je lukt!
En er zullen een hoop gebroken nachten bij blijven zitten. Maar dat wordt echt beter. Het eerste jaar is het zwaarst.
Sterkte!
